Ιταλία Ρώμη με μία ανάσα...

[glazar]

Ο Γιάννης (εγώ) δεν ψηνόταν για ταξίδια στο εξωτερικό και ας πάτησε τα 30. Η Γιάννα ήταν μέσα στο μυαλό του. Η Ελλάδα έμοιαζε ιδανικός και εύκολος προορισμός, μέχρι που ο σπόρος άρχιζε να φυτρώνει. Μέχρι που ένα πρωινό του Σεπτέμβρη άνοιξε η καθοριστική συζήτηση. "Ρε όργιο (εγώ είμαι πάλι αυτός) πόσα δίνετε για ένα ΣΚ στην Ελλάδα;". Βγήκαν τα μολύβια, άρχισαν οι υπολογισμοί και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να έχω κλείσει αεροπορικά εισιτήρια, δωμάτιο για την "Αιώνια Πόλη" και φυσικά registration στο travelstories.

Με το περιορισμένο budjet η "Εύκολη" έμοιαζε η ιδανική επιλογή. Πτήση σχετικά νωρίς το Σάββατο (11.00) και επιστροφή Τρίτη πρωί στις 7.00 για να είμαστε σχετικά νωρίς στην δουλειά.

Επειδή όμως στο σχεδιασμό πήρε μέρος και ο φίλος μου ο Murphy, να σου και το site της easyjet να αρνείται κατηγορηματικά να με στείλει στο εξωτερικό και να συνεργαστεί με την κάρτα μου.

Αφού όμως το καλό το μονοπάτι ξέρει και άλλα παλικάρια βρήκα ένα ταξιδιωτικό γραφείο που με 6 Ευρώπουλα έκανε την δουλειά του.

Επόμενο βήμα ήταν το ξενοδοχείο, με 8,8 το Accomodation Delia στο Termini με 70 Euro την βραδιά έμοιαζε ιδανική επιλογή η οποία και επαληθεύτηκε από την πρώτη βραδιά.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[amsterdam]

Καλά το πας,για συνέχα....

 

[nenena]

Ωραία αρχή!

 

[ayreonliv]

Ωραία αφήγηση, περιμένουμε τη συνέχεια......

 

[pattyyy]

Ξεκινάς πολύ ευχάριστα με χρήσιμες πληροφορίες! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[KLEOPATRA]

Γραφεις με χιουμορ.Μου αρεσεις!
Μπες και συ στην ομαδα μου:Μην μενεις αλλο στην Ελλαδα με τετοιες τιμες.Go abroad!

 

[glazar]

Day (Λέμε τώρα.. ) One

Αράζουμε στο vito και ντουγρού για Ρώμη και η βρόχα να πέφτει ραι-θρού. Μετά από κανένα 10λεπτό γυρνάει ο συνοδηγός προς τα εμάς και ρωτάει την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Via κάτι του απαντάω δεν θυμάμαι ακριβώς βλέποντας μια περίεργη γκριμάτσα στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να πιστεύω ότι πέταξα πατάτα.
Αφού μου εξήγησε ότι όλες οι οδοί στην Ρώμη αρχίζουν από Via, άνοιξα την τσάντα μου και ανάμεσα από κάτι πατατάκια, χάρτες, φωτογραφικές και ένα σωρό σκουπίδια βρήκα το χαρτί του booking.com. Via Gaeta φώναξα όλο περηφάνια και σε 30 λεπτά ήμασταν με τις βαλίτσες έξω από κτήριο.

Ανεβαίνουμε στην πολυκατοικία και μετά την απαραίτητη ξενάγηση, αρχίζει η προετοιμασία για την πρώτη βόλτα. Πρώτο βήμα η φωτογραφική μηχανή. Νομίζεις είπε μια φωνή πίσω από την πλάτη μου και δεν ήταν σίγουρα η Γιάννα, την αγνόησα και συνέχισα να βγάζω πράγματα από την τσάντα. Ανοίγοντας την μηχανή το κατάλαβα "Image Stabilizer not Available" έδειξε η οθόνη και έσβησε.

Άτιμε murphy δεν μου έλεγες ότι θα ερχόσουν να έκλεινα τρίκλινο. Μετά από αγωνιώδης προσπάθειες και 2 firmware (Αν μου λέγανε ότι το laptop και το wi-fi θα έσωζαν το ΣΚ θα τους έβγαζα τρελούς) η μικρή αναστήθηκε.

Αφού έκλεισαν οι βάνες του ουρανού, να και οι δικοί σου να κατεβαίνουν τη via Nazionale μέσ' στην τρελή χαρά χαζεύοντας δεξιά και αριστερά, αλλά επειδή η ευθεία είναι ο πιο βαρετός δρόμος, όχι ότι στην Ρώμη μπορείς να βαρεθείς ποτέ, κόβουμε στο Pallazzo delle Esposizioni βγαίνουμε στο Pallazzo del Quirinale και επειδή πήξαμε στα Pallazo βγαίνουμε στην Fontana Di Trevi.

Όσες φωτογραφίες και να δεις δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο την επιβλητικότητα αυτού του έργου του Bernini στο ο κόσμος που συρρέει εύχεται να επιστρέψει ξανά στην Ρώμη.

Τώρα πώς καταφέραμε να φτάσουμε στην Piazza Navona χωρίς να περάσουμε από το Πάνθεον είναι μία άλλη συζήτηση, κάτι που δικαιολογείται εύκολα όμως αν αναλογιστείς τα λιθόστρωτα καλτερίμια τα οποία μπορεί να σε βγάλουν παντού και χωρίς να το καταλάβεις.


Δεν χρειάστηκε παραπάνω από μισή ώρα περπατήματος για να κατανοήσουμε ότι η ρώμη είναι ένα ζωντανό μουσείο από μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσχεδιάσεις που θα πας, τι θα κάνεις και τι θα δεις κάθε στροφή έχει κάτι το ιδιαίτερο κάτι που θα σε συνεπάρει.

Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε να περπατάμε 4 ώρες χωρίς να θυμόμαστε τι είδαμε αλλά και ενθουσιασμένοι για το τι θα μας επιφυλάσσουν οι άλλες δύο μέρες. Ξεθεωμένοι γυρίσαμε στο δωμάτιο και το κονσέρτο για πριόνια μόλις άρχισε.

 

[ΕΡΣΗ]

Ωραια το πας! Περιμενω τη συνεχεια.
Να υποθεσω οτι ετσι και πηρατε μπρος θα κτυπησετε και τους υπολοιπους προορισμους της easy;

 

[glazar]

Θα δείξει, αν σκεφτείς όμως ότι 180 για εισιτήρια και 210 για ξενοδοχείο για τριήμερο 2 ατόμων θα δίναμε και στην Ελλάδα μου φάνηκε μια χαρά για μια κοντινή απόδραση.

 

[ΕΡΣΗ]

Σωστα! Και 180 ευρω να μη δινατε σε βενζινες, ετσι οπως εχει παει πλεον η τιμη της βενζινης, το κατοσταρικο θα το ειχατε σιγουρο. Δινεις και κατι παραπανω και αλλαζεις παραστασεις.

 

[ioanna karagianni]

Γιατί μόνο της easy Έρση μου; υπάρχουν και αλλού εταιρείες που κάνουν ταξιδάκια.

Glazar γράφεις πολύ ωραία, για συνέχισε τι έγινε μετά το "κονσέρτο";

 

[glazar]

Κυριακή γιορτη και σχόλη να ταν η βδομάδα όλη

Ξημερώνει Κυριακή και αφού έχουμε τελειώσει το κονσέρτο για 3 πριόνια και 2 ροκάνια συνειδητοποιούμε ότι ο Murphy έχει φύγει καθώς τα σύννεφα έχουν εξαφανιστεί και ένας καθαρός ουρανός ουρανός μας περιμένει.
Καταπίνουμε το πρωινό σαν καλοί γλάροι και ώξω από την πόρτα. Περνάμε τα μπάνια του Διοκλιτιανού και πρώτη στάση για πόζες η Piazza Barberini με τη Fontana del Tritone, άλλο ένα έργο του (τι πρωτότυπο, άλλη δουλειά δεν είχε να κάνει μόνο αγάλματα έφτιαχνε Bernini, από εκεί στα μπουντρούμια του metro και έξοδος στην Piazza di Spagna.

Αφού ανεβήκαμε την Scalinata παίρνοντας τις πιό κουλές πόζες που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νούς, μπήκαμε στην Trinita del Monti. Να ευχαριστήσω και πάλι τον Murphy που ξεκουμπίστηκε εκείνη την ημέρα καθώς είτε επειδή ήταν αρκετά νωρίς είτε επειδή η Scalinata ήταν βρεμένη, ο κόσμος ήταν από ελάχιστος μέχρι καθόλου.

Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ήταν Κυριακή πρωί πήρα την απόφαση να κατέβουμε την via Condoti, με τις απίστευτα χαμηλές τιμές, με προορισμό ένα αραπάκι ( Ara Pacis ). Απο εκεί και μέσω του μαυσωλείου του Αυγουστου (Νοέμβριο μήνα και της via del Corso περνάμε τις δίδυμες και κάνουμε ενα pit-stop στο Rosati για ενα cappuccino και ενα ζεστό ποδόλουτρο. Επειδή όμως το ποδόλουτρο μας το αρνήθηκαν κατηγορηματικά περιοριστήκαμε στον cappucino.

H Piazza del Popolo είναι μια ακόμα εντυπωσιακή πλατεία με εναν τεράστιο οβελίσκο στο συντριβάνι στο κέντρο της και άλλα δύο συντριβάνια, ένα στο ανατολικό άκρο και ένα στο δύτικό άκρο της. Περνάμε την Porta del Popolo και ξανακατεβαινουμε στο μετρό αφήνωντας για λίγο την Αναγενησιακή Βόρεια για να δούμε την Αρχαία Νότια Ρώμη.

Φτανοντας στο Circus Massimus αρχίζουμε την ανάβαση παράλληλα στα όρια του Roman Forum και το πρώτο ενδιαφέρον σημείο που συναντήσαμε ήταν μία λαική αγορά, μπήκαμε μεσα και τα αρώματα των τυριών που υπήρχαν στους αντίστοιχους πάγκους μας απογείωσαν.

Επόμενη στάση το Pallazo Senatorio οπου βρίσκεται η έξοδος του Musei Capitolini σε αντίθεση με το κακοροαίρετο Google Maps που ο μοναδικός του ρόλος είναι να μας ταλαιπώρεί. Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς την είσοδο ανακαλύπτουμε οτι κάποιος τυχάρπαστος καλλιτέχνης της κακιάς ώρας τον οποίο δεν ξέρει ούτε η μανα του εν ονόματι Βαν Γκονγκ ή κάπως έτσι είχε εκθέσει τα έργα του σε συγγενείς και φίλους. Τελικά αποδείχτηκε οτι είχε πάρα πολύ μεγάλη οικογένεια γιατί μπροστά απο την είσοδο του μουσείου κάτι που μας εμπόδισε να μπούμε. Next time Murphy είπα απο μέσα μου και την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια απο εκεί.

Ανέβηκα την πρώτη σκάλα που συνάντησα μπήκα σε μία πόρτα, ακολούθησα το πλήθος και βρέθηκα μπροστά σέ ενα γυάλινο ασανσέρ. 7 Ευρώ μου είπε ο τυπάς, 7 να ναι οι ώρες σου του απάντησα αλλα προφανώς δεν κατάλαβε γιατι συνέχισε να χαμογελάει μέχρι να πάμε να πλερώκουμε τα 15 Γιούρα και να μπούμε μέσα. Μπαίνοντας στο γυάλινο ανεβήκαμε στην ταράτσα του Vittoriano απο εκεί το (Colliseum), το τρύπιο (Πανθεον) , και όλα τα άλλα αξιοθέατα της Ρώμης βρίσκονταν στα πόδια μας.

Αφού κατεβήκαμε με το γυάλινο πήραμε τα ποδαράκια μας και βουρ για το κούφιο. Αφού προσπεράσαμε τις ουρές εφοδιασμένοι με την Roma Pass μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μέχρι να βρούμε σε ποιά θύρα είχαμε κλείσει εισητήρια, αφού τελικά η θέση μας ήταν στο γκρεμισμένο τμήμα του και ενώ είχε περάσει περίπου μία ώρα ψάχνοντας χώρις να έχουν βγεί οι ομάδες ακόμα και για ζέσταμα αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κωνάκι μας μασαμπουκιάζοντας μια pizza Α4 (αρε μάνα με την ζύμη σου)

Φτάνοντας στο δωμάτιο και αφού εκτελέσαμε μια κατάδυση με βαθμό δυσκολίας 2.6 στο κρεβάτι αποφασίσαμε να μετρήσουμε τις χαραμάδες στο ταβάνι μεχρι που ξαφνικά το ταβάνι μάυρισε.