Σε διαβάζω από την ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης πίνοντας τις μπυρίτσες μου... τώρα ξέρω πού θα μείνω την επόμενη φορά Να ΄σαι καλά, μου έφτιαξες (ακόμα περισσότερο) το βράδυ!
τι ομορφη ιστορια,συμφωνω κι εγω μαζι σας,οταν πηγα στην πολη για πρωτη μου φορα,ειχα ενθουσιαστει με τον τροπο που συμπεριφερονται στα αδεσποτα ζωακια,γατες παντου,δεν ειναι τυχαιο που ολες με καταγωγη απο σμυρνη οπως η αφεντια μου,λατρευουμε τις γατες,η προγιαγια μου εδωσε ευχη και καταρα να προστατευουμε τις γατουλες,δυστυχως δεν καταφερε στην καταστροφη της σμυρνης να παρει την γατα της μαζι στο καραβακι...κλαμα η γιαγια οταν το θυμοντανε.....εχω 8 γατουλες στο νησι και αλλες 10 περιπου απ εξω στην αυλη,και στην σαμο εχει πολλες γατουλες ειναι και κοντα με την σμυρνη λογικο...αγαπαμε τις γατες η κορη μου εχει παρει μαζι της στις σπουδες 3 γατες και σε οσα μερη εχω παει να δω φιλους,εχουν γατες σπιτι τους απ την πατμο που μενω,απο ισπανια,γαλλια,τουρκια κλπ.οπου εχει ζωακια εκει να πηγαινεις ελεγε η γιαγια,κι οπου ακους και τραγουδια να μενεις να μη φευγεις θα ναι καλοι ανθρωποι.