Παω σπιτι μου.....

[Lyda]

Γεια σε ολους, η αφορμη για το συγκεκριμενω θεμα ηρθε οταν στο τελευταιο μου ταξιδι στην λατικη αμερικη χαθηκε η βαλιτσα μου στο αεροδρομιο, μας εκλεψαν 2 φορες και τσακονομουν 127 φορες την ημερα με τον φιλο μου. Συμφωνω βεβαια οτι και λιγη ταλαιπωρια κανει καλο αλλα αυτο ηταν πολυ....
Εαεις λοιπον ποτε φτασατε στα ορια σας σε καποιο ταξιδι και ειπατε "παω σπιτι μου τωρα"?

 

[stormy]

Η σωστή φράση είναι "πήγαινε στο σπίτι σου τώρα" , στο γκρινιάρη φίλο φυσικά! Νομίζω ότι μπορώ να αντέξω οτιδήποτε αλλά αυτή τη γκρίνια.. πφφ.. ξενερέ εντελώς, σου χαλάει όλη τη καλή διάθεση
Anyway Lyda καλώς ήρθες και εντυπωσιακός ο χάρτης σου, να τις εκατοστήσεις!

 

[_antonis_]

Αν και είμαι γκαντέμης δε μου χουν συμβεί πολλά άσχημα σε κάποιο ταξίδι, οπότε δε χρειάστηκε να το πώ αυτό ως τώρα, αλλά για να μή χρειαστεί, ήδη ξέρω κάποια άτομα που αποκλείεται να έπαιρνα μαζί μου σε ταξίδι. Άν πάλι τύχενε και ερχόμουν στα όριά μου, μάλλον θα στελνα το άλλο άτομο σπίτι του!!!!!

 

[neikos]

ω ναι! θα συμφωνησω!! η γκρινια ειναι το χειροτερο πραγμα... μπορει να εχω μεινει απο benzin στις αλπεις, να κοιμηθηκα στο αυτοκινητο γιατι χασαμε τον δρομο... αλλα η γκρινια για ολα αυτα ηταν κατι που σε βγαζει εκτος εαυτου....

 

[Dva Srca]

Ευτυχώς δε μου έχει συμβεί σε κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, μου έχει όμως συμβεί σε οικογενειακές διακοπές στην Ελλάδα. Μέσα σε 6 ημέρες έτυχε να έχουμε τις 3 βροχερότερες μέρες του χρόνου στο νησί (στη Σκόπελο ήμασταν εκείνο το καλοκαίρι), το αυτοκίνητό μας σχεδόν έμεινε χωρίς φρένα ένα βράδυ και στα δωμάτια που μέναμε είχαμε τους πιο μίζερους γείτονες που έχω συναντήσει ποτέ σε διακοπές, και δυστυχώς η συναναστροφή μαζί τους ήταν αναγκαστική, λόγω της δομής του χώρου και της βρόχής που μας έκλεινε μέσα.

Βέβαια τώρα που τα θυμάμαι γελάω και όταν γύρισα οι φίλοι μου βρήκαν πολύ διασκεδαστικές τις περιγραφές μου, ωστόσο εκείνες τις μέρες βλασφημούσα την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να ακολουθήσω!

 

[papatya]

Οταν ειχα παει στη Φιλανδια και ειμασταν στο Ελσίνκι κόλλησα μια απαίσια ίωση και ήμοθν 5 μέρες στο κρεβάτι με 39 πυρετό και πηγαινοερχόμενη στη τουαλέτα..εκείνεσ τισ μέρες σκεφτόμουν ότι πραγματικά ήθελα να πάω σπίτι μου(στο Ελσίνκι είδα μόνο τους τοίχους του δωματίου μου)..Ευτυχώς μετά καλυτέρεψα και το Rovaniemi το χάρηκα πολύ!!

 

[σαιτας]

Γεια σε ολους, η αφορμη για το συγκεκριμενω θεμα ηρθε οταν στο τελευταιο μου ταξιδι στην λατικη αμερικη χαθηκε η βαλιτσα μου στο αεροδρομιο, μας εκλεψαν 2 φορες και τσακονομουν 127 φορες την ημερα με τον φιλο μου. Συμφωνω βεβαια οτι και λιγη ταλαιπωρια κανει καλο αλλα αυτο ηταν πολυ....
Εαεις λοιπον ποτε φτασατε στα ορια σας σε καποιο ταξιδι και ειπατε "παω σπιτι μου τωρα"?

περυσι πηγα οδικως κωνσταντινουπολη και χωρις gps. οπως ηταν λογικο, γιατι και οδηγουσα και επρεπε να διαβαζω χαρτες χαθηκαμε. με τα πολλα βεβαια φτασαμε στο ξενοδοχειο, εμενα δεν με πειραξε καθολου γιατι εχω χαθει σε πολες πολεις, εχω ομως εμπιστοσυνη στον εαυτο μου. η τοτε φιλη εβαλε τα κλαματα και με εκλιπαρουσε να γυρισουμε πισω αθηνα την ιδια μερα. οταν της ειπα φυσικα και θα γυρισεις αν θες, ετοιμασου να σε παω στο αεροδρομιο, ηρεμησε και δεν γκρινιαξε καθολου ολες τις επομενες μερες. οχι δεν θελω να γυρισω σπιτι μου οταν παω να γνωρισω μια αλλη πολη μια αλλη κουλτουρα.

 

[eleni70]

Κωνσταντινούπολη λοιπόν και εγώ με φίλους, οι οποίοι με την σειρά τους είχαν φέρει άλλους φίλους τους μαζί... ανυπόφορους...πηγαίναμε για φαγητό και όταν ερχόταν ο λογαριασμός αρχίζανε... " εγώ δεν έφαγα λαχαματζούν... εσύ έφαγες περισσότερο σαλάτα...δεν ήπια από την ρακή..." και αυτό ήταν το λιγότερο.. τους έφταιγε ο καιρός, οι άνθρωποι, το ξενοδοχείο, το πρωινό, τα πάντα...αυτοί οι άνθρωποι ήταν παράγοντας να μην περάσω καλά σ΄αυτό το ταξίδι μου και να λέω " θέλω να πάω σπίτι μου"

 

[Yorgos]

Έμεινα πέντε μέρες παράλυτος από το λαιμό και κάτω σε "νοσοκομείο" της Βενεζουέλας με τους γιατρούς να με κατηγορούν ότι είμαι "κουβανός κατάσκοπος" και το διευθυντή του νοσοκομείου να λέει πως "δε θα χαρούμε αν ζήσετε ούτε θα κλάψουμε αν πεθάνετε", αν δεν ήταν η ελληνιθκή πρεσβεία ακόμη εκεί θα ήμουν... Με έκλεψαν με πιστόλι στον κρόταφο στη Γουατεμάλα, έπαθα ολική ρήξη συνδέσμων στην Ινδία, αλλά ειλικρινά ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω σπίτι μου. Μόνο αν το πρόβλημα υγείας είναι πολύ σοβαρό το κάνω, ελλείψει άλλης επιλογής. Επίσης μου έχει τύχει να επιστρέψω επειδή απλά μετά από πολλούς μήνες...κουράστηκα, ή τέλος πάντων δεν είχα την ίδια διάθεση να δω το επόμενο χωριό, να ανέβω το επόμενο βουνό ή να επισκεφθώ τον επόμενο ναό και ήθελα νατα δω όταν το μυαλό μου δε θα είναι τόσο γεμάτο από εικόνες, μερικές φορές χρειάζεσαι και λίγες εβδομάδες για να "χωνέψεις" αυτά που είδες κι έζησες.

 

[stormy]

καλά αν ο Yorgos δεν έχει αποφασίσει ακόμα να πάει μόνιμα στο σπίτι του και να μη ξαναβγεί ποτέ μετά απο όλα αυτά, δεν υπάρχει λόγος να το κάνει κανείς άλλος

Yorgo γίνομαι πολύ αδιάκριτη αν ρωτήσω τι έγινε και έμεινες πέντε μέρες παράλυτος;; :roll:

 

[Yorgos]

Σύνδρομο Reiter: Τροφική δηλητηρίαση (στη δική μου περίπτωση σαλμονέλα ή σιγκέλα, δεν είναι σίγουροι) όπου το μικρόβιο μετατρέπεται σε αντιδραστική αρθρίτιδα βαριάς μορφής και χτυπάει όλες τις αρθρώσεις, ειδικά γόνατα, αγκώνες, καρπούς κλπ συν άλλα χαριτωμένα συμπτώματα όπως προβλήματα στα μάτια κλπ: Reactive arthritis - Wikipedia, the free encyclopedia

 

[ANEL]

Έμεινα πέντε μέρες παράλυτος από το λαιμό και κάτω σε "νοσοκομείο" της Βενεζουέλας με τους γιατρούς να με κατηγορούν ότι είμαι "κουβανός κατάσκοπος" και το διευθυντή του νοσοκομείου να λέει πως "δε θα χαρούμε αν ζήσετε ούτε θα κλάψουμε αν πεθάνετε", αν δεν ήταν η ελληνιθκή πρεσβεία ακόμη εκεί θα ήμουν... Με έκλεψαν με πιστόλι στον κρόταφο στη Γουατεμάλα, έπαθα ολική ρήξη συνδέσμων στην Ινδία, αλλά ειλικρινά ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω σπίτι μου. Μόνο αν το πρόβλημα υγείας είναι πολύ σοβαρό το κάνω, ελλείψει άλλης επιλογής. Επίσης μου έχει τύχει να επιστρέψω επειδή απλά μετά από πολλούς μήνες...κουράστηκα, ή τέλος πάντων δεν είχα την ίδια διάθεση να δω το επόμενο χωριό, να ανέβω το επόμενο βουνό ή να επισκεφθώ τον επόμενο ναό και ήθελα νατα δω όταν το μυαλό μου δε θα είναι τόσο γεμάτο από εικόνες, μερικές φορές χρειάζεσαι και λίγες εβδομάδες για να "χωνέψεις" αυτά που είδες κι έζησες.

καλά,ρε παιδάκι μου,μετά από όλα αυτά και δεν σκέφτηκες καν να γυρίσεις σπίτι σου???
το ξέρει αυτό η μάνα σου????τι άλλο θα ζήσει η γυναίκα με σένα????