vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 962
- Likes
- 8.812
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ – ΜΙΝΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Στο ταξίδι αυτό διανύσαμε περίπου 3.500 χμ., περάσαμε από 6 χώρες, κάναμε 10 συνοριακά περάσματα και σε όλα χρησιμοποιήσαμε ταυτότητες. Τα παιδιά που ήταν πάνω από 12 ετών και είχαν ταυτότητα δεν χρειάστηκαν διαβατήριο, ενώ τα υπόλοιπα πέρασαν με διαβατήριο. Μόνο στο πέρασμα από Σερβία – Βοσνία, οι Βόσνιοι μας ρώτησαν αν έχουμε διαβατήρια και μετά την αρνητική απάντηση δεν μας είπαν κάτι άλλο. Επειδή ήμασταν κομβόι 4 ελληνικών αυτοκινήτων, στο πρώτο – δεύτερο γίνονταν κάποιες ερωτήσεις – του τύπου που πάτε ή γιατί ταξιδεύετε και οι υπόλοιποι πέρναγαν αέρας.
Να σημειώσω εδώ ότι η μία οικογένεια είχε μαζί της και δύο παιδιά που δεν ήταν δικά της. Είχαν φροντίσει να έχουν μαζί τους την σχετική έγκριση των γονέων τους (στα Ελληνικά και τα Αγγλικά) ότι επιτρέπουν να γίνει αυτό το ταξίδι. Στα δύο πρώτα συνοριακά περάσματα δήλωναν το σχετικό γεγονός αλλά δεν έδωσε κάποιος σημασία, οπότε σταμάτησαν να αναφέρουν κάτι. Στον τελευταίο έλεγχο πριν μπούμε στην Ελλάδα οι υπάλληλοι τους ζήτησαν από μόνοι τους να δουν την σχετική έγκριση.
Σε όλες τις χώρες χρησιμοποιήσαμε κυρίως το € στις συναλλαγές μας και τις πιστωτικές κάρτες. Ίσως χάσαμε λίγο σε ισοτιμία (αν και σε Σερβία και Βοσνία ήταν γενικά πολύ τίμιοι στην μετατροπή) αλλά δεν πονοκεφαλιάσαμε για το που θα βρούμε συνάλλαγμα και τι θα το κάνουμε όταν φύγουμε από την εκάστοτε χώρα. Ήταν γενικά τόσο ευέλικτοι στις πληρωμές, ώστε το τελευταίο μας βράδυ στη Σερβία πληρώσαμε στο εστιατόριο που φάγαμε τον μισό λογαριασμό με τα τελευταία μας RSD και τον υπόλοιπο με €. Εντύπωση μας έκανε στην Αλβανία που σταματήσαμε για καύσιμα, ότι ήθελαν να λογαριάσουν με διαφορετικό τρόπο την ισοτιμία για τα κέρματα του € (1€=100lek ) και με άλλον τα χαρτονομίσματα (1€ = 130lek )
Τα δύο από τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιήσαμε ήταν με υγραέριο, το ένα με βενζίνη και το τέταρτο με πετρέλαιο. Για περίπου ίδιο αριθμό χιλιομέτρων (3.500), σε υγραέριο πληρώσαμε 140 και 160€ αντίστοιχα, σε πετρέλαιο 200€ περίπου και σε βενζίνη 250€. Η μεγάλη διαφορά στο υγραέριο οφείλεται εν μέρει στην εξευτελιστική τιμή του σε κάποιες χώρες. Συγκεκριμένα, στη Βοσνία το πληρώσαμε μέχρι και 27 λεπτά του € το λίτρο!!!
Για τα διόδια εγώ προσωπικά έδωσα 48€ εντός και εκτός Ελλάδος.
Η διαμονή κλείστηκε εξ ολοκλήρου από το Booking -η οποία μας έδωσε ικανοποιητική λύση σε πρόβλημα που δημιουργήθηκε με κάποια κράτηση - και μας κόστισε μόνο 260€ οι 8 διανυκτερεύσεις ανά οικογένεια σε πολύ καλά καταλύματα – χωρίς όμως πρωινό- που δεν μας έλειψε.
Για το φαγητό, έγραψα και στην ιστορία, φάγαμε από καλά μέχρι εξαιρετικά, με το καλύτερο όλων να είναι η τιμή, που δεν ξεπέρασε ποτέ τα 100€ για τα 17 άτομα.
Πουθενά δεν αισθανθήκαμε ανασφάλεια ή φόβο, αντιθέτως όσοι συναναστραφήκαμε ήταν πολύ φιλικοί κι εξυπηρετικοί.
Στους δρόμους δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα, αν εξαιρέσουμε το τμήμα Σκόδρα – Τίρανα της Αλβανίας, το οποίο όμως ευτυχώς τελικά το περάσαμε αλώβητοι. Από μπλόκα της αστυνομίας συναντήσαμε αρκετά σε όλες τις χώρες. Σε γενικές γραμμές κινούμασταν στα όρια, κάποιες φορές μας αναβόσβησαν τα φώτα, ενώ ελάχιστες φορές σταθήκαμε τυχεροί και δεν μας σταμάτησαν αν και τρέχαμε λίγο παραπάνω από το όριο.
Το ταξίδι αυτό ήταν ένα γρήγορο πέρασμα από πολλά και ενδιαφέροντα μέρη, που σίγουρα τους άξιζε περισσότερος χρόνος. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα, θα τους αφιέρωνα τουλάχιστον διπλάσιες ημέρες, όμως δεν την έχω, οπότε για εμάς αυτά που είδαμε και νιώσαμε ήταν αρκετά, ελπίζουμε στο μέλλον σε περισσότερα.
Καλές οι Δαλματικές ακτές, αλλά πολύ τουριστικές βρε παιδί μου. Κυρίως μας έκανε κάκιστη εντύπωση η αντιμετώπιση των Κροατών στο Ντουμπρόβνικ ( εκεί πήγαμε, για τους άλλους δεν ξέρουμε). Ξεκάθαρα γι’ αυτούς ήσουν μόνο € και τίποτα άλλο. Έβλεπες ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά (κοινώς την παλιά πόλη) και προσπαθούν να την ξεζουμίσουν με κάθε τρόπο. Στο Μαυροβούνιο τα πράγματα ήταν πιο ανθρώπινα, αν και από ότι φαίνεται βαδίζουν κι αυτοί στον ίδιο «τουριστικό» δρόμο.
Από τις χώρες που επισκεφτήκαμε, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις η Βοσνία. Τόσο η φυσική ομορφιά της και οι πόλεις που επισκεφτήκαμε, όσο και οι άνθρωποί της. Ευγενικοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, χωρίς να νιώθεις ότι γι’ αυτούς δεν είσαι παρά ένας τουρίστας από τον οποίο θα «αρμέξουν» όσα περισσότερα € μπορούν. Ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη, πολύ οικονομική, με καλό φαγητό και σίγουρα θα την επισκεφτούμε ξανά, λίαν συντόμως.
Παρόμοια εντύπωση αποκομίσαμε από την Σερβία και τους ανθρώπους της.
Στην αρχή της αφήγησής μου είχα αφήσει ένα αναπάντητο ερώτημα, που ήρθε η ώρα να απαντηθεί. Αξίζει να ταξιδέψουν τόσοι άνθρωποι μαζί; Η απάντηση και από τους 17 είναι: ΝΑΙ. Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, που τελικά στέφθηκε με επιτυχία. Όλοι είχαμε τις αμφιβολίες μας πριν από το ταξίδι ( και κυρίως εγώ που είχα αναλάβει τον κύριο όγκο της προετοιμασίας), αλλά τελικά μικροί και μεγάλοι γυρίσαμε κατευχαριστημένοι με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Είμαι σίγουρος ότι σε όλων μας τις αναμνήσεις, το ταξίδι αυτό θα είναι πολύ ψηλά στη λίστα. Το όλο εγχείρημα είχε βέβαια και κάποια αρνητικά, όμως τα θετικά ήταν τόσα πολλά που σίγουρα τα υπερκάλυψαν. Για πρώτη φορά τα παιδιά μου δεν γκρίνιαξαν ή βαρέθηκαν ούτε για μια στιγμή. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, οπότε μία καλή παρέα δίνει μεγαλύτερη απόλαυση σε ένα ταξίδι. Για τα παιδιά, αυτή η παρέα είναι ακόμη πιο σημαντική. Οπότε όπως καταλαβαίνετε, εμείς θα το ξαναδοκιμάσουμε ίσως εντός Ελλάδος, αλλά και το καλοκαίρι του 2017 στο νέο μας road trip στο εξωτερικό.
Ελπίζω με την ιστορία μου αυτή να βοηθήσω κι εγώ κάποιους να σχεδιάσουν το ταξίδι τους, όπως με βοήθησαν κι εμένα ιστορίες άλλων σε αυτό κι άλλα φόρουμ.
Καλά ταξίδια να έχουμε.
Στο ταξίδι αυτό διανύσαμε περίπου 3.500 χμ., περάσαμε από 6 χώρες, κάναμε 10 συνοριακά περάσματα και σε όλα χρησιμοποιήσαμε ταυτότητες. Τα παιδιά που ήταν πάνω από 12 ετών και είχαν ταυτότητα δεν χρειάστηκαν διαβατήριο, ενώ τα υπόλοιπα πέρασαν με διαβατήριο. Μόνο στο πέρασμα από Σερβία – Βοσνία, οι Βόσνιοι μας ρώτησαν αν έχουμε διαβατήρια και μετά την αρνητική απάντηση δεν μας είπαν κάτι άλλο. Επειδή ήμασταν κομβόι 4 ελληνικών αυτοκινήτων, στο πρώτο – δεύτερο γίνονταν κάποιες ερωτήσεις – του τύπου που πάτε ή γιατί ταξιδεύετε και οι υπόλοιποι πέρναγαν αέρας.
Να σημειώσω εδώ ότι η μία οικογένεια είχε μαζί της και δύο παιδιά που δεν ήταν δικά της. Είχαν φροντίσει να έχουν μαζί τους την σχετική έγκριση των γονέων τους (στα Ελληνικά και τα Αγγλικά) ότι επιτρέπουν να γίνει αυτό το ταξίδι. Στα δύο πρώτα συνοριακά περάσματα δήλωναν το σχετικό γεγονός αλλά δεν έδωσε κάποιος σημασία, οπότε σταμάτησαν να αναφέρουν κάτι. Στον τελευταίο έλεγχο πριν μπούμε στην Ελλάδα οι υπάλληλοι τους ζήτησαν από μόνοι τους να δουν την σχετική έγκριση.
Σε όλες τις χώρες χρησιμοποιήσαμε κυρίως το € στις συναλλαγές μας και τις πιστωτικές κάρτες. Ίσως χάσαμε λίγο σε ισοτιμία (αν και σε Σερβία και Βοσνία ήταν γενικά πολύ τίμιοι στην μετατροπή) αλλά δεν πονοκεφαλιάσαμε για το που θα βρούμε συνάλλαγμα και τι θα το κάνουμε όταν φύγουμε από την εκάστοτε χώρα. Ήταν γενικά τόσο ευέλικτοι στις πληρωμές, ώστε το τελευταίο μας βράδυ στη Σερβία πληρώσαμε στο εστιατόριο που φάγαμε τον μισό λογαριασμό με τα τελευταία μας RSD και τον υπόλοιπο με €. Εντύπωση μας έκανε στην Αλβανία που σταματήσαμε για καύσιμα, ότι ήθελαν να λογαριάσουν με διαφορετικό τρόπο την ισοτιμία για τα κέρματα του € (1€=100lek ) και με άλλον τα χαρτονομίσματα (1€ = 130lek )
Τα δύο από τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιήσαμε ήταν με υγραέριο, το ένα με βενζίνη και το τέταρτο με πετρέλαιο. Για περίπου ίδιο αριθμό χιλιομέτρων (3.500), σε υγραέριο πληρώσαμε 140 και 160€ αντίστοιχα, σε πετρέλαιο 200€ περίπου και σε βενζίνη 250€. Η μεγάλη διαφορά στο υγραέριο οφείλεται εν μέρει στην εξευτελιστική τιμή του σε κάποιες χώρες. Συγκεκριμένα, στη Βοσνία το πληρώσαμε μέχρι και 27 λεπτά του € το λίτρο!!!
Για τα διόδια εγώ προσωπικά έδωσα 48€ εντός και εκτός Ελλάδος.Η διαμονή κλείστηκε εξ ολοκλήρου από το Booking -η οποία μας έδωσε ικανοποιητική λύση σε πρόβλημα που δημιουργήθηκε με κάποια κράτηση - και μας κόστισε μόνο 260€ οι 8 διανυκτερεύσεις ανά οικογένεια σε πολύ καλά καταλύματα – χωρίς όμως πρωινό- που δεν μας έλειψε.
Για το φαγητό, έγραψα και στην ιστορία, φάγαμε από καλά μέχρι εξαιρετικά, με το καλύτερο όλων να είναι η τιμή, που δεν ξεπέρασε ποτέ τα 100€ για τα 17 άτομα.
Πουθενά δεν αισθανθήκαμε ανασφάλεια ή φόβο, αντιθέτως όσοι συναναστραφήκαμε ήταν πολύ φιλικοί κι εξυπηρετικοί.
Στους δρόμους δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα, αν εξαιρέσουμε το τμήμα Σκόδρα – Τίρανα της Αλβανίας, το οποίο όμως ευτυχώς τελικά το περάσαμε αλώβητοι. Από μπλόκα της αστυνομίας συναντήσαμε αρκετά σε όλες τις χώρες. Σε γενικές γραμμές κινούμασταν στα όρια, κάποιες φορές μας αναβόσβησαν τα φώτα, ενώ ελάχιστες φορές σταθήκαμε τυχεροί και δεν μας σταμάτησαν αν και τρέχαμε λίγο παραπάνω από το όριο.
Το ταξίδι αυτό ήταν ένα γρήγορο πέρασμα από πολλά και ενδιαφέροντα μέρη, που σίγουρα τους άξιζε περισσότερος χρόνος. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα, θα τους αφιέρωνα τουλάχιστον διπλάσιες ημέρες, όμως δεν την έχω, οπότε για εμάς αυτά που είδαμε και νιώσαμε ήταν αρκετά, ελπίζουμε στο μέλλον σε περισσότερα.
Καλές οι Δαλματικές ακτές, αλλά πολύ τουριστικές βρε παιδί μου. Κυρίως μας έκανε κάκιστη εντύπωση η αντιμετώπιση των Κροατών στο Ντουμπρόβνικ ( εκεί πήγαμε, για τους άλλους δεν ξέρουμε). Ξεκάθαρα γι’ αυτούς ήσουν μόνο € και τίποτα άλλο. Έβλεπες ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά (κοινώς την παλιά πόλη) και προσπαθούν να την ξεζουμίσουν με κάθε τρόπο. Στο Μαυροβούνιο τα πράγματα ήταν πιο ανθρώπινα, αν και από ότι φαίνεται βαδίζουν κι αυτοί στον ίδιο «τουριστικό» δρόμο.
Από τις χώρες που επισκεφτήκαμε, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις η Βοσνία. Τόσο η φυσική ομορφιά της και οι πόλεις που επισκεφτήκαμε, όσο και οι άνθρωποί της. Ευγενικοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, χωρίς να νιώθεις ότι γι’ αυτούς δεν είσαι παρά ένας τουρίστας από τον οποίο θα «αρμέξουν» όσα περισσότερα € μπορούν. Ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη, πολύ οικονομική, με καλό φαγητό και σίγουρα θα την επισκεφτούμε ξανά, λίαν συντόμως.
Παρόμοια εντύπωση αποκομίσαμε από την Σερβία και τους ανθρώπους της.
Στην αρχή της αφήγησής μου είχα αφήσει ένα αναπάντητο ερώτημα, που ήρθε η ώρα να απαντηθεί. Αξίζει να ταξιδέψουν τόσοι άνθρωποι μαζί; Η απάντηση και από τους 17 είναι: ΝΑΙ. Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, που τελικά στέφθηκε με επιτυχία. Όλοι είχαμε τις αμφιβολίες μας πριν από το ταξίδι ( και κυρίως εγώ που είχα αναλάβει τον κύριο όγκο της προετοιμασίας), αλλά τελικά μικροί και μεγάλοι γυρίσαμε κατευχαριστημένοι με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Είμαι σίγουρος ότι σε όλων μας τις αναμνήσεις, το ταξίδι αυτό θα είναι πολύ ψηλά στη λίστα. Το όλο εγχείρημα είχε βέβαια και κάποια αρνητικά, όμως τα θετικά ήταν τόσα πολλά που σίγουρα τα υπερκάλυψαν. Για πρώτη φορά τα παιδιά μου δεν γκρίνιαξαν ή βαρέθηκαν ούτε για μια στιγμή. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, οπότε μία καλή παρέα δίνει μεγαλύτερη απόλαυση σε ένα ταξίδι. Για τα παιδιά, αυτή η παρέα είναι ακόμη πιο σημαντική. Οπότε όπως καταλαβαίνετε, εμείς θα το ξαναδοκιμάσουμε ίσως εντός Ελλάδος, αλλά και το καλοκαίρι του 2017 στο νέο μας road trip στο εξωτερικό.
Ελπίζω με την ιστορία μου αυτή να βοηθήσω κι εγώ κάποιους να σχεδιάσουν το ταξίδι τους, όπως με βοήθησαν κι εμένα ιστορίες άλλων σε αυτό κι άλλα φόρουμ.
Καλά ταξίδια να έχουμε.
Last edited:
που μας αποθάρρυναν. 
