Πολωνία Πανέμορφη Κρακοβία και πέριξ εν μέσω Euro

[underwater]

Μπράβο για την περιγραφή και τις φωτογραφίες!!! Άλλος ένας προορισμός που δεν είχα σκεφτεί και μπαίνει στα προσεχώς!

Νομίζω πως από τα καλύτερα αυτού του forum είναι το ότι μας ανοίγει την όρεξη για προορισμούς που ούτε είχαμε σκεφτεί πιο πριν να επισκεφτούμε!

Bielska? Wow από τις περιοχές του πατέρα μου

Οπότε είναι ψαγμένη επιλογή; Cool!

 

[underwater]

3η μέρα: Μια μεγάλη βόλτα στην Κρακοβία

Την τρίτη μέρα της διαμονής μου, την οποία είχα αποφασίσει να αφιερώσω σε μια καλή περιήγηση της πόλης, ξύπνησα σχετικά αργά (κατά τις 9μιση-10). Ετοιμάστηκα αργά-αργά, πήρα με το πάσο μου το πρωινό μου, σέρφαρα λίγο στο internet, και ξεκίνησα τη βόλτα μου κατά τις 11-11μιση. Όπως πάντα κατέβηκα στο κέντρο με τα πόδια, χαζεύοντας το ποτάμι.

Ως λάτρης της φύσης και του νερού είχα αποφασίσει ότι ένα must της περιήγησης στην πόλη, έστω και τουριστάδικο, θα ήταν αυτό μιας μίνι κρουαζιέρας στα νερά του Vistula. Ο καλός καιρός έκανε την προοπτική ακόμα πιο δελεαστική. Μετά από μια μικρή έρευνα αγοράς μπήκα σε ένα από τα ξύλινα καραβάκια της πιο δημοφιλούς εταιρείας (από ό, τι κατάλαβα), η οποία σε κάνει μισάωρες βολτίτσες με 20 αν θυμάμαι καλά ζλότι. Η «κρουαζιέρα» αν και μικρή, ήταν πολύ ευχάριστη. Το αεράκι με χάιδευε, ο ήχος του νερού με γαλήνευε και παρατηρούσα με πολύ ευχαρίστηση διαφορετικά τοπία και ανθρώπους.

Να διευκρινίσω ότι υπάρχουν και άλλων ειδών κρουαζιέρες. Οι περισσότερες είναι ημίωρες, υπάρχουν όμως και ωριαίες (τις τίμησα άλλη μέρα), αλλά και μεγαλύτερης διάρκειας οι οποίες πάνε έξω από την Κρακοβία. Οι τελευταίες δυστυχώς λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένες μέρες και ώρες, έτσι, αν και ήθελα, δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω καμία από αυτές.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικές φωτός που έβγαλα μέσα από το καραβάκι. Καθώς ήταν μικρό και κουνούσε δεν είναι και πολύ καλές.


fromboat1

fromboat2

fromboat3

fromboat4

Επόμενη στάση το κάστρο Wawel! Ο λόφος πάνω στον οποίο είναι χτισμένο κατοικείται από τα αρχαία χρόνια, ενώ γνώρισε μεγάλη ακμή από τα τέλη του Μεσαίωνα ως το τέλος του 16ου αιώνα, όταν η πρωτεύουσα της Πολωνίας μεταφέρθηκε από την Κρακοβία στη Βαρσοβία. Μέσα σε εκείνο το διάστημα της ακμής χτίστηκαν η βασιλική οικεία και ο Καθεδρικός, ενώ το γοτθικό κάστρο αποτέλεσε ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή βασιλικά ανάκτορα της Αναγέννησης. Αλλά ακόμα και μετά τη μεταφορά της πολωνικής πρωτεύουσας, η Wawel συνέχισε να αποτελεί τον τόπο όπου λάμβαναν χώρα οι βασιλικές στέψεις και κηδείες. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα κάποια γεγονότα προκάλεσαν φθορές στο κάστρο, το οποίο επανέκτησε τη μεγαλοπρέπειά του μετά από ένα εντατικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

Μετά από ένα σύντομο και καθόλου κουραστικό ανηφόρισμα, βρέθηκα μέσα στο κάστρο. Η όλη επιφάνειά του είναι λιθόστρωτη, υπάρχει γραφείο πληροφοριών και τουριστικό εστιατόριο, ενώ κάποιος μπορεί να πάρει εισιτήριο για ορισμένα αξιοθέατα, αν και σε αρκετά από αυτά η είσοδος είναι ελεύθερη. Προσωπικά δεν ήμουν σε τρελό mood μουσείου, οπότε απλώς περπάτησα τριγύρω χαζεύοντας τα κτίρια, θαύμασα τη θέα του ποταμού Vistula από ψηλά, ενώ επισκέφτηκα τον Καθεδρικό και (μη γελάσετε) τη Φωλιά του Δράκου.

Ο Καθεδρικός είναι ένα εντυπωσιακό γοτθικό κτίριο με τρεις πύργους, πληθώρα παρεκκλησίων και ποικίλες επιρροές στην αρχιτεκτονική του εσωτερικού του. Θεωρείται ότι δεν υπάρχει άλλο κτίριο τόσο στενά συνδεδεμένο με την ιστορία τόσο της Κρακοβίας, όσο και του πολωνικού έθνους γενικότερα. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ, πρόκειται για έναν ιδιαίτερα μεγαλοπρεπή ναό. Δυστυχώς απαγορεύονταν οι φωτός. Η είσοδος είναι δωρεάν, αν και για την αίθουσα με τους βασιλικούς τάφους (και άλλες ενδεχομένως) πρέπει να πληρώσει κανείς εισιτήριο. Προσωπικά περιορίστηκα στις δωρεάν παροχές.

Η Φωλιά του Δράκου είναι ουσιαστικά ένα μικρό σπήλαιο το οποίο παραμένει ανοιχτό μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και η είσοδος σε αυτό γίνεται κατόπιν αγοράς (φθηνού) εισιτηρίου. Το όνομά του παραπέμπει στο γνωστό θρύλο του Δράκου της Κρακοβίας, ο οποίος υποτίθεται ότι αποτελούσε έναν μεγάλο μπελά για τους περιοίκους, καθώς καταβρόχθιζε τόσο τα ζωντανά τους, όσο και νεαρές παρθένες. Κάθε φορά που κάποιος ιππότης προσπαθούσε να τον σκοτώσει αποτύγχανε, καθώς ο Δράκος έβγαζε φωτιά από το στόμα του και τον έκαιγε. Ο βασιλιάς Κρακ που είχε τότε την εξουσία ανησυχούσε πολύ, καθώς είχε μια όμορφη κόρη και φοβόταν μήπως τη φάει ο Δράκος. Ανακοίνωσε τότε ότι θα έδινε το χέρι της σε όποιον κατόρθωνε να τον σκοτώσει. Ένα από τα άτομα που αποφάσισαν να προσπαθήσουν ήταν και ο φτωχός τσαγκάρης Σκούμπα, ο οποίος, ξέροντας ότι δεν είχε τη δύναμη να μονομαχήσει με το Δράκο, αποφάσισε να τον δηλητηριάσει. Πράγματι, άφησε έξω από την είσοδο της σπηλιάς του Δράκου ένα αρνί γεμισμένο με πίσσα και θειάφι, το οποίο εκείνος έφαγε για πρωινό. Σε λίγο άρχισε να αισθάνεται το στομάχι του να καίγεται, κατηφόρισε οπότε προς τον Vistula και άρχισε να πίνει ασταμάτητα νερό, ενώ το στομάχι του φούσκωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που στο τέλος εξερράγη! Ο φτωχός αλλά έξυπνος τσαγκάρης παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά και μετά το θάνατό του έγινε εκείνος κυρίαρχος της Κρακοβίας, της οποίας οι κάτοικοι έζησαν έκτοτε χωρίς μπελάδες.

Για να εισέλθει κάποιος στη Φωλιά πρέπει να κατέβει 135 σκαλιά, ενώ σιγά-σιγά αισθάνεται τη θερμοκρασία να πέφτει. Μην φανταστείτε ότι πρόκειται για κάποιο μεγάλο ή εντυπωσιακό σπήλαιο πάντως. Εμένα δεν με χάλασε η επίσκεψη, αλλά ούτε και είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί. Νομίζω ότι περισσότερο θα ενθουσιαστούν τα παιδιά (εκτός κι αν έχουν επισκεφτεί ήδη κάνα σπήλαιο του Δυρού ή του Περάματος, οπότε τι να τους πει αυτό!). Επίσης θα πρότεινα να αφήσετε τη Φωλιά για το τέλος της βόλτας σας στη Wawel, καθώς καταλήγει στη βάση του λόφου και αν θέλετε να δείτε κάτι ακόμα θα πρέπει να ξανανηφορίσετε. Στην έξοδο της Φωλιάς υπάρχει ένα άγαλμα του Δράκου το οποίο βγάζει φωτιά και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές για οικογενειακές φωτογραφίσεις!

Στη συνέχεια σας παραθέτω μερικές φωτός από το Κάστρο Wawel.

Καθεδρικός


wawel1

Καθεδρικός


wawel4

Καθεδρικός και πέριξ


wawel5

Η πόλη και το ποτάμι από ψηλά


wawel2

Το άγαλμα του Δράκου


wawel_dragon

Άποψη του αγάλματος του Tadeusz Kosciuszko


wawel3

Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να λείπει ένα άγαλμα του Πάπα!


wawel_jpII

Εν συνέχεια κατευθύνθηκα προς την Παλιά Πόλη. Τρελός κόσμος παντού, καθώς ήταν η μέρα του αγώνα Ελλάδας-Πολωνίας και υπήρχε ένα εορταστικό κλίμα. Οι Πολωνοί ντυμένοι με τα εθνικά τους χρώματα φώναζαν συνθήματα και χαλούσαν τον τόπο!


main_square1

main_square

Καθώς είχα αρχίσει να πεινάω κατευθύνθηκα προς ένα εστιατόριο που μου είχε προτείνει μια Πολωνέζα καλή μου φίλη, το οποίο βρίσκεται πίσω από την Κεντρική Πλατεία (5-10’ περπάτημα). Ονομάζεται u Babci Maliny και είναι πολύ ατμοσφαιρικό με ιδιαίτερη διακόσμηση. Το κυρίως εστιατόριο είναι στο υπόγειο, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και κάποια τραπέζια στο ισόγειο σε περίπτωση που κάποιος θέλει να φάει συγκεκριμένα πιάτα με σύστημα self-service. Εγώ πήγα στο υπόγειο! Έφαγα ένα απίστευτο, πεντανόστιμο γκούλας το οποίο σέρβιραν μέσα σε ψωμί. Δεν είχα ξαναφάει γκούλας και ενθουσιάστηκα! Επίσης, σε μια προσπάθεια να δοκιμάσω pierogi (τα παραδοσιακά γεμιστά πολωνικά ζυμαρικά) πήρα μια μερίδα με σάλτσα σκόρδου, την οποία άφησα σχεδόν αφάγωτη επειδή αφενός δεν μου άρεσαν τα ίδια τα pierogi, αφετέρου η σάλτσα είχε σαν βάση τη μαγιονέζα, η οποία, αν δεν είναι σε πολύ μικρή ποσότητα, με αηδιάζει οικτρά. Παρά την αποτυχία του 2ου πιάτου πάντως εγώ το προτείνω το εστιατόριο και σαν ατμόσφαιρα, και σαν ποιότητα και σαν φαγητό (για δύο πιάτα και μια κόκα-κόλα πλήρωσα γύρω στα 60 ζλότι).

Γκούλας


goulash

Pierogi


pierogi

Μετά το φαγητό αποφάσισα να επισκεφτώ το εσωτερικό της εκκλησίας της Παναγίας (Kościół Mariacki), η οποία θεωρείται μια από τις εντυπωσιακότερες (αν όχι η εντυπωσιακότερη) της χώρας. Είναι γοτθική Βασιλική και γεμάτη σημαντικά έργα τέχνης, όπως την περίφημη Αγία Τράπεζα. Υπάρχουν δύο είσοδοι, μία με και μία χωρίς εισιτήριο. Στην δεύτερη μπορεί κάποιος να δει αρκετά από τα έργα τέχνης από απόσταση. Η πρώτη βρίσκεται στο πλάι και μπορείτε να προμηθευτείτε το εισιτήριο από ένα μαγαζί απέναντι. Αν θέλετε να βγάλετε φωτός σας περιμένει το κλασικό πολωνικό “χαράτσι”. Η εκκλησία είναι όντως πολύ όμορφη και εντυπωσιακή και αξίζει μια επίσκεψη. Ορισμένες φωτός του εσωτερικού της παρατίθενται παρακάτω.


km_1

km_2

km_3

km_4

Εν συνέχεια ξανακατευθύνθηκα προς το ποτάμι, χαζεύοντας ωραία κτίρια όπως την εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, όπου έξω από την οποία μπορείτε να δείτε τα αγάλματα των Δώδεκα Αποστόλων.


spaul_peter

Πολύ ζεστή μέρα, πολύς κόσμος, πολλά συνθήματα και φασαρία. Καθώς δεν είμαι φαν του ποδοσφαίρου αποφάσισα να κατευθυνθώ προς το hostel όση ώρα θα διαρκούσε ο αγώνας, με στόχο να ξαναβγώ μετά για ποτό. Στο ενδιάμεσο έβγαλα μερικές ακόμα φωτός ενώ πήγα και σε ένα σουπερ-μάρκετ όπου αγόρασα δύο μπουκάλια βότκα με την αγαπημένη μου γεύση («nutella»).

Ο Vistula αντανακλώντας το φως του ήλιου


vistula_sun

Εκεί όπου το φλερτ με τα όργανα της τάξης δεν θεωρείται ταμπού


flirt

Μετά από λίγο άραγμα και μια μικρή σιέστα ξαναβγήκα έξω το απόγευμα. Για πρώτη φορά δεν κατέβηκα με τα πόδια άλλα πήρα το τραμ! Συναντήθηκα με τους συμφορουμίτες (πλην Θανάση όπου τον είχε καλέσει το καθήκον Βαρσοβία) και το έριξα στις πολωνικές βότκες σε ένα από τα μπαρ στο Kazimierz. Εκείνη τη μέρα αποσύρθηκα σχετικά νωρίς, καθώς την επομένη είχα κλείσει tour στο Ζακοπάνε και με περίμενε πρωινό εγερτήριο.

 

[underwater]

Euro φωτο-υλικό

Επειδή όλο αναφέρομαι στο Euro και στους eurofans, αλλά απουσιάζουν από το πλάνο, σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα! Δυστυχώς είναι πολύ λίγες, επειδή το ζήτημα δεν με αφορούσε ιδιαιτέρως, αλλά σκέφτηκα ότι πιθανώς να ενδιαφέρει κάποιους από εσάς να πάρετε μία γεύση από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Κρακοβία εκείνες τις μέρες!

Πολωνοί φανς


polish_fans

Γερμανοί φανς-Wawel


germans_wawel

Η σημαία στα αυτοκίνητα των Πολωνών


car1

car2

Το Πολωνάκι με τη ντουντούκα που έκανε πολλούς να μονολογήσουν το όνομα του Ηρώδη


annoying_polish_child

Μπαρ με ατμόσφαιρα Euro


bar_flags

Στήσιμο εξεδρών στην Κεντρική Πλατεία


ms_preparations

 

[pattyyy]

Διάβασα μονορούφι την υπέροχη ιστορία σου και ταξίδεψα μαζί σου...Φορτίστηκα συναισθηματικά, χαλάρωσα βολτάροντας, γεύτηκα, ενημερώθηκα...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[underwater]

Διάβασα μονορούφι την υπέροχη ιστορία σου και ταξίδεψα μαζί σου...Φορτίστηκα συναισθηματικά, χαλάρωσα βολτάροντας, γεύτηκα, ενημερώθηκα...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Ευχαριστώ για τα πάντα καλά λόγια! Μόλις επιστρέψω αρχίζω γράψιμο!

 

[underwater]

4η μέρα: Ζακοπάνε-Κρακοβία

Κι έφτασε η 4η μέρα της επίσκεψής μου στην Πολωνία, η οποία ήταν αφιερωμένη στο ορεινό Ζακοπάνε. Πρόκειται για το γνωστότερο χειμερινό τουριστικό θέρετρο της χώρας, χτισμένο στις παρυφές των ορέων Tatras, στα σύνορα με τη Σλοβακία. Θεωρείται μέρος ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, ενώ οι δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί κάποιος να ασχοληθεί είναι ποικίλες: σκι, hiking, trekking, rafting και δεν συμμαζεύεται.

Εγώ κανόνισα την εκδρομή μου και πάλι μέσω του πρακτορείου Cracow Tours. Αν και πέρασα αρκετά καλά, δεν θα ξαναέκανα την ίδια επιλογή, αλλά θα πήγαινα μόνη μου με διανυκτέρευση, με στόχο να δω περισσότερη φύση και να κανονίσω κάποια δραστηριότητα (κατά προτίμηση rafting) με κάποιο από τα τοπικά τουριστικά γραφεία. Δεν πειράζει, next time, άλλωστε η Πολωνία δεν είναι προορισμός που εξαντλείται σε ένα 5νθήμερο ταξίδι. Πάντως οφείλω να αναφέρω ότι ο ξεναγός μας ήταν ένας πολύ καλλιεργημένος, ευγενής άνθρωπος με πολλές γνώσεις και ότι οι ενστάσεις μου για την εκδρομή δεν αφορούν την οργάνωσή της καθαυτή, αλλά το ότι δεν εξυπηρέτησε τις φυσιολατρικές μου «ανάγκες» όσο θα ήθελα. Η τιμή της εκδρομής ήταν 230 ζλότι, στην οποία όμως εγώ είχα 10% έκπτωση λόγω συμμετοχής και σε άλλα tours του πρακτορείου (για το συγκεκριμένο tour δεν προβλεπόταν φοιτητικό). Οι συμμετέχοντες στην εκδρομή ήταν λιγότεροι από 15, σε αντίθεση με τα πολύ πιο δημοφιλή tours σε Wieliczka και Άουσβιτς.

Η διαδρομή για Ζακοπάνε ήταν χαλαρή και όμορφη μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Θα πρέπει μολαταύτα να τονίσω ότι μου φάνηκε κάπως μονότονη. Ναι, πράσινο παντού, αλλά χωρίς εναλλαγές που θα δημιουργήσουν γνήσιο θαυμασμό. Ή τέλος πάντων έτσι το αισθάνθηκα εγώ. Πέρα από τις εξοχές περάσαμε και από μερικά ορεινά χωριά με ξύλινα πανομοιότυπα σπιτάκια. Η απόσταση από τη Σλοβακία μηδαμινή, σε ορισμένα σημεία το roaming άλλαζε παροχέα και εξυπηρετούμασταν από σλοβακική εταιρεία.

Με τα πολλά φτάσαμε και ξεκινήσαμε για το τελεφερίκ (funicular), το οποίο θα μας ανέβαζε στο όρος Gubałówka για να απολαύσουμε μια πανοραμική άποψη των Tatras. Το εισιτήριο για το τελεφερίκ περιλαμβανόταν στην τιμή του tour. Επίσης, αν κάποιος θέλει να περπατήσει μέχρι την κορυφή μπορεί να ακολουθήσει το μονοπάτι που ανεβαίνει παράλληλα με το funicular. Περπατώντας προς τον σταθμό του τελεφερίκ διασχίσαμε την ανοιχτή αγορά του Ζακοπάνε, την οποία θα χαρακτήριζα αρκετά τουριστική. Αυτό που αξίζει πάντως είναι να δοκιμάσετε/αγοράσετε κάποιο από τα νόστιμα καπνιστά τυριά που παράγονται εκεί. Τα βρίσκεις παντού και είναι ιδιαίτερα γευστικά, αν και αρκετά αλμυρά.

Άποψη της ανοιχτής αγοράς


zakopane_market

Κιόσκια με τα περίφημα καπνιστά τυριά του Ζακοπάνε


zakopane_cheese

Κοντά στο σταθμό του τελεφερίκ πολλοί επιδίδονται σε bungee jumping


zakopanebj_2

zakopanebj_1

Και λίγος Πάπας!


zakopane_pope

Μέσα από το funicular


zakopane_fen

Δυστυχώς ανεβαίνοντας στο βουνό διαπιστώσαμε ότι η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου καθαρή, έτσι χάσαμε την ευκαιρία για μια πραγματικά καλή πανοραμική άποψη των Tatras. Η θερμοκρασία ήταν σχετικά χαμηλή, πάλι καλά που είχα πάρει ζακετάκι μαζί μου. Ο περιβάλλων χώρος πολύ τουριστάδικος, δεν με ενέπνεε ιδιαίτερα. Έπιασα κουβέντα με δύο Αμερικανίδες φοιτήτριες. Η μια από αυτές είχε πολωνική καταγωγή και φιλοξενούσε τη φίλη της στο εξοχικό της. Με ρώτησαν από πού είμαι και μόλις είπα Ελλάδα ενθουσιάστηκαν: «Oh my God! GREECE! Amazing!». Μετά βέβαια άρχισαν να με ρωτάνε αν η Ελλάδα μοιάζει με την Πολωνία και λοιπά, οπότε κατάλαβα ότι επί της ουσίας δεν είχαν ιδέα.

Tatras και Ζακοπάνε


zakopane_tatras

Εν συνέχεια το group χωρίστηκε. Κάποιοι προτίμησαν να μείνουν πάνω και να κάνουν το πρόγραμμα τους, ενώ οι υπόλοιποι ακολουθήσαμε τον ξεναγό μας στο κέντρο του Ζακοπάνε. Εκεί επισκεφτήκαμε την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, τον ξύλινο ναό του Αγίου Κλεμεντίου, ο οποίος χτίστηκε το 1847. Βρήκα το απέριττο στυλ του ιδιαίτερα γοητευτικό.

Εξωτερική και εσωτερική άποψη του ναού


zakopanechurch_1

zakopanechurch_2

Δίπλα στο ναό βρίσκεται ένα πολύ ξεχωριστό κοιμητήριο, όπου υπάρχουν πολλοί ιδιαίτεροι τάφοι φτιαγμένοι από πέτρα και ξύλο, στους οποίους αντανακλώνται αρκετά τοπικά ηθογραφικά στοιχεία. Για παράδειγμα σε πολλούς τάφους οι οικείοι αφήνουν ξύλινα «λουλούδια», λόγω του ότι διατηρούνται περισσότερο από τα αληθινά. Η χρήση του ξύλου είναι γενικότερα πολύ διαδεδομένη και οι περισσότεροι τάφοι είναι στολισμένοι με όμορφα ξυλόγλυπτα. Μια χαρακτηριστική μορφή που συναντάται σε πολλούς από αυτούς, όπως και μέσα στην εκκλησία του Αγίου Κλεμεντίου, είναι αυτή του «σκεπτόμενου Ιησού», στην οποία ο Χριστός φαίνεται να συλλογίζεται προβληματισμένος και λυπημένος. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η πληθώρα τάφων ορειβατών, οι οποίοι έχουν κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία που μαρτυρούν την ιδιότητα του νεκρού. Μέσα στο νεκροταφείο βρίσκεται και ο τάφος του Stanislaw Witkiewicz, ο οποίος ήταν ο θεμελιωτής του αρχιτεκτονικού στυλ του Ζακοπάνε, το οποίο είναι φυσικά βασισμένο στο ξύλο.

Άποψη του κοιμητηρίου


zakopanecem_8

Τάφοι


zakopanecem_6

zakopanecem_4

zakopanecem_5

Ξύλινο λουλούδι


zakopanecem_3

Ο «σκεπτόμενος Ιησούς»


zakopanecem_7

zakopanecem_2

Τάφος ορειβάτη


zakopanecem_1

Εν συνεχεία μας δόθηκε ένα περιθώριο περίπου 2 ωρών για βόλτα στην πόλη και μεσημεριανό. Περιπλανήθηκα αρκετά, αλλά δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα, καθώς το μέρος ήταν πολύ τουριστικό. Νομίζω ότι πέρα από τα σημεία φυσιολατρικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος, η πόλη σαν πόλη δεν έχει πολλά να πει. Πολλά εστιατόρια και καφετέριες, πολλά μαγαζιά με (άθλια) σουβενίρ και είδη ορειβασίας/trekking, πολύς κόσμος. Τα ξύλινα σπιτάκια προσφέρουν μολαταύτα μια αίσθηση ζεστασιάς, ενώ μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν αρκετά σημεία με τρεχούμενα νερά.

Ζακοπάνε


zakopanecentre_2

zakopanecentre_1

zakopanecentre_3

Καθώς πείνασα και ο καιρός δεν βοηθούσε, κάθισα σε ένα εστιατόριο το οποίο μου θύμισε Άλπεις. Ξύλο, σερβιτόρες με παραδοσιακές στολές, ψητό κρέας! Πήρα μαριναρισμένο ψητό κοτόπουλο το οποίο ήταν νοστιμότατο και το συνόδευσα με μια μεγάλη μπύρα! Σε λίγο άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, οπότε η ώρα κύλησε με μένα να χαζεύω τον κόσμο που μέσα σε ελάχιστα λεπτά εξαφανίστηκε από το δρόμο βρίσκοντας καταφύγιο σε κάποιο από τα μαγαζιά.

Το εστιατόριο και το μεσημεριανό μου


zakopanefood_2

zakopanefood_1

Αφού σταμάτησε η βροχή έκανα μια μικρή βολτίτσα, και κατόπιν κατευθύνθηκα προς το σημείο συνάντησης που είχε οριστεί για όσους ενδιαφέρονταν να επισκεφτούν το μουσείο του Ζακοπάνε. Αισθάνθηκα μεγάλη αμηχανία όταν είδα ότι ήμουν η μόνη που είχε πάει! Αφενός μου φάνηκε περίεργο το ότι όλοι είχαν προτιμήσει να γυρνάνε στα τουριστάδικα από το να δουν το μουσείο, αφετέρου φοβήθηκα ότι ο ξεναγός θα με «καταριόταν» από μέσα του, καθώς αν δεν είχα πάει ούτε εγώ θα άραζε, ενώ τώρα ήταν αναγκασμένος να μου κάνει private ξενάγηση! Ευτυχώς δεν φάνηκε να τον ενοχλεί πάντως. Μου έκανε μια ενδιαφέρουσα ξενάγηση στο μουσείο, το οποίο ήταν κατά βάση λαογραφικού ενδιαφέροντος: πρότυπο παλιού σπιτιού, παλιά εργαλεία, μουσικά όργανα και παραδοσιακές στολές ήταν κάποια από τα εκθέματα, ενώ στο τέλος μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, κυρίως μέσω των ταριχευμένων ζώων που εκτίθενται.

Μετά το τέλος της ξενάγησης και αφού καταβρόχθισα μια βάφλα με φράουλες και σοκολάτα, βρέθηκα με τους υπολοίπους για να κατευθυνθούμε προς το πούλμαν. Από όλο το group την καλύτερη εντύπωση μου έκανε ένας πολύ ευγενής Σουηδός γύρω στα 40, ο οποίος προσπαθούσε με πολύ γλυκό και ντροπαλό τρόπο να πιάσει κουβέντα, κάτι που τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή.

Στην διαδρομή προς την πόλη ψιλοκοιμήθηκα, ο μουντός καιρός ενίσχυε άλλωστε αρκετά την αίσθηση της νύστας! Πολύ εντύπωση μου έκανε όταν στο τέλος ο Σουηδός έδωσε ντροπαλά ένα δώρο στον ξεναγό μας για να τον ευχαριστήσει! Μάλλον βιβλίο ήταν και μου φάνηκε πολύ ωραία κίνηση.

Στην Κρακοβία έκανα μια βολτίτσα κοντά στην κεντρική πλατεία φωτογραφίζοντας, ενώ αγόρασα και μια από τις χαρακτηριστικές φιγούρες των Εβραίων που παίζουν μουσική. Συγκεκριμένα αγόρασα μία μεσαίου μεγέθους που απεικονίζει έναν Εβραίο να παίζει βιόλα για 55 ζλότι. Ήταν ένα ευχάριστο και δροσερό απόγευμα.

Kościół Mariacki


km

Παραδοσιακό πολωνικό περίπτερο


polish_kiosk

Κιόσκια με λουλούδια στην κεντρική πλατεία


flower_kiosks

Συνέχισα με επίσκεψη στο μπαρ που δουλεύει ο Θανάσης, όπου για μια ακόμα μέρα επιδόθηκα σε μπυροποσία, ενώ λίγο μετά κατέφτασαν και οι συμφορουμίτες. Όπως όλοι οι θαμώνες (μεταξύ των οποίων και μερικοί Έλληνες), έτσι και εγώ παρακολούθησα αγώνες του euro, ενώ διεύρυνα τους γνωστικούς μου ορίζοντες ανακαλύπτοντας ότι οι διαιτητές δεν κάθονται απλά στην άκρη του γηπέδου σφυρίζοντας, αλλά τρέχουν δίπλα από τους ποδοσφαιριστές! Επειδή όμως τόση γνώση ήταν πολλή για μια μέρα, έφυγα για το hostel να ξεκουραστώ, καθώς η επόμενη (και τελευταία) μέρα του ταξιδιού αναμενόταν ιδιαίτερα εξοντωτική.

 

[underwater]

5η μέρα: Κρακοβία-επιστροφή στην Αθήνα

Κι έφτασε η τελευταία μέρα του ταξιδιού, η οποία, όπως προανέφερα, αναμενόταν ιδιαίτερα κουραστική. Ο λόγος ήταν το ότι η αναχώρηση για Ελλάδα θα γινόταν πολύ αργά το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οπότε θα έπρεπε να το πάω σερί. Γενικότερα οι ώρες της LOT είναι ό, τι να ‘ναι, έχουν όμως το καλό ότι κερδίζεις τη μέρα τόσο στο πήγαινε όσο και στο έλα. Ξεθεώνεσαι βέβαια, αλλά τι να γίνει!

Ξύπνησα με το πάσο μου, πήρα το πρωινό μου, κουτσομπόλεψα με την κοπέλα του hostel, σέρφαρα στο internet και κατά τις 12 παρά βγήκα αργά και νωχελικά για να αφήσω το σακ-βουαγιάζ μου στον αποθηκευτικό χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού. Θα μπορούσα να το αφήσω και στο hostel βέβαια, όμως δεν με έψηνε ιδιαίτερα η ιδέα του να ξανακάνω το δρομολόγιο καθώς όπως έχω αναφέρει ήταν λίγο έξω από το κέντρο. Ο αποθηκευτικός χώρος του σιδηροδρομικού σταθμού παρέχει 24ωρη φύλαξη, κάτι πολύ πρακτικό, ενώ το ποσό που πληρώνεις είναι πολύ μικρό (αν θυμάμαι καλά 5 ζλότι).

Καθώς δεν είχα ξαναπάει σε εκείνη την πλευρά, περιηγήθηκα λίγο γύρω-γύρω, ενώ έκανα και ένα μικρό πέρασμα από το τεραστίων διαστάσεων εμπορικό κέντρο Galeria Krakowska, από όπου δεν αγόρασα όμως κάτι. Λίγο-πολύ είδα μάρκες που βρίσκω και Ελλάδα σε παρόμοιες τιμές, οπότε δεν είχε ιδιαίτερο νόημα. Ο δρόμος με έβγαλε σιγά-σιγά πάλι πίσω στην κεντρική πλατεία, όπου γινόταν χαμός, πιθανότατα λόγω του ότι ήταν Κυριακή! Πολλοί τουρίστες, euro-fans, ντόπιοι και, ως συνήθως, πολλοί καλλιτέχνες δρόμου!


msq_1

msq_2

Σε κάποια φάση με έπιασε μια ελαφριά πείνα και κάθισα σε ένα ιταλικού στυλ μαγαζί με θέα την πλατεία για να τσιμπήσω κάτι στα γρήγορα. Το τύπου μπρουσκέτας σνακ ήταν αρκετά γευστικό, αν και υπερτιμημένο. Μπροστά μου μια παρέα νεαρών έκανε ένα σόου breakdancing! Ήταν πολύ καλοί και μου έκανε εντύπωση το ότι δεν ήταν εξωφρενικά πιτσιρικάδες, στην ηλικία μου κάποιοι από αυτούς, άντε λίγο μικρότεροι. Σε κάποια φάση αισθάνθηκα κάποιον να με χαιρετάει ντροπαλά! Γυρνάω και βλέπω τον Σουηδό της προηγούμενης μέρας. Με ρώτησε πώς περνούσα, με ενημέρωσε ότι είχε μόλις φάει τη μεσημεριανή του σούπα (ΤΟΣΟ Σουηδός!) κι εκεί ήταν που λογικά θα έπρεπε να τον καλέσω να κάτσει μαζί μου, κάτι που ήθελα επειδή ήταν συμπαθητικός και ευχάριστη παρέα, παρ’ όλα αυτά τα (συχνά περιορισμένα) social skills μου δεν μου επέτρεψαν να κάνω την υπέρβαση και έτσι συνέχισα μόνη το τσιμπολόγημα και το people watching.


fooditalianplace_krakow

Λίγο μετά κατευθύνθηκα προς το ποτάμι με σκοπό να βρω κάποια μεγαλύτερη κρουαζιέρα από εκείνη που είχα κάνει τις προάλλες. Ήξερα πως ήταν κάτι που θα μου άρεσε και ταυτόχρονα δεν θα με κούραζε σωματικά καθώς, όπως είπαμε, με περίμενε μακριά μέρα! Καθώς ανέμενα να ξεκινήσει το καραβάκι έβγαλα μερικές φωτός τον κόσμο που βρισκόταν στην παραποτάμια περιοχή.


peoplefromboat_1

peoplefromboat_2

peoplefromboat_3

Και πολωνικό freeday


polish_freeday

Η κρουαζιέρα ήταν ευχάριστη και χαλαρωτική. Χάζευα τα κτίρια, το τοπίο και τον κόσμο και σκεφτόμουν το πόσο με βοήθησε να ηρεμίσω ψυχικά η ολιγοήμερη απόδρασή μου σε αυτή την όμορφη χώρα, καθώς περνούσα περίοδο έντονου στρες. Συνέχισα να φωτογραφίζω τριγύρω, ενώ τα περισσότερα κλικ εισέπραξε, όπως ήταν αναμενόμενο, η Wawel.


fromboat_1

fromboat_2

fromboat_3

fromboat_4

Λίγο μετά και ενώ κατευθυνόμασταν ανατολικά του κάστρου με φόντο γέφυρες, ποταμόπλοια και πιο «κομμουνιστικού στυλ» κτίρια, άρχισε να βρέχει. Αρχικά ψιχάλιζε, εν συνεχεία όμως δυνάμωσε και εξελίχθηκε σε κανονική καλοκαιρινή μπόρα! Είχε πλάκα να χαζεύω την βροχή, τους ανθρώπους και τις λακουβίτσες που οι σταγόνες δημιουργούσαν στο νερό όντας στον «προστατευτικό» χώρο του πλοιαρίου.


fromboat_5

fromboat_6

peoplefromboat_4

peoplefromboat_5

Μόλις τελείωσε η κρουαζιέρα και ενώ όλοι σχεδόν οι επιβάτες έφυγαν (είχαν ομπρέλες οι άνθρωποι), εγώ κάθισα κι άλλο στο πλοιαράκι περιμένοντας να χαλαρώσει η ένταση της καταιγίδας. Ο «καπετάνιος» ήταν ευγενέστατος, μου είπε να κάτσω όσο θέλω, μου προσέφερε καφέ (αν ήταν τσάι θα το είχα τιμήσει) και περάσαμε λίγη ώρα συζητώντας, αν και τα αγγλικά του δεν βοηθούσαν. Όταν κάπως έπεσε η βροχή, βγήκα και άρχισα να περπατάω στους βρεγμένους δρόμους. Γενικότερα μου αρέσει αρκετά το περπάτημα στη βροχή, αλλά το γεγονός ότι είχα γίνει μούσκεμα και δεν υπήρχε η δυνατότητα να αλλάξω μες στη μέρα με ώθησε προς το αγαπητό εστιατόριο Pod Wawelem (εκείνο που μας είχε πάει ο Θανάσης την πρώτη μέρα), όπου αφενός βρήκα καταφύγιο από την καταιγίδα, αφετέρου έφαγα ένα νοστιμότατο σνίτσελ (δεν το τελείωσα, ήταν τεράστιο!) και ήπια μια ηρωική μπύρα!


podwawelem_sn

Μετά από λίγο ακόμα σεργιάνι τριγύρω έκανα το απαραίτητο πέρασμα από το μπαρ που δουλεύει ο Θανάσης για μια αποχαιρετιστήρια μπυροποσία! Όταν πέρασε η ώρα πήγα στον σταθμό των τραίνων να πάρω την αποσκευή μου και ξεκίνησα να πάω απέναντι στον σταθμό των λεωφορείων για να πάρω το λεωφορείο του αεροδρομίου. Φυσικά μπορεί κάνεις να επιλέξει και τραίνο, όμως αφενός είναι πολύ ακριβότερο, αφετέρου δεν σε αφήνει ντουγρού στο αεροδρόμιο, αλλά πρέπει να περπατήσεις κάνα 10λεπτο νομίζω (με την βροχή ασφαλώς δεν έλεγε). Είναι βέβαια πολύ πιο γρήγορο. Your choice! Η βλακεία είναι ότι, όταν έφτασα στα λεωφορεία, αν και μου είχε δώσει λεπτομερείς οδηγίες ο Θανάσης, εγώ μπερδεύτηκα λίγο. Πήγα σε ένα γραφείο να ρωτήσω έναν κύριο πού είναι η αποβάθρα του aerobus και εκείνος υποστήριξε ότι δεν υπάρχει λεωφορείο που να πηγαίνει στο αεροδρόμιο, ότι δεν είχε ξανακούσει κάτι τέτοιο και ότι το μόνο μέσο είναι το τραίνο! «Μα με το λεωφορείο ήρθα, απλά δεν θυμάμαι πού με άφησε» του απάντησα και εκείνος συνέχισε να λέει για το τραίνο. «Εντάξει ρε φίλε, παίρνεις ποσοστά από τις κρατήσεις που κάνεις, το καταλάβαμε, αλλά ΕΛΕΟΣ!» σκέφτηκα και συνέχισα να ψάχνω. Εν τέλει μου έκοψε και βρήκα μια σκάλα που κατεβάζει εξωτερικά σε ένα άλλο επίπεδο και ρώτησα έναν (σεκιουριτάς ήταν; Αστυνομικός; Θα σας γελάσω.) όπου μου υπέδειξε πού ήταν το ευλογημένο λεωφορείο. Λίγο μετά έσκασε μύτη και ο Βλάσσης με το φίλο του (οι οποίοι τύχαινε να γυρνάνε την ίδια μέρα) και μου είπαν ότι τους συνέβη το ίδιο ακριβώς. Μπερδεύτηκαν, ρώτησαν τον τύπο στο γραφείο και τους είπε ότι δεν υπάρχει λεωφορείο! Να το έχετε υπόψιν σαν λοιπόν, ό, τι και να σας πουν, λεωφορείο υπάρχει (κατά το «λεφτά υπάρχουν», μόνο που αυτό όντως υπάρχει! ).

Η διαδρομή για το αεροδρόμιο κράτησε γύρω στα 45’ καθώς έβρεχε αρκετά. Η ώρα στο αεροδρόμιο πέρασε σχετικά γρήγορα. Βόλτα στα duty-free για να αγοράσω σοκολατάκια με βότκα για φίλους, κουβέντα με τους συμφορουμίτες και άλλους Έλληνες, περιοδικάκι και boarding. Εκεί άρχισαν τα δύσκολα, διότι, μια που άναψε η μηχανή, μια που έσβησε, ενώ ο πιλότος μας ενημέρωσε για τεχνικό πρόβλημα. Ξενέρωσα και αγχώθηκα λίγο, μισή ώρα αργότερα μολαταύτα απογειωθήκαμε και ξεκινήσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα για τα πάτρια. Κοιμήθηκα σε όλη την πτήση, ενώ αφού κατεβήκαμε όλα πήγαν ρολόι: η αποσκευή μου βγήκε γρήγορα, λεωφορείο ως Αγία Παρασκευή, ταξάκι, σπίτι, ντους, ΥΠΝΟΣ!

Ένα όμορφο ταξίδι σε έναν απόλυτα γοητευτικό, value-for-money προορισμό που συνδυάζει φύση, ιστορία και κουλτούρα έφτασε στο τέλος του. Με το καλό και στις (δικές μου και δικές σας) επόμενες εξορμήσεις!

ΤΕΛΟΣ​

 

[andre30]

αχ μπράβο ρε παιδιά ειχα πάει τον γενάρη σ ένα φίλο
και τώρα που τα διαβάζω τα ξαναζώ..βόλτες , πάρτυ,
το ωμό αυτο μπιφτέκι????με το ωμό επίσης αυγο!!
τις βότκες. αχ ασε ασε

 

[underwater]

αχ μπράβο ρε παιδιά ειχα πάει τον γενάρη σ ένα φίλο
και τώρα που τα διαβάζω τα ξαναζώ..βόλτες , πάρτυ,
το ωμό αυτο μπιφτέκι????με το ωμό επίσης αυγο!!
τις βότκες. αχ ασε ασε

Όλα καλά και ωραία, αλλά αυτό το ωμό μπιφτέκι με το αβγό που λες δεν είναι το steak tartare; Αυτό είναι γαλλικό, όχι πολωνικό (εκτός κι αν υπάρχει και πολωνική βερσιόν που μου διαφεύγει). Πάντως, αν και μου αρέσει να πειραματίζομαι με το φαγητό, το συγκεκριμένο δεν μου είχε αρέσει καθόλου όταν είχα δοκιμάσει στο Παρίσι (ιδιαίτερα η μυρωδιά ωμού αβγού, μπλιαξ).

Για τις βότκες πάντως θα συμφωνήσω!

 

[ThanasisU2]

υπάρχει ένα μέρος στην Κρακοβία, το οποίο περιφανέυετε για το Ταταρ του, και γντ της πόπης μερεικές μερες :Ρ

 

[underwater]

υπάρχει ένα μέρος στην Κρακοβία, το οποίο περιφανέυετε για το Ταταρ του, και γντ της πόπης μερεικές μερες :Ρ

Τι μαθαίνει κανείς!
Θα προτιμήσω τις κλασικές πολωνικές αξίες πάντως!

 

[North66]

Με τα πολλά φτάσαμε και ξεκινήσαμε για το τελεφερίκ (funicular), το οποίο θα μας ανέβαζε στο όρος Gubałówka για να απολαύσουμε μια πανοραμική άποψη των Tatras.

Δε λέγεται ακριβώς τελεφερίκ αυτό, τελεφερίκ είναι αυτό που ανεβαίνει στο Kasprowy Wierch.