Lucia86
Member
- Μηνύματα
- 128
- Likes
- 29
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικαγο(?)και Ιταλια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ινδια,για 3 μηνες!!!
Περιεχόμενα
Η Ιστορίες της Ελβίρας
Τη γιαγιά μου έχω να τη δω καιρό. Είναι 95 τώρα πια, αλλά όπως πάντα κακομαθημένη, κοκέτα και πολύ ντίβα. Δεν έχουμε καμία σχέση (πέρα από το φετίχ μας για τα γυαλιά ηλίου και τα κοσμήματα). Φοράει μπεζ και καφέ και το βράδυ μακριές ρόμπες στο σπίτι. Έχει κάνει 3 λίφτινγκ και κάτι βλεφαροπλαστικές αλλά είναι ακόμα όμορφη. Βάφεται δε μπορεί να βγει από το σπίτι «έτσι»!
Πάντα προσπαθεί να με ταΐσει και να με σουλουπώσει. Το τελευταίο της άγχος είναι αν έχω σοβαρό δεσμό και πότε θα παντρευτώ να έρθει ακόμα μια φορά στην Ελλάδα. Έχεις πίεση της λέω. Αν έρθεις, εδώ θα μείνεις και αμέσως αλλάζει γνώμη γιατί σιχαίνεται τα ελληνικά νεκροταφεία. Θέλει να πάω εγώ… Θα δούμε της λέω…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό στην Κολομβία και είμαι μαζί με τη γιαγιά μου τρώμε μαζί πρωινό και μεσημεριανό κάθε μέρα και το βράδυ με φωνάζει να πάω στο δωμάτιο της να δούμε μαζί τηλεόραση και όταν βαρεθούμε να μου πει ιστορίες από τα παλιά. Τα ταξίδια της, τον παππού, της φίλες της που πέθαναν, τη μαμά μου όταν ήταν μικρή και τους θειους μου. Πολλά πράγματα έχω μάθει από τη γιαγιά μου.
Όμως έναν άνθρωπο θυμάται και σηκώνει τη φωνή της από το μισός. Τον προπάππου μου τον Φελισιάνο -και τον θειο μου τον Μιγκελίτο αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ο Φελισιάνο ήταν ένας άντρας ψηλός, αδύνατος με πολύ λεπτά άκρα. Φορούσε λευκά κοστούμια και γυαλιά. Ήταν παντρεμένος με την Καρμεν. Καρμενσίτα την φώναζαν όλοι και όλοι λένε ότι ήταν μια πολύ καλή γυναίκα που βοηθούσε όποιον δεν είχε χρήματα. Έκανε τρία παιδιά αλλά μεγάλωσε άλλα έξι στο σπίτι της.
Ο Φελισιάνο ήταν από τους πρώτους έμπορους στο χωριό και βοήθησε πολύς την αναπτυξη του τη δεκαετία του ’30. Ήταν ο πρώτος που έφτιαξε βιτρίνα με σιδερένιο πλαίσιο και τζάμι στο κατάστημά του «Η Καρμενσίτα». Κατασκεύασε το ιστορικό ξενοδοχείο ElPradoτης Barranquilla κάτι που του απέφερε πολλά χρήματα και έφτιαξε για τη γυναίκα του και τα παιδιά του το πιο όμορφο σπίτι του χωριού.
Σε αυτό το σπίτι, όπως θυμούνται οι γηραιότεροι, είδαν την πρώτη λάμπα πετρελαίου που έφτασε στο Σαν Χουάν. Το πρώτο φωτεινό αντικείμενο που είδε το χωριό άρχισε να πωλείται στο κατάστημα του το 1948.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
Όμως πέρα από τα εμπορικά του κατορθώματα, το ωραίο του σπίτι και την καλή του γυναίκα, ο Φελισιάνο ήταν γνωστός και για την αγάπη του και για άλλες γυναίκες. Απ ότι λέει η γιαγιά μου η Καρμενσίτα δεν ήξερε τα κατορθώματα του άντρα της πριν τον παντρευτεί. Πέρασαν τα χρόνια και ο Φελισιάνο σταμάτησε να κρατάει τα προσχήματα. Η Καρμενσίτα στεναχωριόταν αλλά τον αγαπούσε. Η Ελβίρα της έλεγε να τον αφήσει τον ξεδιάντροπο αφού είχε δικά της χρήματα και έτσι με τον καιρό θα σταματούσε να υποφέρει και να εκτίθεται από τη συμπεριφορά του. Γιατί ο Φελισιάνο φλέρταρε ανοιχτά και όσο περνούσαν τα χρόνια με όλο και πιο μικρές κοπέλες.
Μετά ο έρωτας χτύπησε Φελισιάνο. Οι φίλοι του τον συμβούλεψαν να αφήσει τις ανωριμότητες. Τους άκουσε ήταν κάτι πολύ σύντομο. Λίγους μήνες αργότερα κι άλλη νεαρά στο προσκήνιο. Αντρικές φωνές πάλι του είπαν ότι ίσως η νέα του αγάπη έχει βάλει στόχο τα χρήματα του. Τίποτα ο αυτός… Οι συγχωριανοί και φίλοι νευρίασαν με το Φελισιάνο και τα καμώματα του. Η δε Ελβίρα έβραζε στο ζουμί της…
Η κοπέλα και η μητέρα της ήταν αυτές που γυρνούσαν στο χωριό μες την καλή χαρά. Μετά από λίγο καιρό και αφού ο Φελισιάνο δεν άφηνε τη γυναίκα του τη στραβοκοιτούσαν όταν την έβλεπαν στο δρόμο. Η γιαγιά Ελβίρα ετοιμοπόλεμη η δε Καρμενσίτα στεναχωρημένη. Ούτε που τολμούσε να γυρίσει να τις κοιτάξει. Ευχόταν να πεθάνει για να μπορέσει ο άντρας της να κάνει τη ζωη του…
Δε του αξίζει τέτοια αγάπη έλεγε η γιαγιά Ελβίρα. Τα πλούσια μακριά μαλλιά της Καρμενσίτα που έφταναν κάτω από τη μέση, άρχισαν να πέφτουν σιγά σιγά μέχρι που έμεινε φαλακρή. Η Ελβίρα την πήγε σε διάφορους γιατρούς, κανένας δε μπορούσε να βρεί γιατί έχασε τα μαλλιά της η Καρμενσίτα. Άρχισε να φοράει πολύχρωμα υφάσματα στο κεφάλι της και καπέλα για να κρύψει το προβλημά της. Οι φίλες της την πήγαν και σε έναν Ινδιάνο, ο οποίος την έβαλε σε διαδικασία ‘αποτοξίνωσης. Έκανε τα μάγια του το έψαξε από δω το έψαξε από κεί δε μπόρεσε να καταλήξει κάπου. Της είπε «Δόνια μου εδώ υπάρχουν μάγια, πολύ κακά μάγια, αλλά από μάγο πιο ισχυρό από εμένα. Ποιος μπορεί να θέλει τέτοιο κακό για άνθρωπο; Τα χέρια μου είναι δεμένα. Θέλω να βοηθήσω αλλά δε μπορώ»
Οι φίλες της Καρμενσίτα μίσησαν το Φελισιάνο. Δε της έδινε καμία σημασία. Έλειπε συνέχεια από το χωριό και όταν επέστρεφε χαριεντιζόταν με την πιτσιρίκα. Το χωριό όπως είπαμε δεν συμφωνούσε με τη συμπεριφορά του Φελισιάνο κι ένα βράδυ που ήταν με την ερωμένη τον έπιασε στα πράσα η αστυνομία και τον έβαλε στη φυλακή,
Νέο σούσουρο στο χωριό. Η Καρμενσίτα και η Ελβίρα δεν τολμούσαν να βγουν από το σπίτι. Η κατηγορία; Αυτό που θα λέγαμε σήμερα σεξ με ανήλικη αφου η νέα κοπέλα ήταν μόλις 14 χρονών. Ο Φελισίανο έπρεπε να βρεί δικηγόρο και χρήματα για την εγγύηση διαφορετικά θα έμενε μέσα. Ο γιος του ο Μιγκέλ (ο παππούς μου) πήγε στη φυλακή και τον συνάντησε. Του βρήκε δικηγόρο πλήρωσε και την εγγυήση κι έτσι… ελεύθερος ο Φελισιάνο. Η Ελβίρα όμως τα έβαλε με τον άντρα της. «Τέτοιο τομάρι μέσα έπρεπε να τον αφήσεις, δεν τον έβαλαν μέσα για κάτι που δεν έκανε!» (Αχ γιαγιά!) Αυτό που έκανε ο Μιγκέλ είναι ίσως το μόνο πράγμα που η Ελβίρα δε του συγχώρησε ποτέ. Ήθελε να τους πνίξει τους άχρηστους! Η Καρμενσίτα τα ίδια… Δεν ήθελε να περάσει τη ζωή του ο άντρας της στη φυλακή. Χάρηκε όταν βγήκε από τη φυλακή. Ο Φελισιάνο έδειξε σημάδια αλλαγής μετα τη σύλληψη του. Πρόσεχε τη γυναίκα του δε έλειπε από το σπίτι και η καινούρια κοπέλα κάπου είχε εξαφανιστεί.
Η Καρμενσίτα μετά από μια βδομάδα ξύπνησε και δεν έβρισκε τον άντρα της. Είχε πάρει και όλα του τα ρούχα. Η μικρή έλειπε και αυτή και η μητέρα της ορκιζόταν ότι δεν είχε ιδέα που είχε πάει.
Μετά από χρόνια έμαθαν ότι ο Φελισιάνο πήγε στην Βαγιεδουπαρ -μια πολύ όμορφη πόλη- μαζί με τη μικρή του οπου έκαναν πολλά παιδιά.
Η Καρμενσίτα πούλησε το ωραίο αλλά άδειο πια σπίτι που της άφησε ο άντρας της που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας και θεωρείται ιστορικο μνημείο.
ΤΕΛΟΣ
Τη γιαγιά μου έχω να τη δω καιρό. Είναι 95 τώρα πια, αλλά όπως πάντα κακομαθημένη, κοκέτα και πολύ ντίβα. Δεν έχουμε καμία σχέση (πέρα από το φετίχ μας για τα γυαλιά ηλίου και τα κοσμήματα). Φοράει μπεζ και καφέ και το βράδυ μακριές ρόμπες στο σπίτι. Έχει κάνει 3 λίφτινγκ και κάτι βλεφαροπλαστικές αλλά είναι ακόμα όμορφη. Βάφεται δε μπορεί να βγει από το σπίτι «έτσι»!
Πάντα προσπαθεί να με ταΐσει και να με σουλουπώσει. Το τελευταίο της άγχος είναι αν έχω σοβαρό δεσμό και πότε θα παντρευτώ να έρθει ακόμα μια φορά στην Ελλάδα. Έχεις πίεση της λέω. Αν έρθεις, εδώ θα μείνεις και αμέσως αλλάζει γνώμη γιατί σιχαίνεται τα ελληνικά νεκροταφεία. Θέλει να πάω εγώ… Θα δούμε της λέω…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό στην Κολομβία και είμαι μαζί με τη γιαγιά μου τρώμε μαζί πρωινό και μεσημεριανό κάθε μέρα και το βράδυ με φωνάζει να πάω στο δωμάτιο της να δούμε μαζί τηλεόραση και όταν βαρεθούμε να μου πει ιστορίες από τα παλιά. Τα ταξίδια της, τον παππού, της φίλες της που πέθαναν, τη μαμά μου όταν ήταν μικρή και τους θειους μου. Πολλά πράγματα έχω μάθει από τη γιαγιά μου.
Όμως έναν άνθρωπο θυμάται και σηκώνει τη φωνή της από το μισός. Τον προπάππου μου τον Φελισιάνο -και τον θειο μου τον Μιγκελίτο αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ο Φελισιάνο ήταν ένας άντρας ψηλός, αδύνατος με πολύ λεπτά άκρα. Φορούσε λευκά κοστούμια και γυαλιά. Ήταν παντρεμένος με την Καρμεν. Καρμενσίτα την φώναζαν όλοι και όλοι λένε ότι ήταν μια πολύ καλή γυναίκα που βοηθούσε όποιον δεν είχε χρήματα. Έκανε τρία παιδιά αλλά μεγάλωσε άλλα έξι στο σπίτι της.
Ο Φελισιάνο ήταν από τους πρώτους έμπορους στο χωριό και βοήθησε πολύς την αναπτυξη του τη δεκαετία του ’30. Ήταν ο πρώτος που έφτιαξε βιτρίνα με σιδερένιο πλαίσιο και τζάμι στο κατάστημά του «Η Καρμενσίτα». Κατασκεύασε το ιστορικό ξενοδοχείο ElPradoτης Barranquilla κάτι που του απέφερε πολλά χρήματα και έφτιαξε για τη γυναίκα του και τα παιδιά του το πιο όμορφο σπίτι του χωριού.
Σε αυτό το σπίτι, όπως θυμούνται οι γηραιότεροι, είδαν την πρώτη λάμπα πετρελαίου που έφτασε στο Σαν Χουάν. Το πρώτο φωτεινό αντικείμενο που είδε το χωριό άρχισε να πωλείται στο κατάστημα του το 1948.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
Όμως πέρα από τα εμπορικά του κατορθώματα, το ωραίο του σπίτι και την καλή του γυναίκα, ο Φελισιάνο ήταν γνωστός και για την αγάπη του και για άλλες γυναίκες. Απ ότι λέει η γιαγιά μου η Καρμενσίτα δεν ήξερε τα κατορθώματα του άντρα της πριν τον παντρευτεί. Πέρασαν τα χρόνια και ο Φελισιάνο σταμάτησε να κρατάει τα προσχήματα. Η Καρμενσίτα στεναχωριόταν αλλά τον αγαπούσε. Η Ελβίρα της έλεγε να τον αφήσει τον ξεδιάντροπο αφού είχε δικά της χρήματα και έτσι με τον καιρό θα σταματούσε να υποφέρει και να εκτίθεται από τη συμπεριφορά του. Γιατί ο Φελισιάνο φλέρταρε ανοιχτά και όσο περνούσαν τα χρόνια με όλο και πιο μικρές κοπέλες.
Μετά ο έρωτας χτύπησε Φελισιάνο. Οι φίλοι του τον συμβούλεψαν να αφήσει τις ανωριμότητες. Τους άκουσε ήταν κάτι πολύ σύντομο. Λίγους μήνες αργότερα κι άλλη νεαρά στο προσκήνιο. Αντρικές φωνές πάλι του είπαν ότι ίσως η νέα του αγάπη έχει βάλει στόχο τα χρήματα του. Τίποτα ο αυτός… Οι συγχωριανοί και φίλοι νευρίασαν με το Φελισιάνο και τα καμώματα του. Η δε Ελβίρα έβραζε στο ζουμί της…
Η κοπέλα και η μητέρα της ήταν αυτές που γυρνούσαν στο χωριό μες την καλή χαρά. Μετά από λίγο καιρό και αφού ο Φελισιάνο δεν άφηνε τη γυναίκα του τη στραβοκοιτούσαν όταν την έβλεπαν στο δρόμο. Η γιαγιά Ελβίρα ετοιμοπόλεμη η δε Καρμενσίτα στεναχωρημένη. Ούτε που τολμούσε να γυρίσει να τις κοιτάξει. Ευχόταν να πεθάνει για να μπορέσει ο άντρας της να κάνει τη ζωη του…
Δε του αξίζει τέτοια αγάπη έλεγε η γιαγιά Ελβίρα. Τα πλούσια μακριά μαλλιά της Καρμενσίτα που έφταναν κάτω από τη μέση, άρχισαν να πέφτουν σιγά σιγά μέχρι που έμεινε φαλακρή. Η Ελβίρα την πήγε σε διάφορους γιατρούς, κανένας δε μπορούσε να βρεί γιατί έχασε τα μαλλιά της η Καρμενσίτα. Άρχισε να φοράει πολύχρωμα υφάσματα στο κεφάλι της και καπέλα για να κρύψει το προβλημά της. Οι φίλες της την πήγαν και σε έναν Ινδιάνο, ο οποίος την έβαλε σε διαδικασία ‘αποτοξίνωσης. Έκανε τα μάγια του το έψαξε από δω το έψαξε από κεί δε μπόρεσε να καταλήξει κάπου. Της είπε «Δόνια μου εδώ υπάρχουν μάγια, πολύ κακά μάγια, αλλά από μάγο πιο ισχυρό από εμένα. Ποιος μπορεί να θέλει τέτοιο κακό για άνθρωπο; Τα χέρια μου είναι δεμένα. Θέλω να βοηθήσω αλλά δε μπορώ»
Οι φίλες της Καρμενσίτα μίσησαν το Φελισιάνο. Δε της έδινε καμία σημασία. Έλειπε συνέχεια από το χωριό και όταν επέστρεφε χαριεντιζόταν με την πιτσιρίκα. Το χωριό όπως είπαμε δεν συμφωνούσε με τη συμπεριφορά του Φελισιάνο κι ένα βράδυ που ήταν με την ερωμένη τον έπιασε στα πράσα η αστυνομία και τον έβαλε στη φυλακή,
Νέο σούσουρο στο χωριό. Η Καρμενσίτα και η Ελβίρα δεν τολμούσαν να βγουν από το σπίτι. Η κατηγορία; Αυτό που θα λέγαμε σήμερα σεξ με ανήλικη αφου η νέα κοπέλα ήταν μόλις 14 χρονών. Ο Φελισίανο έπρεπε να βρεί δικηγόρο και χρήματα για την εγγύηση διαφορετικά θα έμενε μέσα. Ο γιος του ο Μιγκέλ (ο παππούς μου) πήγε στη φυλακή και τον συνάντησε. Του βρήκε δικηγόρο πλήρωσε και την εγγυήση κι έτσι… ελεύθερος ο Φελισιάνο. Η Ελβίρα όμως τα έβαλε με τον άντρα της. «Τέτοιο τομάρι μέσα έπρεπε να τον αφήσεις, δεν τον έβαλαν μέσα για κάτι που δεν έκανε!» (Αχ γιαγιά!) Αυτό που έκανε ο Μιγκέλ είναι ίσως το μόνο πράγμα που η Ελβίρα δε του συγχώρησε ποτέ. Ήθελε να τους πνίξει τους άχρηστους! Η Καρμενσίτα τα ίδια… Δεν ήθελε να περάσει τη ζωή του ο άντρας της στη φυλακή. Χάρηκε όταν βγήκε από τη φυλακή. Ο Φελισιάνο έδειξε σημάδια αλλαγής μετα τη σύλληψη του. Πρόσεχε τη γυναίκα του δε έλειπε από το σπίτι και η καινούρια κοπέλα κάπου είχε εξαφανιστεί.
Η Καρμενσίτα μετά από μια βδομάδα ξύπνησε και δεν έβρισκε τον άντρα της. Είχε πάρει και όλα του τα ρούχα. Η μικρή έλειπε και αυτή και η μητέρα της ορκιζόταν ότι δεν είχε ιδέα που είχε πάει.
Μετά από χρόνια έμαθαν ότι ο Φελισιάνο πήγε στην Βαγιεδουπαρ -μια πολύ όμορφη πόλη- μαζί με τη μικρή του οπου έκαναν πολλά παιδιά.
Η Καρμενσίτα πούλησε το ωραίο αλλά άδειο πια σπίτι που της άφησε ο άντρας της που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας και θεωρείται ιστορικο μνημείο.
ΤΕΛΟΣ
)
