Πολωνία Πολωνία, «έρωτας με την πρώτη ματιά»!!

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ομορφη ξεναγηση μας εκανες. Ευχαριστω.

 

[dimosf]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Δ΄(ΒΑΡΣΟΒΙΑ)

Πρωί-πρωί μόλις είχε αρχίσει να σερβίρεται το πρωινό, ήμουν εκεί. Πήρα δυνάμεις και ξεκίνησα να γνωρίσω την πρωτεύουσα της χώρας. Πέρασα από το ArmiLudowej, το πάρκο Ujazdowski και ακολουθώντας την AlejeUjazdowskie, δρόμο με όμορφα παλιά κτίρια και πάρκα, κατευθύνθηκα προς το κέντρο και την παλιά πόλη με κατεύθυνση Β-ΒΔ κατά μήκος της Βασιλικής Οδού (TraktKrolewski, δηλ. τους τρεις συνεχόμενους δρόμους AlejeUjazdowskie, NowySwiat και KrakowskiePrzedmiescie) που έχει μήκος περίπου 4χμ. και εκτείνεται από την πλατεία του κάστρου μέχρι το παλάτι Lazienki, τη βασιλική θερινή κατοικία. Στην πλατεία Τριών Σταυρών (PlacTrzechKrzyzy) βρίσκεται ο κυκλικός ναός του Αγ. Αλεξάνδρου του 19ου αι., φτιαγμένος με πρότυπο το Πάνθεον στη Ρώμη.

Από εδώ ο δρόμος αλλάζοντας ελαφρά κατεύθυνση προς τα ΒΔ αλλάζει όνομα και λέγεται πια NowySwiat (Νέος Δρόμος). Τα όμορφα κτίρια συνεχίζονται. Γενικά η Βαρσοβία, με εξαίρεση την παλιά πόλη, έχει φαρδιές λεωφόρους με μεγάλα πεζοδρόμια και πολύ πράσινο σε αυτά. Και φυσικά όμορφα κτίρια. Συνάντησα τον κάθετο κεντρικό δρόμο AlJerozolimskie, που οδηγεί δυτικά στο σιδηροδρομικό σταθμό και συνέχισα.

Το κομμάτι της NowySwiat από εδώ μέχρι να μετονομαστεί σε KrakowskiePrzedmiescie έχει στις δύο πλευρές μικρότερα και γραφικά κτίρια που όμως η συγκυρία τόθελε να μην μπορέσω να τα δω και να τα απολαύσω όσο θα ήθελα. Αιτία μια μεγάλη έκθεση μοτοσυκλέτας σε όλο το μήκος του δρόμου που δεν επέτρεπε την άνετη κίνηση και την απρόσκοπτη οπτική απόλαυση του δρόμου.

Συνέχισα τον ίδιο δρόμο που σε λίγο αλλάζει όνομα σε KrakowskiePrzedmiescie. Σε ένα τριγωνικό άνοιγμα στα δεξιά του δρόμου δεσπόζει το άγαλμα του Νικόλαου Κοπέρνικου, του μεγάλου αυτού Πολωνού επιστήμονα.

Αμέσως μετά είναι το κτίριο του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Στρίβοντας εκεί αριστερά έφτασα σε ένα υπέροχο πάρκο. Τους Σαξονικούς Κήπους. Ώρα για λίγη ξεκούραση.
Στην ανατολική πλευρά των κήπων υπάρχει ένα κτίσμα (ή μάλλον ότι έχει απομείνει απ’ αυτό). Είναι ότι επέζησε από το πρώην Βασιλικό Σαξονικό Παλάτι. Εκεί σήμερα είναι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Πολύ κοντά στο πάρκο είναι το Εθνογραφικό Μουσείο, το οποίο και επισκέφθηκα. Ενδιαφέρον αν και παλιομοδίτικο ως προς τον τρόπο έκθεσης. Γύρισα στην KrakowskiePrzedmiescie περνώντας μπροστά από το επιβλητικό μνημείο του Στρατάρχη Πιλσούντσκι. Απέναντι είναι η μπαρόκ εκκλησία των Καλογραιών του Ασπασμού. Στο εσωτερικό της πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ροκοκό άμβωνας του 1760 σε σχήμα πλοίου. Λίγο μετά βρίσκονται δύο εντυπωσιακά κτίρια με χρυσοποίκιλτα κάγκελα, το ένα απέναντι από το άλλο. Το Παλάτι Potockich στα δυτικά που στεγάζει σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού και το Παλάτι Radziwill με τα 4 λιοντάρια και τον έφιππο ανδριάντα του Πρίγκιπα Γιόζεφ Πονιατόφσκι στα ανατολικά που είναι σήμερα το Προεδρικό Μέγαρο.

Δίπλα του είναι η εκκλησία των Καρμελιτών και το μνημείο του ρομαντικού Πολωνού ποιητή Άνταμ Μίκιεβιτς. Εκεί που η Βασιλική Οδός τελειώνει (ή αρχίζει, ανάλογα από πού ξεκινάς) βρίσκεται μια από τις ομορφότερες μπαρόκ εκκλησίες της πόλης. Η εκκλησία της Αγ. Άννας. Την ώρα που μπήκα γινόταν ένας γάμος και χάζεψα λίγο το μυστήριο.
Έφτασα πια στην πλατεία του Κάστρου και την Παλιά Πόλη (StareMiasto). Από το 1980 είναι στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η παλιά πόλη της Βαρσοβίας στο τέλος του Β΄Π.Π. ήταν ένας σωρός από μπάζα. Το 90% των κτιρίων είχε ισοπεδωθεί (!!). Από το 1949 ως το 1963 ξαναχτίστηκε ακριβώς όπως ήταν τον 17ο και 18ο αι. Έτσι σήμερα, παρ’ όλο που στην πραγματικότητα είναι ένα αντίγραφο, τίποτα δεν μοι’αζει να είναι νεώτερο των 200 ετών! Η αναστήλωση ήταν τόσο πειστική που έκανε την UNESCO να την περιλάβει στη γνωστή λίστα της.
Η PlacZamkowy (πλατεία του κάστρου) αποτελεί ουσιαστικά την είσοδο στην παλιά πόλη. Τον 19ο αι. τα τείχη κατεδαφίστηκαν και η πλατεία πήρε τη σημερινή της μορφή. Σήμερα έχουν αναστηλωθεί κάποια απομεινάρια των οχυρωμάτων, κυρίως η γοτθική γέφυρα του 14ου αι. στα δυτικά. Στο κέντρο της στέκει το μνημείο του Ζιγκμουντ Γ΄ Βάζα (KolumnaZygmountaIIIWazy) του βασιλιά που μετέφερε την πρωτεύουσα από την Κρακοβία στη Βαρσοβία. Το άγαλμα του βασιλιά με το σπαθί στο ένα χέρι και το σταυρό στο άλλο στέκεται στην κορυφή μιας στήλης ύψους 22 μέτρων.

Στην ανατολική πλευρά της πλατείας είναι το Βασιλικό Κάστρο με ιστορία που ξεκινά τον 14ο αι. Το 1944 οι ναζί το ανατίναξαν. Από το 1971 ως το 1984 το κάστρο ανακατασκευάστηκε ακριβώς όπως ήταν. Σήμερα το κτίριο αυτό ποτελεί ορόσημο για την παλιά πόλη όσο και για ολόκληρη τη Βαρσοβία.

Από τη βόρεια πλευρά της πλατείας ξεκινά η κύρια αρτηρία της παλιάς πόλης, η ulSwietojanska. Στο δρόμο αυτό βρίσκεται η παλιότερη εκκλησία της πόλης, ο Καθεδρικός του Αγ. Ιωάννη του 15ου αι. Δίπλα της η εκκλησία των Ιησουιτών και λίγο μετά η κεντρική Πλατεία της Παλιάς Πόλης (RynekStaregoMiasta), μια από τις πιο όμορφες πλατείες που έχω δει. Δεν ξέρω γιατί αλλά από φωτογραφίες που είχα δει είχε σχηματιστεί στο μυαλό μου η εντύπωση ότι η πλατεία αυτή είναι τεράστια. Κάθε άλλο! Σχετικά μικρή με κτίρια γύρω-γύρω διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών, χρωμάτων και διακοσμήσεων,

που σήμερα είναι εστιατόρια, καφέ και γκαλερί ή μουσεία, όπως το Ιστορικό μουσείο στα βόρειά της. Στο κέντρο της πλατείας, στο σημείο που υπήρχε ένα Δημαρχείο που κατεδαφίστηκε το 1817, βρίσκεται το άγαλμα της Γοργόνας (Syrena) του 1855, που είναι το σύμβολο της Βαρσοβίας.

Στην πλατεία και τα γύρω στενά πέρασε ένα δίωρο θαυμάζοντας, απολαμβάνοντας και φωτογραφίζοντας. Ο δρόμος βόρεια της πλατείας (συνέχεια της ulSwietojanska) είναι η ulNowomiejka που καταλήγει στο Barbakan. Πρόκειται για γοτθικό ημικυκλικό χτίσμα από κόκκινα τούβλα πάνω σε μια γέφυρα της τάφρου, τμήμα και ενίσχυση του μεσαιωνικού οχυρού.

Πήγα μέχρι εκεί, το περιεργάστηκα και γύρισα πίσω στην πλατεία. Εκεί ένα γκρουπ μουσικών (οι περισσότεροι μιας κάποιας ηλικίας) με καρό σακάκια και τραγιάσκες έπαιζαν αυτό το μοναδικό είδος Πολωνικής τζαζ, τη γεμάτη χιούμορ. Είναι μια μουσική που πρωτάκουσα από ένα LP που έφερε κάποιος φίλος από Πολωνία 30 χρόνια πριν και που τη λάτρεψα από το πρώτο άκουσμα. Πραγματικά με ενθουσίασαν με το ταλέντο τους, το χιούμορ και το μπρίο τους. Έκατσα πάνω από μισή ώρα και τους απολάμβανα. Αγόρασα και ένα CD τους. Ένα από τα καλύτερα ενθύμια από αυτό το ταξίδι μου.

Πίσω από τον Καθεδρικό υπάρχει μια μικρή τριγωνική πλατεία, η Kanonia που μέχρι τον 19ο αι. χρησίμευε ως νεκροταφείο της εκκλησίας. Η στοά στο νότιο άκρο της πρόσφερε σε αλλοτινούς καιρούς απευθείας πρόσβαση από το Κάστρο στον Καθεδρικό. Μια άλλη στοά όμως προσφέρει πρόσβαση στην ulBrzozowa και στη μικρή πλατεία που σχηματίζεται στο τέλος της. Από εκεί ο Βιστούλας φαίνεται ακριβώς από κάτω και η θέα προς το ποτάμι και τη σύγχρονη πόλη είναι απρόσκοπτη.

Αυτή ακριβώς η θέα αποτελεί πρώτης τάξεως φόντο για φωτογραφήσεις. Το νιόπαντρο ζεύγος που είχα δει να παντρεύεται στην εκκλησία της Αγ. Άννας νωρίτερα έβγαζε τώρα φωτογραφίες ντυμένο ακόμα με τα ρούχα του γάμου. Οι αφίσες των πολιτικών δίπλα τους δεν τους πτοούσαν (την άλλη μέρα, Κυριακή είχαν εθνικές εκλογές. Δεν είχα δει την παραμικρή προεκλογική δραστηριότητα εκτός από μερικές αφίσες. Ούτε καν στην τηλεόραση!).
Παίρνοντας τον δρόμο προς τα βόρεια και στρίβοντας αριστερά στην οδό Mostowa, βγήκα στην οδό Freta και πό εκεί στη Νέα Πόλη (NoweMiasto).
Νέα; Μόνο νέα δεν είναι. Ιδρύθηκε στα τέλη του 14ου αι. Απλά είναι νεώτερη από την παλιά. Είχε προνόμια δουκάτου και έτσι δική της διοίκηση. Οι κάτοικοί της ήταν άνθρωποι χαμηλότερης κοινωνικής τάξης γι αυτό και τα κτίρια είναι πιο μικρά, πιο απλά αλλά ωστόσο όμορφα. Δεν διέθετε οχυρή προστασία αλλά διαθέτει πλατεία (RynekNowegoMiasta). Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να υπάρχουν δύο ανεξάρτητες πόλεις σε απόσταση 500μ (!!!). Ακολουθώντας τη Freta από το Barbakan συνάντησα αριστερά την εκκλησία του Αγ. Πνεύματος και δεξιά του Αγ. Υακίνθου. Στο Νο 16 του δρόμου είναι το Μουσείο της Μαρί Κιουρί, στο σπίτι που γεννήθηκε το 1867 η γυναίκα που ανακάλυψε το Ράδιο και το Πολώνιο και πήρε δύο φορές το Νόμπελ (1903-Φυσικής και 1911-Χημείας).Λίγο μετά στα δεξιά είναι η πλατεία.

Είχε κι αυτή δημαρχείο που κατεδαφίστηκε στις αρχές του 19ου αι. και στη θέση του υπάρχει ένα μαντεμένιο πηγάδι. Στην ανατολική πλευρά της πλατείας υπάρχει η μπαρόκ εκκλησία των Καλογραιών και της Θείας Μετάληψης, έργο του Τίλμαν Βαν Γκάμερεν.
Εκεί στην πιο ήσυχη και ήρεμη πλατεία της Νέας Πόλης έκατσα και απόλαυσα μια κρύα μπύρα με μεζέ τις όμορφες εικόνες γύρω μου. Και τα χάρηκα πολύ και τα δύο. Μετά τη δροσερή μπυρίτσα πίσω στο Barbakan και από τα γύρω στενά ξανά στην πλατεία της παλιάς πόλης. Έκατσα λίγο ακόμα να απολαύσω το γκρουπ των «παππούδων» που συνέχιζαν απτόητοι να χαρίζουν υπέροχες στιγμές σε ντόπιου και ξένους. Και πάλι στην ulBrzozowa απ’ όπου παίρνοντας ένα μονοπάτι στην απότομη πλαγιά κατέβηκα στη λεωφόρο που βρίσκεται στην όχθη του Βιστούλα. Πήρα ένα λεωφορείο μέχρι τη γέφυρα AlK.S.Poniatowskiego και από εκεί διασχίζοντας ένα πολύ όμορφο πάρκο με ένα εντυπωσιακό μνημείο

έφτασα στο ξενοδοχείο για έναν υπνάκο. Δύο ώρες αργότερα και λίγο πριν το σούρουπο ήμουν ξανά στις όχθες του ποταμού χαζεύοντας το ποτάμι, την απέναντι όχθη με τα κτίρια της σύγχρονης πόλης και κάποιους που ψάρευαν. Ανέβηκα στη γέφυρα να δω την πόλη την ώρα που έδυε ο ήλιος.

Όλα βάφτηκαν πορτοκαλιά στην αρχή και σιγά-σιγά σκοτείνιασαν μέχρι που άρχισαν να ανάβουν τα φώτα δίνοντας έτσι μιαν άλλη εικόνα της πόλης. Έχοντας φτάσει σχεδόν στα όριά μου από την κούραση γύρισα και αφού κράτησα κάποιες σημειώσεις από την πολύ πλούσια μέρα μου, έκανα μερικά σχέδια για την άλλη, που ήταν και η τελευταία και έπεσα ξερός για ύπνο. Dobranoc! Καληνύχτα σας!!


Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - POLAND, 17-25...

 

[dimosf]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Ε΄(ΒΑΡΣΟΒΙΑ)

Την τελευταία μέρα στην Πολωνία σηκώθηκα νωρίς, ξεκούραστος, έτοιμος για νέες ανακαλύψεις. Από μικρότερους δρόμους και μέσα από πάρκα έφτασα στην Jerozolimskie και στρίβοντας αριστερά και στην Marszalkowska δεξιά έφτασα στο περίφημο Μέγαρο πολιτισμού κι Επιστημών.

Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Την προηγούμενη μέρα, απέναντι από την εκκλησία του Αγ. Αλεξάνδρου είχα δει μια ζωγραφισμένη αγελάδα. Πίστεψα ότι απλά πρόκειται για ένα μοντέρνο γλυπτό. Ενδιαφέρον μεν αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Την τελευταία μέρα και γύρω από το Μέγαρο Πολιτισμού και Επιστημών είδα τουλάχιστον άλλες έξι και μέχρι το απόγευμα πάνω από δέκα συνολικά. Από όσο μπόρεσα να καταλάβω από τη μικρή πινακίδα που είχε κάθε μια στη βάση της επρόκειτο για κάποιο project.

Που να φανταστώ τότε ότι ένα χρόνο μετά θα γέμιζε και η Αθήνα με τις περίφημες ζωγραφισμένες αγελάδες και θα μαθαίναμε για το project που γέμισε με δαύτες τόσες και τόσες πόλεις!!
Τέλος της παρένθεσης και πίσω στο Μέγαρο. Ακόμα και σήμερα προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Θαυμασμό, αποτροπιασμό, απέχθεια, λατρεία αλλά όχι αδιαφορία. Ο όγκος του είναι τέτοιος που είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητο ή να αφήσει αδιάφορο κανένα. Είναι το ψηλότερο κτίριο της Πολωνίας και φαίνεται από παντού μέσα στην πόλη. Ήταν δώρο του Στάλιν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 όμοιο με τα αντίστοιχα της Μόσχας.
Συνέχισα προς τους Σαξονικούς κήπους και έτυχα στην αλλαγή φρουρά στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Από εκεί κινήθηκα βόρεια προς την περιοχή που είναι δυτικά της παλιάς πόλης και έχει μερικά από τα σπουδαία μνημεία της ιστορίας της χώρας. Πλατεία Teatralny, που όπως λέει και το όνομά της στα νότια έχει το νεοκλασικό τεράστιο Μέγα Θέατρο

και στα βόρεια το επίσης νεοκλασικό παλάτι Jablonowski.

Η περιοχή είναι γεμάτη νεοκλασικά παλάτια. Το παλάτι του Αρχιεπισκόπου στην οδό Sehatorska

και άλλα επτά (!) στην οδό

Miodova

Στη διασταύρωσή της με την οδό

Dluga βρίσκεται ο ναός του Πολωνικού Στρατού του 17ου αι. Μέσα έχει πολλά λάβαρα, πινακίδες με ονόματα και ιστορικά γεγονότα

και ένα εξαιρετικά εντυπωσιακό, πολύ μοντέρνο εσταυρωμένο.

Απέναντι από την εκκλησία βρίσκεται το μνημείο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας (PomnikPowstaniaWarszawskiego). Ένα υποβλητικό μνημείο, φόρος τιμής σε μια από τις πιο ηρωικές και δραματικές πράξεις της Ευρωπαϊκής ιστορίας στη διάρκεια του Β΄Π.Π. (1944)

Με τη σειρά μου απότισα σιωπηλό φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους απλούς αλλά ηρωικούς ανθρώπους και στην πράξη τους!

Συνεχίζοντας στην οδό Dluga έφτασα στη Freta κοντά στο Berbakan. Έκανα βόλτα στην παλιά τάφρο και τα υπολείμματα των οχυρώσεων.

Πολύ εντυπωσιακό και υποβλητικό το άγαλμα του μικρού παιδιού με το κράνος και το όπλο, φόρος τιμής στα παιδιά που έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην αντίσταση κατά των ναζί.

Στον τοίχο ενός γωνιακού κτιρίου ένα όμορφο μοντέρνο ρολόι χτύπαγε τις ώρες με κινήσεις ουρανίων σωμάτων.

Στην πλατεία του κάστρου έκανα διάφορα ψώνια από τους πάγκους των μικροπωλητών και έκατσα για ένα καφέ. Εκεί παρακολούθησα ένα πολύ «θορυβώδες» χάπενινγκ. Ήταν η τελευταία μέρα της έκθεσης μοτοσικλέτας και ξαφνικά εκατοντάδες μηχανές κάθε τύπου και κυβισμού άρχισαν να μπαίνουν στην πλατεία, έκαναν το γύρω του μνημείου του Ζίγκμουντ και σταματούσαν χωρίς να σβήσουν μηχανές.

Και άλλες, και άλλες ώσπου η πλατεία γέμισε ασφυκτικά από μοτοσικλέτες, φοβερό θόρυβο και πολύ καυσαέριο!! Δεν χώραγε πια ούτε πατίνι. Ευτυχώς αυτό δεν κράτησε και άρχισε σύντομα η αποχώρηση. Ευτυχώς γιατί η κατάσταση είχε αρχίσει να γίνεται αφόρητη.
Με τα πόδια έφτασα μέσω της Βασιλικής Οδού στο Εθνικό Μουσείο, δίπλα στα πρώην γραφεία του Πολωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το μουσείο είναι εντυπωσιακό τόσο ως προς την εξωτερική εμφάνιση όσο και ως προς τα εκθέματα. Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα τμήματα της Μεσαιωνικής τέχνης με τα υπέροχα ξυλόγλυπτα

και τους πίνακες και αυτό με τα διακοσμητικά αντικείμενα από την Πολωνία αλλά και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Με ένα λεωφορείο έφτασα στο πάρκο Lazienki. Μπαίνοντας είναι το μοναδικό μνημείο ενός καλλιτέχνη που έχει ταυτιστεί με τη χώρα του. ΣΟΠΕΝ!

Όταν ο καιρός το επιτρέπει τα απογεύματα της Κυριακής, μεγάλοι Πολωνοί πιανίστες δίνουν δωρεάν συναυλίες σε αυτό το χώρο. Το πιάνο τοποθετείται δίπλα στο μνημείο και ο κόσμος, που έρχεται καλοντυμένος, κάθεται στα παγκάκια ή και στο γρασίδι. Και εκείνη τη μέρα είχε πολύ κόσμο. Για άλλη μια φορά θαύμασα όχι μόνο την καλλιέργεια των Πολωνών αλλά και την αγωγή τους. Η συναυλία άρχισε και δεν ακουγόταν κιχ! Πραγματική μυσταγωγία. Παρ’ όλο που ήμασταν μέσα σε ένα πάρκο, ακόμα και τα παιδιά έπαιζαν «σιωπηλά»!

Έκατσα κάμποσο, απόλαυσα θεϊκές νότες αλλά ο χρόνος μου ήταν λιγοστός πια. Συνέχισα τη βόλτα μου στο τεράστιο πάρκο.

Πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα ιστορικά κτίρια όπως η δεξαμενή, το θερμοκήπιο πορτοκαλιών, το παλάτι του νησιού, το παλάτι Μισλεβίτσε, το μουσείο κυνηγιού και το εντυπωσιακό αμφιθέατρο που η σκηνή του είναι μέσα στη λίμνη, είναι μερικά απ’ αυτά.

Σουρούπωσε εν των μεταξύ. Γύρισα στο ξενοδοχείο και με ένα ταξί πήγα στο αεροδρόμιο. Τις πρώτες πρωινές ώρες έφτανα στο Ελ. Βενιζέλος πολύ κουρασμένος αλλά γεμάτος από ένα ανεπανάληπτο ταξίδι!

Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - POLAND, 17-25...​

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[dimosf]

Ταξίδι 2ο (2007)
1. ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Δεν είχαν περάσει δύο χρόνια όταν βρέθηκα και πάλι στα ίδια μέρη. Αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος. Μια παρέα οκτώ ατόμων οργανώσαμε το ταξίδι μας επισκεπτόμενοι μέρη που είχα πάει την προηγούμενη φορά αλλά και άλλα που λαχταρούσα πραγματικά να πάω. Πάντα στον Νότο.
Με πτήση της Norwegian φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο) στο αεροδρόμιο της Βαρσοβίας και με δύο ταξί φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να αφήσουμε τις αποσκευές μας, μιας και το απόγευμα θα παίρναμε το intercity για την Κρακοβία. Από το σταθμό περπατώντας κινηθήκαμε προς τους Σαξονικούς κήπους, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και από την KrakowskiePrzedmiescie φτάσαμε στην πλατεία του Κάστρου. Τα μέρη για μένα γνώριμα και έμοιαζε σαν να ήμουν πάλι εκεί την προηγούμενη μέρα. Σα μικρό παιδί, γεμάτος ενθουσιασμό εξηγούσα στους άλλους αυτά που δύο χρόνια πριν είχα ανακαλύψει μόνος μου με τη βοήθεια όσων είχα διαβάσει. Στη βάση του μνημείου του Ζίγκμουντ Γ’ Βάζα μια ομάδα μαθητών μάζευε χρήματα για την εκδρομή που θέλαν να πάνε με το σχολείο τους. Όταν τους δώσαμε 20 ζλότι (περίπου 6 ΕΥΡΩ τότε) έγινε πανηγύρι! Μας κύκλωσαν και θέλανε να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μας. Όταν τους είπαμε ότι είμαστε εκπαιδευτικοί και έχουμε έρθει να επισκεφθούμε σχολείο τότε έγινε το σώσε. Οι φωτογραφικές των κινητών πήραν κυριολεκτικά φωτιά. Το τι το διασκεδάσαμε δε λέγεται!!
Μετά το ευχάριστο αυτό συναπάντημα, χαζέψαμε την πλατεία, βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες και προχωρήσαμε προς την πλατεία της παλιάς πόλης. Για άλλη μια φορά θαύμασα τον τρόπο που έφτιαξαν ξανά μια παλιά πόλη μέσα από ένα σωρό μπάζα! Οι προσόψεις των δύο κτιρίων που ήταν οι μόνες που έμειναν όρθιες απ’ όλη την περιοχή δύσκολα ξεχωρίζουν. Κάτσαμε στην πλατεία για φαΐ και μετά συνεχίσαμε προς το Barbakan και την Νέα Πόλη (NoweMiasto).

Δυστυχώς όμως η ώρα πέρναγε και έπρεπε να γυρίσουμε στο σταθμό. Σιγά σιγά γυρίσαμε. Άλλοι με τα πόδια και εμείς με ένα ταξί. Ο ταξιτζής μίλαγε λίγο ελληνικά. Είχε κάνει δύο χρόνια κουβαλώντας λάσπη σε οικοδομές στη χώρα μας. Η φράση που ήξερε καλύτερα ήταν «φέρε λάσπη»!!! Δίπλα στο σταθμό είναι ένα πολύ όμορφο συγκρότημα γυάλινων κτιρίων (καμιά σχέση με γνωστή φίρμα του τόπου μας και τα τερατουργήματά της). Στο κτίριο αυτό βρίσκεται και το HardRockCafe της Βαρσοβίας. Κάτσαμε σε ένα πολύ όμορφο καφέ ακούγοντας πολύ καλή τζαζ από ένα τρίο που έπαιζε σε μια σκηνή στο αίθριο μπροστά μας.
Στις 19.05 το intercity για Κρακοβία άφηνε το σταθμό. Σε λίγο άρχισε και η βροχή που δε σταμάτησε μέχρι το πρωί. Λίγο πριν τις 10 το βράδυ φτάσαμε στην Κρακοβία. Ο Γκρέγκορυ, ο οδηγός του minibus που θα είχαμε για τις επόμενες μέρες μας περίμενε. Βοήθησε να μεταφέρουμε τις αποσκευές στο αυτοκίνητο και αναχωρήσαμε για το Zywiec. Η βροχή με το τουλούμι. Γύρω στα μεσάνυχτα φτάσαμε στην πανσιόν MEGA δίπλα στη λίμνη. Εκεί θα μέναμε τα δύο πρώτα βράδια. Ο ήχος της βροχής ήταν το καλύτερο υπνωτικό. Αν και η κούραση της ημέρας ήταν τόσο μεγάλη που έφτανε. Καλή μας νύχτα Πολωνία!!

2. ΝΟΤΙΑ ΠΟΛΩΝΙΑ

Σηκωθήκαμε και βγήκαμε έξω. Ο τόπος υγρός από τη βραδινή βροχή. Το χρειαζόμασταν το μπουφανάκι. Η λίμνη ακόμα δεν είχε ησυχάσει. Ένα συνεχές μικρό κύμα και το σκούρο χρώμα από το συννεφιασμένο, ακόμα, ουρανό την έκανε να μη μας δείχνει το φιλικό της πρόσωπο που είχα γνωρίσει εγώ. Παρ’ όλα αυτά οι εικόνες ήταν και τώρα πολύ όμορφες. Μέσα από το πυκνό πράσινο στις όχθες ξεφύτρωναν γραφικά κτίρια όπως το ξενοδοχείο μας. Φάγαμε το πρωινό μας και ξεκινήσαμε. Εν τω μεταξύ ο ουρανός άρχισε να καθαρίζει και η μέρα μάλλον προβλεπόταν ηλιόλουστη. Θα συναντούσαμε «παλιούς» κι αγαπημένους φίλους! Γραμμή για το Rychwald.Φτάσαμε την ώρα της εκδήλωσης. Ήταν η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς και είχαν αποχαιρετιστήρια εκδήλωση. Παρόντες όλοι. Η Εύα, η Ούλα, ο πατήρ Ζεσουάφ (είχαμε γελάσει με το όνομά του με τη Γαλλίδα συνάδελφο), η Μάρτα και όλοι οι άλλοι συνάδελφοι. Αγκαλιές, φιλιά, συστάσεις και συμμετοχή στην εκδήλωση. Κάποια στιγμή τέλειωσε, τα παιδιά έφυγαν και εμείς με τους συναδέλφους πήγαμε για καφέ στους καταπληκτικούς χώρους του πολύ όμορφου ξενοδοχείου DworRychwald.

Από εκεί και αφού χαιρετήσαμε τους περισσότερους συνάδελφους πήγαμε να δούμε την ξύλινη εκκλησία στο Gylowice. Εκεί συναντήσαμε και την Kasia. Μετά την επίσκεψη σε αυτό το αριστούργημα, που μαζί με κάποιες άλλες παρόμοιες εκκλησίες της Νότιας Πολωνίας βρίσκονται στη λίστα της UNESCO με τα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς, πήγαμε για φαΐ σε μια πολύ όμορφη παραδοσιακή ταβέρνα στο κέντρο του Zywiec.

Εκεί εξελίχθηκε άλλο ένα όργιο χοληστερίνης!! Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ένα δίωρο ξεκούρασης και ξανά για φαΐ!!!!!

Αυτή τη φορά στο δάσος. Φωτιά, κοψίδια, λουκάνικα, μπύρες, κιθάρα, τραγούδι και χορός.

Ελληνικά, Πολωνικά και άλλα. Μια υπέροχη βραδιά δίπλα στο ποτάμι, με χιλιάδες πυγολαμπίδες, υπέροχη δροσιά και μοναδική παρέα!!

Ήταν αρκετά αργά όταν αποχαιρετίσαμε όσους δε θα βλέπαμε την επομένη που θα φεύγαμε και γυρίσαμε για ύπνο.
Το πρωί πήραμε το πρωινό μας και φορτώσαμε. Κατεβήκαμε στο Zywiec για βόλτα και ψώνια. Μας συνάντησαν εκεί κάποιες από τις Πολωνέζες συναδέλφους, ήπιαμε ένα καφέ, ανταλλάξαμε κάποια δωράκια, φιληθήκαμε και αποχαιρετιστήκαμε. Εκεί εμείς χωριστήκαμε. Οι γυναίκες μπήκαν σε ένα μαγαζί με κοσμήματα από κεχριμπάρι και βγήκαν όταν ήταν να φύγουμε! Οι άντρες το ρίξαμε στη βόλτα.

Δρομάκια με όμορφα κτίρια, πάρκα και πλατείες μας πρόσφεραν τις εικόνες τους για περίπου μία ώρα. Μέχρι που ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε την περιοχή και να τραβήξουμε για τα βουνά Tatra και τις ομορφιές τους. Προορισμός μας το διασημότερο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας. Zakopane.

Περισσότερες φωτογραφίες: Picasa Web Albums - dimos 2 - POLAND 21-26/...

 

[dimosf]

Το Zakopane είναι μια πόλη περίπου 30.000 κατοίκων κτισμένο στους πρόποδες των Tatra. Είναι πυκνοκατοικημένο, πολύ τουριστικό αλλά πολύ ευχάριστο. Στα τέλη του 19ου αι. τράβηξε πολλούς καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους και τον αρχιτέκτονα StanislawWitkiewicz (1851-1915) που πειραματίστηκε με τα στοιχεία της ντόπιας αρχιτεκτονικής και ανέπτυξε το λεγόμενο «στυλ Zakopane».

Κυρίαρχο στοιχείο βέβαια το ξύλο. Σκαλίσματα, μπαλκόνια με περίτεχνα κάγκελα, διάφορα επίπεδα κ.ά. είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του. Τα περισσότερα κτίρια της πόλης ακολουθούν αυτό το στυλ, κυρίως αυτά που είναι γύρω και πάνω στον κεντρικό πεζόδρομο, τον γεμάτο εστιατόρια, καφέ και μαγαζιά. Κάθε βράδυ όλα αυτά τα εστιατόρια έχουν συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής. Οι μουσικοί είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή φορεσιά των χωρικών των Tatra. Κατά μήκος του πεζόδρομου σε καρότσια ή πάγκους πουλάνε τουριστικά είδη, είδη λαϊκής ξυλοτεχνίας αλλά και λιχουδιές.

Η πιο χαρακτηριστική είναι το πολύ νόστιμο καπνιστό τυρί της περιοχής. Πολύ φτηνό και σε συνδυασμό με φρέσκο ψωμί από κάποιο φούρνο αποτελεί ένα πρώτης τάξεως και πολύ νόστιμο κολατσιό!!
Δύο ώρες αφότου φύγαμε από το Zywiec και αφού σταματήσαμε σε ένα μοτέλ για καφέ, φτάσαμε και πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο Zenepol όπου και θα διανυχτερεύαμε. Τακτοποιηθήκαμε και κατεβήκαμε για βόλτα στο κέντρο και ανέβασμα στο βουνό Gubalowka. Περπατήσαμε στον πεζόδρομο, κολατσίσαμε με ψωμοτύρι και αφού περάσαμε ένα γραφικό γεφυράκι φτάσαμε στον σταθμό του τελεφερίκ που βρίσκεται στο τέλος του πεζόδρομου. Πέντε λεπτά η διαδρομή και φτάσαμε.

Υψόμετρο 1120μ. Θέα ανεπανάληπτη.

Απέναντι τα ελατοσκέπαστα Tatra με την οδοντωτή κορυφογραμμή τους ήταν μια εικόνα μαγική. Κάποια εστιατόρια και καφέ προσφέρουν από τις βεράντες τους απρόσκοπτη θέα. Κάτσαμε για ένα αναψυκτικό και θαυμάζαμε το θέαμα με ανοικτό το στόμα. Πόση ομορφιά μπορούν να χωρέσουν τα ανθρώπινα μάτια; Πόσες όμορφες εικόνες ο ανθρώπινος νους;
Στην πλαγιά κάτω από το πλάτωμα που βρισκόμασταν πολλά παιδιά (και όχι μόνο!) απολάμβαναν ένα παιγνίδι που πρώτη φορά έβλεπα. Ένα είδος έλκηθρου που το ανέβαζε ένα λιφτ κινούταν στη συνέχεια σε ένα μεταλλικό ημικυλινδρικό διάδρομο με πολλές στροφές και κατέβαιναν με αρκετή ταχύτητα μέχρι κάτω. Και ξανά από την αρχή. Φαινόταν να το διασκέδαζαν πολύ! Κατεβήκαμε πάλι με το τελεφερίκ, βλέποντας αρκετό κόσμο να κατεβαίνει με τα πόδια την κατηφόρα. Μια απόσταση μόνο 1400μ. Ο οδηγός μας μας περίμενε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο πριν την απογευματινή μας έξοδο.

Εκείνο το βράδυ στην πίστα αλμάτων σκι, θα είχε επίδειξη από τους μεγαλύτερους σκιέρ της χώρας και ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν πάρα πολύς. Φτάνοντας και πριν ακόμα κατέβουμε από το αυτοκίνητο άνοιξαν οι ουρανοί! Η ξαφνική καταιγίδα έδωσε άδοξο τέλος στο σώου πριν καν αυτό αρχίσει.

Πήγαμε λοιπόν να δούμε την εκκλησία που έχουν αφιερώσει στον Πάπα. Καινούργιος ναός με πολλά μοντέρνα αρχιτεκτονικά στοιχεία, αλλά και παραδοσιακά είναι αρκετά εντυπωσιακός. Εκείνη την ώρα γινόταν ένας γάμος.

Το απίστευτο πλήθος των ……… 6 καλεσμένων μόλις και φαίνονταν. Φεύγοντας από την εκκλησία η βροχή είχε κόψει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μέχρι να πάμε σε ένα πάρκινγκ πίσω από τον πεζόδρομο, είχε σταματήσει τελείως. Περπατήσαμε λοιπόν στην ψυχρή και υγρή βραδιά και κάτσαμε σε μια ταβέρνα να πιούμε μια μπύρα (θαυμάσια η μαύρη μπύρα).

Η ορχήστρα είχε αρχίσει το πρόγραμμά της. Τρία βιολιά, ένα κόντρα μπάσο και τραγούδι σε χαρακτηριστικούς ορεσίβιους σκοπούς. Μια παρέα νεαρών σε λίγο σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει όμορφους πηδηχτούς χορούς. Κάτσαμε αρκετά και γυρίσαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο που δεν ήταν μακριά. Ο ύπνος στον βουνίσιο αέρα είναι πιο ελαφρύς και ξεκουραστήκαμε πολύ!

Το πρωί μαζέψαμε τα πράγματά μας και μετά το πρωινό αναχωρήσαμε. Περίπου 1,5χμ. έξω από το Zakopane

σταματήσαμε να δούμε το παρεκκλήσι Jaszczurowka, το πιο αντιπροσωπευτικό έργο του Witkiewicz.

Ανεπανάληπτη κατασκευή μέσα σε ένα μαγευτικό δάσος, από τα πολλά της περιοχής. Συνεχίσαμε για τον ποταμό Dunajec στο Εθνικό Πάρκο Pieniny. Στην πραγματικότητα πρόκειται για διασυνοριακό πάρκο και ο ποταμός, σε κάποιο μήκος του είναι το σύνορο Σλοβακίας–Πολωνίας. Φτάσαμε στο Katy, βγάλαμε εισιτήρια και επιβιβαστήκαμε σε μια σχεδία (!!) σαν αυτές που φεύγανε η μία μετά την άλλη.

Σε κάθε σχεδία έμπαιναν μέχρι 10 άτομα και αφήνονταν να παρασυρθεί από το ρεύμα του ποταμού. Δύο ντόπιοι με τοπικές στολές και ένα μακρύ κοντάρι ο καθένας στο χέρι απλά κουμαντάρανε τη σχεδία.

Η διαδρομή διαρκεί περίπου 2 ώρες και ένα τέταρτο και είναι μαγική!!!! Πότε το τοπίο ήταν ανοικτό και το μάτι έφτανε μακριά,

πότε περνάγαμε μέσα από ένα φαράγγι,

πότε στις όχθες βλέπαμε χωριά (δεξιά Σλοβάκικα, αριστερά Πολωνικά) και πότε στις κορυφές των βράχων κρέμονταν τα ερείπια των πάλαι ποτέ ισχυρών κάστρων. Στη σλοβάκικη πλευρά βλέπαμε ποδηλάτες να ακολουθούν το ποτάμι στην πορεία του από ειδικά διαμορφωμένους ποδηλατοδρόμους.

Οι σλοβάκικες και οι πολωνικές σχεδίες δίπλα-δίπλα. Μια μικρή σημαία ζωγραφισμένη στα πλάγια έδειχνε την εθνικότητα της.

Στη διαδρομή είδαμε αρκετούς ψαράδες μέσα στο νερό μέχρι τη μέση να επιδίδονται στην αγαπημένη τους ασχολία. Είδαμε αρκετές πέστροφες να κολυμπούν στα άλλοτε ήρεμα και άλλοτε πιο ορμητικά νερά.

Έτσι φτάσαμε στην Szczawnica που είναι το τέρμα της διαδρομής. Κάτσαμε για φαΐ και συνεχίσαμε για την Κρακοβία, όπου φτάσαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε να αφήσουμε τα πράγματα στα GuestRooms. Αφού τακτοποιηθήκαμε κάπως κατεβήκαμε για απογευματινή-βραδινή βόλτα στην παλιά πόλη. Με τα πόδια φτάσαμε στη RynekGlowny.

Κάποιες εκδηλώσεις γίνονταν με ένα κονφερασιέ να ουρλιάζει, πιτσιρικάδες να ανεβαίνουν για χορό σε μια εξέδρα και γενικά να έχει φοβερή φασαρία. Έτσι δεν κάτσαμε και πάρα πολύ.

Κάναμε ακόμα κάποιες βόλτες και γυρίσαμε να κοιμηθούμε. Καλώς σε βρήκα και πάλι Κρακοβία αγαπημένη!!

ΚΡΑΚΟΒΙΑ

Το πρωινό της επομένης έβρεχε και μιας και οι υπόλοιποι θα πήγαιναν στα αλατωρυχεία ήταν ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Το μεσημέρι που γύρισαν πήγαμε όλοι μαζί στο καταπληκτικό παραδοσιακό εστιατόριο ChlopskieJadlo. Όλα ήταν πολύ καλά. Από το φαγητό και τις τιμές του, το περιβάλλον με τη χωριάτικη ατμόσφαιρα, μέχρι το πολύ εξυπηρετικό προσωπικό. Βρίσκεται πολύ κοντά στο Wawel όπου και πήγαμε αμέσως μετά. Μπήκαμε στον καθεδρικό,

ανεβήκαμε στο κωδωνοστάσιο, κατεβήκαμε στα υπόγεια με τους βασιλικούς τάφους και βγήκαμε ξανά στο φως Πήγαμε στο παλάτι αλλά αρκεστήκαμε μόνο στην αυλή του μιας και οι αίθουσες ήταν κλειστές. Εκεί έχουν μια κακιά συνήθεια. Όλες οι εργασίες συντήρησης γίνονται πριν την τουριστική περίοδο και όχι όπως είναι το σωστό στη διάρκειά της (!!!). Άκου εκεί πράγματα! Βγήκαμε στη μεγάλη πλατεία του κάστρου και κινηθήκαμε προς τη νότια πλευρά του να δούμε λίγο τον Βιστούλα. Γι άλλη μια φορά μαγεύτηκα από τις εικόνες που είχα μπροστά στα μάτια μου κι ας μην ήταν η πρώτη φορά που τις έβλεπα. Κάτσαμε στη σκιά των δέντρων, ήπιαμε ένα καφέ και κατεβήκαμε για βόλτα στην πόλη.

Πήραμε όλοι μαζί ένα «τρενάκι» να μας κάνει μια μεγάλη βόλτα στην παλιά πόλη και το Kazimierz. Πρώτη στάση για επίσκεψη στο εργοστάσιο του Σίντλερ που ένα μέρος του έχει μετατραπεί σε μουσείο. Συνεχίσαμε στα στενά του Kazimierz και στην παλιά πόλη. Μας άφησε έξω από το ξενοδοχείο και αφού χαλαρώσαμε για λίγο βγήκαμε να απολύσουμε την όμορφη, καλοκαιρινή, νυχτερινή πόλη.
Η επόμενη, τελευταία μέρα του ταξιδιού μας στην Πολωνία, ξεκίνησε με βροχή. Οι υπόλοιποι πήγαν στο Άουσβιτς. Εγώ, όπως και την πρώτη φορά, απέφυγα να πάω πιστεύοντας ότι δεν θα μπορούσα να υποστώ ένα τόσο σκληρό σοκ. Έτσι όταν κόπασε η βροχή βγήκα ξανά στην παλιά πόλη για χάζεμα και ψώνια.

Άλλωστε ο έρωτάς μου γι αυτή την πόλη δεν έλεγε να κορεστεί με τίποτα.

Το μεσημεράκι συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους σοκαρισμένους της παρέας, φάγαμε, κάτσαμε για χάζι και καφέ και έτσι πέρασε η ώρα. Στις 8 το βραδάκι φύγαμε για το ξενοδοχείο όπου μετά από μια ώρα ήρθε ο Γκρέγκορυ και μας πήρε για το αεροδρόμιο. Φτάσαμε, αποχαιρετιστήκαμε και λίγο μετά τα μεσάνυχτα απογειωθήκαμε με την SkyEurope για Αθήνα όπου φτάσαμε στις τρεισήμισι το πρωί.

Άλλο ένα ταξίδι, και μάλιστα στην Πολωνία, έφτασε στο τέλος του. Ήμασταν όλοι καλά και ευτυχείς. Και εις άλλα με υγεία!!!!

Περισσότερες φωτογραφίες: Picasa Web Albums - dimos 2 - POLAND 21-26/...

 

[kalspiros]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Γ΄(ΚΡΑΚΟΒΙΑ)
Γύρισα στην πλατεία και έκατσα για καφέ. Ξαφνικά ακούστηκαν μουσικές και τύμπανα που όλο και δυνάμωναν. Σε λίγο ένας θίασος, ο θίασος του θεάτρου Γκροτέσκ που γιόρταζε τα 60 του χρόνια, περνούσε από μπροστά μου με τους ηθοποιούς να φορούν αστεία κοστούμια και μάσκες αστείων τύπων αλλά και ζώων και να συνοδεύονται από ομάδες μουσικών με κρουστά.

Λοιπόν Δήμο, έχεις καμιά φωτογραφία, σαν αυτή, αλλά με τον φακό γυρισμένο λίγο προς τα δεξιά? άντε δε μπορεί, θα με έκανες capture στην καφετέρια που καθόμουν

 

[Earth Citizen]

Πολύ ωραία αφήγηση και φοβερές φωτογραφίες! Ξύπνησαν οι αναμνήσεις που έχω από την αγαπημένη Πολωνία! Έζησα λίγους μήνες στη Βαρσοβία και επισκέφτηκα αρκετές πόλεις, καθεμία έχει τη δική της ομορφιά..Η Κρακοβία είναι όντως υπέροχη! Πάντα τέτοια!!

 

[xenos]

Ωραια ιστορια Δημο.Ειναι μερικες χωρες που κολλαμε και πηγαινουμε ξανα και ξανα.

Παντα καλα και ομορφα ταξιδια.

 

[kalspiros]

και για του λόγου το αληθές, ορίστε και η δικιά μου οπτική...

 

[dimosf]

και για του λόγου το αληθές, ορίστε και η δικιά μου οπτική...

Καλά! Απίστευτο!!! Στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή;
Για δες εδώ μήπως δεις τον εαυτό σου μέσα: Picasa Web Albums - dimos 3 - POLAND, 17-25...

 

[dimosf]

Ταξίδι 3ο (2008)

ΝΟΤΙΑ ΠΟΛΩΝΙΑ
Ακριβώς ενάμιση χρόνο μετά, παραμονές Χριστουγέννων του 2008, ετοιμάστηκα με δύο συναδέλφους για χειμωνιάτικη, αυτή τη φορά, επίσκεψη στην Πολωνία. Η πτήση μας με Lufthansa προέβλεπε έξι ώρες στο Μόναχο. Φυσικά εμείς είχαμε διαλέξει τη συγκεκριμένη ανταπόκριση για να αξιοποιήσουμε το πέρασμά μας από τη Βαυαρική πρωτεύουσα, την οποία και επισκεφθήκαμε (βλ. http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...3%E5%ED%ED%E9%DC%F4%E9%EA%E7-marienplatz.html).
Στις 3 το μεσημέρι με πτήση Cityline της Lufthansa αναχωρήσαμε από το Μόναχο για την Κρακοβία, όπου φτάσαμε μια ώρα μετά. Μέχρι να πάρουμε τι αποσκευές μας και να βγούμε έξω είχε νυχτώσει για τα καλά. ΧΕΙΜΩΝΑΣ!!! Ο Myetek μας περίμενε. Φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητό του και ξεκινήσαμε για Κρακοβία. Η κίνηση απίστευτη!! Οι Πολωνοί οδηγοί είναι φοβεροί!! Είχα πάρει μια γερή δόση από δαύτους στο πρώτο μου ταξίδι. Ο φίλος μας είχε συνέχεια το κινητό στο αυτί. Αν δεν τον παίρνανε έπαιρνε αυτός! Το ραδιόφωνο στη διαπασών και οι ελιγμοί μέσα στο μποτιλιάρισμα για πολύ γερά νεύρα. Φτάσαμε στην Κρακοβία και πήγαμε στο ξενοδοχείο Polonia να βρούμε τους άλλους και να φύγουμε όλοι μαζί. Δύο ακόμα αυτοκίνητα με Πολωνούς συναδέλφους ήταν εκεί. Συναντήσαμε τους συναδέλφους από την Ισπανία και την Ουαλία και ξεκινήσαμε όλοι μαζί. Θα πηγαίναμε προς τα νότια, στην κατεύθυνση προς το Zakopane γύρω στα 80χμ από την Κρακοβία. Δεξιά και αριστερά του δρόμου υπήρχε λίγο χιόνι. Το κρύο βέβαια αρκετό, όχι όμως υπερβολικό. Μάλλον ζέστη για την εποχή, όπως μας είπαν. Οι πολωνοί πήγαιναν λες και οδηγούσαν σε πίστα της Formula 1. Φτάσαμε επιτέλους σώοι στο χωριό Bystra και στον ξενώνα Terata όπου θα μέναμε για τέσσερα βράδια. Όμορφος ξενώνας με κυρίαρχο στοιχείο το ξύλο. Άλλωστε όπως θα μαθαίναμε η περιοχή παράγει πολύ ξυλεία και οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με αυτό. Εκεί συναντήσαμε και τους συναδέλφους από το Ιάσιο της Ρουμανίας που είχαν έρθει οδικά, φάγαμε κι πήγαμε όλοι για ύπνο κουρασμένοι από το ταξίδι.
Το άλλο πρωί, στο πρωινό συναντήσαμε και τους συναδέλφους από τη Βουλγαρία και την Τουρκία που είχαν έρθει αργά τη νύχτα. Η μέρα μας κύλησε με μεγάλη εντυπωσιακή εκδήλωση υποδοχής

με γεύμα,

επίσκεψη και δουλειά στο σχολείο

που συμμετέχει και συντονίζει το πρόγραμμά μας στο χωριό Sidzina

και δείπνο όλων των συμμετεχόντων στον ξενώνα μας.

Την Τρίτη μέρα είχε γνώριμα πράγματα για μένα. Κατέβηκα γι άλλη μια φορά στα αλατωρυχεία στη

Wieliczka, αυτή τη φορά με αγγλόφωνη ξεναγό και μετά πήγαμε για φαΐ, βόλτα και ψώνια στο

Zakopane όπου επισκεφθήκαμε ξανά την εκκλησία του Πάπα. Στην επιστροφή άρχισε να χιονίζει. Επιτέλους να βλέπαμε λίγο χιόνι.
Την τέταρτη μέρα που ξυπνήσαμε το είχε στρώσει και συνέχιζε να ρίχνει. Η μέρα ήταν αφιερωμένη στο σχολείο. Επίσκεψη, μάθημα και δουλειά στους υπολογιστές. Το μεσημέρι φάγαμε σε ένα ακόμα όμορφο παραδοσιακό εστιατόριο στην πόλη

Jordanov. Μετά το φαΐ ακολούθησε μια πολύ όμορφη εμπειρία. Όταν οργανώναμε το ταξίδι μας οι Πολωνοί μας είχαν πει να πάρουμε μαζί μας μαγιό (!!!!). Εκείνο το απόγευμα το χρησιμοποιήσαμε. Στα θερμά λουτρά στο BanskaNizna κοντά στο Zakopane. Το συγκρότημα είναι πολύ οργανωμένο. Με εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, υδρομασάζ και νεροτσουλήθρες. Η χαρά του παιδιού δηλαδή (κάθε ηλικίας!!). Ειδικά στην εξωτερική πισίνα με έλατα γύρω, όλα χιονισμένα και να χιονίζει πάνω στα κεφάλια μας ενώ εμείς κολυμπούσαμε στους 38ο C, προσπαθώντας να διακρίνουμε μέσα στους ατμούς τον διπλανό μας είναι άλλη εμπειρία. ΜΟΝΑΔΙΚΗ!!!!

Δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψουν. Δύο ώρες πλατσουρίζαμε στα ζεστά νερά και στη επιστροφή σταματήσαμε πάλι στο Jordanov σε μια μπυραρία-εστιατόριο για ένα ποτό.

Εγώ πήρα ζεστή μπύρα με μπαχαρικά που είχα δοκιμάσει στο πρώτο μου ταξίδι. Ήταν ότι έπρεπε για κείνη τη βραδιά. Έξω συνέχιζε να ρίχνει και τώρα οι εικόνες θύμιζαν πια Χριστούγεννα. Στον ξενώνα πήραμε δείπνο όλοι μαζί πια μιας και ήταν η τελευταία μας νύχτα στην περιοχή.
Την επόμενη, μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε.

Όλα γύρω άσπρα! Μια εικόνα που επιτέλους ανταποκρίνονταν στην εποχή και το χώρο. Αυτή την εικόνα περίμενα όταν έφευγα από την Αθήνα. Περάσαμε από εξοχές, δίπλα σε ποτάμια, μέσα από χιονισμένες κοιλάδες και κάναμε την πρώτη μας στάση στην πόλη Wadowice, γενέτειρα του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’. Πήγαμε για λίγο στην Βασιλική της πόλης και κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη. Εκείνη τη μέρα είχε αρκετό κρύο. Συνεχίσαμε για Oswiecim (στα Γερμανικά Άουσβιτς). Τελικά μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα. Έτσι κι εγώ δεν απέφυγα μια επίσκεψη στο μνημείο αυτό της φρίκης.

Το σοκ από την επίσκεψη ήταν πραγματικά μεγάλο. Τόσο που προσπαθώ να μη θυμάμαι όσα είδα εκεί.

Η επίσκεψη μας τελείωσε, περάσαμε και απ’ έξω από το παρακείμενο Μπιργκενάου και κατευθυνθήκαμε προς την πόλη Oswiecim και το ξενοδοχείο Galicja για γεύμα. Ήταν βράδυ πια όταν φτάσαμε στην Κρακοβία, αφήσαμε τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο Polonia όπου θα μέναμε εκείνο το βράδυ και κατεβήκαμε για βόλτα στη νυχτερινή, στολισμένη Κρακοβία. Το χιόνι το είχαν μαζέψει αλλά το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό. Μπήκαμε στην παλιά πόλη από τη μεριά του Barbican, περάσαμε την πύλη Florian και από την οδό Florianska φτάσαμε στην πλατεία RynekGlowny. Όλα ήταν στολισμένα για τα Χριστούγεννα που έφταναν σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Στη δυτική πλευρά της πλατείας είχαν στήσει μια πολύ όμορφη χριστουγεννιάτικη αγορά.

Στολίδια από ξύλο, ύφασμα, τσίγκο, πηλό αλλά τίποτα από πλαστικό περίμεναν τους αγοραστές για να στολίσουν όμορφα χριστουγεννιάτικα δέντρα στα σπίτια των Πολωνών αλλά και των ξένων που γύρναγαν σα χαμένοι όπως εμείς ανάμεσα στους πάγκους. Σε ένα κιόσκι ένας νεαρός σιδεράς έφτιαχνε, σφυροκοπώντας το σίδερο, πέταλα για γούρι. Οι σειρήνες μας καλούσαν να ξοδέψουμε και φυσικά δεν αντισταθήκαμε και πολύ. Εκτός από τα στολίδια είχε και πάγκους με φαΐ. Πολύ φαΐ. Και ωραίο φαΐ. Λουκάνικα, κότσια, χοιρομέρια, μανιτάρια, πατάτες, διάφορα λαχανικά ψήνονταν σε τεράστια ταψιά ή σχάρες και σπάζανε τις μύτες όλων. Ντόπιων και ξένων. Και μπύρες και ζεστό κρασί με μπαχαρικά που μοσχοβολούσε σε όλη την πλατεία. Κυριολεκτικά να σου τρέχουν τα σάλια. Αφήσαμε όμως τα ψώνια και το φαΐ για αργότερα. Μαζευτήκαμε όλοι στο υπόγειο Harris Piano Jazz Bar. Κάτσαμε ήπιαμε ένα ποτό, είπαμε τις εντυπώσεις μας από τις μέρες που πέρασαν, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον Φεβρουάριο του 2009 στην Αθήνα, αποχαιρετίσαμε τους φίλους μας τους Πολωνούς που είχαν δρόμο μπροστά τους για τα σπίτια τους και βγήκαμε ξανά στην πλατεία. Πάλι βόλτες ανάμεσα στους πάγκους Κάναμε λίγα ψώνια και κάτσαμε, παρά το τσουχτερό κρύο, να φάμε από τα υπαίθρια. Το φαγητό ήταν απίθανο! Φάγαμε και επειδή λόγω κρύου δεν μπορούσαμε να κάτσουμε για πολύ φύγαμε για το ξενοδοχείο. Αντί για ύπνο όμως και πάλι για ποτό. Αυτή τη φορά μια κατακόκκινη Palinca, το Ρουμάνικο ρακί. Φυσικά στο δωμάτιο των Ρουμάνων. Αργά πια και ελαφρά ως πολύ ζαλισμένοι πήγαμε για ύπνο την τελευταία μας βραδιά στην Πολωνία.
Την τελευταία μέρα το πρωί πληρώσαμε τα δωμάτια, αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε. Μανούλα μου κρύο!!! Ψόφος!! Και το χειρότερο ψιλόβροχο. Ξανά στην αγορά και μετά με τα πόδια ξεκινήσαμε για τη Wawel. Πρώτη στάση για καφέ αλλά κυρίως για λίγη ζέστη σε ένα καφέ στην πλατεία Dominikanski και μετά στο κάστρο Wawel. Το παλάτι ήταν ανοικτό και κυρίως είχε ζέστη.

Μετά το παλάτι λίγο στον καθεδρικό και από εκεί σε άλλο καφέ, απέναντι από το παλάτι για μια καυτή σοκολάτα.

Μια μικρή βόλτα ακόμα στην πλευρά που φαίνεται το ποτάμι, μερικές φωτογραφίες και γρήγορα πίσω στην

αγορά για τα τελευταία ψώνια.

Αποχαιρετίσαμε τους υπόλοιπους, φάγαμε κάτι πάλι στα όρθια (αλλά πιο γρήγορα αυτή τη φορά. Το κρύο δεν αστειευόταν!)

και με ένα ταξί από το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο. Στις 11 το βράδυ, μέσω Μονάχου, φτάσαμε στην Αθήνα που τη βρήκαμε κι αυτή στολισμένη για τα Χριστούγεννα. Χρόνια Πολλά!!!!

Περισσότερες φωτογραφίες: Picasa Web Albums - ahfcp-1 - POLAND - Sidz...#



Σημείωση:
Στα τρία αυτά ταξίδια μου γνώρισα μόνο ένα μικρό μέρος της νότιας Πολωνίας. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω τελειώσει με αυτή τη χώρα. Στο μυαλό μου τριγυρίζει ένα τουλάχιστον ακόμα ταξίδι, αυτή τη φορά στα βόρεια και ανατολικά της χώρας με τα τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ελπίζω να μην αργήσει να πραγματοποιηθεί.