Πάνω στη μοτοσικλέτα στην Καμπότζη, είχα ένα αρχαίο walkman με μια κασέτα γραμμένη από το ραδιόφωνο από τα 90's. Σταματούσα κάθε 5 λεπτά για να πατήσω το rewind και να ξαναβάλω το passenger. Τρία τραγούδια μετά ήταν το Ταξιδιάρα Ψυχή και στο καπάκι ο Κουρσάρος του Βασίλη. Στάση, ανάβαση σε χαμένα αρχαία στη μέση του δάσους και ξανά τα ίδια, ακολουθώντας τον ντόπιο μπροστά που βεβαιωνόταν πως δεν θα χανόμασταν σε τίποτε ναρκοθετημένες περιοχές... Το μόνο τραγούδι που του άρεσε του Καμποτζιανού ήταν το passenger, ειδικά το "λαλαλα", το τραγουδούσε συνέχεια...
Όποτε το ακούω θυμάμαι εκείνο το ταξίδι και λέω και αύριο να πεθάνω, ευτυχισμένος θα' μαι με αυτά που είδα (και με αυτά που άκουσα).