hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B]Διαδρομή Κατάπολα – Παραλία Μαλτέζι[/B
- Κεφάλαιο 3ο][B]Διαδρομή Χώρα – Μοναστήρι Χοζοβιώτισσας – Αγ.Άννα[/B
- Κεφάλαιο 4ο][B]Διαδρομή Κατάπολα – Αρχαία Μινώα[/B
- Κεφάλαιο 5ο][B]To απόλυτο αμοργιανό trekking: Μονή Χοζοβιώτισσας – Αιγιάλη (Μέρος 1ο)[/B
- Κεφάλαιο 6ο][B]To απόλυτο αμοργιανό trekking: Μονή Χοζοβιώτισσας – Αιγιάλη (Μέρος 2ο)[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]H Aμοργός με τα μάτια ενός ροζ γουρουνιού![/B
- Κεφάλαιο 8ο (by galat)][B]Στην παλιά στράτα[/B
Διαδρομή από το χωριό Βρούτσι στην Ακρόπολη της Αρχαίας Αρκεσίνης
Αμοργός. Καλοκαίρι 2011.
Οι επισκέπτες του νησιού αναζητούν τη χαλάρωση λιαζόμενοι ολημερίς σαν τα χταπόδια στις λιγοστές παραλίες του νησιού. Άλλοι απολαμβάνουν τις ηδονές του Βάκχου το βράδυ στη Χώρα... Λιγότεροι οργώνουν με αυτοκίνητο ή μηχανάκι τους φιδογυριστούς δρόμους επισκεπτόμενοι τα γραφικά χωριά, αντιπαλεύοντας ενίοτε ανεπιτυχώς το μένος του Αιόλου…. (τυχαίο που ένα σωρό κυκλοφορούν με πατερίτσες; Δεν νομίζω).
Κι εγώ σκυμμένος επί χάρτου παλέυω να ανακαλύψω ποιές διαδρομές ενδείκνυνται για πεζοπορία, συνδυάζοντας κάποια αξιοθέατα.
Η Αμοργός προσφέρει κάποιες ξεχωριστές συγκινήσεις σε όποιον αγαπά τη πεζοπορία κι ενδιαφέρεται να ξεχάσει για λίγο τις ανέσεις των τροχών και να ασκηθεί κομμάτι παραπάνω από το να παίζει ρακέτες στη παραλία καταρρακώνοντας το νευρικό μου σύστημα με το συνεχές τακ τουκ.
Μια Κυριακή πρωί, με τις καμπάνες να χτυπούν το σχόλασμα της εκκλησιάς, με βρήκε να μασουλώ το αντίδωρό μου. Ομολογώ ότι ο κυριακάτικος εκκλησιασμός μου αρέσει στα νησιά, όπου όλες οι καλοκυράδες σε έχουν σκανάρει από τη τρίχα του κεφαλιού μέχρι το τακούνι του παπουτσιού και το πόθεν έσχες σου ως νέα παρουσία στο νησί μεταφέρεται από στόμα σε στόμα με ταχύτητα φωτός.
Η απόφαση είχε παρθεί από την προηγούμενη. Θα ξεπερνούσα τις φοβίες μου για τους δρόμους καρμανιόλες και θα οδηγούσα προς το νότιο τμήμα του νησιού με σκοπό να κάνω πεζοπορία στη διαδρομή Βρούτσι - Αρχαία Αρκεσίνη (Καστρί).
Η ακρόπολη της Αρχαίας Αρκεσίνης ιδρύθηκε την αρχαϊκή εποχή από Ναξιώτες και ήταν ένας από τους 3 παλιότερους οικισμούς της Αμοργού μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Η μόνη ανασκαφική έρευνα στην Αρκεσίνη έγινε το 1888 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Τα ευρήματα ήταν κυρίως από την κλασική και την ελληνιστική εποχή, ενώ η εύρεση και βυζαντινών νομισμάτων καταδεικνύει ότι η ακρόπολη συνέχιζε να παίζει τον αμυντικό της ρόλο μέχρι το μέσο Βυζάντιο. Σήμερα τα μοναδικά απομεινάρια της απόρθητης οχυρωματικής θέσης της Αρκεσίνης είναι ένα μικρό τμήμα των τειχών που δεσπόζει στα βράχια μια ανάσα από τα κύματα που σκάνε μανιασμένα στις απόκρημνες ακτές της.
Ανηφορίζοντας το φουρκετόδρομο από τα Κατάπολα προς τη Χώρα, στρίβεις αρχικά δεξιά προς το Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και τη παραλία της Αγίας Άννας. Αν μέχρι τώρα δεν έχετε επισκεφθεί το πασίγνωστο Μοναστήρι είναι ταξιδιωτικό αμάρτημα να μην κάνετε την παράκαμψη και να πάρετε την άγουσα στα 200+ σκαλιά που οδηγούν στην αετοφωλιά που είναι χτισμένο. Οι κάθετοι βράχοι και η θέα προς το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου σου αφήνει μια υπέροχη αίσθηση, νοιώθεις έτοιμος ν’απογειωθείς. Μεταφορικά και κυριολεκτικά καθώς σαν φυσούν εκεί τα μελτέμια νοιώθεις το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια σου.
11,5 χιλιόμετρα χωρίζουν το χωριουδάκι Βρουτσί από τη ΧώραΑμφιβάλλω αν το χωριό τυγχάνει της προσοχής πολλών επισκεπτών. Λίγα σπίτια, μια όμορφη ταβερνούλα με πέργκολα για τη δροσιά κι ένα κάτασπρο εκκλησάκι συνθέτουν το σκηνικό. Και μπόλικα πιτσιρίκια που παίζουν ανέμελα στο μοναδικό δρόμο του χωριού.
Η σήμανση για το μονοπάτι που οδηγεί προς το Καστρί-Αρχαία Αρκεσίνη είναι αρκετά ευδιάκριτη (πώς άλλωστε να χαθείς σε ένα χωριό με 10 σπίτια) και σε πληροφορεί ότι ο ποδαρόδρομος διαρκεί 25 λεπτά. Το καλντερίμι είναι κατηφορικό, πλακόστρωτο και πολύ βατό. Το πρώτο που αντικρίζεις κατεβαίνοντας είναι στο βάθος πάνω σε ένα λοφάκι το κάτασπρο εκκλησάκι του Αγ.Ιωάννη του Αποκεφαλισθέντος.
Το ξωκλήσι του Αγ.Ιωάννη
Χονδρικά βρίσκεται στη μέση της διαδρομής δίνοντας την ευκαιρία για μια σύντομη στάση. Εκεί η θέα είναι εξαιρετική. Θα αφήσετε το βλέμμα να πλανηθεί τριγύρω στις υπόλοιπες Μικρές Κυκλάδες ως τη Νάξο καθώς και το κόλπο των Κατάπολων, ως τη Χώρα κρυμμένη κάπου στους λόφους στο βάθος. Από κει αγναντεύεις και την Ακρόπολη, το Καστρί, με το κάτασπρο εκκλησάκι της Παναγιάς της Καστριανής να ξεχωρίζει μέσα στα ερείπια των πετρόχτιστων κτισμάτων.
Η Ακρόπολη, το Καστρί, κατεβαίνοντας από τον Αγιο Ιωάννη
Αν και το ξωκλήσι ήταν κλειδωμένο με εντυπωσίασε που εξωτερικά διακοσμείται από ένα μικρό κομμάτι ανεσκαμμένης αρχαιοελληνικής ( ?) επιγραφής το περιεχόμενο της οποίας στάθηκε αδύνατο να αποκρυπτογραφήσω λόγω της φθοράς και του σχετικού βανδαλισμού (βάψιμο με ασβέστη!!!)
Η διαδρομή από τον Αγιο Ιωάννη συνεχίζει κατηφορική μέχρι τα πρώτα ερείπια στο Καστρί.
Κτίσματα με τοίχους πέτρινους στέκουν λείψανα του παρελθόντος δίνοντας καταφύγιο ενίοτε στα ερίφια της περιοχής.
Μια ασβεστωμένη μικρή πέτρινη σκάλα σε οδηγεί στη κορφή της Ακρόπολης. Κι εκεί γκρεμίσματα με μόνο το εκκλησάκι της Παναγιάς της Καστριανής να στέκει κάτασπρο να ατενίζει το Αιγαίο συνομιλώντας ατέρμονα με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
To ξωκλήσι της Παναγιάς της Καστριανής ανάμεσα στα ερείπια της Ακρόπολης στο Καστρί
Το μονοπάτι από τον Αγιο Ιωάννη (τον αποκεφαλισθέντα) όπως φάινεται από το Καστρί
Συνεχίζοντας τη διαδρομή στα ριζά του βράχου ακολουθώντας τη σχετική σήμανση, βρέθηκα ξαφνικά να περνάω από ένα στενό πέρασμα μέσα στους βράχους για να βρεθώ στην άκρη του ακρωτηριού όπου ασίγαστα έσκαγαν τα κύματα. Ένα λιοτρίβι, μερικά χτίσματα, λίγα για να προδίδουν το παρελθόν. Ίσως μοναδικός μάρτυρας της Αρχαίας Αρκεσίνης οι μεγάλοι λίθοι που προδίδουν τα όρια των οχυρωματικών τειχών.
Ήταν καταμεσήμερο όταν αποφάσισα να πάρω τον ανηφορικό δρόμο της επιστροφής στο χωριό. Ευτυχώς το βοριαδάκι έκανε την ανάβαση εύκολη. Φτάνοντας αποφάσισα ότι ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσω ένα μπανάκι στην γειτονική παραλία του πολυδιαφημιζόμενου Μούρου.
Παραλία Μούρος
Ομολογώ ότι αν απουσίαζαν οι ορδές των τουριστών η πυκνότητα των οποίων σε οδηγούσε να μάχεσαι για μια σπιθαμή γης για να απλώσεις την πετσέτα σου, ο Μούρος θα ήταν αρκούντως ειδυλλιακός. Η πρότασή μου συνεπώς είναι αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας εκεί εν μέσω υψηλής τουριστικής περιόδου, ελάτε νωρίς το πρωί. Το ψιλό βοτσαλάκι, τα καταγάλανα νερά και οι θαλάσσιες σπηλιές θα σας ενθουσιάσουν, σ’ένα νησί που δεν φημίζεται για τις παραλίες του.
Η Αμοργός έχει αρκετές πεζοπορικές διαδρομές που καλούν τον επισκέπτη να τις ανακαλύψει, κι ελπίζω να το πράξω μέχρι τη μέρα που θ’αποχαιρετήσω το νησί.
Αμοργός. Καλοκαίρι 2011.
Οι επισκέπτες του νησιού αναζητούν τη χαλάρωση λιαζόμενοι ολημερίς σαν τα χταπόδια στις λιγοστές παραλίες του νησιού. Άλλοι απολαμβάνουν τις ηδονές του Βάκχου το βράδυ στη Χώρα... Λιγότεροι οργώνουν με αυτοκίνητο ή μηχανάκι τους φιδογυριστούς δρόμους επισκεπτόμενοι τα γραφικά χωριά, αντιπαλεύοντας ενίοτε ανεπιτυχώς το μένος του Αιόλου…. (τυχαίο που ένα σωρό κυκλοφορούν με πατερίτσες; Δεν νομίζω).
Κι εγώ σκυμμένος επί χάρτου παλέυω να ανακαλύψω ποιές διαδρομές ενδείκνυνται για πεζοπορία, συνδυάζοντας κάποια αξιοθέατα.
Η Αμοργός προσφέρει κάποιες ξεχωριστές συγκινήσεις σε όποιον αγαπά τη πεζοπορία κι ενδιαφέρεται να ξεχάσει για λίγο τις ανέσεις των τροχών και να ασκηθεί κομμάτι παραπάνω από το να παίζει ρακέτες στη παραλία καταρρακώνοντας το νευρικό μου σύστημα με το συνεχές τακ τουκ.
Μια Κυριακή πρωί, με τις καμπάνες να χτυπούν το σχόλασμα της εκκλησιάς, με βρήκε να μασουλώ το αντίδωρό μου. Ομολογώ ότι ο κυριακάτικος εκκλησιασμός μου αρέσει στα νησιά, όπου όλες οι καλοκυράδες σε έχουν σκανάρει από τη τρίχα του κεφαλιού μέχρι το τακούνι του παπουτσιού και το πόθεν έσχες σου ως νέα παρουσία στο νησί μεταφέρεται από στόμα σε στόμα με ταχύτητα φωτός.
Η απόφαση είχε παρθεί από την προηγούμενη. Θα ξεπερνούσα τις φοβίες μου για τους δρόμους καρμανιόλες και θα οδηγούσα προς το νότιο τμήμα του νησιού με σκοπό να κάνω πεζοπορία στη διαδρομή Βρούτσι - Αρχαία Αρκεσίνη (Καστρί).
Η ακρόπολη της Αρχαίας Αρκεσίνης ιδρύθηκε την αρχαϊκή εποχή από Ναξιώτες και ήταν ένας από τους 3 παλιότερους οικισμούς της Αμοργού μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Η μόνη ανασκαφική έρευνα στην Αρκεσίνη έγινε το 1888 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Τα ευρήματα ήταν κυρίως από την κλασική και την ελληνιστική εποχή, ενώ η εύρεση και βυζαντινών νομισμάτων καταδεικνύει ότι η ακρόπολη συνέχιζε να παίζει τον αμυντικό της ρόλο μέχρι το μέσο Βυζάντιο. Σήμερα τα μοναδικά απομεινάρια της απόρθητης οχυρωματικής θέσης της Αρκεσίνης είναι ένα μικρό τμήμα των τειχών που δεσπόζει στα βράχια μια ανάσα από τα κύματα που σκάνε μανιασμένα στις απόκρημνες ακτές της.
Ανηφορίζοντας το φουρκετόδρομο από τα Κατάπολα προς τη Χώρα, στρίβεις αρχικά δεξιά προς το Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και τη παραλία της Αγίας Άννας. Αν μέχρι τώρα δεν έχετε επισκεφθεί το πασίγνωστο Μοναστήρι είναι ταξιδιωτικό αμάρτημα να μην κάνετε την παράκαμψη και να πάρετε την άγουσα στα 200+ σκαλιά που οδηγούν στην αετοφωλιά που είναι χτισμένο. Οι κάθετοι βράχοι και η θέα προς το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου σου αφήνει μια υπέροχη αίσθηση, νοιώθεις έτοιμος ν’απογειωθείς. Μεταφορικά και κυριολεκτικά καθώς σαν φυσούν εκεί τα μελτέμια νοιώθεις το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια σου.
11,5 χιλιόμετρα χωρίζουν το χωριουδάκι Βρουτσί από τη ΧώραΑμφιβάλλω αν το χωριό τυγχάνει της προσοχής πολλών επισκεπτών. Λίγα σπίτια, μια όμορφη ταβερνούλα με πέργκολα για τη δροσιά κι ένα κάτασπρο εκκλησάκι συνθέτουν το σκηνικό. Και μπόλικα πιτσιρίκια που παίζουν ανέμελα στο μοναδικό δρόμο του χωριού.
Η σήμανση για το μονοπάτι που οδηγεί προς το Καστρί-Αρχαία Αρκεσίνη είναι αρκετά ευδιάκριτη (πώς άλλωστε να χαθείς σε ένα χωριό με 10 σπίτια) και σε πληροφορεί ότι ο ποδαρόδρομος διαρκεί 25 λεπτά. Το καλντερίμι είναι κατηφορικό, πλακόστρωτο και πολύ βατό. Το πρώτο που αντικρίζεις κατεβαίνοντας είναι στο βάθος πάνω σε ένα λοφάκι το κάτασπρο εκκλησάκι του Αγ.Ιωάννη του Αποκεφαλισθέντος.
Χονδρικά βρίσκεται στη μέση της διαδρομής δίνοντας την ευκαιρία για μια σύντομη στάση. Εκεί η θέα είναι εξαιρετική. Θα αφήσετε το βλέμμα να πλανηθεί τριγύρω στις υπόλοιπες Μικρές Κυκλάδες ως τη Νάξο καθώς και το κόλπο των Κατάπολων, ως τη Χώρα κρυμμένη κάπου στους λόφους στο βάθος. Από κει αγναντεύεις και την Ακρόπολη, το Καστρί, με το κάτασπρο εκκλησάκι της Παναγιάς της Καστριανής να ξεχωρίζει μέσα στα ερείπια των πετρόχτιστων κτισμάτων.
Η Ακρόπολη, το Καστρί, κατεβαίνοντας από τον Αγιο Ιωάννη
Αν και το ξωκλήσι ήταν κλειδωμένο με εντυπωσίασε που εξωτερικά διακοσμείται από ένα μικρό κομμάτι ανεσκαμμένης αρχαιοελληνικής ( ?) επιγραφής το περιεχόμενο της οποίας στάθηκε αδύνατο να αποκρυπτογραφήσω λόγω της φθοράς και του σχετικού βανδαλισμού (βάψιμο με ασβέστη!!!)
Η διαδρομή από τον Αγιο Ιωάννη συνεχίζει κατηφορική μέχρι τα πρώτα ερείπια στο Καστρί.
Κτίσματα με τοίχους πέτρινους στέκουν λείψανα του παρελθόντος δίνοντας καταφύγιο ενίοτε στα ερίφια της περιοχής.
Μια ασβεστωμένη μικρή πέτρινη σκάλα σε οδηγεί στη κορφή της Ακρόπολης. Κι εκεί γκρεμίσματα με μόνο το εκκλησάκι της Παναγιάς της Καστριανής να στέκει κάτασπρο να ατενίζει το Αιγαίο συνομιλώντας ατέρμονα με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
To ξωκλήσι της Παναγιάς της Καστριανής ανάμεσα στα ερείπια της Ακρόπολης στο Καστρί
Το μονοπάτι από τον Αγιο Ιωάννη (τον αποκεφαλισθέντα) όπως φάινεται από το Καστρί
Συνεχίζοντας τη διαδρομή στα ριζά του βράχου ακολουθώντας τη σχετική σήμανση, βρέθηκα ξαφνικά να περνάω από ένα στενό πέρασμα μέσα στους βράχους για να βρεθώ στην άκρη του ακρωτηριού όπου ασίγαστα έσκαγαν τα κύματα. Ένα λιοτρίβι, μερικά χτίσματα, λίγα για να προδίδουν το παρελθόν. Ίσως μοναδικός μάρτυρας της Αρχαίας Αρκεσίνης οι μεγάλοι λίθοι που προδίδουν τα όρια των οχυρωματικών τειχών.
Ήταν καταμεσήμερο όταν αποφάσισα να πάρω τον ανηφορικό δρόμο της επιστροφής στο χωριό. Ευτυχώς το βοριαδάκι έκανε την ανάβαση εύκολη. Φτάνοντας αποφάσισα ότι ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσω ένα μπανάκι στην γειτονική παραλία του πολυδιαφημιζόμενου Μούρου.
Παραλία Μούρος
Ομολογώ ότι αν απουσίαζαν οι ορδές των τουριστών η πυκνότητα των οποίων σε οδηγούσε να μάχεσαι για μια σπιθαμή γης για να απλώσεις την πετσέτα σου, ο Μούρος θα ήταν αρκούντως ειδυλλιακός. Η πρότασή μου συνεπώς είναι αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας εκεί εν μέσω υψηλής τουριστικής περιόδου, ελάτε νωρίς το πρωί. Το ψιλό βοτσαλάκι, τα καταγάλανα νερά και οι θαλάσσιες σπηλιές θα σας ενθουσιάσουν, σ’ένα νησί που δεν φημίζεται για τις παραλίες του.
Η Αμοργός έχει αρκετές πεζοπορικές διαδρομές που καλούν τον επισκέπτη να τις ανακαλύψει, κι ελπίζω να το πράξω μέχρι τη μέρα που θ’αποχαιρετήσω το νησί.
Attachments
Last edited:
