Σε καταλαβαίνω απόλυτα...είχα την τύχη το 2008 να ζησω 3 μήνες στην Virginia sto University of Virginia σαν visited student μεταπτυχιακου του KU Leuven....
Πριν πάω στην Αμερική ήμουνα ο κλασικός αντι-αμερικανός Έλληνας που κατέκρινα 'ελαφρά τη καρδία' τον μέσο αμερικανό πολίτη και σιχαινόμουνα γενικώς τις ΗΠΑ επηρεαζόμενος αποκλειστικά από την αμερικανική πολιτική σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης..ΟΛΟΤΕΛΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ...
Μόλις 3 μήνες μετά έφυγα με τελείως διαφορετική γνώμη για τα πάντα (εκτος φυσικά απο την αμερικανική πολιτική...)
Δε θα μιλήσω για τα αμερικάνικα πανεπιστήμια που είναι, κυρίως σε υλικοτεχνική υποδομή, έτη φωτός μπροστά απο τα δικά μας...ούτε για την ποιότητα ζωής που έχει ο κόσμος εκεί (αν και κάποιος είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να δουλέψει πολύ για να την αποκτήσει, αλλα θα μου πείτε και εδώ δουλεύουμε πολύ και αναγκαζόμαστε να ζούμε σε πόλεις που γίνονται μέρα με τη μέρα όλο και πιο απάνθρωπες).
Αυτο που κυρίως με εντυπωσίασε είναι η έμφυτη ευγένεια του κόσμου εκεί, οι νότιες πολιτείες φημίζονται άλλωστε, αλλά και το πως αντιμετωπίζουνε τον διπλανό τους...σχεδόν όλοι χαιρετάνε όλους στα περισσότερα μέρη ακόμα και αν δε γνωρίζονται μεταξύ τους...όταν πρωτοπάς σε παραξενεύει, μετά απο λίγο καιρό πιάνεις τον εαυτό σου να χαιρετάει και αυτός π.χ όταν συναντιέσαι face to face με κάποιον στο διάδρομο του σουπερμάρκετ ή όταν διασταυρώνεσαι με κάποιον σε έναν σχετικά μοναχικό δρόμο...
Όταν ζούσα εκεί ένοιωθα πραγματικά άνθρωπος (και έχει διαφορά νομίζω το πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα κάποιος που ζει σε ένα μερος απο το να παει σαν τουρίστας...)
Αυτά τα ολίγα για μία χώρα που στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό παρεξηγημένη απο όλους μας...