buffon85
Member
- Μηνύματα
- 594
- Likes
- 1.562
- Επόμενο Ταξίδι
- Κολομβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χιλή, Ιαπωνία, Αμερική
Και τι θα δούμε στην Μαδρίτη;
Ήδη από τον τίτλο φαίνονται οι κοιλιόδουλες διαθέσεις μου!
Γεγονός είναι πως για την Μαδρίτη ξεκίνησα τελείως απροετοίμαστη. Είχα κλείσει τα εισιτήρια με alitalia κανα δίμηνο πριν. Γύρω στα 130 ευρω/άτομο, τα έκλεισα μεσοβδόμαδα αν και τα σαββατοκύριακα τα έβρισκα 100 ευρώ, εμένα με έπιασε ο κλασικός πανικός μου, μικρό το κακό. Με στάση Ρώμη για καμιά ώρα, φουλ βαλίτσες. Είχα κλείσει και ένα σπίτι από airbnb στην περιοχή Lavapiés, καθώς ακόμα και τα χόστελ μου φαίνονταν ακριβά, συνολικά έδωσα 230 για τις 6 μέρες. Στο σπίτι έμενε μια κοπέλα με την γάτα της, μπορούσα να βρω σπίτι και χωρίς ιδιοκτήτη μέσα αλλά με έπιασαν οι κοινωνικότητες μου. Με την γάτα εννοώ!
Η μόνη προετοιμασία που πήγα να κάνω δεν μου βγήκε, καθώς δεν βρήκα εισιτήρια για real madrid -σε λογική τιμή-, και αυτό μικρό κακό, αδιαφορούμε για το ποδόσφαιρο κι εγώ και ο φίλος μου, έτσι για την εμπειρία λέγαμε, τελικά δεν θα ήθελα να χάσω με τίποτα την Κυριακή μου σε ένα γήπεδο. Τέλος είχα αγοράσει κι ένα lonely planet, με ξελάσπωσε στην κατάσταση που ήμουν!
Το μόνο που ήξερα ότι έπρεπε να επισκεφτώ ήταν το Prado, για τον Μπος-έρωτας με την πρώτη ματιά- και ότι έπρεπε να τσακίσω τσούρος όπου τα πετύχω! Α και την Γκερνίκα!
Πανικόβλητη ετοίμασα βαλίτσες την παραμονή του ταξιδιού, όταν γύρισα από την δουλειά. Με μια ώρα ύπνο φύγαμε για αεροδρόμιο, η πτήση ήταν 6 το πρωί. Είχαμε κλείσει πάρκινγκ κοντά στο αεροδρόμιο με 26 ευρώ για τις 6 ημέρες, μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, όλα καλά. Εννοείται πως στο αεροπλάνο θα υπήρχε σχολείο οπότε έφτασα Μαδρίτη παντελώς άυπνη.
Από το Barajas είχα αποφασίσει να φτάσουμε στο σπίτι με τα μέσα, η Σουζάνα -η ιδιοκτήτρια- είχε αναλυτικές οδηγίες. Το ταξί κανονικά είχε 30 ευρώ, τιμή η οποία ήταν στάνταρ από το αεροδρόμιο, τουλάχιστον για το κέντρο από ό,τι κατάλαβα. Από το αεροδρόμιο πήραμε ένα λεωφορείο εξπρές, το κίτρινο 203, το οποίο είναι 24ωρο και κοστίζει 5 ευρώ/άτομο, το οποίο μας άφησε στην Atocha, από όπου μπορεί κάποιος να πάρει το μετρό. Κατεβαίνοντας στην Atocha ψάχνουμε την κατεύθυνση που έχουμε δει στον χάρτη του μετρό, δεν είναι πουθενά, μόνο η αντίθετη κατεύθυνση! Ρωτάω μια κυρία, ευγενέστατη αλλά δεν είχε ιδέα.
Βρίσκει και μια φίλη της και αρχίζουν να κάνουν σύσκεψη, μα που είναι η αντίθετη κατεύθυνση; Μας λένε να βγούμε μαζί τους από το μετρο, να μας βρουν λεωφορείο για lavapies γιατί η αντίθετη κατεύθυνση δεν υπάρχει . Αγκομαχώ εγώ με την βαλίτσα στις σκάλες και ένας νεαρός προσφέρεται να μου την ανεβάσει, περιττό να πω πόσο σοκαρισμένη ήμουν με την προθυμία και την ευγένεια των Ισπανών. Τελικά συνεχίζουν την σύσκεψη έξω από το σταθμό, μας προτείνουν διάφορα λεωφορεία, έρχεται το δικό τους. Ρωτάω και μια ακόμα κυρία και επιτέλους όλα εξηγούνται, γίνονται έργα και έχουν κλείσει οι μισοί σταθμοί αυτής της γραμμής. Τελικά παίρνουμε ένα ταξί και να μαστε Lavapiés.
Μας υποδέχεται η Σουζάνα με την υπέροχη γατάρα της, την Baguira!
Μπαλκονάκι για μια!
Υπέροχο Lavapiés!
Τα λέμε πολύ σύντομα, αμολάμε τα πράγματα μας και ξεχυνόμαστε στους δρόμους! Ο καιρός ήταν υπέροχος, ζέστη αρκετή και ένας υπέροχος ήλιος. Κάναμε μια μικρή βόλτα και κατευθείαν για φαγητό σε ένα μαγαζάκι κοντά στο σπίτι, το Achuri, που μας πρότεινε η Σουζάνα. Μικρό μαγαζάκι με 3 τραπεζάκια στον δρόμο, κάτσαμε και απολαύσαμε το φαγητό μας, την όμορφη μέρα και χαζεύαμε τους Μαδριλένους.
Παρένθεση.
(Σε γενικές γραμμές το φαγητό στην Μαδρίτη ήταν αρκετά ακριβό, ακόμα και τα tapas που εγώ πίστευα ότι θα ήταν φτηνούλικα για συνοδευτικά σε ποτό κλπ στα περισσότερα μαγαζιά που πήγαμε είχαν 10 ευρώ+. Ωστόσο σε πολλά μαγαζιά υπήρχε η εξής εναλλακτική, το menú del día. Το menú del día προσέφερε ορεκτικό+κυρίως πιάτο+ψωμί+ποτό+γλυκό ή καφε σε μια τιμή, βέβαια για την κάθε κατηγορία υπήρχαν συνήθως 3-5 επιλογές. Το menú del día ήταν αρκετά οικονομικό 10-15 το άτομο, εγω χόρταινα, ο φίλος μου εεεχμ με έλεγε τσιγκούνα. Το ίδιο φαγητό με μενού δελ δία και ξεχωριστά από τον κατάλογο είχε πολυυυύ διαφορετική ποσότητα, αλλά είπαμε οικονομικό. Η λογική είναι πως το μενού είναι μια εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους, άρα προσφέρεται καθημερινές, εμείς βρήκαμε και Σαββατοκύριακο κανονικά. Επίσης συχνότατα για όλο τον κατάλογο υπήρχαν 3 τιμές: στο μπαρ, στο εσωτερικό του μαγαζιού, στο εξωτερικό, με αύξουσα τιμή. )
Στο Ατσούρι λοιπόν με 10 ευρώ το άτομο φάγαμε και την σαλάτα μας και την σούπα με κολοκύθα, και το κρεατικό με salmorejo (μια -μάλλον ισπανο-σάλτσα με ντομάτα, εμείς κάναμε την ελληνική παπάρα), και ένα εξαιρετικό quiche με πιπεριές-εγώ ακόμα γλείφομαι- , ένα cheesecake και μια από τις πιο ωραίες σοκολατόπιτες. Γενικώς φαίνεται ότι πεινάω!
Η συνέχεια αυτονόητη, πήγαμε για μια ωραίοτατη σιέστα, για να βγάλουμε τις επόμενες ημέρες!
¡Hasta luego!
Ήδη από τον τίτλο φαίνονται οι κοιλιόδουλες διαθέσεις μου!
Γεγονός είναι πως για την Μαδρίτη ξεκίνησα τελείως απροετοίμαστη. Είχα κλείσει τα εισιτήρια με alitalia κανα δίμηνο πριν. Γύρω στα 130 ευρω/άτομο, τα έκλεισα μεσοβδόμαδα αν και τα σαββατοκύριακα τα έβρισκα 100 ευρώ, εμένα με έπιασε ο κλασικός πανικός μου, μικρό το κακό. Με στάση Ρώμη για καμιά ώρα, φουλ βαλίτσες. Είχα κλείσει και ένα σπίτι από airbnb στην περιοχή Lavapiés, καθώς ακόμα και τα χόστελ μου φαίνονταν ακριβά, συνολικά έδωσα 230 για τις 6 μέρες. Στο σπίτι έμενε μια κοπέλα με την γάτα της, μπορούσα να βρω σπίτι και χωρίς ιδιοκτήτη μέσα αλλά με έπιασαν οι κοινωνικότητες μου. Με την γάτα εννοώ!
Η μόνη προετοιμασία που πήγα να κάνω δεν μου βγήκε, καθώς δεν βρήκα εισιτήρια για real madrid -σε λογική τιμή-, και αυτό μικρό κακό, αδιαφορούμε για το ποδόσφαιρο κι εγώ και ο φίλος μου, έτσι για την εμπειρία λέγαμε, τελικά δεν θα ήθελα να χάσω με τίποτα την Κυριακή μου σε ένα γήπεδο. Τέλος είχα αγοράσει κι ένα lonely planet, με ξελάσπωσε στην κατάσταση που ήμουν!
Το μόνο που ήξερα ότι έπρεπε να επισκεφτώ ήταν το Prado, για τον Μπος-έρωτας με την πρώτη ματιά- και ότι έπρεπε να τσακίσω τσούρος όπου τα πετύχω! Α και την Γκερνίκα!
Πανικόβλητη ετοίμασα βαλίτσες την παραμονή του ταξιδιού, όταν γύρισα από την δουλειά. Με μια ώρα ύπνο φύγαμε για αεροδρόμιο, η πτήση ήταν 6 το πρωί. Είχαμε κλείσει πάρκινγκ κοντά στο αεροδρόμιο με 26 ευρώ για τις 6 ημέρες, μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, όλα καλά. Εννοείται πως στο αεροπλάνο θα υπήρχε σχολείο
οπότε έφτασα Μαδρίτη παντελώς άυπνη.Από το Barajas είχα αποφασίσει να φτάσουμε στο σπίτι με τα μέσα, η Σουζάνα -η ιδιοκτήτρια- είχε αναλυτικές οδηγίες. Το ταξί κανονικά είχε 30 ευρώ, τιμή η οποία ήταν στάνταρ από το αεροδρόμιο, τουλάχιστον για το κέντρο από ό,τι κατάλαβα. Από το αεροδρόμιο πήραμε ένα λεωφορείο εξπρές, το κίτρινο 203, το οποίο είναι 24ωρο και κοστίζει 5 ευρώ/άτομο, το οποίο μας άφησε στην Atocha, από όπου μπορεί κάποιος να πάρει το μετρό. Κατεβαίνοντας στην Atocha ψάχνουμε την κατεύθυνση που έχουμε δει στον χάρτη του μετρό, δεν είναι πουθενά, μόνο η αντίθετη κατεύθυνση! Ρωτάω μια κυρία, ευγενέστατη αλλά δεν είχε ιδέα.
Βρίσκει και μια φίλη της και αρχίζουν να κάνουν σύσκεψη, μα που είναι η αντίθετη κατεύθυνση; Μας λένε να βγούμε μαζί τους από το μετρο, να μας βρουν λεωφορείο για lavapies γιατί η αντίθετη κατεύθυνση δεν υπάρχει . Αγκομαχώ εγώ με την βαλίτσα στις σκάλες και ένας νεαρός προσφέρεται να μου την ανεβάσει, περιττό να πω πόσο σοκαρισμένη ήμουν με την προθυμία και την ευγένεια των Ισπανών. Τελικά συνεχίζουν την σύσκεψη έξω από το σταθμό, μας προτείνουν διάφορα λεωφορεία, έρχεται το δικό τους. Ρωτάω και μια ακόμα κυρία και επιτέλους όλα εξηγούνται, γίνονται έργα και έχουν κλείσει οι μισοί σταθμοί αυτής της γραμμής. Τελικά παίρνουμε ένα ταξί και να μαστε Lavapiés.Μας υποδέχεται η Σουζάνα με την υπέροχη γατάρα της, την Baguira!
Μπαλκονάκι για μια!
Υπέροχο Lavapiés!
Τα λέμε πολύ σύντομα, αμολάμε τα πράγματα μας και ξεχυνόμαστε στους δρόμους! Ο καιρός ήταν υπέροχος, ζέστη αρκετή και ένας υπέροχος ήλιος. Κάναμε μια μικρή βόλτα και κατευθείαν για φαγητό σε ένα μαγαζάκι κοντά στο σπίτι, το Achuri, που μας πρότεινε η Σουζάνα. Μικρό μαγαζάκι με 3 τραπεζάκια στον δρόμο, κάτσαμε και απολαύσαμε το φαγητό μας, την όμορφη μέρα και χαζεύαμε τους Μαδριλένους.
Παρένθεση.
(Σε γενικές γραμμές το φαγητό στην Μαδρίτη ήταν αρκετά ακριβό, ακόμα και τα tapas που εγώ πίστευα ότι θα ήταν φτηνούλικα για συνοδευτικά σε ποτό κλπ στα περισσότερα μαγαζιά που πήγαμε είχαν 10 ευρώ+. Ωστόσο σε πολλά μαγαζιά υπήρχε η εξής εναλλακτική, το menú del día. Το menú del día προσέφερε ορεκτικό+κυρίως πιάτο+ψωμί+ποτό+γλυκό ή καφε σε μια τιμή, βέβαια για την κάθε κατηγορία υπήρχαν συνήθως 3-5 επιλογές. Το menú del día ήταν αρκετά οικονομικό 10-15 το άτομο, εγω χόρταινα, ο φίλος μου εεεχμ με έλεγε τσιγκούνα
. Το ίδιο φαγητό με μενού δελ δία και ξεχωριστά από τον κατάλογο είχε πολυυυύ διαφορετική ποσότητα, αλλά είπαμε οικονομικό. Η λογική είναι πως το μενού είναι μια εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους, άρα προσφέρεται καθημερινές, εμείς βρήκαμε και Σαββατοκύριακο κανονικά. Επίσης συχνότατα για όλο τον κατάλογο υπήρχαν 3 τιμές: στο μπαρ, στο εσωτερικό του μαγαζιού, στο εξωτερικό, με αύξουσα τιμή. )Στο Ατσούρι λοιπόν με 10 ευρώ το άτομο φάγαμε και την σαλάτα μας και την σούπα με κολοκύθα, και το κρεατικό με salmorejo (μια -μάλλον ισπανο-σάλτσα με ντομάτα, εμείς κάναμε την ελληνική παπάρα), και ένα εξαιρετικό quiche με πιπεριές-εγώ ακόμα γλείφομαι- , ένα cheesecake και μια από τις πιο ωραίες σοκολατόπιτες. Γενικώς φαίνεται ότι πεινάω!
Η συνέχεια αυτονόητη, πήγαμε για μια ωραίοτατη σιέστα, για να βγάλουμε τις επόμενες ημέρες!
¡Hasta luego!
Last edited:
