Aquakiss
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 11
- Επόμενο Ταξίδι
- Σουηδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν.Ζηλανδία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κουίμπρα, Αβέιρου]Θα κλείσω την ταξιδιωτική ιστορία με τις αναφορές μου στις πόλεις της Coimbraκαι του Aveiro. Θα ήθελα πολύ να σας πω για το Porto , αλλά μετά την άφιξη μου στο αεροδρόμιο , έφυγα εις τα ενδότερα της χώρας και ό,τι είδα το είδα σε μορφή αεροφωτογραφίας από το αεροπλάνο. Γνωρίζω όμως ότι είναι πολύ όμορφη πόλη , με πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Ένα από αυτά , είναι και το τρίτο καλύτερο βιβλιοπωλείο στον κόσμο , σύμφωνα [URL="http://www.guardian.co.uk/books/2008/jan/11/bestukbookshops"]άρθρο[/URL] της Guardian , το [URL="http://www.360portugal.com/Distritos.QTVR/Porto.VR/vilas.cidades/Porto/a5_lello.html"]Livraria Lello e Irmão[/URL
"-Πορτογαλία; Α ναι , εκεί που τους πήραμε το Euro! Κλαίνε ακόμη;"
"-Πορτογαλία... Πω , πω μακριά είναι αυτό. Γιατί δεν πήγες Ισπανία;"
"-Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες στην Πορτογαλία είναι μελαχρινές και τριχωτές;" (Ασχολίαστο)
Αυτές ήταν μερικές από τις "ελληνικές" αντιδράσεις που εισέπραξα στο άκουσμα της λέξης Πορτογαλία και μάλλον δείχνουν ότι η χώρα αυτή δεν είναι και ένας ιδιαίτερα προσφιλής προορισμός στους Έλληνες. Για να αγνοήσεις το μύθο (με την καλή έννοια)-βουνό της Ισπανίας ( ειδικά τα τελευταία χρόνια με την τρέλα για την ισπανική γλώσσα και τη Βαρκελώνη ως must προορισμό) και να δεις τι κρύβεται από πίσω, πρέπει ή να έχεις ειδικό σκοπό , ή να έχεις δει όλα τα "μεγάλα ονόματα" στην Ευρώπη και να προτιμήσεις κάτι εναλλακτικό. Για τους Έλληνες μιλάμε πάντα.
Επισκέφτηκα την Πορτογαλία την άνοιξη (τότε που η χώρα μας οικονομικά, πήγαινε επικίνδυνα για φούντο) και έμεινα σε φιλικό σπίτι ντόπιων σε ένα χωριό, κοντά στην πόλη Coimbra , για να σας κατατοπίσω. Αυτή η πληροφορία είναι σημαντική , διότι διαμορφώνει και την οπτική μου γωνία περί πορτογαλικών πραγμάτων. Θα εστιάσω δηλαδή περισσότερο στο πως αντιλήφθηκα την Πορτογαλία μέσα από τους ανθρώπους και όχι μέσα από τα αξιοθέατα και τους τουριστικούς οδηγούς.
Απευθείας πτήσεις για Πορτογαλία δεν υπάρχουν κατά κανόνα. Οι περισσότερες γίνονται με ανταπόκριση από Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, άντε και Ισπανία. Η δική μου ήταν μέσω Μιλάνου με προορισμό το Porto. [*Οι πτήσεις προς Λισσαβόνα είναι συνήθως πιο οικονομικές , ωστόσο δεν είχα σκοπό να επισκεφτώ την πρωτεύουσα.]
Η ακτή του Porto(=λιμάνι) από ψηλά
Το Portο και πάλι από ψηλά Είναι γενικά μια χώρα μικρή, άτυπα μεσογειακή και με εντυπωσιακές ομοιότητες με την Ελλάδα. Θυμάμαι ότι έβλεπα παντού ελιές και φυτά που μου θύμιζαν την Ελλάδα, καθώς και άπειρους αμπελώνες. Φυσικό, αφού τα πορτογαλικά κρασιά έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Δύσκολα πλέον θα βρει κανείς, λίστα κρασιών καλού εστιατορίου σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη του κόσμου, αφιέρωμα σε μεγάλο διεθνές περιοδικό ή διεθνή βράβευση που δεν θα περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα κρασί από την Πορτογαλία. Είναι όμως μία πονεμένη ιστορία για εμάς τους Έλληνες , επειδή παρόλο που είναι κι αυτή μικρή χώρα, από την είσοδό της στην τότε ΕΟΚ (το 1986, πολύ αργότερα από εμάς) και μετά, αξιοποίησε τους κοινοτικούς πόρους τέλεια και ανέπτυξε φοβερές υποδομές για την υποστήριξη του κρασιού της, με στόχο να το αναγάγει σε εθνικό εξαγωγικό προϊόν. Τα δικά μας εξακολουθούν να είναι ακριβότερα και να μην εξάγονται στο βαθμό που θα έπρεπε. Τέλος πάντων. Ένα από τα πιο διάσημα κρασιά , το οποίο το έφερα και σουβενίρ στην επιστροφή, είναι το Port ή Vinho do Porto.
(Τυπικά είναι γλυκό και κόκκινο , βγαίνει όμως σε ξηρές , ημί-ξηρές και λευκές παραλλαγές). Σας το συνιστώ.
Αμπελώνες και δάσος δίπλα από το σπίτι που έμενα
Κρασί Porto Messias
Όταν έκανα το ταξίδι ήταν τέλη Μαρτίου και ο καιρός ήταν αναμενόμενος για την εποχή. Έβρεχε αρκετά , με πολύ κρύο (παρτε χοντρά ρούχα , γάντια και λοιπά , ιδιαίτερα από Οκτώβριο μέχρι Απρίλη) είχε όμως και μέρες με ήλιο. Συνηθισμένα πράγματα. Το πλέον ασυνήθιστο όμως ήταν το κρύο που αντιμετώπισα μέσα στο σπίτι , το οποίο , όπως και οι περισσότερες , μη νεόδμητες μονοκατοικίες στη χώρα , δεν είχε θέρμανση. Τίποτα. Ούτε καλοριφέρ (γλιτώνεις και πετρέλαιο
, ούτε κλιματιστικό, μόνο ένα τζάκι στο σαλόνι. 'Εξω ήταν πιο ζεστά απ' ότι μέσα , όπου κυκλοφορούσα με μπουφάν. Δεν την κατάλαβα ποτέ αυτή τη λογική , αλλά υποθέτω ότι τα ξενοδοχεία και τα καινούργια σπίτια θα είναι εξοπλισμένα. Αν όμως επισκεφθείτε σπίτι ρωτήστε για τη θέρμανση , αλλιώς μην περιμένετε ότι θα μπορέσετε να κοιμηθείτε με τη συνηθισμένη περιβολή σας εδώ , χωρίς να τουρτουρίζετε.
Οι άνθρωποι όμως, είναι πολύ φιλικοί και ζεστοί , πιο ζεστοί καμιά φορά από τους Έλληνες. Μου έκανε εντύπωση πως όταν συναντούν ανθρώπους για πρώτη φορά, συστήνονται και τους χαιρετούν, ανεξαρτήτως ηλικίας, με χειραψία και σταυρωτό φιλί στο μάγουλο το όποιο ξεκινάει από το αριστερό, και όχι από το δεξί μάγουλο, όπως στην Ελλάδα. (Τι σας λέω τώρα , θα μου πείτε, όμως είναι χρήσιμο να το ξέρετε αν βρεθείτε εκεί. Θα γλιτώσετε την αμηχανία.) Είναι όντως μελαχρινοί κατά κύριο λόγο , προς θεού όχι τριχωτοί , και τα χαρακτηριστικά τους μοιάζουν με τα δικά μας.
Η πορτογαλική γλώσσα είναι τελείως διαφορετική από τα ελληνικά, καθώς επίσης και από τα ισπανικά, τα οποία θεωρούνται "ανοιχτές" γλώσσες. (Έχουν πολλά φωνήεντα , τα οποία προφέρουμε φωνολογικά με αρκετά ανοιχτό το στόμα) . Η πορτογαλική αντίθετα είναι "κλειστή" γλώσσα και η ευρωπαϊκή της εκδοχή διαφέρει από την βραζιλιάνικη , κατά της οποίας κυριαρχεί και ένας σνομπισμός στη χώρα. Είναι τόσο κλειστή που ακόμη και το "α" στο όνομα μου π.χ , προφέρεται "ε". Είναι πραγματική πρόκληση για τον Έλληνα η προφορά , στου οποίου τα αυτιά τα πορτογαλικά ακούγονται έως και ρουμανικά. Μοιάζουν όμως πολύ με τα αγγλικά και τα γαλλικά και αν κατέχετε αυτές τις δύο , με λίγη φαντασία θα κουτσο-βγάλετε κάποια γραμμένα πορτογαλικά , για τα ομιλούμενα όμως , δεν σας εγγυώμαι. ( Το μπάνιο , το βιβλίο , την μπανιέρα και τον καναπέ θα τα καταλάβετε πάντως , γιατί όπως και κάποιες άλλες λέξεις , είναι ίδιες όπως και στα ελληνικά)
Η γενικότερη εντύπωση που αφήνει η χώρα είναι ζεστασιά , χρώμα , μουσική και ένα μείγμα ευρωπαϊκού βορρά και μεσογειακού νότου. Υπάρχει επίσης ιδιαίτερη εκτίμηση προς την αρχαία ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό. Στα πανεπιστήμια και στα σχολεία διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά και ιστορία. Ενδεικτικά : Το πανεπιστήμιο της πόλης Aveiro μάλιστα , το οποίο επισκέφθηκα και έπεσα σε κατάθλιψη , για τα δικά μας αίσχη , είδα με έκπληξη ότι το μότο τους είναι "theoria poiesis praxis". Στο πανεπιστήμιο της Coimbra υπήρχαν χαραγμένα στην είσοδο το πυθαγόρειο θεώρημα και φράσεις των αρχαίων , ενώ είδα ένα τεράστιο άγαλμα του θεού Διόνυσου στην πλατεία του χωριού που έμενα (προφανώς λόγω των κρασιών). Επίσης, εντυπωσιάστηκα που υπάρχει και σ' αυτούς το "κακό μάτι" (αυτοί το λένε "χοντρό μάτι") και μάλιστα υπάρχει και η το ίδιο τελετουργικό "ξεματιάσματος" με το ποτήρι , το λάδι και το νερό. (άκου να δεις)
Πανεπιστήμιο της Coimbra
Πανεπιστήμιο του Aveiro
Ναι , αυτό το τράβηξα μέσα το κάμπους του πανεπιστημίου
Τα φαγητά είναι αρκετά διαφορετικά και περιλαμβάνουν ασυνήθιστους συνδυασμούς. Κυριαρχεί πολύ το ψάρι ( εχουν 100 διαφορετικές συνταγές για τον μπακαλιάρο) , το ρύζι, οι σούπες και πολύ λίγοτερο ο κιμάς και οι σαλάτες και γενικά το ψητό κρέας και τα όσπρια. Ένα tip που κράτησα είναι η προσθήκη ανανά σε κομματάκια μεσα στον κιμά για μακαρόνια. Ο συνδυασμός είναι πολύ καλός. Συνάντησα επίσης γλυκά του κουταλιού ( κυρίως κυδώνι) και χριστόψωμα για το Πάσχα.
Μια καθημερινή συνήθεια είναι ο καφές. Πίνουν καφέ , μπορεί και πέντε φορες τη μέρα , όλες τις ώρες , σε διάφορες περιστάσεις και συνήθως έξω απο το σπίτι.Μπορεί να βγούν δηλ. έξω μόνο γι' αυτό. Όταν βγαίνουν το βράδυ συνήθως πίνουν πρώτα καφέ και μετα παραγγέλνουν αλκοολ ή ότι άλλο. Μου έτυχε να είμαι σε μπαρ 1 η ώρα το βράδυ και οι 7 στους 10 να πίνουν καφέ.
Όταν λέμε όμως καφέ δεν εννοουμε τον γαλλικό στην κούπα , ή τον φραπε ή τον νες που τον πίνεις 3 ώρες στην καφετερια με τους καναπέδες και πληρώνεις στην καλύτερη 3,80. Εννουμε μικρό ποτηράκι με καφέ , σαν εσπρεσσο, όχι όμως τοσο δυνατο , που κοστίζει 50 λεπτα. Κάθονται , τον πίνουν και σε 10 λεπτά το πολύ έχουν φύγει. (Λογικό)
Υπάρχουν όμως και οι άλλες επιλογές για τους λάτρεις του καφέ, όπως ο latte που είναι ιδιαίτερα δημοφιλης. Οι τιμές στα τέτοιου είδους προιόντα , καθώς και σε πολλά άλλα, σε κάνουν να θές να βρίζεις τις δικές μας όλη μέρα. Η παρακάτω παραγγελία στη φωτογραφία κόστισε όλη μαζί , τρία ευρώ και ογδόντα λεπτά. Το έγραψα όλογράφως για να σιγουρευτείτε ότι διαβάζετε σωστά.
Θα κλείσω το πρώτο μέρος της ανάρτησης με κάτι που επίσης μου έκανε εντύπωση , και θα συνεχίσω στο δεύτερο με πιο αναλυτική περιγραφή των πόλεων που επισκέφτηκα καθώς και tips για τους ταξιδιώτες.
Τη φωτογραφία αυτή την τράβηξα σε ένα εμπορικό κέντρο στην Coimbra , ημέρα Κυριακή (τα μαγαζιά είναι ανοιχτά τότε). Ο αναποδογυρισμένος κώνος που βλέπετε αποτελείται από λάστιχα. Τα λάστιχα αυτά τα δίνει το πανεπιστήμιο της πόλης στους φοιτητές για να συγκρατούν τα βιβλία τους όταν μετακινούνται. Κάθε τμήμα έχει και διαφορετικό χρώμα λάστιχου , π.χ η ψυχολογία πορτοκαλί , η ιατρική μπλε και λοιπά. Όταν αποφοιτούν τα επιστρέφουν και έτσι δημιουργείται κάθε χρόνο αυτή η κατασκευή με όλα τα λάστιχα των αποφοίτων των τελευταίων χρόνων.
"-Πορτογαλία... Πω , πω μακριά είναι αυτό. Γιατί δεν πήγες Ισπανία;"
"-Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες στην Πορτογαλία είναι μελαχρινές και τριχωτές;" (Ασχολίαστο)
Αυτές ήταν μερικές από τις "ελληνικές" αντιδράσεις που εισέπραξα στο άκουσμα της λέξης Πορτογαλία και μάλλον δείχνουν ότι η χώρα αυτή δεν είναι και ένας ιδιαίτερα προσφιλής προορισμός στους Έλληνες. Για να αγνοήσεις το μύθο (με την καλή έννοια)-βουνό της Ισπανίας ( ειδικά τα τελευταία χρόνια με την τρέλα για την ισπανική γλώσσα και τη Βαρκελώνη ως must προορισμό) και να δεις τι κρύβεται από πίσω, πρέπει ή να έχεις ειδικό σκοπό , ή να έχεις δει όλα τα "μεγάλα ονόματα" στην Ευρώπη και να προτιμήσεις κάτι εναλλακτικό. Για τους Έλληνες μιλάμε πάντα.
Επισκέφτηκα την Πορτογαλία την άνοιξη (τότε που η χώρα μας οικονομικά, πήγαινε επικίνδυνα για φούντο) και έμεινα σε φιλικό σπίτι ντόπιων σε ένα χωριό, κοντά στην πόλη Coimbra , για να σας κατατοπίσω. Αυτή η πληροφορία είναι σημαντική , διότι διαμορφώνει και την οπτική μου γωνία περί πορτογαλικών πραγμάτων. Θα εστιάσω δηλαδή περισσότερο στο πως αντιλήφθηκα την Πορτογαλία μέσα από τους ανθρώπους και όχι μέσα από τα αξιοθέατα και τους τουριστικούς οδηγούς.
Απευθείας πτήσεις για Πορτογαλία δεν υπάρχουν κατά κανόνα. Οι περισσότερες γίνονται με ανταπόκριση από Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, άντε και Ισπανία. Η δική μου ήταν μέσω Μιλάνου με προορισμό το Porto. [*Οι πτήσεις προς Λισσαβόνα είναι συνήθως πιο οικονομικές , ωστόσο δεν είχα σκοπό να επισκεφτώ την πρωτεύουσα.]
Η ακτή του Porto(=λιμάνι) από ψηλά
Το Portο και πάλι από ψηλά Είναι γενικά μια χώρα μικρή, άτυπα μεσογειακή και με εντυπωσιακές ομοιότητες με την Ελλάδα. Θυμάμαι ότι έβλεπα παντού ελιές και φυτά που μου θύμιζαν την Ελλάδα, καθώς και άπειρους αμπελώνες. Φυσικό, αφού τα πορτογαλικά κρασιά έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Δύσκολα πλέον θα βρει κανείς, λίστα κρασιών καλού εστιατορίου σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη του κόσμου, αφιέρωμα σε μεγάλο διεθνές περιοδικό ή διεθνή βράβευση που δεν θα περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα κρασί από την Πορτογαλία. Είναι όμως μία πονεμένη ιστορία για εμάς τους Έλληνες , επειδή παρόλο που είναι κι αυτή μικρή χώρα, από την είσοδό της στην τότε ΕΟΚ (το 1986, πολύ αργότερα από εμάς) και μετά, αξιοποίησε τους κοινοτικούς πόρους τέλεια και ανέπτυξε φοβερές υποδομές για την υποστήριξη του κρασιού της, με στόχο να το αναγάγει σε εθνικό εξαγωγικό προϊόν. Τα δικά μας εξακολουθούν να είναι ακριβότερα και να μην εξάγονται στο βαθμό που θα έπρεπε. Τέλος πάντων. Ένα από τα πιο διάσημα κρασιά , το οποίο το έφερα και σουβενίρ στην επιστροφή, είναι το Port ή Vinho do Porto.
(Τυπικά είναι γλυκό και κόκκινο , βγαίνει όμως σε ξηρές , ημί-ξηρές και λευκές παραλλαγές). Σας το συνιστώ.
Αμπελώνες και δάσος δίπλα από το σπίτι που έμενα
Κρασί Porto Messias
Όταν έκανα το ταξίδι ήταν τέλη Μαρτίου και ο καιρός ήταν αναμενόμενος για την εποχή. Έβρεχε αρκετά , με πολύ κρύο (παρτε χοντρά ρούχα , γάντια και λοιπά , ιδιαίτερα από Οκτώβριο μέχρι Απρίλη) είχε όμως και μέρες με ήλιο. Συνηθισμένα πράγματα. Το πλέον ασυνήθιστο όμως ήταν το κρύο που αντιμετώπισα μέσα στο σπίτι , το οποίο , όπως και οι περισσότερες , μη νεόδμητες μονοκατοικίες στη χώρα , δεν είχε θέρμανση. Τίποτα. Ούτε καλοριφέρ (γλιτώνεις και πετρέλαιο
, ούτε κλιματιστικό, μόνο ένα τζάκι στο σαλόνι. 'Εξω ήταν πιο ζεστά απ' ότι μέσα , όπου κυκλοφορούσα με μπουφάν. Δεν την κατάλαβα ποτέ αυτή τη λογική , αλλά υποθέτω ότι τα ξενοδοχεία και τα καινούργια σπίτια θα είναι εξοπλισμένα. Αν όμως επισκεφθείτε σπίτι ρωτήστε για τη θέρμανση , αλλιώς μην περιμένετε ότι θα μπορέσετε να κοιμηθείτε με τη συνηθισμένη περιβολή σας εδώ , χωρίς να τουρτουρίζετε. Οι άνθρωποι όμως, είναι πολύ φιλικοί και ζεστοί , πιο ζεστοί καμιά φορά από τους Έλληνες. Μου έκανε εντύπωση πως όταν συναντούν ανθρώπους για πρώτη φορά, συστήνονται και τους χαιρετούν, ανεξαρτήτως ηλικίας, με χειραψία και σταυρωτό φιλί στο μάγουλο το όποιο ξεκινάει από το αριστερό, και όχι από το δεξί μάγουλο, όπως στην Ελλάδα. (Τι σας λέω τώρα , θα μου πείτε, όμως είναι χρήσιμο να το ξέρετε αν βρεθείτε εκεί. Θα γλιτώσετε την αμηχανία.) Είναι όντως μελαχρινοί κατά κύριο λόγο , προς θεού όχι τριχωτοί , και τα χαρακτηριστικά τους μοιάζουν με τα δικά μας.
Η πορτογαλική γλώσσα είναι τελείως διαφορετική από τα ελληνικά, καθώς επίσης και από τα ισπανικά, τα οποία θεωρούνται "ανοιχτές" γλώσσες. (Έχουν πολλά φωνήεντα , τα οποία προφέρουμε φωνολογικά με αρκετά ανοιχτό το στόμα) . Η πορτογαλική αντίθετα είναι "κλειστή" γλώσσα και η ευρωπαϊκή της εκδοχή διαφέρει από την βραζιλιάνικη , κατά της οποίας κυριαρχεί και ένας σνομπισμός στη χώρα. Είναι τόσο κλειστή που ακόμη και το "α" στο όνομα μου π.χ , προφέρεται "ε". Είναι πραγματική πρόκληση για τον Έλληνα η προφορά , στου οποίου τα αυτιά τα πορτογαλικά ακούγονται έως και ρουμανικά. Μοιάζουν όμως πολύ με τα αγγλικά και τα γαλλικά και αν κατέχετε αυτές τις δύο , με λίγη φαντασία θα κουτσο-βγάλετε κάποια γραμμένα πορτογαλικά , για τα ομιλούμενα όμως , δεν σας εγγυώμαι. ( Το μπάνιο , το βιβλίο , την μπανιέρα και τον καναπέ θα τα καταλάβετε πάντως , γιατί όπως και κάποιες άλλες λέξεις , είναι ίδιες όπως και στα ελληνικά)
Η γενικότερη εντύπωση που αφήνει η χώρα είναι ζεστασιά , χρώμα , μουσική και ένα μείγμα ευρωπαϊκού βορρά και μεσογειακού νότου. Υπάρχει επίσης ιδιαίτερη εκτίμηση προς την αρχαία ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό. Στα πανεπιστήμια και στα σχολεία διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά και ιστορία. Ενδεικτικά : Το πανεπιστήμιο της πόλης Aveiro μάλιστα , το οποίο επισκέφθηκα και έπεσα σε κατάθλιψη , για τα δικά μας αίσχη , είδα με έκπληξη ότι το μότο τους είναι "theoria poiesis praxis". Στο πανεπιστήμιο της Coimbra υπήρχαν χαραγμένα στην είσοδο το πυθαγόρειο θεώρημα και φράσεις των αρχαίων , ενώ είδα ένα τεράστιο άγαλμα του θεού Διόνυσου στην πλατεία του χωριού που έμενα (προφανώς λόγω των κρασιών). Επίσης, εντυπωσιάστηκα που υπάρχει και σ' αυτούς το "κακό μάτι" (αυτοί το λένε "χοντρό μάτι") και μάλιστα υπάρχει και η το ίδιο τελετουργικό "ξεματιάσματος" με το ποτήρι , το λάδι και το νερό. (άκου να δεις)
Πανεπιστήμιο της Coimbra
Πανεπιστήμιο του Aveiro
Ναι , αυτό το τράβηξα μέσα το κάμπους του πανεπιστημίου
Τα φαγητά είναι αρκετά διαφορετικά και περιλαμβάνουν ασυνήθιστους συνδυασμούς. Κυριαρχεί πολύ το ψάρι ( εχουν 100 διαφορετικές συνταγές για τον μπακαλιάρο) , το ρύζι, οι σούπες και πολύ λίγοτερο ο κιμάς και οι σαλάτες και γενικά το ψητό κρέας και τα όσπρια. Ένα tip που κράτησα είναι η προσθήκη ανανά σε κομματάκια μεσα στον κιμά για μακαρόνια. Ο συνδυασμός είναι πολύ καλός. Συνάντησα επίσης γλυκά του κουταλιού ( κυρίως κυδώνι) και χριστόψωμα για το Πάσχα.
Μια καθημερινή συνήθεια είναι ο καφές. Πίνουν καφέ , μπορεί και πέντε φορες τη μέρα , όλες τις ώρες , σε διάφορες περιστάσεις και συνήθως έξω απο το σπίτι.Μπορεί να βγούν δηλ. έξω μόνο γι' αυτό. Όταν βγαίνουν το βράδυ συνήθως πίνουν πρώτα καφέ και μετα παραγγέλνουν αλκοολ ή ότι άλλο. Μου έτυχε να είμαι σε μπαρ 1 η ώρα το βράδυ και οι 7 στους 10 να πίνουν καφέ.
Όταν λέμε όμως καφέ δεν εννοουμε τον γαλλικό στην κούπα , ή τον φραπε ή τον νες που τον πίνεις 3 ώρες στην καφετερια με τους καναπέδες και πληρώνεις στην καλύτερη 3,80. Εννουμε μικρό ποτηράκι με καφέ , σαν εσπρεσσο, όχι όμως τοσο δυνατο , που κοστίζει 50 λεπτα. Κάθονται , τον πίνουν και σε 10 λεπτά το πολύ έχουν φύγει. (Λογικό)
Υπάρχουν όμως και οι άλλες επιλογές για τους λάτρεις του καφέ, όπως ο latte που είναι ιδιαίτερα δημοφιλης. Οι τιμές στα τέτοιου είδους προιόντα , καθώς και σε πολλά άλλα, σε κάνουν να θές να βρίζεις τις δικές μας όλη μέρα. Η παρακάτω παραγγελία στη φωτογραφία κόστισε όλη μαζί , τρία ευρώ και ογδόντα λεπτά. Το έγραψα όλογράφως για να σιγουρευτείτε ότι διαβάζετε σωστά.
Θα κλείσω το πρώτο μέρος της ανάρτησης με κάτι που επίσης μου έκανε εντύπωση , και θα συνεχίσω στο δεύτερο με πιο αναλυτική περιγραφή των πόλεων που επισκέφτηκα καθώς και tips για τους ταξιδιώτες.
