Παράσταση Θεάτρου Noh και Kyogen στο Ηρώδειο

[Pandora]

Α για να το σκεφτώ πάλι τώρα που είδα τη φωτό!!

Πες το μου αυτό τώρα...΄

πάρε κι άλλη φωτο :


File:???????????P1011774.jpg - Wikipedia, the free encyclopedia

κι άλλη !

 

[hydronetta]

θέλω θέλω
Αλλά θα μείνω μόνο στα θεάματα.... ατυχώς δεν θα μπορέσω να συμμετέχω στο αφτερ

 

[Pandora]

θέλω θέλω
Αλλά θα μείνω μόνο στα θεάματα.... ατυχώς δεν θα μπορέσω να συμμετέχω στο αφτερ

Aμ το βλέπω...θα σε πάμε κατευθείαν στο αεροδρόμιο...

 

[Pandora]

Συμπληρωματικά :

Τα δύο έργα που θα παρουσιάσουν είναι το βασικό «Νταϊνχάγια» (Η σούτρα της Μεγάλης Σοφίας) και το μικρότερο «Σανμπασό», που ανήκει στην ανάλαφρη πλευρά του Νο, στο «Κιόγκεν» όπως ονομάζεται.
Το Νο, που σημαίνει στην ουσία «ικανότητα, επιδεξιότητα», το υπηρετεί η οικογένεια Ουμεγουάκα περίπου πεντακόσια χρόνια. Ο Ροκούρο Γκένσο είναι ο 56ος επικεφαλής της θεατρικής οικογένειας (να σημειωθεί ότι ο πατέρας του είχε έρθει στο Ηρώδειο για μια παράσταση Νο το 1965).

Πείτε μας δυο λόγια για το θεατρικό αυτό είδος που υπηρετείτε.
«Ανήκει στη γιαπωνέζικη παράδοση των παραστατικών τεχνών. Αποτελεί ένα "μείγμα" απαγγελίας, μουσικής συνοδείας και χορού και θεωρείται υψηλή μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Το Νο προσπαθεί να αποτυπώσει το έμφυτο, την απαράλλακτη ουσία και το πάθος της ανθρώπινης ύπαρξης. Το Κιόγκεν παρουσιάζεται σε αντιπαραβολή με το σοβαρό και τραγικό Νο. Αντανακλά τις καθημερινές ζωές των απλών ανθρώπων της μεσαιωνικής περιόδου, κάνοντας χρήση της καθομιλουμένης της εποχής. Το Νο και το Κιόγκεν έχουν πιστοποιηθεί από την UNESCO ως Παγκόσμια Κληρονομιά (προφορική και άυλη) της Ανθρωπότητας».

Σε τι αναφέρεται το κύριο έργο «Νταϊνχάγια», που θα παρουσιάσετε στο Ηρώδειο;
«Είναι μία παράσταση Νο που αναβιώθηκε και αναπαράχθηκε από μένα το 1983. Για 540 χρόνια είχε εξαφανιστεί από τις δημόσιες παρουσιάσεις. Η ιστορία του αναφέρεται σ' έναν Κινέζο βουδιστή ιερέα, που ταξιδεύει για να αποκτήσει τη σούτρα της Μεγάλης Σοφίας. Η παράσταση είναι θεαματική και γεμάτη χρώματα. Η μάσκα Νο που χρησιμοποιώ στη δεύτερη σκηνή είναι ένας κληροδοτημένος οικογενειακός θησαυρός, μια από τις πολυτιμότερες μάσκες του είδους».

«Περίμενα από χρόνια τη στιγμή που, όπως και ο πατέρας μου, θα έπαιζα κι εγώ στον καταπληκτικό χώρο του Ηρωδείου», μας λέει ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα (φωτ. Γιοσιγιούκι Ικουχάρα)

Υπάρχουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά στις παραστάσεις του θεάτρου Νο, όπως η στιλιζαρισμένη κίνηση, οι μάσκες, η ξύλινη σκηνή;
«Υπάρχουν όλα αυτά που αναφέρατε με βασικό εργαλείο τη μάσκα. Μερικά έργα Νο που παρουσιάζονται χωρίς μάσκα τα αποκαλούμε "Hitamen", που σημαίνει "άμεση μάσκα". Παρόλο δηλαδή που οι ηθοποιοί δεν φορούν μάσκα, υποκρίνονται ότι φοράνε. Φορώντας μάσκα η παράσταση γίνεται πιο αφηρημένη ή έμμεση. Μια απλή και ανεπαίσθητη κίνηση και το υποκριτικό στιλ ενός ηθοποιού είναι πράγματα επίσης αφηρημένα. Το θέατρο Νο και το περιβάλλον του διαμορφώθηκαν όπως είναι σήμερα εδώ και 650-700 χρόνια. Το στιλ γενικά απλοποιήθηκε από παλαιότερα. Η ξύλινη σκηνή καθιερώθηκε την εποχή της μεταρρύθμισης στη θέση της ανοικτής σκηνής που υπήρχε μέσα στους ναούς ή της αυλής που λαμποκοπούσε. Κάτι που αντανακλάται σήμερα σε θέατρα Νο με μια οροφή πάνω από τη σκηνή και μια γέφυρα ακόμα και μέσα στην αίθουσα».

Τι συναισθήματα σας δημιουργεί το γεγονός ότι ο πατέρας σας είχε έρθει πριν από 45 χρόνια με παράσταση Νο στο Ηρώδειο;
«Ο πατέρας μου παρουσίασε στο Ηρώδειο το "Sumidagawa", ένα έργο το οποίο εναι μια οικογενειακή "σπεσιαλιτέ" μας. Η σκηνή του Νο αρχικά ήταν στον ανοικτό χώρο και θεώρησα ότι θα είναι καταπληκτικό κι εγώ να παρουσιάσω παράσταση κάτω από τον ουρανό σε ένα τόσο εκλεκτό αρχαιολογικό χώρο. Ο πατέρας μου συχνά έλεγε ότι ήθελε να επιστρέψει στην Αθήνα και να εμφανιστεί στο Ηρώδειο, γιατί είχε εντυπωσιαστεί από την απόδοση της παράστασης σ' αυτό τον χώρο. Τον είχε εντυπωσιάσει η εκπληκτική ακουστική και η ιστορική μνήμη του. Περίμενα λοιπόν κι εγώ από χρόνια τη στιγμή που θα έμπαινα στο Ηρώδειο. Είμαι ενθουσιασμένος που επιτέλους συμβαίνει. Λαχταρούσα επίσης να συναντήσω το ελληνικό κοινό για να δω πώς θα καταφέρουμε να μοιραστούμε τη στιγμή μέσα από την τέχνη του θεάτρου Νο».

Εχουν κάτι κοινό η αρχαία ελληνική τραγωδία και το θέατρο Νο;
«Τη χρήση της μάσκας. Η έκφραση του ηθοποιού κάτω από τη μάσκα αντανακλά την υποκριτική του. Δημιουργεί μια δραματικότητα ανεπαίσθητη και τραγική στο Νο, όπως και στην αρχαία τραγωδία».

Είναι πολυετής η ενασχόληση στη φαμίλια σας μ' αυτό το είδος θεάτρου;
«Το γενεαλογικό δέντρο των Ουμεγουάκα πηγαίνει πίσω περισσότερα από χίλια χρόνια. Ως οικογένεια που υπηρετεί το θέατρο Νο, σχεδόν πεντακόσια χρόνια. Ο προπροπάππους μου ήταν αυτός που έσωσε το Νο από τα ρημάδια του και το συνέστησε στον δυτικό κόσμο στα μέσα του 19ου αιώνα. Κάθε γενιά της οικογένειάς μου ήταν αφιερωμένη στην ανάπτυξη του Νο και του περιβάλλοντός του».

Τι προσόντα πρέπει να έχει ένα καλός ηθοποιός του Νο; Από πότε ασχολείστε με το είδος αυτό;
«Είναι δύσκολο να πεις "καλός ή κακός". Η λέξη-κλειδί για μένα είναι "ευαισθησία". Δεν είναι μόνο να μπορεί κανείς να χορέψει, να τραγουδήσει ή να είναι ικανός τεχνίτης της σκηνής. Το βασικό είναι η ψυχή και ο νους. Η πρώτη μου εμπειρία από τη σκηνή ήταν στα τρία μου χρόνια. Τα μαθήματα τα ξεκίνησα στα έξι μου, με τις φιλότιμες διδαχές του παππού μου».

Στην Ιαπωνία της υπερσύγχρονης τεχνολογίας, της σκληρής εργασίας και της ιλιγγιώδους ταχύτητας, το θέατρο Νο μοιάζει με αντίβαρο νοσταλγίας και ανάγκης για να διατηρηθεί η πολιτιστική κληρονομιά της;
«Θεωρώ ότι προστρέχοντας και τιμώντας το παρελθόν οδηγείσαι τελικά σε κάτι νέο. Στόχος μας είναι να μάθουμε από τους πρεσβύτερους κάτι που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Είμαστε η γέφυρα. Παρά την τεχνολογία, τους οικονομικούς δείκτες, τις ραγδαίες αλλαγές, οι Ιάπωνες πάντα θυμούνται την ταυτότητά τους και νοσταλγούν την καταβολή και τη ρίζα τους».

Εχει ανταπόκριση στους νέους Γιαπωνέζους, που επηρεάζονται πολύ από τη δυτική κουλτούρα;
«Είναι αρκετοί νέοι στο κοινό του Νο στην Ιαπωνία σήμερα. Παρόλο που έχουμε επηρεαστεί από τον δυτικό τρόπο ζωής, με επιμονή παραμένουμε περήφανοι για τη σπουδαία μας κληρονομιά. Ενδεικτικά, υπάρχουν περισσότεροι από χίλιοι ηθοποιοί του Νο στην Ιαπωνία». *

πηγή : «Ο προπροπάππους μου έσωσε το Νο από τα ρημάδια του» | Τέχνες | Ελευθεροτυπία

 

[babaduma]

私の精神及び胃はあなたと!!ある!

 

[Pandora]

感謝 babaduma

Μακάρι να μας έκανες την έκπληξη

 

[babaduma]

感謝 babaduma

Μακάρι να μας έκανες την έκπληξη

Όπως προείπα σε άπταιστα Ιαπωνικά (!) : Το πνεύμα και το ... στομάχι μου μαζί σας!

 

[ioanna karagianni]

Όπως προείπα σε άπταιστα Ιαπωνικά (!) : Το πνεύμα και το ... στομάχι μου μαζί σας!

και η σκέψη μας μαζί σου καλέ μου:love2:

 

[Pandora]

Ας μοιραστώ μαζί σας, τις εντυπώσεις μου

Απαιτητική αλλά πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση !
Είχε υψηλή αισθητική, ακρίβεια και ομορφιά, που αποζημίωναν για την έλλειψη μετάφρασης. Αυτό νομίζω, θα βοηθούσε ιδιαίτερα στην κατανόηση, της τόσο διαφορετικής κουλτούρας, παρά ταύτα, το κοινό που κατέκλυσε το Ηρώδειο, παρακολούθησε την παράσταση με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό !
Θα προτιμούσα να είχε στηθεί η ξύλινη με στέγαστρο εξέδρα, όπου παρουσιάζεται το θέατρο Noh, ίσως γιατί η σκηνή του Ηρωδείου, είναι ιδιαίτερα μεγάλη και αχανής, για το μέγεθος της παράστασης !

 

[babaduma]

Εμένα, πάντως, ένα πουλάκι μου ψιθύρισε ότι για να την "χωνέψετε" πίνατε σόδες μέχρι τις 4 το πρωί !

 

[ioanna karagianni]

Εμένα, πάντως, ένα πουλάκι μου ψιθύρισε ότι για να την "χωνέψετε" πίνατε σόδες μέχρι τις 4 το πρωί !

φαντάζομαι ότι το "πουλάκι" θα φορούσε κουκούλα όπως όλοι οι προδότες που σέβονται τον εαυτό τους.
Στον αντίποδα των εντυπώσεων που σας μετέφερε η Πανδώρα έρχομαι να σας εκμυστηρευτώ ότι η δική μου απόλαυση ήταν να βλέπω το γεμάτο έκσταση πρόσωπο της, κατά τα άλλα δεν κατάλαβα Χριστό συγνώμη Βούδα ήθελα να πω. Καθόλη την διάρκεια της παράστασης μετάνιωνα που προτίμησα το Ηρώδειο από εκείνο το ωραιότατα κέντρο της εθνικής που τραγουδάνε το διαχρονικό "δεν πάω Μέγαρο θα μείνω με τον παίδαρο". Ε μετά ναι, έπνιξα τον πόνο μου στις μπύρες.

 

[Pandora]

Εμένα, πάντως, ένα πουλάκι μου ψιθύρισε ότι για να την "χωνέψετε" πίνατε σόδες μέχρι τις 4 το πρωί !

δεν ήταν ένα...σ΄εσένα τιτιβίζουν πολλά πουλάκια... όσο για τα θεάματα...το κάνουμε επίτηδες...για να έχουμε μετά να συζητάμε... όσο πιο βαριά, τόσο πιο πολλές "σόδες"...