makislog
Member
- Μηνύματα
- 44
- Likes
- 159
20 Σεπτεμβρίου 2022 στο αεροδρόμιο της καρδιάς μας και καθώς περιμένουμε τον τρίτο της παρέας, ένας πανύψηλος μαύρος χαμογελαστός κύριος ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί μας. Συμπαθητικός φαίνεται. Τι λέτε;
Μετά έκατσε στις business βέβαια και έκανε πως δεν μας ξέρει, αλλά τέλος πάντων.
Φτάνουμε που λέτε απογευματάκι στο Henry Coanda και αποφασίζουμε να κάνουμε συνάλλαγμα. Παντού ή ισοτιμία ήταν η ίδια και αρκετά χειρότερη σε σχέση με τα ανταλλακτήρια εκτός αεροδρομίου, οπότε αλλάξτε μόνο για τα βασικά. Τα χαρτονομίσματά τους είναι πλαστικά (!), πανέμορφα, και το διαφανές κομμάτι τους υποδεικνύει την ιδιότητα του απεικονιζομένου! Αν σταθείτε τυχεροί και σας δώσει κάποιος χαρτονόμισμα των 20 lei, δεν έχει καμία αξία. Κρατήστε το και στείλτε μου ένα μήνυμα να βρεθούμε να μου το δώσετε.
Τελειώνοντας με το συνάλλαγμα, πάμε προς το σημείο συνάντησης με την Klass Wagen, η οποία έχει την καλύτερη προσφορά απ' όσα είδαμε. Με πλήρη ασφάλεια για 5 ημέρες (η οποία μας κάλυπτε ακόμη και για επίθεση αρκούδας, αλλά όχι για οδήγηση Χάρη) μας κόστισε κάτω από 250 ευρώ!
Μέρος 1ο - Καρπάθια
Έχει ήδη νυχτώσει και ξεκινάμε την ΤΑΞΙΔΑΡΑ μας για τον πρώτο μας προορισμό, τη Sinaia, όπου και θα διανυκτερεύαμε. Αν και ξεκινήσαμε φοβισμένοι για το τι θα συναντήσουμε στον δρόμο, το οδικό τους δίκτυο είναι από κάθε άποψη σαφώς ανώτερο από το δικό μας. Το μόνο πρόβλημα που συναντήσαμε ήταν ότι το όριο ταχύτητας ήταν τα 70 χιλιόμετρα και οι κάμερες στον δρόμο λειτουργούσαν. Ωστόσο μας ειδοποιούσε έγκαιρα το google maps, και σταδιακά ξεψαρώσαμε και εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να εξάγουμε οδηγική παιδεία στη Ρουμανία.
Sinaia
Φτάνοντας πια αργά το βράδυ πήγαμε να βρούμε το σπίτι που θα μέναμε. Ο εξυπηρετικός ιδιοκτήτης μας είπε ότι θα μας αφήσει τα κλειδιά πάνω στην πόρτα, αλλά δεν μας είπε ότι το σπίτι ήταν χωμένο στον δρόμο με τις λεύκες. Αποτέλεσμα; Μπήκαμε σε ξένο σπίτι και ψάχναμε γύρω γύρω την αυλή να δούμε ποια πόρτα έχει κλειδιά επάνω. Ευτυχώς βγήκε μια καλή κυρία στο παράθυρο και με την καραμπίνα της μας εξήγησε πώς να βρούμε το σπίτι που είχαμε κλείσει.
Night tip: Tα μαγαζιά κλείνουν στις 12, και μένουν ανοιχτά μόνο ένα φαστ φουντ και ένα περίπτερο, αμφότερα επάνω στον κεντρικό. Οι κριτικές λένε ότι στο φαστ φουντ θα φάτε την καλύτερη Shaorma. Εμάς ο γύρος μας φάνηκε σαν να είχε χαλάσει από την περασμένη εβδομάδα, και πήραμε κάτι σφολιάτες για ασφάλεια.
Πρώτη μας στάση το πρωί, το μοναστήρι της Sinaia, στο οποίο πρέπει να πάτε! Το μοναστήρι είναι πιο ωραίο εξωτερικά παρά εσωτερικά. Εμείς πετύχαμε σε λειτουργία, και μάλιστα στο ανάγνωσμα του Ευαγγελίου όλοι γονάτισαν. Γνώρισα και μια Μαρία εκεί πέρα, που της είπα ότι είμαι ορθόδοξος και χάρηκε. Παρέλειψα βέβαια να της πω ότι τελευταία φορά πήγα εκκλησία πριν 2 χρόνια σε μία βάφτιση, κι αυτό γιατί ήξερα ότι θα έχει καλό φαΐ μετά.
Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η παλιά εκκλησία, η οποία είναι όμορφη και εξωτερικά και εσωτερικά, με αρκετές ιδιαίτερες τοιχογραφίες, όπως ο Ιησούς ο αλληθωρίζων
και οι 40 τραμπούκοι στον διευθυντή του σχολείου με τον κηδεμόνα τους.
Αρκετή προσευχή για σήμερα, και χωρίς να έχουμε πιει καφέ, οπότε βρίσκουμε έναν φούρνο 100 χρόνων για πρωινό τσιμπολόγημα και ένα 5 to go για καφέ, το οποίο τα καλοκαίρια έχει και Greek frappe! Με το στομάχι γεμάτο λοιπόν και τον καφέ ανά χείρας, κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο της Sinaia, το οποίο έχει απινιδωτή παρακαλώ και αυτό ο όμορφο ηλικιωμένο ζευγάρι!
Συνεχίζουμε για κάστρο Peles, το οποίο είναι προσβάσιμο με τα πόδια ακόμη και από το κέντρο της πόλης.
Το κάστρο έχει 3 ορόφους, αλλά ο μόνος που αξίζει είναι το ισόγειο. Ο δεύτερος όροφος είναι χαμένος χρόνος, ενώ πρώτος ίσως και να είχε κάποιο ενδιαφέρον, αλλά για την τιμή του ολόκληρου εισιτηρίου δεν αξίζει σε καμία περίπτωση. Εμείς με δύο πάσο βγάλαμε τρία εισιτήρια, οπότε δεν ήταν μεγάλο το κόστος για να τα δούμε όλα. Εσείς μην το κάνετε!
Το κάστρο εσωτερικά είναι αρκετά όμορφο, αλλά απ' ό,τι έλεγε η ξεναγός που κόλλησε σαν βδέλλα μπροστά μας (μπορεί και εμείς πίσω της, όλα είναι σχετικά) δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο άλλα ευρωπαϊκά παλάτια, αλλά έχει κάποιες ενδιαφέρουσες τεχνοτροπίες. Για παράδειγμα, όταν έσκυβες για να υποκλιθείς στον βασιλιά και στη βασίλισσα, από τον καθρέφτη που βρισκόταν από πάνω τους έβλεπες αυτή την τοιχογραφία στην κορυφή.
Δεν είναι κάδρο. Είναι καθρέφτης και η εικόνα της κοπέλας βρίσκεται στο ταβάνι!
Μια άλλη τσαχπινιά που έχουν κάνει, είναι ένας πολύ μικρός διάδρομος στον οποίο τοποθέτησαν καθρέφτες στα δύο άκρα του, για να δίνει την αίσθηση του βάθους. Και πραγματικά τη δίνει, γιατί όταν ξεκαθάριζα τις φωτογραφίες μου είπα "αυτή τη μ@λ@κί@ τον διάδρομο τι τον έβγαλα;". Και τη διέγραψα…
Κάποια άλλα ενδιαφέροντα πραγματάκια ήταν τα βιτρό
και τα πολεμικά εκθέματα.
Οι κουκούλες που βλέπετε ήταν για τους αποκεφαλισμούς, ενώ όποιος πήγαινε από αυτό το σπαθί κατέληγε στον παράδεισο.
Λέτε να το δοκιμάσω;
Στο ισόγειο έχει σίγουρα πολλά ωραία να δείτε και ιστορίες για να ακούσετε, αλλά χωρίς ξεναγό είναι απλά ένα μάτσο από εικόνες χωρίς νόημα.
Παραδίπλα είναι το ξαδελφάκι του το Pelisor, το οποίο θαυμάσαμε μόνο εξωτερικά, για να έχουμε κίνητρο να ξανάρθουμε μελλοντικά.
Ποιον κοροϊδεύω; Απλώς ήμασταν εκτός χρονοδιαγράμματος ήδη!
Συνεχίζουμε για το Μοναστήρι Caraiman, το οποίο παρά το 4,8 στο Google maps και τι πολλές προτροπές στο φόρουμ να το επισκεφθούμε, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Η εκκλησία είναι αδιάφορή και το μοναστήρι δεν είναι επισκέψιμο. Γι' αυτό σας προτείνω να απολαύσετε αυτή τη φωτογραφία και να συνεχίσετε απευθείας στον επόμενο προορισμό σας,
ο οποίος δεν πρέπει να είναι το κάστρο των Κατακουζηνών. Ίσως το πιο βαρετό αξιοθέατο του ταξιδιού. Ένα άδειο "κάστρο" με ξενάγηση στα ρουμάνικα. Για καλή μας τύχη, είχε μια έκθεση του Leonardo da Vinci στην οποία μας άφησαν να μπούμε δωρεάν, και κάπως έτσι ας πούμε ότι σώθηκε η μέρα.
Brasov
Προς το απογευματάκι φτάσαμε Brasov, και μέχρι να καταλάβουμε πώς λειτουργούν τα παρκόμετρα πήγε βράδυ.
Λίγο η νύχτα, λίγο η κούραση, λίγο το ψιλόβροχο, αράξαμε για ένα γλυκό χωρίς όρεξη για πολλά πολλά, και φιλοδοξώντας να ξυπνήσουμε το πρωί να δούμε τα αξιοθέατα και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Τελικά είδαμε μόνο τη Μαύρη Εκκλησία, και αυτή εξωτερικά, γιατί άνοιγε αργά και θέλαμε να φύγουμε.
Good morning tip: Ψάξτε να βρείτε ένα ελάχιστα glamorous "λουκανικοπιτάδικο" πάνω σε έναν από τους κεντρικούς (μάλλον στη Strada Castelului), παραδίπλα από ένα ανταλλακτήριο, να φάτε λουκανικόπιτα και κουλούρι με μερέντα να πάθετε πλάκα! Δυστυχώς δεν το βρήκα ποτέ στο Google maps για να το αποθηκεύσω.
Bran
Το ταξίδι συνεχίστηκε με προορισμό το γειτονικό Bran, για να δούμε το κάστρο του δράκουλα. Σίγουρα το έχετε διαβάσει και αλλού, απλά δεν γίνεται να το παραλείψουμε. Το κάστρο αυτό δεν ήταν του Κόμη Δράκουλα (κατά κόσμον Βλαντ Τσέπες). Αποδόθηκε σε αυτόν γιατί συνέπιπτε με την περιγραφή του σε ένα μυθιστόρημα.
Το κάστρο είχε πολλά creepy εκθέματα και πολύ κόσμο που ήταν επίσης creepy, γιατί για κάποιο λόγο κολλούσε ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα η συγκατάθεσή του. Βέβαια το κάστρο σου έδινε κάποιες ιδέες για το πώς να τους αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά
αλλά υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τον ποινικό κώδικα που δεν το πολυκατάλαβα.
Η κατακλείδα είναι να πάτε νωρίς, πριν ορμήξουν οι ορδές των τουριστών, και επίσης να κάνετε μια βολτούλα πέριξ του κάστρου που είναι ωραία.
Έξω από το κάστρο έχει πάρα πολλά κιόσκια με μαγνητάκια, σουβενίρ και τοπικά εδέσματα. Παραέξω από το κάστρο έχει επίσης μαγαζάκια για να μην φάτε, όσο τέλεια και αν μοιάζουν. It's a trap!
Greek tip: Αν περάσετε το κάστρο, μετά από καμιά 500ρια μέτρα έχει μια αλάνα με δωρεάν πάρκινγκ. Εκεί γνωρίσαμε και μια γερμανίδα μαμά, η οποία πήρε ένα χρόνο άδεια από τη δουλειά της και με το τροχόσπιτο και τα δύο της παιδιά έκανε τουρ στα Βαλκάνια!!
Fagaras
Επόμενος προορισμός η Sighisoara, με ενδιάμεση στάση το Fagaras για να δούμε το κάστρο του. Και φταίτε εσείς γι' αυτό, που γράφετε πού πήγατε, αλλά όχι αν άξιζε! Εντάξει, δεν φταίτε αποκλειστικά εσείς. Φταίμε κι εμείς που βγήκαμε εκτός προγράμματος από την πρώτη μέρα.
Το δίλημμα φεύγοντας από Bran ήταν αν θα πάμε ίσα πέρα, για να δούμε τις οχυρωμένες εκκλησίες Harman και Premjer, ή ίσα δώθε και να δούμε την οχυρωμένη εκκλησία του Biertan και το κάστρο του Fagaras. Θεωρήσαμε ότι το δεύτερο θα μας γλίτωνε λίγο χρόνο, και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ.
Το κάστρο περιείχε εκθέματα ποικίλης θεματολογίας. Προσωπικά μου άρεσαν τα στρατιωτικά εκθέματα, τα υαλικά, και κάποιες θρησκευτικές εικόνες, λογικά φιλοτεχνημένες από τον αλλήθωρο Ιησού (βλ. Sinaia) αυτοπροσώπως.
Ίσως κάποιοι σκέφτεστε ότι κοροϊδεύω, αλλά πραγματικά τις βρήκα ιδιαίτερες!
Γενικά δεν πετάξαμε και τη σκούφια μας, άλλα όπως είπε και ο Χάρης
Δυστυχώς στην οχυρωμένη εκκλησία του Biertan δεν πήγαμε, όμως απολαύσαμε άπειρα τη διαδρομή προς το Faragas και από εκεί προς τη Sighisoara. Βλέπεις μια τελείως διαφορετική όψη της Ρουμανίας, πολύ πιο παραδοσιακή, αλλά όχι μόνο! Μεταξύ άλλων, πήραμε μια γιαγιά ωτοστόπ, είδαμε κάρα να τα σέρνουν άλογα, Ρομά με πολύχρωμες παραδοσιακές φορεσιές, και πέσαμε πάνω σε κάτι αμερικανούς στρατιώτες (!) που κατασκεύαζαν μία γέφυρα, και λίγο παρακάτω στο camp τους που είχαν κατασκηνώσει για κάποια άσκηση όπως φάνηκε. Φυσικά δεν βγάλαμε φωτογραφία, γιατί είχαμε ακούσει ότι στο Γκουαντάναμο δεν έχει καλό Wi-Fi. Η διαδρομή ήταν μεγάλη, αλλά μέσα στο πράσινο και σίγουρα άξιζε! Να σημειωθεί ότι παρότι ήμασταν στη μέση του πουθενά, υπήρχαν παντού διαβάσεις, διαγράμμιση και οδοσήμανση, για να μας θυμίζουν ότι δεν είμαστε Ελλάδα!
Sighisoara
Αυτό.
Μια πολύχρωμη πλακόστρωτη παλιά πόλη, με πολλά μαγαζάκια και παραδοσιακά σπίτια. Καλό θα ήταν να έχετε ένα πρωινό ολόκληρο, όχι μόνο για να την περπατήσετε 1-2 ώρες, αλλά και για να επισκεφθείτε τα διάφορα αξιοθέατα της πόλης, μεταξύ των οποίων το σπίτι του Κόμη Δράκουλα, ο πύργος του ρολογιού και το δημαρχείο, και να πιείτε έναν καφέ εδώ.
Το δημαρχείο της Sighsisoara
Tip: Προτείνουμε αυτό το δωμάτιο, γιατί ήταν ποιοτικό, καθαρό, περιποιημένο, και ο οικοδεσπότης πολύ φροντιστικός! Σε κάθε περίπτωση, να κλείσετε δωμάτιο στην παλιά πόλη, γιατί η καινούργια δεν λέει κάτι.
Salina Turda
Τέταρτη μέρα του ταξιδιού, και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε λίγο πιο βόρεια, προς το αλατωρυχείο της Turda.
Μέσα ο χώρος έχει διάφορες δραστηριότητες (π.χ. ρόδα, μίνι γκολφ κ.ά.) που δεν νομίζω ότι θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον (με εξαίρεση ίσως τη βαρκάδα) και οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στην τιμή του εισιτηρίου. Ήταν το πρώτο αλατωρυχείο που επισκεπτόμασταν και δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης. Οι σκέψεις μου όμως σχετικά με αυτό είναι ότι πιο εντυπωσιακά είναι τα φωτάκια, παρά το ίδιο το αλατωρυχείο. Πάντως ένα διωράκι θα το περάσετε ευχάριστα εκεί μέσα, εκτός αν έχετε κλειστοφοβία (το εννοώ).
Greek tip: Λίγο πέρα από την είσοδο του αλατωρυχείου έχει ένα εστιατόριο που μπορείτε να παρκάρετε στη ζούλα και δωρεάν. Ίσως μπορείτε να παρκάρετε δωρεάν και στην παλιά είσοδο του αλατωρυχείου, από την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε το αλατωρυχείο χωρίς αναμονή.
Προσοχή! Αν παρόλα αυτά επιλέξετε να πληρώσετε για το πάρκινγκ, φροντίστε να έχετε μαζί σας μετρητά, γιατί δεν υπάρχει ανταλλακτήριο εκεί κοντά και το μηχάνημα δεν δέχεται πιστωτική. Και κάπως έτσιεκμεταλλευτήκαμε βοηθήσαμε έναν Γερμανό τουρίστα, ανταλλάσσοντάς του lei με νεφρό ευρώ.
Φεύγοντας από το αλατωρυχείο με προορισμό το Sibiu, αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση για φαγητό στην πόλη της Turda. Λίγο ο μουντός καιρός, λίγο ότι έκαναν έργα και είχε λάσπες παντού, η πόλη έμοιαζε με εγκαταλελειμμένο χωριό. Αυτό βέβαια δεν μας εμπόδισε να απολαύσουμε το μπέργκερ μας σε μια τοπική καφετέρια, και ένα γλυκό σε ένα ζαχαροπλαστείο που είχε ουρά από κόσμο! Δεν νομίζω ότι μας άρεσε και πάρα πολύ, αλλά αν εν τέλει το δοκιμάσετε, μου πρότειναν αυτό ως παραδοσιακό γλυκό.
Η Turda δεν φάνηκε να έχει κάποιο ενδιαφέρον σαν πόλη. Αν το ξανάκανα, μάλλον θα επέλεγα να κάνω τη στάση μου στην Alba Iulia.
Sibiu
Προτελευταία στάση στα Καρπάθια αποτέλεσε το Sibiu, όπου μείναμε δύο βράδια και φάγαμε την καλύτερη Shaorma στη Ρουμανία! To Sibiu έχει πολλά μέρη να δεις, τα περισσότερα γύρω από την κεντρική πλατεία.
Από τα πιο φημισμένα είναι η γέφυρα των ψεμάτων (φημολογείται ότι, εάν σταθείς από κάτω της και πεις ένα ψέμα, η γέφυρα σείεται - δεν ενδύκνειται για ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης),
ο λουθηρανικός καθεδρικός
και αυτή εδώ η αφίσα.
Βέβαια θα σας έλεγα να μην πάτε με τον χάρτη ανά χείρας, γιατί όλα βρίσκονται γύρω γύρω. Απλά περιπλανηθείτε!
Unbelievable fact: Το ξέρατε ότι στο Sibiu οι φορολογούμενοι πλήρωσαν για αυτό το σιντριβάνι;;
Οι ημέρες που ήμασταν στο Sibiu συνέπεσαν με το φεστιβάλ για την κουλτούρα των Ρομά, με παραδοσιακούς χορούς και μουσικές, ρουμανοποιημένα τραγούδια του Βασίλη Καρρά, και φυσικά το καθιερωμένο παζάρι!
Τη δεύτερη ημέρα κάναμε την εξόρμησή μας στο Εθνικό Μουσειακό Συγκρότημα ASTRA.
Εκεί υπάρχουν σπίτια από όλες τις γεωγραφικές περιοχές και ιστορικές περιόδους της Ρουμανίας. Άλλα από αυτά είναι ανακατασκευές, ενώ ορισμένα έχουν μεταφερθεί αυτούσια από εκεί που βρίσκονταν!
Ο χώρος είναι αχανής, γι' αυτό θα σας πρότεινα -αν υπάρχει τρόπος- να νοικιάσετε ποδήλατο για να τον γυρίσετε ευχάριστα και ξεκούραστα.
Το απόγευμα εκείνης της ημέρας θα ξεκινούσε ένα φεστιβάλ, το οποίο δεν μπορούσαμε να μείνουμε για να δούμε, αλλά όπως είπε και ο Χάρης
γιατί θα συνεχίζαμε για φαγητό! Έτσι, μετά από πολλή αναζήτηση στο google maps, αποτύχαμε ενσυνείδητα στην επιλογή μας. Ενώ επρόκειτο για έναν πολύ όμορφο χώρο (η φωτογραφία δεν τον κολακεύει)
στον οποίο ξεκινήσαμε δυναμικά με έναν φοβερό τυπάκο-σομελιέ που μας πρότεινε ένα πραγματικά καλό δικό τους κρασί,
η επίσκεψή μας δεν συνεχίστηκε εξίσου καλά. Το φαγητό δεν ήταν άσχημο, αλλά η επικοινωνία στα αγγλικά ήταν από δύσκολη έως υποχρεωτικό google translate (αναρωτιέμαι αν είναι μόνο η Ελληνίδα μάνα που μας έδερνε μικρούς για να διαβάσουμε αγγλικά) και το σέρβις εκνευριστικά αργό. Visit at your own discretion!
Κουρασμένοι ήδη αρκετά, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε δύο οχυρωμένες εκκλησίες που βρίσκονταν εκεί κοντά, με τη μία να είναι κλειστή για αναστήλωση και την άλλη απλά να μην άξιζε τον κόπο (συν ότι ο Ρουμάνος στην είσοδο έπαιρνε χρήματα χωρίς να εκδίδει τα εισιτήρια).
Και κάπως έτσι γυρίσαμε για το τελευταίο μας βράδυ στο Sibiu, για να ξεκουραστούμε για το highlight του ταξιδιού. Τη λίμνη Balea!
Λίμνη Balea
Με το google maps στις επάλξεις, ξεκινάμε άγρια χαράματα (10 το πρωί) για τον περίφημο δρόμο Transfaragasan που θα μας οδηγούσε στα 2 χιλιάδες μέτρα υψόμετρο!
Είναι η διαδρομή στον Transfaragasan τόσο όμορφη τελικά;
Ναι!
Και όσο ανεβαίνεις ψηλά γίνεται ακόμα πιο όμορφη!
Όμως αρκετά πριν τις χιονισμένες βουνοκορφές, συναντήσαμε ένα υπαίθριο τζέρτζελο στο οποίο αποφασίσαμε να σταματήσουμε. Για κάποιο λόγο δεν βγάλαμε φωτογραφίες εκεί.
Φανταστείτε όμως κιόσκια με σουβενίρ, τοπικά προϊόντα και καντίνες με υγιεινά εδέσματα όπως τηγανιτή ζύμη (Langos) με μερέντα, για να ανακτήσουμε δυνάμεις μετά την ανάβαση.
Τι ποια ανάβαση; Αυτή!
Για να μας οδηγήσει εκεί!
Μια απόφαση εκτός προγράμματος που σίγουρα δεν μετανιώσαμε!
Οι τολμηροί μπορείτε αν θέλετε να πάτε ποδαράτο μέχρι τη λίμνη, ακολουθώντας αυτά τα σημαδάκια που βλέπετε.
Οι πιο τολμηροί μπορείτε να πάτε και με το τελεφερίκ!
Εμείς, με περίσσιο θάρρος, τόλμη και ενέργεια, φτάσαμε στη λίμνη με το αμάξι, για να διαπιστώσουμε με τα ματάκια μας αυτό που διαβάζαμε στις κριτικές. Ότι την Κυριακή γίνεται χαμός, όχι μόνο λόγω έλλειψης πάρκινγκ αλλά και λόγω μποτιλιαρίσματος. Αλλά με λίγη τύχη παραπάνω παρκάραμε στο μισάωρο και ξεκινήσαμε το μίνι τουρ μας στη λίμνη.
Γύρω γύρω είχε κιόσκια με παραδοσιακά προϊόντα, πλανόδιους, μερικά ξενοδοχεία για φαγητό και διαμονή, και ένα αυτοσχέδιο μαγαζί που έψηνε κρέας. Ίσως αν το δοκιμάζαμε να αλλάζαμε γνώμη, πάντως ο (περιφραγμένος με νάιλον) χώρος μύριζε θάνατο από την κρεατίλα.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, ξεκινήσαμε το τετράωρο ταξίδι μας για την επιστροφή στο Βουκουρέστι!
O Transfaragasan είναι και από αυτή την πλευρά του πολύ πολύ όμορφος! Φροντίστε μόνο να έχετε μαζί σας στικάκι με τραγούδια γιατί δεν πιάνει το ράδιο.
Καθώς πλησιάζαμε προς Βουκουρέστι, το μοτίβο των δρόμων άλλαζε και θύμιζε πολύ τους επαρχιακούς δρόμους στην Ελλάδα. Έτσι, και σε συνδυασμό με την κούραση, το ταξίδι έγινε λίγο πιο δύσκολο και γι' αυτό είπαμε να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας με ένα βράδυ στα Thermal spa!
Αν πάτε, καλό είναι να πάρετε ημερήσιο εισιτήριο (ή το αντίστοιχό του, δεν θυμάμαι πώς το λένε) για να έχετε χρόνο για τα πάντα. Επίσης ψάξτε προσφορές γιατί μαζί με τα έξοδα που θα κάνετε μέσα βγαίνει λίγο τσιμπημένη η τιμή. Όμως αξίζει!
Μιας και φτάσαμε Βουκουρέστι βράδυ, είδαμε απευθείας την κακή πλευρά του. Το ιστορικό κέντρο τη νύχτα! Παντού στριπτιζάδικα, κράχτες και τύποι να σε κοιτάνε ύποπτα. Προσωπικά τα χρειάστηκα λίγο, γιατί από τη Ρουμανική επαρχία με τη σχεδόν οικογενειακή ατμόσφαιρα, βρεθήκαμε Μενάνδρου και Βερανζέρου, αλλά στο Βουκουρέστι... Για καλή μας τύχη είχαμε κλείσει μόνο ένα βράδυ σε αυτό το κατάλυμα, αλλά και πάλι θα σκεφτόμουν σοβαρά να αλλάξω μέρος διαμονής.
Συμβουλή: Όσο πιο μακριά από το ιστορικό κέντρο μείνετε, τόσο καλύτερα θα είναι το βράδυ.
Αυτό ήταν το τελευταίο μας βράδυ ως τριάδα, οπότε συνεχίζουμε σε νέα ενότητα για το Βουκουρέστι!
Μέρος 2ο - Βουκουρέστι
Κατ' αρχάς είναι Bucharest και όχι Budapest.
Τα κύρια αξιοθέατα είναι λίγο πολύ γνωστά και μπορείτε να τα αναζητήσετε πέριξ του σημείου μηδέν του Βουκουρεστίου.
Θα γράψω μόνο κάποιες έξτρα πληροφορίες που δεν θα σας ήταν εύκολο να τις βρείτε αλλιώς! Ακριβώς κάτω από την εθνική στρατιωτική λέσχη υπάρχει ένας εκθεσιακός χώρος που φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις, οι οποίες ανανεώνονται κάθε τρεις εβδομάδες.
Η Γένεση
Αφήνοντας τον Παράδεισο - Η Εύα - Είμαστε παιδιά των αστεριών
Οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης
Η γυναίκα των ονείρων του Χάρη (21 χρόνων, Αθήνα)
Κορίτσια, αν στην παραπάνω προσωπογραφία βλέπετε τον εαυτό σας, στείλτε μου να σας δώσω το ίνστα του. Το εννοώ!
Μην αμελήσετε να πάτε στην εκκλησία Κρετζουλέσκου, η οποία βρίσκεται εκεί από το 1720 και έχει την ιδιαιτερότητα ότι οι αγιογραφίες βρίσκονται πάνω στους τοίχους και ανάγονται σε δύο χρονικές περιόδους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης η κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου,
το ρουμανικό Αθήναιον,
ο Ναός της Σταυροπόλεως (δείτε τα σβησμένα πρόσωπα στις αγιογραφίες και ψάξτε στο google να δείτε γιατί
)
Τελικά μάθαμε γιατί είναι σβησμένα;
και το Εθνικό μουσείο ιστορίας της Ρουμανίας.
Όμως εδώ έχουμε μια άλλη ιστορία, αυτήν της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου, η οποία Τετάρτη έως Δευτέρα είναι έτσι
και τις Τρίτες είναι έτσι!
Ο θρύλος λέει ότι όταν κάποιος άνθρωπος έχει χάσει κάτι, αν προσευχηθεί στον Άγιο Αντώνιο, αυτός του το βρίσκει!
Έτσι κι εγώ λοιπόν, διαπιστώνω ότι έχω χάσει (πάλι) τα κλειδιά του σπιτιού μου! Έψαξα ενδελεχώς τις τσάντες μου, επικοινώνησα με το τελευταίο κατάλυμα που θυμόμουν να τα έχω μαζί, απείλησα τους φίλους μου ότι αν μου τα έχουν κρύψει θα πάθουν ό,τι και οι Οθωμανοί από τον Βλαντ Τσέπες... τίποτα... Μου ήταν αδιανόητο να τα χάσω, γιατί έχω ένα σημαντικό μπρελόκ επάνω, και είχα μια τελευταία ελπίδα... τον Άγιο Αντώνιο! Περνώντας απ' έξω, λοιπόν, μουρμουρίζω μια παράκληση και ξεκινάω με το λεωφορείο για το Thermal spa, όπου υπήρχε μια αμυδρή πιθανότητα να τα είχα αφήσει εκεί. Και πριν καλά καλά προλάβω να καθίσω στο λεωφορείο, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η γιαγιά: "Έλα Μάκη, τα κλειδιά σου τα έχεις αφήσει εδώ"... Κατέβηκα από το λεωφορείο, πήρα ένα μπακλαβαδάκι για να ευχαριστήσωτο στομάχι μου τον Άγιο Αντώνιο, και γύρισα στο δωμάτιο ανακουφισμένος!
Οι μέρες μας στο Βουκουρέστι πέρασαν χαλαρά, κάνοντας μεταξύ άλλων για πρώτη φορά free walking tour. Τα free walking tours είναι ένας τρόπος να περπατήσετε την πόλη μαθαίνοντας παράλληλα την ιστορία της. Οι ξεναγοί είναι εθελοντές και αμείβονται από τα φιλοδωρήματα. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, πρέπει! Απλά πηγαίντε στο σημείο συνάντησης και ψάξτε για την πορτοκαλί ομπρέλα.
Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε παρακολουθήσει το free walking tour για τη ζωή στο κομμουνιστικό Βουκουρέστι, αλλά δεν υπήρχαν δυνάμεις ούτε και χρόνος,
γιατί χρειάστηκα κάποιες ώρες να φωτογραφίζω το σιντριβάνι
και άλλα κινούμενα αντικείμενα στο σκοτάδι.
Καθώς περπατάτε στο Βουκουρέστι, μην ξεχάσετε να βρείτε την Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Όταν ο Τσαουσέσκου γκρέμιζε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα για να χτίσει τοκομμουνιστικό έκτρωμά παλάτι του, αυτή η εκκλησία ξεριζώθηκε και μεταφέρθηκε αυτούσια εκεί που τη βλέπετε! Θα μπορούσα να την έχω φωτογραφίσει, η αλήθεια... Μπορεί να μη βρίσκεται ακριβώς πάνω στον δρόμο, αλλά τουλάχιστον στάθηκε τυχερή και σώθηκε. Εξού και τυχερή εκκλησία!
Τελευταίο βράδυ έβρεξε λιγάκι, και αποφασίσαμε να φάμε πίτσα και να αράξουμε για την πτήση της επόμενης ημέρας, η οποία μπορεί και να ήταν η τελευταία της ζωής μου (δείτε το αυτοκόλλητο κάτω από το φτερό)!
Τελικά έζησα, και σας μεταφέρω την εμπειρία μου από το μεγαλύτερο σε διάρκεια ταξίδι που έχω κάνει, μαζί με κάποια tips.
- Αφιερώστε δύο μέρες σε κάθε κωμόπολη των Καρπαθίων, για να προλάβετε όχι μόνο να τα δείτε αλλά και να τα απολαύσετε!
- Το Faragas και την Turda δεν θα τα ξανάβαζα στο πρόγραμμα.
- Αν ενδιαφέρεστε για παραδοσιακή ρουμανική κουζίνα, δοκιμάστε αυτό. Εμείς δεν φάγαμε εκεί, αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι αξίζει.
- Βλέπεις Luka; Είναι καλό!
- Κάποιες σημειώσεις που μου έκανε ένας ρουμάνος στο αεροπλάνο, με εστιατόρια, φαγητά και γλυκά. Στο πρώτο εστιατόριο πήγαμε. Not great, not terrible.
Εν κατακλείδι:
- Μας άρεσε; Ναι!
- Θα ξαναπηγαίναμε; Ναι!
- Σαν τη Χαλκιδική έχει; Όχι!
Και για όσους καταφέρατε να φτάσετε ως εδώ και σκέφτεστε να πάτε Βουκουρέστι ή Καρπάθια, ανοίξτε τα links!
Μετά έκατσε στις business βέβαια και έκανε πως δεν μας ξέρει, αλλά τέλος πάντων.
Φτάνουμε που λέτε απογευματάκι στο Henry Coanda και αποφασίζουμε να κάνουμε συνάλλαγμα. Παντού ή ισοτιμία ήταν η ίδια και αρκετά χειρότερη σε σχέση με τα ανταλλακτήρια εκτός αεροδρομίου, οπότε αλλάξτε μόνο για τα βασικά. Τα χαρτονομίσματά τους είναι πλαστικά (!), πανέμορφα, και το διαφανές κομμάτι τους υποδεικνύει την ιδιότητα του απεικονιζομένου! Αν σταθείτε τυχεροί και σας δώσει κάποιος χαρτονόμισμα των 20 lei, δεν έχει καμία αξία. Κρατήστε το και στείλτε μου ένα μήνυμα να βρεθούμε να μου το δώσετε.
Τελειώνοντας με το συνάλλαγμα, πάμε προς το σημείο συνάντησης με την Klass Wagen, η οποία έχει την καλύτερη προσφορά απ' όσα είδαμε. Με πλήρη ασφάλεια για 5 ημέρες (η οποία μας κάλυπτε ακόμη και για επίθεση αρκούδας, αλλά όχι για οδήγηση Χάρη) μας κόστισε κάτω από 250 ευρώ!
Μέρος 1ο - Καρπάθια
Έχει ήδη νυχτώσει και ξεκινάμε την ΤΑΞΙΔΑΡΑ μας για τον πρώτο μας προορισμό, τη Sinaia, όπου και θα διανυκτερεύαμε. Αν και ξεκινήσαμε φοβισμένοι για το τι θα συναντήσουμε στον δρόμο, το οδικό τους δίκτυο είναι από κάθε άποψη σαφώς ανώτερο από το δικό μας. Το μόνο πρόβλημα που συναντήσαμε ήταν ότι το όριο ταχύτητας ήταν τα 70 χιλιόμετρα και οι κάμερες στον δρόμο λειτουργούσαν. Ωστόσο μας ειδοποιούσε έγκαιρα το google maps, και σταδιακά ξεψαρώσαμε και εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να εξάγουμε οδηγική παιδεία στη Ρουμανία.
Sinaia
Φτάνοντας πια αργά το βράδυ πήγαμε να βρούμε το σπίτι που θα μέναμε. Ο εξυπηρετικός ιδιοκτήτης μας είπε ότι θα μας αφήσει τα κλειδιά πάνω στην πόρτα, αλλά δεν μας είπε ότι το σπίτι ήταν χωμένο στον δρόμο με τις λεύκες. Αποτέλεσμα; Μπήκαμε σε ξένο σπίτι και ψάχναμε γύρω γύρω την αυλή να δούμε ποια πόρτα έχει κλειδιά επάνω. Ευτυχώς βγήκε μια καλή κυρία στο παράθυρο και με την καραμπίνα της μας εξήγησε πώς να βρούμε το σπίτι που είχαμε κλείσει.
Night tip: Tα μαγαζιά κλείνουν στις 12, και μένουν ανοιχτά μόνο ένα φαστ φουντ και ένα περίπτερο, αμφότερα επάνω στον κεντρικό. Οι κριτικές λένε ότι στο φαστ φουντ θα φάτε την καλύτερη Shaorma. Εμάς ο γύρος μας φάνηκε σαν να είχε χαλάσει από την περασμένη εβδομάδα, και πήραμε κάτι σφολιάτες για ασφάλεια.
Πρώτη μας στάση το πρωί, το μοναστήρι της Sinaia, στο οποίο πρέπει να πάτε! Το μοναστήρι είναι πιο ωραίο εξωτερικά παρά εσωτερικά. Εμείς πετύχαμε σε λειτουργία, και μάλιστα στο ανάγνωσμα του Ευαγγελίου όλοι γονάτισαν. Γνώρισα και μια Μαρία εκεί πέρα, που της είπα ότι είμαι ορθόδοξος και χάρηκε. Παρέλειψα βέβαια να της πω ότι τελευταία φορά πήγα εκκλησία πριν 2 χρόνια σε μία βάφτιση, κι αυτό γιατί ήξερα ότι θα έχει καλό φαΐ μετά.
Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η παλιά εκκλησία, η οποία είναι όμορφη και εξωτερικά και εσωτερικά, με αρκετές ιδιαίτερες τοιχογραφίες, όπως ο Ιησούς ο αλληθωρίζων
και οι 40 τραμπούκοι στον διευθυντή του σχολείου με τον κηδεμόνα τους.
Αρκετή προσευχή για σήμερα, και χωρίς να έχουμε πιει καφέ, οπότε βρίσκουμε έναν φούρνο 100 χρόνων για πρωινό τσιμπολόγημα και ένα 5 to go για καφέ, το οποίο τα καλοκαίρια έχει και Greek frappe! Με το στομάχι γεμάτο λοιπόν και τον καφέ ανά χείρας, κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο της Sinaia, το οποίο έχει απινιδωτή παρακαλώ και αυτό ο όμορφο ηλικιωμένο ζευγάρι!
Συνεχίζουμε για κάστρο Peles, το οποίο είναι προσβάσιμο με τα πόδια ακόμη και από το κέντρο της πόλης.
Το κάστρο έχει 3 ορόφους, αλλά ο μόνος που αξίζει είναι το ισόγειο. Ο δεύτερος όροφος είναι χαμένος χρόνος, ενώ πρώτος ίσως και να είχε κάποιο ενδιαφέρον, αλλά για την τιμή του ολόκληρου εισιτηρίου δεν αξίζει σε καμία περίπτωση. Εμείς με δύο πάσο βγάλαμε τρία εισιτήρια, οπότε δεν ήταν μεγάλο το κόστος για να τα δούμε όλα. Εσείς μην το κάνετε!
Το κάστρο εσωτερικά είναι αρκετά όμορφο, αλλά απ' ό,τι έλεγε η ξεναγός που κόλλησε σαν βδέλλα μπροστά μας (μπορεί και εμείς πίσω της, όλα είναι σχετικά) δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο άλλα ευρωπαϊκά παλάτια, αλλά έχει κάποιες ενδιαφέρουσες τεχνοτροπίες. Για παράδειγμα, όταν έσκυβες για να υποκλιθείς στον βασιλιά και στη βασίλισσα, από τον καθρέφτη που βρισκόταν από πάνω τους έβλεπες αυτή την τοιχογραφία στην κορυφή.
Δεν είναι κάδρο. Είναι καθρέφτης και η εικόνα της κοπέλας βρίσκεται στο ταβάνι!
Μια άλλη τσαχπινιά που έχουν κάνει, είναι ένας πολύ μικρός διάδρομος στον οποίο τοποθέτησαν καθρέφτες στα δύο άκρα του, για να δίνει την αίσθηση του βάθους. Και πραγματικά τη δίνει, γιατί όταν ξεκαθάριζα τις φωτογραφίες μου είπα "αυτή τη μ@λ@κί@ τον διάδρομο τι τον έβγαλα;". Και τη διέγραψα…
Κάποια άλλα ενδιαφέροντα πραγματάκια ήταν τα βιτρό
και τα πολεμικά εκθέματα.
Οι κουκούλες που βλέπετε ήταν για τους αποκεφαλισμούς, ενώ όποιος πήγαινε από αυτό το σπαθί κατέληγε στον παράδεισο.
Λέτε να το δοκιμάσω;
Στο ισόγειο έχει σίγουρα πολλά ωραία να δείτε και ιστορίες για να ακούσετε, αλλά χωρίς ξεναγό είναι απλά ένα μάτσο από εικόνες χωρίς νόημα.
Παραδίπλα είναι το ξαδελφάκι του το Pelisor, το οποίο θαυμάσαμε μόνο εξωτερικά, για να έχουμε κίνητρο να ξανάρθουμε μελλοντικά.
Ποιον κοροϊδεύω; Απλώς ήμασταν εκτός χρονοδιαγράμματος ήδη!
Συνεχίζουμε για το Μοναστήρι Caraiman, το οποίο παρά το 4,8 στο Google maps και τι πολλές προτροπές στο φόρουμ να το επισκεφθούμε, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Η εκκλησία είναι αδιάφορή και το μοναστήρι δεν είναι επισκέψιμο. Γι' αυτό σας προτείνω να απολαύσετε αυτή τη φωτογραφία και να συνεχίσετε απευθείας στον επόμενο προορισμό σας,
ο οποίος δεν πρέπει να είναι το κάστρο των Κατακουζηνών. Ίσως το πιο βαρετό αξιοθέατο του ταξιδιού. Ένα άδειο "κάστρο" με ξενάγηση στα ρουμάνικα. Για καλή μας τύχη, είχε μια έκθεση του Leonardo da Vinci στην οποία μας άφησαν να μπούμε δωρεάν, και κάπως έτσι ας πούμε ότι σώθηκε η μέρα.
Brasov
Προς το απογευματάκι φτάσαμε Brasov, και μέχρι να καταλάβουμε πώς λειτουργούν τα παρκόμετρα πήγε βράδυ.
Λίγο η νύχτα, λίγο η κούραση, λίγο το ψιλόβροχο, αράξαμε για ένα γλυκό χωρίς όρεξη για πολλά πολλά, και φιλοδοξώντας να ξυπνήσουμε το πρωί να δούμε τα αξιοθέατα και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Τελικά είδαμε μόνο τη Μαύρη Εκκλησία, και αυτή εξωτερικά, γιατί άνοιγε αργά και θέλαμε να φύγουμε.
Good morning tip: Ψάξτε να βρείτε ένα ελάχιστα glamorous "λουκανικοπιτάδικο" πάνω σε έναν από τους κεντρικούς (μάλλον στη Strada Castelului), παραδίπλα από ένα ανταλλακτήριο, να φάτε λουκανικόπιτα και κουλούρι με μερέντα να πάθετε πλάκα! Δυστυχώς δεν το βρήκα ποτέ στο Google maps για να το αποθηκεύσω.
Bran
Το ταξίδι συνεχίστηκε με προορισμό το γειτονικό Bran, για να δούμε το κάστρο του δράκουλα. Σίγουρα το έχετε διαβάσει και αλλού, απλά δεν γίνεται να το παραλείψουμε. Το κάστρο αυτό δεν ήταν του Κόμη Δράκουλα (κατά κόσμον Βλαντ Τσέπες). Αποδόθηκε σε αυτόν γιατί συνέπιπτε με την περιγραφή του σε ένα μυθιστόρημα.
Το κάστρο είχε πολλά creepy εκθέματα και πολύ κόσμο που ήταν επίσης creepy, γιατί για κάποιο λόγο κολλούσε ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα η συγκατάθεσή του. Βέβαια το κάστρο σου έδινε κάποιες ιδέες για το πώς να τους αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά
αλλά υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τον ποινικό κώδικα που δεν το πολυκατάλαβα.
Η κατακλείδα είναι να πάτε νωρίς, πριν ορμήξουν οι ορδές των τουριστών, και επίσης να κάνετε μια βολτούλα πέριξ του κάστρου που είναι ωραία.
Έξω από το κάστρο έχει πάρα πολλά κιόσκια με μαγνητάκια, σουβενίρ και τοπικά εδέσματα. Παραέξω από το κάστρο έχει επίσης μαγαζάκια για να μην φάτε, όσο τέλεια και αν μοιάζουν. It's a trap!
Greek tip: Αν περάσετε το κάστρο, μετά από καμιά 500ρια μέτρα έχει μια αλάνα με δωρεάν πάρκινγκ. Εκεί γνωρίσαμε και μια γερμανίδα μαμά, η οποία πήρε ένα χρόνο άδεια από τη δουλειά της και με το τροχόσπιτο και τα δύο της παιδιά έκανε τουρ στα Βαλκάνια!!
Fagaras
Επόμενος προορισμός η Sighisoara, με ενδιάμεση στάση το Fagaras για να δούμε το κάστρο του. Και φταίτε εσείς γι' αυτό, που γράφετε πού πήγατε, αλλά όχι αν άξιζε! Εντάξει, δεν φταίτε αποκλειστικά εσείς. Φταίμε κι εμείς που βγήκαμε εκτός προγράμματος από την πρώτη μέρα.
Το δίλημμα φεύγοντας από Bran ήταν αν θα πάμε ίσα πέρα, για να δούμε τις οχυρωμένες εκκλησίες Harman και Premjer, ή ίσα δώθε και να δούμε την οχυρωμένη εκκλησία του Biertan και το κάστρο του Fagaras. Θεωρήσαμε ότι το δεύτερο θα μας γλίτωνε λίγο χρόνο, και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ.
Το κάστρο περιείχε εκθέματα ποικίλης θεματολογίας. Προσωπικά μου άρεσαν τα στρατιωτικά εκθέματα, τα υαλικά, και κάποιες θρησκευτικές εικόνες, λογικά φιλοτεχνημένες από τον αλλήθωρο Ιησού (βλ. Sinaia) αυτοπροσώπως.
Ίσως κάποιοι σκέφτεστε ότι κοροϊδεύω, αλλά πραγματικά τις βρήκα ιδιαίτερες!
Γενικά δεν πετάξαμε και τη σκούφια μας, άλλα όπως είπε και ο Χάρης
Δυστυχώς στην οχυρωμένη εκκλησία του Biertan δεν πήγαμε, όμως απολαύσαμε άπειρα τη διαδρομή προς το Faragas και από εκεί προς τη Sighisoara. Βλέπεις μια τελείως διαφορετική όψη της Ρουμανίας, πολύ πιο παραδοσιακή, αλλά όχι μόνο! Μεταξύ άλλων, πήραμε μια γιαγιά ωτοστόπ, είδαμε κάρα να τα σέρνουν άλογα, Ρομά με πολύχρωμες παραδοσιακές φορεσιές, και πέσαμε πάνω σε κάτι αμερικανούς στρατιώτες (!) που κατασκεύαζαν μία γέφυρα, και λίγο παρακάτω στο camp τους που είχαν κατασκηνώσει για κάποια άσκηση όπως φάνηκε. Φυσικά δεν βγάλαμε φωτογραφία, γιατί είχαμε ακούσει ότι στο Γκουαντάναμο δεν έχει καλό Wi-Fi. Η διαδρομή ήταν μεγάλη, αλλά μέσα στο πράσινο και σίγουρα άξιζε! Να σημειωθεί ότι παρότι ήμασταν στη μέση του πουθενά, υπήρχαν παντού διαβάσεις, διαγράμμιση και οδοσήμανση, για να μας θυμίζουν ότι δεν είμαστε Ελλάδα!
Sighisoara
Αυτό.
Μια πολύχρωμη πλακόστρωτη παλιά πόλη, με πολλά μαγαζάκια και παραδοσιακά σπίτια. Καλό θα ήταν να έχετε ένα πρωινό ολόκληρο, όχι μόνο για να την περπατήσετε 1-2 ώρες, αλλά και για να επισκεφθείτε τα διάφορα αξιοθέατα της πόλης, μεταξύ των οποίων το σπίτι του Κόμη Δράκουλα, ο πύργος του ρολογιού και το δημαρχείο, και να πιείτε έναν καφέ εδώ.
Το δημαρχείο της Sighsisoara
Tip: Προτείνουμε αυτό το δωμάτιο, γιατί ήταν ποιοτικό, καθαρό, περιποιημένο, και ο οικοδεσπότης πολύ φροντιστικός! Σε κάθε περίπτωση, να κλείσετε δωμάτιο στην παλιά πόλη, γιατί η καινούργια δεν λέει κάτι.
Salina Turda
Τέταρτη μέρα του ταξιδιού, και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε λίγο πιο βόρεια, προς το αλατωρυχείο της Turda.
Μέσα ο χώρος έχει διάφορες δραστηριότητες (π.χ. ρόδα, μίνι γκολφ κ.ά.) που δεν νομίζω ότι θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον (με εξαίρεση ίσως τη βαρκάδα) και οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στην τιμή του εισιτηρίου. Ήταν το πρώτο αλατωρυχείο που επισκεπτόμασταν και δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης. Οι σκέψεις μου όμως σχετικά με αυτό είναι ότι πιο εντυπωσιακά είναι τα φωτάκια, παρά το ίδιο το αλατωρυχείο. Πάντως ένα διωράκι θα το περάσετε ευχάριστα εκεί μέσα, εκτός αν έχετε κλειστοφοβία (το εννοώ).
Greek tip: Λίγο πέρα από την είσοδο του αλατωρυχείου έχει ένα εστιατόριο που μπορείτε να παρκάρετε στη ζούλα και δωρεάν. Ίσως μπορείτε να παρκάρετε δωρεάν και στην παλιά είσοδο του αλατωρυχείου, από την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε το αλατωρυχείο χωρίς αναμονή.
Προσοχή! Αν παρόλα αυτά επιλέξετε να πληρώσετε για το πάρκινγκ, φροντίστε να έχετε μαζί σας μετρητά, γιατί δεν υπάρχει ανταλλακτήριο εκεί κοντά και το μηχάνημα δεν δέχεται πιστωτική. Και κάπως έτσι
Φεύγοντας από το αλατωρυχείο με προορισμό το Sibiu, αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση για φαγητό στην πόλη της Turda. Λίγο ο μουντός καιρός, λίγο ότι έκαναν έργα και είχε λάσπες παντού, η πόλη έμοιαζε με εγκαταλελειμμένο χωριό. Αυτό βέβαια δεν μας εμπόδισε να απολαύσουμε το μπέργκερ μας σε μια τοπική καφετέρια, και ένα γλυκό σε ένα ζαχαροπλαστείο που είχε ουρά από κόσμο! Δεν νομίζω ότι μας άρεσε και πάρα πολύ, αλλά αν εν τέλει το δοκιμάσετε, μου πρότειναν αυτό ως παραδοσιακό γλυκό.
Η Turda δεν φάνηκε να έχει κάποιο ενδιαφέρον σαν πόλη. Αν το ξανάκανα, μάλλον θα επέλεγα να κάνω τη στάση μου στην Alba Iulia.
Sibiu
Προτελευταία στάση στα Καρπάθια αποτέλεσε το Sibiu, όπου μείναμε δύο βράδια και φάγαμε την καλύτερη Shaorma στη Ρουμανία! To Sibiu έχει πολλά μέρη να δεις, τα περισσότερα γύρω από την κεντρική πλατεία.
Από τα πιο φημισμένα είναι η γέφυρα των ψεμάτων (φημολογείται ότι, εάν σταθείς από κάτω της και πεις ένα ψέμα, η γέφυρα σείεται - δεν ενδύκνειται για ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης),
ο λουθηρανικός καθεδρικός
και αυτή εδώ η αφίσα.
Βέβαια θα σας έλεγα να μην πάτε με τον χάρτη ανά χείρας, γιατί όλα βρίσκονται γύρω γύρω. Απλά περιπλανηθείτε!
Unbelievable fact: Το ξέρατε ότι στο Sibiu οι φορολογούμενοι πλήρωσαν για αυτό το σιντριβάνι;;
Οι ημέρες που ήμασταν στο Sibiu συνέπεσαν με το φεστιβάλ για την κουλτούρα των Ρομά, με παραδοσιακούς χορούς και μουσικές, ρουμανοποιημένα τραγούδια του Βασίλη Καρρά, και φυσικά το καθιερωμένο παζάρι!
Τη δεύτερη ημέρα κάναμε την εξόρμησή μας στο Εθνικό Μουσειακό Συγκρότημα ASTRA.
Εκεί υπάρχουν σπίτια από όλες τις γεωγραφικές περιοχές και ιστορικές περιόδους της Ρουμανίας. Άλλα από αυτά είναι ανακατασκευές, ενώ ορισμένα έχουν μεταφερθεί αυτούσια από εκεί που βρίσκονταν!
Ο χώρος είναι αχανής, γι' αυτό θα σας πρότεινα -αν υπάρχει τρόπος- να νοικιάσετε ποδήλατο για να τον γυρίσετε ευχάριστα και ξεκούραστα.
Το απόγευμα εκείνης της ημέρας θα ξεκινούσε ένα φεστιβάλ, το οποίο δεν μπορούσαμε να μείνουμε για να δούμε, αλλά όπως είπε και ο Χάρης
γιατί θα συνεχίζαμε για φαγητό! Έτσι, μετά από πολλή αναζήτηση στο google maps, αποτύχαμε ενσυνείδητα στην επιλογή μας. Ενώ επρόκειτο για έναν πολύ όμορφο χώρο (η φωτογραφία δεν τον κολακεύει)
στον οποίο ξεκινήσαμε δυναμικά με έναν φοβερό τυπάκο-σομελιέ που μας πρότεινε ένα πραγματικά καλό δικό τους κρασί,
η επίσκεψή μας δεν συνεχίστηκε εξίσου καλά. Το φαγητό δεν ήταν άσχημο, αλλά η επικοινωνία στα αγγλικά ήταν από δύσκολη έως υποχρεωτικό google translate (αναρωτιέμαι αν είναι μόνο η Ελληνίδα μάνα που μας έδερνε μικρούς για να διαβάσουμε αγγλικά) και το σέρβις εκνευριστικά αργό. Visit at your own discretion!
Κουρασμένοι ήδη αρκετά, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε δύο οχυρωμένες εκκλησίες που βρίσκονταν εκεί κοντά, με τη μία να είναι κλειστή για αναστήλωση και την άλλη απλά να μην άξιζε τον κόπο (συν ότι ο Ρουμάνος στην είσοδο έπαιρνε χρήματα χωρίς να εκδίδει τα εισιτήρια).
Και κάπως έτσι γυρίσαμε για το τελευταίο μας βράδυ στο Sibiu, για να ξεκουραστούμε για το highlight του ταξιδιού. Τη λίμνη Balea!
Λίμνη Balea
Με το google maps στις επάλξεις, ξεκινάμε άγρια χαράματα (10 το πρωί) για τον περίφημο δρόμο Transfaragasan που θα μας οδηγούσε στα 2 χιλιάδες μέτρα υψόμετρο!
Είναι η διαδρομή στον Transfaragasan τόσο όμορφη τελικά;
Ναι!
Και όσο ανεβαίνεις ψηλά γίνεται ακόμα πιο όμορφη!
Όμως αρκετά πριν τις χιονισμένες βουνοκορφές, συναντήσαμε ένα υπαίθριο τζέρτζελο στο οποίο αποφασίσαμε να σταματήσουμε. Για κάποιο λόγο δεν βγάλαμε φωτογραφίες εκεί.
Φανταστείτε όμως κιόσκια με σουβενίρ, τοπικά προϊόντα και καντίνες με υγιεινά εδέσματα όπως τηγανιτή ζύμη (Langos) με μερέντα, για να ανακτήσουμε δυνάμεις μετά την ανάβαση.Τι ποια ανάβαση; Αυτή!
Για να μας οδηγήσει εκεί!
Μια απόφαση εκτός προγράμματος που σίγουρα δεν μετανιώσαμε!
Οι τολμηροί μπορείτε αν θέλετε να πάτε ποδαράτο μέχρι τη λίμνη, ακολουθώντας αυτά τα σημαδάκια που βλέπετε.
Οι πιο τολμηροί μπορείτε να πάτε και με το τελεφερίκ!
Εμείς, με περίσσιο θάρρος, τόλμη και ενέργεια, φτάσαμε στη λίμνη με το αμάξι, για να διαπιστώσουμε με τα ματάκια μας αυτό που διαβάζαμε στις κριτικές. Ότι την Κυριακή γίνεται χαμός, όχι μόνο λόγω έλλειψης πάρκινγκ αλλά και λόγω μποτιλιαρίσματος. Αλλά με λίγη τύχη παραπάνω παρκάραμε στο μισάωρο και ξεκινήσαμε το μίνι τουρ μας στη λίμνη.
Γύρω γύρω είχε κιόσκια με παραδοσιακά προϊόντα, πλανόδιους, μερικά ξενοδοχεία για φαγητό και διαμονή, και ένα αυτοσχέδιο μαγαζί που έψηνε κρέας. Ίσως αν το δοκιμάζαμε να αλλάζαμε γνώμη, πάντως ο (περιφραγμένος με νάιλον) χώρος μύριζε θάνατο από την κρεατίλα.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, ξεκινήσαμε το τετράωρο ταξίδι μας για την επιστροφή στο Βουκουρέστι!
O Transfaragasan είναι και από αυτή την πλευρά του πολύ πολύ όμορφος! Φροντίστε μόνο να έχετε μαζί σας στικάκι με τραγούδια γιατί δεν πιάνει το ράδιο.
Καθώς πλησιάζαμε προς Βουκουρέστι, το μοτίβο των δρόμων άλλαζε και θύμιζε πολύ τους επαρχιακούς δρόμους στην Ελλάδα. Έτσι, και σε συνδυασμό με την κούραση, το ταξίδι έγινε λίγο πιο δύσκολο και γι' αυτό είπαμε να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας με ένα βράδυ στα Thermal spa!
Αν πάτε, καλό είναι να πάρετε ημερήσιο εισιτήριο (ή το αντίστοιχό του, δεν θυμάμαι πώς το λένε) για να έχετε χρόνο για τα πάντα. Επίσης ψάξτε προσφορές γιατί μαζί με τα έξοδα που θα κάνετε μέσα βγαίνει λίγο τσιμπημένη η τιμή. Όμως αξίζει!
Μιας και φτάσαμε Βουκουρέστι βράδυ, είδαμε απευθείας την κακή πλευρά του. Το ιστορικό κέντρο τη νύχτα! Παντού στριπτιζάδικα, κράχτες και τύποι να σε κοιτάνε ύποπτα. Προσωπικά τα χρειάστηκα λίγο, γιατί από τη Ρουμανική επαρχία με τη σχεδόν οικογενειακή ατμόσφαιρα, βρεθήκαμε Μενάνδρου και Βερανζέρου, αλλά στο Βουκουρέστι... Για καλή μας τύχη είχαμε κλείσει μόνο ένα βράδυ σε αυτό το κατάλυμα, αλλά και πάλι θα σκεφτόμουν σοβαρά να αλλάξω μέρος διαμονής.
Συμβουλή: Όσο πιο μακριά από το ιστορικό κέντρο μείνετε, τόσο καλύτερα θα είναι το βράδυ.
Αυτό ήταν το τελευταίο μας βράδυ ως τριάδα, οπότε συνεχίζουμε σε νέα ενότητα για το Βουκουρέστι!
Μέρος 2ο - Βουκουρέστι
Κατ' αρχάς είναι Bucharest και όχι Budapest.
Τα κύρια αξιοθέατα είναι λίγο πολύ γνωστά και μπορείτε να τα αναζητήσετε πέριξ του σημείου μηδέν του Βουκουρεστίου.
Θα γράψω μόνο κάποιες έξτρα πληροφορίες που δεν θα σας ήταν εύκολο να τις βρείτε αλλιώς! Ακριβώς κάτω από την εθνική στρατιωτική λέσχη υπάρχει ένας εκθεσιακός χώρος που φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις, οι οποίες ανανεώνονται κάθε τρεις εβδομάδες.
Η Γένεση
Αφήνοντας τον Παράδεισο - Η Εύα - Είμαστε παιδιά των αστεριών
Οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης
Η γυναίκα των ονείρων του Χάρη (21 χρόνων, Αθήνα)
Κορίτσια, αν στην παραπάνω προσωπογραφία βλέπετε τον εαυτό σας, στείλτε μου να σας δώσω το ίνστα του. Το εννοώ!
Μην αμελήσετε να πάτε στην εκκλησία Κρετζουλέσκου, η οποία βρίσκεται εκεί από το 1720 και έχει την ιδιαιτερότητα ότι οι αγιογραφίες βρίσκονται πάνω στους τοίχους και ανάγονται σε δύο χρονικές περιόδους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης η κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου,
το ρουμανικό Αθήναιον,
ο Ναός της Σταυροπόλεως (δείτε τα σβησμένα πρόσωπα στις αγιογραφίες και ψάξτε στο google να δείτε γιατί
)
Τελικά μάθαμε γιατί είναι σβησμένα;
και το Εθνικό μουσείο ιστορίας της Ρουμανίας.
Όμως εδώ έχουμε μια άλλη ιστορία, αυτήν της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου, η οποία Τετάρτη έως Δευτέρα είναι έτσι
και τις Τρίτες είναι έτσι!
Ο θρύλος λέει ότι όταν κάποιος άνθρωπος έχει χάσει κάτι, αν προσευχηθεί στον Άγιο Αντώνιο, αυτός του το βρίσκει!
Έτσι κι εγώ λοιπόν, διαπιστώνω ότι έχω χάσει (πάλι) τα κλειδιά του σπιτιού μου! Έψαξα ενδελεχώς τις τσάντες μου, επικοινώνησα με το τελευταίο κατάλυμα που θυμόμουν να τα έχω μαζί, απείλησα τους φίλους μου ότι αν μου τα έχουν κρύψει θα πάθουν ό,τι και οι Οθωμανοί από τον Βλαντ Τσέπες... τίποτα... Μου ήταν αδιανόητο να τα χάσω, γιατί έχω ένα σημαντικό μπρελόκ επάνω, και είχα μια τελευταία ελπίδα... τον Άγιο Αντώνιο! Περνώντας απ' έξω, λοιπόν, μουρμουρίζω μια παράκληση και ξεκινάω με το λεωφορείο για το Thermal spa, όπου υπήρχε μια αμυδρή πιθανότητα να τα είχα αφήσει εκεί. Και πριν καλά καλά προλάβω να καθίσω στο λεωφορείο, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η γιαγιά: "Έλα Μάκη, τα κλειδιά σου τα έχεις αφήσει εδώ"... Κατέβηκα από το λεωφορείο, πήρα ένα μπακλαβαδάκι για να ευχαριστήσω
Οι μέρες μας στο Βουκουρέστι πέρασαν χαλαρά, κάνοντας μεταξύ άλλων για πρώτη φορά free walking tour. Τα free walking tours είναι ένας τρόπος να περπατήσετε την πόλη μαθαίνοντας παράλληλα την ιστορία της. Οι ξεναγοί είναι εθελοντές και αμείβονται από τα φιλοδωρήματα. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, πρέπει! Απλά πηγαίντε στο σημείο συνάντησης και ψάξτε για την πορτοκαλί ομπρέλα.
Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε παρακολουθήσει το free walking tour για τη ζωή στο κομμουνιστικό Βουκουρέστι, αλλά δεν υπήρχαν δυνάμεις ούτε και χρόνος,
γιατί χρειάστηκα κάποιες ώρες να φωτογραφίζω το σιντριβάνι
και άλλα κινούμενα αντικείμενα στο σκοτάδι.
Καθώς περπατάτε στο Βουκουρέστι, μην ξεχάσετε να βρείτε την Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Όταν ο Τσαουσέσκου γκρέμιζε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα για να χτίσει το
Τελευταίο βράδυ έβρεξε λιγάκι, και αποφασίσαμε να φάμε πίτσα και να αράξουμε για την πτήση της επόμενης ημέρας, η οποία μπορεί και να ήταν η τελευταία της ζωής μου (δείτε το αυτοκόλλητο κάτω από το φτερό)!
Τελικά έζησα, και σας μεταφέρω την εμπειρία μου από το μεγαλύτερο σε διάρκεια ταξίδι που έχω κάνει, μαζί με κάποια tips.
- Αφιερώστε δύο μέρες σε κάθε κωμόπολη των Καρπαθίων, για να προλάβετε όχι μόνο να τα δείτε αλλά και να τα απολαύσετε!
- Το Faragas και την Turda δεν θα τα ξανάβαζα στο πρόγραμμα.
- Αν ενδιαφέρεστε για παραδοσιακή ρουμανική κουζίνα, δοκιμάστε αυτό. Εμείς δεν φάγαμε εκεί, αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι αξίζει.
- Βλέπεις Luka; Είναι καλό!
- Κάποιες σημειώσεις που μου έκανε ένας ρουμάνος στο αεροπλάνο, με εστιατόρια, φαγητά και γλυκά. Στο πρώτο εστιατόριο πήγαμε. Not great, not terrible.
Εν κατακλείδι:
- Μας άρεσε; Ναι!
- Θα ξαναπηγαίναμε; Ναι!
- Σαν τη Χαλκιδική έχει; Όχι!
Και για όσους καταφέρατε να φτάσετε ως εδώ και σκέφτεστε να πάτε Βουκουρέστι ή Καρπάθια, ανοίξτε τα links!
Last edited:
Μετά το ταξίδι μου αυτό, κι εγώ θα θυμόμουν κάποιον που έκλεισε 4 διανυκτερεύσεις Κατάνια! 
