Παλαιστίνη Παλαιστίνη, εκεί που οι θεοί στρέφουν αλλού το βλέμμα…

[Nedelja]

Σίγουρα δεν θα λύσουμε εδω μέσα ενα πρόβλημα τόσο μεγάλο, αλλά το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον το να γράφονται απόψεις απο ανθρώπους που αξίζει να διαβάζεις και να προβληματίζεσαι...

Συφωνώ κι εγώ απολύτως σε αυτό και κάθε ενδιαφέρουσα άποψη δεκτή ...αυτό που θέλω να αποφύγουμε είναι ισοπεδωτικές και απόλυτες απόψεις και τυχόν διαπληκτισμούς που μπορεί να προκαλέσουν...

 

[Nedelja]

Βηθλεέμ

Η Βηθλεέμ λίγο πολύ είναι γνωστή σε όλους, είναι ο τόπος που σύμφωνα με το Χριστιανισμό γεννήθηκε ο Χριστός. Βρίσκεται νοτιότερα από τη Ραμάλα και γύρω στα 10-15 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ, για λόγους όμως που αναφέρω και πιο πάνω, η καθυστέρηση δηλαδή στα checkpoints, μπορεί να μεγαλώσει τη διάρκεια του ταξιδιού αρκετά. Εγώ πήγα με παλαιστινιακό servees taxi από Ραμάλα και έτσι γλύτωσα τον έλεγχο, γενικότερα οι παλαιστίνιοι δεν χρησιμοποιούν πάντοτε τους προφανείς δρόμους, οπότε μη θεωρείστε ότι έχετε χαθεί ή ότι κάνετε κύκλους, στην ουσία ακολουθούν το δρόμο που θα οδηγήσει στον τελικό προορισμό με το λιγότερο δυνατό έλεγχο.
Αν πάτε από Ιερουσαλήμ μια καλή λύση είναι να πάτε με λεωφορείο από τον Αραβικό σταθμό λεωφορείων κοντά στην Πύλη της Δαμασκού επειδή πάει απευθείας αποφεύγοντας το κεντρικό σημείο ελέγχου στη Βηθλεέμ, αν πάρετε ισραηλινό λεωφορείο θα σας αφήσει στο checkpoint και νομίζω μετά θα περάσετε με τα πόδια και θα πάρετε παλαιστινιακό ταξί.
Η Βηθλεέμ είναι μια μικρή και σχετικά μαζεμένη πόλη, η οποία παίρνει ζωή από το πλήθος των πιστών που συρρέουν για να προσκυνήσουν το μέρος που γεννήθηκε ο Χριστός και επίσης εκεί λειτουργεί και Πανεπιστήμιο που έχει ιδρύσει η καθολική εκκλησία.
Το κεντρικότερο και πιο γνωστό σημείο της πόλης είναι η πλατεία Manger Square όπου από τη μια μεριά βλέπεις το Ναό της Γεννήσεως και από την άλλη το τζαμί Mosque of Omar.

Ο Ναός της Γεννήσεως προστέθηκε τον Ιούνιο του 2012 στα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco καθώς και στα μνημεία Παγκόσμιας κληρονομιάς που βρίσκονται σε κίνδυνο και αποτέλεσε την πρώτη είσοδο στη λίστα μνημείου που βρίσκεται σε παλαιστινιακά εδάφη.
Περνώντας την κεντρική χαμηλή πόρτα, που αποκαλείται πόρτα της ταπεινότητας, κατευθύνεσαι στο εσωτερικό ενώ το ακριβές σημείο σημείο που θεωρείται ότι γεννήθηκε ο Χριστός βρίσκεται στο σπήλαιο της Γεννήσεως κάτω από τον Ναό και σηματοδοτείται με ένα αστέρι, εκεί βρίσκεται και η Αγία Φάτνη.

Βγαίνοντας από το Ναό και απέναντι προς τη μεριά του τζαμιού απλώνονται τα σοκάκια της παλιάς πόλης με μικρά μαγαζάκια με σουβενίρ, καφέ, μικρά εστιατόρια και ένα μικρό σουκ με λαχανικά.
Οι δύο κυριότεροι δρόμοι είναι οι Pope Paul VI και Star Street αλλά υπάρχουν πολλά μικρά δρομάκια που έχουν ενδιαφέρον να τα περπατήσεις. Βέβαια η Βηθλεέμ ζει από τον προσκυνηματικό τουρισμό και αυτό συνεπάγεται και κάποια αρνητικά αφού έχει χάσει σε κάποιο βαθμό την αυθεντικότητα της.

Μιλώντας με έναν κύριο που είχε κατάστημα με αναμνηστικά διαπίστωσα ότι πλέον η ζωή στη Βηθλεέμ είναι ακόμα πιο δύσκολη και από πόλεις όπως η Ραμάλα για τον εξής λόγο, λόγω των αναταραχών και της ρευστότητας της πολιτικής κατάστασης στη Μέση Ανατολή, ο τουρισμός δεν έχει απλά μειωθεί αλλά είναι πλέον σχεδόν ανύπαρκτος. Χαρακτηριστικά δε θα ξεχάσω που μας είπε: εμείς εδώ καλώς ή κακώς στηρίξαμε τη ζωή μας πάνω σε αυτό, τώρα στο μόνο που ελπίζουμε είναι στο Θεό ώστε να ξαναφτιάξουν τα πράγματα…
Γενικά η επίσκεψη στη Βηθλεέμ αξίζει, άσχετα με το αν πιστεύεις ή όχι, αν έχεις και χρόνο μπορείς να το συνδυάσεις και με κάποια άλλα αξιοθέατα όπως τον τάφο της Ραχήλ (σύζυγος του Ιακώβ) και το χωριό των ποιμένων που βρίσκονται και τα δύο λίγο έξω από την πόλη.

 

[Nedelja]

Χεβρώνα

Η Χεβρώνα είναι η μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Όχθης που επισκέφτηκα, με πληθυσμό γύρω στους 160.000 κατοίκους και με μια πολύ μπερδεμένη και πολυτάραχη ιστορία είναι σίγουρα ένα μέρος που δύσκολα θα ξεχάσω. Η Χεβρώνα ή Αλ Καλίλ στα αραβικά, πληροφορία που θα σας χρειαστεί όταν θα θέλετε να πάρετε servees ταξί για εκεί, ήταν για μένα η ευχάριστη και δυσάρεστη ταυτοχρόνως έκπληξη του ταξιδιού μου. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη με πολύ όμορφη και γραφική παλιά πόλη αλλά έχει και μια περίεργη ιδιαιτερότητα, υπάρχουν εβραϊκοί εποικισμοί μέσα στο κέντρο της πόλης. Μια πόλη χωρισμένη στην καρδιά της και όχι με σύνορα κάθετα αλλά με οριζόντια.

Εβραϊκοί εποικισμοί υπάρχουν γενικότερα σε διάφορα μέρη της Δυτικής Όχθης και έχουν δημιουργηθεί για 2 κυρίως λόγους, ο ένας είναι ότι η ισραηλινή κυβέρνηση προσέφερε κίνητρα όπως φοροαπαλλαγές, παροχή εργασίας και κατοικίας για όσους αποφάσιζαν να εγκατασταθούν εκεί και ο άλλος ότι κάποιοι ακραίοι εθνικιστές εβραίοι πίστεψαν ότι έπρεπε να εγκατασταθούν στα χώματα που τους έδωσε ο Θεός και εγκαταστάθηκαν εκεί αυτοβούλως παρακάμπτοντας πολλές φορές ακόμα και την ίδια την ισραηλινή κυβέρνηση. Οι έποικοι ζουν σε περιοχές περιτειχισμένες και φυλασσόμενες με αυστηρά μέτρα ασφαλείας και η ζωή τους δεν έχει καμία σχέση με των παλαιστινίων, ζουν με πρότυπα δυτικού τύπου και λέγεται μάλιστα ότι πολλές φορές αντλούν αποθέματα νερού από γειτονικές πόλεις και χωριά με αποτέλεσμα να κάνουν τη ζωή των παλαιστινίων ακόμα δυσκολότερη. Αυτό πάντως που διαπίστωσα προσωπικά είναι ότι από όπου πέρασα και υπήρχε εβραϊκός εποικισμός και καταπράσινοι κήποι στα σπίτια υπήρχαν και κανένα σπίτι δεν είχε βαρέλια στη ταράτσα του για να συγκεντρώνει νερό παρά μόνο ηλιακούς θερμοσίφωνες και φωτοβολταϊκά, εικόνα εννοείται απίθανη για παλαιστινιακή πόλη. Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει σχεδόν σταματήσει γιατί τόσο η Ευρώπη όσο και η Αμερική έχουν συμφωνήσει ότι είναι παράνομο και έχουν ζητήσει από το Ισραήλ να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο.
Στη Χεβρώνα λοιπόν ζουν γύρω στους 400-500 έποικους οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί μέσα στο παλιό ιστορικό κέντρο καταλαμβάνοντας τα υψηλότερα επίπεδα των κτιρίων με αποτέλεσμα κομμάτια της παλιάς πόλης να διαχωρίζονται με οριζόντιο συρματόπλεγμα, το οποίο έχει τοποθετηθεί ώστε να αποφεύγεται η ρίψη αντικειμένων από τους έποικους στους παλαιστίνιους.

Η παρουσία του ισραηλινού στρατού είναι πολύ έντονη, λέγεται ότι φτάνει τα 4.000 άτομα, νούμερο που φαίνεται υπερβολικό σίγουρα, αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω πάντως είναι ότι πρόκειται σίγουρα για ένα μέγεθος που δεν δικαιολογείται από το αντίστοιχο μέγεθος των εποίκων. Περπατώντας λοιπόν στο κέντρο της, βλέποντας κτίρια να μοιράζονται στα δύο, κομμάτια της πόλης να μην έχουν πρόσβαση πλέον το άλλο στο άλλο, αλλού να βλέπεις παλαιστινιακές σημαίες και αλλού το αστέρι του Δαβίδ συνειδητοποιείς μια πραγματικότητα που μόνο τώρα που τη βλέπεις μπορείς να την πιστέψεις όσο και αν έχεις ακούσει όσο και αν έχεις διαβάσει για αυτή. Η Χεβρώνα είναι και η μόνη πόλη στην οποία μας πλησίασαν παλαιστίνιοι ρωτώντας μας έντονα την άποψη μας για αυτήν την πολύ λυπηρή εικόνα που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και αξιοπρέπεια. Αν γινόταν να απομονώσει κάποιος το συναίσθημα που του δημιουργείται βλέποντας όλα αυτά, θα αντικρύσει μια ενδιαφέρουσα αραβική και ανατολίτικη πόλη. Η Χεβρώνα δεν μόνο οι εβραϊκοί εποικισμοί, είναι οι υπαίθριες αγορές της, τα πολύχρωμα μαντίλια της, οι πλανόδιοι, οι ντόπιοι που μας φώναζαν welcome to Hebron, τα στενά γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, τα μικρά σουκ…

Στη Χεβρώνα υπάρχει και το τελευταίο εργοστάσιο που παράγει παλαιστινιακά μαντίλια οπότε ρωτήστε που μπορείτε να τα βρείτε και επιλέξτε να στηρίξετε αυτά τα μαγαζιά και όχι όσα τα εισάγουν. Εγώ αγόρασα από έναν ηλικιωμένο και η εμπειρία ήταν απολαυστική αφού κάθε μαντίλι που έπιανα μου το φορούσε άλλοτε σαν τον Αραφάτ, άλλοτε κασκόλ, άλλοτε εσάρπα κτλ.
Κυριότερο αξιοθέατο είναι ο Τάφος των Πατριαρχών (Tomb of the Patriarchs) ενώ οι μουσουλμάνοι το αποκαλούν Ibrahimi Mosque. Για να μπεις από την παλιά πόλη στο χώρο που βρίσκεται περνάς από σιδερένιες μπάρες, γίνεται έλεγχος για όπλα ενώ υπάρχουν και δύο ξεχωριστοί είσοδοι που οδηγούν αντίστοιχα στον εβραϊκό και το μουσουλμανικό τομέα. Λόγω Ραμαζανιού η πρόσβαση στο τζαμί απαγορευόταν οπότε επισκέφτηκα μόνο τον εβραϊκό τομέα. Ο τάφος των Πατριαρχών είναι στην ουσία ένα χώρος όπου υπάρχουν οι τάφοι του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και των γυναικών τους Σάρα, Ρεβέκκα και Leah, οι οποίοι θεωρούνται γενάρχες των εβραίων σύμφωνα με την εβραϊκή πίστη.

Περιττό να αναφέρω πόσοι ισραηλινοί στρατιώτες έλεγχαν το μέρος ακόμα και την μουσουλμανική είσοδο…

Η Χεβρώνα είναι ένα από τα μέρη που δύσκολα θα ξεχάσω, μπήκε αμέσως στην καρδιά μου και εύχομαι στο μέλλον να την επισκεφτώ ξανά…αυτή τη φορά χωρίς συρματοπλέγματα….

 

[GTS]

Να ρωτήσω τη συγγραφέα κάτι...αν υποθέσουμε ότι κάποιος πάει Τελ-Αβίβ & Ιερουσαλήμ, πόσες μέρες "πρέπει" κατ'ελάχιστο να αφιερώσει σε Παλαιστινιακά εδάφη? 1-2 μέρες φτάνουν και πού κατά τη γνώμη σου?

 

[underwater]

Πραγματικά ενδιαφέρουσα και πολύ καλογραμμένη η ιστορία σου Nedelja! Μπράβο!

 

[Nedelja]

Εξυπακούεται οτι η απάντηση που θα δώσω είναι εντελώς υποκειμενική...νομίζω οτι 2-3 μέρες (2 διανυκτερεύσεις) με βάση τη Ραμάλα και από εκεί επισκέψεις στις πόλεις που έχω αναφέρει και παραπάνω, Ναμπλούς, Βηθλεέμ, Χεβρώνα (οι δύο τελευταίες είναι αρκετά κοντά και συνδιάζονται άνετα) δίνουν σε κάποιον την ευκαιρία να πάρει μια πρώτη εικόνα για τη ζωή στα παλαιστινιακά εδάφη. Εγώ αυτό ακολουθήσα αλλά φεύγοντας ένιωσα οτι θα ήθελα να είχα λίγο περισσότερο χρόνο. Αν πάλι κάποιος θέλει μπορεί να αφιερώσει και περισσότερο χρόνο αλλά έχοντας πάντα στο μυαλό του οτι δεν θα επισκέπτεται αξιοθέατα με την κλασική έννοια του όρου και οι τουριστικές υποδομές είναι πολύ βασικές. Τώρα αν ο χρόνος είναι πολύ πιεσμένος θα πρότεινα Ραμάλα για μια διανυκτέρευση και επίσκεψη στη Χεβρώνα. Το να πας από Ιερουσαλήμ απλά μονοήμερη στη Βηθλεέμ δε νομίζω οτι σου δίνει τη δυνατότητα να πάρεις έστω και μια μικρή ιδέα του πως είναι η ζωή στη Δυτική Όχθη.

 

[Vito]

Να ρωτήσω τη συγγραφέα κάτι...αν υποθέσουμε ότι κάποιος πάει Τελ-Αβίβ & Ιερουσαλήμ, πόσες μέρες "πρέπει" κατ'ελάχιστο να αφιερώσει σε Παλαιστινιακά εδάφη? 1-2 μέρες φτάνουν και πού κατά τη γνώμη σου?

Οπως λέει και η Νedelja, αξίζει δύο διανυκτερεύσεις στα Παλαιστινιακά εδάφη. Πέρα από τα μέρη που γράφει η Νedelja αξίζει να επισκεφτείς στη Σαμάρια τη Sebastia (Σεβαστή) με αρχαια από την Ισραηλίτικη, Ελληνική, Ρωμαική και Βυζαντινη περίοδο..Το χωριό καταστράφηκε πρώτη φoρά από τον Μεγα Αλέξανδρο.
Επίσης, αξίζει μια επίσκεψη αλλά με πάρα πολυ προσοχή σε κάποιο Παλαιστινιακό Καταυλισμό (με τον όρο καταυλισμό εννούμε ολοκληρη πόλη με πολυκατοικίες) (εγώ επισκέφτηκα την Balatah).
Αν έχεις χρόνο αλλά μέρη ενδιαφέροντος (δεν είχα χρόνο και δεν τα επισκέφτηκα) είναι η μικρή πόλη Taybeh με την ομωνυμη ζυθοποιία και η ιδιαίτερη πόλη Qalqya, η οποία είναι περιφραγμένη εξ ολοκλήρου με εξαιρεση ένα πέρασμα από το τείχος της ντροπής. Το ιδιαίτερο της πόλης είναι ότι μέσα στην πόλη-φυλακή ύπαρχει μια άλλη φυλακή: ο μοναδικός ζωολογικός κήπος της Παλαιστίνης....

 

[Nedelja]

Αν έχεις χρόνο αλλά μέρη ενδιαφέροντος (δεν είχα χρόνο και δεν τα επισκέφτηκα) είναι η μικρή πόλη Taybeh με την ομωνυμη ζυθοποιία

στην οποία κάθε χρόνο γίνεται και γιορτή μπύρας...
octoberfest in Palestine παρακαλώ....

Taybeh Brewing Company

και κάτι άσχετο...Vito μήπως ξέρεις που μπορούμε να βρούμε t-shirt taybeh?

 

[Vito]

στην οποία κάθε χρόνο γίνεται και γιορτή μπύρας...
octoberfest in Palestine παρακαλώ....

Taybeh Brewing Company

και κάτι άσχετο...Vito μήπως ξέρεις που μπορούμε να βρούμε t-shirt taybeh?

Δυστυχώς δεν έχω καθόλου ιδέα... Λες αν βρούμε καμια φωτο από το ιντερνετ με το label σε καλή ανάλυση να το τυπώσουμε σε μπλούζα..;

 

[Nedelja]

Δυστυχώς δεν έχω καθόλου ιδέα... Λες αν βρούμε καμια φωτο από το ιντερνετ με το label σε καλή ανάλυση να το τυπώσουμε σε μπλούζα..;

λες;;; είχαμε δει ένα τέλειο που είχε το label και έγραφε taste of revolution αλλά όσο και αν ψάξαμε δε το βρήκαμε...και σε ένα μπαρ στην Ιερουσαλήμ που πουλούσε Taybeh και είχε και συνθήματα υπερ της Παλαιστίνης πουλούσε μπλούζες αλλά είχαν τελειώσει...

 

[Vito]

Δεν είναι αφισα με Taybeh αλλά ενα ωραίο αφισάκι που μας έδωσαν στο Αl Kamandjati - το πολιτιστικό κέντρο της Ραμαλας- είναι αυτό: (Σκέψου τι χώσιμο του εκανα στην τσάντα για να μην το βρουν οι Ισραηλινοί στα σύνορα)

 

[Nedelja]

Φεύγοντας από την Παλαιστίνη ένιωσα ότι αποχαιρετώ ένα μέρος που αν και έμεινα λίγο το αισθάνθηκα πολύ οικείο. Πήρα μαζί μου εικόνες και αναμνήσεις που δύσκολα θα ξεχάσω… Αν λοιπόν κάποιος με ρωτήσει αν του προτείνω να την επισκεφτεί η απάντηση μου είναι η εξής…Στην Παλαιστίνη θα πας για να γνωρίσεις ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα από εσένα που θα σου φανούν όμως από τους πιο γνώριμους που θα έχεις ποτέ συναντήσει, θα πας για να δεις με τα μάτια σου πως οι ζωές των ανθρώπων χάνουν την αξία τους από τους ίδιους τους ανθρώπους και τις πολιτικές που παίζονται στην πλάτη τους, θα πας για διαπιστώσεις ότι πολλές φορές ακόμα και η εξουσία δεν είναι αρκετή και ο φόβος είναι πιο έντονος σε αυτόν που την ασκεί, θα πας για να διαπιστώσεις ότι ο αδύναμος προσπαθεί να κοιτάξει μπροστά, να αντισταθεί και να επιβιώσει.
Στην Παλαιστίνη θα πας για να περπατήσεις στο δρόμο και να πλησιάσει κάποιος να σε ρωτήσει αν χρειάζεσαι κάτι, χωρίς αντάλλαγμα δίνοντας σου ακόμα και το τηλέφωνο του αν αντιμετωπίσεις πρόβλημα. Θα πας για να γνωρίσεις ανθρώπους που σε κοιτούν κατάματα και απλώνουν το χέρι όχι για βοήθεια αλλά για να σου προσφέρουν τα δύο χλωρά αμύγδαλα που κρατάνε, θα πας για να γελάσεις με τα παιδάκια που θα θέλουν να παίξουν με τα μακριά ακάλυπτα μαλλιά σου, θα πας γιατί ότι και να χρειαστείς πάντα θα υπάρχει κάποιος πρόθυμος να σε βοηθήσει.
Στην Παλαιστίνη θα πας για να πιεις παλαιστινιακή μπύρα Taybeh, να φας κιουνεφέ στη Ναμπλούς και μαστιχωτό παγωτό arabic gum στη Rukab street στη Ραμάλα.
Θα πας για να εκτιμήσεις έστω και για λίγο την καθημερινότητα σου και να κάνεις αυτοκριτική που πολλές φορές προβληματίζεσαι για πράγματα που εκεί δε θα είχαν καμία αξία.
Θα πας για να φωνάξεις φεύγοντας την ώρα που αντικρίζεις το τείχος… Free Palestine

​

Αντί επιλόγου....​

​