Όταν ήρθε η σειρά του, τι τον ρώτησες? "What would you like?" ή "Τι θα θέλατε παρακαλώ?" ?Λονδίνο. Πρωινή βάρδια στη δουλειά. Το εστιατόριο είναι τίγκα γεμάτο και μπροστά στο ταμείο μου, για φαί/ροφήματα takeaway, υπάρχει μια μεγάλη ουρά. Παίρνω μαζεμένες παραγγελίες για να φτιάξω όλους μαζί τους καφέδες μπας και φύγει η ουρά πιο γρήγορα ενώ και οι σερβιτόροι με βομβαρδίζουν με τα δικά τους. Ρωτάω τον πρώτο στη σειρά, τον δεύτερο, τον τρίτο και τρέχω να τα ετοιμάσω- ο τέταρτος, έλληνας με τα όλα του, μιλάει διακριτικότατα (...) στη γκόμενα του στο κινητό "Ναι μωράκι μου θα έρθω. Ναι, έχω σταματήσει να πάρω ένα καφέ αλλά έχω εδώ μία που κάνει να πούμε πενήντα ώρες.."
Εγώ πάντως τα κατάφερα στην Ουρουγουάη χωρίς λέξη Ισπανικά... 2 μέρες, ένα και μοναδικό πρόβλημα συνάντησα, στο εκδοτήριο της Buquebus στο σταθμό στο Tres Cruces όταν προσπαθούσα να βγάλω εισιτήρια... Ούτε λέξη Αγγλικά, παρότι πουλούσαν διεθνή ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Τα είχα καταφέρει όλα μια χαρά με γλώσσα σώματος και γραμμένα νούμερα, εκτός από ένα σημείο που χρειάστηκε να παρέμβει κάποιος για να μου μεταφράσει το "σήμερα ή αύριο" που με ρώταγε ο πωλητής...Παλιά δούλευα σε Ξενοδοχείο στην Ουρουγουάη. Μια μέρα μου λέει ο υπεύθυνος ότι είναι κάτι πελάτες και δεν μπορεί να συνεννοηθεί κανείς μαζί τους και να πάω εγώ να προσπαθήσω.. Πλησιάζω και ακούω σε άπταιστα Ελληνικά: τι στο διάολο θα φάμε εδώ? Θα πεθάνουμε στην πείνα!! ήταν μια χαρά άνθρωποι αλλά αποφάσισαν να φύγουν εκτός γκρουπ για ένα βράδυ χωρίς να υπολογίσουν πως εάν δεν μιλάς εκεί ισπανικά την έχεις βαμμένη....
τετοια γνωριμια την θελω και εγω:roll:όταν πρωτοπήγα για σπουδές Αγγλία το 96 τις πρώτες μέρες άκουγα ελληνικά και γυρνούσα χαμογελώντας και ρωτούσα Έλληνας??ε αυτό κράτησε κανένα μήνα μετά άλλαζα δρόμο..το ίδιο κάνω και στα επόμενα ταξίδια μου στο εξωτερικό που όποια πέτρα κ ν ανοίξεις βλέπεις. Ελληνα..Το σόκ ήταν στη Bora Bora 24 ώρες μακριά από Ελλάδα..και στο πρωινό γκρίνιαζα αλλά ελληνικά και ακούω..να φάς ανανά είναι πολύ νόστιμος!!!αλλά τελικά ήταν μετανάστες της Αμερικής, γίναμε φίλοι και μας φιλοξένισαν και 2 εβδομάδες στο L.A αρα έχει και καλά του...που και που...
Αμα εισαι αργη καλα σου 'πε...Λονδίνο. Πρωινή βάρδια στη δουλειά. Το εστιατόριο είναι τίγκα γεμάτο ..........."Ναι μωράκι μου θα έρθω. Ναι, έχω σταματήσει να πάρω ένα καφέ αλλά έχω εδώ μία που κάνει να πούμε πενήντα ώρες.."
χμ....Ελληνική υπερβολή ήταν! Και η απελπισία τους που προσπαθούσαν να συνεννοηθούν με 3 άτομα πριν από εμένα και δεν έβγαζαν άκρη!!! Τουλάχιστον φάγανε μετά καλά αν και δεν τους ξαναείδα ποτέ!
Εμένα πάντα μου αρέσει να συναντάω Έλληνες στο εξωτερικό και κυρίως στα ποιο περίεργα μέρη! έχει την πλάκα του