Περιεχόμενα
Ξέρω πως δεν ειναι σωστό να αρχίζεις μια νέα ιστορία χωρίς να έχεις ολοκληρώσει την προηγούμενη, ΕΛΑ ΟΜΩΣ που ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να περιμένω! Το Λονδίνο θα χρειαστεί να περιμένει λίγο ακόμη (άλλωστε ένα χρόνο περιμένει να γράψω την τελευταία ημέρα, δε χαθηκε κι ο κόσμος να περιμένει μια βδομαδούλα ακόμα...
)
)Παρίσι λοιπόν, αφού για δέυτερη φορά φάγαμε μια ψιλοήττα από το Βερολίνο (δεύτερη φορά στόχος η Γερμανία, δέυτερη φορά αλλαγή σχεδίων), καθώς η αίτία , ή μάλλον καλύτερα η αφορμή του ταξιδιού ήταν το ''Download Festival''(http://www.downloadfestival.fr/en), ένα τριήμερο μουσικό φεστιβάλ στο οποίο παίζαν οι αγαπημένοι μας Rammstein, και πολλοί άλλοι φυσικά, γνωστοί σε όσους ακούν το ανάλογο είδος rock/metal μουσικής.
Τα εισητηρια της συναυλίας κλείστηκαν ηλεκτρονικά για την τελευταία ημέρα
, καθώς για τους Rammstein γινόταν όλη η φασαρία, το cashless βραχιολάκι φορτίστηκε με ένα γενναιόδωρο ποσό που θα εξαντλούσαμε όσο θα ήμασταν στο συναυλιακό χώρο 
, εισητήρια αεροπορικά κανονίστηκαν και αυτά μέσω Ryanair , (150 ευρω περίπου για δυο ατομα- τζάμπα πράμα), ξενοδοχείο κανονίστηκε σε μια περιοχή έξω από το Παρίσι, με την προυπόθεση να βγούμε και λίγο εκτός πρωτεύουσας , και αυτοκίνητο κανονίστηκε και αυτό και πληρώθηκε με debit (κρατήστε μια σημείωση εδώ, γιατί από εδώ ξεκινά η ταλαιπωρία...) μέσω του site της Ryanair
.Σάββατο 11-6-16, Αφιξη.
Η πτήση από Θεσσαλονίκη, εκτελέστηκε στην ώρα της, πράγμα που μας χαροποίησηε ιδιαίτερα καθώς φτάσαμε στις 12:30 περίπου ώρα Γαλλίας και είχαμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Ταξιδεύαμε με τον άντρα μου, είχα κάνει τον ανάλογο προγραμματισμό, είχα διαβάσει όοολες σχεδόν τις ιστορίες του travelstories και εξαιρώντας τη μέρα της συναυλίας, είχαμε τρεις γεμάτες μέρες να δούμε τα βασικά στο Παρίσι. Η αλήθεια είναι πως δε με πολυένοιαζε να πάω στη Disneyland, ούτε στις Βερσαλλίες, μόνο στο Λούβρο ήθελα απεγνωσμένα να μπω, και μια βόλτα στη Μονμάρτη.... (και όπως προείπα, ταξιδάκι εκτός πρωτεύουσας).
Φτάνουμε λοιπόν στο Μπωβαί.
Και να σου η πρωτη επαφή με την πραγματικότητα.
Σε ένα τυχαίο καφεμάγαζο στο αεροδρόμιο.
-Bonjour, I'd like two double espressos please.
-μπλα μπλα μπλα μπλα....(στα γαλλικα) μπλα μπλα.... (ερχονται οι καφεδες).... μπλα μπλα μπλα....euros σιλβουπλε!
-.......................(βλέπω την τιμή στο ταμείο-δινω τα χρήματα....)
-μπλα μπλα(στα γαλλικά φυσικά)......... μερσι (μου δίνει τα ρέστα).
Γυρνάω με τους καφέδες στο σύζυγο.
-Αυτοί εδώ δε μιλάνε αγγλικά, την κάτσαμε!
- ......................................................................
Πέντε λεπτά αργότερα έρχεται και η δεύτερη κατραπακιά. Αυτή ευτυχώς στα αγγλικά.
Έξω από γνωστή εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων.
Εγώ απ'έξω πίνω αμέριμνη τον καφέ μου, ο οποίος παρεπιπτόντως δεν ''έλεγε'' και πολλά, ο σύζυγος μέσα να μαλώνει με τον υπάλληλο, ο οποίος μας ενημερώνει πολύ απλά ότι το κατάστημα δε δέχεται χρεωστική κάρτα, αλλά μόνο πιστωτική. Ούτε προπληρωμένη. Ούτε μετρητά. Ούτε τίποτα.... Μονο πιστωτική. Προφανώς για να είναι κατοχυρωμένοι ώστε αν εσύ καταστρέψεις το αμάξι, να σε ''δαγκώσουν'' μέσω τράπεζας.
Πιστωτική ομως δεν υπήρχε επάνω μας (είμαστε κατά) οπότε αμάξι γιοκ! Το χειρότερο όμως είναι ότι το ποσό της ενοικίασης το είχαν ήδη τραβήξει από τη χρεωστική (τότε δεν τους πείραζε ότι είχαμε χρεωστική) και όπως μας είπαν δε θα μπορούσαν να μας το επιστρέψουν, γιατί είναι στα ψιλά γράμματα του συμβολαίου. Το δε συμβόλαιο το εκτυπώσαμε και το διαβάσαμε αφού είχαμε ήδη πραγματοποιήσει την πληρωμή αλλά αυτό δεν είχε πια καμμία σημασία. (Για να μη γίνω πρισσότερο κουραστική, προχωρήσαμε σε κάποια διαδικασία αμφισβήτησης της συναλλαγής όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, μεσω τράπεζας, και είμαστε σε αναμονή..) Το παραπάνω το αναφέρω περισσότερο για να μη την ''πατήσει'' κανένας άλλος άσχετος σαν εμάς τη μπανανόφλουδα και του χαλάσει το feng shui των διακοπών του από το πρώτο δεκάλεπτο.
Εμάς φυσικά μας επηρέασε και όσον αφορά το ξενοδοχείο. Χωρίς αμάξι δε θα μπορούσαμε να μείνουμε εκτός Παρισιού και φυσικά οι μετακίνηση από και προς αυτό ήταν απαγορευτική με τα λεωφορεία.
Πήραμε λοιπόν το λεωφορείο (με 17 ευρώ το άτομο) το οποίο μας πήγε στο Porte Maillot, μετά από περίπου μιάμιση ώρα. Με τις βαλίτσες ανα χείρας κατευθυνθήκαμε σε ένα μπιστρό, προς αναζήτηση σόδας για να χωνέψουμε τη φόλα που φάγαμε προηγουμένως. Εκεί ευτυχώς μιλούσαν αγγλικά, και ήταν ευγενέστατοι..
Ανοίγω κατάλογο και μένω με το στόμα ανοιχτό. 8 ευρώ η μπύρα, 5 η κοκα κόλα, 6 η σόδα κλπ... "Από τιμές καλά πάμε", λέω και αρχίζω να χαχανίζω...
Ο άντρας μου ήδη πήρε στο ξενοδοχείο και ενημερωσε ότι είχαμε πρόβλημα και πιθανόν να έπρεπε να σκυρώσουμε την κράτηση. Με αρκετή βοήθεια από τους τηλεφωνητές της booking, καταφέραμε να ακυρώσουμε την κράτηση χωρίς καμία ποινή.Με αρκετή επίσης βοήθεια από συγγενή από τα πάτρια εδάφη, βρήκαμε studio σε κεντρικό μέρος του Παρισιού, (https://www.housetrip.com/en/rental...d&source_type=list&to_date=2016-06-25#reviews) o ιδιοκτήτης του οποίου ανταποκρίθηκε αμεσα στο mail που του στείλαμε και αφού μας εξήγησε πως θα μπορούσαμε να πάμε στη στάση Brochant του μετρό, μας πήρε από το χεράκι και μας οδήγησε στο σπιτάκι..
Και από εδώ αρχίζουν τα ωραία.........(η συνέχεια σύντομα)!
