snow
Member
- Μηνύματα
- 63
- Likes
- 155
Μια νέα εξόρμηση ξεκίνησε αυτή τη φορά για Πάρο και Αντίπαρο που είχα επισκεφθεί 15 χρόνια πριν. Αντίπαρο πρώτη φορά. Κλασσικά, το δρομολόγιο με το ARTEMIS. Από Σύρο ξεκινήσαμε στις 7.00 το πρωί και 8.45 έφτασε Παροικία.
Πρώτη στάση η Παναγία η Εκατονταπυλιανή. Επιβλητικός Ναός με ιστορία και πολύ ομορφιά. Ήταν και Κυριακή είχε λειτουργία. Αφού άναψα τα κεράκια μου πέρα από την περιήγηση ξεκίνησα να δω τη Παροικιά.
Δεύτερη στάση Παροικιά. Πέρασα από όλα τα στενάκια της, μπήκα σε όλα τα εκκλησάκια της, τεράστιες μπουκαμβίλιες παντού, με κορμούς που θύμιζαν ελιές. Γενικά πολλά υπέροχα φυτά και δέντρα στα στενά με μαγαζιά πολλά, πεντακάθαρα και στιλάτα.
Τρίτη στάση Αντίπαρο. Πέρασα από Πούντα όμως που έχει τα ferry για να βάλω και το μηχανάκι. Έχει κάθε μισή ώρα δρομολόγια μέχρι τις 12 το βράδυ. Από Παροικία έχει καραβάκια που παίρνουν μόνο κόσμο όμως όχι οχήματα οπότε δε βόλευε. Ωραία και η Αντίπαρος. Έχει ένα μεγάλο πεζόδρομο που είναι όλα τα μαγαζιά εκεί. Ξεχώρισα για πρωινό και καφεδάκι το Bougainvilles που είχε αρκετό κόσμο. Έφτασα μέχρι το κάστρο τίποτα ιδιαίτερο αυτό κάθε αυτό, άλλα τα σπιτάκια πως ήταν γύρω γύρω του κομψοτέχνημα. Περπάτησα μέχρι την άλλη πλευρά του νησιού και βγήκα στη παραλία Σιφαίικο. Ωραία ήταν για μπάνιο αν δε θέλεις να απομακρυνθείς. Επέστρεψα πίσω στο λιμάνι, πήρα το μηχανάκι πήγα μέχρι και το camping και τράβηξα παραθαλάσσια να δω όλη την ακτογραμμή και έστριψα για το σπήλαιο.
Τέταρτη στάση Σπήλαιο. Είσοδος 5 ευρώ, για τη πληροφορία έχει αρκετά σκαλοπάτια γιατί κατεβαίνεις αρκετά μέσα στη γη. Εντυπωσιακό. Να ζητήσετε φυλλάδιο στην είσοδο για να διαβάσετε λίγες πληροφορίες για το σπηλαίο γιατί δεν έχει ξενάγηση.
Επόμενη στάση η Πέμπτη, παραλία Σωρός. Καλή παραλία με beach bar, το καλοκαίρι πιστεύω θα γίνεται χαμός εκεί. Από εκεί και κάτω αρχίζουν σιγά σιγά τα δύσκολα. Θα καταλάβετε γιατί… Ξεκινάει ο χωματόδρομος. Υπάρχει άσφαλτος μέχρι τον Άγιο Γεώργιο αλλά εγώ ήθελα να περάσω από τη παραλία του Σώστη και να κατευθυνθώ μέχρι το εκκλησάκι της Φανερωμένης.
Επόμενη έκτη στάση λοιπόν η παραλία του Σώστη που έχει τρία μικρά κολπάκια και καταγάλανα νερά. Δεν είναι οργανωμένη όμως με τιρκουάζ νερά. Αν δε σας αρέσει ο κόσμος με λίγο γεμίζει δυστυχώς. Η πιο ωραία ήταν για μένα η επόμενη λίγο πριν από το παρεκκλήσι της Παναγίας της Φανερωμένης από την ίδια μεριά.
Μετά στάση στο παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό και έβδομη στάση η παραλία της Φανερωμένης. Γραφικό μικρό κολπάκι αλλά φύσαγε λίγο από εκείνη την πλευρά, ήταν και φουλ στον κόσμο οπότε αν προλάβαινα θα έκανα μπανάκι στη μια πριν. Αφού είχα φτάσει στο πιο νότιο σημείο του νησιού ήρθε η ώρα να κατευθυνθώ προς τα βόρεια. Συνέχεια χωματόδρομος, επειδή θέλω να τα δω και όλα, και θα το πληρώσω λίγο παρακάτω αυτό, μετακινήθηκα πιο δυτικά και έφτασα στην όγδοη στάση στη περιοχή Άγιος Γεώργιος φουλ κοκκινόχωμα παντού και οικοδομές που χτίζονται και να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια . Θα ανέβει πολύ αυτή η περιοχή τα επόμενα χρόνια είναι και απέναντι το Τσιμηντήρι και Δεσποτικό με ρηχά νερά που κάνουν το τοπίο φανταστικό.
Και εδώ ξεκινάει η περιπέτεια…
Ήθελα να γυρίσω πίσω να πάρω το καραβάκι να συνεχίσω το ταξίδι μου στη Πάρο. Το gps μου έλεγε ότι πρέπει να γυρίσω πίσω να πιάσω άσφαλτο και να περάσω όλη την Αντίπαρο από τον ίδιο δρόμο που είχα περάσει όλη μέρα.
Εγώ όμως λέω όχι… είχα δει ότι μέσω χωματόδρομου μπορώ να κόψω δρόμο και να κατευθυνθώ από τον Άγιο Γεώργιο προς την παραλία Μοναστήρια και από εκεί μέσω κάμπου να πιάσω άσφαλτο και να γυρίσω στο ferry. Όμως ο δρόμος ήταν μόνο για καθαρόαιμα και μηχανές enduro. Που πήγαινα εγώ με το scooter; Το gps έδειχνε 20 λεπτά δρόμος. Μου έφαγε πάνω από ώρα και πάλι καλά που δεν έσκασε κάνα λάστιχο να εμένα εκεί μόνιμα. Η διαδρομή όπως είπα δεν αξίζει να τη περάσει κανένας γιατί βουνά βλέπεις και τίποτα άλλο στη διαδρομή. Η παραλία Μοναστήρια από ψηλά φαίνεται και αυτή ιδιαίτερη αλλά από κοντά δε μου άρεσε.
Αφού έφτασα επιτέλους πίσω στον πολιτισμό μέσω Κάμπου περίμενα λίγο στο λιμάνι και ferry για Πούντα. Ξεκίνησα τη διαδρομή να δω την υπόλοιπη Πάρο ακολουθώντας την αντίθετη πλευρά του ρολογιού. Η νότια πλευρά του νησιού που πέρασα παραλία παραλία δεν είδα κάτι ιδιαίτερο. Πέρασα Αλυκή , Τρυπητή, Γλύφα, Δρυός. Χρυσή ακτή ήταν ωραία και φυσικά η στάση για να θυμηθούμε τα νιάτα μας Punda Beach Club. Συγκίνηση. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα πιο όμορφα.
Επόμενη στάση ένατη το Πίσω Λιβάδι ωραίο λιμανάκι με αρκετά μαγαζάκια. Τα προηγούμενα ήταν πέρασμα όχι στάσεις. Στη διαδρομή συνάντησα και δυο συνάδελφους και έκανα στάση για καφέ. Να είναι καλά ο Αντώνης και ο Παναγιώτης.
Αφού έκατσα καμιά ώρα σχεδόν και επόμενη στάση η δέκατη, Μάρπησσα. Μόνο λίγο η πλατεία Πεύκου άξιζε με δυο τρία γραφικά σπιτάκια, όμως από την επόμενη ξεκινούσε η ομορφιά της Πάρου.
Ο Πρόδρομος στάση ενδέκατη, φανταστικό χωριουδάκι και για φαγητό στον Τσιτσάνη.
Επόμενο Λεύκες. Στάση δωδέκατη. Με τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας και το Βυζαντινό δρόμο σαν αξιοθέατα και για καφέδες φαγητά κτλ κτλ Ταβέρνα ο Κλαρίνος, Aggelantonis, Καφενείο της Μαριγώς, Αγιάζι καφέ, Η πεζούλα της Λιχουδιάς.
Στον Κώστο και στα Αρχαία Λατομεία Μαρμάρου δε πρόλαβα να πάω με την καθυστέρηση στο χωματόδρομο και τη στάση για καφέ.
Επιστροφή στον παραλιακό δρόμο και πορεία για παραλία Σάντα Μαρία. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και στη πορεία για Νάουσα ξεχώρισα το εστιατόριο Siparos Seaside φανταστικό σε θέα και στήσιμο και με τη δύση του ηλίου γινόταν super. Λίγο ακριβό αλλά νομίζω αξίζει φυσικά δεν είχα χρόνο να κάτσω. Θα τα βάλω και τα δυο μαζί σαν δέκατη τέταρτη στάση.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν άρχισα να περιπλανιέμαι στα στενά της Νάουσας και τελευταία δέκατη Πέμπτη στάση. Με τα φώτα το βράδυ ήταν υπέροχη όπως την θυμόμουν.
Δε πρόλαβα γενικά να κάνω μια βουτιά αλλά δεν ήταν και πολύ ζεστή μέρα οπότε δεν πειράζει. Όπως δε πρόλαβα να πάω και στη παραλία κολυμπήθρες. Την επόμενη... Επιστροφή Παροικιά και όσο περίμενα το καράβι φωτογραφίες από την Εκατονταπυλιανή νύχτα.
Άλλη μια εξόρμηση έφτασε χαρούμενα στο τέλος της και καράβι για πίσω στη Σύρο.
Καλά ταξίδια σε όλους.
Εις το επανιδείν
Πρώτη στάση η Παναγία η Εκατονταπυλιανή. Επιβλητικός Ναός με ιστορία και πολύ ομορφιά. Ήταν και Κυριακή είχε λειτουργία. Αφού άναψα τα κεράκια μου πέρα από την περιήγηση ξεκίνησα να δω τη Παροικιά.
Δεύτερη στάση Παροικιά. Πέρασα από όλα τα στενάκια της, μπήκα σε όλα τα εκκλησάκια της, τεράστιες μπουκαμβίλιες παντού, με κορμούς που θύμιζαν ελιές. Γενικά πολλά υπέροχα φυτά και δέντρα στα στενά με μαγαζιά πολλά, πεντακάθαρα και στιλάτα.
Τρίτη στάση Αντίπαρο. Πέρασα από Πούντα όμως που έχει τα ferry για να βάλω και το μηχανάκι. Έχει κάθε μισή ώρα δρομολόγια μέχρι τις 12 το βράδυ. Από Παροικία έχει καραβάκια που παίρνουν μόνο κόσμο όμως όχι οχήματα οπότε δε βόλευε. Ωραία και η Αντίπαρος. Έχει ένα μεγάλο πεζόδρομο που είναι όλα τα μαγαζιά εκεί. Ξεχώρισα για πρωινό και καφεδάκι το Bougainvilles που είχε αρκετό κόσμο. Έφτασα μέχρι το κάστρο τίποτα ιδιαίτερο αυτό κάθε αυτό, άλλα τα σπιτάκια πως ήταν γύρω γύρω του κομψοτέχνημα. Περπάτησα μέχρι την άλλη πλευρά του νησιού και βγήκα στη παραλία Σιφαίικο. Ωραία ήταν για μπάνιο αν δε θέλεις να απομακρυνθείς. Επέστρεψα πίσω στο λιμάνι, πήρα το μηχανάκι πήγα μέχρι και το camping και τράβηξα παραθαλάσσια να δω όλη την ακτογραμμή και έστριψα για το σπήλαιο.
Τέταρτη στάση Σπήλαιο. Είσοδος 5 ευρώ, για τη πληροφορία έχει αρκετά σκαλοπάτια γιατί κατεβαίνεις αρκετά μέσα στη γη. Εντυπωσιακό. Να ζητήσετε φυλλάδιο στην είσοδο για να διαβάσετε λίγες πληροφορίες για το σπηλαίο γιατί δεν έχει ξενάγηση.
Επόμενη στάση η Πέμπτη, παραλία Σωρός. Καλή παραλία με beach bar, το καλοκαίρι πιστεύω θα γίνεται χαμός εκεί. Από εκεί και κάτω αρχίζουν σιγά σιγά τα δύσκολα. Θα καταλάβετε γιατί… Ξεκινάει ο χωματόδρομος. Υπάρχει άσφαλτος μέχρι τον Άγιο Γεώργιο αλλά εγώ ήθελα να περάσω από τη παραλία του Σώστη και να κατευθυνθώ μέχρι το εκκλησάκι της Φανερωμένης.
Επόμενη έκτη στάση λοιπόν η παραλία του Σώστη που έχει τρία μικρά κολπάκια και καταγάλανα νερά. Δεν είναι οργανωμένη όμως με τιρκουάζ νερά. Αν δε σας αρέσει ο κόσμος με λίγο γεμίζει δυστυχώς. Η πιο ωραία ήταν για μένα η επόμενη λίγο πριν από το παρεκκλήσι της Παναγίας της Φανερωμένης από την ίδια μεριά.
Μετά στάση στο παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό και έβδομη στάση η παραλία της Φανερωμένης. Γραφικό μικρό κολπάκι αλλά φύσαγε λίγο από εκείνη την πλευρά, ήταν και φουλ στον κόσμο οπότε αν προλάβαινα θα έκανα μπανάκι στη μια πριν. Αφού είχα φτάσει στο πιο νότιο σημείο του νησιού ήρθε η ώρα να κατευθυνθώ προς τα βόρεια. Συνέχεια χωματόδρομος, επειδή θέλω να τα δω και όλα, και θα το πληρώσω λίγο παρακάτω αυτό, μετακινήθηκα πιο δυτικά και έφτασα στην όγδοη στάση στη περιοχή Άγιος Γεώργιος φουλ κοκκινόχωμα παντού και οικοδομές που χτίζονται και να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια . Θα ανέβει πολύ αυτή η περιοχή τα επόμενα χρόνια είναι και απέναντι το Τσιμηντήρι και Δεσποτικό με ρηχά νερά που κάνουν το τοπίο φανταστικό.
Και εδώ ξεκινάει η περιπέτεια…
Ήθελα να γυρίσω πίσω να πάρω το καραβάκι να συνεχίσω το ταξίδι μου στη Πάρο. Το gps μου έλεγε ότι πρέπει να γυρίσω πίσω να πιάσω άσφαλτο και να περάσω όλη την Αντίπαρο από τον ίδιο δρόμο που είχα περάσει όλη μέρα.
Εγώ όμως λέω όχι… είχα δει ότι μέσω χωματόδρομου μπορώ να κόψω δρόμο και να κατευθυνθώ από τον Άγιο Γεώργιο προς την παραλία Μοναστήρια και από εκεί μέσω κάμπου να πιάσω άσφαλτο και να γυρίσω στο ferry. Όμως ο δρόμος ήταν μόνο για καθαρόαιμα και μηχανές enduro. Που πήγαινα εγώ με το scooter; Το gps έδειχνε 20 λεπτά δρόμος. Μου έφαγε πάνω από ώρα και πάλι καλά που δεν έσκασε κάνα λάστιχο να εμένα εκεί μόνιμα. Η διαδρομή όπως είπα δεν αξίζει να τη περάσει κανένας γιατί βουνά βλέπεις και τίποτα άλλο στη διαδρομή. Η παραλία Μοναστήρια από ψηλά φαίνεται και αυτή ιδιαίτερη αλλά από κοντά δε μου άρεσε.
Αφού έφτασα επιτέλους πίσω στον πολιτισμό μέσω Κάμπου περίμενα λίγο στο λιμάνι και ferry για Πούντα. Ξεκίνησα τη διαδρομή να δω την υπόλοιπη Πάρο ακολουθώντας την αντίθετη πλευρά του ρολογιού. Η νότια πλευρά του νησιού που πέρασα παραλία παραλία δεν είδα κάτι ιδιαίτερο. Πέρασα Αλυκή , Τρυπητή, Γλύφα, Δρυός. Χρυσή ακτή ήταν ωραία και φυσικά η στάση για να θυμηθούμε τα νιάτα μας Punda Beach Club. Συγκίνηση. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα πιο όμορφα.
Επόμενη στάση ένατη το Πίσω Λιβάδι ωραίο λιμανάκι με αρκετά μαγαζάκια. Τα προηγούμενα ήταν πέρασμα όχι στάσεις. Στη διαδρομή συνάντησα και δυο συνάδελφους και έκανα στάση για καφέ. Να είναι καλά ο Αντώνης και ο Παναγιώτης.
Αφού έκατσα καμιά ώρα σχεδόν και επόμενη στάση η δέκατη, Μάρπησσα. Μόνο λίγο η πλατεία Πεύκου άξιζε με δυο τρία γραφικά σπιτάκια, όμως από την επόμενη ξεκινούσε η ομορφιά της Πάρου.
Ο Πρόδρομος στάση ενδέκατη, φανταστικό χωριουδάκι και για φαγητό στον Τσιτσάνη.
Στον Κώστο και στα Αρχαία Λατομεία Μαρμάρου δε πρόλαβα να πάω με την καθυστέρηση στο χωματόδρομο και τη στάση για καφέ.
Επιστροφή στον παραλιακό δρόμο και πορεία για παραλία Σάντα Μαρία. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και στη πορεία για Νάουσα ξεχώρισα το εστιατόριο Siparos Seaside φανταστικό σε θέα και στήσιμο και με τη δύση του ηλίου γινόταν super. Λίγο ακριβό αλλά νομίζω αξίζει φυσικά δεν είχα χρόνο να κάτσω. Θα τα βάλω και τα δυο μαζί σαν δέκατη τέταρτη στάση.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν άρχισα να περιπλανιέμαι στα στενά της Νάουσας και τελευταία δέκατη Πέμπτη στάση. Με τα φώτα το βράδυ ήταν υπέροχη όπως την θυμόμουν.
Δε πρόλαβα γενικά να κάνω μια βουτιά αλλά δεν ήταν και πολύ ζεστή μέρα οπότε δεν πειράζει. Όπως δε πρόλαβα να πάω και στη παραλία κολυμπήθρες. Την επόμενη... Επιστροφή Παροικιά και όσο περίμενα το καράβι φωτογραφίες από την Εκατονταπυλιανή νύχτα.
Άλλη μια εξόρμηση έφτασε χαρούμενα στο τέλος της και καράβι για πίσω στη Σύρο.
Καλά ταξίδια σε όλους.
Εις το επανιδείν
Last edited:
