Περιεχόμενα
Μόλις έχω γυρίσει Αθήνα από Γερεβάν και ανακαλύπτω πως δικαιούμαι 4 μέρες εκλογικής άδειας (θα είχαμε σίγουρα και επαναληπτικό γύρο). Οπότε κάνω την βαλίτσα μου και ετοιμάζομαι για την πατρίδα Θεσσαλονίκη για 9 μερούλες (έβαλα και μία μέρα άδεια για το καλό). Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα ήταν ακριβώς όπως τα άφησα, με τη μόνη διαφορά ότι η μητέρα μου είχε τα μαύρα της επειδή το ταξίδι της στο Ισραήλ ακυρώθηκε (είχε μόλις γίνει η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, δεν ξέραμε τι επόταν). Ωραία της λέω πάμε ένα ταξίδι οι δύο μας, όπου βρούμε οικονομικά εισιτήρια. Και κάπως έτσι την ίδια μέρα ξεκινήσαμε με ένα σακίδιο με Ryanair για Μπρατισλάβα. Περιττό να σχολιάσω πως η Μπρατισλάβα ήταν γεμάτη Έλληνες που ήταν για ένα τριήμερο εκεί όπως εμείς. Για το τυπικό να αναφέρω πως έχουν ευρώ, μιλάνε καλά αγγλικά και το google maps λειτουργεί άψογα για τα λεωφορεία. Το λεωφορείο 61 είναι αυτό που σε πηγαίνει από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης. Εισιτήρια παίρνεις από περίπτερο μέσα στο αεροδρόμιο. Εγώ έβγαλα για 60’ να είμαι σίγουρη και κοστίζει 1,30€.
Φτάνουμε 6 το απόγευμα και βρέχει καταρρακτωδώς. Είναι αρχές Οκτωβρίου και μάλλον ήταν η πρώτη μέρα κακοκαιρίας από ότι μας είπαν. Ήταν σχεδόν αδύνατο να βρούμε μαγαζί ανοιχτό να φάμε και στο δρόμο βρήκαμε ελάχιστα άτομα να περπατάνε, παρόλο που μέναμε στο κέντρο. Από ότι μας ενημέρωσε το εστιατόριο που καθίσαμε, επειδή έβρεχε καταρρακτωδώς όλη μέρα είχαν κάνει συνολικά 4 κουβέρ και θα κλείνανε και αυτοί νωρίτερα από το κανονικό ωράριο, δηλαδή μόλις φεύγαμε. Μα θα κλείσετε από τις 7 αναρωτηθήκαμε, και μιας που οι μόνοι πελάτες ήμασταν κάθισε και ο σερβιτόρος και μας εξήγησε πως εκεί ο κόσμος ξυπνάει πολύ πρωί και στις 7 έχουν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά. Αντίστοιχα το βράδυ κλείνουν όλα νωρίτερα από ότι στην Αθήνα. Την άλλη μέρα το πρωί το ανακαλύψαμε και μόνες μας.
Πρώτη μέρα
Στην πραγματικότητα ήταν η δεύτερη μέρα αλλά επειδή την πρώτη δεν είδαμε τίποτα, θα την ονομάσω πρώτη μέρα. Η μητέρα μου είχε σηκωθεί από τις 7 είχε πάρει καφέ και πρωινό από έξω και μου τα είχε φέρει στο δωμάτιο. Αγαπημένες μανούλες που προσέχουν τα παιδιά τους ότι ηλικία και να είναι.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, εκτός από το να θυμάμαι και εγώ το ταξίδι, είναι για να βοηθήσω άλλους ταξιδιώτες που θα αποφασίσουν να πάνε Μπρατισλάβα για ένα διήμερο μόνο, χωρίς να την συνδυάσουν με κάποια άλλη πόλη της κεντρικής Ευρώπης. Είναι πολύ ωραίος προορισμός για διάλειμμα σαββατοκύριακου.
Η Μπρατισλάβα είναι η πρωτεύουσα της Σλοβακίας, διασχίζεται από τον Δούναβη και είναι απέναντι σχεδόν από τη Βιέννη. Για να μπεις στο ιστορικό κέντρο πρέπει να μπεις από μία από τις πύλες εισόδου που έχει. Μία από αυτές, η πιο γνωστή είναι η πύλη του Αγίου Μιχαήλ. Το πιο χαρακτηριστικό σημείο της παλιάς πόλης, η πύλη του Αγίου Μιχαήλ δεσπόζει πάνω από τις κορυφές όλων των άλλων κτηρίων και είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του ιστορικού κέντρου. Χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα και πάνω από την πύλη είναι ο 51 μέτρων με 7 ορόφους πύργος του Μιχαήλ. Ο πύργος στεγάζει και ένα μουσείο όπλων. Όποιος θέλει μπορεί να ανέβει στην κορυφή του πύργου και να δει τη θέα σε όλη την πόλη. Το κόστος είναι χαμηλό. Να σχολιάσω πως το προηγούμενο βράδυ με την βροχή βλέπαμε την πύλη και δεν πήγαμε από εκεί γιατί μας φάνηκε ‘σκοτεινό μέρος’ παρόλο που το google maps έδειχνε πως από εκεί πηγαίνεις στο κέντρο της πόλης που ήταν γεμάτο μαγαζιά, τελικά όλα αλλάζουν με το φως της ημέρας!
Το ιστορικό κέντρο που απλωνόταν μπροστά μας ήταν γραφικότατο. Ο κεντρικός πεζόδρομος μπροστά από το την πύλη του Αγίου Μιχαήλ πλακόστρωτος, είχε μερικά πολύ όμορφα καφέ που καθίσαμε για να φάμε παραδοσιακά γλυκά. Ναι ναι η μαμα μου μπορεί να τρέφεται με γλυκά και καφέ (και εγώ με σμούθι και υγιεινά πράγματα, στο μόνο που της έμοιασα είναι το μικρόβιο για τα ταξίδια) οπότε κάθε λίγο καθόμασταν για καφέ. Ήταν και τα γλυκά τους όμως πεντανόστημα. Παρατήρησα πως πολλοί ντόπιοι βγαίναν για δεκατιανό για να φάνε γλυκό (είναι σχεδόν άγλυκα) και να συνεχίσουν. Βέβαια το συγκεκριμένο σποτάκι που καθίσαμε είχε πολύ ωραία θέα και ακόμα οι τουρίστες δεν ήταν τόσοι πολλοί όπως στη συνέχεια της ημέρας!
Ακριβώς μετά την είσοδο του Αγίου Μιχαήλ είναι το σημείο μηδέν ή μια εντυπωσιακή πυξίδα. Γνωστό και ως «χιλιόμετρο μηδέν» σκοπός του είναι να σηματοδοτήσει την ακριβή αφετηρία απ’ όπου αρχίζει η αρίθμηση μέτρησης των χιλιομετρικών αποστάσεων με άλλες πόλεις.
Στη συνέχεια χαθήκαμε μέσα στα δρομάκια του κέντρου. Κατηφορίσαμε τον δρόμο Michalska, έναν από τους πιο κεντρικούς και όμορφους δρόμους αυτής της πόλης. Στην Μπρατισλάβα υπάρχουν πολλά μπρούτζινα αγάλματα διασκορπισμένα στην πόλη (δεν έχουν σκοπό να τα βλέπεις αμέσως, είναι ας πούμε διακριτικά κρυμμένα) τα οποία προσθέτουν την πινελιά τους στην πόλη. Στην οδό Panska βρίσκεις τον διάσημο Καμιλ (Man at work). Ο Καμίλ είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά. Η ιστορία λεέι πως συμβολίζει έναν εργάτη της κομμουνιστικής περιόδου ο οποίος αδιαφορεί για την εργασία που υποτίθεται πως του έχει ανατεθεί. Μια πιο «πιπεράτη» εξήγηση τον θέλει να κοιτάζει δήθεν αδιάφορα κάτω από τις φούστες των περαστικών κυριών. Όλοι αγγίζουν το κεφάλι, κάνοντας μια ευχή.
Λίγο πιο κάτω βρισκόμαστε στην πλατεία του δημαρχείου, αρκετά όμορφα κτίρια. Το πιο διάσημο αξιοθέατο αυτής της πλατείας, είναι το παλιό Δημαρχείο, που στεγάζει το Μουσείο της ιστορίας της πόλης. Μπορείς να ανέβεις στον πύργο με ένα συμβολικό εισιτήριο και να δεις τη θέα της πλατείας. Στον 1ο όροφο του δημαρχείου, υπάρχει ένα γοτθικό παράθυρο. Αριστερά από το συγκεκριμένο παράθυρο υπάρχει ένας μικρός μαύρος κύκλος. Πρόκειται για πραγματική μπάλα τούρκικου κανονιού, που στην διάρκεια μιας πολιορκίας της πόλης εκτοξεύτηκε αλλά δεν ανατινάχθηκε ποτέ. Κοιτώντας γύρω γύρω βλέπουμε τη γαλανόλευκη να κυματίζει. Η πλατεία ήταν γεμάτη πρεσβείες και η ελληνική βρίσκεται εκεί. Γενικά το ιστορικό κέντρο ήταν γεμάτο σημαίες άλλων χωρών καθώς οι πρεσβείες είχαν ωραία κτίρια εκεί. Ακριβώς απέναντι από την ελληνική πρεσβεία στο παγκάκι έχει το άγαλμα του ο Napoleons army soldier. Είναι ένας στρατιώτης του Ναπολέων που παρέμεινε στην πόλη καθώς ερωτεύθηκε μια νεαρή Σλοβάκα. Στη γωνία της πλατείας κόσμος μαζεμένος να φωτογραφίζεται με τον όμορφο Ιγνάτιο, Shone Naci. Η αλήθεια είναι πως τα αγάλματα είναι έντονο στοιχείο της πόλης, έξυπνη ιδέα.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη, άπειροι τουρίστες από τις γειτονικές χώρες κάνουν βόλτες με ξεναγό και εμείς γεμάτες ενέργεια (από τα γλυκά) κατευθυνόμαστε πιο δίπλα, στην πλατεία του Αρχιεπισκόπου με το ροζ παλάτι του. Το εσωτερικό του είναι επισκέψιμο ενώ στην αυλή του έχει ένα σιντριβάνι και ένα άγαλμα του Αγίου Γεωργίου καβάλα στο άλογο να καρφώνει με το δόρυ του τον δράκο. Από εκεί κατευθυνθήκαμε στη μπλε εκκλησία, η οποία λειτουργεί κανονικά, οπότε δεν μπορείς να μπεις μέσα όλες τις ώρες.
Λίγο πιο κάτω βρήκαμε το Εθνικό θέατρο και τη Φιλαρμονική της Μπρατισλάβας. Δίπλα υπάρχει η πλατεία Hviezdoslavovo namastie. Στο τέλος της συγκεκριμένης πλατείας είναι το Holy trinity column (ένα μνημείο που βρίσκεται λίγο πριν την γέφυρα). Από εκεί αυτόματα οδηγήσε στον Καθεδρικό St Martin, ενώ ξεκινήσαμε σιγά σιγά την άνοδό μας προς το κάστρο. Πριν ανέβουμε όμως περπατήσαμε δίπλα στο Δούναβη που ήταν γεμάτος ποταμόπλοια αλλά επίσης και ο παραποτάμιος δρόμος του είναι ότι πρέπει για περπάτημα αν έχει καλό καιρό. Ανεβαίνοντας προς το κάστρο πήραμε την οδό Kapitulska που είναι γεμάτη με γραφικά σοκάκια και σπίτια. Λίγα λεπτά πιο μετά βρεθήκαμε στο κάστρο Πρέσμπουργκ Μπρατισλάβα. Είναι ένα τεράστιο κάστρο που μοιάζει λες και είναι βγαλμένο από τα γραφικά ταινίας της Disney. Το κάστρο χτίστηκε πάνω στον λόφο των μικρών Καρπάθιων στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ. Μπορείτε να το επισκεφτείτε και εσωτερικά. Η θέα από το κάστρο προς την πόλη και τον Δούναβη είναι μαγική. Το ίδιο μαγικοί είναι και οι κήποι του. Από εκεί κατεβήκαμε από διαφορετικό δρόμο για να φτάσουμε στην πύλη του κάστρου Sigismund. Κατεβαίνοντας το κάστρο, διασείσαμε τη New bridge (novy most). Πρόκειται για τη γέφυρα του UFO, ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια – καφέ της πόλης. Έχει δίπλα δρόμο μόνο για πεζούς και ποδήλατα. Το συγκεκριμένο αξιοθέατο είναι ένα ψηλό μεταλλικό κατασκεύασμα που η κορυφή μοιάζει με UFO με θέα σε όλη την πόλη. Υπάρχει είσοδος για το παρατηρητήριο-ταράτσα. Στο εστιατόριο μέσα υπάρχει ένα άγαλμα Paparazzi.
Ήταν ήδη απόγευμα και η μητέρα μου με είχε ξεθεώσει. Καθίσαμε για παραδοσιακό φαγητό στο ιστορικό κέντρο. Επειδή δοκιμάσαμε 3-4 μαγαζιά στο ιστορικό κέντρο για φαγητό μπορώ να πω πως αν και γενικά δεν προτιμώ τα τουριστικά μέρη για φαγητό, αυτά ήταν πολύ καλά.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και κατευθυνθήκαμε στο εμπορικό κέντρο Eurovea : Πρόκειται για ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο, κατά μήκος του Δούναβη, το οποίο είναι προσεγμένο και περιποιημένο με πολλά παγκάκια, πάρκα, αγάλματα κλπ. Είναι πραγματικά μία ωραία εμπειρία καθώς το μονοπάτι δίπλα από το Δούναβη είναι γεμάτο κόσμο, το εμπορικό απαρτίζεται στην ουσία από πολλά παρόμοια εμπορικά ενώ μέσα έχει πολλά αγαλματάκια. Δεν περίμενα να γράψω ποτέ για εμπορικό κατάστημα αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Συνδυάζει πολλά πράγματα και είναι σε κεντρικό σημείο σχετικά.
Το βράδυ περιπλανηθήκαμε έξω από το ιστορικό κέντρο στην οδό Obchodna που ήταν ο εμπορικός τους δρόμος. Εκει γύρω είχε και πολλά ωραία καφέ/μπαρ, εστιατόρια. Από τον δρόμο αυτό περνάει και το τραμ.
Φτάνουμε 6 το απόγευμα και βρέχει καταρρακτωδώς. Είναι αρχές Οκτωβρίου και μάλλον ήταν η πρώτη μέρα κακοκαιρίας από ότι μας είπαν. Ήταν σχεδόν αδύνατο να βρούμε μαγαζί ανοιχτό να φάμε και στο δρόμο βρήκαμε ελάχιστα άτομα να περπατάνε, παρόλο που μέναμε στο κέντρο. Από ότι μας ενημέρωσε το εστιατόριο που καθίσαμε, επειδή έβρεχε καταρρακτωδώς όλη μέρα είχαν κάνει συνολικά 4 κουβέρ και θα κλείνανε και αυτοί νωρίτερα από το κανονικό ωράριο, δηλαδή μόλις φεύγαμε. Μα θα κλείσετε από τις 7 αναρωτηθήκαμε, και μιας που οι μόνοι πελάτες ήμασταν κάθισε και ο σερβιτόρος και μας εξήγησε πως εκεί ο κόσμος ξυπνάει πολύ πρωί και στις 7 έχουν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά. Αντίστοιχα το βράδυ κλείνουν όλα νωρίτερα από ότι στην Αθήνα. Την άλλη μέρα το πρωί το ανακαλύψαμε και μόνες μας.
Πρώτη μέρα
Στην πραγματικότητα ήταν η δεύτερη μέρα αλλά επειδή την πρώτη δεν είδαμε τίποτα, θα την ονομάσω πρώτη μέρα. Η μητέρα μου είχε σηκωθεί από τις 7 είχε πάρει καφέ και πρωινό από έξω και μου τα είχε φέρει στο δωμάτιο. Αγαπημένες μανούλες που προσέχουν τα παιδιά τους ότι ηλικία και να είναι.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, εκτός από το να θυμάμαι και εγώ το ταξίδι, είναι για να βοηθήσω άλλους ταξιδιώτες που θα αποφασίσουν να πάνε Μπρατισλάβα για ένα διήμερο μόνο, χωρίς να την συνδυάσουν με κάποια άλλη πόλη της κεντρικής Ευρώπης. Είναι πολύ ωραίος προορισμός για διάλειμμα σαββατοκύριακου.
Η Μπρατισλάβα είναι η πρωτεύουσα της Σλοβακίας, διασχίζεται από τον Δούναβη και είναι απέναντι σχεδόν από τη Βιέννη. Για να μπεις στο ιστορικό κέντρο πρέπει να μπεις από μία από τις πύλες εισόδου που έχει. Μία από αυτές, η πιο γνωστή είναι η πύλη του Αγίου Μιχαήλ. Το πιο χαρακτηριστικό σημείο της παλιάς πόλης, η πύλη του Αγίου Μιχαήλ δεσπόζει πάνω από τις κορυφές όλων των άλλων κτηρίων και είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του ιστορικού κέντρου. Χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα και πάνω από την πύλη είναι ο 51 μέτρων με 7 ορόφους πύργος του Μιχαήλ. Ο πύργος στεγάζει και ένα μουσείο όπλων. Όποιος θέλει μπορεί να ανέβει στην κορυφή του πύργου και να δει τη θέα σε όλη την πόλη. Το κόστος είναι χαμηλό. Να σχολιάσω πως το προηγούμενο βράδυ με την βροχή βλέπαμε την πύλη και δεν πήγαμε από εκεί γιατί μας φάνηκε ‘σκοτεινό μέρος’ παρόλο που το google maps έδειχνε πως από εκεί πηγαίνεις στο κέντρο της πόλης που ήταν γεμάτο μαγαζιά, τελικά όλα αλλάζουν με το φως της ημέρας!
Το ιστορικό κέντρο που απλωνόταν μπροστά μας ήταν γραφικότατο. Ο κεντρικός πεζόδρομος μπροστά από το την πύλη του Αγίου Μιχαήλ πλακόστρωτος, είχε μερικά πολύ όμορφα καφέ που καθίσαμε για να φάμε παραδοσιακά γλυκά. Ναι ναι η μαμα μου μπορεί να τρέφεται με γλυκά και καφέ (και εγώ με σμούθι και υγιεινά πράγματα, στο μόνο που της έμοιασα είναι το μικρόβιο για τα ταξίδια) οπότε κάθε λίγο καθόμασταν για καφέ. Ήταν και τα γλυκά τους όμως πεντανόστημα. Παρατήρησα πως πολλοί ντόπιοι βγαίναν για δεκατιανό για να φάνε γλυκό (είναι σχεδόν άγλυκα) και να συνεχίσουν. Βέβαια το συγκεκριμένο σποτάκι που καθίσαμε είχε πολύ ωραία θέα και ακόμα οι τουρίστες δεν ήταν τόσοι πολλοί όπως στη συνέχεια της ημέρας!
Ακριβώς μετά την είσοδο του Αγίου Μιχαήλ είναι το σημείο μηδέν ή μια εντυπωσιακή πυξίδα. Γνωστό και ως «χιλιόμετρο μηδέν» σκοπός του είναι να σηματοδοτήσει την ακριβή αφετηρία απ’ όπου αρχίζει η αρίθμηση μέτρησης των χιλιομετρικών αποστάσεων με άλλες πόλεις.
Στη συνέχεια χαθήκαμε μέσα στα δρομάκια του κέντρου. Κατηφορίσαμε τον δρόμο Michalska, έναν από τους πιο κεντρικούς και όμορφους δρόμους αυτής της πόλης. Στην Μπρατισλάβα υπάρχουν πολλά μπρούτζινα αγάλματα διασκορπισμένα στην πόλη (δεν έχουν σκοπό να τα βλέπεις αμέσως, είναι ας πούμε διακριτικά κρυμμένα) τα οποία προσθέτουν την πινελιά τους στην πόλη. Στην οδό Panska βρίσκεις τον διάσημο Καμιλ (Man at work). Ο Καμίλ είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά. Η ιστορία λεέι πως συμβολίζει έναν εργάτη της κομμουνιστικής περιόδου ο οποίος αδιαφορεί για την εργασία που υποτίθεται πως του έχει ανατεθεί. Μια πιο «πιπεράτη» εξήγηση τον θέλει να κοιτάζει δήθεν αδιάφορα κάτω από τις φούστες των περαστικών κυριών. Όλοι αγγίζουν το κεφάλι, κάνοντας μια ευχή.
Λίγο πιο κάτω βρισκόμαστε στην πλατεία του δημαρχείου, αρκετά όμορφα κτίρια. Το πιο διάσημο αξιοθέατο αυτής της πλατείας, είναι το παλιό Δημαρχείο, που στεγάζει το Μουσείο της ιστορίας της πόλης. Μπορείς να ανέβεις στον πύργο με ένα συμβολικό εισιτήριο και να δεις τη θέα της πλατείας. Στον 1ο όροφο του δημαρχείου, υπάρχει ένα γοτθικό παράθυρο. Αριστερά από το συγκεκριμένο παράθυρο υπάρχει ένας μικρός μαύρος κύκλος. Πρόκειται για πραγματική μπάλα τούρκικου κανονιού, που στην διάρκεια μιας πολιορκίας της πόλης εκτοξεύτηκε αλλά δεν ανατινάχθηκε ποτέ. Κοιτώντας γύρω γύρω βλέπουμε τη γαλανόλευκη να κυματίζει. Η πλατεία ήταν γεμάτη πρεσβείες και η ελληνική βρίσκεται εκεί. Γενικά το ιστορικό κέντρο ήταν γεμάτο σημαίες άλλων χωρών καθώς οι πρεσβείες είχαν ωραία κτίρια εκεί. Ακριβώς απέναντι από την ελληνική πρεσβεία στο παγκάκι έχει το άγαλμα του ο Napoleons army soldier. Είναι ένας στρατιώτης του Ναπολέων που παρέμεινε στην πόλη καθώς ερωτεύθηκε μια νεαρή Σλοβάκα. Στη γωνία της πλατείας κόσμος μαζεμένος να φωτογραφίζεται με τον όμορφο Ιγνάτιο, Shone Naci. Η αλήθεια είναι πως τα αγάλματα είναι έντονο στοιχείο της πόλης, έξυπνη ιδέα.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη, άπειροι τουρίστες από τις γειτονικές χώρες κάνουν βόλτες με ξεναγό και εμείς γεμάτες ενέργεια (από τα γλυκά) κατευθυνόμαστε πιο δίπλα, στην πλατεία του Αρχιεπισκόπου με το ροζ παλάτι του. Το εσωτερικό του είναι επισκέψιμο ενώ στην αυλή του έχει ένα σιντριβάνι και ένα άγαλμα του Αγίου Γεωργίου καβάλα στο άλογο να καρφώνει με το δόρυ του τον δράκο. Από εκεί κατευθυνθήκαμε στη μπλε εκκλησία, η οποία λειτουργεί κανονικά, οπότε δεν μπορείς να μπεις μέσα όλες τις ώρες.
Λίγο πιο κάτω βρήκαμε το Εθνικό θέατρο και τη Φιλαρμονική της Μπρατισλάβας. Δίπλα υπάρχει η πλατεία Hviezdoslavovo namastie. Στο τέλος της συγκεκριμένης πλατείας είναι το Holy trinity column (ένα μνημείο που βρίσκεται λίγο πριν την γέφυρα). Από εκεί αυτόματα οδηγήσε στον Καθεδρικό St Martin, ενώ ξεκινήσαμε σιγά σιγά την άνοδό μας προς το κάστρο. Πριν ανέβουμε όμως περπατήσαμε δίπλα στο Δούναβη που ήταν γεμάτος ποταμόπλοια αλλά επίσης και ο παραποτάμιος δρόμος του είναι ότι πρέπει για περπάτημα αν έχει καλό καιρό. Ανεβαίνοντας προς το κάστρο πήραμε την οδό Kapitulska που είναι γεμάτη με γραφικά σοκάκια και σπίτια. Λίγα λεπτά πιο μετά βρεθήκαμε στο κάστρο Πρέσμπουργκ Μπρατισλάβα. Είναι ένα τεράστιο κάστρο που μοιάζει λες και είναι βγαλμένο από τα γραφικά ταινίας της Disney. Το κάστρο χτίστηκε πάνω στον λόφο των μικρών Καρπάθιων στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ. Μπορείτε να το επισκεφτείτε και εσωτερικά. Η θέα από το κάστρο προς την πόλη και τον Δούναβη είναι μαγική. Το ίδιο μαγικοί είναι και οι κήποι του. Από εκεί κατεβήκαμε από διαφορετικό δρόμο για να φτάσουμε στην πύλη του κάστρου Sigismund. Κατεβαίνοντας το κάστρο, διασείσαμε τη New bridge (novy most). Πρόκειται για τη γέφυρα του UFO, ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια – καφέ της πόλης. Έχει δίπλα δρόμο μόνο για πεζούς και ποδήλατα. Το συγκεκριμένο αξιοθέατο είναι ένα ψηλό μεταλλικό κατασκεύασμα που η κορυφή μοιάζει με UFO με θέα σε όλη την πόλη. Υπάρχει είσοδος για το παρατηρητήριο-ταράτσα. Στο εστιατόριο μέσα υπάρχει ένα άγαλμα Paparazzi.
Ήταν ήδη απόγευμα και η μητέρα μου με είχε ξεθεώσει. Καθίσαμε για παραδοσιακό φαγητό στο ιστορικό κέντρο. Επειδή δοκιμάσαμε 3-4 μαγαζιά στο ιστορικό κέντρο για φαγητό μπορώ να πω πως αν και γενικά δεν προτιμώ τα τουριστικά μέρη για φαγητό, αυτά ήταν πολύ καλά.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και κατευθυνθήκαμε στο εμπορικό κέντρο Eurovea : Πρόκειται για ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο, κατά μήκος του Δούναβη, το οποίο είναι προσεγμένο και περιποιημένο με πολλά παγκάκια, πάρκα, αγάλματα κλπ. Είναι πραγματικά μία ωραία εμπειρία καθώς το μονοπάτι δίπλα από το Δούναβη είναι γεμάτο κόσμο, το εμπορικό απαρτίζεται στην ουσία από πολλά παρόμοια εμπορικά ενώ μέσα έχει πολλά αγαλματάκια. Δεν περίμενα να γράψω ποτέ για εμπορικό κατάστημα αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Συνδυάζει πολλά πράγματα και είναι σε κεντρικό σημείο σχετικά.
Το βράδυ περιπλανηθήκαμε έξω από το ιστορικό κέντρο στην οδό Obchodna που ήταν ο εμπορικός τους δρόμος. Εκει γύρω είχε και πολλά ωραία καφέ/μπαρ, εστιατόρια. Από τον δρόμο αυτό περνάει και το τραμ.
