Greg_ce
Member
- Μηνύματα
- 179
- Likes
- 3.475
- Ταξίδι-Όνειρο
- U.S. Route 66
14η μέρα (14-08-2018)
(VENICE – FERRARA – ANCONA)
To πρόγραμμα της ημέρας, ήταν βασισμένο στην επιστροφή μας στο λιμάνι της Ancona. Έτσι δεν είχαμε προγραμματίσει κάτι το ιδιαίτερο, προκειμένου να είμαστε άνετοι και χαλαροί.
Αφού λοιπόν πήραμε το πρωινό μας και φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο του Mestre για μία πρωινή βόλτα με το αυτοκίνητο, αλλά και για να ψωνίσουμε νερά και μερικά snacks από Super marchetto Coops.
Βάλαμε βενζίνη SP95 60.00 €, στο βενζινάδικο Calzavara Daniele Nereo - Stazione di Servizio Elf, το οποίο είχε την καλύτερη τιμή και αξιολόγηση σύμφωνα με την εφαρμογή Fuelo και ξεκινήσαμε την επιστροφή μας.
Το πλοίο από Ancona για Πάτρα αναχωρούσε στις 16:30 και σύμφωνα με τις οδηγίες, έπρεπε να είμαστε στο λιμάνι 2~3 h νωρίτερα για την παραλαβή των εισιτηρίων. Συνεπώς περίπου στις 14:00.
Είχαμε λοιπόν αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στη Ferrara, για μία μικρή γνωριμία με την πόλη.
Μπαίνοντας στην Ferrara δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε κάτι που μας εντυπωσίασε, αλλά όταν φτάσαμε στο ιστορικό της κέντρο, η ομορφιά του μας αποζημίωσε. Το σημαντικό είναι ότι και εδώ έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη η αρχιτεκτονική και ιστορική κληρονομιά της πόλης και έχουν σεβαστεί στο έπακρο τα μνημεία της, για να τα παραδώσουν ανέπαφα στις επόμενες γενεές.
Σταθμεύσαμε στην οδό Corso della Giovecca, σε χώρο με μπλε διαγράμμιση. Ωστόσο, δεν είχα δει την πινακίδα που ανέφερε το ποσό της ωριαίας στάθμευσης και στάθηκα να κοιτάω διερευνητικά το μηχάνημα, προσπαθώντας να καταλάβω ποιο ήταν το απαιτούμενο αντίτιμο της στάθμευσης. Μας είδε ένας Κύριος, Ιταλός, από το δίπλα κατάστημα, να προβληματιζόμαστε και μας βοήθησε να καταλάβουμε. Μας ρώτησε: «Un'ora o due ore?”. «Un'ora» του απάντησα και μας έβγαλε το εισιτήριο αφού του έδωσα 1,20 €. Τον ρώτησα αν μιλάει αγγλικά, αλλά μου απάντησε «solo Ιtaliano». Συνεπώς, δεν είχα να του πω τίποτα περισσότερο, πέρα από το να τον ευχαριστήσω.
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης και φτάσαμε στον Καθεδρικό Ναό της Φερράρα (Cattedrale di Ferrara). Ο Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Η κύρια πρόσοψη από λευκό μάρμαρο, ήταν καλυμμένη με προστατευτικό δίχτυ, λόγω των εργασιών αποκατάστασης, από το σεισμό που έπληξε την Εμίλια-Ρομάνα το 2012.
Ακριβώς απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό, βρίσκεται το Δημοτικό Μέγαρο και στη γωνία του υψώνεται ο Πύργος της Νίκης (La Torre della Vittoria).
Και περπατώντας φτάσαμε στο ωραιότερο αξιοθέατο της Ferrara το Καστέλο Εστένσε (Castello Estense di Ferrara). Το καστέλο χτίστηκε από τον κυβερνήτη της πόλης Δούκα Este, για να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, από τις εξεγέρσεις των πολιτών της Ferrara, που ξεκίνησαν το 1385.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μεσαιωνικό κάστρο στο κέντρο της ιστορικής πόλης. Έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς! Είναι χτισμένο με κόκκινο τούβλο, με βαριές εξώπορτες, εξωτερική τάφρο γεμάτη με νερό, κινούμενες γέφυρες, μπουντρούμια, που σε μεταφέρουν χωρίς να το θες στην εποχή των ιπποτών!
Περπατώντας προς το αυτοκίνητο, συζητούσαμε ότι πραγματικά άξιζε η στάση μας στην πανέμορφη Ferrara. Μία πόλη διαμάντι, όχι πολύ γνωστή τουριστικά, που αξίζει όμως να την επισκεφθείς, για την υπέροχη αρχιτεκτονική της και για το εξαιρετικά καλοδιατηρημένο ιστορικό της κέντρο.
Και κάπως έτσι, ξεκινήσαμε για τον τελικό προορισμό της ημέρας, το λιμάνι της Ancona. Πλέον δεν είχαμε και ιδιαίτερο χρόνο στη διάθεσή μας, μιας και η ώρα ήταν ήδη 12:45 και είχαμε να διανύσουμε 270 km μέχρι τo λιμάνι.
Βγαίνοντας όμως από την πόλη, πέσαμε σε μπλόκο της αστυνομίας. Μας σταμάτησαν και ένας αστυνομικός μας ζήτησε τα σχετικά έγγραφα (άδεια και δίπλωμα). Του τα παρέδωσα, αλλά επειδή το δίπλωμά μου ήταν το παλαιού τύπου, ροζ τρίπτυχο, χωρίς λατινική γραφή του ονόματός μου, τον είδα να προβληματίζεται. Βγάζω και του δίνω την αστυνομική μου ταυτότητά για την ταυτοποίηση των στοιχείων, αλλά δεν τον βλέπω να πείθεται. Ωχ λέω, τώρα την κάτσαμε…Άντε να του εξηγήσεις ότι το δίπλωμα είναι εν ισχύ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία. Τον ρώτησα, αν θέλει κάπου να τον διευκολύνω, αλλά μου είπε να περιμένω και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο της αστυνομίας. Μετά από λίγο φώναξε και τον συνάδελφό του. Είχε ήδη αρχίσει να ψιχαλίζει και είχα μείνει έξω από τα αυτοκίνητο να τους κοιτάω. Τους έβλεπα, κοιτούσαν τα χαρτιά μου, τα ξανακοιτούσαν, συνομιλούσαν μεταξύ τους και εγώ συνέχιζα να μένω άφωνος παρατηρητής εξ’ αποστάσεως. Τελικά μετά από κάνα 10λεπτο, βλέπω τον τύπο να έρχεται προς το μέρος μου. Για να δούμε τι θα μου πει σκέφτηκα, ενώ είχα μείνει αποσβολωμένος. Για καλή μας τύχη, μου τα επέστρεψε λέγοντας μου Ok! Του απάντησα «grazie», ενώ μέσα μου είχα κατεβάσει… @#@@#@##@!!!
Info:
Ενώ στη Ferrara είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει, ο καιρός όσο κατεβαίναμε νότια έμενε πίσω μας και γενικά είχαμε ένα ταξίδι χωρίς βροχή και άλλα απρόοπτα.
Κάποια στιγμή, ενώ οδηγούσα χτυπάει το τηλέφωνό μου. Ήταν η μητέρα μου. Την ακούω αναστατωμένη, να μας ρωτάει αν είμαστε καλά!!! «Έλα ρε μάνα, τι έγινε;», την ρωτάω. «Έπεσε μία γέφυρα στο λιμάνι…», μου απαντάει. «Ποιο λιμάνι, ρε μάνα…τι είναι αυτά που λες;». Αφού την διαβεβαιώνω ότι είμαστε καλά, και να μην ανησυχεί, κάναμε ένα search στο internet για να μάθουμε τι έχει γίνει. Πράγματι ήταν οι πρώτες ώρες κατάρρευσης της γέφυρας Morandi στη Γένοβα. Η μητέρα μου, όταν άκουσε ότι κατέρρευσε γέφυρα και ότι έπεσαν αυτοκίνητα, δεν ήξερε που ακριβώς βρισκόμασταν, παρά μόνο ότι ήταν η μέρα της αναχώρησης μας από το λιμάνι. Όπως καταλαβαίνετε οι συνειρμοί είναι άμεσοι.
Πάντως η είδηση της κατάρρευσης της γέφυρας ήταν ένα ισχυρό shock και για μας, διότι πριν 10 ημέρες, είχαμε περάσει αρκετές φορές κάτω απ’ αυτή, αφού το ξενοδοχείο μας, Mercure Genova San Biagio Hotel, βρισκόταν δίπλα στον ποταμό Polcevera.
Ως πολιτικό μηχανικό, με είχε εντυπωσιάσει ο φορέας της γέφυρας, ο οποίος ήταν αρκετά διαφορετικός, σε σχέση με τις αρχές στατικότητας της σύγχρονης γεφυροποιίας. Δυστυχώς η εντυπωσιακή κατασκευή, το κατασκευαστικό αριστούργημα της εποχής του, έγινε γέφυρα θανάτου για 43 άτομα.
Συζητώντας τα γεγονότα της ημέρας, φτάσαμε στην Ancona στις 15:00 και αφού τσεκάραμε τα εισιτήριά μας και πήραμε και την αριθμό της καμπίνας, μπήκαμε στη σειρά για την επιβίβαση στο πλοίο.
(Κόστος διοδίων από Venezia – Ferrara 8,00 € και από Ferrara – Ancona 17,40€. Σύνολο: 25,40 €).
Αφού τακτοποιηθήκαμε στην καμπίνα μας, βγήκαμε στο κατάστρωμα για να απολαύσουμε τη θέα της Ancona.
Και μόλις άνοιξε το εστιατόριο του πλοίου, κατευθυνθήκαμε για φαγητό, γιατί πεινούσαμε σαν λύκοι. Πήραμε χοιρινά φιλέτα, σαλάτα χωριάτικη, 2 μπύρες Carlsberg, 1 donut και δύο καφέδες cappuccino και πληρώσαμε 49,60 €.
Κάναμε μια βόλτα στο πλοίο OLYMPIC CHAMPION για να το εξερευνήσουμε και καταλήξαμε στην πρύμνη του πλοίου να πίνουμε ένα ζεστό καφέ και να ατενίζουμε το πέλαγος της Αδριατικής.
Το ταξίδι του πλοίου για την Πάτρα είχε μόλις ξεκινήσει και η δική μας εκδρομή είχε φτάσει στο τελείωμά της. Είχαμε μείνει αμίλητοι, να κοιτάμε το γαλάζιο της θάλασσας. Πόσα τοπία, πόσες εικόνες, πόσες παραστάσεις είχαν καταγραφεί στο μυαλό μας αυτό το δεκαπενθήμερο. Αισθανόμουν ότι δεν τις είχαμε αφομοιώσει, ότι τις ζήσαμε σε μακρινό χρόνο, ότι βρισκόμασταν μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό. Ήταν όμως μόνο 15 ημέρες, τόσο γεμάτες, τόσο όμορφες και συναρπαστικές, που σε έκαναν να νομίζεις ότι είχες μείνει πολύ περισσότερο.
Αυτή όμως είναι η μαγεία των ταξιδιών…
(VENICE – FERRARA – ANCONA)
To πρόγραμμα της ημέρας, ήταν βασισμένο στην επιστροφή μας στο λιμάνι της Ancona. Έτσι δεν είχαμε προγραμματίσει κάτι το ιδιαίτερο, προκειμένου να είμαστε άνετοι και χαλαροί.
Αφού λοιπόν πήραμε το πρωινό μας και φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο του Mestre για μία πρωινή βόλτα με το αυτοκίνητο, αλλά και για να ψωνίσουμε νερά και μερικά snacks από Super marchetto Coops.
Βάλαμε βενζίνη SP95 60.00 €, στο βενζινάδικο Calzavara Daniele Nereo - Stazione di Servizio Elf, το οποίο είχε την καλύτερη τιμή και αξιολόγηση σύμφωνα με την εφαρμογή Fuelo και ξεκινήσαμε την επιστροφή μας.
Το πλοίο από Ancona για Πάτρα αναχωρούσε στις 16:30 και σύμφωνα με τις οδηγίες, έπρεπε να είμαστε στο λιμάνι 2~3 h νωρίτερα για την παραλαβή των εισιτηρίων. Συνεπώς περίπου στις 14:00.
Είχαμε λοιπόν αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στη Ferrara, για μία μικρή γνωριμία με την πόλη.
Μπαίνοντας στην Ferrara δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε κάτι που μας εντυπωσίασε, αλλά όταν φτάσαμε στο ιστορικό της κέντρο, η ομορφιά του μας αποζημίωσε. Το σημαντικό είναι ότι και εδώ έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη η αρχιτεκτονική και ιστορική κληρονομιά της πόλης και έχουν σεβαστεί στο έπακρο τα μνημεία της, για να τα παραδώσουν ανέπαφα στις επόμενες γενεές.
Σταθμεύσαμε στην οδό Corso della Giovecca, σε χώρο με μπλε διαγράμμιση. Ωστόσο, δεν είχα δει την πινακίδα που ανέφερε το ποσό της ωριαίας στάθμευσης και στάθηκα να κοιτάω διερευνητικά το μηχάνημα, προσπαθώντας να καταλάβω ποιο ήταν το απαιτούμενο αντίτιμο της στάθμευσης. Μας είδε ένας Κύριος, Ιταλός, από το δίπλα κατάστημα, να προβληματιζόμαστε και μας βοήθησε να καταλάβουμε. Μας ρώτησε: «Un'ora o due ore?”. «Un'ora» του απάντησα και μας έβγαλε το εισιτήριο αφού του έδωσα 1,20 €. Τον ρώτησα αν μιλάει αγγλικά, αλλά μου απάντησε «solo Ιtaliano». Συνεπώς, δεν είχα να του πω τίποτα περισσότερο, πέρα από το να τον ευχαριστήσω.
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης και φτάσαμε στον Καθεδρικό Ναό της Φερράρα (Cattedrale di Ferrara). Ο Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Η κύρια πρόσοψη από λευκό μάρμαρο, ήταν καλυμμένη με προστατευτικό δίχτυ, λόγω των εργασιών αποκατάστασης, από το σεισμό που έπληξε την Εμίλια-Ρομάνα το 2012.
Ακριβώς απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό, βρίσκεται το Δημοτικό Μέγαρο και στη γωνία του υψώνεται ο Πύργος της Νίκης (La Torre della Vittoria).
Και περπατώντας φτάσαμε στο ωραιότερο αξιοθέατο της Ferrara το Καστέλο Εστένσε (Castello Estense di Ferrara). Το καστέλο χτίστηκε από τον κυβερνήτη της πόλης Δούκα Este, για να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, από τις εξεγέρσεις των πολιτών της Ferrara, που ξεκίνησαν το 1385.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μεσαιωνικό κάστρο στο κέντρο της ιστορικής πόλης. Έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς! Είναι χτισμένο με κόκκινο τούβλο, με βαριές εξώπορτες, εξωτερική τάφρο γεμάτη με νερό, κινούμενες γέφυρες, μπουντρούμια, που σε μεταφέρουν χωρίς να το θες στην εποχή των ιπποτών!
Περπατώντας προς το αυτοκίνητο, συζητούσαμε ότι πραγματικά άξιζε η στάση μας στην πανέμορφη Ferrara. Μία πόλη διαμάντι, όχι πολύ γνωστή τουριστικά, που αξίζει όμως να την επισκεφθείς, για την υπέροχη αρχιτεκτονική της και για το εξαιρετικά καλοδιατηρημένο ιστορικό της κέντρο.
Και κάπως έτσι, ξεκινήσαμε για τον τελικό προορισμό της ημέρας, το λιμάνι της Ancona. Πλέον δεν είχαμε και ιδιαίτερο χρόνο στη διάθεσή μας, μιας και η ώρα ήταν ήδη 12:45 και είχαμε να διανύσουμε 270 km μέχρι τo λιμάνι.
Βγαίνοντας όμως από την πόλη, πέσαμε σε μπλόκο της αστυνομίας. Μας σταμάτησαν και ένας αστυνομικός μας ζήτησε τα σχετικά έγγραφα (άδεια και δίπλωμα). Του τα παρέδωσα, αλλά επειδή το δίπλωμά μου ήταν το παλαιού τύπου, ροζ τρίπτυχο, χωρίς λατινική γραφή του ονόματός μου, τον είδα να προβληματίζεται. Βγάζω και του δίνω την αστυνομική μου ταυτότητά για την ταυτοποίηση των στοιχείων, αλλά δεν τον βλέπω να πείθεται. Ωχ λέω, τώρα την κάτσαμε…Άντε να του εξηγήσεις ότι το δίπλωμα είναι εν ισχύ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία. Τον ρώτησα, αν θέλει κάπου να τον διευκολύνω, αλλά μου είπε να περιμένω και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο της αστυνομίας. Μετά από λίγο φώναξε και τον συνάδελφό του. Είχε ήδη αρχίσει να ψιχαλίζει και είχα μείνει έξω από τα αυτοκίνητο να τους κοιτάω. Τους έβλεπα, κοιτούσαν τα χαρτιά μου, τα ξανακοιτούσαν, συνομιλούσαν μεταξύ τους και εγώ συνέχιζα να μένω άφωνος παρατηρητής εξ’ αποστάσεως. Τελικά μετά από κάνα 10λεπτο, βλέπω τον τύπο να έρχεται προς το μέρος μου. Για να δούμε τι θα μου πει σκέφτηκα, ενώ είχα μείνει αποσβολωμένος. Για καλή μας τύχη, μου τα επέστρεψε λέγοντας μου Ok! Του απάντησα «grazie», ενώ μέσα μου είχα κατεβάσει… @#@@#@##@!!!
Info:
- Σύμφωνα με Ευρωπαϊκή Οδηγία, εφόσον η άδεια οδήγησης έχει εκδοθεί σε χώρα της ΕΕ, μπορούμε να τη χρησιμοποιούμε οπουδήποτε εντός της ΕΕ.
- Από τις 19 Ιανουαρίου 2013 όλες οι νέες άδειες οδήγησης που εκδίδονται στην ΕΕ πρέπει να έχουν τη μορφή πλαστικής "πιστωτικής κάρτας", σύμφωνα με τυποποιημένο ευρωπαϊκό υπόδειγμα.
- Οι ισχύουσες άδειες εξακολουθούν να ισχύουν, όμως θα πρέπει να αντικατασταθούν από το νέο ευρωπαϊκό υπόδειγμα κατά την ανανέωσή τους, ή το αργότερο μέχρι το 2033.
Ενώ στη Ferrara είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει, ο καιρός όσο κατεβαίναμε νότια έμενε πίσω μας και γενικά είχαμε ένα ταξίδι χωρίς βροχή και άλλα απρόοπτα.
Κάποια στιγμή, ενώ οδηγούσα χτυπάει το τηλέφωνό μου. Ήταν η μητέρα μου. Την ακούω αναστατωμένη, να μας ρωτάει αν είμαστε καλά!!! «Έλα ρε μάνα, τι έγινε;», την ρωτάω. «Έπεσε μία γέφυρα στο λιμάνι…», μου απαντάει. «Ποιο λιμάνι, ρε μάνα…τι είναι αυτά που λες;». Αφού την διαβεβαιώνω ότι είμαστε καλά, και να μην ανησυχεί, κάναμε ένα search στο internet για να μάθουμε τι έχει γίνει. Πράγματι ήταν οι πρώτες ώρες κατάρρευσης της γέφυρας Morandi στη Γένοβα. Η μητέρα μου, όταν άκουσε ότι κατέρρευσε γέφυρα και ότι έπεσαν αυτοκίνητα, δεν ήξερε που ακριβώς βρισκόμασταν, παρά μόνο ότι ήταν η μέρα της αναχώρησης μας από το λιμάνι. Όπως καταλαβαίνετε οι συνειρμοί είναι άμεσοι.
Πάντως η είδηση της κατάρρευσης της γέφυρας ήταν ένα ισχυρό shock και για μας, διότι πριν 10 ημέρες, είχαμε περάσει αρκετές φορές κάτω απ’ αυτή, αφού το ξενοδοχείο μας, Mercure Genova San Biagio Hotel, βρισκόταν δίπλα στον ποταμό Polcevera.
Ως πολιτικό μηχανικό, με είχε εντυπωσιάσει ο φορέας της γέφυρας, ο οποίος ήταν αρκετά διαφορετικός, σε σχέση με τις αρχές στατικότητας της σύγχρονης γεφυροποιίας. Δυστυχώς η εντυπωσιακή κατασκευή, το κατασκευαστικό αριστούργημα της εποχής του, έγινε γέφυρα θανάτου για 43 άτομα.
Συζητώντας τα γεγονότα της ημέρας, φτάσαμε στην Ancona στις 15:00 και αφού τσεκάραμε τα εισιτήριά μας και πήραμε και την αριθμό της καμπίνας, μπήκαμε στη σειρά για την επιβίβαση στο πλοίο.
(Κόστος διοδίων από Venezia – Ferrara 8,00 € και από Ferrara – Ancona 17,40€. Σύνολο: 25,40 €).
Αφού τακτοποιηθήκαμε στην καμπίνα μας, βγήκαμε στο κατάστρωμα για να απολαύσουμε τη θέα της Ancona.
Και μόλις άνοιξε το εστιατόριο του πλοίου, κατευθυνθήκαμε για φαγητό, γιατί πεινούσαμε σαν λύκοι. Πήραμε χοιρινά φιλέτα, σαλάτα χωριάτικη, 2 μπύρες Carlsberg, 1 donut και δύο καφέδες cappuccino και πληρώσαμε 49,60 €.
Κάναμε μια βόλτα στο πλοίο OLYMPIC CHAMPION για να το εξερευνήσουμε και καταλήξαμε στην πρύμνη του πλοίου να πίνουμε ένα ζεστό καφέ και να ατενίζουμε το πέλαγος της Αδριατικής.
Το ταξίδι του πλοίου για την Πάτρα είχε μόλις ξεκινήσει και η δική μας εκδρομή είχε φτάσει στο τελείωμά της. Είχαμε μείνει αμίλητοι, να κοιτάμε το γαλάζιο της θάλασσας. Πόσα τοπία, πόσες εικόνες, πόσες παραστάσεις είχαν καταγραφεί στο μυαλό μας αυτό το δεκαπενθήμερο. Αισθανόμουν ότι δεν τις είχαμε αφομοιώσει, ότι τις ζήσαμε σε μακρινό χρόνο, ότι βρισκόμασταν μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό. Ήταν όμως μόνο 15 ημέρες, τόσο γεμάτες, τόσο όμορφες και συναρπαστικές, που σε έκαναν να νομίζεις ότι είχες μείνει πολύ περισσότερο.
Αυτή όμως είναι η μαγεία των ταξιδιών…
Last edited:
