Με ευκαιρία μια προσφορά της Ryanair ( 50 ευρώ πηγαινε έλα ) αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε Ιορδανία . Τα εισιτήρια κλείστηκαν 4 μήνες πριν και όλο αυτό το διάστημα ήταν αρκετό να βρούμε τα αξιοθέατα που θα έπρεπε να επισκεφτούμε και να φτιάξουμε το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουμε . Το μισό ταξίδι είναι η προετοιμασία . Αν οργανωθεί καλά αξιοποιείται στο έπακρο ο χρόνος που έχουμε στο ταξίδι ώστε να μη χαθεί τίποτα .
Στο διάστημα που πέρασε από το κλείσιμο των εισιτηρίων μέχρι το ταξίδι ένα απρόβλεπτο ατύχημα ανάγκασε μια κοπέλα της παρέας να βάλει σε γύψο το πόδι της . Αυτή η ατυχία δεν θα μπορούσε να στερήσει την χαρά της γνώσης και οι υπόλοιποι την στηρίξαμε ώστε να πραγματοποιήσει τελικά αυτό το ταξίδι . Νοικιάσαμε αναπηρικό καροτσάκι για να διευκολύνει τις μετακινήσεις μας και ζήσαμε από άλλο μάτι αυτό το ταξίδι .
Θα πρέπει ( σύμφωνα με τους όρους της αεροπορικής εταιρείας ) , να ενημερώσουμε μέχρι και 48 ώρες πριν την πτήση ότι υπάρχει άτομο που χρειάζεται βοήθεια . Έτσι κι έγινε . Η εταιρεία ζητάει τις ακόλουθες πληροφορίες.
Αν το άτομο αυτό ταξιδέψει με καροτσάκι ή πατερίτσες και τι είδους καροτσάκι είναι αυτό , χειροκίνητο ή με μπαταρίες. Μετά ζητάνε να τους πούμε τι είδους βοήθεια χρειαζόμαστε .
Να υπάρχει άτομο στην είσοδο που θα βοηθήσει μέχρι το αεροπλάνο.
Να υπάρχει άτομο να βοηθήσει στην ανάβαση στις σκάλες του αεροπλάνου .
Να χρησιμοποιηθεί ανελκυστήρας για την πρόσβαση στο αεροπλάνο .
Επιλέξαμε τον ανελκυστήρα .
Σε αυτή την περίπτωση γίνεται το check in και υποχρεωτικά δίνεται θέση στην τελευταία σειρά του αεροπλάνου δίπλα στην πίσω πόρτα . Ταυτόχρονα γίνεται και το check in της επιστροφής με επίσης την ίδια θέση κοντά στην πίσω πόρτα . Τα άτομα με κινητικά προβλήματα απαγορεύεται να κάθονται στις θέσεις που υπάρχουν οι έξοδοι κινδύνου του αεροπλάνου . Το αμαξίδιο φορτώνεται σαν αποσκευή στο αμπάρι του αεροπλάνου και δεν υπάρχει χρέωση γι αυτό .
Η άνοδος στο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Αθήνας αλλά και η έξοδος στην Άκαμπα έγινε με ανελκυστήρα . Στην αντίθετη πόρτα από αυτή που γίνεται η είσοδος / έξοδος ειδικό αυτοκίνητο ανελκυστήρας φέρνει ή παραλαμβάνει το συγκεκριμένο άτομο.
Το πλεονέκτημα με τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ότι παρακάμπτουν όλες τις ουρές και βρίσκονται πρώτα στην εξυπηρέτηση . Έτσι κι έγινε .
Επίσης μια πληροφορία ότι (για λόγους ασφαλείας) απαγορεύεται η είσοδος στο αεροπλάνο σε άτομο με γύψο στο πόδι , μας οδήγησε στην προμήθεια ειδικού διαιρούμενου νάρθηκα από το φαρμακείο .
Δεν μας είχε ξανατύχει σε προηγούμενα ταξίδια .
Ζήσαμε το ταξίδι από άλλη οπτική γωνία . Είμασταν έτοιμοι για καθυστερήσεις στο πρόγραμμα που είχε βγεί , φοβόμασταν για την προσβασιμότητα στα αξιοθέατα , δεν ξέραμε πως θα γίνονταν οι μετακινήσεις μας και πόσο φιλόξενη είναι η χώρα για άτομα με αναπηρικό αμαξίδιο .
Αδιαμφισβήτητα η Ιορδανία είναι ένα βασίλειο με ιστορία και πολιτισμό. Από τη στιγμή που θα φτάσουμε , θα έχουμε την αίσθηση της πλούσιας κληρονομιάς της. Σημάδια από αρχαίους πολιτισμούς που από καιρό πέρασαν, εξακολουθούν να παραμένουν, στον καταπληκτικό αυτό τόπο και να χαράσσονται στην ψυχή των ανθρώπων που ζουν εδώ. Μνημεία που δεν πρέπει να χάσουν οι λάτρεις των ταξιδιών μέσα στο χρόνο, περιλαμβάνουν τη διαχρονική πόλη της Πέτρας, την απέραντα διατηρημένη ρωμαϊκή πόλη Γέρασα και το Αμμάν , μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο.
Στην Ιορδανία έχει αιώνιο καλοκαίρι , τον χειμώνα η θερμοκρασία πέφτει πολύ σπάνια κάτω από τους 20 βαθμούς Κελσίου με τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει συχνά πάνω από τους 25-30 βαθμούς κατά την διάρκεια της ημέρας, ενώ η βροχή είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Από την ώρα που φτάσαμε στην Άκαμπα φάνηκε ότι θα είναι μια ενδιαφέρουσα πόλη . Το αεροδρόμιο είναι στην μέση της ερήμου .
Το συνάλλαγμα στον γκισέ που βρίσκεται πριν την έξοδο του αεροδρομίου δεν έχει την καλύτερη τιμή ανταλλαγής . Στο αεροδρόμιο το ένα ευρώ είχε 0.72 δηνάρια . Στην πόλη η αλλαγή είναι 0.81 .
Μόλις βγήκαμε από την πύλη τα πράσινα ταξί μας περιμένουν να μας πάνε στο ξενοδοχείο . Η τιμή από το αεροδρόμιο στην πόλη είναι 8.5 δηνάρια. Θεώρησαν ότι το ξενοδοχείο μας είναι στην άκρη της πόλης έτσι μας ζήτησαν 10 δηνάρια . Πήραμε 2 ταξί.
Η Άκαμπα είναι μια όμορφη πόλη καθαρή με μεγάλους δενδροφυτεμένους δρόμους
Το ξενοδοχείο μας είναι το Weekend . Ένα εντελώς νέο ξενοδοχείο που δεν το γνώριζαν οι ταξιτζήδες . Οι ίδιοι μας είπαν ότι πριν μερικούς μήνες το θυμόντουσαν ακόμα εργοτάξιο . Το ξενοδοχείο το είχαμε κλείσει με 27 δηνάρια το δίκλινο . Ολοκαίνουργιο πεντακάθαρο με καλή θέα στην Ερυθρά θάλασσα . Ακόμα δεν ήταν σε θέση να προσφέρει πρωινό αλλά αν κάποιος ήθελε ,το ξενοδοχείο έκανε παραγγελία και ερχόταν με διανομέα από ένα εστιατόριο με 4 δηνάρια το άτομο .
Το ξενοδοχείο είναι στα 600μ. από την ακτή στο σημείο που βρίσκεται το κάστρο της Άκαμπα . Τις αποσκευές τις μεταφέρει ένας 50χρονος προς τα δωμάτια και μόλις βρίσκει ευκαιρία ρωτάει από πού είμαστε . Μόλις του λέω ¨Έλληνες ανοίγει διάπλατα τα μάτια του ενώ διαγράφετε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του .
Έχω διαβάσει τον Καζαντζάκη μου λέει . Μέχρι να προλάβω να συνέλθω από αυτό που άκουσα αρχίζει να μου απαριθμεί όλα τα βιβλία του που έχει διαβάσει . Καθώς τακτοποιεί τις βαλίτσες στο δωμάτιο αρχίζει να αναφέρει και αποσπάσματα από αυτά . Νιώθω μειονεκτικά μπροστά του . Δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω . Τον ευχαριστώ πολύ και τον διώχνω ευγενικά .
Χαλαρή μέρα σήμερα είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη . Αφού αφήσουμε τα πράγματά μας κατεβαίνουμε στην παραλία .
Η Ακάμπα είναι το μοναδικό λιμάνι και η μοναδική έξοδος της Ιορδανίας προς τη θάλασσα στον Κόλπο της Ερυθράς Θάλασσας. Κατοικημένη από το 4000 π.Χ., είναι το σπίτι του φρουρίου Aqaba της Ισλαμικής εποχής και του παρακείμενου Αρχαιολογικού Μουσείου της Aqaba. Τα παραθαλάσσια του θέρετρα είναι δημοφιλή για windsurfing και άλλα θαλάσσια σπορ και η περιοχή είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς για δύτες με αξιοσημείωτες τοποθεσίες καταδύσεων, συμπεριλαμβανομένου του κοραλλιογενή υφάλου Yamanieh στο θαλάσσιο πάρκο Aqaba, νότια της πόλης.
Η Άκαμπα, όσο και αν σήμερα εμφανίζεται σαν μια μοντέρνα και σύγχρονη πόλη έχει και αυτή την μακροχρόνια ιστορία της μιας και κατοικείται από την 5η χιλιετία π.Χ., ενώ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και ως ναυτική βάση του βασιλιά Σολομώντα. Ο μεγαλύτερος πόλος έλξης της Άκαμπα, εκτός από το γεγονός πως είναι μια πόλη Duty Free, είναι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι που βρίσκονται ανοικτά από τις ακτές της.
Οι λάτρεις των καταδύσεων σίγουρα θα ξέρουν πως η ερυθρά θάλασσα είναι ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς του πλανήτη για scupa diving.
Οι ιαπωνικοί κήποι βρίσκονται στο νότιο άκρο του κόλπου Wreck, είναι δημοφιλή σημεία καταδύσεων στην Aqaba. Εύκολο στην πρόσβαση και είσοδο, είναι ιδανικό για αρχάριους και επομένως για εμάς. Οι περιοχές δεν είναι μεγάλες, αλλά είναι γεμάτες με πολύχρωμα κοράλλια και ψάρια.
Το βαθύτερο σημείο είναι 23μ, όπου μπορείτε να δείτε ένα μεγάλο κοράλλι Gorgonia Fan που κατοικείται από κίτρινα μούρα στο στόμα και μεγάλα ψάρια cornet.
Η βόλτα μας εξελίσεται παραλιακά .
Εκεί συναντάμε καραβάκια με γυάλινο πάτο .
Τα βαρκάκια χρεώνουν 20 δηνάρια την διαδρομή για τα 6 άτομα για μια διαδρομή 1.1/2 ώρας .
Υπό τους ήχους αραβικής μουσικής παρακολουθούμε τα σημεία που μας δείχνει ο βαρκάρης φέρνοντας αρκετές γύρες στα σημεία που υπάρχει ενδιαφέρον . Σε απόσταση 50μ. απο την ακτή η ποικιλία σε κοράλια είναι αξιοσημείωτη
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται το τανκς
Η περιοχή της δεξαμενής είναι γνωστή για το αντιτορπιλικό M40 (The Tank) το οποίο αφαιρέθηκε από την Ιορδανία Royal Ecological Society τον Σεπτέμβριο του 1999 για να δημιουργήσει έναν τεχνητό ύφαλο. Βρίσκεται σε απόσταση 20μ από την ακτή. Όπως και η περιοχή First Bay , η περιοχή δεξαμενών έχει επίσης έναν φρύγανο ύφαλο μαζί με πολλές ενδιαφέρουσες ασπόνδυλες ζωές.
Εκτός από τα κοράλλια έχουμε την ευκαιρία να δούμε την πόλη και από την θάλασσα . Μια ευχάριστη βαρκάδα .
Εντύπωση μας έκανε η ανέμελη ζωή των ντόπιων . Ολόκληρες οικογένειες στην παραλία να κάνουνε πικ-νικ και να καπνίζουν ναργιλέ .ενώ τα πιτσιρίκια να κάνουν τις βουτιές τους . Στην Ελλάδα μερικές μέρες πριν είχε χιονίσει μέχρι και στην Αθήνα , εδώ ο καιρός είναι ανοιξιάτικος με τα λουλούδια να έχουν ξεκινήσει την ανθοφορία .
Τα αξιοθέατα της πόλης είναι λίγα .Πρώτα το φρούριο της Ακάμπα . Είναι ωραίο να το δεις απ’ έξω αλλά απογοητευτικό αν το επισκεφτείς στο εσωτερικό του . Παραμελημένο με πολλά σκουπίδια όλο το 2018 ήταν κλειστό για ανακαίνιση ( επειδή μια ομάδα έκανε κακή δουλειά στη δεκαετία του 1960) αλλά αν κάποιος θέλει μπορεί να μπει . Το φρούριο της Aqaba χρησιμοποιήθηκε για την προστασία της πόλης, αλλά το χρησιμοποιούσαν και σαν χάνι τα καραβάνια. Κατά τη διάρκεια της Αραβικής Επανάστασης, ήταν το σημείο που ο Λόρενς και οι μαχητές, πολιόρκησαν τους Τούρκους. Γραφικό και ιστορικό. Η είσοδος κοστίζει 1 δηνάριο. Υπάρχουν ολόγυρα πολλά φοινικόδεντρα .
Το κάστρο χτίστηκε αρχικά από τον σουλτάνο Mamluk Al-Ashraf Qansuh al-Ghawri τον 16ο αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκεί μπροστά βρίσκεται η Σημαία της αραβικής εξέγερσης από τους Οθωμανούς . Προσοχή δεν είναι η σημαία της Ιορδανίας . Είναι τόσο μεγάλη που πιθανότατα τη βλέπουν από το διάστημα . Είναι η μεγαλύτερη σημαία του Αραβικού κόσμου με ύψος 130 μ.
Πάντως τις μέρες που είμασταν στην πόλη είδαμε μόνο το κοντάρι . Η σημαία έλειπε.
Δίπλα στο φρούριο βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Άκαμπα . Είναι ένα μίνι μουσείο όπου το εισιτήριο κοστίζει 2 JD. Είναι μικρό, αλλά έχει καλές πληροφορίες. Το μουσείο αποτελείται από μερικά δωμάτια με μικρές συλλογές. Είναι αρκετά ενδιαφέρον. Δεν είναι πάρα πολλοί οι επισκέπτες εδώ.
Αρχικά χτίστηκε ως παλάτι για τον ιδρυτή της Χασεμιτικής δυναστείας Χουσεΐν Μπιν Αλί, φιλοξενεί μια συλλογή έργων τέχνης του Χαλκού που χρονολογείται από το 4.000 π.Χ. Μεταξύ ορισμένων από τα γνωστά κομμάτια του μουσείου είναι μια συλλογή από μεσαιωνικά αντικείμενα από τον 7ο έως τις αρχές του 12ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των νομισμάτων Fatmid και μια μεγάλη επιγραφή ενός Κορανικού στίχου που κάποτε κρεμόταν πάνω από την ανατολική πύλη της Aqaba.
Η βόλτα μας έφερε κοντά στο τζαμί Al Hussein Bin Ali ανάμεσα στο Σουκ και την παραλία .
Το τζαμί πήρε το όνομά του από τον Χουσεΐν Μπιν Αλί ο οποίος ήταν ο Εμίρης της Μέκκας από το 1908 μέχρι το 1917. Γνωστός ως ο ιδρυτής της Αραβικής εξέγερσης, ο Al Sharif Hussein Bin Ali στάθηκε αντιμέτωπος της οθωμανικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.
Με την λευκή δομή, τα περίπλοκα γυάλινα παράθυρα και τους εκπληκτικούς μιναρέδες, το τζαμί Al Hussein Bin Ali είναι ένας φάρος ισλαμικής αρχιτεκτονικής ανάμεσα στη φασαρία της πόλης. Διαθέτει επίσης τον μεγαλύτερο θόλο ανάμεσα στα τζαμιά της Ιορδανίας . Θεωρείται ως κύριο τζαμί της Aqaba. Το βράδυ φωτίζεται όμορφα . Είναι το τρίτο αξιοθέατο που έχει να επιδείξει η Άκαμπα . Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
¨Ένας καλοσυνάτος φύλακας μας ενημερώνει πως αν θέλουμε να μπούμε θα πρέπει να φορέσουμε μαντήλες . Επίσης θα πρέπει να βιαστούμε καθώς σε 15 λεπτά θα αρχίσει η προσευχή και θα πρέπει να έχουμε βγει . Έτσι κι έγινε .
Όμορφο μικρό τζαμί με ωραία σχέδια από μάρμαρα .
Τελειώνοντας συνεχίζουμε την βόλτα μας στη πόλη και καταλήγουμε στην διπλανή πλατεία στο μαγαζί Ali baba . Το φαγητό είναι καλό αλλά ακριβό . Σέρβιρε και μπύρα με αλκοόλ με 4,5 δηνάρια το κουτάκι . Τελικά μας ήρθε στα 20 δηνάρια το άτομο το δείπνο .
ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ
Την επόμενη ημέρα το πρωί πήγαμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο . Είχαμε κάνει κράτηση μέσω ίντερνετ στην εταιρεία Vips cars καθώς είχαμε βρει μια καλή τιμή . Η εταιρεία βρισκόταν στο συγκρότημα του ξενοδοχείου Μίνα . Είμασταν 6 άτομα και ή θα νοικιάζαμε 2 αυτοκίνητα ή ένα βανάκι . Προτιμήσαμε το βαν να είμαστε άνετοι μιας και είχαμε το αναπηρικό καροτσάκι μαζί μας .
Πηγαίνοντας προς το γραφείο δεν μπορέσαμε να μην προσέξουμε μια όμορφη πλατεία στη διαδρομή μας .
Στο γραφείο αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα καθώς η πιστωτική κάρτα κόλλησε και δεν μπορούσε να γίνει η κράτηση . Οι άνθρωποι του γραφείου όμως ήταν πολύ ευέλικτοι και τελικά μας ζήτησαν να κάνουμε κράτηση με χρεωστική κάρτα και έτσι πήραμε το αυτοκίνητο .
Πήγαμε στο ξενοδοχείο που οι υπόλοιποι ήταν κιόλας έτοιμοι και φορτώσαμε τα πράγματα .
Κατεβήκαμε στην πόλη στο Hashem son’s που βρίσκεται απέναντι από το τζαμί που πήγαμε χθες . Φημισμένο για το πρωινό του μαζεύει πολύ κόσμο . Μας το σύστησε το ξενοδοχείο καθώς από αυτό το μαγαζί παραγγέλνουν το πρωινό στο ξενοδοχείο .
Η σύσταση άξιζε μιας και σερβιριστήκαμε στα γρήγορα με όλα τα τοπικά καλούδια που έχει να προσφέρει η Ιορδανία . Μας έφεραν 6 διαφορετικά πιάτα και όσες πίτες θέλαμε . Επίσης πατάτες και διάφορες σάλτσες . Μαζί με τον καφέ μας στοίχισε το άτομο 3.5 δηνάρια . Δοκιμάζοντας από όλα τα διαφορετικά πιάτα που μας έφεραν στο τραπέζι χορτάσαμε και αναχωρήσαμε .
Σήμερα το πρόγραμμα είχε διαμονή στο Wadi rum .
Πήραμε την Desert Highway η οποία ήταν ένας άνετος δρόμος 2,5 λωρίδων ανά κατεύθυνση με μεγάλο κενό ανάμεσά τους . Το οδόστρωμα όμως χρήζει ανακαίνισης κάτι που έχει ξεκινήσει σε πολλά τμήματα του . Το αυτοκίνητο όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα στην Ιορδανία καίνε αμόλυβδη 90 . Η σούπερ τους είναι η αμόλυβδη 95 , αυτή που έχουμε εμείς εδώ σαν απλή . Αμόλυβδη 100 δεν υπάρχει . Η τιμή της αμόλυβδης 90 είναι 0.695 δηνάρια δηλαδή 85 λεπτά ενώ της αμόλυβδης 95 είναι 0.905 δηνάρια δηλαδή 1.11 ευρώ .
Η απόσταση του Wadi rum από την Άκαμπα είναι 62 χλμ. ενώ ο χρόνος που απαιτείται είναι μία ώρα .
Εάν είχατε αναρωτηθεί ποτέ, πως θα ήταν εάν περπατούσατε στη “Κοιλάδα της Σελήνης”, ιδού η ευκαιρία. Η έρημος του Wadi Rum, δεν έχει αποκτήσει τυχαία αυτό το προσωνύμιο, αφού πρόκειται για ένα μέρος απόκοσμης, και άγριας ομορφιάς. Όσοι θα έχετε την τύχη να το επισκεφτείτε, θα κρατήσετε την εικόνα του ζωντανή στο μυαλό και στις καρδιές σας.
Πρόκειται για μια έκταση 720 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή της UNESCO. Το χαρακτηριστικό τοπίο, με την κόκκινη άμμο και τα βραχώδη υψώματα σμιλεμένα από τις ανεμοθύελλες, έχει υπάρξει η γη των Βεδουίνων για χιλιάδες χρόνια.
Για αιώνες υπήρξε ο δρόμος των καραβανιών που ένωναν την Σαουδική Αραβία με την Δαμασκό. Αυτό μαρτυρούν τα περίπου 30.000 πετρογλυφικά, δηλαδή τα μηνύματα που άφηναν χαραγμένα τα διερχόμενα καραβάνια για τα επόμενα, με πληροφορίες ζωτικής σημασίας για την διάσχιση της ερήμου.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι μνημόνευαν τ’ αμπέλια και τις ελιές που υπήρχαν κάποτε κοντά στις πηγές, οι Ναβαταίοι το προσάρτησαν στο βασίλειο τους, ενώ στα νεότερα χρόνια, ο Λόρενς της Αραβίας την έκανε το ορμητήριο του, κατά την διάρκεια της Αραβικής επανάστασης.
Φτάσαμε στο Wadi Rum Visitor Center και σταματήσαμε να βγάλουμε εισιτήρια . Η είσοδος κοστίζει 5 δηνάρια δηλαδή 6 ευρώ το άτομο .
Η είσοδος στην έρημο γίνεται από το κέντρο επισκεπτών, όπου για προφανείς λόγους καταγράφονται όλοι οι επισκέπτες. Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια γρήγορη επίσκεψη στο μουσείο, που παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Wadi Rum, και τις φυλές των Βεδουίνων. ». Στο καλοφτιαγμένο Κέντρο Υποδοχής Επισκεπτών θα βρούμε πληροφοριακό υλικό για την περιοχή, σουβενίρ αλλά κι ένα απλό εστιατόριο με νόστιμο φαγητό σε μια αυλή-πανόραμα της ερήμου.
Καθώς θα διασχίζουμε την κόκκινη άμμο θα δούμε να ξεφυτρώνουν μικροί και μεγάλοι βραχώδεις σχηματισμοί από ψαμμίτη, μερικοί εκ των οποίων έχουν το μέγεθος βουνού. Η ώρα της δύσης και της ανατολής δίνουν μια άλλη διάσταση στην όλη εμπειρία, και εάν δεν σας έχει ήδη συμβεί, αυτές τις ώρες η έρημος σίγουρα θα σας πλανέψει.
Εδώ και αιώνες, τέσσερις φυλές Βεδουίνων έχουν κάνει το αφιλόξενο Wadi Rum το σπίτι τους. Η μετακίνηση των νομαδικών πληθυσμών από τη Σαουδική Αραβία ξεκίνησε πριν 2500 χρόνια, ενώ σήμερα το σύνολο των Βεδουίνων της χώρας, απαρτίζει το 33-40% του πληθυσμού.
Οι συνθήκες διαβίωσης τους, παρέμειναν σκληρές μέσα στους αιώνες, και μόλις τις τελευταίες δεκαετίες υιοθέτησαν συνήθειες που τους διευκολύνουν στη καθημερινότητα τους. Στις μέρες μας, μόνο ένα μικρό ποσοστό Bedu του Wadi Rum, όπως είναι η Αραβική τους ονομασία, ακολουθούν την νομαδική ζωή, ενώ το κύριο μέρος του πληθυσμού διαμένει στα οχτώ χωριά που βρίσκονται εντός κι εκτός της προστατευόμενης περιοχής.
Οι Βεδουίνοι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ιορδανικής κοινωνίας, κι έχουν βαθιές αξίες ριζωμένες στη κουλτούρα τους. Μέχρι και σήμερα ο αρχαίος κώδικας τιμής μεταξύ της εκάστοτε φυλής, τηρείται ευλαβικά. Μια από τις αρχές τους είναι, ότι ένας Βεδουίνος πρέπει να είναι φιλόξενος και έντιμος, και αν δεν πράττει αναλόγως, το σύνολο της φυλής φέρει την ευθύνη. Αυτή η στάση ζωής έχει μεταφερθεί και στο τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων τους, αφού το 90% του πληθυσμού ασχολείται με τον τουρισμό.
The Seven Pillars of Wisdom ( Οι επτά πυλώνες της σοφίας ) . Καθώς εισέρχεστε στην έρημο, το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος που θα συναντήσουμε , είναι ένας επιβλητικός βραχώδης σχηματισμός, ο οποίος πήρε τ’ όνομα του από το ομώνυμο βιβλίο του Λόρενς της Αραβίας, το οποίο υπήρξε κι αιτία για να γίνει γνωστή η περιοχή. Το εκπληκτικό βουνό βρίσκεται απέναντι από το κέντρο επισκεπτών του Wadi Rum. Στη γλώσσα των Βεδουίνων αναφέρεται σε αυτό το βουνό ως Jabbal Al Mazmar . Κοιτάζοντας προσεκτικά το βουνό, πέντε πυλώνες φαίνονται ξεκάθαρα, ενώ οι άλλοι δύο είναι τοποθετημένοι γύρω από τη γωνία. Είναι ένα έργο τέχνης που ξεκινάει από την κόκκινη γραφική άμμο. Είναι μια αγαπημένη θέση πεζοπορίας και ίσως ένα από τα πιο φωτογραφικά βουνά στην περιοχή.
Έχουμε κλείσει εδώ και καιρό με το Rum light Camp . Η τιμή που έχουμε κλείσει είναι 19 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο στη σκηνή με βραδινό μπάρμπεκιου και πρωινό . Με τον ιδιοκτήτη της κατασκήνωσης έχουμε κλείσει και ολοήμερη ξενάγηση με 4Χ4 αυτοκίνητο στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου . Η τιμή για το τουρ ήταν 35 δηνάρια το άτομο δηλαδή 43 ευρώ .
Να ενημερώσω ότι στο ξενοδοχείο που μείναμε στην Άκαμπα βρήκαμε έναν Βεδουίνο γνωστό του ξενοδόχου που μένει στο Wadi rum και μας έδωσε τιμή 25 δηνάρια το άτομο .Κρατήσαμε τηλέφωνο για παν ενδεχόμενο αλλά θεωρήσαμε ότι εφ όσον έχουμε κλείσει τη διαμονή μας εκεί να κάναμε το τουρ με το ίδιο άτομο .
Η περιοχή είναι προστατευόμενη και δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις ξενοδοχείων . Επιτρέπεται όμως η κατασκήνωση σε οργανωμένες εγκαταστάσεις που έχει δοθεί άδεια να το εκμεταλλεύονται οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής οι Βεδουίνοι.
Μπήκαμε με το αυτοκίνητο στην προστατευόμενη περιοχή επιδεικνύοντας το εισιτήριο στην είσοδο του χώρου Wadi rum . Ο ιδιοκτήτης μας περίμενε στο Wadi Rum Village που βρίσκεται στα 5χλμ από το Visitor Center . Στο πάρκινγκ του χωριού μας περίμενε ένας χαρωπός νεαρός ο Αμπντούλ . Σε ένα αυτοκίνητο φόρτωσε τις βαλίτσες που θα πηγαίνανε κατευθείαν στο σημείο της κατασκήνωσης ενώ οι υπόλοιποι σε ένα 4Χ4 για να ξεκινήσουμε το τουρ .
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας μέσα στη ιδιαίτερη αυτή έρημο βλέποντας απίστευτα τοπία . Πρώτη στάση ένα σημείο με υπέροχη θέα αν ανέβαινες έναν αμμόλοφο . Στη βάση μια εγκατάσταση από έναν βεδουίνο παρέχει σκιά , τσάι , διάφορα σουβενίρ και σανίδες για να κάνεις σερφ στον αμμόλοφο
Σκαρφαλώσαμε στον αμμόλοφο και η θέα μας αποζημίωσε .
Φυσικά η κοπέλα με το καροτσάκι έμεινε στη βάση του αμμόλοφου στην εγκατάσταση του Βεδουίνου . Ο Αμπντούλ ευγενέστατος την κέρασε ενα ποτήρι τσάι μεχρι να κατέβουμε .
Στη συνέχεια Το φαράγγι Khazali , μια βαθιά στενή σχισμή στην πλαγιά του βουνού, που περιέχει περισσότερες επιγραφές στα βράχια . Αυτό το φαράγγι είναι όμορφο με τα κόκκινα βράχια σαν τείχη που φιλοδοξούν να αγγίξουν τον ουρανό.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό πετρογλυφικών. Τα σύμβολα, όπως καμήλες, πηγές, και μονοπάτια, θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε το τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των καραβανιών.
Ομαλή πρόσβαση υπάρχει μόνο στην αρχή της διαδρομής . Στη συνέχεια θα χρειαστεί καλή φυσική κατάσταση και καλά παπούτσια
Ένα από τα πιο φωτογραφισμένα σημεία του Wadi Rum είναι η Jebel Umm Fruth , όπως ονομάζεται η μεσαίου μεγέθους εναέρια γέφυρα που σχηματίζουνε τα βράχια, κι έχει μορφή αψίδας.
Η ανάβαση είναι εύκολη, η θέα είναι συναρπαστική, και το αποτύπωμα άκρως φωτογραφικό.
Η Jebel Burdah , ή αλλιώς η μεγάλη γέφυρα, είναι σαφώς μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη από την Jebel Umm Fruth. Παρουσιάζει όμως μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, και απευθύνεται σε όσους έχουν καλή φυσική κατάσταση.
Αυτή η πέτρινη γέφυρα, βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 30 μέτρα από το έδαφος, είναι προσβάσιμη μόνο με 4x4 αυτοκίνητο .
Το σπίτι του Λόρενς , τα συντρίμμια ενός οικοδομήματος χτισμένου πάνω σε ένα οίκημα από την περίοδο των Ναβαταίων, είναι ένα από τα πιο γνωστά σημεία ενδιαφέροντος. Ο Βρετανός που βοήθησε να οδηγήσει την Αραβική επανάσταση εναντίον των Οθωμανών τον Α ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά εάν όντως σχετίζετε με τον Λόρενς της Αραβίας, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική τοποθεσία με υπέροχη θέα και μια γρήγορη στάση για ένα ποτήρι αναζωογονητικού τσαγιού. Κοντά στο κτίριο υπάρχει μια επιγραφή Nabataean που αναφέρει το αρχαίο όνομα της περιοχής του Iram.
Η κοπέλα με το σπασμένο πόδι είχε αρχίσει να την ενοχλεί με τα τραντάγματα στους αμμόλοφους . Σε κάθε αξιοθέατο στη βάση πάντα υπάρχει ένας στεγασμένος χώρος με τσάι και σουβενίρ .
Ο Αμπντούλ τη βοήθησε να καθίσει σε αυτό τον χώρο και της πρόσφερε τσάι .Από ευγένεια παραγγείλαμε και οι υπόλοιποι . Όταν ρωτήσαμε πόσο στοιχίζει το τσάι μας είπε ότι είναι δωρεάν . Αν θέλουμε δίνουμε ένα φιλοδώρημα ή αγοράζουμε κάτι από τα σουβενίρ .
Αγοράσαμε κάτι από τα σουβενίρ .
Η πηγή του Λόρενς μπορεί να μην σας εντυπωσιάσει σε ότι αφορά τη συγκέντρωση νερού, η θέα όμως θα σας κόψει την ανάσα, και σίγουρα θα εκτιμήσετε τη δροσιά που βγάζει η σκιά της γηραιάς συκιάς. Για τους Βεδουίνους, η πηγή ήταν μια μεγάλη δύναμη ζωής για αιώνες.
Είπαμε πως το Wadi Rum το χαρακτηρίζει το κόκκινο χρώμα της άμμου. Αυτό που δεν είπαμε, είναι ότι σε ένα τμήμα της ερήμου, η άμμος είναι λευκή. Στο σημείο που η λευκή και η κόκκινη άμμος συναντιούνται, δημιουργούνται τεράστιοι αμμόλοφοι, οι οποίοι αποτελούν την παιδική χαρά του Rum.
Κοντεύει να βασιλέψει ο ήλιος και ο Αμπντούλ παίρνει τον δρόμο για την κατασκήνωση .
Μας αφήνει εκεί να τακτοποιηθούμε στα δωμάτια μας και να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το διπλανό λοφάκι ενώ αυτός φεύγει να μαζέψει ξύλα από την έρημο . Μας φάνηκε περίεργο αλλά η φύση έχει προβλέψει και γι αυτό . Υπάρχουν σημεία που η άμμος όταν αποτραβιέται από τις αμμοθύελλες έχει ξεχώσει τις ρίζες από χαμηλά φυτά που ευδοκιμούν σε ορισμένα σημεία . Αυτές οι ρίζες είναι διαθέσιμες στους ντόπιους .
Καθώς ο ήλιος αποτραβιέται από τον ορίζοντα και έχουμε μείνει να τον βλέπουμε να χάνεται έχουμε πέσει σε μια υπέροχη ηρεμία παρατηρώντας αυτή την γωνιά του πλανήτη . Τότε γυρίζει ο Αμπντούλ φορτωμένος ρίζες και σε μια τρύπα τις πετάει και βάζει φωτιά .
Μόλις καταλαγιάζει η φωτιά σε ένα καζάνι από μαντέμι που είναι χωμένο μέσα στην άμμο δίπλα στη φωτιά βάζουν το φαί μας το σκεπάζουν με ένα καπάκι , ένα πανί από πάνω και στο τέλος εγκλωβίζουν με άμμο τη φωτιά και το φαΐ αφήνοντας να γίνουν στα σπλάχνα της γης .
Η εγκατάσταση στη ρίζα ενός βράχου έχει τουαλέτες μπάνια για ντους ένα μεγάλο χώρο με ένα κεντρικό τζάκι στη μέση του χώρου και φωτοβολταικά που γεμίζουν κάπου μερικές μπαταρίες προσφέροντας μας για όλο το βράδυ φωτισμό στις σκηνές αλλά και στον χώρο που καθόμαστε .
Δίπλα στο τζάκι μια μεγάλη τσαγιέρα με άφθονο τσάι είναι διαθέσιμο να πιούμε μέχρι να σκάσουμε .
Αρχίζουμε τις κουβέντες για τη ζωή τους σε αυτό τον τόπο ενώ ένα ραδιόφωνο παίζει παραδοσιακή Ιορδανική μουσική . Μετά από 2 ωρίτσες το φαί είναι έτοιμο και πηγαίνουμε να το ξεθάψουμε .
Το φέρνουμε στην τραπεζαρία ενώ ανά άλλο άτομο έχει ταυτόχρονα ετοιμάσει στην κουζίνα πατάτες , μια σούπα λαχανικών , πίτες , χούμους και διάφορες άλλες σάλτες . Πέφτουμε με τα μούτρα στο φαΐ γιατί με την όλη ταλαιπωρία η κοιλιά έχει από ώρα αρχίσει να παίζει ταμπούρλο .
Το φαί είναι υπερβολικά πολύ που μας φέρνει νύστα . Ο Αμπντούλ δεν μας αφήνει όμως καθώς εκείνη την ώρα έρχονται δυο φίλοι του . ένας με μια κιθάρα και ένας με ένα τύμπανο στρώνονται κάτω δίπλα στη φωτιά και αρχίζουν να τραγουδάνε Βεδουίνικα τραγούδια .
Μας παρασέρνει και αρχίζουμε να χορεύουμε . Ευκαιρία να χωνέψουμε όλο αυτό το φαΐ .
Παρόλη την ωραία παρέα και την όμορφη μουσική τα μάτια δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο ανοικτά και τους καληνυχτίζουμε .
Ηταν μια γεμάτη μέρα . Θα νόμιζε κανείς οτι καταφέραμε και στριμώξαμε μια ολόκληρη βδομαδα σε μια μονο μέρα . Τόσο γεμάτοι και πλήρεις νιώθαμε καθώς αποτραβηχτήκαμε στις σκηνές μας
Στο διάστημα που πέρασε από το κλείσιμο των εισιτηρίων μέχρι το ταξίδι ένα απρόβλεπτο ατύχημα ανάγκασε μια κοπέλα της παρέας να βάλει σε γύψο το πόδι της . Αυτή η ατυχία δεν θα μπορούσε να στερήσει την χαρά της γνώσης και οι υπόλοιποι την στηρίξαμε ώστε να πραγματοποιήσει τελικά αυτό το ταξίδι . Νοικιάσαμε αναπηρικό καροτσάκι για να διευκολύνει τις μετακινήσεις μας και ζήσαμε από άλλο μάτι αυτό το ταξίδι .
Θα πρέπει ( σύμφωνα με τους όρους της αεροπορικής εταιρείας ) , να ενημερώσουμε μέχρι και 48 ώρες πριν την πτήση ότι υπάρχει άτομο που χρειάζεται βοήθεια . Έτσι κι έγινε . Η εταιρεία ζητάει τις ακόλουθες πληροφορίες.
Αν το άτομο αυτό ταξιδέψει με καροτσάκι ή πατερίτσες και τι είδους καροτσάκι είναι αυτό , χειροκίνητο ή με μπαταρίες. Μετά ζητάνε να τους πούμε τι είδους βοήθεια χρειαζόμαστε .
Να υπάρχει άτομο στην είσοδο που θα βοηθήσει μέχρι το αεροπλάνο.
Να υπάρχει άτομο να βοηθήσει στην ανάβαση στις σκάλες του αεροπλάνου .
Να χρησιμοποιηθεί ανελκυστήρας για την πρόσβαση στο αεροπλάνο .
Επιλέξαμε τον ανελκυστήρα .
Σε αυτή την περίπτωση γίνεται το check in και υποχρεωτικά δίνεται θέση στην τελευταία σειρά του αεροπλάνου δίπλα στην πίσω πόρτα . Ταυτόχρονα γίνεται και το check in της επιστροφής με επίσης την ίδια θέση κοντά στην πίσω πόρτα . Τα άτομα με κινητικά προβλήματα απαγορεύεται να κάθονται στις θέσεις που υπάρχουν οι έξοδοι κινδύνου του αεροπλάνου . Το αμαξίδιο φορτώνεται σαν αποσκευή στο αμπάρι του αεροπλάνου και δεν υπάρχει χρέωση γι αυτό .
Η άνοδος στο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Αθήνας αλλά και η έξοδος στην Άκαμπα έγινε με ανελκυστήρα . Στην αντίθετη πόρτα από αυτή που γίνεται η είσοδος / έξοδος ειδικό αυτοκίνητο ανελκυστήρας φέρνει ή παραλαμβάνει το συγκεκριμένο άτομο.
Το πλεονέκτημα με τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ότι παρακάμπτουν όλες τις ουρές και βρίσκονται πρώτα στην εξυπηρέτηση . Έτσι κι έγινε .
Επίσης μια πληροφορία ότι (για λόγους ασφαλείας) απαγορεύεται η είσοδος στο αεροπλάνο σε άτομο με γύψο στο πόδι , μας οδήγησε στην προμήθεια ειδικού διαιρούμενου νάρθηκα από το φαρμακείο .
Δεν μας είχε ξανατύχει σε προηγούμενα ταξίδια .
Ζήσαμε το ταξίδι από άλλη οπτική γωνία . Είμασταν έτοιμοι για καθυστερήσεις στο πρόγραμμα που είχε βγεί , φοβόμασταν για την προσβασιμότητα στα αξιοθέατα , δεν ξέραμε πως θα γίνονταν οι μετακινήσεις μας και πόσο φιλόξενη είναι η χώρα για άτομα με αναπηρικό αμαξίδιο .
Αδιαμφισβήτητα η Ιορδανία είναι ένα βασίλειο με ιστορία και πολιτισμό. Από τη στιγμή που θα φτάσουμε , θα έχουμε την αίσθηση της πλούσιας κληρονομιάς της. Σημάδια από αρχαίους πολιτισμούς που από καιρό πέρασαν, εξακολουθούν να παραμένουν, στον καταπληκτικό αυτό τόπο και να χαράσσονται στην ψυχή των ανθρώπων που ζουν εδώ. Μνημεία που δεν πρέπει να χάσουν οι λάτρεις των ταξιδιών μέσα στο χρόνο, περιλαμβάνουν τη διαχρονική πόλη της Πέτρας, την απέραντα διατηρημένη ρωμαϊκή πόλη Γέρασα και το Αμμάν , μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο.
Στην Ιορδανία έχει αιώνιο καλοκαίρι , τον χειμώνα η θερμοκρασία πέφτει πολύ σπάνια κάτω από τους 20 βαθμούς Κελσίου με τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει συχνά πάνω από τους 25-30 βαθμούς κατά την διάρκεια της ημέρας, ενώ η βροχή είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Από την ώρα που φτάσαμε στην Άκαμπα φάνηκε ότι θα είναι μια ενδιαφέρουσα πόλη . Το αεροδρόμιο είναι στην μέση της ερήμου .
Το συνάλλαγμα στον γκισέ που βρίσκεται πριν την έξοδο του αεροδρομίου δεν έχει την καλύτερη τιμή ανταλλαγής . Στο αεροδρόμιο το ένα ευρώ είχε 0.72 δηνάρια . Στην πόλη η αλλαγή είναι 0.81 .
Μόλις βγήκαμε από την πύλη τα πράσινα ταξί μας περιμένουν να μας πάνε στο ξενοδοχείο . Η τιμή από το αεροδρόμιο στην πόλη είναι 8.5 δηνάρια. Θεώρησαν ότι το ξενοδοχείο μας είναι στην άκρη της πόλης έτσι μας ζήτησαν 10 δηνάρια . Πήραμε 2 ταξί.
Η Άκαμπα είναι μια όμορφη πόλη καθαρή με μεγάλους δενδροφυτεμένους δρόμους
Το ξενοδοχείο μας είναι το Weekend . Ένα εντελώς νέο ξενοδοχείο που δεν το γνώριζαν οι ταξιτζήδες . Οι ίδιοι μας είπαν ότι πριν μερικούς μήνες το θυμόντουσαν ακόμα εργοτάξιο . Το ξενοδοχείο το είχαμε κλείσει με 27 δηνάρια το δίκλινο . Ολοκαίνουργιο πεντακάθαρο με καλή θέα στην Ερυθρά θάλασσα . Ακόμα δεν ήταν σε θέση να προσφέρει πρωινό αλλά αν κάποιος ήθελε ,το ξενοδοχείο έκανε παραγγελία και ερχόταν με διανομέα από ένα εστιατόριο με 4 δηνάρια το άτομο .
Το ξενοδοχείο είναι στα 600μ. από την ακτή στο σημείο που βρίσκεται το κάστρο της Άκαμπα . Τις αποσκευές τις μεταφέρει ένας 50χρονος προς τα δωμάτια και μόλις βρίσκει ευκαιρία ρωτάει από πού είμαστε . Μόλις του λέω ¨Έλληνες ανοίγει διάπλατα τα μάτια του ενώ διαγράφετε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του .
Έχω διαβάσει τον Καζαντζάκη μου λέει . Μέχρι να προλάβω να συνέλθω από αυτό που άκουσα αρχίζει να μου απαριθμεί όλα τα βιβλία του που έχει διαβάσει . Καθώς τακτοποιεί τις βαλίτσες στο δωμάτιο αρχίζει να αναφέρει και αποσπάσματα από αυτά . Νιώθω μειονεκτικά μπροστά του . Δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω . Τον ευχαριστώ πολύ και τον διώχνω ευγενικά .
Χαλαρή μέρα σήμερα είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη . Αφού αφήσουμε τα πράγματά μας κατεβαίνουμε στην παραλία .
Η Ακάμπα είναι το μοναδικό λιμάνι και η μοναδική έξοδος της Ιορδανίας προς τη θάλασσα στον Κόλπο της Ερυθράς Θάλασσας. Κατοικημένη από το 4000 π.Χ., είναι το σπίτι του φρουρίου Aqaba της Ισλαμικής εποχής και του παρακείμενου Αρχαιολογικού Μουσείου της Aqaba. Τα παραθαλάσσια του θέρετρα είναι δημοφιλή για windsurfing και άλλα θαλάσσια σπορ και η περιοχή είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς για δύτες με αξιοσημείωτες τοποθεσίες καταδύσεων, συμπεριλαμβανομένου του κοραλλιογενή υφάλου Yamanieh στο θαλάσσιο πάρκο Aqaba, νότια της πόλης.
Η Άκαμπα, όσο και αν σήμερα εμφανίζεται σαν μια μοντέρνα και σύγχρονη πόλη έχει και αυτή την μακροχρόνια ιστορία της μιας και κατοικείται από την 5η χιλιετία π.Χ., ενώ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και ως ναυτική βάση του βασιλιά Σολομώντα. Ο μεγαλύτερος πόλος έλξης της Άκαμπα, εκτός από το γεγονός πως είναι μια πόλη Duty Free, είναι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι που βρίσκονται ανοικτά από τις ακτές της.
Οι λάτρεις των καταδύσεων σίγουρα θα ξέρουν πως η ερυθρά θάλασσα είναι ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς του πλανήτη για scupa diving.
Οι ιαπωνικοί κήποι βρίσκονται στο νότιο άκρο του κόλπου Wreck, είναι δημοφιλή σημεία καταδύσεων στην Aqaba. Εύκολο στην πρόσβαση και είσοδο, είναι ιδανικό για αρχάριους και επομένως για εμάς. Οι περιοχές δεν είναι μεγάλες, αλλά είναι γεμάτες με πολύχρωμα κοράλλια και ψάρια.
Το βαθύτερο σημείο είναι 23μ, όπου μπορείτε να δείτε ένα μεγάλο κοράλλι Gorgonia Fan που κατοικείται από κίτρινα μούρα στο στόμα και μεγάλα ψάρια cornet.
Η βόλτα μας εξελίσεται παραλιακά .
Εκεί συναντάμε καραβάκια με γυάλινο πάτο .
Τα βαρκάκια χρεώνουν 20 δηνάρια την διαδρομή για τα 6 άτομα για μια διαδρομή 1.1/2 ώρας .
Υπό τους ήχους αραβικής μουσικής παρακολουθούμε τα σημεία που μας δείχνει ο βαρκάρης φέρνοντας αρκετές γύρες στα σημεία που υπάρχει ενδιαφέρον . Σε απόσταση 50μ. απο την ακτή η ποικιλία σε κοράλια είναι αξιοσημείωτη
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται το τανκς
Η περιοχή της δεξαμενής είναι γνωστή για το αντιτορπιλικό M40 (The Tank) το οποίο αφαιρέθηκε από την Ιορδανία Royal Ecological Society τον Σεπτέμβριο του 1999 για να δημιουργήσει έναν τεχνητό ύφαλο. Βρίσκεται σε απόσταση 20μ από την ακτή. Όπως και η περιοχή First Bay , η περιοχή δεξαμενών έχει επίσης έναν φρύγανο ύφαλο μαζί με πολλές ενδιαφέρουσες ασπόνδυλες ζωές.
Εκτός από τα κοράλλια έχουμε την ευκαιρία να δούμε την πόλη και από την θάλασσα . Μια ευχάριστη βαρκάδα .
Εντύπωση μας έκανε η ανέμελη ζωή των ντόπιων . Ολόκληρες οικογένειες στην παραλία να κάνουνε πικ-νικ και να καπνίζουν ναργιλέ .ενώ τα πιτσιρίκια να κάνουν τις βουτιές τους . Στην Ελλάδα μερικές μέρες πριν είχε χιονίσει μέχρι και στην Αθήνα , εδώ ο καιρός είναι ανοιξιάτικος με τα λουλούδια να έχουν ξεκινήσει την ανθοφορία .
Τα αξιοθέατα της πόλης είναι λίγα .Πρώτα το φρούριο της Ακάμπα . Είναι ωραίο να το δεις απ’ έξω αλλά απογοητευτικό αν το επισκεφτείς στο εσωτερικό του . Παραμελημένο με πολλά σκουπίδια όλο το 2018 ήταν κλειστό για ανακαίνιση ( επειδή μια ομάδα έκανε κακή δουλειά στη δεκαετία του 1960) αλλά αν κάποιος θέλει μπορεί να μπει . Το φρούριο της Aqaba χρησιμοποιήθηκε για την προστασία της πόλης, αλλά το χρησιμοποιούσαν και σαν χάνι τα καραβάνια. Κατά τη διάρκεια της Αραβικής Επανάστασης, ήταν το σημείο που ο Λόρενς και οι μαχητές, πολιόρκησαν τους Τούρκους. Γραφικό και ιστορικό. Η είσοδος κοστίζει 1 δηνάριο. Υπάρχουν ολόγυρα πολλά φοινικόδεντρα .
Το κάστρο χτίστηκε αρχικά από τον σουλτάνο Mamluk Al-Ashraf Qansuh al-Ghawri τον 16ο αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκεί μπροστά βρίσκεται η Σημαία της αραβικής εξέγερσης από τους Οθωμανούς . Προσοχή δεν είναι η σημαία της Ιορδανίας . Είναι τόσο μεγάλη που πιθανότατα τη βλέπουν από το διάστημα . Είναι η μεγαλύτερη σημαία του Αραβικού κόσμου με ύψος 130 μ.
Πάντως τις μέρες που είμασταν στην πόλη είδαμε μόνο το κοντάρι . Η σημαία έλειπε.
Δίπλα στο φρούριο βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Άκαμπα . Είναι ένα μίνι μουσείο όπου το εισιτήριο κοστίζει 2 JD. Είναι μικρό, αλλά έχει καλές πληροφορίες. Το μουσείο αποτελείται από μερικά δωμάτια με μικρές συλλογές. Είναι αρκετά ενδιαφέρον. Δεν είναι πάρα πολλοί οι επισκέπτες εδώ.
Αρχικά χτίστηκε ως παλάτι για τον ιδρυτή της Χασεμιτικής δυναστείας Χουσεΐν Μπιν Αλί, φιλοξενεί μια συλλογή έργων τέχνης του Χαλκού που χρονολογείται από το 4.000 π.Χ. Μεταξύ ορισμένων από τα γνωστά κομμάτια του μουσείου είναι μια συλλογή από μεσαιωνικά αντικείμενα από τον 7ο έως τις αρχές του 12ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των νομισμάτων Fatmid και μια μεγάλη επιγραφή ενός Κορανικού στίχου που κάποτε κρεμόταν πάνω από την ανατολική πύλη της Aqaba.
Η βόλτα μας έφερε κοντά στο τζαμί Al Hussein Bin Ali ανάμεσα στο Σουκ και την παραλία .
Το τζαμί πήρε το όνομά του από τον Χουσεΐν Μπιν Αλί ο οποίος ήταν ο Εμίρης της Μέκκας από το 1908 μέχρι το 1917. Γνωστός ως ο ιδρυτής της Αραβικής εξέγερσης, ο Al Sharif Hussein Bin Ali στάθηκε αντιμέτωπος της οθωμανικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.
Με την λευκή δομή, τα περίπλοκα γυάλινα παράθυρα και τους εκπληκτικούς μιναρέδες, το τζαμί Al Hussein Bin Ali είναι ένας φάρος ισλαμικής αρχιτεκτονικής ανάμεσα στη φασαρία της πόλης. Διαθέτει επίσης τον μεγαλύτερο θόλο ανάμεσα στα τζαμιά της Ιορδανίας . Θεωρείται ως κύριο τζαμί της Aqaba. Το βράδυ φωτίζεται όμορφα . Είναι το τρίτο αξιοθέατο που έχει να επιδείξει η Άκαμπα . Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
¨Ένας καλοσυνάτος φύλακας μας ενημερώνει πως αν θέλουμε να μπούμε θα πρέπει να φορέσουμε μαντήλες . Επίσης θα πρέπει να βιαστούμε καθώς σε 15 λεπτά θα αρχίσει η προσευχή και θα πρέπει να έχουμε βγει . Έτσι κι έγινε .
Όμορφο μικρό τζαμί με ωραία σχέδια από μάρμαρα .
Τελειώνοντας συνεχίζουμε την βόλτα μας στη πόλη και καταλήγουμε στην διπλανή πλατεία στο μαγαζί Ali baba . Το φαγητό είναι καλό αλλά ακριβό . Σέρβιρε και μπύρα με αλκοόλ με 4,5 δηνάρια το κουτάκι . Τελικά μας ήρθε στα 20 δηνάρια το άτομο το δείπνο .
ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ
Την επόμενη ημέρα το πρωί πήγαμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο . Είχαμε κάνει κράτηση μέσω ίντερνετ στην εταιρεία Vips cars καθώς είχαμε βρει μια καλή τιμή . Η εταιρεία βρισκόταν στο συγκρότημα του ξενοδοχείου Μίνα . Είμασταν 6 άτομα και ή θα νοικιάζαμε 2 αυτοκίνητα ή ένα βανάκι . Προτιμήσαμε το βαν να είμαστε άνετοι μιας και είχαμε το αναπηρικό καροτσάκι μαζί μας .
Πηγαίνοντας προς το γραφείο δεν μπορέσαμε να μην προσέξουμε μια όμορφη πλατεία στη διαδρομή μας .
Στο γραφείο αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα καθώς η πιστωτική κάρτα κόλλησε και δεν μπορούσε να γίνει η κράτηση . Οι άνθρωποι του γραφείου όμως ήταν πολύ ευέλικτοι και τελικά μας ζήτησαν να κάνουμε κράτηση με χρεωστική κάρτα και έτσι πήραμε το αυτοκίνητο .
Πήγαμε στο ξενοδοχείο που οι υπόλοιποι ήταν κιόλας έτοιμοι και φορτώσαμε τα πράγματα .
Κατεβήκαμε στην πόλη στο Hashem son’s που βρίσκεται απέναντι από το τζαμί που πήγαμε χθες . Φημισμένο για το πρωινό του μαζεύει πολύ κόσμο . Μας το σύστησε το ξενοδοχείο καθώς από αυτό το μαγαζί παραγγέλνουν το πρωινό στο ξενοδοχείο .
Η σύσταση άξιζε μιας και σερβιριστήκαμε στα γρήγορα με όλα τα τοπικά καλούδια που έχει να προσφέρει η Ιορδανία . Μας έφεραν 6 διαφορετικά πιάτα και όσες πίτες θέλαμε . Επίσης πατάτες και διάφορες σάλτσες . Μαζί με τον καφέ μας στοίχισε το άτομο 3.5 δηνάρια . Δοκιμάζοντας από όλα τα διαφορετικά πιάτα που μας έφεραν στο τραπέζι χορτάσαμε και αναχωρήσαμε .
Σήμερα το πρόγραμμα είχε διαμονή στο Wadi rum .
Πήραμε την Desert Highway η οποία ήταν ένας άνετος δρόμος 2,5 λωρίδων ανά κατεύθυνση με μεγάλο κενό ανάμεσά τους . Το οδόστρωμα όμως χρήζει ανακαίνισης κάτι που έχει ξεκινήσει σε πολλά τμήματα του . Το αυτοκίνητο όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα στην Ιορδανία καίνε αμόλυβδη 90 . Η σούπερ τους είναι η αμόλυβδη 95 , αυτή που έχουμε εμείς εδώ σαν απλή . Αμόλυβδη 100 δεν υπάρχει . Η τιμή της αμόλυβδης 90 είναι 0.695 δηνάρια δηλαδή 85 λεπτά ενώ της αμόλυβδης 95 είναι 0.905 δηνάρια δηλαδή 1.11 ευρώ .
Η απόσταση του Wadi rum από την Άκαμπα είναι 62 χλμ. ενώ ο χρόνος που απαιτείται είναι μία ώρα .
Εάν είχατε αναρωτηθεί ποτέ, πως θα ήταν εάν περπατούσατε στη “Κοιλάδα της Σελήνης”, ιδού η ευκαιρία. Η έρημος του Wadi Rum, δεν έχει αποκτήσει τυχαία αυτό το προσωνύμιο, αφού πρόκειται για ένα μέρος απόκοσμης, και άγριας ομορφιάς. Όσοι θα έχετε την τύχη να το επισκεφτείτε, θα κρατήσετε την εικόνα του ζωντανή στο μυαλό και στις καρδιές σας.
Πρόκειται για μια έκταση 720 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή της UNESCO. Το χαρακτηριστικό τοπίο, με την κόκκινη άμμο και τα βραχώδη υψώματα σμιλεμένα από τις ανεμοθύελλες, έχει υπάρξει η γη των Βεδουίνων για χιλιάδες χρόνια.
Για αιώνες υπήρξε ο δρόμος των καραβανιών που ένωναν την Σαουδική Αραβία με την Δαμασκό. Αυτό μαρτυρούν τα περίπου 30.000 πετρογλυφικά, δηλαδή τα μηνύματα που άφηναν χαραγμένα τα διερχόμενα καραβάνια για τα επόμενα, με πληροφορίες ζωτικής σημασίας για την διάσχιση της ερήμου.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι μνημόνευαν τ’ αμπέλια και τις ελιές που υπήρχαν κάποτε κοντά στις πηγές, οι Ναβαταίοι το προσάρτησαν στο βασίλειο τους, ενώ στα νεότερα χρόνια, ο Λόρενς της Αραβίας την έκανε το ορμητήριο του, κατά την διάρκεια της Αραβικής επανάστασης.
Φτάσαμε στο Wadi Rum Visitor Center και σταματήσαμε να βγάλουμε εισιτήρια . Η είσοδος κοστίζει 5 δηνάρια δηλαδή 6 ευρώ το άτομο .
Η είσοδος στην έρημο γίνεται από το κέντρο επισκεπτών, όπου για προφανείς λόγους καταγράφονται όλοι οι επισκέπτες. Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια γρήγορη επίσκεψη στο μουσείο, που παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Wadi Rum, και τις φυλές των Βεδουίνων. ». Στο καλοφτιαγμένο Κέντρο Υποδοχής Επισκεπτών θα βρούμε πληροφοριακό υλικό για την περιοχή, σουβενίρ αλλά κι ένα απλό εστιατόριο με νόστιμο φαγητό σε μια αυλή-πανόραμα της ερήμου.
Καθώς θα διασχίζουμε την κόκκινη άμμο θα δούμε να ξεφυτρώνουν μικροί και μεγάλοι βραχώδεις σχηματισμοί από ψαμμίτη, μερικοί εκ των οποίων έχουν το μέγεθος βουνού. Η ώρα της δύσης και της ανατολής δίνουν μια άλλη διάσταση στην όλη εμπειρία, και εάν δεν σας έχει ήδη συμβεί, αυτές τις ώρες η έρημος σίγουρα θα σας πλανέψει.
Εδώ και αιώνες, τέσσερις φυλές Βεδουίνων έχουν κάνει το αφιλόξενο Wadi Rum το σπίτι τους. Η μετακίνηση των νομαδικών πληθυσμών από τη Σαουδική Αραβία ξεκίνησε πριν 2500 χρόνια, ενώ σήμερα το σύνολο των Βεδουίνων της χώρας, απαρτίζει το 33-40% του πληθυσμού.
Οι συνθήκες διαβίωσης τους, παρέμειναν σκληρές μέσα στους αιώνες, και μόλις τις τελευταίες δεκαετίες υιοθέτησαν συνήθειες που τους διευκολύνουν στη καθημερινότητα τους. Στις μέρες μας, μόνο ένα μικρό ποσοστό Bedu του Wadi Rum, όπως είναι η Αραβική τους ονομασία, ακολουθούν την νομαδική ζωή, ενώ το κύριο μέρος του πληθυσμού διαμένει στα οχτώ χωριά που βρίσκονται εντός κι εκτός της προστατευόμενης περιοχής.
Οι Βεδουίνοι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ιορδανικής κοινωνίας, κι έχουν βαθιές αξίες ριζωμένες στη κουλτούρα τους. Μέχρι και σήμερα ο αρχαίος κώδικας τιμής μεταξύ της εκάστοτε φυλής, τηρείται ευλαβικά. Μια από τις αρχές τους είναι, ότι ένας Βεδουίνος πρέπει να είναι φιλόξενος και έντιμος, και αν δεν πράττει αναλόγως, το σύνολο της φυλής φέρει την ευθύνη. Αυτή η στάση ζωής έχει μεταφερθεί και στο τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων τους, αφού το 90% του πληθυσμού ασχολείται με τον τουρισμό.
The Seven Pillars of Wisdom ( Οι επτά πυλώνες της σοφίας ) . Καθώς εισέρχεστε στην έρημο, το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος που θα συναντήσουμε , είναι ένας επιβλητικός βραχώδης σχηματισμός, ο οποίος πήρε τ’ όνομα του από το ομώνυμο βιβλίο του Λόρενς της Αραβίας, το οποίο υπήρξε κι αιτία για να γίνει γνωστή η περιοχή. Το εκπληκτικό βουνό βρίσκεται απέναντι από το κέντρο επισκεπτών του Wadi Rum. Στη γλώσσα των Βεδουίνων αναφέρεται σε αυτό το βουνό ως Jabbal Al Mazmar . Κοιτάζοντας προσεκτικά το βουνό, πέντε πυλώνες φαίνονται ξεκάθαρα, ενώ οι άλλοι δύο είναι τοποθετημένοι γύρω από τη γωνία. Είναι ένα έργο τέχνης που ξεκινάει από την κόκκινη γραφική άμμο. Είναι μια αγαπημένη θέση πεζοπορίας και ίσως ένα από τα πιο φωτογραφικά βουνά στην περιοχή.
Έχουμε κλείσει εδώ και καιρό με το Rum light Camp . Η τιμή που έχουμε κλείσει είναι 19 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο στη σκηνή με βραδινό μπάρμπεκιου και πρωινό . Με τον ιδιοκτήτη της κατασκήνωσης έχουμε κλείσει και ολοήμερη ξενάγηση με 4Χ4 αυτοκίνητο στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου . Η τιμή για το τουρ ήταν 35 δηνάρια το άτομο δηλαδή 43 ευρώ .
Να ενημερώσω ότι στο ξενοδοχείο που μείναμε στην Άκαμπα βρήκαμε έναν Βεδουίνο γνωστό του ξενοδόχου που μένει στο Wadi rum και μας έδωσε τιμή 25 δηνάρια το άτομο .Κρατήσαμε τηλέφωνο για παν ενδεχόμενο αλλά θεωρήσαμε ότι εφ όσον έχουμε κλείσει τη διαμονή μας εκεί να κάναμε το τουρ με το ίδιο άτομο .
Η περιοχή είναι προστατευόμενη και δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις ξενοδοχείων . Επιτρέπεται όμως η κατασκήνωση σε οργανωμένες εγκαταστάσεις που έχει δοθεί άδεια να το εκμεταλλεύονται οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής οι Βεδουίνοι.
Μπήκαμε με το αυτοκίνητο στην προστατευόμενη περιοχή επιδεικνύοντας το εισιτήριο στην είσοδο του χώρου Wadi rum . Ο ιδιοκτήτης μας περίμενε στο Wadi Rum Village που βρίσκεται στα 5χλμ από το Visitor Center . Στο πάρκινγκ του χωριού μας περίμενε ένας χαρωπός νεαρός ο Αμπντούλ . Σε ένα αυτοκίνητο φόρτωσε τις βαλίτσες που θα πηγαίνανε κατευθείαν στο σημείο της κατασκήνωσης ενώ οι υπόλοιποι σε ένα 4Χ4 για να ξεκινήσουμε το τουρ .
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας μέσα στη ιδιαίτερη αυτή έρημο βλέποντας απίστευτα τοπία . Πρώτη στάση ένα σημείο με υπέροχη θέα αν ανέβαινες έναν αμμόλοφο . Στη βάση μια εγκατάσταση από έναν βεδουίνο παρέχει σκιά , τσάι , διάφορα σουβενίρ και σανίδες για να κάνεις σερφ στον αμμόλοφο
Σκαρφαλώσαμε στον αμμόλοφο και η θέα μας αποζημίωσε .
Φυσικά η κοπέλα με το καροτσάκι έμεινε στη βάση του αμμόλοφου στην εγκατάσταση του Βεδουίνου . Ο Αμπντούλ ευγενέστατος την κέρασε ενα ποτήρι τσάι μεχρι να κατέβουμε .
Στη συνέχεια Το φαράγγι Khazali , μια βαθιά στενή σχισμή στην πλαγιά του βουνού, που περιέχει περισσότερες επιγραφές στα βράχια . Αυτό το φαράγγι είναι όμορφο με τα κόκκινα βράχια σαν τείχη που φιλοδοξούν να αγγίξουν τον ουρανό.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό πετρογλυφικών. Τα σύμβολα, όπως καμήλες, πηγές, και μονοπάτια, θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε το τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των καραβανιών.
Ομαλή πρόσβαση υπάρχει μόνο στην αρχή της διαδρομής . Στη συνέχεια θα χρειαστεί καλή φυσική κατάσταση και καλά παπούτσια
Ένα από τα πιο φωτογραφισμένα σημεία του Wadi Rum είναι η Jebel Umm Fruth , όπως ονομάζεται η μεσαίου μεγέθους εναέρια γέφυρα που σχηματίζουνε τα βράχια, κι έχει μορφή αψίδας.
Η ανάβαση είναι εύκολη, η θέα είναι συναρπαστική, και το αποτύπωμα άκρως φωτογραφικό.
Η Jebel Burdah , ή αλλιώς η μεγάλη γέφυρα, είναι σαφώς μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη από την Jebel Umm Fruth. Παρουσιάζει όμως μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, και απευθύνεται σε όσους έχουν καλή φυσική κατάσταση.
Αυτή η πέτρινη γέφυρα, βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 30 μέτρα από το έδαφος, είναι προσβάσιμη μόνο με 4x4 αυτοκίνητο .
Το σπίτι του Λόρενς , τα συντρίμμια ενός οικοδομήματος χτισμένου πάνω σε ένα οίκημα από την περίοδο των Ναβαταίων, είναι ένα από τα πιο γνωστά σημεία ενδιαφέροντος. Ο Βρετανός που βοήθησε να οδηγήσει την Αραβική επανάσταση εναντίον των Οθωμανών τον Α ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά εάν όντως σχετίζετε με τον Λόρενς της Αραβίας, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική τοποθεσία με υπέροχη θέα και μια γρήγορη στάση για ένα ποτήρι αναζωογονητικού τσαγιού. Κοντά στο κτίριο υπάρχει μια επιγραφή Nabataean που αναφέρει το αρχαίο όνομα της περιοχής του Iram.
Η κοπέλα με το σπασμένο πόδι είχε αρχίσει να την ενοχλεί με τα τραντάγματα στους αμμόλοφους . Σε κάθε αξιοθέατο στη βάση πάντα υπάρχει ένας στεγασμένος χώρος με τσάι και σουβενίρ .
Ο Αμπντούλ τη βοήθησε να καθίσει σε αυτό τον χώρο και της πρόσφερε τσάι .Από ευγένεια παραγγείλαμε και οι υπόλοιποι . Όταν ρωτήσαμε πόσο στοιχίζει το τσάι μας είπε ότι είναι δωρεάν . Αν θέλουμε δίνουμε ένα φιλοδώρημα ή αγοράζουμε κάτι από τα σουβενίρ .
Αγοράσαμε κάτι από τα σουβενίρ .
Η πηγή του Λόρενς μπορεί να μην σας εντυπωσιάσει σε ότι αφορά τη συγκέντρωση νερού, η θέα όμως θα σας κόψει την ανάσα, και σίγουρα θα εκτιμήσετε τη δροσιά που βγάζει η σκιά της γηραιάς συκιάς. Για τους Βεδουίνους, η πηγή ήταν μια μεγάλη δύναμη ζωής για αιώνες.
Είπαμε πως το Wadi Rum το χαρακτηρίζει το κόκκινο χρώμα της άμμου. Αυτό που δεν είπαμε, είναι ότι σε ένα τμήμα της ερήμου, η άμμος είναι λευκή. Στο σημείο που η λευκή και η κόκκινη άμμος συναντιούνται, δημιουργούνται τεράστιοι αμμόλοφοι, οι οποίοι αποτελούν την παιδική χαρά του Rum.
Κοντεύει να βασιλέψει ο ήλιος και ο Αμπντούλ παίρνει τον δρόμο για την κατασκήνωση .
Μας αφήνει εκεί να τακτοποιηθούμε στα δωμάτια μας και να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το διπλανό λοφάκι ενώ αυτός φεύγει να μαζέψει ξύλα από την έρημο . Μας φάνηκε περίεργο αλλά η φύση έχει προβλέψει και γι αυτό . Υπάρχουν σημεία που η άμμος όταν αποτραβιέται από τις αμμοθύελλες έχει ξεχώσει τις ρίζες από χαμηλά φυτά που ευδοκιμούν σε ορισμένα σημεία . Αυτές οι ρίζες είναι διαθέσιμες στους ντόπιους .
Καθώς ο ήλιος αποτραβιέται από τον ορίζοντα και έχουμε μείνει να τον βλέπουμε να χάνεται έχουμε πέσει σε μια υπέροχη ηρεμία παρατηρώντας αυτή την γωνιά του πλανήτη . Τότε γυρίζει ο Αμπντούλ φορτωμένος ρίζες και σε μια τρύπα τις πετάει και βάζει φωτιά .
Μόλις καταλαγιάζει η φωτιά σε ένα καζάνι από μαντέμι που είναι χωμένο μέσα στην άμμο δίπλα στη φωτιά βάζουν το φαί μας το σκεπάζουν με ένα καπάκι , ένα πανί από πάνω και στο τέλος εγκλωβίζουν με άμμο τη φωτιά και το φαΐ αφήνοντας να γίνουν στα σπλάχνα της γης .
Η εγκατάσταση στη ρίζα ενός βράχου έχει τουαλέτες μπάνια για ντους ένα μεγάλο χώρο με ένα κεντρικό τζάκι στη μέση του χώρου και φωτοβολταικά που γεμίζουν κάπου μερικές μπαταρίες προσφέροντας μας για όλο το βράδυ φωτισμό στις σκηνές αλλά και στον χώρο που καθόμαστε .
Δίπλα στο τζάκι μια μεγάλη τσαγιέρα με άφθονο τσάι είναι διαθέσιμο να πιούμε μέχρι να σκάσουμε .
Αρχίζουμε τις κουβέντες για τη ζωή τους σε αυτό τον τόπο ενώ ένα ραδιόφωνο παίζει παραδοσιακή Ιορδανική μουσική . Μετά από 2 ωρίτσες το φαί είναι έτοιμο και πηγαίνουμε να το ξεθάψουμε .
Το φέρνουμε στην τραπεζαρία ενώ ανά άλλο άτομο έχει ταυτόχρονα ετοιμάσει στην κουζίνα πατάτες , μια σούπα λαχανικών , πίτες , χούμους και διάφορες άλλες σάλτες . Πέφτουμε με τα μούτρα στο φαΐ γιατί με την όλη ταλαιπωρία η κοιλιά έχει από ώρα αρχίσει να παίζει ταμπούρλο .
Το φαί είναι υπερβολικά πολύ που μας φέρνει νύστα . Ο Αμπντούλ δεν μας αφήνει όμως καθώς εκείνη την ώρα έρχονται δυο φίλοι του . ένας με μια κιθάρα και ένας με ένα τύμπανο στρώνονται κάτω δίπλα στη φωτιά και αρχίζουν να τραγουδάνε Βεδουίνικα τραγούδια .
Μας παρασέρνει και αρχίζουμε να χορεύουμε . Ευκαιρία να χωνέψουμε όλο αυτό το φαΐ .
Παρόλη την ωραία παρέα και την όμορφη μουσική τα μάτια δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο ανοικτά και τους καληνυχτίζουμε .
Ηταν μια γεμάτη μέρα . Θα νόμιζε κανείς οτι καταφέραμε και στριμώξαμε μια ολόκληρη βδομαδα σε μια μονο μέρα . Τόσο γεμάτοι και πλήρεις νιώθαμε καθώς αποτραβηχτήκαμε στις σκηνές μας
