Ισλανδία Πάνω από κάθε προσδοκία..πέρα από κάθε φαντασία... Ισλανδία 2016!

[isabelle]

Εσύ προηγήθηκες κατά πολύ (ο Glymur ήταν τότε ακόμη ο ψηλότερος καταρράκτης της Ισλανδίας ). Εμείς πάλι λέμε ένα από τα επόμενα καλοκαίρια με το καλό, να πάμε ακόμη πιο έτοιμοι για εξερεύνηση της βόρειας πλευράς, δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι..

Αν ξαναπάτε, πράγμα που σας εύχομαι ολόψυχα, μην μείνετε μόνο στην εξερεύνηση του βορρά. Να πάτε στα ΒΔ φιορδ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ. Και βεβαίως να περιπλανηθειτε (επίσης ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ) στην κεντρική έρημο. Αν δεν βαριέστε, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά εδώ
Πλήρης γύρος Ισλανδίας, κεντρική έρημος, Δυτικά Φιορδ και μια τζούρα από Γροιλανδία | Travelstories

Αν μη τι άλλο έχω καλύψει αφηγηματικά τις συγκεκριμένες περιοχές (άλλο τι χρωστάω ακόμα!).

 

[KonstantinosAlyona]

Snæfellsnes peninsula, Olafsvik

Το πρωινό μας βρήκε στο αυτοκίνητο (πού αλλού ), και το αυτοκίνητο σκεπασμένο με λίγο χιονάκι.. Πλάκα είχε!! Εκμεταλλευτήκαμε τις παροχές του αγαπημένου μας βενζινάδικου, φάγαμε το πρωινό μας, πήραμε τα καφεδάκια και, με πολύ καλή διάθεση για μια ακόμη μέρα, ξεκινήσαμε!
Ο τελικός προορισμός ήταν το χωριό Ólafsvík, αφού θα οδηγούσαμε τη χερσόνησο από τη νότια πλευρά της. Αυτή τη φορά το σχέδιο πήγε μια χαρά!
Η συγκεκριμένη περιοχή της Ισλανδίας αποτελεί και μια μικρογραφίας όλης της χώρας, λένε. Μπορείς απλά να μην πας πουθενά αλλού, και να δεις στο Snæfellsnes σχεδόν τα πάντα. Παγετώνα, πεδιάδες λάβας, κρατήρες ηφαιστείων, υπόγειες σπηλιές, κατάμαυρες παραλίες, απόκρημνες ακτές, όλα τα είδη πουλιών, φάλαινες ανοιχτά του Ólafsvík, καταρράκτες, φιορδ, τα πάντα όλα!
Πριν από αυτό όμως, κινηθήκαμε λιγάκι βορειοανατολικά, για μια σύντομη βόλτα στους καταρράκτες Hraunfossar και Barnafoss, όπως και στην περιοχή με τις περισσότερες θερμές πηγές στην Ισλανδία, τη Deildartunguhver. Όμορφες εμπειρίες, για μια ακόμη φορά, όσο κι αν είχαμε πλέον συνηθίσει, χεχε!! Ειδικά όταν μάθαμε ότι σε ακτίνα 60 χιλιομέτρων γύρω από την περιοχή του Deildartunguhver, το νερό είναι τόσο ζεστό, που απλά κινείται στα σπίτια απευθείας από τις πηγές.

Με προσοχή πάντα στις ριπές ανέμου (ένα τροχόσπιτο εθεάθη στο ρέμα δίπλα στο δρόμο καθώς πηγαίναμε .. . ), απολαμβάναμε τα σαγηνευτικά τοπία, περνώντας από το Hellnar και κάποια άλλα μικρά χωριά. Ο καιρός ήταν άγριος ακόμη, έμελλε να ανοίξει για τα καλά αργότερα. Αν και μάλλον αυτή η αγριάδα της φύσης και του καιρού, με τη χαμηλή νέφωση, τους δυνατούς ανέμους από την ενδοχώρα και τη βροχή που ερχόταν κι έφευγε ταιριάζει πιο πολύ σε τούτο το μέρος..

Σταματήσαμε στις απόκρημνες ακτές για πιο κοντινές ματιές στα ατελείωτα θαλασσοπούλια, που κατά χιλιάδες βρίσκονται στα βράχια, εκστασιασμένοι από την ακατάληπτη μελωδία τόσων πολλών κραυγών ταυτόχρονα. Στην υπόγεια σπηλιά Vatnshellir δε μπήκαμε, αφού έτσι αποφάσισε η σύζυγος-ξεναγός Αντίθετα, ο κρατήρας Saxholl δε μπορούσε να μείνει στην απ’ έξω, ίσως γιατί οι απίθανες ριπές αέρα κάνουν προκλητικό το να στέκεσαι στην κορυφή του.. Αν ήμουν τρελός Ρώσος, μπορεί να δοκίμαζα να πετάξω με το μπουφάν μου σαν αλεξίπτωτο, για τέτοιο αέρα μιλάμε

Μιας και θα ήταν η πρώτη μας μέρα με κανονική διαμονή, έπειτα από τριήμερο εντός του ανετότατου Peugeot, θέλαμε να φτάσουμε λιγάκι νωρίς στο Ólafsvík, να δούμε το χωριό και να χαλαρώσουμε. Κι έτσι έγινε, ο καιρός δεν επέτρεπε ανάβαση προς τον παγετώνα, οι στάσεις για φωτογραφίες δεν πήραν πολλή ώρα, και πάρκαρα στο πάρκινγκ του hostel-guesthouse μας. Από τα καλύτερα, πιο καθαρά και λειτουργικά ξενοδοχεία που έχουμε μείνει ποτέ, νομίζω κοινό βίωμα όλως όσων επισκέπτονται την Ισλανδία. Απ΄έξω δε σου γέμιζε το μάτι, αν και η προνομιακή του θέση δίπλα στη θάλασσα, με την Ισλανδική σημαία να κυματίζει στην είσοδο, και τα θαλασσοπούλια να έχουν στήσει πάρτυ στο λιμάνι το κάνει πραγματικά ιδιαίτερο! Ο ιδιοκτήτης χαμογελαστός (αργότερα διαπιστώσαμε να διηγείται σε φίλους του ότι έχει κόσμο από Ελλάδα..), το κατάλυμα πεντακάθαρο, λειτουργικότατο και το δωμάτιο που διαλέξαμε, με την καλύτερη θέα δωματίου που έχουμε μείνει ως τώρα. Αυτό ήταν, μετά και τα χαλαρωτικό ντους, η Αλυόνα το πήρε απόφαση. «Δεν το κουνάω απ’ επαέ» θα μου έλεγε αν ήξερε την κρητική διάλεκτο… Μου το έθεσε "Ρωσο-Λαρισαίικα", ότι δεν είχε σκοπό να αφήσει τη ζεστούλα, το δωρεάν καφέ και τσάι, και την ευτυχία του να διαβάζει και να γράφει καρτ ποστάλς, κοιτώντας από το παράθυρο τους εργάτες στο διπλανό σταθμό επεξεργασίας μπακαλιάρου, τα χιονισμένα βουνά στο βάθος να αντανακλούν τον ήλιο που εμφανίστηκε για να μείνει τελικά, και τα κύματα στην κοντινή παραλία στον κολπίσκο. Η αλήθεια είναι, ότι όσο και γουστάρεις πεζοπορίες, περιπέτεια και τα σχετικά, η θαλπωρή και η αίσθηση στη ζέστη ενός τέτοιου ξενοδοχείου σε κερδίζουν.. Καταλαβαίνω..

Αλλά το φωτογραφικό δαιμόνιο αποδείχθηκε πιο δυνατό. Όσο κι αν δεν ήθελα να αφήσω την άνεση του καλοκαιρινού ρουχισμού και της σαγιονάρας, του καφέ και της απόλαυσης, δε γινόταν να μη βγω σούρουπο (με πήρε 12+ τη νύχτα τελικά) για να περπατήσω και να προσπαθήσω να κρατήσω και στο φιλμ…ε, με συγχωρείτε, στην κάρτα μνήμης, εικόνες από ένα από τα ομορφότερα χωριά που είδαμε στη χώρα αυτή! Τα αλιευτικά σκάφη στο λιμάνι, τα χαρακτηριστικά σπίτια, ο καταρράκτης ακριβώς πίσω από το χωριό, η απίθανη, απίστευτη, αδιανόητη, εξωπραγματική εκκλησία… Δεν ένιωθα κρύο, δεν ένιωθα τίποτα. Παρά μόνο ευτυχία που βρισκόμουν σ’ εκείνο το μέρος, τόσο μακριά από τη χώρα μου, βλέποντας τέτοιες εικόνες και ζώντας τέτοιες εμπειρίες..

 

[KonstantinosAlyona]

Kirkjufell, Stykkishólmur, Glymur, Reykjavik

Ή αλλιώς, ένα από τα πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα βουνά της Ισλανδίας, μια ακόμη όμορφη κωμόπολη εν μέσω γραφικής διαδρομής στα βόρεια της χερσονήσου Snæfellsnes, ο απόλυτος καταρράκτης στο τέλος μιας σχετικά απαιτητικής πεζοπορίας μιας ωρίτσας και ξανά η πρωτεύουσα, αυτή τη φορά με καλό καιρό και πιο πολύ χρόνο
Πριν ξεκινήσουμε για την προτελευταία μέρα αυτού του μαγικού ταξιδιού μας όμως, απολαύσαμε με την ησυχία μας το πρωινό στην κουζίνα του ξενοδοχείου, συνομιλήσαμε με όλη την οικογένεια που το δουλεύει, είδαμε φωτογραφίες από το κινητό του ιδιοκτήτη μιας φάλαινας που έπαιζε λίγες δεκάδες μέτρα πιο μακριά στον κόλπο πριν πάμε εμείς, και φυσικά η Αλυόνα τελείωσε τη συγγραφή των αρκετών καρτ ποστάλς που είχε να στείλει.. Φυσικά περπατήσαμε με ηλιόλουστο καιρό όλο το χωριό ξανά, η Αλυόνα είχε περιέργεια να δει τι μου έκανε τέτοια εντύπωση την προηγούμενη νύχτα..

Α, έπλυνα και το αυτοκίνητο με την ευκαιρία, δωρεάν φυσικά σε ειδικό σταθμό εκεί δίπλα, προέβην και προσωρινή αποκατάσταση των γρατζουνιών μετά τα χωράφια του Nauthusagil που το είχα βάλει Και, αφού η μικρή Dilja μας υποσχέθηκε ότι θα μας επισκεφτεί στην Ελλάδα, οργανωθήκαμε στο αμάξι και αφήσαμε πίσω μας αυτό το κουκλίστικο χωριουδάκι!
Κατεύθυνση, ανατολικά. Βιασύνη, καμία, είχαμε ατελείωτο χρόνο σε σχέση ας πούμε με την τέταρτη μέρα.. Η διαδρομή από το Olafsvik προς το Grundarfjörður αποτέλεσε ακόμη ένα δείγμα της απαράμιλλης ομορφιάς αυτού του τόπου, με χαρακτηριστικότερο σημείο της περιοχής το βουνό Kirkjufell, που έχει λένε το τέλειο σχήμα για βουνό. Ας το δεχτούμε, κι ας αφήσουμε άλλους να κρίνουν.

Συνέχεια με Stykkishólmur, από όπου αναχωρούν και τα πλοία για τα Westfjords, για όσους έχουν κανονίσει και τον ανάλογο χρόνο.. Εμείς, την επόμενη φορά! Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η μικρή κωμόπολη, αν και η εκκλησία της δεν πλησίαζε σε ιδιαιτερότητα αυτή του Olafsvik Μικρή στάση, φωτογραφίες, περιήγηση στους δρόμους και, δρόμο…

Τρεις μέρες χωρίς πεζοπορία παραήταν πολύ, είχαμε ακούσει και αντικρουόμενες περιγραφές για τη δυσκολία της διαδρομής στον καταρράκτη Glymur και, καταλαβαίνετε, έπρεπε να δοκιμάσουμε! Με φοβερή διάθεση, καλό φαγητό, χυμούς κτλ στο αυτοκίνητο, με πολλούς μηχανόβιους στη διάρκεια της πορείας μας να χαίρονται την μοναδικά ηλιόλουστη μέρα, περάσαμε από το Akranes και αυτή τη φορά οδηγήσαμε κατά μήκος του φιορδ. Μετάνιωσα που ήμουν ο οδηγός και δεν μπορούσα να χαρώ τη μοναδική θέα όσο ήθελα.. Και ναι, είχαν δίκιο όσοι μας είπαν να μην πάμε από το τούνελ εκτός αν είναι απόλυτη ανάγκη.. Η καλύτερη προετοιμασία για αυτό που θα ακολουθούσε, τη πεζοπορία – ανάβαση του φαραγγιού και την εμπειρία να στέκεσαι αντίκρυ στον καταρράκτη – γίγαντα των 198 μέτρων.
Για να φτάσουμε εκεί βέβαια, περάσαμε το χείμαρρο με τη βοήθεια ενός συρματόσχοινου κι ενός κορμού, έχοντας κατά νου ότι αν πέσουμε στο νερό δε θα πνιγούμε (λογικά), αλλά θα γυρίσουμε τρέχοντας στο αμάξι με παγωμένα ρούχα..

Η διαδρομή συνεχίζει μέσα στο φαράγγι για λίγο, κατόπιν σκαρφαλώνεις στη δεξιά πλευρά και το ακολουθείς σε όλο το μήκος του μέχρι να αντικρίσεις τον καταρράκτη. Υπάρχει κι ευκολότερη διαδρομή από την αριστερή πλευρά, αλλά είπαμε, αν δεν πάμε τώρα στα δύσκολα, πότε;; Θέλει προσοχή βέβαια, και δεν ξέρω τι γίνεται αν πετύχεις χιόνι, αλλά στην περίπτωσή μας μια χαρά βγήκε η απόσταση.

Από την ώρα βέβαια που αρχίσαμε να βλέπουμε στο βάθος τα νερά να πέφτουν με κρότο από τα 200 σχεδόν μέτρα, το αίσθημα δέους μπροστά στη φύση έγινε ανίκητο. Δε χρειάστηκε καν να φτάσουμε δίπλα στον καταρράκτη, στην τελευταία εξοχή του εδάφους με καλή θέα απλά κολλήσαμε..

Είναι περίεργη η αίσθηση, είναι δέος, μαζί με φόβο όταν προσπαθείς να δεις κάτω πού τερματίζει αυτό το θαύμα της φύσης.. Είναι κάτι που δεν είχα την ευκαιρία να νιώσω συχνά, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον. Τώρα, παρακολουθώντας και τα βίντεο, μπορώ να πω, ναι, είναι τρομερό το θέαμα. Κατάμαυρα βράχια, πουλιά να πετάνε τριγύρω, τεράστιες ποσότητες νερού να χάνονται στα βάραθρα..Αν η Mordor στο Lord of the Rings είχε καταρράκτη, αυτός θα ήταν αναμφίβολα ο Glymur! Είναι σαν από ταινία με τιτάνες στο δικό τους κόσμο, όπου όλα είναι μεγάλα, είναι δυνατά, είναι τόσο, τόσο που δεν έχω λέξη να το περιγράψω..

Η επιστροφή προς το αυτοκίνητο έγινε με γεμάτη την καρδιά μας συναισθήματα, το μυαλό μας ήδη να κάνει σχέδια για την επόμενη φορά, που «θα περπατήσουμε και μετά τον καταρράκτη, μέχρι να περάσουμε το ποτάμι από την άλλη, και μέσα στο φαράγγι αν γίνεται», και, και..
Η συνέχεια είχε πρωτεύουσα ξανά. Με τον ήλιο να είναι ακόμη ψηλά, 9 το βράδυ, χωρίς αέρα, χιόνι και βροχή, βγήκαμε για περπάτημα στο λιμάνι, βρήκαμε καλή προσφορά για παρακολούθηση φαλαινών την επομένη και κανονίσαμε να πάμε και για χάμπουργκερ στο πιο παλιό κατάστημα του είδους στην πόλη, ή στο πιο καλό, θα σας γελάσω

Όπως και να έχει, μετά από τέτοια μέρα, είχαμε τόσα να θυμόμαστε που δε με ένοιαζε πού και τι θα φάμε την επόμενη. Κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο, σ’ ένα ακόμη βενζινάδικο Ollis, σαν πουλάκια.

 

[KonstantinosAlyona]

Φάλαινες, Blue Lagoon, επιστροφή..

Τελευταία μέρα στην Ισλανδία.. Η αλήθεια είναι πως μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι μέρες και οι νύχτες ήταν τόσο γεμάτες, που είχαμε την εντύπωση ότι ήμαστε στο νησί πάνω από μήνα. Κι όμως, τώρα που έφτανε η ώρα να επιστρέψουμε, συνειδητοποιήσαμε ότι το όνειρο των διακοπών σ’ αυτή την απίστευτη χώρα έφτανε στο τέλος του.
Είχαμε βέβαια μια ακόμη γεμάτη μέρα μπροστά μας, μιας και η πτήση της επιστροφής ήταν αργά τη νύχτα. Έτσι, με καλή διάθεση, γεμάτο στομάχι χάρη σε ένα ακόμη υπέροχο πρωινό της Αλυόνας και με προσμονή για παρακολούθηση φαλαινών, περπατήσαμε προς το γραφείο για τα εισιτήρια. Η εταιρεία που διαλέξαμε δεν είναι μία από τις γνωστές που εδρεύουν στο παλιό λιμάνι, πιο πολύ σε μικρή οικογενειακή επιχείρηση μας έκανε, χωρίς τρομερό site, με ένα καράβι, αλλά με πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Φυσικά, και με αρκετά φθηνότερες τιμές σε σχέση με τους ανταγωνιστές, και με επιπλέον έκπτωση απ’ όσο υπολογίσαμε
Εισιτήρια, κάμερα με δύο μπαταρίες (πάλι καλά, το κρύο και η συνεχής χρήση κυριολεκτικά την κατάπιαν την πρώτη..), ζεστά ρούχα.. τι ξεχάσαμε, γυαλιά ηλίου. Ακόμη και τότε, μετά από 8 μέρες που ο καιρός μας έδειχνε πόσο ευμετάβλητος είναι, εμείς είδαμε βαριά συννεφιά και είπαμε "τι να τα κάνουμε τα γυαλιά". Όταν πέρασε το πρώτο μισάωρο, και πριν καλά - καλά ανοιχτούμε από τον κόλπο, το μετανιώσαμε..
Η όλη μίνι κρουαζιέρα και η εμπειρία αποδείχθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες. Μετά την ανάλυση των μέτρων ασφαλείας, ακούσαμε αρκετά για τα είδη των θαλάσσιων θηλαστικών, τη ζωή τους, τα μέρη που μεταναστεύουν για να αναπαραχθούν, για να τραφούν, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν.. Ό,τι καλύτερο δηλαδή, για να φορέσουμε μετά τις ειδικές κόκκινες φόρμες, να ξεχυθούμε στο κατάστρωμα και να πασχίζουμε να δούμε κάτι στον ορίζοντα.

Πού να σκεφτούμε ότι τα δελφίνια και οι φάλαινες θα μπορούσαν απλά να είναι κάτω από το σκάφος, να παίζουν, να βγουν ακριβώς δίπλα μας, ή απλά να κολυμπήσουν μέχρι τα νησιά Φερόε για βόλτα και να έρθουν ξανά σε καναδυό μέρες. Μετά από κάποια ώρα είδαμε τις πρώτες φάλαινες, αφού πρώτα χορτάσαμε θαλασσοπούλια, puffins, άλμπατρος, αλλά και παιχνιδιάρικα δελφίνια. Αν και όχι από πολύ κοντινή απόσταση, εντούτοις το θέαμα της τεράστιας ράχης τους να ξεπροβάλλει στην επιφάνεια ήταν εντυπωσιακό. Επρόκειτο όμως για milky whales, όπως μας είχε πει ο βιολόγος - ξεναγός μας, πιο εύκολο να τις δεις σε σχέση με τις φάλαινες φυσητήρες. Η αναζήτηση συνεχίστηκε, το κρύο, ενισχυμένο με το θαλάσσιο αέρα, πολύ τσουχτερό, αλλά πουθενά η φάλαινα φυσητήρας που κυκλοφορούσε εκείνη τη μέρα στην περιοχή... Κι εκεί, λίγο πριν ξεκινήσουμε για την επιστροφή στο Ρέικιαβικ, είδαμε τον πίδακα! Όλα τα σκάφη κινήθηκαν προς το σημείο, αν και όχι σε πολύ κοντινή απόσταση και πάλι. Ήταν αρκετό όμως για να δούμε το μικρό show του εκπληκτικού αυτού ζώου και να τραβήξουμε μία – δύο αξιοπρεπείς φωτογραφίες πριν βάλουμε πλώρη για πίσω. Μέσα στο σαλόνι πλέον, να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας, να πιούμε κανένα τσάι

Η πτήση της επιστροφής ήταν μετά τα μεσάνυχτα, στο Blue Lagoon θα πηγαίναμε κατά τις 5 το απόγευμα, οπότε τι καλύτερο από μια τελευταία βόλτα στην πρωτεύουσα, μερικά αναμνηστικά ακόμη, κάποιες φωτογραφίες με καλό καιρό, και φυσικά χάμπουργκερ, που τόσο διαδεδομένα είναι στο νησί. Δεν είμαστε γενικά φαν του συγκεκριμένου είδους διατροφής, κάθε άλλο θα έλεγα. Έχουμε μάλιστα δοκιμάσει και καλύτερο χάμπουργκερ, στη Ρόδο . Μια χαρά ήταν όμως, ό,τι έπρεπε για να πάρουμε ενέργεια και να περπατήσουμε το κέντρο μια ακόμη φορά!
Η ώρα πέρασε, πλέον μας φαινόταν ότι περνούσε πιο γρήγορα.. Τι μας είχε μείνει; Μια επίσκεψη για χαλάρωση στο πιο γνωστό γεωθερμικό σπα της Ισλανδίας, με τα χαρακτηριστικά τιρκουάζ νερά και τις χιλιάδες κόσμου..
Με όσους ντόπιους είχαμε μιλήσει, μας είπαν ότι δεν αξίζει τα 55 ευρώ της επίσκεψης, ότι υπάρχουν πολύ ομορφότερα και πιο ποιοτικά λουτρά. Το κατανοούμε όλοι πιστεύω, απλά θεωρήσαμε ότι ταξίδι στην Ισλανδία χωρίς επίσκεψη στο Blue Lagoon δεν πάει . Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα μιλιούνια επισκεπτών, θα είχε άλλη χάρη το μέρος. Δε μας πειράζει και πολύ που δεν είναι φυσικό, αλλά αποτέλεσμα της λειτουργίας του παρακείμενου μεγάλου γεωθερμικού εργοστασίου. Απλά, όπως σε όλα τα δημοφιλή αξιοθέατα,η πολυκοσμία το χαλάει. Δεν πειράζει..

Κάναμε το ντουζάκι μας σύμφωνα με τους κανόνες, βάλαμε τις μάσκες προσώπου, χαλαρώσαμε όσο δεν πάει για τις 3 επόμενες ώρες. Το τελευταίο μισάωρο μας βρήκε αραχτούς σε ξαπλώστρες, με τη θέα της λίμνης και τα ποτά στο χέρι, να αναπολούμε όσα ζήσαμε εκείνες τις μέρες.. Και δεν ήταν λίγα..

Ολόφρεσκοι και ανάλαφροι όταν φύγαμε από τα λουτρά, τακτοποιήσαμε σακίδια πριν παραδώσουμε το αυτοκίνητο, κρατήσαμε τις καλύτερες αναμνήσεις και την κάμερα να χαζεύουμε φωτογραφίες και πήγαμε αεροδρόμιο με το βανάκι της εταιρείας. Περιττό να πω ότι δεν υπήρξε επιπλέον χρέωση για το αυτοκίνητο, η κρέμα είχε κάνει καλή δουλειά, κι επιπλέον εκτίμησαν το γεγονός ότι το επέστρεψα πλυμένο εξωτερικά .
Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, έτσι; Θα έλεγα ότι απλά δίνουν τη θέση τους, χώρο και χρόνο για άλλα ωραία, όσο υπάρχει καλή διάθεση και ανοιχτό μυαλό για τη ζωή. Επρόκειτο για την κορυφαία ταξιδιωτική μας εμπειρία, μέχρι, όπως ανέφερα και στην αρχή, να ξεπεραστεί ίσως από κάποια άλλη, από ένα άλλο μέρος.. Ή ίσως και από το ίδιο, όταν επιστρέψουμε στην Ισλανδία για όσα αφήσαμε..

Σκέψεις, συμβουλές, συμπεράσματα, όλα ανάκατα..

- Πρατήρια βενζίνης Ollin. Εγγύηση! Βάζεις όσο καύσιμο θες, πληρώνεις στο ταμείο χωρίς να σου κρατάει τα εξτρά για 2 μέρες το μηχάνημα, έχεις τσάμπα καφε, wifi για να τσεκάρεις καιρό και δρόμους. Αρκετά από αυτά δουλεύουν 24/7.
- Καιρό και δρόμους είπα.. Πάντοτε, όποια περίοδο κι αν πάτε - πάμε, να ελέγχουμε ακόμη και δέκα φορές τη μέρα την κατάσταση των δρόμων. Οι χιονοθύελλες, οι δυνατοί άνεμοι, ο παγετός, οι αμμοθύελλες δεν είναι σπάνια φαινόμενα ποτέ. Για να μη βρεθείτε να ψάχνετε την τύχη σας σε φάρμες στα Eastfjords .
- Μερικά χρήσιμα links: www.vedur.is , www.road.is , http://www.iheartreykjavik.net/2013/07/the-ultimate-guide-to-food-shopping-in-iceland/
- Snaefellsness peninsula. Όλη η χώρα σε μια χερσόνησο. Έτσι απλά!
- Olafsvik, το χωριό που μας άρεσε πιο πολύ, και φυσικά η εκκλησία του, το πιο ιδιαίτερο εκκλησιαστικό κτίσμα που έχουμε δει.
- Glymur, ο απόλυτος καταρράκτης. Μπορεί άλλοι να είναι πιο γνωστοί, με μεγαλύτερη ποσότητα νερού, σε πιο ιδιαίτερα μέρη (βλέπε Nauthúsagil και Gljúfrabúi). Αλλά η αίσθηση που σου δίνει αυτός ο Glymur, μετά από μία τουλάχιστον ώρα ανηφορικής πεζοπορίας, μέχρι να τον αντικρίσεις να ξεχύνεται από ύψος σχεδόν 200 μέτρων, με τα μαύρα βράχια τριγύρω, τα εκατοντάδες πουλιά και τις ριπές ανέμου που σε κάνουν να γονατίζεις για να μη γίνεις θέμα στις ειδήσεις, είναι απόκοσμη, πρωτόγνωρη, προκαλεί δέος.
- Για να μην τον αδικήσω κιόλας, ο Nauthúsagil, με το φαράγγι του και την όχι και τόσο γνωστή διαδρομή για να τον βρεις, χωρίς καθόλου κόσμο, είναι επίσης μοναδικός!
- Ψάξτε για άγνωστες στον πολύ κόσμος θερμές πηγές, όπως αυτή που βρήκαμε εμείς. Μαγεία, γαλήνη..
- Τι άλλο, δεν ξέρω.. Τόσες πολλές αναμνήσεις, τόσο γεμάτες μέρες και νύχτες. Και τόσα ακόμη να δούμε, είπαμε. Βορράς, Westfjords, και ενδοχώρα, όπως συμβούλεψε η Ισαβέλλα.
- ΙΣΛΑΝΔΙΑ, μια ταξιδιωτική κατηγορία μόνης της. ΤΕΛΟΣ!

Υ.Γ.: Περισσότερες φωτογραφίες, γενικότερα, έχουμε και στη σελίδα μας στο φατσοβιβλίο.. https://www.facebook.com/ak.std/?fref=ts

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[STKF]

Η συγκεκριμένη περιοχή της Ισλανδίας αποτελεί και μια μικρογραφίας όλης της χώρας, λένε. Μπορείς απλά να μην πας πουθενά αλλού, και να δεις στο Snæfellsnes σχεδόν τα πάντα.

Εσείς παιδιά συμφωνείτε με αυτή την άποψη?

 

[KonstantinosAlyona]

Εσείς παιδιά συμφωνείτε με αυτή την άποψη?

Μιας και δε "συγκινήθηκε" κανείς μέχρι στιγμής, να πω ότι η άποψή μου έγκειται στο γεγονός ότι σε αυτή τη μικρή σχετικά περιοχή μπορείς να δεις από παγετώνα και πεδιάδες λάβας, μέχρι κατάμαυρη παραλία, απόκρημνα βράχια, φάλαινες και πουλιά, όμορφα χωριουδάκια, υπόγεια σπηλιά, φυσικά καταρράχτες, να κάνεις πεζοπορίες και θερμά λουτρά. Νομίζω υπάρχουν και ημερήσιες εκδρομές από την πρωτεύουσα στο συγκεκριμένο μέρος.

 

[tispoula]

Είχαμε βέβαια μια ακόμη γεμάτη μέρα μπροστά μας, μιας και η πτήση της επιστροφής ήταν αργά τη νύχτα. Έτσι, με καλή διάθεση, γεμάτο στομάχι χάρη σε ένα ακόμη υπέροχο πρωινό της Αλυόνας και με προσμονή για παρακολούθηση φαλαινών, περπατήσαμε προς το γραφείο για τα εισιτήρια. Η εταιρεία που διαλέξαμε δεν είναι μία από τις γνωστές που εδρεύουν στο παλιό λιμάνι, πιο πολύ σε μικρή οικογενειακή επιχείρηση μας έκανε, χωρίς τρομερό site, με ένα καράβι, αλλά με πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Φυσικά, και με αρκετά φθηνότερες τιμές σε σχέση με τους ανταγωνιστές, και με επιπλέον έκπτωση απ’ όσο υπολογίσαμε

Θυμάσαι πως ελεγαν την εταιρία για το whale watching? ειχατε βγαλει εισητηρια νωριτερα?

 

[KonstantinosAlyona]

Θυμάσαι πως ελεγαν την εταιρία για το whale watching? ειχατε βγαλει εισητηρια νωριτερα?

Αν έχεις υπομονή μία εβδομάδα, θα σου πω μόλις επιστρέψουμε Ελλάδα, έχω το χαρτί ακόμη. Και μου φαίνεται δεν είχαμε πληρώσει online, απευθείας εκεί στο γραφείο τους με καλή έκπτωση

 

[tispoula]

Αν έχεις υπομονή μία εβδομάδα, θα σου πω μόλις επιστρέψουμε Ελλάδα, έχω το χαρτί ακόμη. Και μου φαίνεται δεν είχαμε πληρώσει online, απευθείας εκεί στο γραφείο τους με καλή έκπτωση

Εχω εχω υπομονη! Φευγουμε 1/10/16!

 

[Kanel28]

Μπράβο παιδάκια μου, πολύ όμορφη και χαλαρωτική ιστορία. Να είστε καλά

 

[KonstantinosAlyona]

Μπράβο παιδάκια μου, πολύ όμορφη και χαλαρωτική ιστορία. Να είστε καλά

Χαλαρωτική, μου αρέσει Ευχαριστούμε πολύ, κάποια στιγμή θα πάμε ξανά να δούμε κι άλλα στο μοναδικό αυτό μέρος, από κάθε άποψη. Να πάτε κι εσείς, να πάτε όλοι