Βρήκα από κάποιο πρακτορείο που έχουν Έλληνες ξεναγούς είναι πολύ συνεργάσιμοι το email τους είναι αυτό
Γεια σας!!! τον κυριο πετρο που μπορουμε να τον βρουμε να μας κανει κ μας την ξεναγηση; ταξιδευουμε αυτη τη βδομαδα για κρακοβιαΗμέρα 2η
Την μέρα αυτή ξυπνήσαμε με αρκετό ενδιαφέρον, μιας και είχαμε να πάμε στα αλατωρυχεία. Όπως είχαμε αναφέρει στην 1η μέρα είχαμε κανονίσει ξενάγηση στα ελληνικά, και το ραντεβού μας με τον Πέτρο ήταν στην Κεντρική Πλατεία της Παλιάς Πόλης. Το κρύο ήταν τόσο πολύ που πραγματικά όλο το σώμα ότι και να φοράγαμε πόναγε. Αν και είχε ήλιο δεν βοήθησε καθόλου. Μετά από την γνωριμία μας και από κοντά πλέων με τον Πέτρο, αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τον σταθμό Krakow Glowny για να πάρουμε το λεωφορείο, που ειλικρινά δεν θυμόμαστε καν ποιο είναι διότι όλα ήταν κανονισμένα από τον ξεναγό.
Μέτα από μια διαδρομή περίπου μισή ώρας, κατεβήκαμε ακριβώς έξω από το Αλατωρυχείο.
Φτάνοντας στο χώρο της υποδοχής πήραμε τα εισιτήρια που είχε αγοράσει ο Πέτρος μέσω internet, και δώσαμε και 2 zlt παραπάνω για να μπορούμε να κάνουμε χρήση της φωτογραφικής μηχανής.
Στη συνέχεια ενώ προηγήθηκε ένα group κάποιας άλλης γλώσσας, έφτασε και η σειρά μας. Ένας κύριος μοίραζε κασετόφωνα με ακουστικά αλλά εμάς μας ήταν άχρηστο, διότι ο Πέτρος από τα Πολωνικά μας τα μετέφραζε στα Ελληνικά. Πράγματι στης 9:30 ώρα άνοιξε η πόρτα της εισόδου και για εμάς, και σιγά σιγά ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τα εκατοντάδες σκαλιά, που ούτε μας κούρασαν ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε ο χρόνος και τα κατεβήκαμε. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως ο χώρος δεν είναι κλειστοφοβικός, και αυτό το λέμε διότι πριν το ταξίδι μας είχαμε δει πολλές ερωτήσεις σχετικά με αυτό. Τελειώνοντας το κατέβασμα μας είπε δύο τρία πράγματα ο βασικός ξεναγός, όπως για παράδειγμα το ότι οι φωτογραφίες επιτρέπονται ελεύθερα αλλά θα ήτανε καλύτερα να βγάζουμε μόλις σταματάμε για να μας πει κάτι για να μην καθυστερεί το group, όπως επίσης ότι ο τοίχος όλος είναι από αλάτι και ότι αν θέλουμε μπούμε να δοκιμάσουμε.
Λίγα Λόγια για το Μουσείο:
Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα ιδρύθηκε κατά τον 13ο αιώνα και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης. Το 1119, γίνεται για πρώτη φορά αναφορά στο "λευκό χρυσό" της περιοχής. Η εξόρυξη του αλατιού γινόταν συνεχώς από τους μεσαιωνικούς χρόνους και συγκεκριμένα από το 1290 μέχρι το 1996, οπότε και εξαντλούνται τα αποθέματα αλατιού.
Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και υπόγειες λίμνες.
Όταν φτάσαμε σε αυτό το σημείο τα αγάλματα που βλέπουμε τα χτύπαγαν κάποια φώτα, και άρχισε να διηγείται μια ιστορία. Εδώ βλέπουμε την Αγία Κίνγκα και έναν αλατωρύχο.
Η Αγία Κίνγκα είναι η αγία των αλατωρυχείων, γιατί σύμφωνα με τον μύθο είχε πετάξει το δακτυλίδι των αρραβώνων της σε αλατωρυχείο της Ουγγαρίας και το βρήκε αλατωρύχος, στο αλατωρυχείο της Βιελίτσκα εξ ου και το σχετικό άγαλμα.
Να αναφέρουμε ότι μαζί με τους ανθρώπους δούλευαν πάρα μα πάρα πολλά άλογα, τα οποία όταν έμπαιναν εκεί μέσα δεν ξανά έβγαιναν ποτέ.
Εδώ βλέπουμε κάποιον αλατωρύχο να μεταφέρει ένα βαρέλι από αλάτι.
Εδώ βλέπουμε την προτομή του Βασιλιά Kazimir του Μεγάλου.
Εδώ είναι ο μηχανισμός τον οποίο το χρησιμοποιούσαν είτε 4 άνθρωποι είτε άλογα, και ανέβαζαν τρομερές ποσότητες αλατιού σε σχήμα λες και ήταν κάποιος βράχος.
Μετά από περίπου 150 μέτρα αποκαλύπτονται το ένα έργο μετά το άλλο. Ίσως αυτό που θα ξεχωρίσετε λόγω της ομορφιάς του και της ιδιαιτερότητας του, είναι το εκκλησάκι του Αγίου Kinga. Οι Πολωνοί για αρκετούς αιώνες ήταν ευσεβείς καθολικοί και έφτιαξαν το εκκλησάκι αυτό για να προσεύχονται. Ακόμα και οι πολυέλαιοι του ναού είναι κατασκευασμένοι από αλάτι.
Εδώ βλέπουμε ένα ύψος αρκετών μέτρων φτιαχτό από ξύλο, μας ενημέρωσαν ότι ακριβώς από επάνω υπάρχει ένα ολόκληρο χωριό το οποίο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά το χωρίο θα εξαφανιστεί.
Σιγά σιγά οδεύαμε προς το τέλος της ξενάγησης, η οποία να σημειώσουμε πως δεν μας φάνηκε καθόλου κουραστική. Στα μέσα τις ξενάγησης κάναμε στάση για τουαλέτα ή για κάποιο ρόφημα. Η έξοδος από το αλατωρυχείο γίνεται με ένα πάρα πολύ γρήγορο ασανσέρ το οποίο όμως είναι όντως αρκετά κλειστοφοβικό. Η όλη εικόνα που μας άφησε το αλατωρυχείο ήταν πάρα πολύ όμορφη και εντυπωσιακή, πραγματικά έχει πέσει πάρα πολύ δουλειά και από ότι φαίνεται θα συνεχίζει να πέφτει. Το αλατωρυχείο πραγματικά είναι τεράστιο και δεν είναι όλο ανοιχτό για πρόσβαση, αριστερά και δεξιά θα βλέπετε παντού κλειστές πόρτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η οργάνωση του είναι πάρα πολύ καλή.
Και μια συμβουλή σε όσους θέλουν να επισκεφτούν το αλατωρυχείο και το Άουσβιτς σε μια μέρα, απλά μην το κάνετε. Θα σας κυριαρχήσει η κούραση και δεν θα απολαύσετε την εκδρομή σας!
Και κάπου εδώ έφτασε η ώρα να ξαναπάρουμε το λεωφορείο και να ακολουθήσει η πρώτη μας κανονική επίσκεψη στην Kazimierz.
Κατεβήκαμε με το λεωφορείο στη γέφυρα που βρίσκεται στο ποτάμι της Βιστούλας, και από πίσω φαινότανε το κάστρο του Βάβελ. Δεν θα γράψουμε ακόμα τίποτα για το κάστρο του Βάβελ, διότι το επισκεφτήκαμε την τελευταία μας μέρα.
Μετά από περίπου 15 λεπτά φτάσαμε στην Kazimierz και πήγαμε και ήπιαμε καφέ στο μαγαζί Les Couleurs Cafe. Ένα αρκετά ατμοσφαιρικό καφέ με πάρα πολύ κόσμο την ημέρα ειδικά, πάρα πολύ καλές τιμές και πολύ ωραίο καφέ. Ενώ ξεκουραστήκαμε και πήραμε δύναμη, πεταχτήκαμε ακριβώς απέναντι για να φάμε το περιβόητο Zapiekanka. Η αλήθεια είναι ότι αρκετός κόσμος περίμενε στα μαγαζάκια της πλατείας για να φάει. Εμείς πήγαμε και φάγαμε στο Baroko και πραγματικά ήταν τεράστιο και αρκετά χορταστικό. Η δε τιμή του τσάμπα, πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε πάρα πολύ. Αξίζει οπωσδήποτε να το δοκιμάσετε!
Ενώ φάγαμε πήραμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο μας, να ξεκουραστούμε και να πάρουμε δυνάμεις για το βράδυ.
Ενώ κάναμε μια μικρή βόλτα στην Παλιά Πόλη το βράδυ, ύστερα είχαμε κανονίσει το δεύτερο βράδυ μας να το περάσουμε στην Kazimierz.
Πήγαμε για καφέ στο Singer. Το Singer είναι ένα ατμοσφαιρικό καφέ που κυριαρχεί το κόκκινο. Στην αρχή του μαγαζιού υπάρχει ένα τζάκι, με λίγα τραπεζάκια που όμως άμα κάτσεις παγώνεις από το άνοιξε - κλείσε της πόρτας. Απολαύσαμε ένα ωραίο καφέ και μια μπύρα.
Και συνεχίσαμε για φαγητό στο Polakowski Self Service Restaurant.
Πήγαμε για φαγητό στο Polakowski Self Service Restaurant. Μόλις φτάσαμε το μαγαζί ήτανε άδειο οπότε δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα για να κάτσουμε. Το μαγαζί είναι Self Service όπως και τα περισσότερα στην Κρακοβία. Είναι το ποιο φτηνό μαγαζί που καθίσαμε να φάμε, μιας και για 2 κυρίως πιάτα, 1 ορεκτικό και 1 νερό πληρώσαμε 10 ευρώ. Το μαγαζί δεν προσφέρει τίποτα σπουδαίο αλλά για κάποιον που θέλει να φάει οικονομικά, είναι ότι πρέπει!
Η συνέχεια μας βρήκε στο Alchemia Bar, το Alchemia μοιάζει μέσα με πολλά αλλά μαγαζιά, αρκετά σκοτεινό μέσα με ένα ιδιαίτερο styl.
Τα ποτά αρκετά οικονομικά αλλά πραγματικά δεν υπήρχε ούτε σκαμπό να κάτσεις. Εδώ συναντήσαμε και τον πρώτο μεθυσμένο ο οποίος τριγυρνούσε σε ολόκληρο το μαγαζί με σφηνάκια στο χέρι! Ήταν και ο λόγος που χρειάστηκε να αλλάξουμε θέση γιατί καθότανε ακριβώς δίπλα μας. Δοκιμάσαμε και την βότκα γρασίδι, την οποία και ήπιαμε σκέτη δεν κατάλαβα κάποια ιδιαίτερη γεύση. Ο Πέτρος που είναι ντόπιος μας είπε πως η βότκα αυτή πηγαίνει ωραία με χυμό μήλο.
Όταν τελειώσαμε το ποτό μας, πήραμε την επιστροφή για το ξενοδοχείο.
Κάπου εδώ τελείωσε η 2η ημέρα, μια γεμάτη μέρα με καινούργιες εμπειρίες και στιγμές που θα μείνουνε μέσα μας για αρκετά χρόνια. Ύπνο τώρα γιατί αύριο η μέρα έχει Άουσβιτς!
Συνεχίζεται..
Αστα.. Θέλω να την τελειώσω και έχει περάσει ένας χρόνος. Ομως θα το κάνω. Η τελευταία μέρα ήταν σούπερ.
Πέρα απο την πλάκα με ενδιαφέρει το τουρ στο κάστρο Βάβελ γιατί εκτός απο την δωρεάν βόλτα στους κήπους σκέφτομαι να πληρώσω και για την είσοδό μου στα εντός και αναρωτιέμαι πόσος χρόνος χρειάζεται για όλα.
Καλησπέρα! Μια ερώτηση, επειδή μετά το Πάσχα θα επισκεφτώ την Κρακοβία, τον Πέτρο τον ξεναγό με ποιον τρόπο θα μπορούσα να τον βρω; Επίσης κάνει και εκδρομή στο Αουσβιτς εκτός από τα αλατωρυχεια ; Ευχαριστώ.Η ομορφιά του μεσαίωνα...
Εισαγωγή: Κανένας από τους δυο μας εμένα και την αρραβωνιαστικιά μου δηλαδή, δεν περίμενε ότι τον Γενάρη θα ταξιδεύαμε για την Κρακοβία. Όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί τα σχέδια μας ήταν για άλλο προορισμό, και όταν λέμε άλλο προορισμό εννοούμε την γειτονική Βουλγαρία. Ενώ ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι θα κάναμε το ταξίδι αυτό, είχαμε πει πως θέλουμε να το κάνουμε με το αυτοκίνητο. Βάζοντας τα κάτω όμως, είδαμε ότι με το πόσο αυτό ( Βενζίνες, Διόδια, Ξενοδοχεία, Διατροφή) θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σε κάποιον άλλο προορισμός της Ευρώπης, και εκεί άρχισε το ψάξιμο για αεροπορικά εισιτήρια. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, είχαμε ακούσει πολλά από γνωστούς μας, για την Κρακοβία. Κάνοντας μια αναζήτηση για αεροπορικά εισιτήρια, είδαμε πραγματικά ότι τα εισιτήρια έβγαιναν τζάμπα, γύρω στα 150 ευρώ για δύο άτομα για κάποιο λόγο δεν τα κλείσαμε και περιμέναμε να δούμε αν θα πέσει η τιμή και πράγματι η τιμή έπεσε κατά 50 ευρώ. Χωρίς πολλά πολλά κλείσαμε εισιτήρια για Κρακοβία με την Ryanair και μαζί με δύο επιλεγμένες θέσεις, το τελικό πόσο μας βγήκε 105 ευρώ πάνω κάτω.
Έχοντας μπροστά μας 1 μήνα αρχίσαμε να ψάχνουμε πληροφορίες για το ταξίδι, φυσικά διαβάσαμε πάρα πολλές ιστορίες από τα παιδιά του travelstories, οι οποίες μας φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμες. Τα αξιοθέατα της πόλης δεν μας παίδεψαν και πολύ για να τα οργανώσουμε, γιατί λίγο πολύ τα περισσότερα είναι σχεδόν δίπλα. Αυτό που μας αγχώνεσαι είναι για το πως θα βρίσκαμε Έλληνα ξεναγό για να πάμε στο Αουτσβιτζ και στα Αλατωρυχεία γιατί με αρκετές ώρες ψάξιμο δεν είχαμε βρει τίποτα και ξαφνικά στο google βρίσκουμε έναν κύριο με το όνομα Πέτρο, ο οποίος είναι Πολωνός και αρκετά χρόνια τώρα τα καλοκαιρία ζει στην Ελλάδα και μιλάει πάρα πολύ καλά την Ελληνική γλώσσα, ο Πέτρος λοιπόν κάνει ξεναγήσεις σε Πολωνούς στην χώρα μας και σε άλλες διάφορες χώρες. Καταφέραμε να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί του και πράγματι τις μέρες που θέλαμε εμείς για την ξενάγηση ήταν ελεύθερος, οπότε και το κομμάτι της ξενάγησης τακτοποιήθηκε. Εκείνος έκανε τα πάντα έκλεισε εισιτήρια και ότι άλλο χρειάστηκε. Ξενοδοχείο είχαμε κλείσει στο Pergamin Royal Appartments σε απίστευτα βολικό σημείο στην κεντρική πλατεία.
Πληροφορίες Ταξιδιού:
- Αεροπορική Εταιρεία: Ryanair
- Κόστος Εισιτηρίων: 105€ μαζί με θέσεις
- Φωτογραφική Μηχανή: NIKON D5100 18-55 VR Kit
Ημέρα 1η
Στις 4:00 τα ξημερώματα φτάσαμε στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η πτήση από Ελλάδα για Κρακοβία έφευγε στης 6:10, στην παράδοση της βαλίτσας δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα και περιμέναμε με αγωνία πως και πως να ξεκινήσει η πτήση μας για την Κρακοβία. Πράγματι η πτήση έφυγε χωρίς καμία καθυστέρηση, και είχαμε ένα όμορφο ταξίδι. Μόλις προσγειωθήκαμε και άνοιξαν οι πόρτες του αεροπλάνου, νιώσαμε ένα ψύχος να μας διαπερνά, τότε γυρνάει και μας λέει η αεροσυνοδός έχει - 4. Γεμάτοι χαρά που πλέον είχαμε φτάσει στον προορισμό μας, πηγαίναμε σιγά σιγά να πάρουμε τις βαλίτσες μας. Το αεροδρόμιο της Κρακοβίας, αν δεν κάνουμε λάθος είναι σχετικά καινούργιο. Πήραμε τις βαλίτσες χωρίς καμία καθυστέρηση και κατευθυνθήκαμε προς την στάση του τρένου.
Η στάση ήταν γεμάτη Έλληνες και κάνεις από εμάς δεν μπορούσε να βγάλει εισιτήρια γιατί τα μηχανήματα είχανε φάει κάποιο κόλλημα, χωρίς κανένα πρόβλημα όμως βγάλαμε εισιτήρια μέσα στο τρένο. Είχαμε διαβάσει σε μια άλλη ιστορία, ότι τα τρένα τους είναι καινούργια με θέρμανση και wifi και όντως έτσι ήταν και μας έκανε πάρα πολύ θετική εντύπωση. Μετά από κάποιες στάσεις φτάσαμε στο Krakow Glowny και από εκεί άρχισε το περπάτημα, για την οδό Grodzka 12, οπού βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, όπως θα δείτε το ξενοδοχείο βρισκόταν σε απίστευτη βολική θέση και τα είχαμε όλα δίπλα μας.
Επειδή είχαμε φτάσει αρκετά νωρίς πήγαμε αφήσαμε τις βαλίτσες, να πάμε να φάμε ένα πρωινό και να ξεκινήσει η περιήγηση στην Παλιά Πόλη. Είχαμε κανονίσει να πάμε για πρωινό στο Milkbar Tomasza. Φτάνοντας στο μαγαζί ήμασταν τυχεροί και βρήκαμε να κάτσουμε, γιατί μετά από 10 λεπτά περίπου ήταν φουλ γεμάτο. Μέτα από το όμορφο πρωινό και την λίγη ξεκούραση που πήραμε, σκορπιστήκαμε μέσα στα πανέμορφα σοκάκια της Παλιάς Πόλης.
Κατευθυνθήκαμε για το The Barbican βγάλαμε φωτογραφίες,
και προχωρήσαμε για τη St. Florian 's Gate. Είναι η είσοδος της Παλιάς Πόλης και η αρχή της βασιλικής οδού. Είναι η μοναδική πύλη της πόλης που έχει επιβιώσει ως και σήμερα.
Μετά από εκεί προχωρήσαμε προς την St. Mary' s Basilica (Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) . Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (πολωνικά: Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Kościół Mariacki)) είναι πλίνθινη γοτθική εκκλησία στην Κρακοβία του οποίου η σημερινή μορφή χρονολογείται από τον 14ο αιώνα (αρχικά είχε χτιστεί στις αρχές του 13ου αιώνα). Ο ναός βρίσκεται στην πλατεία της κεντρικής αγοράς, στην παλαιά πόλη της Κρακοβίας. Έχει ύψος 80 μέτρα και γνωστή για το ξύλινο τέμπλο του όποιο σκάλισε ο Φάιτ Στος.Κάθε ώρα, παίζεται ένα σήμα τρομπέτας - το οποίο αποκαλείται το Χεϊνάλ μαριάτσι- από τη κορυφή του ψηλότερου από τα δύο κωδωνοστάσια. Στο μέσο της μελωδίας ηχεί πένθιμος τόνος ώστε να τιμήσουν το διάσημο τρομπετίστα του 13ου αιώνα ο οποίος δέχθηκε βέλος στο λαιμό ενώ προειδοποιούσε τη πόλη για την επίθεση των Μογγόλων.
Πραγματικά ο ναός σου κόβει την ανάσα είναι πανέμορφος και την ήμερα και το βράδυ!
Μετά απο εκεί φτάσαμε στην Κεντρική Πλατεία της Κρακοβίας Runek Glownu. Η πλατεία χρονολογείται απο το 13ο αιώνα και λένε πως είναι η μεγαλύτερη μεσαιονική πλατεία της Ευρώπης. Η πλατεία αποτελεί και την καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης, με πολλά διάσημα γεγονότα, όπως το ετήσιο φεστιβάλ Kraków szopka, το φεστιβάλ των στρατιωτικών μουσικών, το φεστιβάλ φοιτητών Juwenalia και την μεγαλύτερη γιορτή για την αλλαγή της χώρας στην Πολωνία.
Η πλατεία ήτανε πανέμορφη με πάρα πολύ κόσμο όλες τις ώρες της ημέρας, ειδικά το Σαββάτο γινόταν πανικός!
Από εκεί πήγαμε στο Cloth Hall . Tο Cloth Hall είναι μια στοά που βρίσκεται στην Κεντρική Πλατεία, που έχει πολλά μαγαζιά μέσα με πάγκους που πουλάνε σουβενίρ, χρυσαφικά και διάφορα ρούχα.
Ύστερα προχωρήσαμε προς το Town Hall Tower ( Πύργος του Δημαρχείου).
Μόλις τελειώσαμε τα αξιοθέατα της 1ης ημέρας, πήγαμε μια μικρή βόλτα προς την Κamiriez για να πάρουμε μια μικρή γεύση από την Εβραϊκή Συνοικία.
Μετά από λίγο περπάτημα γυρίσαμε προς τα πίσω, να πάμε για φαγητό στο Pod Wawelem που είχαμε ακούσει τόσα πολλά. Φτάνοντας στο μαγαζί ο μέσα χώρος ήταν γεμάτος, και μας έβαλαν να κάτσουμε στην έξω μεριά. Πράγμα μεγάλο μείον γιατί είχε πάρα πολύ κρύο. Από το θέμα φαγητού δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ήταν η πρώτη μας επαφή με Πολωνική Κουζίνα, οι οποία μας φάνηκε κάπως βαριά, ίσως για το πολύ κρύο που έχουν. Οι κοπέλες του προσωπικού φόραγαν μια παραδοσιακή στολή. Μόλις έφτασε ο λογαριασμός γελάσαμε λιγάκι, γιατί για όλα αυτά που φάγαμε πληρώσαμε 15 ευρώ!!
Μετά απο μια κουραστική μέρα χωρίς καθόλου ύπνο από το προηγούμενο βράδυ, είχαμε ανάγκη από λίγη ξεκούραση, όποτε και έτσι και κάναμε πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο.
Το απόγευμα βγήκαμε βόλτα στην Παλιά Πόλη και πήγαμε για φαγητό στο ξακουστό Chata που είναι 12 λεπτά με τα πόδια μακριά από την Κεντρική Πλατεία.
Όταν φτάσαμε στο μαγαζί ήταν γεμάτο και περιμέναμε σε ουρά για να κάτσουμε, η οποία δεν καθυστέρησε και πολύ. Το μαγαζί μέσα ήταν πανέμορφο, τα καθίσματα στα τραπέζια είχανε γούνες, είχε χαμηλό φωτισμό και ένα τζάκι. Ότι και να φάγαμε ήταν πεντανόστιμο και μας εντυπωσίασε το παραδοσιακό Gulash και πάλι οι τιμές ήταν ξεφτίλα.
Επόμενη στάση ήταν το House of the Beer αλλά πραγματικά γινότανε του σώσε μέσα και δυστυχώς δεν βρήκαμε να κάτσουμε πουθενά, αλλά δεν πειράζει το αφήσαμε για τις επόμενες μέρες.
Κάπου εδώ έφτασε το τέλος της 1ης ημέρας ,με αρκετό τσουχτερό κρύο με μια υπέροχη πρώτη εικόνα της Κρακοβίας, η οποία είναι λες και έχει βγει από κάποιο παραμύθι. Έφτασε η ώρα να πάμε για ύπνο το πρωινό θα έπρεπε να σηκωθούμε πάρα πολύ νωρίς γιατί ακολουθούσε ξενάγηση στα Αλατωρυχεία.
Συνεχίζεται..
Να πας οπωσδήποτε στο ζακοπανε. Και να πάρεις το τελεφερίκ
