Πού ήταν το πρώτο σας ταξίδι;

[Aris_Kat]

Μόναχο,Γερμανία με Lufthansa A321 2009 ήμουν 13 χρονών... από τότε μπήκε το μικρόβιο και αποφάσισα να γίνω τουριστικός πράκτορας!

 

[babaduma]

Καθίστε προσοχή όλοι:

1967 - εις την Κύπρον: Θεσσαλονίκη - Αθήνα, αεροπορικώς. Αθήνα - Λευκωσία, αεροπορικώς. Επιστροφή Λεμεσός - Πειραιάς ΜΕ ΠΛΟΙΟ (2 μέρες ταξιδεύαμε)! Πειραιάς - Θεσσαλονίκη, οδικώς.

 

[chrisbd]

Καθίστε προσοχή όλοι:

1967 - εις την Κύπρον: Θεσσαλονίκη - Αθήνα, αεροπορικώς. Αθήνα - Λευκωσία, αεροπορικώς. Επιστροφή Λεμεσός - Πειραιάς ΜΕ ΠΛΟΙΟ (2 μέρες ταξιδεύαμε)! Πειραιάς - Θεσσαλονίκη, οδικώς.

εντ δε γουίνερ ιιιιιζζζζ....

με τρόμαξες...έτσι όπως ξεκίνησες το μυαλό μου πήγε στην εισβολή ότι πήγες ως επίστρατος..

 

[rubi]

2008 μαλδιβες!!!!! Δεν την λες και ασχημη αρχη

 

[Ivana]

κ να την παθαινω όπως η Ιβανα, να βγάζω 5 αρνητικα φιλμ 36 στασεων, κ να καίγονται σχεδόν όλα γιατί...έπαιρνε φως το φιλμ.

αχχχχχ

 

[mariath]

Πρώτο μου ταξίδι ήταν το μακρινό 1986 στα 15 μου. Με την οικογένεια φορτώσαμε το αυτοκίνητο ως εκεί που δεν παίρνει με προμήθειες, σκηνές, υπνόσακους, βαλίτσες και ξεκινήσαμε από τη Γιουγκοσλαβία, πήγαμε Μόναχο, Ζάλτσμπουργκ, διασχίσαμε την Ελβετία και επιστρέψαμε κατεβαίνοντας την Ιταλία μέχρι Νάπολη. Επιστροφή με καράβι από Μπάρι. Όλα αυτά σε κάτι λιγότερο από μήνα.

 

[LULLU]

.. πρωτο ταξιδι Μodena Ιταλιας για σπουδες..

 

[mpampis1979]

πρωτο ταξιδι,ετυχε ναυλος για την Κυπρο... 1997 πολυημερη !!!

 

[dimosf]

Φαίνεται πως το μικρόβιο για τα ταξίδια είναι κληρονομικό. Η μακαρίτισσα η μάνα μου ήθελε πολύ να ταξιδεύει αλλά κάτι το εργοστάσιο (εργάτρια ήταν, όχι ιδιοκτήτρια) κάτι το σοβαρό κινητικό πρόβλημα του πατέρα μου, που τον έκανε να μην συμπαθεί τόσο τα ταξίδια, δεν έκανε όσα θα ήθελε. Και όσα έκανε ήταν μέσα στην Ελλάδα με κάποιους συλλόγους ή γκρουπ. Ένα και μοναδικό ταξίδι έκανε έξω και αυτό το 1984 στη Βουλγαρία του Ζίβκοφ. Τότε συνηθίζονταν πολύ τα ταξίδια για ιατρικές εξετάσεις στις χώρες του σοσιαλισμού. Κάποιο πρόβλημα με τα γόνατά της στάθηκε η αφορμή (τάχα μου οι εξετάσεις) για να μας προτείνει να τη συνοδεύσουμε το καλοκαίρι στη γείτονα. Η γυναίκα μου προτίμησε τα μπάνια κι εγώ (άλλο που δεν ήθελα) είπα το ναι και έτσι έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Με γκρουπ, οδικό σε Σόφια (τότε υπήρχε ακόμα το μαυσωλείο του Διμητρώφ), Βίτοσα, Φιλιππούπολη και Μπόροβετς.
Έπρεπε να περάσουν 21 χρόνια για να ξαναπάω και να δω μια χώρα διαφορετική. Μια άλλη χώρα!

 

[tzenipan]

7 ημέρες στην Ιταλία όταν πήγαινα 3η λυκείου το 2005. Ρώμη-Φλωρεντία-Πιζα-Σαν Μαρίνο-Σιέννα.
Θυμάμαι πως απ΄τον ενθουσιασμό μου στο δρόμο έλεγα σε όλους τους ανθρώπους που συναντουσα "ciao"...!!!
Μετά αποφάσισα να μάθω ιταλικά...!

 

[Yorgos]

Στην 5η δημοτικού με πήγε η γιγιά μου οργανωμενη πουλμανάτη εκδρομή σε Γερμανία-Αυστρία-Ελβετία και καλά για να πρακτικάρω τα Γερμανικά μου. Επειδή ήταν πολύ ταξιδιάρα η γιαγιά αλλά και πολύ τσιγγούνα, το μυρίστηκα ότι κάτι έτρεχε (τελικά αποδείχτηκε ότι είχε πεθάνει ο ξάδερφός μου που μέναμε στο ίδιο σπίτι και δεν ήξεραν πώς να μου το πουν... οπότε αποφάσισαν να με στείλουν ταξίδι δυο εβδομάδες να το σκεφτούν καλύτερα).

Πρώτο ταξίδι μόνος στην Κούβα το 1996 για εθελοντική εργασία με κάτι Καναδούς, 420.000 το εισιτήριο που δούλευα κάνοντας τον ντιλιβερά... κουμπιών για να τα βγάλω και πρώτο πραγματικό ταξίδι (από αυτά που δεν ξέρεις πότε θα γυρίσεις, πού θα κοιμηθείς, τι έχει εκεί που πας) σε Εκουαδόρ-Περού-Βολιβία-Αργεντινή το 1997, καλά-καλά δεν είχα ενηλικιωθεί... Το καλύτερο ταξίδι έβερ, μέχρι το τρέχον (στα ίδια μέρη βεβαίως-βεβαίως), όπου κάναμε ωτοστόπ με έναν Ολλανδοεκουαδοριανό κι ένα Γάλλο, κοιμηθήκαμε μέσα στο Μάτσου Πίτσου ξεγελώντας τους φρουρούς (ξύπνησα χωρίς να νιώθω τα δάχτυλα των ποδιώνε...), κλέβαμε πορτοκαλια από τα αμερικάνικα μίνι μάρκετ γιατί νομίζαμε ότι ήταν πιο ηθικό (λες και δε θα τα πλήρωνε ο καημένος ο Περουβιανός που δούλευε στο ταμείο) επειδή πεινούσαμε και το Inca Trail το κάναμε ανάποδα (ξεκινώντας από το Μάτσου Πίτσου) για να γλιτώσουμε το άπιαστο ποσό των 17$ που κόστιζε η είσοδος στο μονοπάτι. Σε ένα λεωφορείο κάτι πιτσιρικάδες πίσω μας σχεδίαζαν να μας ληστέψουν με μαχαίρι νομίζοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε Ισπανικά, σε ένα απίθανο λεωφορείο είχα ένα αλπάκα για συνεπιβάτη στη διπλανή θέση (με το εισιτήριο κολλημένο με σιλοτέιπ στο αφτί του!), στο Εκουαδόρ καθόμασταν στις οροφές των λεωφορείων γιατί ήταν μερικά σούκρε φτηνότερο μέχρι που σε μια διαδρομή ο οδηγός σκότωσε έναν επιβάτη φέρνοντας του ένα κλαδί στο κούτελο, μετά ο Κριστόφ πήδηξε τη γκόμενα του Άλεξ όταν κάναμε κάμπινγκ στο Κόλκα και τσακώθηκαν και χωρίσαμε όλοι, δεν είχα λεφτά να γυρίσω στην Ελλάδα και η αδερφή μου που δούλευε σε ναυτιλιακή μου έβγαλε ναυτικό ναύλο one way από το Μπουένος Άιρες όπου για να πληρώσω το εισιτήριο του λεωφορείου δούλεψα δυο μέρες στα διόδια της Κόρδοβα εισπράττοντας το αντίτιμο αντί του κανονικού υπαλλήλου που είχε πάει να πηδήξει τη σύζυγο του διευθυντή του και ήθελε κάλυψη.

Ωραία χρόνια ρε Δεφ, τι μας θύμησες. Που βγάζαμε φωτό με χριτς-χρατς μηχανές και μετρούσαμε τις φωτό να μη βγάλουμε πολλές γιατί κόστιζαν τα 24αρια φιλμ και περιμέναμε πώς και πώς να γυρίσουμε στην Ελλάδα να τις εμφανίσουμε για να δούμε ότι το 1/3 είχε δάχτυλο μπροστά και δε φαινόταν τίποτε. Θυμάμαι τα σύνορα Εκουαδόρ-Περού να έχουν γράψει οι αρχές στους τοίχους "Δεν κλέβουμε τους τουρίστες - Βοηθούν την οικονομία της χώρας μας - Μην κάνουμε τη χώρα μας ρεζίλι -Δείξτε πατριωτισμό!", συμμορίες από 50 νέους να πλακώνουν στο ξύλο τους τουρίστες στο Κίτο, τις πτήσεις της Νάσκα να κοστίζουν 23$ αλλά σου χάριζαν άλλα 2$ αν έβρισκες άλλον τουρίστα και κυνηγούσαμε από πίσω τους Γερμανούς τουρίστες... Επικά πράγματα δε θα τα ξαναζήσουμε, εκείνες ήταν εποχές. Που πήγαμε σε στριπτιζάδικο στο Περού αλλά δεν εμφανίστηκαν οι go-go σφίχτερμεν γιατί δεν τους είχαν πληρώσει και φώναζε όλο το κλαμπ "ξεβρακώστε τους λευκούς να δούμε πόσο τον έχουν", που έφτασα μέχρι τη Χιλή, βρήκα την πρώην μου και μου άνοιξε την πόρτα ο νυν της, αλλά με παρηγορούσε το βράδυ ο νοικάρης της δείχνοντάς μου φωτό από τη Νικαράγουα που είχε πάει να πολεμήσει τους Κόντρας με τους Κουβανούς που γνώρισε στην Αβάνα όταν του έδωσαν πολιτικό άσυλο λόγω Πινοτσέτ. Ώρες μπορώ να γράφω για εκείνο το ταξίδι... Τα θυμαμαι και συγκινούμαι.

 

[taxidiara]

Στην 5η δημοτικού με πήγε η γιγιά μου οργανωμενη πουλμανάτη εκδρομή σε Γερμανία-Αυστρία-Ελβετία και καλά για να πρακτικάρω τα Γερμανικά μου. Επειδή ήταν πολύ ταξιδιάρα η γιαγιά αλλά και πολύ τσιγγούνα, το μυρίστηκα ότι κάτι έτρεχε (τελικά αποδείχτηκε ότι είχε πεθάνει ο ξάδερφός μου που μέναμε στο ίδιο σπίτι και δεν ήξεραν πώς να μου το πουν... οπότε αποφάσισαν να με στείλουν ταξίδι δυο εβδομάδες να το σκεφτούν καλύτερα).

Πρώτο ταξίδι μόνος στην Κούβα το 1996 για εθελοντική εργασία με κάτι Καναδούς, 420.000 το εισιτήριο που δούλευα κάνοντας τον ντιλιβερά... κουμπιών για να τα βγάλω και πρώτο πραγματικό ταξίδι (από αυτά που δεν ξέρεις πότε θα γυρίσεις, πού θα κοιμηθείς, τι έχει εκεί που πας) σε Εκουαδόρ-Περού-Βολιβία-Αργεντινή το 1997, καλά-καλά δεν είχα ενηλικιωθεί... Το καλύτερο ταξίδι έβερ, μέχρι το τρέχον (στα ίδια μέρη βεβαίως-βεβαίως), όπου κάναμε ωτοστόπ με έναν Ολλανδοεκουαδοριανό κι ένα Γάλλο, κοιμηθήκαμε μέσα στο Μάτσου Πίτσου ξεγελώντας τους φρουρούς (ξύπνησα χωρίς να νιώθω τα δάχτυλα των ποδιώνε...), κλέβαμε πορτοκαλια από τα αμερικάνικα μίνι μάρκετ γιατί νομίζαμε ότι ήταν πιο ηθικό (λες και δε θα τα πλήρωνε ο καημένος ο Περουβιανός που δούλευε στο ταμείο) επειδή πεινούσαμε και το Inca Trail το κάναμε ανάποδα (ξεκινώντας από το Μάτσου Πίτσου) για να γλιτώσουμε το άπιαστο ποσό των 17$ που κόστιζε η είσοδος στο μονοπάτι. Σε ένα λεωφορείο κάτι πιτσιρικάδες πίσω μας σχεδίαζαν να μας ληστέψουν με μαχαίρι νομίζοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε Ισπανικά, σε ένα απίθανο λεωφορείο είχα ένα αλπάκα για συνεπιβάτη στη διπλανή θέση (με το εισιτήριο κολλημένο με σιλοτέιπ στο αφτί του!), στο Εκουαδόρ καθόμασταν στις οροφές των λεωφορείων γιατί ήταν μερικά σούκρε φτηνότερο μέχρι που σε μια διαδρομή ο οδηγός σκότωσε έναν επιβάτη φέρνοντας του ένα κλαδί στο κούτελο, μετά ο Κριστόφ πήδηξε τη γκόμενα του Άλεξ όταν κάναμε κάμπινγκ στο Κόλκα και τσακώθηκαν και χωρίσαμε όλοι, δεν είχα λεφτά να γυρίσω στην Ελλάδα και η αδερφή μου που δούλευε σε ναυτιλιακή μου έβγαλε ναυτικό ναύλο one way από το Μπουένος Άιρες όπου για να πληρώσω το εισιτήριο του λεωφορείου δούλεψα δυο μέρες στα διόδια της Κόρδοβα εισπράττοντας το αντίτιμο αντί του κανονικού υπαλλήλου που είχε πάει να πηδήξει τη σύζυγο του διευθυντή του και ήθελε κάλυψη.

Ωραία χρόνια ρε Δεφ, τι μας θύμησες. Που βγάζαμε φωτό με χριτς-χρατς μηχανές και μετρούσαμε τις φωτό να μη βγάλουμε πολλές γιατί κόστιζαν τα 24αρια φιλμ και περιμέναμε πώς και πώς να γυρίσουμε στην Ελλάδα να τις εμφανίσουμε για να δούμε ότι το 1/3 είχε δάχτυλο μπροστά και δε φαινόταν τίποτε. Θυμάμαι τα σύνορα Εκουαδόρ-Περού να έχουν γράψει οι αρχές στους τοίχους "Δεν κλέβουμε τους τουρίστες - Βοηθούν την οικονομία της χώρας μας - Μην κάνουμε τη χώρα μας ρεζίλι -Δείξτε πατριωτισμό!", συμμορίες από 50 νέους να πλακώνουν στο ξύλο τους τουρίστες στο Κίτο, τις πτήσεις της Νάσκα να κοστίζουν 23$ αλλά σου χάριζαν άλλα 2$ αν έβρισκες άλλον τουρίστα και κυνηγούσαμε από πίσω τους Γερμανούς τουρίστες... Επικά πράγματα δε θα τα ξαναζήσουμε, εκείνες ήταν εποχές. Που πήγαμε σε στριπτιζάδικο στο Περού αλλά δεν εμφανίστηκαν οι go-go σφίχτερμεν γιατί δεν τους είχαν πληρώσει και φώναζε όλο το κλαμπ "ξεβρακώστε τους λευκούς να δούμε πόσο τον έχουν", που έφτασα μέχρι τη Χιλή, βρήκα την πρώην μου και μου άνοιξε την πόρτα ο νυν της, αλλά με παρηγορούσε το βράδυ ο νοικάρης της δείχνοντάς μου φωτό από τη Νικαράγουα που είχε πάει να πολεμήσει τους Κόντρας με τους Κουβανούς που γνώρισε στην Αβάνα όταν του έδωσαν πολιτικό άσυλο λόγω Πινοτσέτ. Ώρες μπορώ να γράφω για εκείνο το ταξίδι... Τα θυμαμαι και συγκινούμαι.

@Yorgos, απλά ζω για τις διηγήσεις σου... Υποκλίνομαι... Μακάρι να σε γνωρίσω κάποια φορά από κοντά σε καμιά συνάντηση του forum (Αθήνα). Θα ζητήσω αυτόγραφο όμως να ξέρεις