Το Παρίσι
Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντ’ αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι’ αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ’ ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για κείνο συζητούσε·
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε·
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του ’γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπρό.
Να πάει στο Παρίσι...
Για το ταξίδι αυτό τ’ ονειρευτό
σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες
και έκανε αιματηρές οικονομίες
για να το πραγματοποιήσει.
Να πάει στο Παρίσι...
Και να,
που κάποια μέρα στα στερνά
το κατορθώνει.
Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι
για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.
– Μα,
μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του Άιφελ
ν’ αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ’ ουρανού,
φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα
του νου:
«Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;
Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει
με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;»
Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν
σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν
μέσα σ’ ελάχιστο διάστημ’ ασφαλώς,
θα το βαριόταν.
Και τότε;
– Και τότε
πήρε μια τεράστια απόφαση
που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρήσει
κανείς.
Αντίς να προχωρήσει στο Παρίσι
κατέβηκε σ’ ένα προάστιο,
στο Σαιν Ντενίς.
Και το πρωί απ’ την ίδια οδό
ξανάρθε εδώ.
– Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει, πάλι,
με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,
μιλάει και λέει παντού, πως έχει ορίσει
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
ν α π ά ε ι σ τ ο Π α ρ ί σ ι.
Ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικοτητα πριν λιγο καιρό. Περιμενα 36 χρόνια, πιστευω ότι εγινε την κατάλληλη στιγμη.
Σε αντιθεση με το πανέμορφο ποιημα παραπανω, εμεις όχι μονο γυρισαμε πισω, αλλα καταφεραμε μεσα σε 8 ημερες 7 βράδια, να δουμε παααρα πολλα πράγματα..
Ημερα 1η.
Τα περισσότερα πραγματα ειχαν κλειστει λίγο καιρο πριν. Αεροπορικα σε εξαιρετικη τιμη(ryanair), ξενοδοχείο, e tickets για Λουβρο, Βερσαλιες και Disneyland.. Το μονο που δεν μπορεσα να κλεισω ηταν για Πύργο του Άιφελ, αλλά δόξα το Θεο ολα πηγαν καλα.
28 Μαΐου,, πετουσαμε 9 το πρωί απο Θεσσαλονίκη κι επειδή μενουμε σε πολη που απεχει δυόμισι ωρες απο Θεσσαλονίκη, ξεκινάμε κατα τις 4 με αμαξι για το πολυποθητο ταξιδι.
Συνταξιδιωτης μου ηταν η γυναικα μου. Κατα τις 7,ειχαμε ήδη αφησει το αυτοκινητο σε κοντινο παρκινγκ του αεροδρομιου και πιναμε καφε αναμενοντας την πτηση μας.
Πεταξαμε χωρις καμια καθυστερηση, ο ελεγχος για μεγεθος βαλιτσας-χειραποσκευης κτλ ηταν μηδαμινός και μετα απο 3 ωρες πτήσης, προσγειωθηκαμε στο αεροδρόμιο του Μποβε.
Ο καιρος ηταν μουντος και ψιλοεβρεχε αλλα δεν πτοηθηκαμε.. Λεωφορείο και βουρ για Παρισι.. Το λεωφορειο μας αφησε στο Πορτ Μαγιοτ οπου μετα απο 3 λεπτα περπατημα, φτασαμε στο μετρο. Βγαλαμε καρτα navigo για μια βδομαδα και πληρωσαμε 27,80 ο ενας επειδη τη βγαζαμε πρωτη φορα.Χρειαζεται φωτογραφια τυπου ταυτοτητας οπου ειχαμε μαζι μας.
Η αλήθεια ειναι οτι αγχωνομουν πολυ αν θα καταλαβω το μετρο, επειδη ειναι τεραστιο, αλλα εκανα λαθος. Μεσα σε λιγο καιρο και με τη βοηθεια της εφαρμογης paris metro, ολα απλοποιηθηκαν.
Το ξενοδοχείο μας βρισκοταν στο 11ο διαμερισμα. Γνωριζαμε εξαρχης οτι απεχουμε 20 με 30 λεπτά α με μετρο απο βασικα αξιοθέατα αλλα τοσο η πολυ καλη τιμή οσο και η βαθμολογια του στο booking, μας εκανε να το κλεισουμε χωρις δεύτερη σκεψη. Εξαλλου δε θελαμε πολυτελειες γιατι θα γυριζαμε ολη μερα.
Μεσημερακι κατα τις 2 φτασαμε στο ξενοδοχείο, καναμε check in, μιλησαμε λιγο με την ευγενικη κυρια στη ρεσεψιόν και πηγαμε στο δωματιο. Επειδή ειμασταν εντελως αυπνοι, αποφασισαμε να κοιμηθουμε και να βγουμε το απόγευμα ξεκουραστοι για πουυυυ;;;;; Για Τροκαντερό και Πύργο του Άιφελ..
Έτσι κι έγινε, μετα απο ενα γεματο 3ωρο υπνο, στις 7 το απογευμα μπαιναμε στο μετρο για να δουμε αυτο που ονειρευομασταν χρονια..
Βγαινοντας στη στάση Τροκαντερό, τρεξαμε να βρουμε την εξοδο. Οταν βγηκαμε απ την εξοδο και περπατησαμε λιγο, αντικρυσαμε αυτο το τεράστιο ανθρωπινο κατασκευασμα. Δεν ξερω πως θα ακουστεί, αλλα βλεποντας τον Πύργο για πρωτη φορα,
εσπασα και φορεσα διακριτικα τα γυαλια ηλιου μου. Την ιδια συγκινηση παρατηρησα και στη γυναίκα μου. Σκεφτηκα πριν πολλα χρονια που παρακαλούσα τον συγχωρεμενο τον πατερα μου να μας παει στο Παρίσι, στη Disney και δυστυχώς δε μπορουσε.. Σκεφτηκα τις ευκαιριες που ειχα να παω νωριτερα στο Παρίσι και δεν το εκανα.. Ας ειναι.. Αμιλητοι κατεβηκαμε προς τα κατω. Ενας μουσικός του δρομου, τραγουδουσε γαληνια και καθησαμε εκει ακουγωντας τον με φοντο τον Πύργο, ενω οι φωτογραφιες ειχαν παρει φωτια..
Καθισαμε αρκετα, περπατησαμε κατω στις πρασιναδες και στα ομορφα σιντριβανια, φτασαμε μέχρι κάτω και τότε καταλαβαμε το μεγεθος του..
Συγκινημενοι γυρισαμε στην περιοχη που διαμεναμε και φαγαμε σε ενα συνοικιακο μπιστρο.Την επόμενη μερα θα πηγαίναμε disneyland αρα επρεπε να ξυπνησουμε νωρις..
Γεματοι πανεμορφες εικονες πεσαμε για υπνο και η πρωτη μέρα στο όνειρο ειχε τελειώσει...
Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ
που λόγια πάντ’ αλλόκοτα μιλεί
για το Παρίσι
στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.
Λένε γι’ αυτόν
πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
να πάει στο Παρίσι.
Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε
τ’ ονειρεμένο αυτό ταξίδι
που ποθούσε.
Παντού για κείνο συζητούσε·
μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε·
τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό
του ’γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι
λαμπρό.
Να πάει στο Παρίσι...
Για το ταξίδι αυτό τ’ ονειρευτό
σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες
και έκανε αιματηρές οικονομίες
για να το πραγματοποιήσει.
Να πάει στο Παρίσι...
Και να,
που κάποια μέρα στα στερνά
το κατορθώνει.
Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι
για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.
– Μα,
μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του Άιφελ
ν’ αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ’ ουρανού,
φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα
του νου:
«Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;
Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει
με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;»
Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν
σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν
μέσα σ’ ελάχιστο διάστημ’ ασφαλώς,
θα το βαριόταν.
Και τότε;
– Και τότε
πήρε μια τεράστια απόφαση
που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρήσει
κανείς.
Αντίς να προχωρήσει στο Παρίσι
κατέβηκε σ’ ένα προάστιο,
στο Σαιν Ντενίς.
Και το πρωί απ’ την ίδια οδό
ξανάρθε εδώ.
– Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει, πάλι,
με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,
μιλάει και λέει παντού, πως έχει ορίσει
μοναδικό
μες στη ζωή του ιδανικό
ν α π ά ε ι σ τ ο Π α ρ ί σ ι.
Ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικοτητα πριν λιγο καιρό. Περιμενα 36 χρόνια, πιστευω ότι εγινε την κατάλληλη στιγμη.
Σε αντιθεση με το πανέμορφο ποιημα παραπανω, εμεις όχι μονο γυρισαμε πισω, αλλα καταφεραμε μεσα σε 8 ημερες 7 βράδια, να δουμε παααρα πολλα πράγματα..
Ημερα 1η.
Τα περισσότερα πραγματα ειχαν κλειστει λίγο καιρο πριν. Αεροπορικα σε εξαιρετικη τιμη(ryanair), ξενοδοχείο, e tickets για Λουβρο, Βερσαλιες και Disneyland.. Το μονο που δεν μπορεσα να κλεισω ηταν για Πύργο του Άιφελ, αλλά δόξα το Θεο ολα πηγαν καλα.
28 Μαΐου,, πετουσαμε 9 το πρωί απο Θεσσαλονίκη κι επειδή μενουμε σε πολη που απεχει δυόμισι ωρες απο Θεσσαλονίκη, ξεκινάμε κατα τις 4 με αμαξι για το πολυποθητο ταξιδι.
Συνταξιδιωτης μου ηταν η γυναικα μου. Κατα τις 7,ειχαμε ήδη αφησει το αυτοκινητο σε κοντινο παρκινγκ του αεροδρομιου και πιναμε καφε αναμενοντας την πτηση μας.
Πεταξαμε χωρις καμια καθυστερηση, ο ελεγχος για μεγεθος βαλιτσας-χειραποσκευης κτλ ηταν μηδαμινός και μετα απο 3 ωρες πτήσης, προσγειωθηκαμε στο αεροδρόμιο του Μποβε.
Ο καιρος ηταν μουντος και ψιλοεβρεχε αλλα δεν πτοηθηκαμε.. Λεωφορείο και βουρ για Παρισι.. Το λεωφορειο μας αφησε στο Πορτ Μαγιοτ οπου μετα απο 3 λεπτα περπατημα, φτασαμε στο μετρο. Βγαλαμε καρτα navigo για μια βδομαδα και πληρωσαμε 27,80 ο ενας επειδη τη βγαζαμε πρωτη φορα.Χρειαζεται φωτογραφια τυπου ταυτοτητας οπου ειχαμε μαζι μας.
Η αλήθεια ειναι οτι αγχωνομουν πολυ αν θα καταλαβω το μετρο, επειδη ειναι τεραστιο, αλλα εκανα λαθος. Μεσα σε λιγο καιρο και με τη βοηθεια της εφαρμογης paris metro, ολα απλοποιηθηκαν.
Το ξενοδοχείο μας βρισκοταν στο 11ο διαμερισμα. Γνωριζαμε εξαρχης οτι απεχουμε 20 με 30 λεπτά α με μετρο απο βασικα αξιοθέατα αλλα τοσο η πολυ καλη τιμή οσο και η βαθμολογια του στο booking, μας εκανε να το κλεισουμε χωρις δεύτερη σκεψη. Εξαλλου δε θελαμε πολυτελειες γιατι θα γυριζαμε ολη μερα.
Μεσημερακι κατα τις 2 φτασαμε στο ξενοδοχείο, καναμε check in, μιλησαμε λιγο με την ευγενικη κυρια στη ρεσεψιόν και πηγαμε στο δωματιο. Επειδή ειμασταν εντελως αυπνοι, αποφασισαμε να κοιμηθουμε και να βγουμε το απόγευμα ξεκουραστοι για πουυυυ;;;;; Για Τροκαντερό και Πύργο του Άιφελ..
Έτσι κι έγινε, μετα απο ενα γεματο 3ωρο υπνο, στις 7 το απογευμα μπαιναμε στο μετρο για να δουμε αυτο που ονειρευομασταν χρονια..
Βγαινοντας στη στάση Τροκαντερό, τρεξαμε να βρουμε την εξοδο. Οταν βγηκαμε απ την εξοδο και περπατησαμε λιγο, αντικρυσαμε αυτο το τεράστιο ανθρωπινο κατασκευασμα. Δεν ξερω πως θα ακουστεί, αλλα βλεποντας τον Πύργο για πρωτη φορα,
Καθισαμε αρκετα, περπατησαμε κατω στις πρασιναδες και στα ομορφα σιντριβανια, φτασαμε μέχρι κάτω και τότε καταλαβαμε το μεγεθος του..
Συγκινημενοι γυρισαμε στην περιοχη που διαμεναμε και φαγαμε σε ενα συνοικιακο μπιστρο.Την επόμενη μερα θα πηγαίναμε disneyland αρα επρεπε να ξυπνησουμε νωρις..
Γεματοι πανεμορφες εικονες πεσαμε για υπνο και η πρωτη μέρα στο όνειρο ειχε τελειώσει...
κι ετσι φτανουμε σε μια είσοδο και λέμε θελουμε να παμε στο εστιατόριο του 56 οροφου. Ευγενικός ο κυριος μας δειχνει 2 ασανσέρ. Ανεβηκαμε σε λιγοτερο απο ενα λεπτο 56 οροφους αθορυβα εντελως.. Φοβερό.. Λιγο φόβο απ τη γυναίκα αλλα ολα καλα.. Κι εδω αρχιζει η περιεργη συγκοιρια οπως γινανε πολλες στο 
Ειναι από τις στιγμες που το συμπαν συνομωτει για σενα;;; Σηκωθηκαμε χαρουμενοι και καθίσαμε χωρίς υπερβολη στο καλυτερο τραπεζι του μαγαζιού. Ζουσαμε ενα όνειρο.. Τεραστια παραθυρα και θεα μοναδικη. Ηρθαν και τα ποτα, πολυ ακριβα αλλα αξιζε και με το παραπανω, εξάλλου τι ειναι φτηνο στο 
... Παει 9.35,,,παει 9.40 ξεκινά λιγο και ριχνουν παλι τα σχοινιά να δέσει... Χαλασε το πλοίο λενε.. 
..
