Δεν κατάλαβα ακριβώς το crash test Dubai-Las Vegas. Κι εγώ όπως και η Έρση τα κατατάσσω περίπου στην ίδια κατηγορία : Κάποιοι είχαν τη μαγκιά να χτίσουν "παλάτια στην άμμο" (όπως λεs Traveller) και να τα μοσχοπουλάνε στους τουρίστες. Σ' όποιον αρέσουνε (τα μέρη) για τους άλλους δεν θα μπορέσουνε.
Απλά Τraveller, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είσαι τόσο οξύς στους χαρακτηρισμούς σου για τους ταξιδιώτες άλλων προορισμών από αυτούς που ενδιαφέρουν εσένα.
Νομίζω ότι ταξιδιώτης είναι αυτός που μπορεί να επισκεφτεί, να γνωρίσει και να αξιολογήσει διαφορετικά την κάθε χώρα, τον κάθε πολιτισμό, τον κάθε "μύθο" που κουβαλάει.
Αν κάποιος γοητεύεται από τις πυραμίδες, δεν σημαίνει πως θα προσπεράσει αδιάφορα το Κάστρο του Windsor π.χ. Κάθε μέρος έχει την ιδιαιτερότητα του, τη γοητεία του. Κι αν θέλεις, κάθε ταξίδι καλύπτει διαφορετικές φάσεις της ζωής μας, διαφορετικές ψυχικές ανάγκες κ.τλ.
Μου έχει τύχει να περνάω ένα ολόκληρο διήμερο στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης και - άλλοτε - με τον ίδιο ενθουσιασμό, σαν μικρό παιδί να κάνω rollercoaster με το γιο μου στην Disneyland.
Το ένα δεν ακυρώνει το άλλο.
Κι εμένα δεν μου αρέσουν οι προορισμοί με φοίνικες, απλώστρες και παραλίες αλλά μπορώ να καταλάβω και να σεβαστώ απόλυτα την επιλογή κάποιου φίλου που τα επιλέγει για γαμήλιο ταξίδι, ας πούμε.
Προσωπικά, θα έλεγα Πομπηία και ξερό ψωμί... Αλλά αυτό δεν είναι αντικειμενικό, είναι υποκειμενικό, δεν συμφωνείς;
Απλά Τraveller, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είσαι τόσο οξύς στους χαρακτηρισμούς σου για τους ταξιδιώτες άλλων προορισμών από αυτούς που ενδιαφέρουν εσένα.
Νομίζω ότι ταξιδιώτης είναι αυτός που μπορεί να επισκεφτεί, να γνωρίσει και να αξιολογήσει διαφορετικά την κάθε χώρα, τον κάθε πολιτισμό, τον κάθε "μύθο" που κουβαλάει.
Αν κάποιος γοητεύεται από τις πυραμίδες, δεν σημαίνει πως θα προσπεράσει αδιάφορα το Κάστρο του Windsor π.χ. Κάθε μέρος έχει την ιδιαιτερότητα του, τη γοητεία του. Κι αν θέλεις, κάθε ταξίδι καλύπτει διαφορετικές φάσεις της ζωής μας, διαφορετικές ψυχικές ανάγκες κ.τλ.
Μου έχει τύχει να περνάω ένα ολόκληρο διήμερο στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης και - άλλοτε - με τον ίδιο ενθουσιασμό, σαν μικρό παιδί να κάνω rollercoaster με το γιο μου στην Disneyland.
Το ένα δεν ακυρώνει το άλλο.
Κι εμένα δεν μου αρέσουν οι προορισμοί με φοίνικες, απλώστρες και παραλίες αλλά μπορώ να καταλάβω και να σεβαστώ απόλυτα την επιλογή κάποιου φίλου που τα επιλέγει για γαμήλιο ταξίδι, ας πούμε.
Προσωπικά, θα έλεγα Πομπηία και ξερό ψωμί... Αλλά αυτό δεν είναι αντικειμενικό, είναι υποκειμενικό, δεν συμφωνείς;