Περού Περού : Εκεί όπου έκλεψαν και τα διαβατήρια και την καρδιά μας

[ioanna karagianni]

Κι εγώ Ιωάννα μου Κούσκο και ξερό ψωμί.
Μήπως πρέπει να ξαναματασκεφτείς το ταξιδάκι του Ιουλίου?
και ν αλλάξεις πορεία?

Καλέ τι ξερό ψωμί άλλα λέει η Κική για το Κούσκο, ως και μασάζ και μανικιούρ έκανε, για ξερό ψωμί δεν είπε

 

[villi]

Τι βλέπω εδώ Περού???Αχ το ταξίδι όνειρο για μένα!Από όσα διάβασα έχω να πω ότι είστε εκπληκτικές και ανεπανάληπτες κορίτσια!Πολύ χιούμορ,ωραίες φωτό και περιγραφή που μας διασκεδάζει!Περιμένω τη συνέχεια με πολύ αγωνία...

 

[Dva Srca]

Κική μου άρχισα να διαβάζω τώρα την ιστορία σου, ακόμα είμαι στο δεύτερο κεφάλαιο αλλά την απολαμβάνω πάρα πολύ! Να σου πω την αλήθεια παρ' όλο που το Περού είναι πραγματικά από τους προορισμούς-όνειρά μου, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα πήγαινα χωρίς πρακτορείο ή κάποιον γνωστό ντόπιο. Έχω ακούσει πολλά για εγκληματικότητα (πράγμα που και η ιστορία σου αποδεικνύει ότι δυστυχώς υπάρχει) και γενικότερα επειδή δε μιλάω και ισπανικά (ούτε κάποιος γνωστός μου) δε νομίζω ότι θα τα κατάφερνα μόνος μου σε μια πόλη σα τη Λίμα. Ωστόσο οι συμβουλές σου είναι πάντα πολύτιμες!

 

[KIKI]

Κική μου άρχισα να διαβάζω τώρα την ιστορία σου, ακόμα είμαι στο δεύτερο κεφάλαιο αλλά την απολαμβάνω πάρα πολύ! Να σου πω την αλήθεια παρ' όλο που το Περού είναι πραγματικά από τους προορισμούς-όνειρά μου, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα πήγαινα χωρίς πρακτορείο ή κάποιον γνωστό ντόπιο. Έχω ακούσει πολλά για εγκληματικότητα (πράγμα που και η ιστορία σου αποδεικνύει ότι δυστυχώς υπάρχει) και γενικότερα επειδή δε μιλάω και ισπανικά (ούτε κάποιος γνωστός μου) δε νομίζω ότι θα τα κατάφερνα μόνος μου σε μια πόλη σα τη Λίμα. Ωστόσο οι συμβουλές σου είναι πάντα πολύτιμες!

Διαβασε οτι εχω γραψει ως τωρα , και το σχόλιο της Λιας που αυτη περασε το μεγαλυτερο σοκ αφου επανω της επεσαν τα γυαλια , και θα καταλαβεις οτι τα πραγματα δεν ειναι τραγικα ...
Τα Ισπανικα δεν παιζουν ρόλο σε αυτο το ταξιδι μια χαρά καναμε τη δουλεια μας με Αγγλικα , αντίθετα καποιες στιγμες ευχομουν να μην ηξερα για να μην
"επιβαρυνομαι" περισσοτερο ....
Εξαλλου με πρακτορειο πήγα (πρωτη φορά στη ζωη μου !! ) , απλως ειχα φτειαξει εγω το προγραμμα μου ....

 

[Yorgos]

Έχω ακούσει πολλά για εγκληματικότητα (πράγμα που και η ιστορία σου αποδεικνύει ότι δυστυχώς υπάρχει) και γενικότερα επειδή δε μιλάω και ισπανικά (ούτε κάποιος γνωστός μου) δε νομίζω ότι θα τα κατάφερνα μόνος μου σε μια πόλη σα τη Λίμα.

Όπως λέει και η Κική, είναι από τις εύκολες πρωτεύουσες της Ν.Αμερικής, και από πλευράς εγκληματικότητας και από πλευράς συνεννόησης. Πορτοφολάδες έχει, όπως παντού. Σιγά τώρα εσύ, ταξιδεμένος άνθρωπος μη σκιαχτείς από τη Λίμα.

 

[KIKI]

Πούνο - Λιμνη Τιτικάκα 02 -07 Απριλιου

Ξημερώματα ειμαστε ετοιμες για το ολοημερο ταξιδι που θα μας οδηγησει στη Τιτικάκα.
Η διαδρομη ειναι προγραμματισμένη με πολυτελές πουλμαν και περιλαμβανει αρκετές στασεις και φαγητο .
Ηταν πολυ ομορφα τα τοπία , διασχισαμε μερος των Ανδεων βλέποντας την ζωη των χωρικων , μέσα απο το τζάμι εννοείται !!.
Περασαμε απο υψόμετρο 4200 μετρα και στη σταση που κάναμε εκει , αισθανομουν σαν ζόμπι , αλλού το πνεύμα και αλλού το σώμα άσε που νομιζα οτι ίπταμαι , κοιτουσα τα πόδια μου που ήταν κατω αλλά εγω νομιζα οτι ηταν στον αέρα , πολυ αστείο μου φάνηκε!! Δεν ξερω πόσο οξυγόνο ειχα , αλλά αν κανω τεστ ευφυίας θα αποφυγω επιμελώς να είναι σε υψομετρο ! Μιλαμε για πλήρη αποχαυνωση ....

Μία ωρα πριν το Πούνο διασχισαμε τη Χουλιάκα που είναι γνωστη για το αεροδρόμιο της το οποιο εξυπηρετει την ευρυτερη περιοχη . Εχει κακή φήμη , γιατι εκει γινεται πολυ παραεμποριο με τη Βολιβία και επιπλεον ειναι η πιο ασχημη πόλη που εχω δει .
Εύστοχα ο Yorgos την αποκαλει Αγρινιο της Λατ.Αμερικής !

Μετα 10 ώρες φθάνουμε στο Πούνο που θα ειναι η βάση μας για εκδρομές στη λίμνη
Η πόλη συνδυαζει τους δύο αρχαιους πολιτισμούς των Ανδεων, των Αιμαρα απο τα νότια και των Κέτσουα απο τα βόρεια μαζι με αποικιακες επιρροές .
Γεματη εκκλησίες με μεγαλυτερη την μπαρόκ Σαν Χουαν Μπαουτιστα στη κεντρικη πλατεία , σχεδιασμενη απο τον Περουβιανό αρχιτεκτονα Σίμον δε Αστο.
Ο καθεδρικος ειναι ο ναός της πολιούχου του Πούνο , Μαμίτα Καντελαρια και φημιζεται
για τα αναγλυφα που συνδυαζουν την ισπανική μεγαλοπρεπεια με τοπικά στοιχεία των Ανδεων .
Εχουν κουραστει τα μάτια μου να βλεπουν εκκλησιες σε όλο το ταξιδι , αυτοί οι Ισπανοί απο όπου πέρασαν ολο εκτιζαν ναους και μάλιστα τεραστιους και επιβλητικους .( προσωπικα παντου οι καθεδρικοί με "φοβιζουν".)
Αντι να χτισουν νοσοκομεια και σχολεια σε μιά χωρα που πραγματικα τα εχει αναγκη ,
εφτειαχναν ναους -τερατα .
Μαλλον για να προκαλουν δεος στους φτωχούς και αγαθούς ιθαγενεις ;
Κριμα γιατί δεν χρειαζομαστε και άλλους ενοχικούς ανθρώπους , αφηστε τους ντοπιους στην ησυχία τους ......
Τι διαστροφη και αυτη , μετα την Ιερά εξεταση, και τι πεταμένα χρήματα !

Το ξενοδοχείο που πήγαμε ηταν καθαρο συμπαθητικο με 50 ευρω το δικλινο
στο κέντρο της πόλης. Ειχε και θερμανση πραγμα πολύ χρησιμο γιατι το βραδυ έπεφτε πολύ η θερμοκρασια .
Εκει πήραμε και την τελικη αποφαση για τις ακυρες μέρες της Βολιβίας . Θα τις περνουσαμε στο Πουνο για να ξεκουραστουμε και να αφομοιώσουμε όλα αυτά που ζούμε σε αυτη την υπεροχη χώρα .
Μπηκαμε στο πειρασμο για Αρεκίπα και φαραγγια , αλλά το Περού εχει τόσα να δεις που χρειαζεται και άλλο ταξιδι , ευκαιρία ψαχνουμε !

Καναμε λογαριασμους και δεν χαρηκαμε καθολου . Χαναμε τα χρηματα του ξενοδοχειου στη Λα Παθ και το εισιτηριο Λα Παθ - Λιμα και έπρεπε να πληρωσουμε άλλο ξενοδοχειο και αεροπορικο απο Χουλιακα - Λιμα .
Ειπαμε το ταξιδι ξεκινησε εντονο και συνεχιζοταν ..Καλά να ειμαστε και τα χρηματα θα βρεθουν !

Το επόμενο πρωί ξεκινάει η διήμερη εκδρομή στα νησιά της λίμνης Τιτικάκα.
Μας πήγαν στο λιμάνι όπου μπήκαμε σε ένα μικρό πλοίο χωρητικότητας 20 ατόμων. Ολες οι φυλές του κόσμου και ευτυχώς όλοι ευχάριστοι και συμπαθητικοί .
Πρώτη στάση πολύ κοντά στα νησάκια Uros.
Η φυλή των Uros ανέπτυξαν τα μοναδικά, πλωτά νησιά τους πριν από αιώνες. Αυτοαποκαλούνται ο παλαιότερος λαός της γης . Αναγκάστηκαν να αναμιχθούν στη πορεία με τους Aymara και άλλες φυλές. Σήμερα μιλούν aymara. Οι νησιώτες χρησιμοποιούν το totora (πάπυρος που μοιάζει με καλάμι) για τροφή και για καύσιμη ύλη. Με τα totora φτιάχνουν επίσης βάρκες, σπίτια και χειροτεχνήματα. Οι περισσότεροι κερδίζουν το ψωμί τους από το ψάρεμα και το τουρισμό.
Καθίσαμε περίπου μία ώρα σε ένα από τα νησάκια όπου μας έκαναν επίδειξη του τρόπου ζωής τους. Ακρως τουριστικό το όλο θέαμα αλλά τόσο ενδιαφέροντα και μοναδικά αυτά που είδα που το απόλαυσα.
Μετά από διαδρομή τριών ωρών με το πλοιαράκι φθάσαμε στο νησάκι Amantani. Οι κάτοικοι του φημίζονται για τα καλάθια που πλέκουν από ίτσου (είδος χόρτου) και τα ανάγλυφα από γρανίτη. Στις κορυφές του νησιού υπάρχουν ιερές τοποθεσίες των Ινκας.
Στην προβλήτα μας περίμενε μια γλυκιά κυρία που μας οδήγησε στο σπίτι της όπου και θα μέναμε για το βράδυ, κάτι σαν τα δικά μας ενοικιαζόμενα δωμάτια στα νησιά αλλά με την διαφορά ότι ο τουρισμός εκεί είναι κοινοτικός. Όλα τα χρήματα πηγαίνουν στο νησί για να βελτιωθεί η εκπαίδευση και να ενισχυθεί η τοπική κουλτούρα.
Στο δρόμο προς το σπίτι, επειδή είχε ανηφόρα και είμαστε πάνω από 3800 υψόμετρο τα βρήκα δύσκολα και σταματούσα συνέχεια γιατί είχα ταχυκαρδία όπως επίσης και οι δυο συνταξιδιώτισσες.
Το σπίτι πολύ όμορφο με βασικές ανέσεις, κουζίνα και μπάνιο στην αυλή χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό από μια βρύση στη αυλή.
Γύρισα πίσω στο χρόνο, ακριβώς έτσι ζούσα στο χωριό μου μικρή τη δεκαετία του ΄60.
Προσαρμόστηκα αμέσως και απόλαυσα το πολύ νόστιμο σπιτικό φαγητό μαγειρεμένο στο τζάκι και τη πολύ θερμή φιλοξενία από την κυρία και τη μικρή της κόρη.
Ο πατέρας απών, μας είπαν ότι είναι εσωτερικός μετανάστης στον Αμαζόνιο προς αναζήτηση μεροκάματου και βλέπει την οικογένεια του κάθε 6 μήνες.
Ενοιωσα πολύ συγκινημένη γιατί είμαι παιδί μεταναστών και στο κοριτσάκι έβλεπα τον εαυτό μου και στη κυρία του σπιτιού τη μητέρα μου.
Το βράδυ ανεβήκαμε στη πλατεία του χωριού (εκεί να δεις ανηφόρα!) όπου θα γινόταν χορός προς τιμή των επισκεπτών.
Είχε ζωντανή ορχήστρα, ήπιαμε τις μπύρες μας και χορέψαμε με την ανάλαφρη μουσική τους κάτι σαν τα δικά μας νησιώτικα.
Καμία σχέση με τη μονότονη μουσική των Άνδεων, το νερό τελικά είτε θάλασσα είτε λίμνη κάνει τους ανθρώπους πιο αλέγρους και ζωηρούς.
Την επόμενη μέρα συνεχίσαμε την εκδρομή μας στη λίμνη φθάνοντας στο νησί Taquile. Τι ωραίο νησί, μου θύμισε Αιγαίο ειδικά με τα 545 σκαλοπάτια που έπρεπε να ανέβεις μέχρι τη κορυφή του. Ευτυχώς ο ξεναγός μας λυπήθηκε και ανεβήκαμε από σχετικά βατό δρόμο… (κόντρα ανηφόρα!) οπότε χρειάστηκε μόνο να τα κατεβούμε!
Περίπου 350 οικογένειες που μιλούν την γλώσσα Quechua ζουν ακόμα εδώ τηρώντας το δόγμα των Ίνκας : Μην κλέβεις, μην τεμπελιάζεις, μην ψεύδεσαι.
Δεν υπάρχει αστυνομία και τα προβλήματα λύνονται από τους αιρετούς ηγέτες της κοινότητας.
Οι κάτοικοι φορούν πολύχρωμα ρούχα, υφασμένα στο χέρι. Οι παντρεμένοι άνδρες φορούν κόκκινες κάπες και οι ανύπαντροι ερυθρόλευκες. Ωραίο σύστημα, δεν χρειάζεται να κοιτάς για βέρα που στη δική μας κοινωνία μπορεί να είναι κρυμμένη στο βάθος της τσέπης!
Στο νησί δεν υπάρχουν αυτοκίνητα ούτε γαϊδούρια ή λάμα. Οι κάτοικοι κουβαλούν τις προμήθειες στη πλάτη τους, ανεβαίνοντας τα 545 απότομα σκαλοπάτια από την προβλήτα.
Γυρίζοντας απόγευμα στο Puno, μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.
Είχαμε ζητήσει πριν την αναχώρηση από το πρακτορείο να μας κλείσει ξενοδοχείο για τις χαμένες νύχτες στη Βολιβία και το αεροπορικό για την επιστροφή στη Λίμα και φυσικά να μας ενημερώσει για το κόστος. Η απάντηση ήταν, να μας πάνε σε ένα ξενοδοχείο 4ων αστέρων που κόστιζε 250 $ τη βραδιά με θέα τη λίμνη, να μας κλείσουν ολοήμερη εκδρομή με φαγητό στα περίχωρα του Punoγια να μην πλήξουμε τις επόμενες ημέρες καθώς και το εισιτήριο από Χουλιάκα για Λίμα.
Πόσο κόστισαν όλα αυτά ;
Ήταν δωρεάν, προσφορά του ταξιδιωτικού γραφείου για το ατυχές συμβάν της κλοπής !
Τι να πω ; Σπάνια βρίσκεις τέτοιους επαγγελματίες. Απολαύσαμε τα ωραία μαλακά κρεβάτια το χρειαζόμασταν με τόσο τρέξιμο τις προηγούμενες ημέρες και το πολύ καλό φαγητό και την επομένη ξεκινήσαμε για την ολοήμερη εκδρομή μας στη γύρω περιοχή.
Πρώτα φθάσαμε στο χωριό Chucuito όπου υπάρχουν δύο πολύ όμορφες αποικιακές εκκλησιες , αλλά το ενδιαφέρον μας τράβηξε το Ίνκας Ουγιο, ένα μέρος που αναφέρεται σαν ο κήπος της γονιμότητας και είναι γεμάτο πέτρινους φαλλούς. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν γυναίκες που πάνε και κάθονται με τις ώρες πάνω στις πέτρες στη προσπάθεια τους να γίνουν γόνιμες.
Το μεσημέρι επιστρέψαμε στο Puno για το γεύμα. Ηταν σε ένα πολύ όμορφο παραδοσιακό εστιατόριο και εκεί έφαγα επιτέλους φιλέτο από αλπάκα το οποίο ήταν πολύ νόστιμο και ζουμερό.
Την ώρα που θα φεύγαμε για το άλλο μισό της εκδρομής βλέπουμε στη κεντρική πλατεία κόσμο μαζεμένο με σημαίες.
-Ποιον περιμένετε παιδιά ;
-Τον Ollanda , έρχεται να μιλήσει σε μισή ώρα!
Δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη, ακυρώνουμε τη συνέχεια του τουρ και αφήνουμε ένα ξεναγό κατάπληκτο και πιάνουμε θέση μπροστά-μπροστά για να ακούσουμε το λόγο του Προέδρου!
Ήρθε ντυμένος πολύ απλά με τζην παντελόνι και πουκάμισο, του φόρεσαν οι ντόπιοι πλεχτό σκούφο και γιρλάντες με λουλούδια. Μίλησε όμορφα και απλά στο Λαό του (Κική-Τούλα-Λία).
Έχοντας ακούσει για "συγγένεια" με Chaves και Fidel, φοβόμουνα κανένα παραλήρημα ωρών αλλά μια χαρά τα είπε και σύντομα.
Πολύ το ευχαριστηθήκαμε το γεγονός και περιμένουμε στις 5 Ιουνίου να βγει Πρόεδρος.
Αν γίνει αυτό σίγουρα θα του έχουμε φέρει γούρι. Άσε που μάλλιασε η γλώσσα μου 20 ημέρες να κάνω προπαγάνδα υπέρ του με όσους Περουάνους συνομιλούσα !​

 

[KIKI]

Το 'αφομειώσουμε " ετσι γραφεται ;

 

[Yorgos]

Αφομοιώσουμε.

Μάλλον από "όμοιος" όχι από "μείωση".

 

[meli]

Πριν απο λιγο γυρισα...Ειμαι ψοφια...αλλα δεν αντεξα στον πειρασμο!!!
Κικη,εισαι φο-βε-ρη!!!
Κι εσυ και η παρεα σου!!!
Αχ,Τουλα,με φοβερισες πολυ.... Αληθεια ,εχεις χαμηλο αιματοκριτη?Αληθευει αυτο που λενε οτι εναι πιο ευαλωτα αυτα τα ατομα???:roll:

 

[lia7]

O αιματοκρίτης της Τούλας ήταν και είναι μια χαρά. Κανείς δεν γνωρίζει αν έχει τη νόσο του υψομέτρου, μέχρι να βρεθεί "ψηλά" . Και οι τρεις είμαστε καπνίστριες και από φυσική κατάσταση θα έλεγα ότι η Τούλα είχε τη καλύτερη. Οπότε δεν ξέρεις σε ποιον θα συμβεί.
Είναι σαν το Τζόκερ, παίζεις και άμα χάσεις κάθεσαι στο οξυγόνο σου για μισή ωρίτσα πίνει και χαπάκια για τρεις ημέρες και είσαι έτοιμη για τη κατάκτηση σου του Έβερεστ!!!eru01:

ΥΓ. Κίκη Φώτο από τη διαδρομή και το Puno όταν επιστρέψω σπίτι τώρα βγάζω το μεροκάματο για το επόμενο ταξίδι

 

[lia7]

Πολλές εκκλησίες, πολλοί σταυροί.
Βοήθεια μας (κυριολεκτικά) !!!!

 

[lia7]

Στη διαδρομή από το Cusco στο Puno.
Στάση για καφέ (δεν είχαν) και για να κάνουμε την "ανάγκη μας".
Σημ. Η ανάγκη σας στο Περού και σε όλα τα τουριστικά μέρη κοστίζει 1 Sol.
Από τις αγαπημένες μου φώτο: Εγώ με τη Τούλα λιαζόμαστε και στρίβω τσιγαράκι. Ο κύριος δίπλα μας αστυνόμος (βλ. Σαϊνης) που τα έχει χαμένα. Όχι μόνο είμαστε γυναίκες που καπνίζουν αλλά στριβούν κι όλας !!!! Το ύφος του όλα τα λεφτά !