Η επιστροφή από το βουνό είναι βουβή γεμάτη σκέψεις, συναισθήματα και ανυπομονησία για την επιστροφή στα σπίτια μας και στον πολιτισμό.
Η ανείπωτη κούραση και η επιθυμία για ανέσεις και καλό φαγητό μας οδηγούν βιάστηκα στα πλησιέστερα ξενοδοχεία και λίγες μέρες χαλάρωσης πριν την επιστροφή στην καθημερινότητα είναι απαραίτητες.
Η περιήγηση μας σε χώρους τουριστικούς, της περιοχής, μας δίνει μια ήπια προσαρμογή στης κανονικές συνθήκες ζωής.
Εικόνες μαγικές από αρχαίους πολιτισμούς και νοοτροπίες τοπικές, ξεδιπλώνονται μπροστά μας και μας ταξιδεύουν το νου ευχάριστα. Πολλές φορές μας κάνουν να γελάμε ή και να διαπιστώνουμε πως τελικά δεν είμαστε και τόσο πολιτισμένοι όπως νομίζουμε!.
Θυμάμαι όταν διασχίσαμε τα ατέλειωτα καταπράσινα βουνά του Νεπάλ ζώντας την αγριότητα της φύσης αλλά και την γαλήνη της και νιώθοντας πόσο αδύναμη μειοψηφία είμαστε ανάμεσα στα χιλιάδες έντομα ζώα και δέντρα που μας περιέβαλαν και μας συντρόφευαν όλες τις μέρες τις πορείας.
Αξέχαστες εικόνες αλλά και εμπειρίες. Χαρακτηριστική ανεξίτηλη εμπειρία ήταν θυμάμαι η διαδρομή σε πυκνό δάσος με πυκνή βλάστηση, σε μονοπάτι ανάμεσα σε θάμνους και πόες όπου από τις πυκνές φυλλωσιές μας ορμούσαν βδέλλες και ρουφούσαν το αίμα μας. Ένα θέαμα αηδιαστικό αλλά και πρωτόγνωρο που μας αγρίευε και μας ανησυχούσε. Κυριολεκτικά ζούσαμε την περιπέτεια και τον κίνδυνο. Όλη μέρα βαδίζαμε και προχωρούσαμε μέσα στην ατέλειωτη ζούγκλα συντροφιά με τις βδέλλες την βροχή. Η φαντασία του αναγνώστη είναι ελεύθερη να πλάση το υπόλοιπο σκηνικό…δεν νομίζω να καταφέρει να ξεφύγει από την πραγματικότητα όσο μεγάλη και αν είναι. Το βράδυ κοιμηθήκαμε σε ένα πέτρινο παλιό χάνι αποκολλώντας από πάνω μας τις τελευταίες ενοχλητικές βδέλλες ενώ η βροχή έπεφτε αδιάκοπα, μελαγχολικά και ρομαντικά. Το βουητό από το διπλανό χείμαρρο δεν ήταν αρκετό να μας κρατήσει ξάγρυπνους γιατί η κούραση ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Την επόμενη μέρα η πορεία συνεχίστηκε για άλλες 6 ώρες αλλά με καλό καιρό και χωρίς βδέλλες. Ανακουφισμένοι από τι ς καλύτερες συνθήκες η ομάδα έγινε πιο εύθυμη. Όταν κατά την επιστροφή γυρίσαμε στο ίδιο σημείο μετά από 4 μέρες μας περίμενε μια έκπληξη. Το χάνι που είχαμε κοιμηθεί εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε. Μια απότομη κατεβασιά του χειμάρρου λίγες ώρες μετά την απομακρηνσή μας και παρασύρθηκε ολόκληρο. Λίγες πέτρες και ξύλα μαρτυρούσαν την ύπαρξη του. Για άλλη μια φορά ήμασταν τυχεροί.
Το Νεπάλ έχει σίγουρα πολλές αντιφάσεις. Μία πολύ αστεία εικόνα για να ευθυμήσουμε λίγο είναι οι σκηνές της καθημερινότητας στους δρόμους του Κατμαντου όπου το κυκλοφοριακό σε ώρες αιχμής σε μερικούς δρόμους έχει την δική του χάρη και ομορφιά. Απίστευτο γέλιο χαρίζει στους τουρίστες η οδηγητική συμπεριφορά των Νεπαλέζων οδηγών όπου συνεχώς πατούν το κλάξον και ένα πανδαιμόνιο ήχων βασανίζει τα δικά μας αυτιά. Αυτό όμως που είναι απίστευτο είναι ότι με τις κόρνες συνεχώς πατημένες σε μικρά πολύ διαστήματα συνεννοούνται μεταξύ τους σαν να επικοινωνούν με κώδικα. Αδύνατο να περιγράφει αυτή η τριτοκοσμική εικόνα αλλά μας βάζει και σε σκέψεις μερικές φόρες…εμείς είμαστε η όχι τριτοκοσμικοί;;;;;
Ταξιδέψτε όσο μπορείτε φίλοι αναγνώστες…το ταξίδι μας κάνει σοφότερους και καλύτερους…και μην ξεχνάτε... μακριά από τον πολιτισμό τις ψευτιάς και της υποκρισίας!
Κώστας Αποστολόπουλος.
Η ανείπωτη κούραση και η επιθυμία για ανέσεις και καλό φαγητό μας οδηγούν βιάστηκα στα πλησιέστερα ξενοδοχεία και λίγες μέρες χαλάρωσης πριν την επιστροφή στην καθημερινότητα είναι απαραίτητες.
Η περιήγηση μας σε χώρους τουριστικούς, της περιοχής, μας δίνει μια ήπια προσαρμογή στης κανονικές συνθήκες ζωής.
Εικόνες μαγικές από αρχαίους πολιτισμούς και νοοτροπίες τοπικές, ξεδιπλώνονται μπροστά μας και μας ταξιδεύουν το νου ευχάριστα. Πολλές φορές μας κάνουν να γελάμε ή και να διαπιστώνουμε πως τελικά δεν είμαστε και τόσο πολιτισμένοι όπως νομίζουμε!.
Θυμάμαι όταν διασχίσαμε τα ατέλειωτα καταπράσινα βουνά του Νεπάλ ζώντας την αγριότητα της φύσης αλλά και την γαλήνη της και νιώθοντας πόσο αδύναμη μειοψηφία είμαστε ανάμεσα στα χιλιάδες έντομα ζώα και δέντρα που μας περιέβαλαν και μας συντρόφευαν όλες τις μέρες τις πορείας.
Αξέχαστες εικόνες αλλά και εμπειρίες. Χαρακτηριστική ανεξίτηλη εμπειρία ήταν θυμάμαι η διαδρομή σε πυκνό δάσος με πυκνή βλάστηση, σε μονοπάτι ανάμεσα σε θάμνους και πόες όπου από τις πυκνές φυλλωσιές μας ορμούσαν βδέλλες και ρουφούσαν το αίμα μας. Ένα θέαμα αηδιαστικό αλλά και πρωτόγνωρο που μας αγρίευε και μας ανησυχούσε. Κυριολεκτικά ζούσαμε την περιπέτεια και τον κίνδυνο. Όλη μέρα βαδίζαμε και προχωρούσαμε μέσα στην ατέλειωτη ζούγκλα συντροφιά με τις βδέλλες την βροχή. Η φαντασία του αναγνώστη είναι ελεύθερη να πλάση το υπόλοιπο σκηνικό…δεν νομίζω να καταφέρει να ξεφύγει από την πραγματικότητα όσο μεγάλη και αν είναι. Το βράδυ κοιμηθήκαμε σε ένα πέτρινο παλιό χάνι αποκολλώντας από πάνω μας τις τελευταίες ενοχλητικές βδέλλες ενώ η βροχή έπεφτε αδιάκοπα, μελαγχολικά και ρομαντικά. Το βουητό από το διπλανό χείμαρρο δεν ήταν αρκετό να μας κρατήσει ξάγρυπνους γιατί η κούραση ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Την επόμενη μέρα η πορεία συνεχίστηκε για άλλες 6 ώρες αλλά με καλό καιρό και χωρίς βδέλλες. Ανακουφισμένοι από τι ς καλύτερες συνθήκες η ομάδα έγινε πιο εύθυμη. Όταν κατά την επιστροφή γυρίσαμε στο ίδιο σημείο μετά από 4 μέρες μας περίμενε μια έκπληξη. Το χάνι που είχαμε κοιμηθεί εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε. Μια απότομη κατεβασιά του χειμάρρου λίγες ώρες μετά την απομακρηνσή μας και παρασύρθηκε ολόκληρο. Λίγες πέτρες και ξύλα μαρτυρούσαν την ύπαρξη του. Για άλλη μια φορά ήμασταν τυχεροί.
Το Νεπάλ έχει σίγουρα πολλές αντιφάσεις. Μία πολύ αστεία εικόνα για να ευθυμήσουμε λίγο είναι οι σκηνές της καθημερινότητας στους δρόμους του Κατμαντου όπου το κυκλοφοριακό σε ώρες αιχμής σε μερικούς δρόμους έχει την δική του χάρη και ομορφιά. Απίστευτο γέλιο χαρίζει στους τουρίστες η οδηγητική συμπεριφορά των Νεπαλέζων οδηγών όπου συνεχώς πατούν το κλάξον και ένα πανδαιμόνιο ήχων βασανίζει τα δικά μας αυτιά. Αυτό όμως που είναι απίστευτο είναι ότι με τις κόρνες συνεχώς πατημένες σε μικρά πολύ διαστήματα συνεννοούνται μεταξύ τους σαν να επικοινωνούν με κώδικα. Αδύνατο να περιγράφει αυτή η τριτοκοσμική εικόνα αλλά μας βάζει και σε σκέψεις μερικές φόρες…εμείς είμαστε η όχι τριτοκοσμικοί;;;;;
Ταξιδέψτε όσο μπορείτε φίλοι αναγνώστες…το ταξίδι μας κάνει σοφότερους και καλύτερους…και μην ξεχνάτε... μακριά από τον πολιτισμό τις ψευτιάς και της υποκρισίας!
Κώστας Αποστολόπουλος.
