Μετά από αρκετά χρόνια που απέφευγα την Ολυμπιακή αποφάσισα στις 24 Φλεβάρη να την εμπιστευτώ για μία πτήση από Θεσσαλονίκη προς Λάρνακα μέσω Αθήνας. Ο λόγος ήταν αφενός ότι βρήκα καλύτερη τιμή από τις απευθείας πτήσεις που είχε η Aegean και η Cyprus την ίδια μέρα και αφετέρου ότι μετά από την αλλαγή ιδιοκτησίας είχα ακούσει σποραδικά κάποια καλά λόγια και θεώρησα πλέον ότι ήταν η ώρα να δώσω μια ευκαιρία στην Ολυμπιακή και να την γνωρίσω ξανά. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ -εκ του αποτελέσματος- και αποτέλεσμα μια μεγάλη ταλαιπωρία (δε θα πω άνευ προηγουμένου για την περίπτωσή μου επειδή κάποιοι συνεπιβάτες μου βρέθηκαν σε πολύ χειρότερη μοίρα από μένα).
Η ιστορία ξεκίνησε από την κακοκαιρία που επικρατούσε στο Βενιζέλος και δεν άφηνε την πτήση που θα ερχόταν Θεσσαλονίκη (και να επιβιβάσει εμάς) να ξεκινήσει στην ώρα της. Παρά την ανησυχία όλων μας, όλοι κατανοούσαμε το γεγονός και κανείς δεν προσπάθησε να λαϊκίσει κατά της εταιρίας. Η κοπέλα στη θύρα επιβίβασης ήταν εξυπηρετικότατη και προσπαθούσε να ασχοληθεί με το πρόβλημα του κάθε επιβάτη επικοινωνώντας συνεχώς με τα εκδοτήρια.
Κρίμα που σε αντίθεση με την βιτρίνα αυτή, οι προϊστάμενοί της σταθήκαν κατώτεροι των περιστάσεων και η ενημέρωση που της κάνανε -και καλά- ήταν στην ουσία ότι ήθελε να ακούσει ο καθένας μας, με προφανή σκοπό να ξεφορτωθούν το πρόβλημα.
Η πτήση από Αθήνα ξεκίνησε τελικά στις 13:30 και η περιβόητη πτήση 909 για Αθήνα προγραμματίστηκε να αναχωρήσει 14:40. Εκεί κάπου ξεκινάει και το θέατρο του παραλόγου για εμάς. Αφού ενημέρωσαν τους επιβάτες που δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβουν τις ανταποκρίσεις τους ωρολογιακά, είπαν στους υπόλοιπους ότι όσοι είχαν ανταπόκριση από 16:00 και μετά δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα. Μάλιστα για να καθησυχάσουν τους πιο επιφυλακτικούς, μας διαβεβαίωναν ότι οι προϊστάμενοι τους έχουν συνεννοηθεί με όλες τις εταιρίες που περιμένουν επιβάτες στην Αθήνα. Κάποιο που είχαν δύσκολες περιπτώσεις επέμεναν, για να ακούσουν τις ίδιες διαβεβαιώσεις.
Τελικά, περίπου 14:55 η πτήση ήταν έτοιμη για αναχώρηση και 15:50 προσγειωνόμαστε στο Βενιζέλος για να ξεκινήσει να ξετυλίγεται το σκηνικό της κοροϊδίας από μεριάς της Ολυμπιακής. Η υπάλληλος που μας περίμενε απλά μας ενημέρωσε ότι κανένα αεροπλάνο δε μας περίμενε ρίχνοντας ευθύνες στις άλλες εταιρίες, πράγμα που επιβεβαιώνει το ότι από Θεσσαλονίκη ήθελαν απλά να μας ξαποστείλουν Αθήνα και να κόψουμε το λαιμό μας μετά και δεν εξηγεί γιατί δε μας περίμεναν οι ανταποκρίσεις που ήταν της ίδιας της Ολυμπιακής. Συγκεκριμένα εγώ πετούσα για Λάρνακα και ακόμη και περπατώντας σε 5 λεπτά θα είχα φτάσει στη θύρα αν δεν είχαν φροντίσει εκβιαστικά να κατεβάσουν την αποσκευή μου, δείχνοντάς μου ότι απλά δε θέλουν να με εξυπηρετήσουν ώστε να προλάβω την πτήση μου. Αντί αυτού μου άλλαξαν την κράτηση για τις 21:00.
Ο μόνος λόγος που ο θυμός μου συγκρατήθηκε σε κάποια επίπεδα ήταν ότι οι συνεπιβάτες που ήταν στην ίδια κατάσταση είχαν πολύ τραγικότερες ιστορίες. Είχαν πτήσεις για Παρίσι, Βρυξέλλες και Μπανγκόγκ για τις οποίες τους διαβεβαίωναν ότι τους περίμεναν, ενώ στην Αθήνα τους είπαν ότι οι εταιρίες ούτε καν τους άκουσαν για αυτό το θέμα. Επιβάτες που έμειναν μετέωροι στην Αθήνα ψάχνοντας να βγάλουν άκρη. Αποκορύφωμα μία ισπανόφωνη, η οποία με επιμονή στην Θεσσαλονίκη ενημέρωνε ότι έχει πτήση για Μαδρίτη με προορισμό τη Χιλή -αν δε κάνω λάθος- και ότι τα εκδοτήρια έκλειναν πριν την άφιξη μας στην Αθήνα κι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει κάποια διαδικασία εκεί για το ταξίδι της. Αφού τη διαβεβαίωσαν ότι έχουν συνεννοηθεί με την Iberia, φτάνοντας της είπαν ότι δεν έχουν ιδέα για το τι τους λέει. Δε μπορώ να διανοηθώ το πως ένιωσε για την ελληνική “φιλοξενία” και την απογοήτευσή της.
Προσωπικά έπεσα στα μαλακά, αφού ήμουν ο μόνος που μπορούσα να πετάξω την ίδια μέρα, όμως αν δε μας κορόιδευαν στη Θεσσαλονίκη θα μπορούσα να ακυρώσω το εισιτήριο και να πετάξω είτε με Aegean στις 14:30 είτε με Cyprus στις 14:55. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτό ακριβώς να ήθελαν α αποφύγουν από όλους μας. Μπορούσαν να μας σεβαστούν και να σκεφτούν ότι αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξουμε από Αθήνα να μας δώσουν την επιλογή να πάμε στα σπίτια μας στη Θεσσαλονίκη και να πετάξουμε άλλη μέρα και όχι να μας ταλαιπωρήσουν ,με σκοπό να βγάλουν την υποχρέωση της πτήσης και μετά να κόψουμε το λαιμό μας.
Την ελεημοσύνη του κουπονιού 4 ευρώ δεν τη σχολιάζω, απλά πήρα μια μπαγκέτα και την έδωσα σε ένα παιδάκι που περίμενε παραδίπλα -να μην πάει χαμένο το κουπόνι- και πέρασα την αναμονή μου στο lounge της Aegean που παρά την “απιστία” μου με περίμενε να με φιλοξενήσει (κάτοχος χρυσής κάρτας βλέπετε) άσχετα αν δεν πετούσα μαζί τους. Οι ώρες αναμονής, η ζεστασιά του lounge και η μικρή μου περιπέτεια με έκαναν να αναλογιστώ το τι πέρασα και την αντιμετώπιση που είχαμε και πλέον μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό το λάθος δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Η περιπέτεια μου έχει εξιστορηθεί ήδη σε συγγενικά και κοντινά μου πρόσωπα και ειδικά τα αδέλφια μου που είναι στρατιωτικοί και πετάνε εξωτερικό συχνά, έχουν πάρει την απόφαση να ακολουθήσουν την απόφασή μου,
Μία λάθος αντιμετώπιση επιβατών, αφενός στοιχίζει στην εταιρία πολλά και δαπανηρά εισιτήρια και αφετέρου φέρνει στο μυαλό την παλιά “ότι να 'ναι” Ολυμπιακή. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι οι προϊστάμενοι που κάνανε τις συνεννοήσεις και τις διαβεβαιώσεις προς εμάς να έχουν ξεμείνει από εκείνη την εποχή... Ολυμπιακή... ποτέ ξανά
Η ιστορία ξεκίνησε από την κακοκαιρία που επικρατούσε στο Βενιζέλος και δεν άφηνε την πτήση που θα ερχόταν Θεσσαλονίκη (και να επιβιβάσει εμάς) να ξεκινήσει στην ώρα της. Παρά την ανησυχία όλων μας, όλοι κατανοούσαμε το γεγονός και κανείς δεν προσπάθησε να λαϊκίσει κατά της εταιρίας. Η κοπέλα στη θύρα επιβίβασης ήταν εξυπηρετικότατη και προσπαθούσε να ασχοληθεί με το πρόβλημα του κάθε επιβάτη επικοινωνώντας συνεχώς με τα εκδοτήρια.
Κρίμα που σε αντίθεση με την βιτρίνα αυτή, οι προϊστάμενοί της σταθήκαν κατώτεροι των περιστάσεων και η ενημέρωση που της κάνανε -και καλά- ήταν στην ουσία ότι ήθελε να ακούσει ο καθένας μας, με προφανή σκοπό να ξεφορτωθούν το πρόβλημα.
Η πτήση από Αθήνα ξεκίνησε τελικά στις 13:30 και η περιβόητη πτήση 909 για Αθήνα προγραμματίστηκε να αναχωρήσει 14:40. Εκεί κάπου ξεκινάει και το θέατρο του παραλόγου για εμάς. Αφού ενημέρωσαν τους επιβάτες που δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβουν τις ανταποκρίσεις τους ωρολογιακά, είπαν στους υπόλοιπους ότι όσοι είχαν ανταπόκριση από 16:00 και μετά δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα. Μάλιστα για να καθησυχάσουν τους πιο επιφυλακτικούς, μας διαβεβαίωναν ότι οι προϊστάμενοι τους έχουν συνεννοηθεί με όλες τις εταιρίες που περιμένουν επιβάτες στην Αθήνα. Κάποιο που είχαν δύσκολες περιπτώσεις επέμεναν, για να ακούσουν τις ίδιες διαβεβαιώσεις.
Τελικά, περίπου 14:55 η πτήση ήταν έτοιμη για αναχώρηση και 15:50 προσγειωνόμαστε στο Βενιζέλος για να ξεκινήσει να ξετυλίγεται το σκηνικό της κοροϊδίας από μεριάς της Ολυμπιακής. Η υπάλληλος που μας περίμενε απλά μας ενημέρωσε ότι κανένα αεροπλάνο δε μας περίμενε ρίχνοντας ευθύνες στις άλλες εταιρίες, πράγμα που επιβεβαιώνει το ότι από Θεσσαλονίκη ήθελαν απλά να μας ξαποστείλουν Αθήνα και να κόψουμε το λαιμό μας μετά και δεν εξηγεί γιατί δε μας περίμεναν οι ανταποκρίσεις που ήταν της ίδιας της Ολυμπιακής. Συγκεκριμένα εγώ πετούσα για Λάρνακα και ακόμη και περπατώντας σε 5 λεπτά θα είχα φτάσει στη θύρα αν δεν είχαν φροντίσει εκβιαστικά να κατεβάσουν την αποσκευή μου, δείχνοντάς μου ότι απλά δε θέλουν να με εξυπηρετήσουν ώστε να προλάβω την πτήση μου. Αντί αυτού μου άλλαξαν την κράτηση για τις 21:00.
Ο μόνος λόγος που ο θυμός μου συγκρατήθηκε σε κάποια επίπεδα ήταν ότι οι συνεπιβάτες που ήταν στην ίδια κατάσταση είχαν πολύ τραγικότερες ιστορίες. Είχαν πτήσεις για Παρίσι, Βρυξέλλες και Μπανγκόγκ για τις οποίες τους διαβεβαίωναν ότι τους περίμεναν, ενώ στην Αθήνα τους είπαν ότι οι εταιρίες ούτε καν τους άκουσαν για αυτό το θέμα. Επιβάτες που έμειναν μετέωροι στην Αθήνα ψάχνοντας να βγάλουν άκρη. Αποκορύφωμα μία ισπανόφωνη, η οποία με επιμονή στην Θεσσαλονίκη ενημέρωνε ότι έχει πτήση για Μαδρίτη με προορισμό τη Χιλή -αν δε κάνω λάθος- και ότι τα εκδοτήρια έκλειναν πριν την άφιξη μας στην Αθήνα κι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει κάποια διαδικασία εκεί για το ταξίδι της. Αφού τη διαβεβαίωσαν ότι έχουν συνεννοηθεί με την Iberia, φτάνοντας της είπαν ότι δεν έχουν ιδέα για το τι τους λέει. Δε μπορώ να διανοηθώ το πως ένιωσε για την ελληνική “φιλοξενία” και την απογοήτευσή της.
Προσωπικά έπεσα στα μαλακά, αφού ήμουν ο μόνος που μπορούσα να πετάξω την ίδια μέρα, όμως αν δε μας κορόιδευαν στη Θεσσαλονίκη θα μπορούσα να ακυρώσω το εισιτήριο και να πετάξω είτε με Aegean στις 14:30 είτε με Cyprus στις 14:55. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτό ακριβώς να ήθελαν α αποφύγουν από όλους μας. Μπορούσαν να μας σεβαστούν και να σκεφτούν ότι αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξουμε από Αθήνα να μας δώσουν την επιλογή να πάμε στα σπίτια μας στη Θεσσαλονίκη και να πετάξουμε άλλη μέρα και όχι να μας ταλαιπωρήσουν ,με σκοπό να βγάλουν την υποχρέωση της πτήσης και μετά να κόψουμε το λαιμό μας.
Την ελεημοσύνη του κουπονιού 4 ευρώ δεν τη σχολιάζω, απλά πήρα μια μπαγκέτα και την έδωσα σε ένα παιδάκι που περίμενε παραδίπλα -να μην πάει χαμένο το κουπόνι- και πέρασα την αναμονή μου στο lounge της Aegean που παρά την “απιστία” μου με περίμενε να με φιλοξενήσει (κάτοχος χρυσής κάρτας βλέπετε) άσχετα αν δεν πετούσα μαζί τους. Οι ώρες αναμονής, η ζεστασιά του lounge και η μικρή μου περιπέτεια με έκαναν να αναλογιστώ το τι πέρασα και την αντιμετώπιση που είχαμε και πλέον μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό το λάθος δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Η περιπέτεια μου έχει εξιστορηθεί ήδη σε συγγενικά και κοντινά μου πρόσωπα και ειδικά τα αδέλφια μου που είναι στρατιωτικοί και πετάνε εξωτερικό συχνά, έχουν πάρει την απόφαση να ακολουθήσουν την απόφασή μου,
Μία λάθος αντιμετώπιση επιβατών, αφενός στοιχίζει στην εταιρία πολλά και δαπανηρά εισιτήρια και αφετέρου φέρνει στο μυαλό την παλιά “ότι να 'ναι” Ολυμπιακή. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι οι προϊστάμενοι που κάνανε τις συνεννοήσεις και τις διαβεβαιώσεις προς εμάς να έχουν ξεμείνει από εκείνη την εποχή... Ολυμπιακή... ποτέ ξανά
. 
