"Να δώσεις χαιρετίσματα στη Βασίλισσα'', ήταν τα λόγια αποχαιρετισμού της κολλητής μου λίγο προτού επιβιβαστούμε (εγώ και ο σύζυγός μου) στο αεροπλάνο που θα μας ταξίδευε για πρωτη φορά στην πρωτεύουσα της Αγγλίας...
Η επιλογή αυτού του προορισμού θα έλεγα πως έγινε εν θερμώ.
Αρχικός στόχος μας ήταν το Μόναχο για το Oktoberfest, δυστυχώς όμως η αδικαιολόγητα ακριβή διαμονή τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς και ότι αποφασίσαμε κάπως αργά να κλείσουμε εισιτήρια, μας ώθησαν στην εξής σκέψη :''Ποιό είναι το πρώτο μέρος που επισκέπτεται κάποιος που δεν έχει ξαναταξιδέψει στο εξωτερικό'? ''Λονδίνο ή Παρίσι....''
Για ανεξήγητους μέχρι σήμερα λόγους, το Λονδίνο ήταν η πρώτη μας επιλογή.
Εισαγωγικά
Ας ειναι λοιπόν καλά το Travelstories και μερικές εξαιρετικές ιστορίες μελών του, που όχι μόνο μας κατατόπισαν για οσα θα άξιζε να δούμε (το πρόγραμμά μας ευτυχώς καταφέραμε να το ακολουθήσουμε), αλλά και για ό,τι θα είχε να κάνει με τις μετακινήσεις στο Λονδίνο (μετρό και πάλι μετρό), το φαγητό (πολύ βασικό αυτό-Ελληνες είμαστε..), καθώς και για τη διαχείριση των χρημάτων μας (εδώ όπως είναι αναμενόμενο πέσαμε λίγο έξω- ας είναι καλά η προπληρωμένη κάρτα...)
'Εχοντας αποστηθήσει επίσης όλο τον οδηγό Top10 και το χάρτη του Λονδίνου , προσπάθησα να διαμορφώσω ένα πλάνο για τα μέρη που θέλαμε να δούμε απο κοινού (εντάξει ...το πολεμικό μουσείο με άφησε παγερά αδιάφορη) και για το μικρό χρονικό διάστημα που είχαμε μπροστά μας νομίζω πως τα κατάφερα. Θα ήθελα να σημειώσω πως άφησα κάποια κενά στο πλάνο μας, για να έχουμε τη δυνατότητα να ξαναεπισκεφτούμε μέρη που πιθανόν να μας άρεσαν την πρώτη φορά...
Τι να πρωτοδεί κανείς άλλωστε σε τρεισήμιση μέρες?????
Εισιτήρια - Διαμονή
Με Ryanair γύρω στις δεκα και μιση το βράδυ, πετάξαμε από Θεσσαλονίκη για Stansted. Τα εισητήρια τα κλείσαμε περίπου είκοσι μέρες νωρίτερα και μαζί με αυτά πλήρώσαμε και για τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο για Victoria και αντίστροφα με το λεωφορείο της National Express.
Εδώ θέλει λίγο προσοχή : Εκτυπώνοντας τις boarding passes κατά το check in (το οποίο εμέις κάναμε δύο εικοσιτετράωρα πριν τη πτήση) δεν βγήκε κάποιο αποδεικτικό ότι κλείσαμε το λεωφορείο, παρόλο που πληρώσαμε γι' αυτό.
Στο αεροδρόμιο ''Μακεδονία'' στο γκισέ της Ryanair μας είπαν ότι όταν θα φτάναμε στο Stansted, θα έπρεπε να πάμε στο γκισέ της Νational Express, και από εκεί θα μας εκτύπωναν τα εισιτηρια, καθώς έχουν λίστες με τα ονόματα όσων κάνουν κράτηση διαδικτυακά.Φυσικά (και εδώ έχω να πω πως από την προηγούμενη μέρα με ''έτρωγε'' η μύτη μου για τη συγκεκριμένη φάση-γυναικείο ένστικτο...) τα ονόματά μας δεν ήταν σε κάποια από τις λίστες των Εγγλέζων.
Σε αυτό το σημείο χαρήκαμε που είχαμε smartphone, που είχαμε ιντερνετ, και που είχαμε κρατήσει το αρχικό mail επιβεβαίωσης της κράτησης των εισιτηρίων μας. Γιατί κάτω -κάτω αριστερά στη σελίδα της κράτησης γράφει με ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ''μεταφορα από/προς Stansted''.Δειξαμε λοιπον το mail στην καλή κυρία της Νational Express,μας έδωσε τα εισιτήριά μας και πήγαμε στην ευχή του Θεού και της Παναγίας. (Καλό θα ήταν λοιπον για όποιον κάνει κάτι αντίστοιχο, να έχει μαζί του εκτυπωμένη την αρχικη κράτηση των εισιτηρίων του,για παν ενδεχόμενο).
Μία ώρα και κάτι χρειάστηκε για το σταθμό Victoria (Victoria Coach Station), και καθώς η ώρα ήταν περασμένη πήραμε ένα ταξί, το οποίο με 15 λίρες μας πήγε στο ξενοδοχείο.
Για την πτήση δε θα πω τίποτα παρά μόνο ποσο αστείο μας φάνηκε πως κατά τη διάρκεια αυτής πέρναγαν καθε λίγο και λιγάκι οι αεροσυνοδοι-πωλητές προμοτάροντας απο εφημεριδες, περιοδικά, καλλυντικά μεχρι και το αντιστοιχο ''Ξυστό'' της Αγγλίας. Σαν τους μαύρους στις παραλίες το καλοκαιρι που πουλάνε τζάνγκαλα- μάνγκαλα (αυτο ας μου πει κάποιος αν το λένε και σε άλλα μέρη, στην Αλεξανδρουπολη πάντως ''παίζει'' πολύ τα τελευταία τρία καλοκαίρια...).
Το ξενοδοχείο... http://www.stjosephhotel.co.uk/
Μια πονεμένη ιστορία αρχικά, καθώς πηγαίναμε, έχοντας διαβάσει τις χειρότερες κριτικές στο tripadvisor και στο booking. Αρκετά δελεαστική όμως η τιμή του καθώς κλείσαμε δίκλινο για 4 ημέρες με πρωινό στην τιμή των 80 ευρώ/ημέρα, με δικό μας μπάνιο. Δελεαστική ήταν επίσης η τοποθεσία του καθώς ήταν πέντε λεπτά από τη στάση του μετρό Earls Court, και δεκα λεπτά από το κέντρο του Λονδίνου. Δε βαριέσαι είπαμε, για έναν ύπνο θα είναι.
Παρόλο που φτάσαμε νύχτα, το δωμάτιό μας , μας περίμενε καθαρό και μοσχομυριστό. Μια ευχάριστη έκπληξη σε αντίθεση με όσα είχα διαβάσει στα site που ανέφερα πριν. Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο. Το δωματιο μικρό, φυσικά, και η περιοχή- γεμάτη ξενοδοχεία και hostel- καλούτσικη. Για έναν ύπνο και ένα μπάνιο τέλειο. Βέβαια αν κάποιος αποζητά άλλου τύπου ανέσεις ή σπα, πρέπει να ψάξει σε πολυυυυ ακριβότερα ξενοδοχεία. Όπως ίσως χρειαστεί να ξαναπώ, το ευρώ μας δε φτουράει εκεί έξω, οπότε.......
Μετακινήσεις
Πολλά διαβάσαμε στις ταξιδιωτικές ιστορίες σε αυτό τον ιστότοπο, χωρίς να καταλήξουμε κάπου καθώς η διαμονή μας θα ήταν μικρής διάρκειας. Έχοντας αναφέρει στον υπάλληλο του μετρό ή αλλιώς tube όπως το λένε οι ντόπιοι, ότι θα χρειάζεται να μετακινούμαστε για 3 ημέρες και την τέταρτη θα κανουμε το πολύ 1-2 δρομολόγια, μας πρότεινε ότι μας συνέφερε η πλαστική oyster , για την οποία πληρώσαμε 26 περίπου λίρες έκαστος. Το πραγματικό κόστος των διαδρομών ήταν 20 λίρες και οι 6 ήταν για την κάρτα, τις οποίες μας επέστρεψαν με την παράδοσή της στον τελευταίο σταθμό.
Η κατάσταση στο μετρό θα έλεγα πως ήταν υποφερτή. Δύσκολα ήταν τα πράγματα γύρω στις 5μμ στο σχόλασμα των ντόπιων από τις δουλειές τους και φυσικά στους σταθμούς Piccadilly και Leicester ανά πάσα ώρα και στιγμη. Εντύπωση μας έκανε η οργάνωσή τους , καθώς για οτιδήποτε προέκυπτε έκαναν συνεχείς ανακοινώσεις και εμφανής ήταν η παρουσία του προσωπικού τους με κύριο μέλημα την διαχείριση πλήθους στους σταθμούς που παρουσίαζαν μεγάλη κινητικότητα.
Στο https://www.tfl.gov.uk/ μπορεί κανείς να βγάλει δρομολόγια για μετακινησεις από περιοχή σε περιοχή χωρίς να χάνει χρόνο σε αναζητήσεις διαδρομών απο το χάρτη που βρίσκεται αναρτημένος σε κάθε στάση του μετρό.
Αρκετές εφαρμογές για κινητά υπάρχουν διαθέσιμες δωρεάν, μια από τις οποίες είχα κατεβάσει για δρομολόγια και με λεωφορεία, αν και δε τα πολυχρησιμοποιήσαμε. Και μια που ανέφερα το κινητό, φρόντισα να κάνω ένα πρόγραμμα περιαγωγής όπου με 5 ευρώ την ημέρα, είχαμε 600 λεπτά χρόνο ομιλίας και αρκετο ίντερνετ (όλες οι εταιρείες έχουν κάτι αντίστοιχο). Αλλωστε είχαμε αφήσει και παιδιά πίσω , είχαμε ένα σχετικό άγχος για τα καθημερινά (βλέπε σχολειο, διάβασμα, δραστηριότητες), και η επικοινωνία ήταν απαραίτητη.Είχαμε φροντίσει επίσης τελευταία στιγμή να προμηθευτούμε έναν αντάπτορα, καθώς οι πρίζες τους δεν είναι σαν τις δικές μας.
*************************************************************************************************
Δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι άλλο , θα προσπαθήσω όταν επανέλθω να περιγράψω χωρίς να σας κουράσω το δικό μας ταξίδι, και γιατί όχι να το ξαναζήσω μια που οι μνήμες είναι φρέσκιες ακόμα... μόλις μίας εβδομάδας, πίνοντας , μα τι άλλο???
Μία κούπα τσάι με λίγο γάλα....
Η επιλογή αυτού του προορισμού θα έλεγα πως έγινε εν θερμώ.
Αρχικός στόχος μας ήταν το Μόναχο για το Oktoberfest, δυστυχώς όμως η αδικαιολόγητα ακριβή διαμονή τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς και ότι αποφασίσαμε κάπως αργά να κλείσουμε εισιτήρια, μας ώθησαν στην εξής σκέψη :''Ποιό είναι το πρώτο μέρος που επισκέπτεται κάποιος που δεν έχει ξαναταξιδέψει στο εξωτερικό'? ''Λονδίνο ή Παρίσι....''
Για ανεξήγητους μέχρι σήμερα λόγους, το Λονδίνο ήταν η πρώτη μας επιλογή.
Εισαγωγικά
Ας ειναι λοιπόν καλά το Travelstories και μερικές εξαιρετικές ιστορίες μελών του, που όχι μόνο μας κατατόπισαν για οσα θα άξιζε να δούμε (το πρόγραμμά μας ευτυχώς καταφέραμε να το ακολουθήσουμε), αλλά και για ό,τι θα είχε να κάνει με τις μετακινήσεις στο Λονδίνο (μετρό και πάλι μετρό), το φαγητό (πολύ βασικό αυτό-Ελληνες είμαστε..), καθώς και για τη διαχείριση των χρημάτων μας (εδώ όπως είναι αναμενόμενο πέσαμε λίγο έξω- ας είναι καλά η προπληρωμένη κάρτα...)
'Εχοντας αποστηθήσει επίσης όλο τον οδηγό Top10 και το χάρτη του Λονδίνου , προσπάθησα να διαμορφώσω ένα πλάνο για τα μέρη που θέλαμε να δούμε απο κοινού (εντάξει ...το πολεμικό μουσείο με άφησε παγερά αδιάφορη) και για το μικρό χρονικό διάστημα που είχαμε μπροστά μας νομίζω πως τα κατάφερα. Θα ήθελα να σημειώσω πως άφησα κάποια κενά στο πλάνο μας, για να έχουμε τη δυνατότητα να ξαναεπισκεφτούμε μέρη που πιθανόν να μας άρεσαν την πρώτη φορά...
Τι να πρωτοδεί κανείς άλλωστε σε τρεισήμιση μέρες?????
Εισιτήρια - Διαμονή
Με Ryanair γύρω στις δεκα και μιση το βράδυ, πετάξαμε από Θεσσαλονίκη για Stansted. Τα εισητήρια τα κλείσαμε περίπου είκοσι μέρες νωρίτερα και μαζί με αυτά πλήρώσαμε και για τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο για Victoria και αντίστροφα με το λεωφορείο της National Express.
Εδώ θέλει λίγο προσοχή : Εκτυπώνοντας τις boarding passes κατά το check in (το οποίο εμέις κάναμε δύο εικοσιτετράωρα πριν τη πτήση) δεν βγήκε κάποιο αποδεικτικό ότι κλείσαμε το λεωφορείο, παρόλο που πληρώσαμε γι' αυτό.
Στο αεροδρόμιο ''Μακεδονία'' στο γκισέ της Ryanair μας είπαν ότι όταν θα φτάναμε στο Stansted, θα έπρεπε να πάμε στο γκισέ της Νational Express, και από εκεί θα μας εκτύπωναν τα εισιτηρια, καθώς έχουν λίστες με τα ονόματα όσων κάνουν κράτηση διαδικτυακά.Φυσικά (και εδώ έχω να πω πως από την προηγούμενη μέρα με ''έτρωγε'' η μύτη μου για τη συγκεκριμένη φάση-γυναικείο ένστικτο...) τα ονόματά μας δεν ήταν σε κάποια από τις λίστες των Εγγλέζων.
Σε αυτό το σημείο χαρήκαμε που είχαμε smartphone, που είχαμε ιντερνετ, και που είχαμε κρατήσει το αρχικό mail επιβεβαίωσης της κράτησης των εισιτηρίων μας. Γιατί κάτω -κάτω αριστερά στη σελίδα της κράτησης γράφει με ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ''μεταφορα από/προς Stansted''.Δειξαμε λοιπον το mail στην καλή κυρία της Νational Express,μας έδωσε τα εισιτήριά μας και πήγαμε στην ευχή του Θεού και της Παναγίας. (Καλό θα ήταν λοιπον για όποιον κάνει κάτι αντίστοιχο, να έχει μαζί του εκτυπωμένη την αρχικη κράτηση των εισιτηρίων του,για παν ενδεχόμενο).
Μία ώρα και κάτι χρειάστηκε για το σταθμό Victoria (Victoria Coach Station), και καθώς η ώρα ήταν περασμένη πήραμε ένα ταξί, το οποίο με 15 λίρες μας πήγε στο ξενοδοχείο.
Για την πτήση δε θα πω τίποτα παρά μόνο ποσο αστείο μας φάνηκε πως κατά τη διάρκεια αυτής πέρναγαν καθε λίγο και λιγάκι οι αεροσυνοδοι-πωλητές προμοτάροντας απο εφημεριδες, περιοδικά, καλλυντικά μεχρι και το αντιστοιχο ''Ξυστό'' της Αγγλίας. Σαν τους μαύρους στις παραλίες το καλοκαιρι που πουλάνε τζάνγκαλα- μάνγκαλα (αυτο ας μου πει κάποιος αν το λένε και σε άλλα μέρη, στην Αλεξανδρουπολη πάντως ''παίζει'' πολύ τα τελευταία τρία καλοκαίρια...
).Το ξενοδοχείο... http://www.stjosephhotel.co.uk/
Μια πονεμένη ιστορία αρχικά, καθώς πηγαίναμε, έχοντας διαβάσει τις χειρότερες κριτικές στο tripadvisor και στο booking. Αρκετά δελεαστική όμως η τιμή του καθώς κλείσαμε δίκλινο για 4 ημέρες με πρωινό στην τιμή των 80 ευρώ/ημέρα, με δικό μας μπάνιο. Δελεαστική ήταν επίσης η τοποθεσία του καθώς ήταν πέντε λεπτά από τη στάση του μετρό Earls Court, και δεκα λεπτά από το κέντρο του Λονδίνου. Δε βαριέσαι είπαμε, για έναν ύπνο θα είναι.
Παρόλο που φτάσαμε νύχτα, το δωμάτιό μας , μας περίμενε καθαρό και μοσχομυριστό. Μια ευχάριστη έκπληξη σε αντίθεση με όσα είχα διαβάσει στα site που ανέφερα πριν. Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο. Το δωματιο μικρό, φυσικά, και η περιοχή- γεμάτη ξενοδοχεία και hostel- καλούτσικη. Για έναν ύπνο και ένα μπάνιο τέλειο. Βέβαια αν κάποιος αποζητά άλλου τύπου ανέσεις ή σπα, πρέπει να ψάξει σε πολυυυυ ακριβότερα ξενοδοχεία. Όπως ίσως χρειαστεί να ξαναπώ, το ευρώ μας δε φτουράει εκεί έξω, οπότε.......
Μετακινήσεις
Πολλά διαβάσαμε στις ταξιδιωτικές ιστορίες σε αυτό τον ιστότοπο, χωρίς να καταλήξουμε κάπου καθώς η διαμονή μας θα ήταν μικρής διάρκειας. Έχοντας αναφέρει στον υπάλληλο του μετρό ή αλλιώς tube όπως το λένε οι ντόπιοι, ότι θα χρειάζεται να μετακινούμαστε για 3 ημέρες και την τέταρτη θα κανουμε το πολύ 1-2 δρομολόγια, μας πρότεινε ότι μας συνέφερε η πλαστική oyster , για την οποία πληρώσαμε 26 περίπου λίρες έκαστος. Το πραγματικό κόστος των διαδρομών ήταν 20 λίρες και οι 6 ήταν για την κάρτα, τις οποίες μας επέστρεψαν με την παράδοσή της στον τελευταίο σταθμό.
Η κατάσταση στο μετρό θα έλεγα πως ήταν υποφερτή. Δύσκολα ήταν τα πράγματα γύρω στις 5μμ στο σχόλασμα των ντόπιων από τις δουλειές τους και φυσικά στους σταθμούς Piccadilly και Leicester ανά πάσα ώρα και στιγμη. Εντύπωση μας έκανε η οργάνωσή τους , καθώς για οτιδήποτε προέκυπτε έκαναν συνεχείς ανακοινώσεις και εμφανής ήταν η παρουσία του προσωπικού τους με κύριο μέλημα την διαχείριση πλήθους στους σταθμούς που παρουσίαζαν μεγάλη κινητικότητα.
Στο https://www.tfl.gov.uk/ μπορεί κανείς να βγάλει δρομολόγια για μετακινησεις από περιοχή σε περιοχή χωρίς να χάνει χρόνο σε αναζητήσεις διαδρομών απο το χάρτη που βρίσκεται αναρτημένος σε κάθε στάση του μετρό.
Αρκετές εφαρμογές για κινητά υπάρχουν διαθέσιμες δωρεάν, μια από τις οποίες είχα κατεβάσει για δρομολόγια και με λεωφορεία, αν και δε τα πολυχρησιμοποιήσαμε. Και μια που ανέφερα το κινητό, φρόντισα να κάνω ένα πρόγραμμα περιαγωγής όπου με 5 ευρώ την ημέρα, είχαμε 600 λεπτά χρόνο ομιλίας και αρκετο ίντερνετ (όλες οι εταιρείες έχουν κάτι αντίστοιχο). Αλλωστε είχαμε αφήσει και παιδιά πίσω , είχαμε ένα σχετικό άγχος για τα καθημερινά (βλέπε σχολειο, διάβασμα, δραστηριότητες), και η επικοινωνία ήταν απαραίτητη.Είχαμε φροντίσει επίσης τελευταία στιγμή να προμηθευτούμε έναν αντάπτορα, καθώς οι πρίζες τους δεν είναι σαν τις δικές μας.
*************************************************************************************************
Δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι άλλο , θα προσπαθήσω όταν επανέλθω να περιγράψω χωρίς να σας κουράσω το δικό μας ταξίδι, και γιατί όχι να το ξαναζήσω μια που οι μνήμες είναι φρέσκιες ακόμα... μόλις μίας εβδομάδας, πίνοντας , μα τι άλλο???
Μία κούπα τσάι με λίγο γάλα....
Last edited by a moderator:
) 2)γιατί ήθελα να περπατήσω στο τεράστιο πάρκο για το οποίο είχα διαβάσει σε άλλες ταξιδιωτικές ιστορίες και 3) γιατί ήθελα να δω και να πατήσω αυτη τη ρημαδογραμμή του πρώτου μεσημβρινού , πράγματα για τα οποία, αν και εφτασα στην πηγή που λένε,νερό δεν ήπια... 
και μιλώντας μέσω τηλεφώνου.... (είπαν ότι μας είδαν - δεν το πιστεύω
φυσικά- αν και εκείνη τη στιγμή είμασταν οι μόνοι στην πλατεία...) 
