Ο διάλογος είναι αληθινός και έγινε περίπου ως εξής:
Ντριιιν, χτυπάει το κινητό μου, ήταν ο φίλος μου ο Βασίλης.
«Γεια σου Βασίλη, τι κάνεις;»
«Καλά Τάκη (αυτός είμαι εγώ). Κοίτα να δεις, όπως ξέρεις πριν λίγο καιρό γιόρταζα, η Σούλα (η άλλη φίλη) είχε γενέθλια και είπαμε να σας βγάλουμε έξω, για ιταλικό. Θες να έρθεις;»
«Φυσικά, πού θα πάμε;»
«Ε, μα που θα πάμε για ιταλικό; Φυσικά στη Ρώμη!!!»
Μετά το αρχικό σοκ και την έκπληξη συμφωνήσαμε να πάμε ημερήσια εκδρομή στη Ρώμη, εγώ δεν είχα ξαναπάει, ο Βασίλης είχε και θα έκανε το ρόλο του ξεναγού. Τα εισιτήρια κλείστηκαν με τη Ryanair προς 46 ευρώ και στις 7/2 ξεκινήσαμε για Ρώμη…
Μετά από μία ώρα και σαράντα λεπτά βρισκόμασταν στο Ciampino, όπου μας περίμενε το μίνι βαν που είχαμε κλείσει. Στις 12 ακριβώς μας άφησε στην PiazzadiSpagna! Η παρέα εκεί χωρίστηκε, εμείς, 4 άτομα μαζί με τον Βασίλη, ξεκινήσαμε την ξενάγηση από την πλατεία για να συνεχίσουμε στη Via dei Condotti με όλα τα μαγαζιά για…. φτωχούληδες, όλες οι μάρκες, Prada, Valentino, Gucci, Bulgari και πολλές άλλες βρίσκονται σε αυτό το δρόμο.. Ε φυσικά ο δρόμος ήταν seebutdon’ttouch, αλλά εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι μέχρι την Fontana di Trevi, φροντίζοντας να σταματήσουμε στο δρόμο πριν το συντριβάνι να αγοράσουμε μερικά σουβενίρ από τους αμέτρητους πωλητές που υπάρχουν εκεί. Μόλις φτάσαμε στο συντριβάνι πάθαμε ένα σοκ καθώς βρισκόταν υπό ανακαίνιση και δυστυχώς δε μπορέσαμε να το θαυμάσουμε πλήρως. Για να παρηγορηθούμε σταματήσαμε σε ένα μαγαζάκι εκεί και πήραμε από ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα ο καθένας!
Συνεχίσαμε, κάπως απογοητευμένοι, το δρόμο μας για να βρεθούμε στο Pantheon, μπήκαμε μέσα και το θαυμάσαμε. Ο καιρός ήταν καλός, αλλά λίγο πριν φτάσουμε πρέπει να είχε βρέξει. Μου έκανε εντύπωση ότι όταν βρέχει τα νερά μπαίνουν μέσα στο Πάνθεον από την τρύπα στη στέγη!! Αφού οι υπόλοιποι με έχασαν, καθώς ξεχάστηκα μέσα στο χώρο, μετά από είκοσι λεπτά αναχωρήσαμε για να φτάσουμε στην εκκλησία του Αγ. Ιγνατίου, μία πολύ ωραία εκκλησία της οποίας ο θόλος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ότι οι τοιχογραφίες είναι τρισδιάστατες. Πάντα με μάγευαν εξάλλου οι ανάγλυφες παραστάσεις των καθολικών εκκλησιών. Γενικά εξάλλου μαγεύτηκα από το κέντρο της πόλης καθώς θυμίζει έναν τεράστιο αρχαιολογικό χώρο, με πολλά κλασικά κτίρια!
Μετά την εκκλησία κάναμε μία στάση στο καφέ Sant Eustachio, της ομώνυμης πλατείας. Ένας υπέροχος διπλός καπουτσίνο στα όρθια ήταν ό,τι έπρεπε, πήραμε και τα απαραίτητα εφόδια, σοκολατάκια κλπ για την Ελλάδα και κατευθυνθήκαμε στην Piazza Navona. Υπέροχη πλατεία με δυο μαγευτικά συντριβάνια με όμορφα αγάλματα, ό,τι πρέπει για φωτογραφίες. Η ώρα είχε πάει τρεις κι εκεί μας περίμενε για φαγητό και η δεύτερη παρέα. Κάτσαμε σε ένα από τα μαγαζιά της πλατείας για να γευτούμε, τι άλλο; - καρμπονάρα! Η καρμπονάρα υπέροχη, αν και σε μικρές ποσότητες. Τρία τέταρτα αργότερα φύγαμε τρέχοντας, καθώς 16.15 είχαμε δώσει ραντεβού στο Κολοσσαίο, με τον οδηγό του μίνι βαν. Τρέχοντας σχεδόν, φτάσαμε στην Piazza di Venezia με μόλις ένα λεπτό στάση για να φωτογραφίσουμε το επιβλητικό μνημείο του Vittorio Emmanuelle και να δούμε τη ρωμαϊκή αγορά. Το Κολοσσαίο στο βάθος δέσποζε επιβλητικό, μερικές φωτογραφίες και βουρ για το σημείο που μας περίμενε το βαν για το αεροδρόμιο.
Η πτήση είχε μια μικρή καθυστέρηση, δίνοντας μας της ευκαιρία να κάνουμε και τα τελευταία μας ψώνια από τα duty free του αεροδρομίου.
Όσο για μένα, αν και πέρασα πολύ ωραία στη Ρώμη και φυσικά είδαμε όσο περισσότερα μπορούσαμε, ήδη έκλεισα άλλο ένα σαββατοκύριακο για το τέλος Μαρτίου για να δω όσα δεν πρόλαβα να δω και να δω καλύτερα όσα είδα!
Ντριιιν, χτυπάει το κινητό μου, ήταν ο φίλος μου ο Βασίλης.
«Γεια σου Βασίλη, τι κάνεις;»
«Καλά Τάκη (αυτός είμαι εγώ). Κοίτα να δεις, όπως ξέρεις πριν λίγο καιρό γιόρταζα, η Σούλα (η άλλη φίλη) είχε γενέθλια και είπαμε να σας βγάλουμε έξω, για ιταλικό. Θες να έρθεις;»
«Φυσικά, πού θα πάμε;»
«Ε, μα που θα πάμε για ιταλικό; Φυσικά στη Ρώμη!!!»
Μετά το αρχικό σοκ και την έκπληξη συμφωνήσαμε να πάμε ημερήσια εκδρομή στη Ρώμη, εγώ δεν είχα ξαναπάει, ο Βασίλης είχε και θα έκανε το ρόλο του ξεναγού. Τα εισιτήρια κλείστηκαν με τη Ryanair προς 46 ευρώ και στις 7/2 ξεκινήσαμε για Ρώμη…
Μετά από μία ώρα και σαράντα λεπτά βρισκόμασταν στο Ciampino, όπου μας περίμενε το μίνι βαν που είχαμε κλείσει. Στις 12 ακριβώς μας άφησε στην PiazzadiSpagna! Η παρέα εκεί χωρίστηκε, εμείς, 4 άτομα μαζί με τον Βασίλη, ξεκινήσαμε την ξενάγηση από την πλατεία για να συνεχίσουμε στη Via dei Condotti με όλα τα μαγαζιά για…. φτωχούληδες, όλες οι μάρκες, Prada, Valentino, Gucci, Bulgari και πολλές άλλες βρίσκονται σε αυτό το δρόμο.. Ε φυσικά ο δρόμος ήταν seebutdon’ttouch, αλλά εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι μέχρι την Fontana di Trevi, φροντίζοντας να σταματήσουμε στο δρόμο πριν το συντριβάνι να αγοράσουμε μερικά σουβενίρ από τους αμέτρητους πωλητές που υπάρχουν εκεί. Μόλις φτάσαμε στο συντριβάνι πάθαμε ένα σοκ καθώς βρισκόταν υπό ανακαίνιση και δυστυχώς δε μπορέσαμε να το θαυμάσουμε πλήρως. Για να παρηγορηθούμε σταματήσαμε σε ένα μαγαζάκι εκεί και πήραμε από ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα ο καθένας!
Συνεχίσαμε, κάπως απογοητευμένοι, το δρόμο μας για να βρεθούμε στο Pantheon, μπήκαμε μέσα και το θαυμάσαμε. Ο καιρός ήταν καλός, αλλά λίγο πριν φτάσουμε πρέπει να είχε βρέξει. Μου έκανε εντύπωση ότι όταν βρέχει τα νερά μπαίνουν μέσα στο Πάνθεον από την τρύπα στη στέγη!! Αφού οι υπόλοιποι με έχασαν, καθώς ξεχάστηκα μέσα στο χώρο, μετά από είκοσι λεπτά αναχωρήσαμε για να φτάσουμε στην εκκλησία του Αγ. Ιγνατίου, μία πολύ ωραία εκκλησία της οποίας ο θόλος έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ότι οι τοιχογραφίες είναι τρισδιάστατες. Πάντα με μάγευαν εξάλλου οι ανάγλυφες παραστάσεις των καθολικών εκκλησιών. Γενικά εξάλλου μαγεύτηκα από το κέντρο της πόλης καθώς θυμίζει έναν τεράστιο αρχαιολογικό χώρο, με πολλά κλασικά κτίρια!
Μετά την εκκλησία κάναμε μία στάση στο καφέ Sant Eustachio, της ομώνυμης πλατείας. Ένας υπέροχος διπλός καπουτσίνο στα όρθια ήταν ό,τι έπρεπε, πήραμε και τα απαραίτητα εφόδια, σοκολατάκια κλπ για την Ελλάδα και κατευθυνθήκαμε στην Piazza Navona. Υπέροχη πλατεία με δυο μαγευτικά συντριβάνια με όμορφα αγάλματα, ό,τι πρέπει για φωτογραφίες. Η ώρα είχε πάει τρεις κι εκεί μας περίμενε για φαγητό και η δεύτερη παρέα. Κάτσαμε σε ένα από τα μαγαζιά της πλατείας για να γευτούμε, τι άλλο; - καρμπονάρα! Η καρμπονάρα υπέροχη, αν και σε μικρές ποσότητες. Τρία τέταρτα αργότερα φύγαμε τρέχοντας, καθώς 16.15 είχαμε δώσει ραντεβού στο Κολοσσαίο, με τον οδηγό του μίνι βαν. Τρέχοντας σχεδόν, φτάσαμε στην Piazza di Venezia με μόλις ένα λεπτό στάση για να φωτογραφίσουμε το επιβλητικό μνημείο του Vittorio Emmanuelle και να δούμε τη ρωμαϊκή αγορά. Το Κολοσσαίο στο βάθος δέσποζε επιβλητικό, μερικές φωτογραφίες και βουρ για το σημείο που μας περίμενε το βαν για το αεροδρόμιο.
Η πτήση είχε μια μικρή καθυστέρηση, δίνοντας μας της ευκαιρία να κάνουμε και τα τελευταία μας ψώνια από τα duty free του αεροδρομίου.
Όσο για μένα, αν και πέρασα πολύ ωραία στη Ρώμη και φυσικά είδαμε όσο περισσότερα μπορούσαμε, ήδη έκλεισα άλλο ένα σαββατοκύριακο για το τέλος Μαρτίου για να δω όσα δεν πρόλαβα να δω και να δω καλύτερα όσα είδα!
