go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.017
- Likes
- 9.784
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Η πρωτευουσα τηs επαρχιαs Quintana Roo , το Chetumal , βρισκεται στα συνορα με το Μπελιζ και ο δρομοs μεχρι εκει ειναι πολυ εντυπωσιακοs! Χιλιομετρα ζουγκλαs δεξια και αριστερα και καμια στροφη. 240 χιλιομετρα ευθειας με ελαχιστες κλισεις καπου στα μεσα της διαδρομης οπου βρισκεται το Φελιπε καριγιο πουερτο , το μοναδικο χωριο που διακοπτει τη μονοτονη διαδρομη.
Καποιες φορες μια αποτομη βροχη ξεκινουσε και σταματουσε σε 2-3 λεπτα το ιδιο αποτομα οπως αρχισε , ενω ο ηλιος εβγαινε ξανα και χιλιαδες πεταλουδες κιτρινες και πρασινες εστηναν χορο γυρω απο το αυτοκινητο. Εμοιαζαν τοσο πολυ με φυλλα απο τα δεντρα που εφιαχναν αψιδες πανω απο το δρομο , που επρεπε να κατεβουμε απο το αυτοκινητο για να δουμε οτι επροκειτο για πεταλουδες που εφιαχναν ενα απιθανο σκηνικο που μας ξεπροβοδιζε προς το ‘Δρόμο προς τη θαλασσα’ οπως ελεγαν οι μαγια στη γλωσσα τους το Μπελιζ..
Στα συνορα σταματησαμε στο κιοσκι στη Μεξικανικη πλευρα για ελεγχο διαβατηριων.
Μου ειχαν πει διαφορες δυσαρεστες ιστοριες για τα Μεξικανικα συνορα , κυριως Αμερικανοι που τους δυσκολευαν τη ζωη οι Μεξικανοι υπαλληλοι – οπως χρονια τωρα κανουν και αυτοι λεω εγω.
Ο παχουλος μουστακαλης Μεξικανος με κοιταξε βαριεστημενα που του χαλουσα τη siesta και πηρε τα διαβατηρια. Mε γουρλωμενα ματια με ρωτησε αν ειμαστε Ελληνες. Ξαφνικα πεταχτηκε απο την καρεκλα και αρχισε να φωναζει: Viva Andreas Papandreou! Δεν εχω ιδεα που γνωριζε τον αποθανοντα πρωθυπουργο , αλλα με εξυπηρετησε αμεσως με τεραστιο χαμογελο και εβαλε τις διπλες σφραγιδες για την επιστροφη μας για να μην πληρωσω ξανα.
Οταν περασαμε τα συνορα καταλαβα τι σημαινει ωρα Μπελιζ που μου ειχαν πει φιλοι απο ξενα site. Το σε λιγο σημαινει σε καμια ωρα , οποτε μετα απο καμια ωρα ξεμπερδεψαμε ενω ημασταν οι μοναδικοι που περνουσαμε τα συνορα.Μας ειπαν να μπουμε στο αμαξι με κλειστα παραθυρα και ψεκασαν με κατι το αυτοκινητο απʼεξω.Πληρωσα με μεξικανικα pesos και ο υπαλληλος που μου εδωσε ρεστα σε Μπελιζ $ , μου ειπε να μην ξεχασω να αλλαξω τα λεφτα μου στο ανταλλακτηριο διπλα. Φυσικα και το ξεχασα!
Αρκετα χιλιομετρα πιο κατω σταματησαμε για νερο και ο Junior πηρε μπισκοτα, αλλα τι κι αν ειχαμε 500 euro και αρκετα pesos , δεν μπορουσαμε να παρουμε τιποτα.
Ευτυχως που ο υπαλληλος στα συνορα μου εδωσε ρεστα σε κερματα του Μπελιζ κι ετσι πληρωσα.
Οδηγησαμε προς το Orange walk , μια μεγαλη πολη –οπως φαινοταν στο χαρτη- αλλα απο κοντα τα διωροφα ξυλινα σπιτια που τα περισσοτερα εμοιαζαν ετοιμορροπα δεν εδιναν την αισθηση μεγαλης πολης. Η πολη εχει ιστορια από την εποχη των Μαγια που εγκατασταθηκαν εδώ και καλλιεργησαν τη γη. Αρχικα εφτασαν εδώ οι ισπανοι και αργοτερα οι αγγλοι που εξαιτιας μιας φυτειας πορτοκαλιων ονομασαν την πολη Orange walk. Η συγκοινωνια και η μεταφορα προιοντων γινοταν με καταβαση του ποταμου εως τις ακτες της καραιβικης ή με αλογα και καρα μεχρι που φιαχτηκε ο δρομος. Ακομα και σημερα όμως εχεις την αισθηση ότι βρισκεσαι καπου στη δεκαετια του ’50.
Σημερα τεραστιες μπανανιες στεκουν ως απομειναρια εκεινης της εποχης αναμεσα στα υψωμενα σε πασσαλους παστελ σπιτια των ντοπιων, υπαιθρια μαναβικα και τρικυκλα πουλανε τους ωριμους καρπους, αυτοσχεδιες ψησταριες στη μεση του δρομου ετοιμαζουν από τορτιγιας μεχρι χοιρινα τακος και μουσικες στυλ ρεγγετον και κούμπια γεμιζουν τον αερα.
Μινι μαγαζακια τα περισσοτερα με την ονομασια σαλούν πουλουσαν σνακ όπως μυρωδάτα κρεατοπιττακια και ηταν τοσο μικρα που ισα που χωρουσαν τρια τραπεζακια, αλλα από διακοσμηση εσκιζαν! ενώ αλλα δε ειχαν καν τραπεζια και οι πελατες καθοντουσαν σε ψηλα σκαμπο στο πεζοδρομιο.
Συντομα θα ειμαι ενας απ’αυτους σκεφτηκα ενθουσιασμενη αρκει να αλλαξουμε τα χρηματα. Η τραπεζα που πιο πολυ εμοιαζε με σαλουν απο γουεστερν με προσγειωσε..Δεν αλλαζαν (μπορει και να μην ειχαν ξαναδει ποτε ευρώ) ουτε pesos, και επρεπε να ξεχασω τα αχνιστα κρεατοπιττακια μεχρι να παμε στο Belize city 150 χιλιομετρα μακρια.
Εν τω μεταξυ θα μεναμε νηστικοι , διψασμενοι και αλοιμονο αν μεναμε απο βενζινη! Ευτυχως ειχαμε φουλαρει βενζινη το οχημα στη Μεξικανικη πλευρα αφου οπως με ειχαν προειδοποιησει στο Μπελιζ κοστιζε δυο φορες απ’ότι στο Μεξικο.
Καποιες φορες μια αποτομη βροχη ξεκινουσε και σταματουσε σε 2-3 λεπτα το ιδιο αποτομα οπως αρχισε , ενω ο ηλιος εβγαινε ξανα και χιλιαδες πεταλουδες κιτρινες και πρασινες εστηναν χορο γυρω απο το αυτοκινητο. Εμοιαζαν τοσο πολυ με φυλλα απο τα δεντρα που εφιαχναν αψιδες πανω απο το δρομο , που επρεπε να κατεβουμε απο το αυτοκινητο για να δουμε οτι επροκειτο για πεταλουδες που εφιαχναν ενα απιθανο σκηνικο που μας ξεπροβοδιζε προς το ‘Δρόμο προς τη θαλασσα’ οπως ελεγαν οι μαγια στη γλωσσα τους το Μπελιζ..
Στα συνορα σταματησαμε στο κιοσκι στη Μεξικανικη πλευρα για ελεγχο διαβατηριων.
Μου ειχαν πει διαφορες δυσαρεστες ιστοριες για τα Μεξικανικα συνορα , κυριως Αμερικανοι που τους δυσκολευαν τη ζωη οι Μεξικανοι υπαλληλοι – οπως χρονια τωρα κανουν και αυτοι λεω εγω.
Ο παχουλος μουστακαλης Μεξικανος με κοιταξε βαριεστημενα που του χαλουσα τη siesta και πηρε τα διαβατηρια. Mε γουρλωμενα ματια με ρωτησε αν ειμαστε Ελληνες. Ξαφνικα πεταχτηκε απο την καρεκλα και αρχισε να φωναζει: Viva Andreas Papandreou! Δεν εχω ιδεα που γνωριζε τον αποθανοντα πρωθυπουργο , αλλα με εξυπηρετησε αμεσως με τεραστιο χαμογελο και εβαλε τις διπλες σφραγιδες για την επιστροφη μας για να μην πληρωσω ξανα.
Οταν περασαμε τα συνορα καταλαβα τι σημαινει ωρα Μπελιζ που μου ειχαν πει φιλοι απο ξενα site. Το σε λιγο σημαινει σε καμια ωρα , οποτε μετα απο καμια ωρα ξεμπερδεψαμε ενω ημασταν οι μοναδικοι που περνουσαμε τα συνορα.Μας ειπαν να μπουμε στο αμαξι με κλειστα παραθυρα και ψεκασαν με κατι το αυτοκινητο απʼεξω.Πληρωσα με μεξικανικα pesos και ο υπαλληλος που μου εδωσε ρεστα σε Μπελιζ $ , μου ειπε να μην ξεχασω να αλλαξω τα λεφτα μου στο ανταλλακτηριο διπλα. Φυσικα και το ξεχασα!
Αρκετα χιλιομετρα πιο κατω σταματησαμε για νερο και ο Junior πηρε μπισκοτα, αλλα τι κι αν ειχαμε 500 euro και αρκετα pesos , δεν μπορουσαμε να παρουμε τιποτα.
Ευτυχως που ο υπαλληλος στα συνορα μου εδωσε ρεστα σε κερματα του Μπελιζ κι ετσι πληρωσα.
Οδηγησαμε προς το Orange walk , μια μεγαλη πολη –οπως φαινοταν στο χαρτη- αλλα απο κοντα τα διωροφα ξυλινα σπιτια που τα περισσοτερα εμοιαζαν ετοιμορροπα δεν εδιναν την αισθηση μεγαλης πολης. Η πολη εχει ιστορια από την εποχη των Μαγια που εγκατασταθηκαν εδώ και καλλιεργησαν τη γη. Αρχικα εφτασαν εδώ οι ισπανοι και αργοτερα οι αγγλοι που εξαιτιας μιας φυτειας πορτοκαλιων ονομασαν την πολη Orange walk. Η συγκοινωνια και η μεταφορα προιοντων γινοταν με καταβαση του ποταμου εως τις ακτες της καραιβικης ή με αλογα και καρα μεχρι που φιαχτηκε ο δρομος. Ακομα και σημερα όμως εχεις την αισθηση ότι βρισκεσαι καπου στη δεκαετια του ’50.
Σημερα τεραστιες μπανανιες στεκουν ως απομειναρια εκεινης της εποχης αναμεσα στα υψωμενα σε πασσαλους παστελ σπιτια των ντοπιων, υπαιθρια μαναβικα και τρικυκλα πουλανε τους ωριμους καρπους, αυτοσχεδιες ψησταριες στη μεση του δρομου ετοιμαζουν από τορτιγιας μεχρι χοιρινα τακος και μουσικες στυλ ρεγγετον και κούμπια γεμιζουν τον αερα.
Μινι μαγαζακια τα περισσοτερα με την ονομασια σαλούν πουλουσαν σνακ όπως μυρωδάτα κρεατοπιττακια και ηταν τοσο μικρα που ισα που χωρουσαν τρια τραπεζακια, αλλα από διακοσμηση εσκιζαν! ενώ αλλα δε ειχαν καν τραπεζια και οι πελατες καθοντουσαν σε ψηλα σκαμπο στο πεζοδρομιο.
Συντομα θα ειμαι ενας απ’αυτους σκεφτηκα ενθουσιασμενη αρκει να αλλαξουμε τα χρηματα. Η τραπεζα που πιο πολυ εμοιαζε με σαλουν απο γουεστερν με προσγειωσε..Δεν αλλαζαν (μπορει και να μην ειχαν ξαναδει ποτε ευρώ) ουτε pesos, και επρεπε να ξεχασω τα αχνιστα κρεατοπιττακια μεχρι να παμε στο Belize city 150 χιλιομετρα μακρια.
Εν τω μεταξυ θα μεναμε νηστικοι , διψασμενοι και αλοιμονο αν μεναμε απο βενζινη! Ευτυχως ειχαμε φουλαρει βενζινη το οχημα στη Μεξικανικη πλευρα αφου οπως με ειχαν προειδοποιησει στο Μπελιζ κοστιζε δυο φορες απ’ότι στο Μεξικο.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
