Blondeamon
Member
- Μηνύματα
- 285
- Likes
- 142
Σήμερα κλείνω ακριβώς μια εβδομάδα στο πανέμορφο Εδιμβούργο και νιώθω σαν μικρό παιδί που πήρε το καινούργιο του παιχνίδι.
Θα προσπαθήσω να χωρέσω τις εντυπώσεις σε ενα thread αλλα μην περιμένετε να τα καταφέρω, σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη
Προσγειώθηκα λοιπόν σαν σήμερα το περασμένο Σάββατο με την British Airways στο πολύ εξυπηρετικό αεροδρόμιο της πόλης. Εντός δεκαλέπτου είχαμε ξεμπερδέψει με τις βαλίτσες μας και μπήκαμε με τον αδερφό μου στο ταξί του αεροδρομίου για να μας μεταφέρει στο Granville Guesthouse, ενα πολύ όμορφο Βικτωριανό ξενοδοχείο με ενα δωμάτιο που είχε θέα ολόκληρη την ανατολική πλευρά της πόλης.
Θα προσπαθήσω να χωρέσω τις εντυπώσεις σε ενα thread αλλα μην περιμένετε να τα καταφέρω, σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη
Προσγειώθηκα λοιπόν σαν σήμερα το περασμένο Σάββατο με την British Airways στο πολύ εξυπηρετικό αεροδρόμιο της πόλης. Εντός δεκαλέπτου είχαμε ξεμπερδέψει με τις βαλίτσες μας και μπήκαμε με τον αδερφό μου στο ταξί του αεροδρομίου για να μας μεταφέρει στο Granville Guesthouse, ενα πολύ όμορφο Βικτωριανό ξενοδοχείο με ενα δωμάτιο που είχε θέα ολόκληρη την ανατολική πλευρά της πόλης.
Η κούραση αρκετή και ο ύπνος δεν αργεί να έρθει,φτάνοντας στο ξημέρωμα της Κυριακής να μας βρίσκει όρθιους και πανέτοιμους να κατακτήσουμε την φθινοπωρινή ομορφιά της πόλης.
Η βόλτα μας ξεκινάει με περπάτημα στο Royal Mile, την οδό που οδηγεί στο περίφημο Κάστρο του Εδιμβούργου και αποτελεί το σταυροδρόμι των μεγαλύτερων οδών που απαρτίζουν την Παλιά Πόλη. Σήμερα αποτελεί έναν απο τους πιο γραφικούς δρόμους της πρωτεύουσας γεμάτο με συμπαθητικά μαγαζάκια τοπικού ρουχισμού (ναι εδώ θα βρείτε κίλτ) και θεσπέσιες τοπικές κουζίνες που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό Έλληνα καλοφαγά. Μείνετε μακριά απο burgers καθώς παρόλο ωραία δεν αποτελούν σοβαρό έδεσμα και ζητήστε τοπική κουζίνα όπως Steak and Ale απο το παραδοσιακό διώροφο μαγαζί του Deacon Brodie's με την καταπληκτική ατμόσφαιρα 18ου αιώνα.
Σε απόσταση 10 λεπτών και μην μπορώντας να κρατηθώ απο περιέργεια πήγαμε να εντοπίσουμε το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και συγκεκριμένα τα κτίρια της Πληροφορικής που θα με φιλοξενήσουν για το μεταπτυχιακό μου όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Το μεγάλο 8οροφο κτίριο είναι το κεντρικό building και λέγεται Appleton Tower ενώ ο 4οροφος μεσαιωνικός πύργος της φωτογραφίας με το σλόγκαν "By students for students" είναι ο φοιτητικός σύλλογος του πανεπιστημίου με 2 εστιατόρια, 4 bar (ανάμεσα τους και το γνωστό Library Bar που συνιστώ ανεπιφύλακτα για ενα ποτάκι) και αμέτρητους χώρους εκδηλώσεων, πάρτυ κλπ μέχρι και roof bar.
Παίρνοντας κάποιο απο τα αμέτρητα και αψόγως συνεπή λεωφορεία (οι μεταφορές θα μπούνε σε δικό τους thread ώστε να υπάρχει ενιαία βάση δεδομένων για μελλοντικούς ταξιδιώτες) μετακινηθήκαμε προς το κέντρο της πόλης όπου πρέπει κανείς να δει απο κοντα την Princess Street και τους πανέμορφους Princess Gardens που αποτελούν κέντρο ξεκούρασης και αναψυχής για πολλούς απο τους ντόπιους φοιτητές και νέους. Περπατώντας μέσα απο τα princess gardens βγαίνουμε στο Waverley Station όπου και βρίσκεται ο σταθμος των τραίνων που οδηγούν στην Γλασκώβη, το Λονδίνο και πολλούς άλους προορισμούς. Βρισκόμαστε πλέον στο κέντρο της Νέας Πόλης που απαρτίζεται απο τις οδούς Princess, Rose Street, George Street και φτάνει μέχρι και την Queen St καθώς και τις κάθετες τους Charlotte, Castle, Frederick και η συμπαθητικότατη Hanover Street με τα διάσημα Costa cafe που έχουν θέα την Πινακοθήκη της πόλης που μοιάζει με τον δικό μας Παρθενώνα (εξού και η ονομασία Αθήνα του Βορρα - κατεμενα μια προσβολή στο όνομα του Εδιμβούργου να συγκρίνεται με την γκρίζα αθήνα) .
Στις επόμενες 4 ημέρες επισκέφθηκα πολλά και υπέροχα μέρη χωρις όμως την φωτογραφική μου μηχανή, κάτι που δεν θα ξανα επαναληφθεί ποτε, σας το υπόσχομαι!! Αα και τα καλύτερα?? Μόλις σας έδειξα το 5% της πόλης και ούτε καν το ωραιότερο απο τα κομμάτια της.
Χρόνου και σχολής επιτρέποντος κάθε εβδομάδα θα καλύπτω και καινούρια μέρη και θα παραθέτω πληροφορίες για μεταφορές, διαμονή, φαγητά και τοπική κουζίνα αλλά και εκδηλώσεις & φεστιβάλ που κάθε μήνα είναι συχνά και πολυπληθή σε αυτην την πόλη.(και πολύ ενδιαφέροντα) Πρώτες εντυπώσεις λοιπόν εντυπωσιακές, κανένα παράπονο, τίποτα μεμπτό απο την απίστευτη οργάνωση της πόλης, του Πανεπιστημίου, της ζωής και της διασκεδασης σε αυτη τη πρώτη εβδομάδα που πέρασα εδώ. Απο Δευτέρα παύω να είμαι τοσο τουρίστας και προσαρμόζομαι σαν πολίτης πλέον, θα την μάθω απέξω και απο μέσα και θα σας μεταφέρω τις καλύτερες πληροφορίες.
Viva l΄Edinburgh !!!
Η βόλτα μας ξεκινάει με περπάτημα στο Royal Mile, την οδό που οδηγεί στο περίφημο Κάστρο του Εδιμβούργου και αποτελεί το σταυροδρόμι των μεγαλύτερων οδών που απαρτίζουν την Παλιά Πόλη. Σήμερα αποτελεί έναν απο τους πιο γραφικούς δρόμους της πρωτεύουσας γεμάτο με συμπαθητικά μαγαζάκια τοπικού ρουχισμού (ναι εδώ θα βρείτε κίλτ) και θεσπέσιες τοπικές κουζίνες που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό Έλληνα καλοφαγά. Μείνετε μακριά απο burgers καθώς παρόλο ωραία δεν αποτελούν σοβαρό έδεσμα και ζητήστε τοπική κουζίνα όπως Steak and Ale απο το παραδοσιακό διώροφο μαγαζί του Deacon Brodie's με την καταπληκτική ατμόσφαιρα 18ου αιώνα.
Σε απόσταση 10 λεπτών και μην μπορώντας να κρατηθώ απο περιέργεια πήγαμε να εντοπίσουμε το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και συγκεκριμένα τα κτίρια της Πληροφορικής που θα με φιλοξενήσουν για το μεταπτυχιακό μου όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Το μεγάλο 8οροφο κτίριο είναι το κεντρικό building και λέγεται Appleton Tower ενώ ο 4οροφος μεσαιωνικός πύργος της φωτογραφίας με το σλόγκαν "By students for students" είναι ο φοιτητικός σύλλογος του πανεπιστημίου με 2 εστιατόρια, 4 bar (ανάμεσα τους και το γνωστό Library Bar που συνιστώ ανεπιφύλακτα για ενα ποτάκι) και αμέτρητους χώρους εκδηλώσεων, πάρτυ κλπ μέχρι και roof bar.
Παίρνοντας κάποιο απο τα αμέτρητα και αψόγως συνεπή λεωφορεία (οι μεταφορές θα μπούνε σε δικό τους thread ώστε να υπάρχει ενιαία βάση δεδομένων για μελλοντικούς ταξιδιώτες) μετακινηθήκαμε προς το κέντρο της πόλης όπου πρέπει κανείς να δει απο κοντα την Princess Street και τους πανέμορφους Princess Gardens που αποτελούν κέντρο ξεκούρασης και αναψυχής για πολλούς απο τους ντόπιους φοιτητές και νέους. Περπατώντας μέσα απο τα princess gardens βγαίνουμε στο Waverley Station όπου και βρίσκεται ο σταθμος των τραίνων που οδηγούν στην Γλασκώβη, το Λονδίνο και πολλούς άλους προορισμούς. Βρισκόμαστε πλέον στο κέντρο της Νέας Πόλης που απαρτίζεται απο τις οδούς Princess, Rose Street, George Street και φτάνει μέχρι και την Queen St καθώς και τις κάθετες τους Charlotte, Castle, Frederick και η συμπαθητικότατη Hanover Street με τα διάσημα Costa cafe που έχουν θέα την Πινακοθήκη της πόλης που μοιάζει με τον δικό μας Παρθενώνα (εξού και η ονομασία Αθήνα του Βορρα - κατεμενα μια προσβολή στο όνομα του Εδιμβούργου να συγκρίνεται με την γκρίζα αθήνα) .
Στις επόμενες 4 ημέρες επισκέφθηκα πολλά και υπέροχα μέρη χωρις όμως την φωτογραφική μου μηχανή, κάτι που δεν θα ξανα επαναληφθεί ποτε, σας το υπόσχομαι!! Αα και τα καλύτερα?? Μόλις σας έδειξα το 5% της πόλης και ούτε καν το ωραιότερο απο τα κομμάτια της.
Χρόνου και σχολής επιτρέποντος κάθε εβδομάδα θα καλύπτω και καινούρια μέρη και θα παραθέτω πληροφορίες για μεταφορές, διαμονή, φαγητά και τοπική κουζίνα αλλά και εκδηλώσεις & φεστιβάλ που κάθε μήνα είναι συχνά και πολυπληθή σε αυτην την πόλη.(και πολύ ενδιαφέροντα) Πρώτες εντυπώσεις λοιπόν εντυπωσιακές, κανένα παράπονο, τίποτα μεμπτό απο την απίστευτη οργάνωση της πόλης, του Πανεπιστημίου, της ζωής και της διασκεδασης σε αυτη τη πρώτη εβδομάδα που πέρασα εδώ. Απο Δευτέρα παύω να είμαι τοσο τουρίστας και προσαρμόζομαι σαν πολίτης πλέον, θα την μάθω απέξω και απο μέσα και θα σας μεταφέρω τις καλύτερες πληροφορίες.
Viva l΄Edinburgh !!!
