Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν παίρνοντας μια δύσκολη απόφαση, δηλαδή να εργαστώ στο εξωτερικό. Και όντας μηχανικός δικτύων & τηλεπικοινωνιών, διάλεξα το καταλληλότερο μέρος για αξιοπιστία στις συνδέσεις του ίντερνετ τρομάρα μου... :roll:
Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, η εταιρία που εργάζομαι αποφάσιζε για το μέρος, αλλά δεν ήμουν καθόλου δυσαρεστημένος όταν τελικά οριστικοποιήθηκε ο προορισμός. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ποιά ήταν τα άλλα ενδεχόμενα (Κατάρ ή Καζακστάν).
Η διαδρομή για τη Μαδαγασκάρη έκανε πρώτα μια μικρή στάση για ένα βράδυ στο Παρίσι. Έπειτα, ακολουθεί μια 10ωρη απευθείας πτήση για το Ανταναναρίβο. Η αλήθεια είναι οτι αρχικά, ακόμα και στην Τάνα που είναι η πρωτεύουσα, ένα δυνατό πολιτισμικό σοκ το παθαίνεις βλέποντας τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, ρυθμούς ζωής, αλλά και τόση εξαθλίωση. Απο τα ποδηλατο-ταξί (pousse pousse), μέχρι τα σπίτια-τρώγλες και τις συνθήκες υπο τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων τα βγάζει πέρα (το 80% του συνολικού πληθυσμού ζει με λιγότερο απο 2 δολλάρια την ημέρα) είναι ιδέες και εικόνες που σου παίρνει αρκετό καιρό μέχρι να τις συνηθίσεις. Αρχίζεις να κοιτάς με άλλο μάτι το "Ελλαδιστάν" και κάποια πράγματα που μέχρι πρότινος θεωρούσες δεδομένα...
Τελοσπάντων, δε θέλω να σας κουράσω πολύ, γι' αυτό και προτιμώ γενικά να απαντώ σε όποιες ερωτήσεις και να έχετε. Όχι πως οι περιγραφές θα σταματήσουν εδώ, αλλά θα ένιωθα καλύτερα ξέροντας οτι δε βαρεθήκατε να διαβάζετε ότι μου κατέβει.
Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, η εταιρία που εργάζομαι αποφάσιζε για το μέρος, αλλά δεν ήμουν καθόλου δυσαρεστημένος όταν τελικά οριστικοποιήθηκε ο προορισμός. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ποιά ήταν τα άλλα ενδεχόμενα (Κατάρ ή Καζακστάν).
Η διαδρομή για τη Μαδαγασκάρη έκανε πρώτα μια μικρή στάση για ένα βράδυ στο Παρίσι. Έπειτα, ακολουθεί μια 10ωρη απευθείας πτήση για το Ανταναναρίβο. Η αλήθεια είναι οτι αρχικά, ακόμα και στην Τάνα που είναι η πρωτεύουσα, ένα δυνατό πολιτισμικό σοκ το παθαίνεις βλέποντας τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, ρυθμούς ζωής, αλλά και τόση εξαθλίωση. Απο τα ποδηλατο-ταξί (pousse pousse), μέχρι τα σπίτια-τρώγλες και τις συνθήκες υπο τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων τα βγάζει πέρα (το 80% του συνολικού πληθυσμού ζει με λιγότερο απο 2 δολλάρια την ημέρα) είναι ιδέες και εικόνες που σου παίρνει αρκετό καιρό μέχρι να τις συνηθίσεις. Αρχίζεις να κοιτάς με άλλο μάτι το "Ελλαδιστάν" και κάποια πράγματα που μέχρι πρότινος θεωρούσες δεδομένα...
Τελοσπάντων, δε θέλω να σας κουράσω πολύ, γι' αυτό και προτιμώ γενικά να απαντώ σε όποιες ερωτήσεις και να έχετε. Όχι πως οι περιγραφές θα σταματήσουν εδώ, αλλά θα ένιωθα καλύτερα ξέροντας οτι δε βαρεθήκατε να διαβάζετε ότι μου κατέβει.
