Runvel
Member
- Μηνύματα
- 40
- Likes
- 216
Είναι μια επαρχία στα δυτικά της χώρας του Παναμά με το όνομα Bocas del Toro ( στόμα του ταύρου). Πρόκειται για μια παραθαλάσσια περιοχή, κατοικημένη από 130.000 ψυχές. Μια τροπική γωνιά στονΚόλπο των κουνουπιών της Καραϊβικής . Σε τούτη τη μεθοριακή επαρχία του Παναμά βρίσκεται ένα σύμπλεγμα νησιών με το ίδιο όνομα ,Bocas Del Toro. Η συστάδα αυτή αποτελείται από εννέα κατοικημένα καταπράσινα νησιά και πλήθος ακόμα μικροτέρων.
Κατά τη σύντομη παραμονή μου στην κεντρική Αμερική, το παραπάνω νησιωτικό σύμπλεγμα ήταν ψηλά στη νοητή ταξιδιωτική μου λίστα. Όφειλα στον εαυτό μου μία επίσκεψη σε ένα τουλάχιστον από αυτά τα νησιά για να νιώσω έστω για λίγο την αύρα της Καραϊβικής, ως γνήσιος λάτρης της θάλασσας. Η μετάβαση μου στην περιοχή έγινε από την πόλη του Παναμά, από εκεί το λεωφορείο που θα με οδηγούσε στο γραφικό λιμανάκι του Almirante θα αναχωρούσε στις 10 το βράδυ.
Όπως έχει αναφερθεί ξανά στο παρελθόν, τα νυχτερινά δρομολόγια είναι ιδανικά για ξεκούραση (αν σε πιάνει ο ύπνος) και συν τοις άλλοις εξοικονομείς μια διανυκτέρευση από κάποιο κατάλυμα, μιας και περνάς τη νύχτα σου στο όχημα. Κατά τη βραδινή αυτή διαδρομή περάσαμε από τις πόλεις Penonome, Santiago, Tole και David, έως ότου να φτάσουμε στις 6 τα ξημερώματα στο λιμανάκι που θα μας οδηγούσε στα νησιά του αρχιπελάγους. Από τον τερματικό σταθμό έως την προβλήτα, η απόσταση είναι 800μ. και δε χρειάζεται να πάρει κανείς ένα από τα πολλά ταξί που θα προσπαθήσουν να σε πείσουν για τη μεταφορά.
Όταν όλα θα είναι έτοιμα, οι επιβάτες παίρνουν τη θέση τους για το ολιγόλεπτο ταξίδι μέχρι την απέναντι ξηρά (λεπτομέρειες είχα γράψει στο παρελθόν) . Ο δικός μου προορισμός ήταν το κεντρικότερο εκ των νησιών, το Isla Colon. Εκεί όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη πόλη του νησιωτικού συμπλέγματος, η Bocas Town.
Επειδή ως γνωστόν , ποτέ δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία για την πρώτη εντύπωση, η θέα της πολύχρωμης πόλης ήταν το καλύτερο βάλσαμο έπειτα από ένα ολονύχτιο ταξίδι. Τα αρχοντικά της σπίτια έμοιαζαν να επιπλέουν πάνω στα ήρεμα νερά και η θέα μέσα από τα πλοιάρια που μεταφέρουν πολίτες και αγαθά, είναι μαγική.
Βρεγμένος και αναμαλλιασμένος λοιπόν ξεχύθηκα απ’ευθείας στην πόλη να βρω το κατάλυμα μου για ένα βράδυ, μιας και την επομένη θα βρισκόμουν στην Κόστα Ρίκα. Δίχως να έχω ιδέα προς τα που επεκτείνεται η πόλη, προσεγγίστηκα από ένα θρασύ ντόπιο μεσήλικα. Ο χαρακτηρισμός ως θρασύς μπορεί να θεωρηθεί ήπιος ,για να μην μακρηγορώ, είχε την απαίτηση να μείνω στο μέρος που θα μου πρότεινε για να πάρει την προμήθεια του. Το δωμάτιο ήταν περίπου 3 χιλιόμετρα από το κέντρο και το προωθούσε μέσω φωτογραφιών κινητού τηλεφώνου περασμένης δεκαετίας. Εφόσον τον ευχαρίστησα και είπα ότι θα ψάξω κάπου πιο κοντά, άρχισε εκνευρισμένος να μουρμουρίζει κάτι στα Ισπανικά, κάπου εκεί τον διαολόστειλα στα άψογα Παναμέζικα μου και δεν ειδωθήκαμε ξανά στο νησί του. (Δεν τη λες και επιτυχημένη την πρώτη γνωριμία που έκανα στα νησιά, που βρίσκονται σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς της χώρας).
Δίχως ένταση και κάτω από τον τροπικό ήλιο βρήκα ένα δώμα που δεν είχε ούτε καν παράθυρα. Η πληρότητα στα δωμάτια και τα hostels ήταν σε υψηλά ποσοστά (σχεδόν 100%) και τα ξενοδοχεία με μέτωπο τη θάλασσα είχαν απρόσιτες τιμές. Όπως είναι λογικό το δώμα αυτό ήταν ο σοφότερη επιλογή.
Δεδομένου ότι θα κάνω μια μικρή αναφορά για τη Bocas Town στο μέλλον, θα συνεχίσω με τη βόλτα μου στο νησί, δίχως να επικεντρωθώ στη μικρή αυτή πόλη.
Με τουριστικό αέρα και έχοντας ξεφορτωθεί το σακίδιο μου που το κουβαλούσα ένα εικοσιτετράωρο, ξεχύθηκα στο νησί. Μακράν ο καλύτερος και οικονομικότερος τρόπος να γυρίσει κανείς το Isla Colonείναι να νοικιάσει ποδήλατο και να ιδρώσει. Τα καταστήματα ενοικίασης δικύκλων αφθονούν και σίγουρα θα βρείτε κάποιο στα μέτρα σας. Οι τιμές κυμαίνονται από 5$ έως 10$ ανά ημέρα. Δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης των ποδηλάτων για αν αντιληφθείς ότι θα χρησιμοποιούσες ένα απαρχαιωμένο δίτροχο. Με σχεδιασμό που σε γυρίζει δεκαετίες πίσω, τούτα τα ασήκωτα δίκυκλα ήταν το καλύτερο μέσο για αυτό το τροπικό νησί. Μόλις βρει κανείς την ισορροπία του και ελέγξει τα φρένα του θα διαπιστώσει ότι δεν βρίσκονται στο τιμόνι, αλλά κάνοντας πίσω το πεντάλ ( To γνωρίζω ως“κόντρα”).
Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν λοιπόν σε μία από τις παραλίες του νησιού. Έχοντας πάνω μου από την προηγούμενη μέρα αλάτι από τις ακτές του Ειρηνικού, ήθελα να ξεπλυθώ με αλμύρα Ατλαντικού.
Ίσως να είμαι το μοναδικό θηλαστικό που μετέφερα αλάτι από τη Veracruz στα Bocas del Toro.
Με περίσσεια επιδεξιότητα, καβάλησα το προϊστορικό μου ποδήλατο και απομακρύνθηκα από την πόλη. Λίγο έξω από τη Bocas Town βρίσκεται το El Istmito , το στενότερο σημείο του νησιού. Προσπερνώντας το στενό αυτό κομμάτι γης, ο ένας και μοναδικός δρόμος οδηγείται σε μία διασταύρωση, εξ αριστερών η πινακίδα έλεγε Bocas del Drago και εκ δεξιών σε κοντινότερη απόσταση υπήρχαν οι παραλίες Paunch και Pluff Beach. To ένστικτο μου έλεγε να ακολουθήσω το στενό από τη δεξιά πλευρά και να έφτανα στην Pluff Beach. Η άσφαλτος σιγά σιγά με εγκατέλειπε και τη θέση της έπαιρνε το χώμα. Κινούμενος πλέον σε χωματόδρομο και έχοντας τη θάλασσα εκ δεξιών μου απολάμβανα τη διαδρομή. Σε ορισμένα σημεία το κύμα στην κυριολεξία έγλυφε το μικρό δρόμο, κάνοντας τον να μοιάζει προχειροφτιαγμένος.
Η πρώτη στάση ήταν στην περιοχή Paunch. Εκεί υπήρχε ένα φοβερό μπαρ που άγγιζε τα όρια της πολυτέλειας,με καινούργια καθιστικά και στιλάτες ξαπλώστρες το μέρος αυτό ήταν ιδανικό για ένα καφέ , έχοντας τη θέα μερικών surfers που έδιναν τη δική τους μάχη με τα κύματα. Ξεκούραστος και ενυδατωμένος ξεκίνησα για την επόμενη περιοχή που αποδείχθηκε ότι πιο αξιόλογο έχει να επιδείξει τοIsla Colon.
Καθ’ οδόν λοιπόν για την Pluff Beach , ο χωμάτινος δρόμος εγκατέλειπε την ακτή. Η πορεία που ακολουθούσε ήταν μέσα από την πυκνή βλάστηση του τροπικού νησιού. Η παράλληλη με τη θαλάσσια πορεία ,διακοπτόταν σε ορισμένα σημεία από μικρούς χειμάρρους, κάνοντας την ποδηλατάδα να μοιάζει με περιπέτεια. Τούτη η εικοσάλεπτη διαδρομή, εξελίσσεται σε ένα υπέροχο δάσος και σπανίως η γαλήνη και η ησυχία του τοπίου διακόπτεται από κάποιο όχημα 4×4.
Η περιέργεια είναι βασικό συστατικό μιας επιτυχημένης ταξιδιώτικής εμπειρίας, για αυτόν ακριβώς το λόγο, πολλές φορές παρέκκλινα της πορείας μου για να δω σε ποια μυστική παραλία οδηγεί κάποιο μονοπάτι. Φυσικά άξιζε τον κόπο και τούτη τη φορά η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα.
Φυσικά δεν είχα φτάσει ακόμα στον στόχο μου, αλλά δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να βιαστώ. Γεμάτος όρεξη συνέχισα στο υπόλοιπο της διαδρομής. Οι συνεχείς αυξομειώσεις της κλίσης του εδάφους, δυσκόλευαν τη διαδρομή επάνω στο τρεμάμενο δίτροχο. Τα πρώτα δείγματα ανθρώπινης παρέμβασης είχαν αρχίσει να φαίνονται και η θέα ντόπιων επάνω σε όμορφα άλογα σε προϊδέαζε ότι πλησιάζεις σε κάποιον οργανωμένο οικισμό.
Με την άφιξη μου στην Pluff Beach , είδα πολλά ακόμα ποδήλατα και αντιλήφθηκα ότι πολλοί επισκέπτες ξύπνησαν νωρίτερα από μένα για να επισκεφτούν το μέρος. Την παραλία αυτή συνθέτουν μια ξενοδοχειακή μονάδα υψηλού επιπέδου, δύο μικρά εστιατόρια και δύο beach bars.
Προσωπικά με κέρδισε το λίγο πιο απομακρυσμένο, που έμοιαζε το ιδανικότερο σημείο για ένα τροπικόcocktail . Όντας λιτό και απέριττο τούτο το ξύλινο κατάστημα σέρβιρε μία από τις καλύτερεςCaipirinha’s που γεύτηκα. Ένα μικρό μπαρ , ένας πολυλογάς μπάρμαν, αρκετές φιάλες και λίγα σταντς απάρτιζαν το κατάστημα. Δίπλα ακριβώς από το κυρίως μπαρ υπήρχε ένας πολύ ωραίος χώρος με καθιστικά και μερικές αιώρες, οι οποίες ήταν η καλύτερη επιλογή για να απολαύσει κανείς το ποτό του.
Η θέα της θάλασσας από τον τροπικό αυτό παράδεισο ήταν μαγική. Τα κύματα ήταν αρκετά έντονα και τα θαλάσσια ρεύματα της περιοχής απαιτούσαν μεγάλη προσοχή. Για την ασφάλεια των λουομένων υπήρχαν μάλιστα και ενημερωτικές πινακίδες, περί σωστού τρόπου κολύμβησης σε περίπτωση έντονων ρευμάτων. Κάπου εκεί συνέβη και ένα κωμικοτραγικό συμβάν. Μια σαστισμένη νεαρή κοπέλα ζήτησε βοήθεια από το κατάστημα διότι ένας σκορπιός τσίμπησε το φίλο της στην παραλία, κάτω από έναν φοίνικα. Σε εκείνο το σημείο ο προαναφερθέντας μπάρμαν που εκτελούσε και χρέη ναυαγοσώστη, άρπαξε τη σανίδα του σαν άλλος Μιτς Μπιουκάνον και κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Η απίστευτη μέθη του δεν τον βοήθησε να αντιληφθεί ότι η βοήθεια ζητήθηκε από ξηράς και ο δόλιος έψαχνε έντρομος στα κύματα για τον ναυαγό. Η μισή παραλία δεν είχε αντιληφθεί τίποτα και η υπόλοιπη τον φώναζε να μη βουτήξει γιατί ήδη παρείχαν τις πρώτες βοήθειες στο νεαρό. Όλα πήγαν καλά, με τον άτυχο νέο να περιθάλπτεται από το νοσοκόμο της ξενοδοχειακής μονάδας, χωρίς να διατρέχει κανέναν κίνδυνο και τον μπάρμαν να συνεχίζει να πίνει τα σφηνάκια του με ηρωικό αέρα, τούτη τη φορά. Η αλήθεια είναι ότι δε δίστασε ούτε μια στιγμή και του αξίζουν συγχαρητήρια για το θάρρος του.
Σε μικρή απόσταση από το κατάστημα, στα πιο απόκρημνα σημεία κατά μήκος της παραλίας απολαμβάνουν την ησυχία τους μερικοί γυμνιστές. Η αμμώδη παραλία της Pluff Beach, εκτείνεται κατά μήκος πολλών χιλιομέτρων, έχοντας έτσι πολλά απομονωμένα σημεία για όποιον τα αναζητά.
Συνοψίζοντας, ομολογώ πως η μέρα στα νησιά ήταν ενδιαφέρουσα. Λίγο πριν να δύσει ο ήλιος πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Bocas Town και για μια τελευταία βουτιά λίγο έξω από το El Istmito.
Η σύντομη παραμονή μου στα Bocas Del Toro, ήταν όμορφη. Σε γενικές γραμμές ο Παναμάς θεωρείται μία ακριβή γωνιά της κεντρικής Αμερικής και στα νησιά αυτά το ένιωθες έντονα. Επίσης δίχως να θέλω να το γενικεύσω, δε δηλώνω ενθουσιασμένος από τη συμπεριφορά των ντόπιων απέναντι στους επισκέπτες. Παρόλα αυτά αν βρεθεί κανείς κατά κει, αξίζει να ρίξει μια ματιά στο Isla Colon και αν διαθέτει περισσότερο χρόνο καλά θα κάνει να επισκεφτεί και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος.
Κατά τη σύντομη παραμονή μου στην κεντρική Αμερική, το παραπάνω νησιωτικό σύμπλεγμα ήταν ψηλά στη νοητή ταξιδιωτική μου λίστα. Όφειλα στον εαυτό μου μία επίσκεψη σε ένα τουλάχιστον από αυτά τα νησιά για να νιώσω έστω για λίγο την αύρα της Καραϊβικής, ως γνήσιος λάτρης της θάλασσας. Η μετάβαση μου στην περιοχή έγινε από την πόλη του Παναμά, από εκεί το λεωφορείο που θα με οδηγούσε στο γραφικό λιμανάκι του Almirante θα αναχωρούσε στις 10 το βράδυ.
Όπως έχει αναφερθεί ξανά στο παρελθόν, τα νυχτερινά δρομολόγια είναι ιδανικά για ξεκούραση (αν σε πιάνει ο ύπνος) και συν τοις άλλοις εξοικονομείς μια διανυκτέρευση από κάποιο κατάλυμα, μιας και περνάς τη νύχτα σου στο όχημα. Κατά τη βραδινή αυτή διαδρομή περάσαμε από τις πόλεις Penonome, Santiago, Tole και David, έως ότου να φτάσουμε στις 6 τα ξημερώματα στο λιμανάκι που θα μας οδηγούσε στα νησιά του αρχιπελάγους. Από τον τερματικό σταθμό έως την προβλήτα, η απόσταση είναι 800μ. και δε χρειάζεται να πάρει κανείς ένα από τα πολλά ταξί που θα προσπαθήσουν να σε πείσουν για τη μεταφορά.
Όταν όλα θα είναι έτοιμα, οι επιβάτες παίρνουν τη θέση τους για το ολιγόλεπτο ταξίδι μέχρι την απέναντι ξηρά (λεπτομέρειες είχα γράψει στο παρελθόν) . Ο δικός μου προορισμός ήταν το κεντρικότερο εκ των νησιών, το Isla Colon. Εκεί όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη πόλη του νησιωτικού συμπλέγματος, η Bocas Town.
Επειδή ως γνωστόν , ποτέ δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία για την πρώτη εντύπωση, η θέα της πολύχρωμης πόλης ήταν το καλύτερο βάλσαμο έπειτα από ένα ολονύχτιο ταξίδι. Τα αρχοντικά της σπίτια έμοιαζαν να επιπλέουν πάνω στα ήρεμα νερά και η θέα μέσα από τα πλοιάρια που μεταφέρουν πολίτες και αγαθά, είναι μαγική.
Βρεγμένος και αναμαλλιασμένος λοιπόν ξεχύθηκα απ’ευθείας στην πόλη να βρω το κατάλυμα μου για ένα βράδυ, μιας και την επομένη θα βρισκόμουν στην Κόστα Ρίκα. Δίχως να έχω ιδέα προς τα που επεκτείνεται η πόλη, προσεγγίστηκα από ένα θρασύ ντόπιο μεσήλικα. Ο χαρακτηρισμός ως θρασύς μπορεί να θεωρηθεί ήπιος ,για να μην μακρηγορώ, είχε την απαίτηση να μείνω στο μέρος που θα μου πρότεινε για να πάρει την προμήθεια του. Το δωμάτιο ήταν περίπου 3 χιλιόμετρα από το κέντρο και το προωθούσε μέσω φωτογραφιών κινητού τηλεφώνου περασμένης δεκαετίας. Εφόσον τον ευχαρίστησα και είπα ότι θα ψάξω κάπου πιο κοντά, άρχισε εκνευρισμένος να μουρμουρίζει κάτι στα Ισπανικά, κάπου εκεί τον διαολόστειλα στα άψογα Παναμέζικα μου και δεν ειδωθήκαμε ξανά στο νησί του. (Δεν τη λες και επιτυχημένη την πρώτη γνωριμία που έκανα στα νησιά, που βρίσκονται σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς της χώρας).
Δίχως ένταση και κάτω από τον τροπικό ήλιο βρήκα ένα δώμα που δεν είχε ούτε καν παράθυρα. Η πληρότητα στα δωμάτια και τα hostels ήταν σε υψηλά ποσοστά (σχεδόν 100%) και τα ξενοδοχεία με μέτωπο τη θάλασσα είχαν απρόσιτες τιμές. Όπως είναι λογικό το δώμα αυτό ήταν ο σοφότερη επιλογή.
Δεδομένου ότι θα κάνω μια μικρή αναφορά για τη Bocas Town στο μέλλον, θα συνεχίσω με τη βόλτα μου στο νησί, δίχως να επικεντρωθώ στη μικρή αυτή πόλη.
Με τουριστικό αέρα και έχοντας ξεφορτωθεί το σακίδιο μου που το κουβαλούσα ένα εικοσιτετράωρο, ξεχύθηκα στο νησί. Μακράν ο καλύτερος και οικονομικότερος τρόπος να γυρίσει κανείς το Isla Colonείναι να νοικιάσει ποδήλατο και να ιδρώσει. Τα καταστήματα ενοικίασης δικύκλων αφθονούν και σίγουρα θα βρείτε κάποιο στα μέτρα σας. Οι τιμές κυμαίνονται από 5$ έως 10$ ανά ημέρα. Δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης των ποδηλάτων για αν αντιληφθείς ότι θα χρησιμοποιούσες ένα απαρχαιωμένο δίτροχο. Με σχεδιασμό που σε γυρίζει δεκαετίες πίσω, τούτα τα ασήκωτα δίκυκλα ήταν το καλύτερο μέσο για αυτό το τροπικό νησί. Μόλις βρει κανείς την ισορροπία του και ελέγξει τα φρένα του θα διαπιστώσει ότι δεν βρίσκονται στο τιμόνι, αλλά κάνοντας πίσω το πεντάλ ( To γνωρίζω ως“κόντρα”).
Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν λοιπόν σε μία από τις παραλίες του νησιού. Έχοντας πάνω μου από την προηγούμενη μέρα αλάτι από τις ακτές του Ειρηνικού, ήθελα να ξεπλυθώ με αλμύρα Ατλαντικού.
Ίσως να είμαι το μοναδικό θηλαστικό που μετέφερα αλάτι από τη Veracruz στα Bocas del Toro.
Με περίσσεια επιδεξιότητα, καβάλησα το προϊστορικό μου ποδήλατο και απομακρύνθηκα από την πόλη. Λίγο έξω από τη Bocas Town βρίσκεται το El Istmito , το στενότερο σημείο του νησιού. Προσπερνώντας το στενό αυτό κομμάτι γης, ο ένας και μοναδικός δρόμος οδηγείται σε μία διασταύρωση, εξ αριστερών η πινακίδα έλεγε Bocas del Drago και εκ δεξιών σε κοντινότερη απόσταση υπήρχαν οι παραλίες Paunch και Pluff Beach. To ένστικτο μου έλεγε να ακολουθήσω το στενό από τη δεξιά πλευρά και να έφτανα στην Pluff Beach. Η άσφαλτος σιγά σιγά με εγκατέλειπε και τη θέση της έπαιρνε το χώμα. Κινούμενος πλέον σε χωματόδρομο και έχοντας τη θάλασσα εκ δεξιών μου απολάμβανα τη διαδρομή. Σε ορισμένα σημεία το κύμα στην κυριολεξία έγλυφε το μικρό δρόμο, κάνοντας τον να μοιάζει προχειροφτιαγμένος.
Η πρώτη στάση ήταν στην περιοχή Paunch. Εκεί υπήρχε ένα φοβερό μπαρ που άγγιζε τα όρια της πολυτέλειας,με καινούργια καθιστικά και στιλάτες ξαπλώστρες το μέρος αυτό ήταν ιδανικό για ένα καφέ , έχοντας τη θέα μερικών surfers που έδιναν τη δική τους μάχη με τα κύματα. Ξεκούραστος και ενυδατωμένος ξεκίνησα για την επόμενη περιοχή που αποδείχθηκε ότι πιο αξιόλογο έχει να επιδείξει τοIsla Colon.
Καθ’ οδόν λοιπόν για την Pluff Beach , ο χωμάτινος δρόμος εγκατέλειπε την ακτή. Η πορεία που ακολουθούσε ήταν μέσα από την πυκνή βλάστηση του τροπικού νησιού. Η παράλληλη με τη θαλάσσια πορεία ,διακοπτόταν σε ορισμένα σημεία από μικρούς χειμάρρους, κάνοντας την ποδηλατάδα να μοιάζει με περιπέτεια. Τούτη η εικοσάλεπτη διαδρομή, εξελίσσεται σε ένα υπέροχο δάσος και σπανίως η γαλήνη και η ησυχία του τοπίου διακόπτεται από κάποιο όχημα 4×4.
Η περιέργεια είναι βασικό συστατικό μιας επιτυχημένης ταξιδιώτικής εμπειρίας, για αυτόν ακριβώς το λόγο, πολλές φορές παρέκκλινα της πορείας μου για να δω σε ποια μυστική παραλία οδηγεί κάποιο μονοπάτι. Φυσικά άξιζε τον κόπο και τούτη τη φορά η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα.
Φυσικά δεν είχα φτάσει ακόμα στον στόχο μου, αλλά δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να βιαστώ. Γεμάτος όρεξη συνέχισα στο υπόλοιπο της διαδρομής. Οι συνεχείς αυξομειώσεις της κλίσης του εδάφους, δυσκόλευαν τη διαδρομή επάνω στο τρεμάμενο δίτροχο. Τα πρώτα δείγματα ανθρώπινης παρέμβασης είχαν αρχίσει να φαίνονται και η θέα ντόπιων επάνω σε όμορφα άλογα σε προϊδέαζε ότι πλησιάζεις σε κάποιον οργανωμένο οικισμό.
Με την άφιξη μου στην Pluff Beach , είδα πολλά ακόμα ποδήλατα και αντιλήφθηκα ότι πολλοί επισκέπτες ξύπνησαν νωρίτερα από μένα για να επισκεφτούν το μέρος. Την παραλία αυτή συνθέτουν μια ξενοδοχειακή μονάδα υψηλού επιπέδου, δύο μικρά εστιατόρια και δύο beach bars.
Προσωπικά με κέρδισε το λίγο πιο απομακρυσμένο, που έμοιαζε το ιδανικότερο σημείο για ένα τροπικόcocktail . Όντας λιτό και απέριττο τούτο το ξύλινο κατάστημα σέρβιρε μία από τις καλύτερεςCaipirinha’s που γεύτηκα. Ένα μικρό μπαρ , ένας πολυλογάς μπάρμαν, αρκετές φιάλες και λίγα σταντς απάρτιζαν το κατάστημα. Δίπλα ακριβώς από το κυρίως μπαρ υπήρχε ένας πολύ ωραίος χώρος με καθιστικά και μερικές αιώρες, οι οποίες ήταν η καλύτερη επιλογή για να απολαύσει κανείς το ποτό του.
Η θέα της θάλασσας από τον τροπικό αυτό παράδεισο ήταν μαγική. Τα κύματα ήταν αρκετά έντονα και τα θαλάσσια ρεύματα της περιοχής απαιτούσαν μεγάλη προσοχή. Για την ασφάλεια των λουομένων υπήρχαν μάλιστα και ενημερωτικές πινακίδες, περί σωστού τρόπου κολύμβησης σε περίπτωση έντονων ρευμάτων. Κάπου εκεί συνέβη και ένα κωμικοτραγικό συμβάν. Μια σαστισμένη νεαρή κοπέλα ζήτησε βοήθεια από το κατάστημα διότι ένας σκορπιός τσίμπησε το φίλο της στην παραλία, κάτω από έναν φοίνικα. Σε εκείνο το σημείο ο προαναφερθέντας μπάρμαν που εκτελούσε και χρέη ναυαγοσώστη, άρπαξε τη σανίδα του σαν άλλος Μιτς Μπιουκάνον και κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Η απίστευτη μέθη του δεν τον βοήθησε να αντιληφθεί ότι η βοήθεια ζητήθηκε από ξηράς και ο δόλιος έψαχνε έντρομος στα κύματα για τον ναυαγό. Η μισή παραλία δεν είχε αντιληφθεί τίποτα και η υπόλοιπη τον φώναζε να μη βουτήξει γιατί ήδη παρείχαν τις πρώτες βοήθειες στο νεαρό. Όλα πήγαν καλά, με τον άτυχο νέο να περιθάλπτεται από το νοσοκόμο της ξενοδοχειακής μονάδας, χωρίς να διατρέχει κανέναν κίνδυνο και τον μπάρμαν να συνεχίζει να πίνει τα σφηνάκια του με ηρωικό αέρα, τούτη τη φορά. Η αλήθεια είναι ότι δε δίστασε ούτε μια στιγμή και του αξίζουν συγχαρητήρια για το θάρρος του.
Σε μικρή απόσταση από το κατάστημα, στα πιο απόκρημνα σημεία κατά μήκος της παραλίας απολαμβάνουν την ησυχία τους μερικοί γυμνιστές. Η αμμώδη παραλία της Pluff Beach, εκτείνεται κατά μήκος πολλών χιλιομέτρων, έχοντας έτσι πολλά απομονωμένα σημεία για όποιον τα αναζητά.
Συνοψίζοντας, ομολογώ πως η μέρα στα νησιά ήταν ενδιαφέρουσα. Λίγο πριν να δύσει ο ήλιος πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Bocas Town και για μια τελευταία βουτιά λίγο έξω από το El Istmito.
Η σύντομη παραμονή μου στα Bocas Del Toro, ήταν όμορφη. Σε γενικές γραμμές ο Παναμάς θεωρείται μία ακριβή γωνιά της κεντρικής Αμερικής και στα νησιά αυτά το ένιωθες έντονα. Επίσης δίχως να θέλω να το γενικεύσω, δε δηλώνω ενθουσιασμένος από τη συμπεριφορά των ντόπιων απέναντι στους επισκέπτες. Παρόλα αυτά αν βρεθεί κανείς κατά κει, αξίζει να ρίξει μια ματιά στο Isla Colon και αν διαθέτει περισσότερο χρόνο καλά θα κάνει να επισκεφτεί και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος.
Last edited:
πήραν τα μυαλά αέρα με τόση μπητσοκατάσταση
Πιθανόν να ισχύουν αυτά που λες με τους ντόπιους. Δυστυχώς το έχουμε δει σε πολλά μέρη, όπου ανεβαίνει ο τουρισμός χάνεται αυτό που έκανε το μέρος ξεχωριστό 
