Ρουμανία Ρουμανία με μηχανή

[KostasLia]

Ο συγχρονισμός μας συνεχίζεται βλέπω...
Επίσης βλέπω το πόσο διαφορετικά ταξίδια έχουμε κάνει (μέχρι στιγμής)...στην ίδια χώρα...

Όπως είπα και στην αρχή έχει τόσα πολλά η Ρουμανία να προσφέρει σαν χώρα που σίγουρα κανένας δεν μπορεί να τα δει όλα με την πρώτη..μας βλέπω σε λίγα χρόνια, εμένα να κλείνω με την ryan(μεχρι τότε μπορεί να παίζω και τέννις) και εσένα να φορτώνεις την οικογένεια στο αυτοκίνητο (δεν θα πω μηχανή,γιατί δεν χωράτε όλοι) και να κάνουμε το αντίστροφο πρόγραμμα..

 

[Grerena]

Χα...χα...χα. Πραγματικά μ¨ έκανες και γέλασα.
Για τένις εσύ... και οδικό εγώ
Πάντως μου βάζεις κι άλλες ιδέες.
Η οικογένεια "μεγάλωσε" και δεν θα μας ακολουθεί σε λίγο, οπότε θα γίνουμε δύο και πάλι, μηχανή έχουμε, η Ρουμανία είναι κοντά και έχει τόσα μέρη και ωραία που δεν έχω δει...οπότε κατά εκεί πάω.
Εσύ κοίτα να αρχίσεις το τένις...

 

[KostasLia]

Ο ωραίος ύπνος όμως έχει και τα μειονεκτήματα του. Αργήσαμε λίγο να σηκωθούμε με αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να επισκεφτούμε τον παγετώνα Σκαρισοάρα, ο οποίος ήταν σε πολύ κοντινή απόσταση από τον ξενώνα.Φτου...Πάντως για όποιον θέλει να μάθει κάτι παραπάνω
https://en.wikipedia.org/wiki/Scărișoara_Cave
Επίσης αν κάποιος επισκεφτεί την περιοχή και γράψει ιστορία ας ανεβάσει μια φώτο γιατί εμένα μου έμεινε απωθημένο..

Δεν μας έπαιρνε όμως άλλη καθυστέρηση σήμερα θα διανύαμε τα περισσότερα χλμ. γύρω στις 8.30ώρες με συνεχόμενη οδήγηση και θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε και μια στάση να δούμε το χαρούμενο νεκροταφείο με τελικό προορισμό την πόλη Oncesti όπου και θα διανυκτερεύαμε..

Ξεκινήσαμε λοιπόν τσακα τσακα ακολουθόντας το gps, που μέχρι στιγμής μας είχε βγάλει ασπροπρόσωπους. Διανύσαμε κάποια χλμ, περάσαμε και κάποια χωριά, όπου κάποια στιγμή μας έβγαλε σε ένα χωματόδρομο .Δεν γινόταν να πάμε..επιχειρήσαμε βέβαια αλλά γρήγορα καταλάβαμε ότι αντί να γίνεται καλύτερα χειροτέρευε και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ακολουθήσαμε τον δρομο που συνέχιζε πριν στρίψουμε και αφού ανεβήκαμε όλο το βούνο (εκπληκτική θέα)έβγαζε σε μια άλανα στην κορυφή του βουνού ,μετά αδιέξοδο. Σταματήσαμε, ρωτήσαμε,ξαναπήγαμε, ξαναγυρίσαμε χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Έτσι αποφασίσαμε γιατί η ώρα περνούσε ,τα νεύρα μας τσίτωναν και η βενζίνη τελείωνε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο να κατεβούμε το δρόμο που είχαμε δυανίσει την προηγούμενη μέρα και να συνεχίζαμε κάνοντας κύκλο στην ουσία το βουνό.Έτσι και έγινε...

Με πολύ λίγα διαλλείματα και τα σωματά μας να έχουν πιαστεί και να πονάνε νυστικοί όλη μέρα,(βεβαια είδαμε ομορφες λίμνες,λαγκάδια, όμορφες πόλεις και χωριά,παραδοσιακά χωριουδάκια) έφτασε η ώρα που φτάσαμε στο Merry Cemetery(Χαρούμενο Νεκροταφείο)που βρίσκεται σύνορα Ουκρανίας...

λίγα λόγια για αυτό...
Κρυμμένο στο μικρό χωριό Sapanta, στην επαρχία Maramures της Ρουμανίας, κοντά στα ουκρανικά σύνορα, το Χαρούμενο Νεκροταφείο (Cimitirul Vesel) δεν είναι μόνο ένας πολύ μοναδικός χώρος ταφής, αλλά και ένα υπαίθριο μουσείο και τουριστικό αξιοθέατο ταυτόχρονα. Σχεδιασμένο το 1940 από τον τοπικό ξυλογλύπτη Stan Ion Patras, το Χαρούμενο Νεκροταφείο ξεχωρίζει για τις πολύχρωμες και ψηλές επιτύμβιες στήλες που είναι ζωγραφισμένες με σκηνές από τη ζωή του θανόντος.
Επιπλέον, σε κάθε επιτύμβια στήλη είναι σκαλισμένα ποιήματα, με σκοπτική πολλές φορές διάθεση, σχετικά με τη ζωή του νεκρού και τον τρόπο που πέθανε. Για την περιοχή Maramures ο θάνατος είναι μια στιγμή χαράς και προσμονή μια καλύτερης ζωής.

Εδώ βέβαια το καλό θα ήταν ή να μπορείς να διαβάσεις ρουμάνικα ή να είχες κάποιον μαζί σου ως ώστε να σου εξηγεί τι γράφει πάνω, γιατί πέρα από την ζωγραφιά ακολουθεί χιουμοριστικό ποιηματάκι για την ζωή του καθε θανόντα

Έξω από το νεκροταφείο υπάρχουν μικροπολιτές και έτσι πριν την αναχώρηση μας τσιμπήσαμε και μεις ένα μικρό αναμνηστικό

Αν κάποιος γνωρίζει ρουμάνικα θα χαιρόμουν πολύ να μου πει τι λεει,γιατί στο google μετάφραση το μόνο που έβγαλα ήταν ότι κάτι αναφέρει για την πεθερά!!!!

Ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει επικίνδυνα..ο ουρανός μαύρισε απότομα και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ερχότανε μπόρα. Εδω πάνω στην περιοχή Maramures είχε περισσότερη ψυχρούλα και ο καιρός άλλαζε πιο απότομα.Κουμπωθήκαμε καλά και ξεκινήσαμε. Το ξενοδοχείο μας απείχε ένα 2ωρο οδήγησης, και μεις πέρα από τα μπουφάν μηχανής είχαμε μόνο αδιάβροχα παντελόνια...

Πάλι καλά έριξε μόνο μερικές σταγόνες μεχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ονομαζόταν Pensiunea Sub Cetate la Matei(30ευρώ με πρωινό) και βρισκόταν στην πόλη Onceşti, σε κοντινή απόσταση 13λεπτά με τα πόδια από το μοναστήρι Barsana,το οποίο θα επισκεφτόμασταν την αυριανή μέρα..
Η περιοχή Maramures σε γενικές γραμμές μου φάνηκε πιο παραδοσιακή κυρίως τα ξύλινα σπίτια και η διακόσμηση των σπιτιών. Ανεβάζω φωτογραφίες από το ξενοδοχείο μας(οι οποίες τραβήχτηκαν την επόμενη μέρα πριν αναχωρήσουμε) για να σας δώσω μια ιδέα..

όλα ήταν ξύλινα και είχε παντού χαλιά(Αυγουστο μήνα) μεχρι και στους τοίχους.
Επίσης επειδή φάγαμε κιόλας παρατηρήσαμε ότι εδώ είχαν και παραδοσιακά πιάτα ,εκεί ξεκίνησε και η καταιγίδα(τυχεροί), τα τιμήσαμε όλα δεόντος και επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Το σώμα έπρεπε να ξεκουραστεί τόσες ώρες πάνω στην μηχανή πονούσαν τα κορμιά μας!!!(Τι θυσίες κάνει αλήθεια ένας ταξιδιώτης που θέλει να τα δει όλα όμως ε???)

 

[KostasLia]

Την επόμενη μέρα που ξυπνήσαμε καταλάβαμε ότι καθ΄όλη την διάρκεια της νύχτας έβρεχε..κατεβαίνοντας για πρωινό βρήκαμε την μηχανή μας ριγμένη στο έδαφος. Λόγω της βροχής το έδαφος που την είχαμε παρκάρει είχε μετατραπεί σε λάσπη. Προσπάθησε ο σύζυγος να την σηκώσει και με την βοήθεια ένος αγοριού που δουλευε στο ξενοδοχείο τα κατάφεραν. Βέβαια είχε μια μικρή γρατσουνιά, αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορούσαμε να κανουμε και πολλά.Πάλι καλά δεν έβρεχε και ο ήλιος παλευε να βγεί. Μαζέψαμε τα πράγματα μας γρήγορα μέσα στα νεύρα και αναχωρήσαμε.

Τελικός μας προορισμός για σήμερα θα ήταν η πόλη-χωριό Comuna Ceahlău, που βρίσκεται κοντά στην λίμνη izvorul Muntelui με πρώτη μας στάση το μοναστήρι Barsana και δεύτερη παράκαμψη και στάση το μοναστήρι Vatra Moldovitei (ένα από τα 8 γνωστά ζωγραφισμένα μοναστήρια της περιοχής Μπουκοβίνα)

Το μοναστήρι Μπουρσάνα αποτελείται από ένα μοναστηριακό συγκρότημα, η πρώτη ξύλινη εκκλησία του χτιστηκε το 1720.Οι εξαιρετικές αγιογραφίες του εσωτερικού της εκκλησίας του είναι δημιουργίες του ρουμάνου αγιογράφου Τοάντερ Χοντόρ.
Το μοναστήρι απείχε από το ξενοδοχείο μας 13λεπτά οπότε η πρώτη μας στάση για σήμερα θα γινόταν νωρίς. Πάμε να το δούμε

ο κήπος του μοναστηριού ήταν πανέμορφος και τα λουλουδάκια κάναν το τοπίο ακόμα πιο ωραίο.Επίσης υπήρχε και ένα μικρό τριόροφο μουσείο για το πως ήταν η ζωή των κατοίκων του Maramures πριν αρκετά χρόνια..

το εσωτερικό της ορθόδοξης εκκλησίας του μοναστηριού..

Αφού το είδαμε και αυτό..ντυθήκαμε καλά(θα μας έπιανε σίγουρα βροχή)και ξεκινήσαμε για το μοναστήρι της Vatra στην περιοχή Μπουκοβίνα, το οποίο απείχε 4ώρες ασταμάτητης οδήγησης..

Και τελικά έγινε το προβλέψιμο για σήμερα....άρχισε να βρέχει τόσο πολύ..πέρα από τα μπουφάν μηχανής και τα αδιάβροχα παντελόνια,δίχως αδιάβροχο από πάνω,(που πάμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια???)γίναμε μούσκεμα..άντε να συνεχίσεις..και αφού είχαμε βραχεί εντελώς αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση σε μια στάση λεοφωρείου σε ένα από τα πολλά χωριά που περάσαμε για να αλλάξουμε τουλάχιστον τα μπλουζάκια μας από μέσα πριν πάθουμε καμία πνευμονία...

και εκεί τράβηξα και την συγκεκριμένη φωτογραφία για να το θυμάμαι...

Αλλάξαμε μπλουζάκια, φορέσαμε από 2 ο καθένας μας και βάλαμε πλαστικές σακούλες στα παπούτσια μας για να μην ξαναβραχούν τα πόδια μας τουλάχιστον.Οταν έκοψε ελαφρώς συνεχίσαμε την πορεία μας. Η βροχή όμως σήμερα μας εκδικήθηκε για τα καλά..για τις επόμενες 3ώρες απλά συνέχισε να βρέχει, πότε λίγο πότε πολύ..ο δρόμος κάπου πάνω στα βουνά ήταν άθλιος όλο λακούβες και οι οδηγοί της αντίθετης κατεύθυνσης κάθε φορά που περνούσαν με μια άλφα ταχύτητα μας γέμιζαν νερά και λάσπες.. Βασικά θεωρώ τον Κώστα ήρωα που μπόρεσε και οδήγησε υπο τέτοιες συνθήκες γιατί με την βροχή και την θολούρα του κράνους υπήρχαν στιγμές που εγώ δεν έβλεπα μπροστά μου..άσε που το gps έχανε το σήμα του και δεν ξέραμε αν πάμε καλά..σε κάποια φάση σκέφτηκα ότι ίσως δεν άξιζε όλη αυτήν την ταλαιπωρία αλλά τα χλμ. που είχαμε ήδη κάνει ήταν πολλά και ήταν κρίμα να πήγαιναν χαμένα..καποια στιγμή θα φτάναμε που θα σταματούσε να βρέχει και έτσι και έγινε.Μισή ώρα πριν φτάσουμε ο ήλιος είχε κάνει την εμφάνη του.Εκει καταλάβαμε ότι δεν ήμασταν οι μοναδικοί τρελοί μηχανόβιοι που τρέχαμε μέσα στη βροχή αφού το μοναστήρι από εξώ ήταν γεμάτο μηχανές..

λίγα λόγια για το μοναστήρι Μολντοβίτσα...
Βρίσκεται στο χωριό Βάτρα Μολντοβιτσιέι.Χτισμένο το 1532 από τον Πέτρου Ράρες, φιλοξενεί τον εξωτερικό του τοίχο μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα αγιογραφία, εμπνευσμένη από τον Ακάθιστο Υμνο. Στις καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες της μονής Moldovita κυριαρχούν οι κίτρινες αποχρώσεις, αλλά και το μπλέ χρώμα. Μερικά από τα θέματα των τοιχογραφιών είναι: η Τελική Κρίση, το Δένδρο του Ιεσσαί , η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.
Υπάρχουν 8 ζωγραφισμένα μοναστήρια στην περιοχή της Μπουκοβίνα(που σημαίνει γη της αξίας) και αυτά είναι Η Εκκλησία του Αγίου Τιμίου Σταυρού,Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου,Η Εκκλησία του Αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου,η Μονή του Αγίου Ιωάννη της Suceava,Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου,Η Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,Η Εκκλησία της Αναστάσεως και Η Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Μονής Moldovita (την οποία και είδαμε)

από την αριστερή πλευρά οι περισσότερες ζωγραφιές έχουνε καταστραφεί

για όσους θέλουν να διαβάσουν κάποιες λεπτομέριες της μονής

Το ξενοδοχείο απείχε από το μοναστήρι 3ώρες και 40λεπτά χωρίς στάση..έπρεπε να ξεκινήσουμε για να μην μας πάρει το σκοτάδι στο δρόμο. Λογω βροχής βλέπεται η καθυστέρηση ήταν μεγάλη..

Έπειτα από άλλη μια κουραστική διαδρομή είχαμε επιτέλους φτάσει στο ξενοδοχείο μας,το οποίο λεγόταν Pensiunea Total-Ceahlău (30ευρώ με πρωινό). Ηταν εμφανές ότι οι ιδιοκτήτες του ήταν σίγουρα μηχανόβιοι δείτε τις φωτογραφίες και βγάλτε συμπεράσματα από μόνοι σας..
(βέβαια οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την επόμενη μέρα πριν την αναχώρηση μας)

το εξωτερικό του ξενοδοχείου


το εστιατόριο του ξενοδοχείου!!!!

πηγαίνοντας προς το δωματιό μας συναντήσαμε άλλη μια μηχανή..

Πιστεύω δεν ήταν τυχαίο που μόλις μας είδαν να μπαίνουμε μέσα με τις βαλίτσες της μηχανής, ταλαιπωρημένοι και κρυωμένοι (άλλωστε φαινόταν από τις λάσπες στα παντελόνια μας ότι έχαμε φάει πολύ βροχή μας κάναν upgrade δωματίου και μας δώσαν με τα ίδια χρήματα, για ένα και μόνο βράδυ που θα μέναμε, την ΣΟΥΙΤΑ του ξενοδοχείου τους!!!!!

 

[KostasLia]

Πρωινό ξύπνημα. Η σημερινή μας διαδρομή έχει ως προορισμο την γνωστή πόλη της Ρουμανίας την Σιγκισοάρα. Ο λόγος βέβαια που έχουμε επιλέξει να διανυκτερεύσουμε στην περιοχή της πόλης Ceahlău το βράδυ που μας πέρασε, πέρα από την όμορφη λίμνη izvorul Muntelui που αντικρύσαμε με το που ξυπήσαμε είναι και η στάση που θα κάνουμε σήμερα στην λίμνη Lacul Roso και το πέρασμα από το φαράγγι Cheile Bicazului. Ετσι, ξεκούραστοι όπως ήμασταν δίχως να έχουμε πάθει πνευμονία την προηγούμενη ημέρα ξεκινήσαμε την επόμενη μας διαδρομή..

λόγω το ότι ήταν πολύ πρωί ακόμα η ομίχλη ήτανε έντονη στην περιοχή γύρω από την λίμνη..επιβλητικό τοπίο το οποίο μας προκάλεσε και μια μικρή ανατριχίλα...χαιρετήσαμε την λίμνη και συνεχίσαμε την πορεία μας

Καμια ωρίτσα αργότερα διασχίσαμε το πανέμορφο φαράγγι Cheile Bicazului. Το θέαμα των 300μ ύψος των ασβεστολιθικών πετρωμάτων σου έκοβαν την ανάσα.
Το φαράγγι είναι κρυμμένο στη ροή του ποταμού Bicaz και είναι ένα από τα πιο ωραία γεωλογικά αξιοθέατα της χώρας. Ο δρόμος που το διασχίζει πραγματικά στριμώχνεται ανάμεσα στους απότομους και κατακόρυφους γκρεμούς, προσφέροντας μια καταπληκτική διαδρομή σε όποιον αποφασίσει να διασχίσει τα 8χλμ του.Φυσικά τοποθετήσαμε την κάμερα go pro πάνω στο κράνος μας και τραβήξαμε βίντεο την υπέροχη αυτή διαδρομή.
Σε μικρή απόσταση και πάντα κατά μήκος του φαραγγιού η κόκκινη λίμνη (Lakul Rosu). Η λίμνη δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα μετά από μια καθίζηση που υπέστη το έδαφος. Το σκούρο χρώμα και η πυκνή βλάστηση που φτάνει μέχρι τις ακτές της δημιουργεί μια ιδιαίτερα όμορφη και μυστηριακή ατμόσφαιρα. Σ ‘ αυτό συντελεί και οι κορυφές δέντρων που βγαίνουν στην επιφάνεια της λίμνης.

Οι Ρουμάνοι εδώ έχουν δημιουργήσει ένανα πανέμορφο χώρο αναψυχής για τουρίστες και ντόπιους με ταβέρνες, εστιατόρια και καφετέριες και προσφέρουν κυρίως ψητά γεύματα..Επίσης εδώ ψήνουν και το παραδοσιακό γλυκό που γίνεται στα κάρβουνα kurtos.

επειδή λοιπόν ήταν πολύ πρωί ακόμα για να φάμε μεσημεριανό, καθησαμε σε ένα πεζουλάκι να δοκιμάσουμε το γλυκό τους..το οποίο μας άρεσε πολύ,μπορούσες να διαλέξεις με ή και χωρίς ζάχαρη από πάνω,εμεις αγοράσαμε και από τα δυο και μας άρεσαν εξίσου το ίδιο..

3ωρίτσες αργότερα είχαμε φτάσει στον τελικό προορισμό μας για σήμερα.Και επειδή αύριο θα αναχωρούσαμε πρωι πρωι εκμεταλευτήκαμε την ημέρα μας να δούμε αυτήν την πανέμορφη πολή..
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την πόλη της Σιγκισοάρας, και το θεωρώ λογικό. Εγω απλά θα πω οτι δικαίως έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η πόλη αυτήν μου άρεσε περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε ευρωπαική πόλη που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Η βόλτα στα στενά της πόλης σου αποφέρει ένα μυστήριο, ίσως γιατί εδώ γεννήθηκε ο περιβόητος vladimir Dracula, και οι ιστορίες που έχουν γραφτεί για αυτόν εδώ και τόσα χρόνια γνωρίζοντας ότι πέρα από τα παραμύθια είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο που έζησε,πολέμησε και σκότωσε τόσους ανθρώπους.
Πριν επισκεφτώ την Σιγκισοάρα, η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα την πραγματική ιστορία αυτού του ατόμου, που εδώ μου κεντρισε τόσο το ένδιαφέρον..

το κίτρινο κτήριο στη γωνία είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Δράκουλας.Σήμερα έχει μετατραπεί σε εστιατόριο.Με μερικά όμως lei μπορεί κανείς να επισκεφτεί τα δυο του δωμάτια,τουριστική ατρακτσιον.


στο εσωτρικό του. Η μουσική που παίζει χαμηλόφωνα είναι από μόνη της ανατριχιαστική..αξίζει για πλάκα μια επίσκεψη

Στον τοίχο κρέμεται το γνωστό κάδρο και ο μύθος γύρω από αυτόν..

(πραγματικά γεγονότα)
Επειδή λοιπόν οι Οθωμανοί, οι οποίοι τον κρατούσαν όμηρο, δολοφόνησαν τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του, όταν τον απελευθέρωσαν και του επέτρεψαν να πάρει τον θρόνο της Βλαχίας, εκείνος αποφάσισε να τους εκδικηθεί.
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ότι η Βλαχία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1461, ο Βλαντ αρνήθηκε να δηλώσει υποτέλεια στον Οθωμανό σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή. Στη συνέχεια διέσχισε τον Δούναβη και λεηλάτησε τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη σημερινή Βουλγαρία. Ο Μωάμεθ Β΄ συγκέντρωσε ένα στρατό 60.000 στρατιωτών και 30.000 ατάκτων. Ο Βλαντ οργάνωσε ενέδρες και σε μία από αυτές, τη «Νύχτα της επίθεσης» (17 Ιουνίου 1462) σκότωσε 15.000 Τούρκους.
(μύθος)
Λέγεται ότι εκείνη τη νύχτα αφού ο τρόπος που τους σκότωνε ήταν να τους παλουκώνει μετά την νίκη του έστησε στο δάσος τσιμπούσι, μαζί με τους δικούς του, στο σημείο όπου τους είχε δολοφονήσει.(τελευταία φώτο)
Από αυτόν λοιπόν το μύθο έγινε και ο παγκοσμίος γνωστός σημερινός μας βρυκόλακας.
Επίσης κάτι που δεν γνώριζα ήταν ότι ο vladimir dracula, θεωρήθηκε το ατσάλινο χέρι της ορθοδοξίας λόγο του ότι έκανε ότι έκανε για να διαφυλάξει την Ορθοδοξία και αργότερα τον Χριστιανισμό και φυσικά από τις δωρεές του στο Αγιο Ορος. Αργότερα ανακηρύχθηκε Άγιος από την Ορθόδοξη εκκλησία της Σερβίας και η μνήμη του τιμάται την 1η Αυγούστου.

Άλλο ένα αξιοθέατο ο Πύργος του ρολογιού

ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει ξανά και οι εκατοντάδες τουρίστες σιγά σιγά να εξαφανίζονται



Αφού είχαμε πια δεί όλα τα αξιόθεατα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα μαγαζί με ρούχα,να αγοράσουμε ο καθένας μας από ένα αδιάβροχο μπουφάν, για την επόμενη μέρα. Επειδή την έχαμε γλυτώσει την προηγούμενη αυτό δεν σήμαινε ότι έπρεπε να πάμε και γυρεύοντας. Ετσι και έγινε..βρήκαμε ένα κατάστημα με ρούχα αλυσίδας που δεν υπάρχει δυστυχώς στην Ελλάδα και με μόλις 228lei=50ευρώ αγοράσαμε ο Κώστας ένα αδιάβροχο μπουφαν και μια πολύ ωραία μακρυμάνικη μπλούζα και εγώ ένα φούτερ, το οποίο από αυριο δεν θα αποχωριζόμουνα...
Ευχαριστημένοι με τις αγορές μας (δεν πα να έριχνε καρέκλες αύριο) γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας..
Εδώ είχαμε κλείσει στο Casa Soare (30ευρώ,χωρίς πρωινό βέβαια) αλλά η τοποθεσία ιδανική και η κυρία ευγενικότατη, όπου δίνοντας μας ένα χάρτη της πόλης μας πρότεινε και φτηνά εστιατόρια όπου και είχαμε καθίσει για φαγητό.
Με το που φτάσαμε αργά το απόγευμα στο δωμάτιο ξεκίνησε πάλι καταιγίδα..αραχτοί στην κούνια της αυλής μας απολαμβάναμε τη βροχή κάτω από το στέγαστρο. Πόσο όμορφα είναι στα αλήθεια να βλέπεις την βροχή δίχως όμως να βρέχεσαι...ε???
Λογικό λοιπόν μια χώρα που έχει τόσο πολύ πράσινο όπως η Ρουμανία να βρέχει και τόσο τακτικά...!!!

 

[KostasLia]

Την επόμενη μέρα πρίν αναχωρήσουμε από το ξενοδοχείο μας συνηδητοποιήσαμε ότι κάπου στο βάθος ακούσαμε κάποιον να μιλά ελληνικά. Πλησίασα δύσπιστη, αφού τόσες μέρες οι περισσότεροι τουρίστες που είχαμε πετύχει ήταν κυρίως Γάλλοι και Ιταλοί, κανένας Έλληνας, για να δω αν είχα ακούσει καλά.
Και όντως πέσαμε πάνω σε ένα ζευγάρι Έλληνες που είχαν έρθει και αυτοί την προηγούμενοι ημέρα. Πιάσαμε για λίγο την κουβέντα του τύπου από που είναι και που θα πηγαίναν. Το δικό τους ταξίδι στη Ρουμανία θα ήταν πιο σύντομο από το δικό μας. Εκείνη την μέρα αναχωρούσανε από την χώρα με τελικό προορισμό στην Σερβία. Θα πηγαίναν εκεί για να πανηγυρίσουν από κοντά το άγνωστο μεχρι τότε για εμάς, Φεστιβάλ Μπύρας. Από ότι μας ενημέρωσαν είναι το δεύτερο μεγαλύτερο Φεστιβάλ Μπύρας μετα το Octoberfest και το επισκέφτονταν κάθε χρόνο τα τελευταία 3χρόνια. Μας είπαν ότι η μπύρα ρέει άφθονη και ότι τουρίστες από όλο τον κόσμο επισκέφτονταν την Σερβία για το event αυτό.Έτσι μπήκε στο μυαλό μου ως μελλοντικό ταξιδάκι η Σερβία χωρίς όμως να θυμάμαι δυστυχώς την ημερομηνία που γίνεται.αν ξέρει κάποιος να μας ενημερώσει

Και αφού τους ευχυθήκαμε να περάσουνε καλά αναχωρήσαμε για την πόλη της Σιναίας για να δούμε επιτέλους από κοντά το γνωστό παλάτι Peles. Εδω να αναφέρω ότι το οδικό δίκτυο της Ρουμανίας γενικά δεν είναι και το καλύτερο.Όλες τις μέρες του ταξιδιού μας αλλά κυρίως από τα munti apuseni μεχρι και την περιοχή Maramures που δεν είναι και τόσο τουριστική αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα και αναμονές επειδή σε κάποια σημεία είτε φτιάχνανε τους δρόμους είτε οι δρόμοι(ο Θεος να τους πει δρόμους) είχαν το μαύρο τους το χάλι.
Έτσι και σήμερα υπήρχαν σημεία στο δρόμο που ενώ ήταν διπλής κυκλοφορίας για λόγους επισκευής, γινόταν μονής (ευτυχώς με φανάρια και ταμπέλες που προειδοποιούσαν) με αποτέλεσμα κάποιες μέρες η καθυστέρηση να ήταν μεγάλη.Αφου περάσαμε το Μπράσοβ βέβαια το προβλημά μας έπαψε να είναι αυτό και προστέθηκε ένα άλλο:η αυξημένη κίνηση.

Αν και είχαμε να δυανίσουμε σήμερα μόνο 170χλμ.μέχρι το παλάτι δεν ξέρω πόση ώρα ακριβώς μας πήρε να φτάσουμε.Θυμάμαι μόνο ότι λίγο πριν το παλάτι πριν ο δρόμος χωριστεί σε αυτούς που πηγαίναν στη Σιναία και σε αυτούς που πηγαίναν στο Βουκουρέστι, (φανταστείται ένα δρόμο σαν τα Τέμπη αλλά πολύ πιο στενό, εμείς με την μηχανή και δεν μπορούσαμε να προσπεράσουμε), είχαμε τουλάχιστον 2ώρες αναμονή και εισπνέαμε όλο το καυσαέριο των αυτοκινήτων μπροστά μας..

Κάποια στιγμή μετά από πολύ κούραση και φυσικά πιάσιμο είχαμε επιτέλους φτάσει..Και ΝΑΙ άξιζε και τον κόπο και την αναμονή..!!!!!!

Περιττό να πω βέβαια ότι η ουρά για να μπεις στο εσωτερικό του ήταν τεράστια..αλλά τόσο δρόμο είχαμε κάνει οπότε δεν είχαμε άλλη λύση από το να περιμένουμε και μεις..Εδώ έβλεπες πολλώ ειδών τουρίστες μικρούς,μεγάλους,ευρωπαίους, κινέζους (καλά αυτούς τους συναντάς παντού, είναι όπως η μπύρα mythos, υπάρχουν παντού) ντόπιοι και έτσι η ξενάγηση γίνεται σε διαφορετικές γλώσσες. Σε κάποια φάση αφού δεν άντεχα άλλο και όρμησα για την τουαλέτα, βγαίνοντας είδα τον Κώστα να μου χαμογελάει κρατώντας 2εισητήρια στα χέρια. Είχε αγοράσει τα εισητήρια από μια αγγλίδα κυρία η οποία είχε έρθει με πούλμαν και η καημένη ενώ είχε περιμένει τόση ώρα στην ουρά δεν προλάβαινε λόγο αναχώρησης του λεοφωρείου της να το δει και αναγκάστηκε να πουλήσει τα 2 εισητήρια της.

Κύριοι λοιπόν προσπεράσαμε τους άλλους που περίμεναν στην ουρά και δείχνοντας τα εισητήρια μας περάσαμε να δούμε την ξενάγηση.Μας δώσανε πλαστικά σακουλάκια για να φορέσουμε πάνω από τα παπούτσια μας και ξεκινήσαμε. Για όσους ήθελαν να τραβήξουν φωτογραφίες από το εσωτερικό του παλατιού η τιμή του εισητηρίου ήταν διαφορετική.Με πολύ προσπάθεια μπόρεσα και "έκλεψα" μερικές λήψεις χωρίς να γίνω στόχος στους εργαζόμενους του παλατιού που επιτηρούσαν σαν κοράκια για να χρεώσουν επιπλέον τους τουρίστες..

Εντάξει τι να πει κανείς για το παλάτι αυτό..ίσως είναι ένα από τα ωραιότερα της Ευρώπης. Επίσης από τα μόνα που διαθέτει και ασανσερ!!!Δεν θα μείνω σε λεπτομέριες αφού πολλοί φίλοι του φόρουμ έχουν αναφερθεί στο συγκεκριμένο πολύ άξια κατά καιρούς!!

Και αφού η ξενάγηση μας τελείωσε ξαμολυθήκαμε στους κήπους του να απολαύσουμε την βόλτα μας

εξωτερικές τοιχογραφίες, αγάλματα, συντριβάνια όλα φτιαγμένα με απίστευτη λεπτομέρεια..

Εδώ να πω ότι δίπλα στο παλάτι Peles υπάρχει και το παλάτι Pelisor με το οποίο μοιράζονται τους ίδιους καταπράσινους κήπους..βέβαια το Peles είναι αυτό που κλέβει τις εντυπώσεις ..χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν είναι λιγοι αυτοί που επισκέφτονται και τα δύο. Εμείς λόγο χρόνου και αφού είχαμε ήδη επισκεφτεί αυτό για το οποίο φημίζεται όλη η περιοχή προτιμήσαμε να μην δούμε το εσωτερικό του χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν το φωτογραφίσαμε από έξω..

Κάναμε μια βόλτα στην πόλη της Σιναίας όπου μας άρεσε πολύ, μας φάνηκε πολύ πιο μαζεμένη σε σύγκρηση με άλλες πόλεις που είχαμε περάσει. Είχε παρτέρια με λουλούδια, ήταν πολύ καθαρή και γενικά τα κτήρια της ήταν πιο καινούργια αν όχι πιο μοντέρνα. Σου δίνει την εντύπωση γενικά ότι εδώ οι ντόπιοι είναι καλύτερα οικονομικά από αλλού..

Σήμερα θα διανυκτερεύαμε στην γνωστή πόλη Μπράσοβ, το οποίο απείχε το λιγότερο από 1.30ώρα από το παλάτι. Αποφασίσαμε λοιπόν λόγο κίνησης να ξεκινήσουμε και να φάμε εκεί την ώρα που θα φτάναμε..
Δυστυχώς η κίνηση δεν είχε αλλάξει καθόλου να μην πω ότι είχε χειροτερέψει κιόλας..
Τόση ώρα ακίνητοι τα νεύρα μου είχαν φτάσει στον ουρανό (να μην πω ταβάνι αφού δεν υπήρχε).Σε κάποια φάση λοιπόν και αφού η στέρηση του τσιγάρου είχε χτυπήσει κόκκινο(άλλο ένα μειονέκτημα όταν ταψιδεύεις με μηχανή,πρέπει να κάνεις στάση για τσιγάρο και μιας που ο σύζυγος είναι αντικαπνιστής, σιγά μην σταματούσε) έβγαλα το κράνος μου έστριψα το τσιγάρο μου και με όσες μεγαλύτερες τζούρες μπορούσα άρχισα να το ρουφάω πριν με πάρει χαμπάρι ο Κώστας και αρχίσει να φωνάζει, είχε βλέπεται και αστυνομία στο δρόμο..και αφού φοράω το κράνος μου ξανά δεν προλαβαίνω να πω κάτι και συνηδειτοποιώ μετά από λίγο ότι έχουμε κάνει στην άκρη και ο Κώστας μου πετάει νερό στα μούτρα..είχα βλέπεται λυποθημήσει πάνω στη μηχανή!!!!Τι τραβάω η ταξιδιώτισσα???Εντάξει μετά από αυτό το φαγητό μας δεν έπαιρνε άλλη αναβολή.Λίγο παραπέρα στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε σταματήσαμε και παραγγείλαμε από 1τεράστια μπριζόλα..

Και καλά κάναμε γιατί λίγη ώρα αργότερα η κίνηση είχε μειωθεί αισθητά και τα αυτοκίνητα συνέχιζαν κανονικά την πορεία τους!! Δεν θυμάμαι μετά από πόση ώρα φτάσαμε στο Μπράσοβ αλλά σίγουρα ενώ αισθανόμουνα καλύτερα προτιμήσαμε να μείνουμε μέσα για βράδυ και να κοιμηθούμε λίγο νωρίτερα. Ούτως η άλλως εδώ θα είχαμε 2βράδια οπότε θα το βλέπαμε και αύριο.

Το ξενοδοχείο μας λεγόταν Castel lezer και το εξωτερικό του θύμιζε πολύ κάστρο (30ευρώ με πρωινό) βρισκόταν πολύ κοντά με τα πόδια από το κέντρο του Μπράσοβ και είχε έναν τεράστιο ψιλοάγριας ομορφιάς κήπο. Όταν το είδα ενθουσιάστηκα, τι το πιο συναρπαστικό από το να διανυκτερεύεις σε ένα κάστρο στην καρδιά της Τρανσυλβανίας με θέα τα πανέμορφα Καρπάθια Όρη, και το κάστρο του Δράκουλα τόσο κοντά σου???Βέβαια ο ιδιοκτήτης μόνο δράκουλα δεν θύμιζε, μάλλον για τον καλοκάγαθο γίγαντα της γειτονιάς αλλά δεν μας πειράζει αυτό..
(τον "αληθινό" θα τον συναντούσα την επόμενη μέρα,)το θέμα είναι ότι η αίσθηση και μόνο ότι θα κοιμόμασταν σε ένα "κάστρο" έκανε την διαμονή μας στην Ρουμανία ακόμα πιο έντονη από ότι ήδη ήταν..

 

[KostasLia]

Η επόμενη μέρα δεν άργησε να ρθεί και μας βρίσκει στον δρόμο για το ξακουστό κάστρο του Bran. Το Bran είναι πολύ κοντά κανα τεταρτάκι οδήγηση από το Μπρασοβ οπότε σήμερα ήταν η μοναδική μέρα του ταξιδιού μας που θα νας έβρισκε ξεκούραστους και με ελάχιστα χλμ.
Παρκάραμε την μηχανή λοιπόν και ορμήσαμε να πάρουμε σειρά

Αν και πρωί η ουρά των τουριστών ήταν ήδη μεγάλη. Πάλι καλά βέβαια που πήγαμε εκείνη την ώρα γιατί αργότερα θα γινόταν το αδιαχώρητο. Στην ουρά πρέπει να περιμέναμε τουλάχιστον 2ώρες αλλά αυτό σκεφτείτε ήταν ελάχιστος χρόνος. Πριν την είσοδο του κάστρου γίνεται ένας χαμός από πάγκους μικροπωλητών,καφετέριες και φαγάδικα.Αυτά θα τα βλέπαμε μετά..

Λίγα λόγια για το Κάστρο Bran..
Το κάστρο Μπραν βρίσκεται κοντά στο χωριό Μπραν, Κομητεία Μπρασόβ, στην κεντρική Ρουμανία . Το κάστρο κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα από το Τευτονικό Τάγμα και σήμερα αποτελεί εθνικό μνημείο της Ρουμανίας. Βρίσκεται στα όρια Τρανσυλβανίας και Βλαχίας. Συχνά αναφέρεται ως το «κάστρο του Κόμη Δράκουλα», αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Μπραμ Στόκερ αναφερόταν σε αυτό το κάστρο και η σχέση του κάστρου με τον Βλαντ Γ' Τσέπες, έμπνευση του μυθιστορήματος, είναι ισχνή.
Το κάστρο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.

Το εισητήριο για το κάστρο δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο κόστισε αλλά ήταν σίγουρα τσιμπημένο σε σύγκριση με άλλους εισόδους που είχαμε πληρώσει μέχρι στιγμής..
Επιτέλους βρισκόμασταν στην είσοδο.Οταν κοίταξα πίσω μου η ουρά έφτανε μέχρι κάτω τον δρόμο ένας Θεός ξέρει μετά από πόση ώρα θα μπαίνανε όλοι αυτοί...

Μπροστά, μετά την έκδοση του εισητηρίου μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη..

Και αφού είχαμε την τιμή να φωτογραφηθούμε με τον γνωστό Δράκουλα (απομίμηση βέβαια αλλά δεν έχει σημασία,και αυτός Δράκουλας είναι) ανηφορίσαμε τον δρόμο για το κάστρο..


Εδώ θα πω ότι για κάποιον που έχει ήδη επισκεφτεί το Κάστρο Peles, το Bran ίσως του φανεί λίγο φτωχό. Και επειδή η αναμονή για να μπεί κανείς είναι μεγάλη,το εισητήριο σε σύγκριση με άλλες εισόδους τσιμπημένο, αλλά και επειδή είναι και τόσο γνωστό η αλήθεια είναι ότι ψιλοαπογοητευτήκαμε σε σύγκριση πάντα με όλα τα άλλα πράγματα που είχαμε δει στη Ρουμανία..Παίζει και ρόλο βέβαια ότι ήταν ώρα αιχμής,υπήρχαν παρα πολλοί τουρίστες και δεν μπορούσαμε να το απολαύσουμε με την ησυχία μας και όπως εμείς θέλαμε

Η επόμενη ώρα μας βρήκε να χαζεύουμε στους πάγκους για διάφορα δωράκια. Πήραμε πράγματα μικρά που να χωράνε στις βαλίτσες.(αφου είχα καταφέρει να σώσω το ρολοι).Για μας πήρα και 2χάρτες της Ρουμανίας,κάτι που αγοράζω κάθε φορά που πάω κάπου και έχω γεμίσει με τα χρόνια από τα ταξίδια που κάνουμε τους τοίχους του σαλονιού μου. Έπειτα καθήσαμε για hot dog και καφέ και χαζεύαμε τον κόσμο που περνούσε.
Εκείνη την ώρα άρχισε πάλι να ψιχαλίζει, γκαντεμιά, σηκωθήκαμε γρήγορα να προλάβουμε πριν ξεσπάσει καταιγίδα. Στην ιδέα ότι λόγο βροχής δεν θα βλέπαμε το κάστρο του Rasnov χαζοτσατίστηκα με τον καιρό. Στον δρόμο μας για το Μπρασοβ, ο Κώστας έστριψε πάλι λες και ήταν στο μυαλό μου.Και έτσι με την βροχή να κόβει σιγά σιγά απολαύσαμε άλλη μια όμορφη βολτίτσα..

εδώ στα βουνά αυτά δίπλα στο κάστρο του Rasnov είχα διαβάσει κάπου ότι γυρίστηκε και μια από της αγαπημένες μου ταινίες, το επιστροφή στο Cold Mountain, με την Nicole Kidman και τον Jude Law.

Θέα από το κάστρο τα Καρπάθια Όρη


στο εσωτερικό του κάστρου

Εδώ οι τουρίστες ήταν ελάχιστοι και η βόλτα ήταν ευχάριστη. Το εσωτερικό του κάστρου μου θύμησε έντονα ένα κάστρο που είχαμε επισκεφτεί στην Ιορδανία. Φυσικά από όλο το σκηνικό δεν λείπαν οι μικροπολιτές που έδιναν και λίγο ζωή στο εσωτερικό του. Ενθουσιαστήκαμε, μας άρεσε πιο πολύ από το Bran και επειδή ανέβηκε και η διάθεσή μας, δεν μπορούσε να λείπει και η ώρα του παιδιού..

νοικιάσαμε στολές με 5lei=1ευρώ και τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες..
Με περισσότερα χρήματα μπορούσες να τυπώσεις από μπλουζάκια,κούπες μέχρι και μαγνητάκια με τον εαυτό σου και την στολή που θα διάλεγες.Καλή Φάση..

Εδώ να αναφέρω, για όσους αποφασίσετε να ταξιδέψετε στην Ρουμανία με παιδιά υπήρχε τρενάκι που σε πήγαινε στο κάστρο του Rasnov και λίγο πριν ολόκληρο πάρκο με δεινόσαυρους και φουσκωτά. Εμεις δεν πήγαμε βέβαια αρκετά παίξαμε στο κάστρο αλλά το αναφέρω για όσους ενδιαφέρονται να το ψάξουν περαιτέρω...

Η πόλη του Rasnov με θέα το περίφημο,ομώνυμο κάστρο του

Και αναχώρηση για το Μπρασόβ.

Το Μπράσοβ είναι κτισμένο στη σκια του βουνού Τάμπα και απέχει από το Βουκουρέστι 160χλμ. Ιδρύθηκε το 1211 από Τεύτονες Ιππότες και υπήρξε μια από της 7οχυρωμένες σαξωνικές πόλεις της Τρανσυλβανίας.Τα κτήρια, οι εκκλησίες και οι συνήθειες των κατοίκων της θυμίζουν περισσότερο κεντρο ευρωπαική παρά βαλκανική πόλη.


γνωστό αξιοθέατο στην καρδιά της πόλης, η Μαύρη Εκκλησία
λίγα λόγια για την Μαύρη Εκκλησία....
Βρίσκεται στην οδο Αυλή Γιοχάνες Χοντέρους και είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.Είναι ο μεγαλύτερος καθολικός ναός από την Βιέννη ως την Κωνσταντινούπολη και διαθέτει τη μεγαλύτερη καμπάνα της Ρουμανίας, η οποία ζυγίζει 7τόνους.

Μοναστήρι στην κεντρική πλατεία του Μπρασοβ

και το Δημαρχείο στην πλατεία Συμβουλίου

Εκείνη την μέρα μιας και δεν ήμασταν κουρασμένοι αφου είχαμε κάνει και λίγα χλμ. το ρίξαμε έξω. Αφού φάγαμε σε ένα γκουρμέ εστιατόριο απολαύσαμε το παγωτάκι μας 50λεπτά η μπάλα και τη βόλτα μας ως που να νυχτώσει για τα καλά.

αύριο θα αφήναμε το Μπράσοβ...Η πινακίδα μας θύμιζε όμως συνέχεια ότι βρισκόμασταν ακόμη εκεί...

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Πολύ ωραία η διήγηση σου. Το μακρινό 1981 είχα επισκευθεί τις Βουλγαρία κ Ρουμανία με μηχανή ( Σουζούκι GS 550). Τοτε οι μηχανές εκεί ηταν ελάχιστες και οι Ιαπωνέζικες ανύπαρκτες.

 

[KostasLia]

Πολύ ωραία η διήγηση σου. Το μακρινό 1981 είχα επισκευθεί τις Βουλγαρία κ Ρουμανία με μηχανή ( Σουζούκι GS 550). Τοτε οι μηχανές εκεί ηταν ελάχιστες και οι Ιαπωνέζικες ανύπαρκτες.

Και φαντάσου αυτό δεν είναι τπτ.
Γραψε καμια ιστορία..θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τις εποχές..
Σίγουρα θα είναι πολλά αυτά που θα έχουν αλλάξει

 

[Billakos Lamda]

Καλησπερα! Θα ηθελα να πω οτι ο..."ορθοδοξος" δρομος ειναι απο Sofia προς Pleven-Ruse και απο κει Bucurest... Εσεις πηγατε απο κει γιατι σας εξηπηρετουσε,εφ΄οσον το πλανο ηταν να δειτε την δυτικη πλευρα πρωτα! Σωστα??

 

[Billakos Lamda]

Σε ελευθερη μεταφραση λεει "αχ φτωχη (καημενη) πεθερα,μονο να διαταζεις ηξερες!"

 

[KostasLia]

Την σημερινή μας μέρα θα αποχαιρετούσαμε το Μπράσοβ και το κάστρο μας και θα αναχωρούσαμε με τελικό μας προορισμό την πόλη Sibiu.

Οι επιλογές μας λοιπόν για τον δρόμο που θα ακολουθούσαμε ήταν δύο:
1η επιλογή: να πάμε Sibiu με στάση στην πόλη Fagaras,όπου θα βλέπαμε και το κάστρο Fagaras, σύνολο ημερησίων χλμ.145 (2.15ώρες),με αρκετά ξεκούραστη διαδρομή.
2η επιλογή: να ακολουθήσουμε την εξής διαδρομή Brasov – Campulung – Curtea De Arges – Transfagarasan Road – Sibiu, για να περάσουμε και από τον γνωστό δρόμο transfagarassan με μια στάση εκεί. Σύνολο ημερησίων χλμ 315 και με δρόμο όχι τόσο καλό..

Δεν ξέρω ποια από τις δύο κουρτίνες θα επιλέγατε εσείς, αλλά επειδή είχαμε ήδη δει αρκετά κάστρα και επειδή ήμασταν και με μηχανή εμείς επιλέξαμε την κουρτίνα δύο. Τι σοι μηχανόβιοι ήμαστε άλλωστε..?

Και έτσι ξεκινήσαμε..Εδώ να πω ότι πρώτον οι δρόμοι δεν ήταν και οι καλύτεροι και δεύτερων είδαμε τόσα πράγματα όπως το μοναστήρι στην πόλη Cuerta de Arges και το κάστρο Poienari (όπου πρέπει βα ανέβεις 1.480 σκαλιά) στην αρχή που ξεκινάει ο transfagarassan και λόγω βιασύνης δεν κατάφερα να τραβήξω φωτογραφίες . Αλλο ένα μειονέκτημα για κάποιον που ταξιδεύει με μηχανή, ότι δεν μπορεί να έχει την φωτογραφική μηχανή πάνω του και να τραβάει φωτογραφίες όποτε θέλει.(και λόγω κράνους). Το μόνο πάντως σίγουρο είναι ότι έχουν τυπωθεί όλα τόσο καλά στην μνήμη μου που είναι πολύ δύσκολο να τα ξεχάσω..

λίγα λόγια για τον Transfagarassan..
Kατασκευασμένος ως στρατιωτικός δρόμος υψίστης σημασίας, ο Transfagarasan (DN-7C) διασχίζει από Bορρά προς Nότο (ή αντίστροφα αν θέλετε) το ορεινό σύμπλεγμα των Kαρπαθίων, ενώνοντας τις πόλεις Σιμπιού και Πιτέστι, και κατ’ επέκταση τις ιστορικές περιοχές Tρανσυλβανία και Bαλάτσια.
Η κατασκευή του Transfagarasan ξεκίνησε το 1970 και ολοκληρώθηκε στις 20-9-1974. Εμπνευστής του μεγαλόπνοου σχεδίου υπήρξε ο δικτάτορας Νικολάε Τσαουσέσκου. Θορυβημένος από την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το 1968, αποφάσισε να κατασκευάσει έναν ορεινό οδικό άξονα με αποκλειστικό σκοπό τη γρήγορη πρόσβαση στρατιωτών και πολεμοφοδίων από τα νότια στα βόρεια της χώρας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί έγκαιρα μια ανάλογη ενέργεια των Σοβιετικών κατά της Ρουμανίας. Ετσι, ο φόβος του Τσαουσέσκου για μια ενδεχόμενη εισβολή των φίλων και συμμάχων του στο ρουμανικό έδαφος μετουσιώθηκε σ' έναν τολμηρό κατασκευαστικό ρόλο. To μήκος του είναι 90χλμ.

και εκεί που ανεβαίναμε λίγο πριν την κορυφή και την είσοδο της λίμνης Balea μας ανακοινώνουν ότι ο δρόμος θα παραμείνει κλειστός λόγο αγώνων ράλι και θα άνοιγε μετά από 3 ώρες.

Και ξαφνικά οι μισοί από μας, με επι τόπου στροφή γυρνούσαν πίσω. Το σκεφτήκαμε από δώ το σκεφτήκαμε από κει αποφασίσαμε να περιμένουμε με την ελπίδα ότι ίσως καταφέρναμε να δούμε και τον αγώνα. Μέρος στον αγώνα πέρναν κάτι ράλι τα οποία μας είχαν προσπεράσει λίγο προτείτερα, αλλά τότε δεν γνωρίζαμε και την σημασία τους. Έπειτα από κανα 2ωρο τελικά ο δρόμος άνοιξε, και με την go pro στο κράνος μας να τραβάει βίντεο ξεχυθήκαμε στο δρόμο.

Η εμπειρία μοναδική...οι μηχανές άπειρες..και το τοπίο μαγευτικό..

Λίγες ώρες αργότερα είχαμε πια φτάσει στην πόλη Sibiu..Εδώ είχαμε κλείσει το ξενοδοχείο Da Vinci Residence (30ευρώ με πρωινό).

Τελευταίο μας βράδυ στη Ρουμανία. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να εκμεταλευτούμε το χρόνο μας, ντουζάκι και βόλτα να γνωρίσουμε την πόλη. Στην κεντρική πλατεία γινόταν ένας χαμός από τουρίστες και ρουμάνους, λίγο αργότερα συνηδειτοποιήσαμε ότι γιόρταζαν τον νικητή του σημερινού αγώνα.όπως θα δείτε και στην φωτογραφία την εξέδρα. Αργότερα ήρθαν τα αυτοκίνητα που είχαν πάρει μέρος και ακολούθησαν τραγούδια

η κεντρική πλατεία του Sibiu

Κάποια σξιοθέατα της πόλης

Και η γνωστή γέφυρα των Ψεμάτων

ονομάζεται έτσι γιατί όπως λέει ο μύθος:
1εκδοχή...αν κάποιος πει ψέματα ενώ περνάει την γέφυρα αυτήν κουνιέται. Γιαυτό το λόγο μάλιστα σήμερα τα ζευγάρια ανταλλάσουν όρκους αγάπης και πίστης..
2η εκδοχή...ότι παλιά ρωτούσαν τις κοπέλες που ήταν να παντρευτούν αν ήταν παρθένες,πάνω στην γέφυρα,και αν αυτήν ετριζε τις πετούσαν κάτω και τις σκότωναν γιατί λέγαν ψέματα και
3εκδοχή...επειδή εκεί παλιά γινόταν η αγορά αν πιάναν κάποιον να κλεβει και έλεγε ψέματα τον πετούσαν κάτω
Εκείνο το βράδυ θα κοιμούμουνα λοιπόν ήσυχη αφου η γέφυρα δεν κουνήθηκε βάση της πρώτης εκδοχής πάντα..!!!!Χαχαχα!!!Αφού είχα ήδη κλειδώσει την αγάπη του Κώστα για μένα σε μία γέφυρα της Φιλανδίας(αλλά όμως αυτό σε άλλη ιστορία)...!!!!!!!Σημασία είχε ότι αύριο δυστυχώς θα αφήναμε την Ρουμανία...