Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.822
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Ποτέ ξανά!
Ποτέ!
Μας τελείωσε η Ασία λέμε!
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΣΙΑ!
Ρε, Η ΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!
Κάπως έτσι τελείωσε αυτό το ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα μείνει στην ιστορία για τις ανελέητες μετακινήσεις του, τα χειρότερα καταλύματα που έχει συναντήσει άνθρωπος, κάθε λογής απάτες, ένα εξωτικό μέρος, μια υπέροχη φιλία και μπυροποσίες σε βαθμό αλκοολισμού.
Πως άρχισε όμως;
Θα πρέπει να πάμε λίγο πίσω, στο σωτήριο έτος του 2013 συγκεκριμένα, που σηματοδότησε το πρώτο μας ταξίδι εκτός Ευρώπης. Ξεκίνησε κάπου στην Koh Phangnan, μόλις λίγα μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα, σε ένα μικροσκοπικό μπιτς μπαρ περιστοιχισμενο από κοκοφίνικες, στο χείλος μιας χρυσαφένιας αμμουδιάς μια νύχτα χωρίς φεγγάρι.
Εκεί υπό τους ήχους ρέγγε μουσικής, τριζονιών και ερωτικά καλέσματα γκέκων, συναντάμε τους ήρωες της ιστορίας μας, σαφώς νεότερους με όλη την αθωότητα δυο παρθένων ταξιδευτών, ξυπόλυτους και μεθυσμένους από Μαϊ Ταϊ, να παρακολουθούν μια συζήτηση μεταξύ θαμώνων που μιλούν για κάποιους backpackers που είχαν αναχωρήσει πρόσφατα από το νησί.
- Ο Μάουρο πέρασε τα σύνορα για Λάος από το Νογκ Κιάο. Θα μείνει αρχικά στην Βιετιέν και μετά θα ξεκινήσει για το Βαν Βιένγκ και την γαλάζια λίμνη.
- Η Σάρα; Η Σάρα θα μείνει στην Σιέμ Ρίπ. Αποφάσισε να περάσει ένα μήνα στην Καμπότζη να μελετήσει την αρχιτεκτονική της αυτοκρατορίας των Χμέρ και την ιστορία του Άνγκορ Βατ.
Στα αυτιά τους αποτυπώθηκαν αυτά τα ονόματα των προορισμών, που φάνταζαν τόσο εξωτικά με άκουσμα τόσο λαχταριστό που τους καλούσε για τα επόμενα χρόνια σαν το τραγούδι των σειρήνων. Επίσης, επειδή η μνήμη πολλές φορές λειτουργεί επιλεκτικά, ενίοτε και απατηλά, η γράφουσα και ο σύντροφος της επέλεξαν να θυμούνται αποσπασματικά αυτή την συζήτηση. Γιατί η πραγματική συζήτηση βλέπετε είχε κυλήσει κάπως έτσι:
- Τον Μαούρο τον έκλεψαν στα σύνορα για Λάος, στο Νονγκ Κιάο. Περιμένει στην Βιετιέν να του στείλει έμβασμα ο πατέρας του για να πάει στο Βαν Βιένγκ. Να έχει για να πίνει μπύρες όλη μέρα στην γαλάζια λίμνη.
- Η Σάρα ξεπέρασε την δηλητηρίαση; Ένα μήνα στην Σιέμ Ρεπ, όλο άρρωστη είναι. Θέλει λέει να μελετήσει την αρχιτεκτονική των Χμέρ και ούτε το Άγκορ Βατ δεν έχει κατορθώσει να δει ακόμα.
Μια ανάμνηση λοιπόν, με γεύση Μαϊ Ταϊ, οδήγησε το αγαπητό ζεύγος μια γκρίζα μέρα του Φλεβάρη του 2017 στο Ελ. Βενιζέλος με τα μπακπάκ στη πλάτη. Εκείνης ήταν κλεμμένο από τον αδερφό της, ένα άθλιο μαύρο camper στολισμένο με 10 λουκέτα. Εκείνου αξιοπρεπές, Vaude, δώρο της αγαπημένης του. Από προετοιμασίες ως συνήθως είχαν αρκεστεί στα βασικά. Πτήση μετ' επιστροφής με Qatar Αθήνα - Μπανγκόκ, στην προνομιακή τιμή των 550 ευρώ κατ' άτομο, κλεισμένο από προσφορά προ ενός μηνός από την ημερομηνία εκκίνησης. Μία ακόμα πτήση one way από Louang Prabang για Siem Rep, με Vietnam airlines στην καθόλου προνομιακή τιμή των 120 ευρώ έκαστος, κλεισμένη τελευταία στιγμή. Η μετακινήσεις από τη Μπανγκόκ στη Λουάνγκ Παρμπάνκ και από τη Σίεμ Ρεπ στη Μπανγκόκ στην καλή διάθεση του Βούδα. Από διανυκτερεύσεις, μόλις μία επιβεβαιωμένη από τις 16 στο σύνολο, για το πρώτο βράδυ στην Μπανγκόκ. Για όλα τα υπόλοιπα, ένας δανεικός οδηγός lonely planet από αγαπημένο και πολυταξιδεμένο μέλος του όμορφου φόρουμ Travelstories.gr.
Η τύχη του ταξιδιού κρίθηκε στα πρώτα μόλις λεπτά που το ζεύγος εισέβαλε στο αεροδρόμιο.
- ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ; (αλλόφρων σύντροφος, δεν τα πάει καλά με τις αναμονές)
- Λυπούμαστε πολύ για την ταλαιπωρία. Τουλάχιστον δεν επηρεάζει το δεύτερο μέρος της πτήσης σας. Η αναμονή σας στη Ντόχα θα είναι μόλις τεσσεράμισι ώρες. (υπομονετική υπάλληλος του Ελ. Βελιζέλος)
- Δικαιούμαστε τίποτα; Γιατί διάβασα ότι αν έχουμε καθυστέρηση δικαιούμαστε αποζημίωση, σωστά; (Εγώ, γνωστή και ως μετεμψύχωση του Σκρούτζ Μακ Ντακ)
Με 2 κουπόνια αξίας 10 ευρώ για σίτιση αναχωρήσαμε από τον γκισέ αποχαιρετώντας τα μπάκπακ μας στο check-in.
Ο σύντροφος συνέχιζε να μουρμουρίζει ακατάληπτα: "τέσσερις ώρες εδώ, τεσσεράμισι εκεί, πες πέντε, τρεισήμιση ως τη Ντόχα, πες τέσσερις, εξίμισι ώρες ως τη Μπανγκόκ, πες εφτά μας κάνουν , όχι κάποιο λάθος κάνω, ΟΧΙ, αποκλείεται να έχουμε 19 ώρες ταξίδι μπροστά μας!"
Οι πρώτες τέσσερις ώρες βέβαια πέρασαν γρήγορα. Χρησιμοποίησαν τα κουπόνια τους για να φάνε στο εστιατόριο που τους υπέδειξαν, εξερεύνησαν το αεροδρόμιο - το ξέρατε ότι έχει ένα μίνι μουσείο στον πάνω όροφο; - και κυρίως απόλαυσαν για λίγο ακόμα την γλυκιά αναμονή της αναχώρησης στο προπύργιο της εξόδου τους. Αυτή την γαργαλιστική αίσθηση του αγνώστου να σου κλείνει το μάτι καθώς τα νυχτερινά φώτα του αεροδιάδρομου τους οδήγησαν στην πύλη ενός ακόμα ταξιδιού, όπου τα πάντα είναι πιθανά.
Τα αεροδρόμια μοιάζουν με χρονοκάψουλα. Από τον έλεγχο των διαβατηρίων βαφτίζεσαι ταξιδιώτης. Έχεις ήδη εισέλθει στην ιστορία του ταξιδιού σου. Ένας καφές, το τσιγάρο στο καπνιστήριο, οι τσίχλες για την πτήση, η αναμονή στην πύλη και η ρουτίνα σου έχει ξεχαστεί, το σπίτι σου μοιάζει μακρινό, οι άβολες θέσεις σου θυμίζουν ότι θα κάνεις μέρες να ξαπλώσεις στον καναπέ σου. Το μυαλό σου μπαίνει στο τώρα, ξεχνάς το παρελθόν - δεν μπορείς να επιστρέψεις, αγνοείς το μέλλον - γιατί δεν γνωρίζεις με τι αισθήσεις να το ντύσεις. Το αεροδρόμιο σε καλωσορίζει στο τώρα!
Οι 3,5 ώρες μέχρι το Κατάρ, χωρίς ατομικό entertainment screen - προς μεγάλη απογοήτευση και των δυο τους - κύλησαν ανεκτά. Οι 4,5 ώρες αναμονής στη μεταμεσονύκτια Ντόχα, μαρτυρικά. Ήθελαν να 'ξεραν, ποιος μ*&@%$! αποφάσισε να εγκαταστήσει τα καθίσματα αναμονής τύπου σεζ λονγκ, τα οποία λιμπιστίκαν από το διαφημιστικό βίντεο της Κατάραhospitality, πίσω από έναν ... παιδότοπο;;; Εκτός από το γεγονός ότι κόντεψε να ξημερώσει μέχρι να τις ανακαλύψουνε, με το που απλώνουν την αρίδα τους, ξεκίνησαν τα σούρτα φέρτα των πρωινών πτήσεων και ο παιδότοπος γέμισε. Παιδικές φωνούλες κάθε εθνικότητας και θρησκείας ενώθηκαν με κοινή γλώσσα το παιχνίδι, κάνοντας τον ύπνο αδύνατο και τα νεύρα τσατάλια. Καφές, τσιγάρο και μια ανατολή στην Ντόχα.
"Εξήμισι ώρες μείνανε, θα κοιμηθούμε στην πτήση.¨σκέφτηκαν και με βήματα βαριά κίνησαν για την πύλη τους.
Στην πτήση Ντόχα - Μπανγκόκ ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά, δεν ήξεραν αν πρέπει να φάνε δείπνο ή πρωινό. Με μάτι γλαρό χαζευάν το entertainment screen ενώ οι υπόλοιποι επιβάτες, με μια φρεσκάδα στη μάπα τιτίβιζαν χαρούμενοι κάνοντας πασιφανές ότι ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!
Ποτέ!
Μας τελείωσε η Ασία λέμε!
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΣΙΑ!
Ρε, Η ΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!
Κάπως έτσι τελείωσε αυτό το ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα μείνει στην ιστορία για τις ανελέητες μετακινήσεις του, τα χειρότερα καταλύματα που έχει συναντήσει άνθρωπος, κάθε λογής απάτες, ένα εξωτικό μέρος, μια υπέροχη φιλία και μπυροποσίες σε βαθμό αλκοολισμού.
Πως άρχισε όμως;
Θα πρέπει να πάμε λίγο πίσω, στο σωτήριο έτος του 2013 συγκεκριμένα, που σηματοδότησε το πρώτο μας ταξίδι εκτός Ευρώπης. Ξεκίνησε κάπου στην Koh Phangnan, μόλις λίγα μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα, σε ένα μικροσκοπικό μπιτς μπαρ περιστοιχισμενο από κοκοφίνικες, στο χείλος μιας χρυσαφένιας αμμουδιάς μια νύχτα χωρίς φεγγάρι.
Εκεί υπό τους ήχους ρέγγε μουσικής, τριζονιών και ερωτικά καλέσματα γκέκων, συναντάμε τους ήρωες της ιστορίας μας, σαφώς νεότερους με όλη την αθωότητα δυο παρθένων ταξιδευτών, ξυπόλυτους και μεθυσμένους από Μαϊ Ταϊ, να παρακολουθούν μια συζήτηση μεταξύ θαμώνων που μιλούν για κάποιους backpackers που είχαν αναχωρήσει πρόσφατα από το νησί.
- Ο Μάουρο πέρασε τα σύνορα για Λάος από το Νογκ Κιάο. Θα μείνει αρχικά στην Βιετιέν και μετά θα ξεκινήσει για το Βαν Βιένγκ και την γαλάζια λίμνη.
- Η Σάρα; Η Σάρα θα μείνει στην Σιέμ Ρίπ. Αποφάσισε να περάσει ένα μήνα στην Καμπότζη να μελετήσει την αρχιτεκτονική της αυτοκρατορίας των Χμέρ και την ιστορία του Άνγκορ Βατ.
Στα αυτιά τους αποτυπώθηκαν αυτά τα ονόματα των προορισμών, που φάνταζαν τόσο εξωτικά με άκουσμα τόσο λαχταριστό που τους καλούσε για τα επόμενα χρόνια σαν το τραγούδι των σειρήνων. Επίσης, επειδή η μνήμη πολλές φορές λειτουργεί επιλεκτικά, ενίοτε και απατηλά, η γράφουσα και ο σύντροφος της επέλεξαν να θυμούνται αποσπασματικά αυτή την συζήτηση. Γιατί η πραγματική συζήτηση βλέπετε είχε κυλήσει κάπως έτσι:
- Τον Μαούρο τον έκλεψαν στα σύνορα για Λάος, στο Νονγκ Κιάο. Περιμένει στην Βιετιέν να του στείλει έμβασμα ο πατέρας του για να πάει στο Βαν Βιένγκ. Να έχει για να πίνει μπύρες όλη μέρα στην γαλάζια λίμνη.
- Η Σάρα ξεπέρασε την δηλητηρίαση; Ένα μήνα στην Σιέμ Ρεπ, όλο άρρωστη είναι. Θέλει λέει να μελετήσει την αρχιτεκτονική των Χμέρ και ούτε το Άγκορ Βατ δεν έχει κατορθώσει να δει ακόμα.
Μια ανάμνηση λοιπόν, με γεύση Μαϊ Ταϊ, οδήγησε το αγαπητό ζεύγος μια γκρίζα μέρα του Φλεβάρη του 2017 στο Ελ. Βενιζέλος με τα μπακπάκ στη πλάτη. Εκείνης ήταν κλεμμένο από τον αδερφό της, ένα άθλιο μαύρο camper στολισμένο με 10 λουκέτα. Εκείνου αξιοπρεπές, Vaude, δώρο της αγαπημένης του. Από προετοιμασίες ως συνήθως είχαν αρκεστεί στα βασικά. Πτήση μετ' επιστροφής με Qatar Αθήνα - Μπανγκόκ, στην προνομιακή τιμή των 550 ευρώ κατ' άτομο, κλεισμένο από προσφορά προ ενός μηνός από την ημερομηνία εκκίνησης. Μία ακόμα πτήση one way από Louang Prabang για Siem Rep, με Vietnam airlines στην καθόλου προνομιακή τιμή των 120 ευρώ έκαστος, κλεισμένη τελευταία στιγμή. Η μετακινήσεις από τη Μπανγκόκ στη Λουάνγκ Παρμπάνκ και από τη Σίεμ Ρεπ στη Μπανγκόκ στην καλή διάθεση του Βούδα. Από διανυκτερεύσεις, μόλις μία επιβεβαιωμένη από τις 16 στο σύνολο, για το πρώτο βράδυ στην Μπανγκόκ. Για όλα τα υπόλοιπα, ένας δανεικός οδηγός lonely planet από αγαπημένο και πολυταξιδεμένο μέλος του όμορφου φόρουμ Travelstories.gr.
Η τύχη του ταξιδιού κρίθηκε στα πρώτα μόλις λεπτά που το ζεύγος εισέβαλε στο αεροδρόμιο.
- ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ; (αλλόφρων σύντροφος, δεν τα πάει καλά με τις αναμονές)
- Λυπούμαστε πολύ για την ταλαιπωρία. Τουλάχιστον δεν επηρεάζει το δεύτερο μέρος της πτήσης σας. Η αναμονή σας στη Ντόχα θα είναι μόλις τεσσεράμισι ώρες. (υπομονετική υπάλληλος του Ελ. Βελιζέλος)
- Δικαιούμαστε τίποτα; Γιατί διάβασα ότι αν έχουμε καθυστέρηση δικαιούμαστε αποζημίωση, σωστά; (Εγώ, γνωστή και ως μετεμψύχωση του Σκρούτζ Μακ Ντακ)
Με 2 κουπόνια αξίας 10 ευρώ για σίτιση αναχωρήσαμε από τον γκισέ αποχαιρετώντας τα μπάκπακ μας στο check-in.
Ο σύντροφος συνέχιζε να μουρμουρίζει ακατάληπτα: "τέσσερις ώρες εδώ, τεσσεράμισι εκεί, πες πέντε, τρεισήμιση ως τη Ντόχα, πες τέσσερις, εξίμισι ώρες ως τη Μπανγκόκ, πες εφτά μας κάνουν , όχι κάποιο λάθος κάνω, ΟΧΙ, αποκλείεται να έχουμε 19 ώρες ταξίδι μπροστά μας!"
Οι πρώτες τέσσερις ώρες βέβαια πέρασαν γρήγορα. Χρησιμοποίησαν τα κουπόνια τους για να φάνε στο εστιατόριο που τους υπέδειξαν, εξερεύνησαν το αεροδρόμιο - το ξέρατε ότι έχει ένα μίνι μουσείο στον πάνω όροφο; - και κυρίως απόλαυσαν για λίγο ακόμα την γλυκιά αναμονή της αναχώρησης στο προπύργιο της εξόδου τους. Αυτή την γαργαλιστική αίσθηση του αγνώστου να σου κλείνει το μάτι καθώς τα νυχτερινά φώτα του αεροδιάδρομου τους οδήγησαν στην πύλη ενός ακόμα ταξιδιού, όπου τα πάντα είναι πιθανά.
Τα αεροδρόμια μοιάζουν με χρονοκάψουλα. Από τον έλεγχο των διαβατηρίων βαφτίζεσαι ταξιδιώτης. Έχεις ήδη εισέλθει στην ιστορία του ταξιδιού σου. Ένας καφές, το τσιγάρο στο καπνιστήριο, οι τσίχλες για την πτήση, η αναμονή στην πύλη και η ρουτίνα σου έχει ξεχαστεί, το σπίτι σου μοιάζει μακρινό, οι άβολες θέσεις σου θυμίζουν ότι θα κάνεις μέρες να ξαπλώσεις στον καναπέ σου. Το μυαλό σου μπαίνει στο τώρα, ξεχνάς το παρελθόν - δεν μπορείς να επιστρέψεις, αγνοείς το μέλλον - γιατί δεν γνωρίζεις με τι αισθήσεις να το ντύσεις. Το αεροδρόμιο σε καλωσορίζει στο τώρα!
Οι 3,5 ώρες μέχρι το Κατάρ, χωρίς ατομικό entertainment screen - προς μεγάλη απογοήτευση και των δυο τους - κύλησαν ανεκτά. Οι 4,5 ώρες αναμονής στη μεταμεσονύκτια Ντόχα, μαρτυρικά. Ήθελαν να 'ξεραν, ποιος μ*&@%$! αποφάσισε να εγκαταστήσει τα καθίσματα αναμονής τύπου σεζ λονγκ, τα οποία λιμπιστίκαν από το διαφημιστικό βίντεο της Κατάραhospitality, πίσω από έναν ... παιδότοπο;;; Εκτός από το γεγονός ότι κόντεψε να ξημερώσει μέχρι να τις ανακαλύψουνε, με το που απλώνουν την αρίδα τους, ξεκίνησαν τα σούρτα φέρτα των πρωινών πτήσεων και ο παιδότοπος γέμισε. Παιδικές φωνούλες κάθε εθνικότητας και θρησκείας ενώθηκαν με κοινή γλώσσα το παιχνίδι, κάνοντας τον ύπνο αδύνατο και τα νεύρα τσατάλια. Καφές, τσιγάρο και μια ανατολή στην Ντόχα.
"Εξήμισι ώρες μείνανε, θα κοιμηθούμε στην πτήση.¨σκέφτηκαν και με βήματα βαριά κίνησαν για την πύλη τους.
Στην πτήση Ντόχα - Μπανγκόκ ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά, δεν ήξεραν αν πρέπει να φάνε δείπνο ή πρωινό. Με μάτι γλαρό χαζευάν το entertainment screen ενώ οι υπόλοιποι επιβάτες, με μια φρεσκάδα στη μάπα τιτίβιζαν χαρούμενοι κάνοντας πασιφανές ότι ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!
Hamad Airport Doha ... και γάτες!
