Greg_ce
Member
- Μηνύματα
- 179
- Likes
- 3.475
- Ταξίδι-Όνειρο
- U.S. Route 66
Από την Τοσκάνη, στη Λιγουρία, την Προβηγκία, την Λομβαρδία, την Βενετία και από την θάλασσα της Αδριατικής, στη θάλασσα της Λιγουρίας, τον κόλπο του Λέοντα και την λιμνοθάλασσα της Βενετίας.
Ένα ταξίδι, εμπειριών, γνώσεων, γεμάτο εικόνες, τοπία, πολιτισμό.
Ήρθε πράγματι, η ώρα να το πραγματοποιήσουμε. Πάντα ήταν στη σκέψη μας ένα οδοιπορικό στην Ευρώπη με το αυτοκίνητό μας. Ήρθε η ώρα να αποβάλλουμε τις δεσμεύσεις και τις αναστολές, που κάθε φορά το ανέβαλαν για τον επόμενο χρόνο. Ένα ταξίδι που μας γέμισε από τη στιγμή του σχεδιασμού του, της καταγραφής των αξιοθέατων και των πολιτιστικών του δεδομένων και όλων αυτών που απαιτούνται για την προετοιμασία ενός 15μερου road trip.
Η ιδέα έπεσε από τη σύζυγό μου. Γιατί να μην επιχειρήσουμε να κάνουμε μια περιηγητική εκδρομή στην Ευρώπη, όπως το συνηθίζουμε στη χώρα μας;
Αρχίσαμε λοιπόν να το δουλεύουμε στο μυαλό μας στις αρχές του Ιουνίου, προσπαθώντας να καθορίσουμε τις χώρες που θα επισκεφθούμε, δρομολογώντας αρχικά τη σκέψη μας για τη σύνθεση όμορφων προορισμών.
Τελικά καταλήξαμε σ’ ένα ταξίδι που θα περιελάβανε, την Ιταλική Τοσκάνη, τα κρεμαστά χωριά της θάλασσας της Λιγουρίας, τον Γαλλικό νότο μέχρι και την Montpellier και στη συνέχεια θα επισκεπτόμασταν τμήμα της Βόρειας Ιταλίας, με τελικό προορισμό τη ρομαντική Βενετία.
Το ταξίδι σχεδιάστηκε συνοπτικά ως ακολούθως:
· 01-08-2018: Αθήνα – Πάτρα και επιβίβαση στο πλοίο με προορισμό την Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).
· 02-08-2018: Άφιξη στην Ancona και στη συνέχεια Urbino - Arezzo - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).
· 03-08-2018: Florence - San Gimignano - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).
· 04-08-2018: La Spezia - CinqueTerre - Genova. (Διανυκτέρευση στην Genova).
· 05-08-2018: Genova - Aix en Provence - Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).
· 06-08-2018: Arles – Avignon – Nîmes – Montpellier – Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).
· 07-08-2018: Marseille - St. Tropez – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 08-08-2018: Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 09-08-2018: Monaco – Eze – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 10-08-2018: Cannes – Antibes – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 11-08-2018: Nice – Milano. (Διανυκτέρευση στο Milano).
· 12-08-2018: Milano - Franciacorta Outlet – Sirmione (Garda Lake) – Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).
· 13-08-2018: Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).
· 14-08-2018: Venice – Ferrara – Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).
· 15-08-2018: : Άφιξη στην Πάτρα και στη συνέχεια Αθήνα.
Το ταξίδι συνολικά περιλάμβανε 12 διανυκτερεύσεις, σε 6 διαφορετικά ξενοδοχεία και 2 επιπλέον διανυκτερεύσεις στα πλοία από και προς Ancona.
Τα προβλεπόμενα χιλιόμετρα ήταν άνω των 3500.
Για το αυτοκίνητο θα έπρεπε να εξασφαλίσουμε την στάθμευση, τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και για λόγους πρακτικότητας.
Με τα παραπάνω δεδομένα και μόνο, ήταν απαραίτητη η καλή οργάνωση του ταξιδιού, διότι εάν κάτι δεν πήγαινε καλά θα ήταν δύσκολο να ακολουθηθεί το πρόγραμμα όπως αρχικά σχεδιάστηκε.
Απαιτείτο κατ’ αρχάς το κλείσιμο των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, για τα οποία είχαμε θέσει ως προϋπόθεση την εξασφάλιση δίκλινης εξωτερικής καμπίνας και στις δύο διαδρομές: Patra – Ancona και Ancona – Patra. Τα εισιτήρια τα κλείσαμε online στις 21-06-2018 μέσω του site της Superfast.com/adrikatiki. (Κόστος ακτοπλοϊκών εισιτηρίων με έκπτωση 30% στα εισιτήρια επιστροφής 809 €).
Στη συνέχεια αφού εξασφαλίσαμε την μετάβαση και την επιστροφή, έπρεπε να κλείσουμε τα ξενοδοχεία στις πόλεις που είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε.
Η έρευνα των ξενοδοχείων έγινε μέσω της πλατφόρμας Trivago και με τα κάτωθι προαπαιτούμενα: α) ύπαρξη πρωινού β) θέση στάθμευσης στο χώρο του ξενοδοχείου γ) να βρίσκονται σχετικά κοντά στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν δ) να είναι κατηγορίας 3* και άνω.
Τελικά κλείσαμε στα παρακάτω ξενοδοχεία, τα οποία κάλυπταν τα γούστα και τις απαιτήσεις μας.
2-3/8: IH HOTELS FIRENZE BUSINESS (μέσω Amoma.com).
4/8: MERCURE GENOVA SAN BIAGIO (μέσω της Booking.com).
5-6/8: IBIS BUDGET ARLES PALAIS DES CONGRES (μέσω της Booking.com).
7-8-9-10/8: B&B HOTEL VILLENEUVE LOUBET VILLAGE (μέσω της Booking.com).
11/8: NH MILANO CONCORDIA. (μέσω της Booking.com).
12-13/8: HOTEL ALVERI MESTRE VENEZIA. (μέσω της Hotels.com).
Τέλος έπρεπε να βρούμε τους χώρους στάθμευσης στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν, διότι πέρα από τις ζώνες περιορισμού της κυκλοφορίας (ZTL), υπάρχει τρομερή δυσκολία στο να βρεις θέση στάθμευσης ακόμα και στα πιο μικρά χωριουδάκια. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τα κατάλληλα parking που θα μας εξυπηρετούσαν, καθώς και μια εναλλακτική δεύτερη επιλογή στην περίπτωση που το πρώτο θα ήταν πλήρες. Η όλη οργάνωση έγινε μέσω των Google Maps και της εφαρμογής Parkopedia για Android.
Εκείνο που αφήσαμε στο τέλος, ήταν να καταγράψουμε το πλήρες πρόγραμμα της εκδρομής και να δημιουργήσουμε ένα ταξιδιωτικό οδηγό, με τα αξιοθέατα, τα ιστορικά δεδομένα και γενικότερα τα ενδιαφέροντα σημεία της κάθε περιοχής που θα επισκεπτόμασταν. Επίσης να καταγράψουμε τα αξιόλογα μέρη για φαγητό, καφέ, παγωτό.
Την εργασία αυτή την ανέλαβα προσωπικά. Όσο και αν φαίνεται επίπονη, αποδείχτηκε ιδιαίτερα ευχάριστη και θεωρώ ότι περισσότερο με ξεκούραζε μετά την εργασία γραφείου, ενώ μου έδινε το ερέθισμα για επιπλέον μάθηση, γνώση και συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών. Την εργασία την υλοποίησα τα ελεύθερά μου απογεύματα από τις 19:00 έως τις 21:00 και τα Σαββατοκύριακα. Διήρκεσε περίπου 1 μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας πολύ πλούσιος οδηγός 70 σελίδων, με ιστορικά, πολιτιστικά δεδομένα, οδηγίες για τους δρόμους, το κόστος στάθμευσης, το κόστος των διοδίων, με προτάσεις για φαγητό και καφέ.
Και μετά απ’ αυτά ξεκινάει το ταξίδι μας.
1η μέρα (01-08-2018)
(ΑΘΗΝΑ – ΠΑΤΡΑ)
Αφού φορτώσαμε τις αποσκευές μας και επιπλέον 2 εξάδες μπουκάλια νερό του 1,50 lt, καθώς και τρία μικρά μπουκάλια νερό του 0,50 lt στο ντουλαπάκι του συνοδηγού, που είχε τη δυνατότητα ψύξης μέσω του air condition, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από την Αθήνα για την Πάτρα στις 12:00. Το πλοίο SUPERFAST XI θα αναχωρούσε στις 17:30 και έπρεπε αφενός να παραλάβουμε τα εισιτήριά μας από το πρακτορείο στην Πάτρα (Όθωνος και Αμαλίας 12) και αφετέρου για να είμαστε 2 ώρες πριν την αναχώρηση στο λιμάνι, σύμφωνα με τις οδηγίες.
Στην Πάτρα φτάσαμε στις 14:30 και αφού γεμίσαμε το réservoir με Shell Vpower, κατευθυνθήκαμε για την παραλαβή των εισιτηρίων. Στη συνέχεια επειδή είχαμε χρόνο μέχρι την επιβίβαση, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην περιοχή “ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ”, στη μαρίνα των σκαφών αναψυχής και στο καφέ “Θεατράκι”.
Στο parking του καφέ “Θεατράκι” στην Πάτρα, με την ένδειξη ANCONA on dashboard.
Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το νέο λιμάνι, από το οποίο αναχωρούν τα πλοία για Ιταλία και μπήκαμε στη γραμμή για τον τελωνειακό έλεγχο. Όταν έφτασε η σειρά μας, οι λιμενικοί μας ζήτησαν τις ταυτότητες, τα εισιτήρια για το check in, και μας έλεγξαν τον χώρο των αποσκευών, μήπως υπάρχει κάποιο κρυμμένο άτομο.
Τελικά επιβιβαστήκαμε στις 17:00 και κατευθυνθήκαμε στην καμπίνα μας, της οποίας το νούμερο και το κλειδί (key card) παραλάβαμε από το πρακτορείο στην Πάτρα. Η καμπίνα βρισκόταν στο 8ο κατάστρωμα, ήταν δίκλινη εξωτερική με wc και douche και από το παράθυρό της μας εξασφάλιζε εξαιρετική θέα προς τον ορίζοντα.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, κάναμε μια βόλτα εξερεύνησης του πλοίου και τελικά καταλήξαμε να πίνουμε μια παγωμένη σοκολάτα. (Εξαιρετική γιατί στο πλοίο υπήρχε Flocafe, αλλά η τιμή της ήταν 4,90 €).
Το πλοίο απέπλευσε με 1 ώρα καθυστέρηση, δηλαδή στις 18:30.
Να σημειώσω ότι στην καμπίνα δεν υπήρχε τηλεόραση και έτσι ο χρόνος μας πέρασε συζητώντας για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και διαβάζοντας πληροφορίες και μελετώντας χάρτες.
Μέσα από την καμπίνα μας, ενώ πλέουμε στο Ιόνιο Πέλαγος.
2η μέρα (02-08-2018)
(ANCONA-URBINO-AREZZO-FIRENZE)
Αφού ξυπνήσαμε πήραμε το πρωινό μας στο πλοίο και καθίσαμε στο πλώριο σαλόνι για να απολαύσουμε τον καφέ μας. (Εξαίρετος cappuccino με τιμή 4,80 €).
Η άφιξη του πλοίου στην Ancona, προβλεπόταν στις 12:00 τοπική ώρα Ιταλίας (1 ώρα πίσω από την Ελλάδα). Τελικά φτάσαμε στο λιμάνι στις 13:00. Ωστόσο, μέχρι να αποβιβαστούμε χρειάστηκε πάνω από 1 ώρα, διότι κατά την επιβίβασή μας, είχαμε φτάσει στο πλοίο αρκετά νωρίς και έτσι το αυτοκίνητο τα βάλαμε στο χαμηλότερο επίπεδο στάθμευσης (level 3). Έπρεπε λοιπόν να αποβιβαστούν άλλα τρία καταστρώματα για να βγούμε. Τελικά αναπνεύσαμε αέρα στις 14:30 και αφού ανασυνταχθήκαμε, βάλαμε στο android auto κατεύθυνση για Urbino.
Από Ancona μέσω της Strada Stratale 16 (SS16) μπήκαμε στην Autostrada Adriatica (A14), την οποία ακολουθήσαμε μέχρι το Fano, απ’ όπου βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello A14 Fano. (Κόστος διοδίων 3,00 €). Στη συνέχεια μέσω της SS73bis, φτάσαμε στο Urbino στις 16:00. (Km 101).
Βάλαμε το αυτοκίνητο στο υπόγειο parking (Parcheggio - Piazza Borgo Mercatale e Via Gramsci) και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας.
Από την πύλη (Porta Valbona) αφού περπατήσουμε στη Via Mazzini φτάσαμε στην Piazza della Repubblica. Η πλατεία αυτή είναι ένα σταυροδρόμι στο κέντρο του Urbino.
Από την Piazza della Repubblica, η διαδρομή Via Raffaello μας οδήγησε στο σπίτι του Ραφαήλ και σε μια εξαιρετική θέα.
Στο τέλος της Via Raffaello το άγαλμα του Raffaello Sanzio - γνωστού καλύτερα ως Raphael.
Από την Piazza della Repubblica, μέσω της Via Vittorio Veneto, φτάσαμε στο παλάτι Ducal.
Το παλάτι Ducal - Palazzo Ducale - είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο του Urbino
Το όνομά του δούκα Federico da Montefeltro εμφανίζεται παντού: «Federicus Urbini Dux» ή απλώς «FE DUX», σε τοίχους, τζάκια και κουφώματα.
Η καθολική εκκλησία του San Domenico.
Απέναντι από το παλάτι του Ducal, πίσω από την εκκλησία του San Domenico, υπάρχει μια τοιχογραφία της Madonna του 15ου αιώνα.
Άλλο ενδιαφέρον αξιοθέατο στο Urbino είναι το Ντουόμο, με νεοκλασικό στιλ πρόσοψης.
Η ωραιότερη θέα στο Urbino είναι από την κορυφή της πλαγιάς απέναντι από το Palazzo Ducale. Από το μικρό δημόσιο πάρκο που υπάρχει εκεί (Parco della Resistenza), απολαύσαμε την υπέροχη θέα του τοπίου και βγάλαμε όμορφες φωτογραφίες.
Από το Parco della Resistenza κατηφορίσαμε προς την Piazza della Repubblica, όπου αφού απολαύσαμε δύο υπέροχα παγωτά από την gelateria – yogousteria Sorbetto del Duka (προτείνονται οι γεύσεις: limone e zenzero, cheesecake, dolce salato al caramello, ricotta pera e cioccolato, yogurt e mirtillo, melone, gianduia con nocciole – 2,70 € ο μεσαίος κώνος), πληρώσαμε το Parking στο τουριστικό γραφείο της πλατείας (3,70 €, για 21/2 ώρες), και ξεκινήσαμε για το Arezzo.
Η ώρα ήταν 18:30 και είχαμε να διανύσουμε 105 km για το Arezzo, αλλά επειδή ο δρόμος ήταν ορεινός, με συνεχείς στροφές και δυσκολία στην προσπέραση απαιτήθηκαν 13/4 ώρες για την κάλυψη της απόστασης. Φτάσαμε στο Arezzo στις 20:15.
Σταθμεύσαμε στο parking Parcheggio Pietri (Via Giuseppe Pietri - Arezzo). Σ’ ένα μεγάλο μέρος του η στάθμευση είναι δωρεάν.
Ακολουθήσαμε τα τείχη για τη είσοδο στην παλιά πόλη. Ευτυχώς υπήρχαν κυλιόμενες σκάλες για την ανάβαση, διότι είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε.
Στο ψηλότερο σημείο του Arezzo βρίσκεται ο καθεδρικός ναός, το Cattedrale dei Santi Pietro e Donato, χτισμένος μεταξύ 1278 και 1511.
Η πλατεία Piazza Grande του Arezzo, είναι μια από τις καλύτερες της Τοσκάνης. Τα οικόσημα στα γύρω κτίρια, μας παρέπεμπαν σε μια αυθεντική μεσαιωνική ατμόσφαιρα.
Άλλη μία όψη της πλατείας Piazza Grande. Εδώ γυρίστηκε η ταινία του Roberto Remigio Benigni «Η Ζωή Είναι Ωραία» (La Vita è Bella), για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Επίσης η επαρχία του Arezzo είναι γενέτειρα του Benigni.
Η πλατεία ήταν ήσυχη και όπως έπεφτε το φως του ήλιου την έκανε ιδιαίτερα ρομαντική για να απολαύσουμε το δείπνο μας. Υπήρχαν αρκετά εστιατόρια περιμετρικά της πλατείας και έτσι η πρότασή μου για φαγητό ήταν αναπόφευκτη. Δυστυχώς δεν βρήκα πρόσφορο έδαφος γιατί το κορίτσι μου ανησυχούσε για την διαδρομή που είχαμε να κάνουμε μέχρι την Φλωρεντία, συν το ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε κατευθείαν στην Φλωρεντία και να φάμε στο εστιατόριό του ξενοδοχείου.
Η ώρα ήταν 21:30 και είχαμε να διανύσουμε 90 km μέχρι το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, το οποίο βρίσκονταν στην περιοχή Scandicci. Ακολουθήσαμε την Autostrada del Sole μέχρι και το σταθμό διοδίων Casello Firenze Scandicci. (Κόστος διοδίων 5,70 €).
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 22:30, και δυστυχώς είχε κλείσει η κουζίνα. Την βγάλαμε λοιπόν με panini και sandwiches, από αυτόματο πωλητή του ξενοδοχείου, διότι δεν αντέχαμε άλλη μετακίνηση για φαγητό.
Το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό με όμορφη διακόσμηση και τέλειο στρώμα στο κρεβάτι. Κάναμε ένα χαλαρωτικό douche και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια.
3η μέρα (03-08-2018)
(FIRENZE-SAN GIMIGNANO-FIRENZE)
Ξυπνήσαμε γύρω στις 8:30 και κατεβήκαμε στον χώρο του πρωινού. Αρκετά καλό και πλούσιο πρωινό με εξαιρετικό καφέ Cappuccino. Το προσωπικό του ξενοδοχείου στο χώρο του πρωινού ήταν ιδιαίτερα ευγενικό και με διάθεση να μας εξυπηρετήσει στο οτιδήποτε και παρά το ότι δεν μιλούσαν αγγλικά η συνεννόησή μας ήταν άψογη.
Από το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, αναχωρήσαμε στις 10:00 για το ιστορικό κέντρο της Florence.
Σταθμεύσαμε στο Parcheggio Stazione Fortezza (Piazzale Caduti nei Lager, 50129 Firenze) και συνεχίσαμε με τα πόδια.
Πρώτος μας σταθμός το Ανάκτορο των Μεδίκων (Palazzo Medici Riccardi). Αφού περπατήσαμε από τον κήπο προς το εσωτερικό του παλατιού μπήκαμε στην Cortile delle Colonne. Εκεί μας μας εντυπωσίασε το άγαλμα του "Orpheus Enchants Cerberus" από τον Bandinelli.
Η μυθική ερωτική ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης είναι πολύ γνωστή μέχρι τη σύγχρονη εποχή…
Και προχωρήσαμε προς τον Καθεδρικό Ναό της Φλωρεντίας (Cattedrale di Santa Maria del Fiore). Ο ναός δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Οι εντυπωσιακές διαστάσεις του προκαλούν δέος, ενώ η νεογοτθική πρόσοψη δημιουργήθηκε από πανέμορφα μάρμαρα Τοσκάνης.
Ωστόσο, αναμφίβολα αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι ο πελώριος τρούλλος του Brunelleschi (45 μ. η διάμετρος της βάσης και το τελικό του ύψος 114 μ.) Χτίστηκε χωρίς σκαλωσιές με ένα πρωτοπόρο σύστημα κατασκευής, το λεγόμενο ραχοκοκαλιά ψαριού με πέτρες και τούβλα που σφηνώνονται το ένα ανάμεσα στο άλλο με τέτοιο τρόπο, ώστε η κατασκευή να υπερυψώνεται σε ομόκεντρους κύκλους πάντα πιο στενούς και έτσι να μπορεί να αυτοστηρίζεται. Στο εσωτερικό του είναι τοποθετημένες νωπογραφίες του Giorgio Vasari με θέμα την Ημέρα της Κρίσης.
Το εξωτερικό τύμπανο του τρούλλου ξεκίνησε να διακοσμείται το 1500 με ένα μαρμάρινο εξώστη, από τον καλλιτέχνη Baccio d'Agnolo. To 1508 τελειώνει τη μία από τις 8 πλευρές. Όταν το είδε ο Μιχαήλ Άγγελος (Michelangelo) το χαρακτήρισε σαν ένα κλουβί για γρύλλους. Οι αρχές της πόλης τότε έδωσαν εντολή να σταματήσουν οι εργασίες και μέχρι και σήμερα παραμένει ανολοκλήρωτο.
Το πιο όμορφο κτίριο όμως δεν είναι άλλο από το Βαπτιστήριο, το οποίο ανατέθηκε στον Λορέντσο Γκιμπέρτι κι εκεί βαπτίστηκαν πολλοί διάσημοι και άσημοι κάτοικοι της πόλης.
Στην οροφή του βαπτιστηρίου θαυμάσαμε τα υπέροχα ψηφιδωτά που αναπαριστούν την Ημέρα της Κρίσης, αγαπημένο θέμα των καλλιτεχνών του Μεσαίωνα.
Στη συνέχεια περπατήσαμε προς την Piazza della Signoria. Ένα όμορφο άγαλμα, από τον καλλιτέχνη Gianbologna, του Cosimo I de Medici, Δούκα της Φλωρεντίας και πρώτου Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης, δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου και το άγαλμα του Ηρακλή και του Κάκου του Μπαντινέλι, μπροστά από το Palazzo Vecchio (Παλαιό Μέγαρο). Τα αγάλματα αυτά τοποθετήθηκαν εμπρός από το Palazzo της Signoria σαν σύμβολα της δύναμης και της ελευθερίας αλλά και σαν μια προειδοποίηση για αυτούς που ήθελαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Ponte Vecchio (Παλιά Γέφυρα) του ποταμού Άρνο. Αποτελεί την παλαιότερη γέφυρα της πόλης, καθώς χρονολογείται από το 1345. Τους πρώτους αιώνες πάνω σε αυτήν βρίσκονταν τα εργαστήρια των σιδεράδων και των βυρσοδεψών αλλά απομακρύνθηκαν λόγω της δυσωδίας και σήμερα υπάρχουν κοσμηματοπωλεία.
Η ομορφιά της γέφυρας με τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά εργαστήρια πάνω της εντυπωσίασαν ακόμα και τον Χίτλερ, ώστε έδωσε διαταγή να μην ανατιναχτεί, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες που δε γλίτωσαν κατά την υποχώρηση των Γερμανών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ύστερα από αρκετό περπάτημα καταλήξαμε στην Gelateria La Carraia (Piazza Nazario Sauro, 25/r, 50124 Firenze) πίσω από την Ponte Vecchio. Πήραμε κυπελάκια με 4 γεύσεις {Arachidi Salate (peanut butter), Limone, Mousse Tiramisu, Cioccoarancia (orange chocolate), Yogurt, Crème Caramel - 4,00 € το κυπελάκι των 4άρων γεύσεων}. Οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν απλά θεϊκές. Ίσως μία από τις καλύτερες Gelaterie της πόλης.
Αφού απολαύσαμε άλλη μία φορά την θέα από τον ποταμό Arno, κατευθυνθήκαμε ξανά προς το κέντρο της πόλης. Ακολουθώντας τη Via Calimala, συναντήσαμε καλλιτέχνες του δρόμου που αποτύπωναν τα έργα τους στο πλακόστρωτο, ζητώντας λίγα χρήματα για την τέχνη τους.
Πραγματικά έχουν ένα μοναδικό ταλέντο. Μόνο με μία μικρή φωτογραφία έργου τέχνης στο χέρι τους, το αναπαριστούν σε μεγέθυνση με κάθε λεπτομέρεια.
Και περπατώντας φτάσαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας (Piazza della Repubblica). Στην πλατεία το Carousel κλέβει την παράσταση!
Λίγο πιο κάτω βρεθήκαμε στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου (Basilica di San Lorenzo).
Στη συνέχεια αφού ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας στο κέντρο της Φλωρεντίας κατευθυνθήκαμε προς το Fortezza da Basso, όπου είχαμε σταθμεύσει το αυτοκίνητο. Το επίσημο του όνομα του οχυρού είναι το Φρούριο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (Fortezza di San Giovanni Battista). Στη σύγχρονη εποχή φιλοξενεί πολυάριθμα συνέδρια, συναυλίες και διεθνείς εκθέσεις.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (8,00 €, για 5 ώρες, μεταξύ 10:30 και 15:30) και αφού ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας, ξεκινήσαμε για το «μεσαιωνικό Μανχάταν» της Τοσκάνης, το San Gimignano.
Φτάσαμε στο San Gimignano στις 16:30, αλλά το νότιο parking P2 (Via dei Fossi 1) που είχαμε προγραμματίσει να σταθμεύσουμε ήταν πλήρες, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το βόρειο parking, το P4.
Τελικά ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στις 15:00.
Αφού ανεβήκαμε την ανηφόρα, βρεθήκαμε στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης, στην piazza St. Agostino με την ομώνυμη εκκλησία.
Η εκκλησία του Saint Agostino, είναι μονόκλιτη, ρωμανικού ρυθμού με γοτθικά στοιχεία.
Στην Αγία Τράπεζα κυριαρχεί η στέψη της Παναγίας, έργο του Piero del Pollaiolo, ζωγραφισμένο το 1483.
Στη συνέχεια, μέσω της Via S. Matteo κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του San Gimignano.
Και φτάσαμε στην Piazza del Duomo, στην οποία βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της πόλης.
Στα σκαλοπάτια που οδηγούν στον Duomo, ο κόσμος κάθονταν και απολάμβανε το δροσερό αεράκι, ενώ χάζευε αμφιθεατρικά το πέρασμα του κόσμου απ’ την πλατεία. Οι περισσότεροι είχαν ένα ποτό στο χέρι, ή μία μπύρα και σχεδόν όλοι μια pizza που έφτιαχνε μπροστά σου μια μικρή πιτσαρία, η Ricca Pizza.
Πήραμε και εμείς μία Pizza Gigante Prosciutto και δύο τοπικές μπύρες Moretti. Πολύ νόστιμη πίτσα, με 16,00 € και 2,30 € η μπύρα.
Εκεί τρώγοντας στα σκαλάκια, απολαύσαμε και την τελετή ενός γάμου.
Το σημείο ήταν απλά και υπέροχο, δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε.
Από την άλλη είχαμε τη θέα των πέτρινων πύργων που υψώνονται γύρω από την πλατεία.
Οι πύργοι άρχισαν να ξεπροβάλλουν το 1150. Αρχικά χρησίμευαν ως οχυρά, δεν άργησαν όμως να αποτελέσουν σύμβολα κοινωνικού κύρους, με τους ιδιοκτήτες τους να προσπαθούν να τους φτάσουν όσο γίνεται ψηλότερα. Τον 14ο αιώνα, το San Gimignano, όπως και άλλες πόλεις λόφων, έπεσε υπό τον έλεγχο της Φλωρεντίας. Οι Φλωρεντινοί επέβαλαν την εξουσία τους στους τοπικούς ευγενείς, διατάζοντάς τους να μικρύνουν τα ύψη των πύργων τους. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι με διάταγμα το 1255 ορίστηκε ως μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος για τους ιδιωτικούς πύργους τα 52 μέτρα, τα οποία είχα φτάσει ήδη ο Torre Rognosa. Τότε η οικογένεια των Salvucci έχτισε τους δίδυμους πύργους Torre Salvucci Maggiore, τοποθετώντας τους τόσο κοντά ώστε κάθε ανταγωνιστής να μπορεί να «προσθέτει» το ύψος τους και να λαμβάνει το μήνυμα.
Σήμερα, υπάρχουν 14 από τους αρχικούς 72 πύργους.
Ο περίφημος Torre Rognosa, είναι ο δεύτερος ψηλότερος πύργος στην πόλη μετά τον Torre Grossa.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Piazza della Cisterna, μια όμορφη πλατεία με ένα παλιό πέτρινο πηγάδι (που δεν χρησιμοποιείται πλέον).
Στην πλατεία υπάρχει η πιο γνωστή gelateria του κόσμου. Η Gelateria Dondoli.
Δεν θα ξέρετε πώς να αντιταχτείτε στον πειρασμό γεύσης του παγωτού crema di santa fina, η γεύση του οποίου κέρδισε τον τίτλο Tuscany best gelato 2015. Είναι παγωτό κρέμας, με πορτοκάλι, βανίλια Μαδαγασκάρης, κρόκο από το San Gimignano και κουκουνάρι από την Pisa. Όλες οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικές (3,00 € ο κώνος των 2 γεύσεων).
Και ύστερα από την ωραία περιήγησή μας κατηφορίσαμε προς το αυτοκίνητο.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (6,00 €, για 3 ώρες) και κατευθυνθήκαμε πίσω προς Florence.
Στην επιστροφή, περάσαμε από την Πλατεία Μικελάντζελο (Piazzale Michelangelo). Εδώ επίσης βρίσκεται ακόμα ένα άγαλμα (το αυθεντικό βρίσκεται στην Ακαδημία) του Δαβίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο. Η πλατεία βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου νότια του ποταμού Άρνου και της γέφυρας Ponte alle Gracie.
Το Parking στην πλατεία είναι ελεύθερο, αλλά υπάρχουν εκεί κάτι περιθωριακοί τύποι που προθυμοποιούνται να σε διευκολύνουν στη στάθμευση. Στη συνέχεια σου ζητούν να τους δώσεις ότι έχεις ευχαρίστηση. Έδωσα στον τύπο 1,00 € και με ευχαρίστησε, «Grazie, Signore».
Η εικόνα του τοπίου μας μάγεψε, μας έδωσε την αίσθηση πως αγναντεύαμε έναν πίνακα ζωγραφικής.
Αφού λοιπόν, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα, την πανοραμική θέα της πόλης της Φλωρεντίας, των λαμπρών της κτιρίων, αλλά και της ευρύτερης τοσκανικής γης, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Χρειαζόμασταν ανάπαυση, διότι την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν τα κρεμαστά χωριά Cinque Terre.
4η μέρα (04-08-2018)
(FIRENZE-LA SPEZIA-CINQUE TERRE-GENOVA)
Σήμερα είχαμε αποφασίσει να ξυπνήσουμε νωρίς, ώστε να έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για την επίσκεψή μας στα μικρά χωριά της Λιγουρίας, στην Ιταλική Ριβιέρα.
Κατεβήκαμε λοιπόν, για πρωινό στις 7:30. Γινόταν χαμός από groups Κινέζων και προκειμένου να μην καθυστερούμε, αποφασίσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία και ανεβήκαμε ξανά στο δωμάτιο, να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες, να τις φορτώσουμε στο αυτοκίνητο και στη συνέχεια να πάρουμε το πρωινό μας. Πράγματι, αφού κάναμε όλα τα παραπάνω, πήγαμε ξανά στην αίθουσα του πρωινού. Να σημειώσω ότι η αίθουσα δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και το προσωπικό με δυσκολία ανταποκρινόταν στο service, λόγω της πολυκοσμίας. Δυστυχώς πέσαμε πάλι σε groups τουριστών, Ινδών αυτή τη φορά. Βρήκαμε ένα τραπέζι στον κήπο, όπου σερβιριστήκαμε τον θεσπέσιο cappuccino , αλλά κατά τα λοιπά οι Ινδοί λειτουργούσαν σαν ακρίδες.
Φάγαμε τα βασικά και ξεκινήσαμε την πορεία μας για την La Spezia, απ’ όπου θα ξεκινούσαμε την επίσκεψή μας στα χωριά.
Από Firenze μέσω της Autostrada Firenze - Mare (A11/Ε76), της Autostrada Lucca – Viareggio (A11), της Autostrada Azzurra (A12/E80) και της Autostrada della Cisa (A15), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Barriera Autostradale di Santo Stefano Magra. (Κόστος διοδίων 13,60 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στη La Spezia στις 10:15. (Km 145).
Κατευθυνθήκαμε στο Parking του Railway station. Δυστυχώς ήταν πλήρες. Μάλιστα όταν φτάσαμε έδειχνε ότι υπάρχει μόνο μία διαθέσιμη θέση, και πριν προλάβω να το πω, ήδη έμπαινε αυτοκίνητο να την καταλάβει. Η ώρα ήταν 10:30. Από την ώρα αυτή και μέχρι τις 11:30, ψάχναμε για parking φυλασσόμενο, ή και στο δρόμο επί πληρωμή. Πήγαμε στην Piazzale d’Armi, στην οποία το parking ήταν ελεύθερο. Δεν υπήρχε ελεύθερη θέση ούτε εκεί, ωστόσο είδα ένα Σουηδό με ένα Volvo XC 60 να έχει παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο που οριοθετεί τις θέσεις. Αποφασίζουμε να παρκάρουμε και εμείς μ΄ αυτόν τον τρόπο. Το ίδιο έκανε και ένας Γερμανός με μία Mercedes GLE. Ξαφνικά, ακούω να με φωνάζει ο Γερμανός. Helloooo… Ο Γερμανός που είχε παρκάρει δίπλα στο Volvo, μου έδειχνε την κλήση των 60,00 €, που του είχε κολλήσει η δημοτική αστυνομία στο παρμπρίζ. Very expensive parking!!! Φεύγουμε λοιπόν και από εκεί. Για καλή μας τύχη βρίσκουμε θέση σε δρόμο κοντά στο σταθμό του τραίνου, σε θέσεις με μπλε διαγράμμιση (0,50 €/h). Ενώ παρκάρω, με βλέπει ένας Γάλλος με ένα Audi A6, με φωνάζει (στα Αγγλικά!!!), για να μου προσφέρει το εισιτήριό του. Έφευγε από το parking και είχε κόψει εισιτήριο για 4 ώρες, ενώ είχε καλύψει μόνο τη 1 ώρα. Μου το πρόσφερε, δεχτήκαμε την προσφορά του και τον ευχαριστήσαμε, παρά το ότι δεν μας εξυπηρετούσε, διότι θα μέναμε στα Cinque Terre πάνω από 5 ώρες. Ωστόσο μας έμεινε η ευγένεια αυτού του κυρίου… Τι ωραίος άνθρωπος αυτός ο Γάλλος…
Εκδώσαμε λοιπόν εισιτήριο για 6 ώρες (3,00 €) και εν τέλει κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς τον Centrale Stazione.
Το πρώτο χωριό που επισκεφθήκαμε ήταν το RIOMAGGIORE. Το τραίνο έκανε περίπου 6 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.
Αυτό το πολύχρωμο ψαροχώρι βρίσκεται καλά κρυμμένο στην αγκαλιά δύο απότομων βράχων που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
Στο βάθος διακρίνεται το μονοπάτι που ονομάζεται Via dell’ Amore, ελληνιστί ο Δρόμος της Αγάπης που συνδέει το Riomaggiore με τη Manarola.
Ο θρύλος λέει πως παλαιότερα οι γάμοι μεταξύ κατοίκων διαφορετικών χωριών της περιοχής δεν επιτρέπονταν, γι’ αυτό και τα «παράνομα» ζευγαράκια μοίραζαν την διαδρομή και συναντιόντουσαν κρυφά σε αυτό το μονοπάτι με τις ζωγραφισμένες καρδιές στους βράχους.
Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο λιμανάκι, παρατηρούμε πως τα σπίτια έχουν 3 με 4 πατώματα το καθένα καθώς επίσης και 2 διαφορετικές πόρτες, η πρώτη είσοδος βρίσκεται στο επίπεδο το βασικού δρόμου και η δεύτερη στον άνω δρόμο, μια τεχνική που μπορεί να φαντάζει περίεργη αλλά ήταν η λύση των κατοίκων για να διαφεύγουν γρήγορα σε περίπτωση εισβολής των Σαρακηνών πειρατών.
Στην άκρη του δρόμου βρίσκεται η μαρίνα του Riomaggiore, από όπου είναι τραβηγμένες όλες οι θεαματικές φωτογραφίες των case torri, δηλαδή των «σπιτιών-πύργων».
Στη συνέχεια ανηφορήσαμε προς το εσωτερικό του χωριού. Στη δεξιά πλευρά του δρόμου υπήρχαν μαγαζάκια που πωλούσαν τηγανητά καλαμαράκια, γαρίδες, μύδια, μαριδούλες κ.λ.π, τα οποία τα έδιναν στο χέρι σε χωνάκια. Πήραμε από ένα χωνάκι με διάφορα (5,00 € το χωνάκι).
Αφού χορτάσουμε και βγάλαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες, κατεβήκαμε και πάλι στο ιστορικό κέντρο.
Κατευθυνθήκαμε στο σταθμό του τραίνου για να πάμε στο επόμενο χωριό, τη Manarola. Το τραίνο έκανε περίπου 3 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.
Από το σταθμό του τραίνου περπατήσαμε προς το λιμάνι της Manarola.
Η Manarola, είναι το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο από τα πέντε χωριά.
Διαθέτει εξίσου εντυπωσιακή μαρίνα με πυργόσπιτα σκαρφαλωμένα σε δυσθεώρητα ύψη και πολλαπλά επίπεδα.
Στην άκρη του λιμανιού, κάποιοι έκαναν βουτιές.
Ενώ, κάποιοι άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία, πάνω στην τσιμεντένια ράμπα καθόδου των σκαφών στη θάλασσα.
Είχε φοβερή ζέστη και λιοπύρι με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 38ο C. Ο κόσμος βουτούσε για να δροσιστεί.
Παρ’ αυτά, ανηφορίσαμε προς το αναψυκτήριο Nessun Dorma, απ’ όπου είχαμε την ωραιότερη θέα του χωριού.
Τελικά αποφασίσαμε λόγω της ζέστης και της πολυκοσμίας να μην επισκεφθούμε τα άλλα τρία χωριουδάκια, Corniglia, Vernazza και Monterosso. Ωστόσο αισθανθήκαμε ότι πήραμε μία αντιπροσωπευτική γεύση των μικρών χωριών που κρέμονται στα απόκρημνα βράχια της Λιγουρίας και έχουν ανακηρυχθεί από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Από το σταθμό τραίνου της Manarola επιστρέψαμε στη La Spezia, με νέο εισιτήριο 4,00 € / άτομο.
Εδώ να σημειώσω, ότι τα εισιτήρια του τραίνου στα χωριά, εκδίδονταν μόνο μέσω αυτόματων μηχανημάτων και μάλιστα στην Manarola δεν δέχονταν και χαρτονομίσματα. Αναγκαστικά λοιπόν χρησιμοποιήσαμε την χρωστική μας κάρτα.
Στο τραίνο της επιστροφής μας, λόγω πολυκοσμίας χάσαμε μία βεντάλια που είχαμε πάρει από τη Βενετία σε προηγούμενο ταξίδι μας. Της υποσχέθηκα ότι θα την αντικαταστήσουμε με νέα και πάλι Βενετσιάνικη…
Φτάνοντας στη La Spezia πήγαμε στο super market COOP, για να ανεφοδιαστούμε με νερά. Πήραμε 2 εξάδες νερά του 1,50 lt, υγρά μαντηλάκια, τραυμοπλάστ, δύο Ιταλικές Φοκάτσια (Focaccia) και δύο μπουκαλάκια spark water (πληρώσαμε 9,18 €).
Από La Spezia μέσω της Autostrada Azzurra (A12/E80), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello autostradale Genova Bolzaneto. (Κόστος διοδίων 12,70 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στο ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio στις 19:00. (Km 110).
Σταθμεύσαμε στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου. Εδώ δίπλα μας το νέο Volvo XC 60.
Το ξενοδοχείο στην πρόσοψή του έβλεπε προς τον ποταμό Polcevera.
Τελικά αφού ξεκουραστήκαμε κάνοντας ένα δροσερό douche, αποφασίσουμε να βγούμε στην Genova για by night και φαγητό. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο στις 22:15 και αφού περάσαμε κάτω από τη γέφυρα Morandi, φτάσαμε στο Φάρο της Γένοβας (La Lanterna di Genova), στη συνέχεια στο ενυδρείο (Acquario di Genova) και το Porto Antico. Η ώρα ήταν 22:50 και δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο, παρά μόνο περιθωριακοί τύποι και σε κάθε γωνία υπήρχαν γυναίκες που εκδίδονταν.
Θεωρήσαμε ότι η ώρα ήταν τέτοια που καθιστούσε επικίνδυνη την βόλτα στην πόλη. Έτσι δεν το ρισκάραμε και κάναμε μία ακόμη βόλτα με το αυτοκίνητο. Δεν ενθουσιαστήκαμε και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο τύπου Mall, λίγο έξω από την πόλη (το FIUMARA Shopping & Fun). Είχαμε επηρεαστεί όμως τόσο άσχημα με την κατάσταση του λιμανιού της Genova, που το ίδιο ανασφαλείς αισθανθήκαμε και εκεί. Φτάσαμε στο σημείο να πάρουμε pizza Margarita σε πακέτο και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να την φάμε. Να σημειώσω ότι η pizzeria Rossopomodoro, βρισκόταν στον α΄ όροφο και μέχρι να ετοιμαστεί η pizza είχα πει στη σύζυγό μου, να μείνει στο ισόγειο για να ρίχνει και καμιά ματιά στο αυτοκίνητο, το οποίο είχαμε σταθμεύσει στον σκοτεινό απέναντι δρόμο, με τα parking lights του αυτοκινήτου αναμμένα.
Τόσο ωραία περάσαμε στην Genova. Anyway…
5η μέρα (05-08-2018)
(GENOVA-AIX EN PROVENCE-ARLES)
Αφού πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και ξεκινήσαμε για την Aix en Provence.
Από το ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio αναχωρήσαμε στις 9:45. Σταματήσαμε και βάλαμε βενζίνη κοντά στο ξενοδοχείο, σε βενζινάδικο TotalErg 24/24 - Stazione di Servizio (Via Romairone, 6/R, 16163 Genova). Στο βενζινάδικο λειτουργούσε μόνο αυτόματος πωλητής καυσίμων, ο οποίος δεχόταν και χαρτονομίσματα. Βάλαμε 50,00 € απλής αμόλυβδης, (δεν υπήρχε άλλη επιλογή) με τιμή 1,67 €/lt και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Είχαμε να διανύσουμε 373 km μέχρι την Aix.
Μέσω της Autostrada Dei Fiori (A10/Ε80), φτάσαμε στα σύνορα με την Γαλλία. Λίγο πριν τα σύνορα πληρώσαμε διόδια 20,00 €.
Στη συνέχεια μέσω του αυτοκινητόδρομου (A8/E80) La Provençale, συνεχίσαμε στη Γαλλία.
Κάναμε στάση σε σταθμό εξυπηρέτησης στην περιοχή του Mougins, ύστερα από 220 km.
Και φτάσαμε στην Aix στις 15:00, αφού πληρώσαμε διόδια στους σταθμούς: α) La Turbie: Toll: 2.50 EUR, β) Nice Saint-Isidore: Toll: 1.50 EUR, γ) Antibes: Toll: 3.00 EUR, δ) La Barque: Toll: 14.60 EUR. Σύνολο διοδίων από Genova μέχρι την Αix 41.60 €.
Σταθμεύσαμε στο Packing Mignet (3 Avenue Malherbe, 13100 Aix-en-Provence).
Το Parking ήταν σχεδόν άδειο. Μεσημέρι Κυριακής βλέπετε…
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από το εντυπωσιακό Δικαστικό Μέγαρο. Ένα εξαιρετικό κτίριο αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα, με όμορφη πρόσοψη στο χρώμα της ώχρας.
Τα δύο αυτά αγάλματα στην κεντρική μεγαλοπρεπή του είσοδο υποβαστάζουν τον εξώστη του ορόφου.
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πλατεία Place d'Albertas. Μια πλατεία που δεν συνδέει κανένα δρόμο, με ένα όμορφο σιντριβάνι.
Ο λόγος ύπαρξή της; Πρέπει να γυρίσουμε τις πλάτες μας για να τον ανακαλύψουμε. Το αρχοντικό, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήθελε μια όμορφη θέα.
Και περιπλανώμενοι στα στενά γραφικά δρομάκια της πόλης, ακολουθώντας τα βήματά του Σεζάν (Paul Cezanne), του διάσημου ζωγράφου που πέρασε εδώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μαγεμένος από τις μικρές και μεγάλες ομορφιές της πόλης.
Φτάσαμε στο σήμα κατατεθέν της Aix, το κεντρικό σιντριβάνι της Ροτόντας με τα τρία αγάλματα που συμβολίζουν τη Δικαιοσύνη, τη Γεωργία και τις Καλές τέχνες.
Από το σημείο αυτό ξεκινά ένας από τους ωραιότερους δρόμους, η οδός Mirabeau. Είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, με δύο σειρές πανύψηλα πλατάνια να διατρέχουν τις άκρες του. Πολυτελή ζαχαροπλαστεία, αυθεντικά μπιστρό, μπαρόκ καφέ-εστιατόρια είναι παραταγμένα στην αριστερή πλευρά, αποτελώντας εδώ και δύο αιώνες τόπο καθημερινής συνάντησης της ως επί το πλείστο υψηλής κοινωνίας της Εξ, των Εξουά, όπως τους ονομάζουν οι Γάλλοι.
Και αφού πήραμε ένα παγωτό από το Glace Magasin Philippe Faur (57 Cours Mirabeau) (4,50 €, ο κώνος των 2 γεύσεων), συνεχίσαμε τον περίπατό μας στο πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο του Viel Aix στα τα σοκάκια όπου παρατάσσονται στιλάτες μπουτίκ.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (4,90 €, για 2 ώρες, μεταξύ 15:30 και 17:30) και ξεκινήσαμε για την Arles.
Στο ξενοδοχείο IBIS Budget Arles Palais des Congrès, φτάσαμε στις 18:45, αφού διανύσαμε 82,00 km από την Aix. Το ξενοδοχείο βρισκόταν σχετικά κοντά στο ιστορικό κέντρο της Arles, δίπλα στον Ροδανό ποταμό. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο και πήραμε μία ανάσα ξεκούρασης, ξεκινήσαμε για μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Επιλέξαμε να πάμε στην πόλη με το αυτοκίνητο, γιατί θέλαμε να αποφύγουμε το περπάτημα πέραν των σημείων που είχαν ενδιαφέρον.
Σταθμεύσαμε στο Parking du Centre (8 Rue Emile Fassin, 13200 Arles), στις 20:00.
Και βαδίζοντας, φτάσαμε στον εξωτερικό περίγυρο του αρχαίου θέατρου της Arles. Χτίστηκε στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου. Είναι ένα από τα πρώτα ρωμαϊκά θέατρα από πέτρα. Σε αντίθεση με τα ελληνικά θέατρα, δεν ήταν αφιερωμένο στον Διόνυσο, αλλά στον θεό Απόλλωνα.
Και ακριβώς απέναντι υπάρχει το Middle School Saint Charles, με το μεσαιωνικό πύργο του Αγίου Καρόλου.
Και στη συνέχεια η εντυπωσιακή ρωμαϊκή αρένα (Arles Amphitheatre). Κατασκευάστηκε το 90 μ.Χ. και χωράει 20.000 θεατές. Περιβάλλεται από 60 στοές κατασκευασμένες σε δύο επίπεδα, και από μια περιμετρική στοά. Υπάρχει επίσης ένα σύστημα από γαλαρίες, αποχετευτικό δίκτυο και σκάλες για εύκολη και γρήγορη έξοδο των θεατών. Στο αμφιθέατρο της Αρλ διεξάγονται ιπποδρομίες και ταυρομαχίες. Πρότυπο για την κατασκευή του ήταν το Κολοσσαίο της Ρώμης.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια της Arles.
Στη Rue du 4 Septembre, μας εντυπωσίασε το κτίριο της Grande Boucherie, όπου γινόταν το χονδρεμπόριο κρέατος. Η πρόσοψή του κτιρίου είναι χαρακτηριστική του αρχιτεκτονικού στυλ των γαλλικών οικιστικών κτιρίων της κλασικής περιόδου.
Το κτίριο μαρτυρεί μια αξιοσημείωτη αστική ανάπτυξη, η οποία διεκόπη λόγω της μεγάλης πανούκλας του 1721, που εξαιτίας της πέθαναν οι 10.000 από τους συνολικά 23.000 κατοίκους της πόλης.
Το κτίριο σήμερα χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος και χώρος συνεδριάσεων, είναι δε γνωστό ως Salle Jean-et-Pons-Dedieu.
Η καμάρα της κυρίας εισόδου στολιζόταν με κέρατα της αμάλθειας, που σήμαιναν την αφθονία των προϊόντων.
Και φτάσαμε μέχρι τη βόρεια είσοδο της πόλης, στην κρήνη Amédée Pichot. Ένα εκπληκτικά όμορφο σιντριβάνι, που χρονολογείται από το 1887.
Τελικά επιστρέψαμε στη Αρένα. Τα εστιατόρια γύρω της είναι το απόλυτο must, για φαγητό, ποτό, καφέ και για χάζι. Καθίσαμε στο εστιατόριο Vert – Olive Arles.
Εγώ παράγγειλα (Côte du taureau) καρέ ταύρου (σπεσιαλιτέ της περιοχής).
Ενώ η σύζυγός μου, Tagliatelle Carbonara (lardons, crème fraiche, oeuf). Μαζί με 3εις μπύρες Grimbergen blanche και 2 espresso, δώσαμε 50,00 €. Αρκετά οικονομικά για τα δεδομένα της νότιας Γαλλίας.
Εδώ όμως να σημειώσω, ότι προσωπικά δεν μπορώ να φάω το άψητο κρέας που σερβίρουν. Όταν ανέφερα στον σερβιτόρο ότι θα ήθελα well done steak, γελούσε και μου έκανα τη κίνηση του πριονιού, υπονοώντας ότι μόνο έτσι θα κοβόταν το κρέας. Δυστυχώς δεν μιλούσε αγγλικά και η συνεννόησή μας ήταν δυσχερής, ωστόσο κατάλαβε την επιθυμία μου. Παρ’ αυτά δεν θα πω ότι με ικανοποίησε η γεύση τόσο του κρέατος, όσο και των συνοδευτικών του πιάτου.
Πάντως μας αποζημίωσε η θέα προς την αρένα. Καθίσαμε εκεί μέχρι τις 22:30 και στη συνέχεια κάναμε άλλη μια ρομαντική βόλτα στη γλυκύτατη πόλη. Σταθήκαμε και παρακολουθήσαμε έναν καλλιτέχνη που έπαιζε βιολί στο ημίφως με φόντο την ρωμαϊκή αρένα και αφού τον επιβραβεύσαμε, ξεκινήσαμε για το χώρο στάθμευσης. Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (1,80 €, για 41/2 ώρες, μεταξύ 20:00 και 00:20 και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο.
Info-1: H χρέωση της στάθμευσης στο Parking du Centre είχε ως ακολούθως: 2 €/h από 8:00 έως 20:00 και 0.40 €/h από 20:00 έως 8:00.
Info-2: Ο γνωστός ζωγράφος, Vincent van Gogh, διάλεξε την Arles ως κατοικία του.
Ο Vincent van Gogh έφτασε εδώ σε ηλικία 35 ετών (1888) από τον ανήλιαγο Βορρά, με το όνειρο να ιδρύσει το Atelier du Midi, μια αποικία καλλιτεχνών. Η Αρλ τον μάγεψε όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά κυρίως για το φως της και για τα έντονα χρώματα του φυσικού της περιβάλλοντος (εδώ ανακάλυψε τη δύναμη του κίτρινου, ενός χρώματος έως τότε «απαγορευμένου» στους ζωγράφους).
Στην Αρλ ο Βαν Γκογκ βρήκε τον τρόπο να εκφράσει την ταραγμένη του ψυχή, σκληρά δοκιμασμένη από την έλλειψη χρηματικών πόρων, αλλά κυρίως, από την απουσία κατανόησης. Μια μεγαλοφυΐα πολύ μπροστά από την εποχή του, που πλήρωσε την αντισυμβατικότητά του με το χλευασμό. Κι ας ανήκε στην πανίσχυρη οικογένεια των Βαν Γκογκ, διάσημων εμπόρων τέχνης της εποχής.
Για τον Βίνσεντ δεν υπήρχε χώρος πουθενά.
Οι κάτοικοι της Αρλ δεν πρωτοτύπησαν.
Τον υποδέχτηκαν ψυχρά, ορισμένοι μάλιστα έως και ατιμωτικά. Ήταν ο τρελός του χωριού. Όσο αυτός αγάπησε την πόλη τους, τόσο οι «φιλήσυχοι» τον κυνήγησαν. Μέχρι που κατάφεραν να κλειστεί «οικειοθελώς» στο τρελοκομείο του Saint Remy (είχε προηγηθεί το περίφημο κόψιμο του αυτιού του, εξαιτίας ενός καβγά με το φίλο του, Gauguin), όπου και πέθανε το 1890.
Στον ενάμιση χρόνο παραμονής του στην Αρλ πρόλαβε να ζωγραφίσει περί τους διακόσιους πίνακες! Όλοι εμπνευσμένοι από τα τοπία και τις γειτονιές της Αρλ, ακόμη και από τους ανθρώπους της. Ακολούθησαν κι άλλοι διάσημοι ζωγράφοι (για παράδειγμα, ο Πικάσο λάτρεψε επίσης την Αρλ), όμως ο Βαν Γκογκ ήταν ο πρώτος και ο πιο σημαντικός. Κυρίως όμως ήταν αυτός που την έκανε διάσημη στους κύκλους των εραστών της τέχνης και (για δες ειρωνεία…) της καλής ζωής γενικώς.
Μια νέα θεωρία γιατί ο Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του:
Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι έκοψε το αυτί του αφότου έμαθε ότι ο αδερφός του Theo, ο έμπιστος και βασικός οικονομικός του υποστηρικτής, ετοιμαζόταν να παντρευτεί.
Η είδηση του γάμου είχε στενοχωρήσει τον ζωγράφο, αλλά εκτιμούσαν πως έμαθε τα νέα μετά το περιστατικό με το κόψιμο του αυτιού.
Ωστόσο, ο Bailey βρήκε στοιχεία που δείχνουν ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Βαν Γκογκ έμαθε τα νέα από ένα γράμμα του αδερφού του που παραδόθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1888. Αργότερα την ίδια μέρα υπήρξε όντως ένας διαπληκτισμός με τον φίλο του Γκωγκέν, αλλά το έναυσμα για να κόψει το αυτί ήταν τα νέα του γάμου, ισχυρίζεται ο Bailey.
Ο συγγραφέας διαπίστωσε ότι ο Theo είχε ήδη γράψει στη μητέρα του, ζητώντας την άδειά της να παντρευτεί, και ότι η μέλλουσα σύζυγός του είχε γράψει στον μεγαλύτερο αδερφό της, ο οποίος απάντησε με ένα τηλεγράφημα συγχαρητηρίων που έφτασε στις 23 Δεκεμβρίου. Ο Bailey είναι βέβαιος ότι ο Theo έγραψε και στον αδερφό του την ίδια στιγμή, και ότι η είδηση βρισκόταν στην επιστολή που παραδόθηκε στο περίφημο Κίτρινο Σπίτι στην Αρλ, επίσης, στις 23 Δεκεμβρίου.
Το ίδιο βράδυ, ο Βαν Γκογκ πήρε το ξυράφι, έκοψε το αυτί του και στη συνέχεια το τύλιξε σε ένα χαρτί και αιμορραγώντας, πήγε στον αγαπημένο του οίκο ανοχής και το χάρισε σε μία γυναίκα.
Ένα ταξίδι, εμπειριών, γνώσεων, γεμάτο εικόνες, τοπία, πολιτισμό.
Ήρθε πράγματι, η ώρα να το πραγματοποιήσουμε. Πάντα ήταν στη σκέψη μας ένα οδοιπορικό στην Ευρώπη με το αυτοκίνητό μας. Ήρθε η ώρα να αποβάλλουμε τις δεσμεύσεις και τις αναστολές, που κάθε φορά το ανέβαλαν για τον επόμενο χρόνο. Ένα ταξίδι που μας γέμισε από τη στιγμή του σχεδιασμού του, της καταγραφής των αξιοθέατων και των πολιτιστικών του δεδομένων και όλων αυτών που απαιτούνται για την προετοιμασία ενός 15μερου road trip.
Η ιδέα έπεσε από τη σύζυγό μου. Γιατί να μην επιχειρήσουμε να κάνουμε μια περιηγητική εκδρομή στην Ευρώπη, όπως το συνηθίζουμε στη χώρα μας;
Αρχίσαμε λοιπόν να το δουλεύουμε στο μυαλό μας στις αρχές του Ιουνίου, προσπαθώντας να καθορίσουμε τις χώρες που θα επισκεφθούμε, δρομολογώντας αρχικά τη σκέψη μας για τη σύνθεση όμορφων προορισμών.
Τελικά καταλήξαμε σ’ ένα ταξίδι που θα περιελάβανε, την Ιταλική Τοσκάνη, τα κρεμαστά χωριά της θάλασσας της Λιγουρίας, τον Γαλλικό νότο μέχρι και την Montpellier και στη συνέχεια θα επισκεπτόμασταν τμήμα της Βόρειας Ιταλίας, με τελικό προορισμό τη ρομαντική Βενετία.
Το ταξίδι σχεδιάστηκε συνοπτικά ως ακολούθως:
· 01-08-2018: Αθήνα – Πάτρα και επιβίβαση στο πλοίο με προορισμό την Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).
· 02-08-2018: Άφιξη στην Ancona και στη συνέχεια Urbino - Arezzo - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).
· 03-08-2018: Florence - San Gimignano - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).
· 04-08-2018: La Spezia - CinqueTerre - Genova. (Διανυκτέρευση στην Genova).
· 05-08-2018: Genova - Aix en Provence - Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).
· 06-08-2018: Arles – Avignon – Nîmes – Montpellier – Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).
· 07-08-2018: Marseille - St. Tropez – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 08-08-2018: Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 09-08-2018: Monaco – Eze – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 10-08-2018: Cannes – Antibes – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).
· 11-08-2018: Nice – Milano. (Διανυκτέρευση στο Milano).
· 12-08-2018: Milano - Franciacorta Outlet – Sirmione (Garda Lake) – Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).
· 13-08-2018: Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).
· 14-08-2018: Venice – Ferrara – Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).
· 15-08-2018: : Άφιξη στην Πάτρα και στη συνέχεια Αθήνα.
Το ταξίδι συνολικά περιλάμβανε 12 διανυκτερεύσεις, σε 6 διαφορετικά ξενοδοχεία και 2 επιπλέον διανυκτερεύσεις στα πλοία από και προς Ancona.
Τα προβλεπόμενα χιλιόμετρα ήταν άνω των 3500.
Για το αυτοκίνητο θα έπρεπε να εξασφαλίσουμε την στάθμευση, τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και για λόγους πρακτικότητας.
Με τα παραπάνω δεδομένα και μόνο, ήταν απαραίτητη η καλή οργάνωση του ταξιδιού, διότι εάν κάτι δεν πήγαινε καλά θα ήταν δύσκολο να ακολουθηθεί το πρόγραμμα όπως αρχικά σχεδιάστηκε.
Απαιτείτο κατ’ αρχάς το κλείσιμο των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, για τα οποία είχαμε θέσει ως προϋπόθεση την εξασφάλιση δίκλινης εξωτερικής καμπίνας και στις δύο διαδρομές: Patra – Ancona και Ancona – Patra. Τα εισιτήρια τα κλείσαμε online στις 21-06-2018 μέσω του site της Superfast.com/adrikatiki. (Κόστος ακτοπλοϊκών εισιτηρίων με έκπτωση 30% στα εισιτήρια επιστροφής 809 €).
Στη συνέχεια αφού εξασφαλίσαμε την μετάβαση και την επιστροφή, έπρεπε να κλείσουμε τα ξενοδοχεία στις πόλεις που είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε.
Η έρευνα των ξενοδοχείων έγινε μέσω της πλατφόρμας Trivago και με τα κάτωθι προαπαιτούμενα: α) ύπαρξη πρωινού β) θέση στάθμευσης στο χώρο του ξενοδοχείου γ) να βρίσκονται σχετικά κοντά στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν δ) να είναι κατηγορίας 3* και άνω.
Τελικά κλείσαμε στα παρακάτω ξενοδοχεία, τα οποία κάλυπταν τα γούστα και τις απαιτήσεις μας.
2-3/8: IH HOTELS FIRENZE BUSINESS (μέσω Amoma.com).
4/8: MERCURE GENOVA SAN BIAGIO (μέσω της Booking.com).
5-6/8: IBIS BUDGET ARLES PALAIS DES CONGRES (μέσω της Booking.com).
7-8-9-10/8: B&B HOTEL VILLENEUVE LOUBET VILLAGE (μέσω της Booking.com).
11/8: NH MILANO CONCORDIA. (μέσω της Booking.com).
12-13/8: HOTEL ALVERI MESTRE VENEZIA. (μέσω της Hotels.com).
Τέλος έπρεπε να βρούμε τους χώρους στάθμευσης στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν, διότι πέρα από τις ζώνες περιορισμού της κυκλοφορίας (ZTL), υπάρχει τρομερή δυσκολία στο να βρεις θέση στάθμευσης ακόμα και στα πιο μικρά χωριουδάκια. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τα κατάλληλα parking που θα μας εξυπηρετούσαν, καθώς και μια εναλλακτική δεύτερη επιλογή στην περίπτωση που το πρώτο θα ήταν πλήρες. Η όλη οργάνωση έγινε μέσω των Google Maps και της εφαρμογής Parkopedia για Android.
Εκείνο που αφήσαμε στο τέλος, ήταν να καταγράψουμε το πλήρες πρόγραμμα της εκδρομής και να δημιουργήσουμε ένα ταξιδιωτικό οδηγό, με τα αξιοθέατα, τα ιστορικά δεδομένα και γενικότερα τα ενδιαφέροντα σημεία της κάθε περιοχής που θα επισκεπτόμασταν. Επίσης να καταγράψουμε τα αξιόλογα μέρη για φαγητό, καφέ, παγωτό.
Την εργασία αυτή την ανέλαβα προσωπικά. Όσο και αν φαίνεται επίπονη, αποδείχτηκε ιδιαίτερα ευχάριστη και θεωρώ ότι περισσότερο με ξεκούραζε μετά την εργασία γραφείου, ενώ μου έδινε το ερέθισμα για επιπλέον μάθηση, γνώση και συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών. Την εργασία την υλοποίησα τα ελεύθερά μου απογεύματα από τις 19:00 έως τις 21:00 και τα Σαββατοκύριακα. Διήρκεσε περίπου 1 μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας πολύ πλούσιος οδηγός 70 σελίδων, με ιστορικά, πολιτιστικά δεδομένα, οδηγίες για τους δρόμους, το κόστος στάθμευσης, το κόστος των διοδίων, με προτάσεις για φαγητό και καφέ.
Και μετά απ’ αυτά ξεκινάει το ταξίδι μας.
1η μέρα (01-08-2018)
(ΑΘΗΝΑ – ΠΑΤΡΑ)
Αφού φορτώσαμε τις αποσκευές μας και επιπλέον 2 εξάδες μπουκάλια νερό του 1,50 lt, καθώς και τρία μικρά μπουκάλια νερό του 0,50 lt στο ντουλαπάκι του συνοδηγού, που είχε τη δυνατότητα ψύξης μέσω του air condition, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από την Αθήνα για την Πάτρα στις 12:00. Το πλοίο SUPERFAST XI θα αναχωρούσε στις 17:30 και έπρεπε αφενός να παραλάβουμε τα εισιτήριά μας από το πρακτορείο στην Πάτρα (Όθωνος και Αμαλίας 12) και αφετέρου για να είμαστε 2 ώρες πριν την αναχώρηση στο λιμάνι, σύμφωνα με τις οδηγίες.
Στην Πάτρα φτάσαμε στις 14:30 και αφού γεμίσαμε το réservoir με Shell Vpower, κατευθυνθήκαμε για την παραλαβή των εισιτηρίων. Στη συνέχεια επειδή είχαμε χρόνο μέχρι την επιβίβαση, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην περιοχή “ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ”, στη μαρίνα των σκαφών αναψυχής και στο καφέ “Θεατράκι”.
Στο parking του καφέ “Θεατράκι” στην Πάτρα, με την ένδειξη ANCONA on dashboard.
Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το νέο λιμάνι, από το οποίο αναχωρούν τα πλοία για Ιταλία και μπήκαμε στη γραμμή για τον τελωνειακό έλεγχο. Όταν έφτασε η σειρά μας, οι λιμενικοί μας ζήτησαν τις ταυτότητες, τα εισιτήρια για το check in, και μας έλεγξαν τον χώρο των αποσκευών, μήπως υπάρχει κάποιο κρυμμένο άτομο.
Τελικά επιβιβαστήκαμε στις 17:00 και κατευθυνθήκαμε στην καμπίνα μας, της οποίας το νούμερο και το κλειδί (key card) παραλάβαμε από το πρακτορείο στην Πάτρα. Η καμπίνα βρισκόταν στο 8ο κατάστρωμα, ήταν δίκλινη εξωτερική με wc και douche και από το παράθυρό της μας εξασφάλιζε εξαιρετική θέα προς τον ορίζοντα.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, κάναμε μια βόλτα εξερεύνησης του πλοίου και τελικά καταλήξαμε να πίνουμε μια παγωμένη σοκολάτα. (Εξαιρετική γιατί στο πλοίο υπήρχε Flocafe, αλλά η τιμή της ήταν 4,90 €).
Το πλοίο απέπλευσε με 1 ώρα καθυστέρηση, δηλαδή στις 18:30.
Να σημειώσω ότι στην καμπίνα δεν υπήρχε τηλεόραση και έτσι ο χρόνος μας πέρασε συζητώντας για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και διαβάζοντας πληροφορίες και μελετώντας χάρτες.
Μέσα από την καμπίνα μας, ενώ πλέουμε στο Ιόνιο Πέλαγος.
2η μέρα (02-08-2018)
(ANCONA-URBINO-AREZZO-FIRENZE)
Αφού ξυπνήσαμε πήραμε το πρωινό μας στο πλοίο και καθίσαμε στο πλώριο σαλόνι για να απολαύσουμε τον καφέ μας. (Εξαίρετος cappuccino με τιμή 4,80 €).
Η άφιξη του πλοίου στην Ancona, προβλεπόταν στις 12:00 τοπική ώρα Ιταλίας (1 ώρα πίσω από την Ελλάδα). Τελικά φτάσαμε στο λιμάνι στις 13:00. Ωστόσο, μέχρι να αποβιβαστούμε χρειάστηκε πάνω από 1 ώρα, διότι κατά την επιβίβασή μας, είχαμε φτάσει στο πλοίο αρκετά νωρίς και έτσι το αυτοκίνητο τα βάλαμε στο χαμηλότερο επίπεδο στάθμευσης (level 3). Έπρεπε λοιπόν να αποβιβαστούν άλλα τρία καταστρώματα για να βγούμε. Τελικά αναπνεύσαμε αέρα στις 14:30 και αφού ανασυνταχθήκαμε, βάλαμε στο android auto κατεύθυνση για Urbino.
Από Ancona μέσω της Strada Stratale 16 (SS16) μπήκαμε στην Autostrada Adriatica (A14), την οποία ακολουθήσαμε μέχρι το Fano, απ’ όπου βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello A14 Fano. (Κόστος διοδίων 3,00 €). Στη συνέχεια μέσω της SS73bis, φτάσαμε στο Urbino στις 16:00. (Km 101).
Βάλαμε το αυτοκίνητο στο υπόγειο parking (Parcheggio - Piazza Borgo Mercatale e Via Gramsci) και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας.
Από την πύλη (Porta Valbona) αφού περπατήσουμε στη Via Mazzini φτάσαμε στην Piazza della Repubblica. Η πλατεία αυτή είναι ένα σταυροδρόμι στο κέντρο του Urbino.
Από την Piazza della Repubblica, η διαδρομή Via Raffaello μας οδήγησε στο σπίτι του Ραφαήλ και σε μια εξαιρετική θέα.
Στο τέλος της Via Raffaello το άγαλμα του Raffaello Sanzio - γνωστού καλύτερα ως Raphael.
Από την Piazza della Repubblica, μέσω της Via Vittorio Veneto, φτάσαμε στο παλάτι Ducal.
Το παλάτι Ducal - Palazzo Ducale - είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο του Urbino
Το όνομά του δούκα Federico da Montefeltro εμφανίζεται παντού: «Federicus Urbini Dux» ή απλώς «FE DUX», σε τοίχους, τζάκια και κουφώματα.
Η καθολική εκκλησία του San Domenico.
Απέναντι από το παλάτι του Ducal, πίσω από την εκκλησία του San Domenico, υπάρχει μια τοιχογραφία της Madonna του 15ου αιώνα.
Άλλο ενδιαφέρον αξιοθέατο στο Urbino είναι το Ντουόμο, με νεοκλασικό στιλ πρόσοψης.
Η ωραιότερη θέα στο Urbino είναι από την κορυφή της πλαγιάς απέναντι από το Palazzo Ducale. Από το μικρό δημόσιο πάρκο που υπάρχει εκεί (Parco della Resistenza), απολαύσαμε την υπέροχη θέα του τοπίου και βγάλαμε όμορφες φωτογραφίες.
Από το Parco della Resistenza κατηφορίσαμε προς την Piazza della Repubblica, όπου αφού απολαύσαμε δύο υπέροχα παγωτά από την gelateria – yogousteria Sorbetto del Duka (προτείνονται οι γεύσεις: limone e zenzero, cheesecake, dolce salato al caramello, ricotta pera e cioccolato, yogurt e mirtillo, melone, gianduia con nocciole – 2,70 € ο μεσαίος κώνος), πληρώσαμε το Parking στο τουριστικό γραφείο της πλατείας (3,70 €, για 21/2 ώρες), και ξεκινήσαμε για το Arezzo.
Η ώρα ήταν 18:30 και είχαμε να διανύσουμε 105 km για το Arezzo, αλλά επειδή ο δρόμος ήταν ορεινός, με συνεχείς στροφές και δυσκολία στην προσπέραση απαιτήθηκαν 13/4 ώρες για την κάλυψη της απόστασης. Φτάσαμε στο Arezzo στις 20:15.
Σταθμεύσαμε στο parking Parcheggio Pietri (Via Giuseppe Pietri - Arezzo). Σ’ ένα μεγάλο μέρος του η στάθμευση είναι δωρεάν.
Ακολουθήσαμε τα τείχη για τη είσοδο στην παλιά πόλη. Ευτυχώς υπήρχαν κυλιόμενες σκάλες για την ανάβαση, διότι είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε.
Στο ψηλότερο σημείο του Arezzo βρίσκεται ο καθεδρικός ναός, το Cattedrale dei Santi Pietro e Donato, χτισμένος μεταξύ 1278 και 1511.
Η πλατεία Piazza Grande του Arezzo, είναι μια από τις καλύτερες της Τοσκάνης. Τα οικόσημα στα γύρω κτίρια, μας παρέπεμπαν σε μια αυθεντική μεσαιωνική ατμόσφαιρα.
Άλλη μία όψη της πλατείας Piazza Grande. Εδώ γυρίστηκε η ταινία του Roberto Remigio Benigni «Η Ζωή Είναι Ωραία» (La Vita è Bella), για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Επίσης η επαρχία του Arezzo είναι γενέτειρα του Benigni.
Η πλατεία ήταν ήσυχη και όπως έπεφτε το φως του ήλιου την έκανε ιδιαίτερα ρομαντική για να απολαύσουμε το δείπνο μας. Υπήρχαν αρκετά εστιατόρια περιμετρικά της πλατείας και έτσι η πρότασή μου για φαγητό ήταν αναπόφευκτη. Δυστυχώς δεν βρήκα πρόσφορο έδαφος γιατί το κορίτσι μου ανησυχούσε για την διαδρομή που είχαμε να κάνουμε μέχρι την Φλωρεντία, συν το ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε κατευθείαν στην Φλωρεντία και να φάμε στο εστιατόριό του ξενοδοχείου.
Η ώρα ήταν 21:30 και είχαμε να διανύσουμε 90 km μέχρι το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, το οποίο βρίσκονταν στην περιοχή Scandicci. Ακολουθήσαμε την Autostrada del Sole μέχρι και το σταθμό διοδίων Casello Firenze Scandicci. (Κόστος διοδίων 5,70 €).
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 22:30, και δυστυχώς είχε κλείσει η κουζίνα. Την βγάλαμε λοιπόν με panini και sandwiches, από αυτόματο πωλητή του ξενοδοχείου, διότι δεν αντέχαμε άλλη μετακίνηση για φαγητό.
Το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό με όμορφη διακόσμηση και τέλειο στρώμα στο κρεβάτι. Κάναμε ένα χαλαρωτικό douche και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια.
3η μέρα (03-08-2018)
(FIRENZE-SAN GIMIGNANO-FIRENZE)
Ξυπνήσαμε γύρω στις 8:30 και κατεβήκαμε στον χώρο του πρωινού. Αρκετά καλό και πλούσιο πρωινό με εξαιρετικό καφέ Cappuccino. Το προσωπικό του ξενοδοχείου στο χώρο του πρωινού ήταν ιδιαίτερα ευγενικό και με διάθεση να μας εξυπηρετήσει στο οτιδήποτε και παρά το ότι δεν μιλούσαν αγγλικά η συνεννόησή μας ήταν άψογη.
Από το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, αναχωρήσαμε στις 10:00 για το ιστορικό κέντρο της Florence.
Σταθμεύσαμε στο Parcheggio Stazione Fortezza (Piazzale Caduti nei Lager, 50129 Firenze) και συνεχίσαμε με τα πόδια.
Πρώτος μας σταθμός το Ανάκτορο των Μεδίκων (Palazzo Medici Riccardi). Αφού περπατήσαμε από τον κήπο προς το εσωτερικό του παλατιού μπήκαμε στην Cortile delle Colonne. Εκεί μας μας εντυπωσίασε το άγαλμα του "Orpheus Enchants Cerberus" από τον Bandinelli.
Η μυθική ερωτική ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης είναι πολύ γνωστή μέχρι τη σύγχρονη εποχή…
Και προχωρήσαμε προς τον Καθεδρικό Ναό της Φλωρεντίας (Cattedrale di Santa Maria del Fiore). Ο ναός δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Οι εντυπωσιακές διαστάσεις του προκαλούν δέος, ενώ η νεογοτθική πρόσοψη δημιουργήθηκε από πανέμορφα μάρμαρα Τοσκάνης.
Ωστόσο, αναμφίβολα αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι ο πελώριος τρούλλος του Brunelleschi (45 μ. η διάμετρος της βάσης και το τελικό του ύψος 114 μ.) Χτίστηκε χωρίς σκαλωσιές με ένα πρωτοπόρο σύστημα κατασκευής, το λεγόμενο ραχοκοκαλιά ψαριού με πέτρες και τούβλα που σφηνώνονται το ένα ανάμεσα στο άλλο με τέτοιο τρόπο, ώστε η κατασκευή να υπερυψώνεται σε ομόκεντρους κύκλους πάντα πιο στενούς και έτσι να μπορεί να αυτοστηρίζεται. Στο εσωτερικό του είναι τοποθετημένες νωπογραφίες του Giorgio Vasari με θέμα την Ημέρα της Κρίσης.
Το εξωτερικό τύμπανο του τρούλλου ξεκίνησε να διακοσμείται το 1500 με ένα μαρμάρινο εξώστη, από τον καλλιτέχνη Baccio d'Agnolo. To 1508 τελειώνει τη μία από τις 8 πλευρές. Όταν το είδε ο Μιχαήλ Άγγελος (Michelangelo) το χαρακτήρισε σαν ένα κλουβί για γρύλλους. Οι αρχές της πόλης τότε έδωσαν εντολή να σταματήσουν οι εργασίες και μέχρι και σήμερα παραμένει ανολοκλήρωτο.
Το πιο όμορφο κτίριο όμως δεν είναι άλλο από το Βαπτιστήριο, το οποίο ανατέθηκε στον Λορέντσο Γκιμπέρτι κι εκεί βαπτίστηκαν πολλοί διάσημοι και άσημοι κάτοικοι της πόλης.
Στην οροφή του βαπτιστηρίου θαυμάσαμε τα υπέροχα ψηφιδωτά που αναπαριστούν την Ημέρα της Κρίσης, αγαπημένο θέμα των καλλιτεχνών του Μεσαίωνα.
Στη συνέχεια περπατήσαμε προς την Piazza della Signoria. Ένα όμορφο άγαλμα, από τον καλλιτέχνη Gianbologna, του Cosimo I de Medici, Δούκα της Φλωρεντίας και πρώτου Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης, δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου και το άγαλμα του Ηρακλή και του Κάκου του Μπαντινέλι, μπροστά από το Palazzo Vecchio (Παλαιό Μέγαρο). Τα αγάλματα αυτά τοποθετήθηκαν εμπρός από το Palazzo της Signoria σαν σύμβολα της δύναμης και της ελευθερίας αλλά και σαν μια προειδοποίηση για αυτούς που ήθελαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Ponte Vecchio (Παλιά Γέφυρα) του ποταμού Άρνο. Αποτελεί την παλαιότερη γέφυρα της πόλης, καθώς χρονολογείται από το 1345. Τους πρώτους αιώνες πάνω σε αυτήν βρίσκονταν τα εργαστήρια των σιδεράδων και των βυρσοδεψών αλλά απομακρύνθηκαν λόγω της δυσωδίας και σήμερα υπάρχουν κοσμηματοπωλεία.
Η ομορφιά της γέφυρας με τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά εργαστήρια πάνω της εντυπωσίασαν ακόμα και τον Χίτλερ, ώστε έδωσε διαταγή να μην ανατιναχτεί, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες που δε γλίτωσαν κατά την υποχώρηση των Γερμανών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ύστερα από αρκετό περπάτημα καταλήξαμε στην Gelateria La Carraia (Piazza Nazario Sauro, 25/r, 50124 Firenze) πίσω από την Ponte Vecchio. Πήραμε κυπελάκια με 4 γεύσεις {Arachidi Salate (peanut butter), Limone, Mousse Tiramisu, Cioccoarancia (orange chocolate), Yogurt, Crème Caramel - 4,00 € το κυπελάκι των 4άρων γεύσεων}. Οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν απλά θεϊκές. Ίσως μία από τις καλύτερες Gelaterie της πόλης.
Αφού απολαύσαμε άλλη μία φορά την θέα από τον ποταμό Arno, κατευθυνθήκαμε ξανά προς το κέντρο της πόλης. Ακολουθώντας τη Via Calimala, συναντήσαμε καλλιτέχνες του δρόμου που αποτύπωναν τα έργα τους στο πλακόστρωτο, ζητώντας λίγα χρήματα για την τέχνη τους.
Πραγματικά έχουν ένα μοναδικό ταλέντο. Μόνο με μία μικρή φωτογραφία έργου τέχνης στο χέρι τους, το αναπαριστούν σε μεγέθυνση με κάθε λεπτομέρεια.
Και περπατώντας φτάσαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας (Piazza della Repubblica). Στην πλατεία το Carousel κλέβει την παράσταση!
Λίγο πιο κάτω βρεθήκαμε στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου (Basilica di San Lorenzo).
Στη συνέχεια αφού ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας στο κέντρο της Φλωρεντίας κατευθυνθήκαμε προς το Fortezza da Basso, όπου είχαμε σταθμεύσει το αυτοκίνητο. Το επίσημο του όνομα του οχυρού είναι το Φρούριο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (Fortezza di San Giovanni Battista). Στη σύγχρονη εποχή φιλοξενεί πολυάριθμα συνέδρια, συναυλίες και διεθνείς εκθέσεις.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (8,00 €, για 5 ώρες, μεταξύ 10:30 και 15:30) και αφού ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας, ξεκινήσαμε για το «μεσαιωνικό Μανχάταν» της Τοσκάνης, το San Gimignano.
Φτάσαμε στο San Gimignano στις 16:30, αλλά το νότιο parking P2 (Via dei Fossi 1) που είχαμε προγραμματίσει να σταθμεύσουμε ήταν πλήρες, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το βόρειο parking, το P4.
Τελικά ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στις 15:00.
Αφού ανεβήκαμε την ανηφόρα, βρεθήκαμε στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης, στην piazza St. Agostino με την ομώνυμη εκκλησία.
Η εκκλησία του Saint Agostino, είναι μονόκλιτη, ρωμανικού ρυθμού με γοτθικά στοιχεία.
Στην Αγία Τράπεζα κυριαρχεί η στέψη της Παναγίας, έργο του Piero del Pollaiolo, ζωγραφισμένο το 1483.
Στη συνέχεια, μέσω της Via S. Matteo κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του San Gimignano.
Και φτάσαμε στην Piazza del Duomo, στην οποία βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της πόλης.
Στα σκαλοπάτια που οδηγούν στον Duomo, ο κόσμος κάθονταν και απολάμβανε το δροσερό αεράκι, ενώ χάζευε αμφιθεατρικά το πέρασμα του κόσμου απ’ την πλατεία. Οι περισσότεροι είχαν ένα ποτό στο χέρι, ή μία μπύρα και σχεδόν όλοι μια pizza που έφτιαχνε μπροστά σου μια μικρή πιτσαρία, η Ricca Pizza.
Πήραμε και εμείς μία Pizza Gigante Prosciutto και δύο τοπικές μπύρες Moretti. Πολύ νόστιμη πίτσα, με 16,00 € και 2,30 € η μπύρα.
Εκεί τρώγοντας στα σκαλάκια, απολαύσαμε και την τελετή ενός γάμου.
Το σημείο ήταν απλά και υπέροχο, δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε.
Από την άλλη είχαμε τη θέα των πέτρινων πύργων που υψώνονται γύρω από την πλατεία.
Οι πύργοι άρχισαν να ξεπροβάλλουν το 1150. Αρχικά χρησίμευαν ως οχυρά, δεν άργησαν όμως να αποτελέσουν σύμβολα κοινωνικού κύρους, με τους ιδιοκτήτες τους να προσπαθούν να τους φτάσουν όσο γίνεται ψηλότερα. Τον 14ο αιώνα, το San Gimignano, όπως και άλλες πόλεις λόφων, έπεσε υπό τον έλεγχο της Φλωρεντίας. Οι Φλωρεντινοί επέβαλαν την εξουσία τους στους τοπικούς ευγενείς, διατάζοντάς τους να μικρύνουν τα ύψη των πύργων τους. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι με διάταγμα το 1255 ορίστηκε ως μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος για τους ιδιωτικούς πύργους τα 52 μέτρα, τα οποία είχα φτάσει ήδη ο Torre Rognosa. Τότε η οικογένεια των Salvucci έχτισε τους δίδυμους πύργους Torre Salvucci Maggiore, τοποθετώντας τους τόσο κοντά ώστε κάθε ανταγωνιστής να μπορεί να «προσθέτει» το ύψος τους και να λαμβάνει το μήνυμα.
Σήμερα, υπάρχουν 14 από τους αρχικούς 72 πύργους.
Ο περίφημος Torre Rognosa, είναι ο δεύτερος ψηλότερος πύργος στην πόλη μετά τον Torre Grossa.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Piazza della Cisterna, μια όμορφη πλατεία με ένα παλιό πέτρινο πηγάδι (που δεν χρησιμοποιείται πλέον).
Στην πλατεία υπάρχει η πιο γνωστή gelateria του κόσμου. Η Gelateria Dondoli.
Δεν θα ξέρετε πώς να αντιταχτείτε στον πειρασμό γεύσης του παγωτού crema di santa fina, η γεύση του οποίου κέρδισε τον τίτλο Tuscany best gelato 2015. Είναι παγωτό κρέμας, με πορτοκάλι, βανίλια Μαδαγασκάρης, κρόκο από το San Gimignano και κουκουνάρι από την Pisa. Όλες οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικές (3,00 € ο κώνος των 2 γεύσεων).
Και ύστερα από την ωραία περιήγησή μας κατηφορίσαμε προς το αυτοκίνητο.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (6,00 €, για 3 ώρες) και κατευθυνθήκαμε πίσω προς Florence.
Στην επιστροφή, περάσαμε από την Πλατεία Μικελάντζελο (Piazzale Michelangelo). Εδώ επίσης βρίσκεται ακόμα ένα άγαλμα (το αυθεντικό βρίσκεται στην Ακαδημία) του Δαβίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο. Η πλατεία βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου νότια του ποταμού Άρνου και της γέφυρας Ponte alle Gracie.
Το Parking στην πλατεία είναι ελεύθερο, αλλά υπάρχουν εκεί κάτι περιθωριακοί τύποι που προθυμοποιούνται να σε διευκολύνουν στη στάθμευση. Στη συνέχεια σου ζητούν να τους δώσεις ότι έχεις ευχαρίστηση. Έδωσα στον τύπο 1,00 € και με ευχαρίστησε, «Grazie, Signore».
Η εικόνα του τοπίου μας μάγεψε, μας έδωσε την αίσθηση πως αγναντεύαμε έναν πίνακα ζωγραφικής.
Αφού λοιπόν, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα, την πανοραμική θέα της πόλης της Φλωρεντίας, των λαμπρών της κτιρίων, αλλά και της ευρύτερης τοσκανικής γης, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Χρειαζόμασταν ανάπαυση, διότι την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν τα κρεμαστά χωριά Cinque Terre.
4η μέρα (04-08-2018)
(FIRENZE-LA SPEZIA-CINQUE TERRE-GENOVA)
Σήμερα είχαμε αποφασίσει να ξυπνήσουμε νωρίς, ώστε να έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για την επίσκεψή μας στα μικρά χωριά της Λιγουρίας, στην Ιταλική Ριβιέρα.
Κατεβήκαμε λοιπόν, για πρωινό στις 7:30. Γινόταν χαμός από groups Κινέζων και προκειμένου να μην καθυστερούμε, αποφασίσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία και ανεβήκαμε ξανά στο δωμάτιο, να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες, να τις φορτώσουμε στο αυτοκίνητο και στη συνέχεια να πάρουμε το πρωινό μας. Πράγματι, αφού κάναμε όλα τα παραπάνω, πήγαμε ξανά στην αίθουσα του πρωινού. Να σημειώσω ότι η αίθουσα δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και το προσωπικό με δυσκολία ανταποκρινόταν στο service, λόγω της πολυκοσμίας. Δυστυχώς πέσαμε πάλι σε groups τουριστών, Ινδών αυτή τη φορά. Βρήκαμε ένα τραπέζι στον κήπο, όπου σερβιριστήκαμε τον θεσπέσιο cappuccino , αλλά κατά τα λοιπά οι Ινδοί λειτουργούσαν σαν ακρίδες.
Φάγαμε τα βασικά και ξεκινήσαμε την πορεία μας για την La Spezia, απ’ όπου θα ξεκινούσαμε την επίσκεψή μας στα χωριά.
Από Firenze μέσω της Autostrada Firenze - Mare (A11/Ε76), της Autostrada Lucca – Viareggio (A11), της Autostrada Azzurra (A12/E80) και της Autostrada della Cisa (A15), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Barriera Autostradale di Santo Stefano Magra. (Κόστος διοδίων 13,60 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στη La Spezia στις 10:15. (Km 145).
Κατευθυνθήκαμε στο Parking του Railway station. Δυστυχώς ήταν πλήρες. Μάλιστα όταν φτάσαμε έδειχνε ότι υπάρχει μόνο μία διαθέσιμη θέση, και πριν προλάβω να το πω, ήδη έμπαινε αυτοκίνητο να την καταλάβει. Η ώρα ήταν 10:30. Από την ώρα αυτή και μέχρι τις 11:30, ψάχναμε για parking φυλασσόμενο, ή και στο δρόμο επί πληρωμή. Πήγαμε στην Piazzale d’Armi, στην οποία το parking ήταν ελεύθερο. Δεν υπήρχε ελεύθερη θέση ούτε εκεί, ωστόσο είδα ένα Σουηδό με ένα Volvo XC 60 να έχει παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο που οριοθετεί τις θέσεις. Αποφασίζουμε να παρκάρουμε και εμείς μ΄ αυτόν τον τρόπο. Το ίδιο έκανε και ένας Γερμανός με μία Mercedes GLE. Ξαφνικά, ακούω να με φωνάζει ο Γερμανός. Helloooo… Ο Γερμανός που είχε παρκάρει δίπλα στο Volvo, μου έδειχνε την κλήση των 60,00 €, που του είχε κολλήσει η δημοτική αστυνομία στο παρμπρίζ. Very expensive parking!!! Φεύγουμε λοιπόν και από εκεί. Για καλή μας τύχη βρίσκουμε θέση σε δρόμο κοντά στο σταθμό του τραίνου, σε θέσεις με μπλε διαγράμμιση (0,50 €/h). Ενώ παρκάρω, με βλέπει ένας Γάλλος με ένα Audi A6, με φωνάζει (στα Αγγλικά!!!), για να μου προσφέρει το εισιτήριό του. Έφευγε από το parking και είχε κόψει εισιτήριο για 4 ώρες, ενώ είχε καλύψει μόνο τη 1 ώρα. Μου το πρόσφερε, δεχτήκαμε την προσφορά του και τον ευχαριστήσαμε, παρά το ότι δεν μας εξυπηρετούσε, διότι θα μέναμε στα Cinque Terre πάνω από 5 ώρες. Ωστόσο μας έμεινε η ευγένεια αυτού του κυρίου… Τι ωραίος άνθρωπος αυτός ο Γάλλος…
Εκδώσαμε λοιπόν εισιτήριο για 6 ώρες (3,00 €) και εν τέλει κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς τον Centrale Stazione.
Το πρώτο χωριό που επισκεφθήκαμε ήταν το RIOMAGGIORE. Το τραίνο έκανε περίπου 6 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.
Αυτό το πολύχρωμο ψαροχώρι βρίσκεται καλά κρυμμένο στην αγκαλιά δύο απότομων βράχων που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
Στο βάθος διακρίνεται το μονοπάτι που ονομάζεται Via dell’ Amore, ελληνιστί ο Δρόμος της Αγάπης που συνδέει το Riomaggiore με τη Manarola.
Ο θρύλος λέει πως παλαιότερα οι γάμοι μεταξύ κατοίκων διαφορετικών χωριών της περιοχής δεν επιτρέπονταν, γι’ αυτό και τα «παράνομα» ζευγαράκια μοίραζαν την διαδρομή και συναντιόντουσαν κρυφά σε αυτό το μονοπάτι με τις ζωγραφισμένες καρδιές στους βράχους.
Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο λιμανάκι, παρατηρούμε πως τα σπίτια έχουν 3 με 4 πατώματα το καθένα καθώς επίσης και 2 διαφορετικές πόρτες, η πρώτη είσοδος βρίσκεται στο επίπεδο το βασικού δρόμου και η δεύτερη στον άνω δρόμο, μια τεχνική που μπορεί να φαντάζει περίεργη αλλά ήταν η λύση των κατοίκων για να διαφεύγουν γρήγορα σε περίπτωση εισβολής των Σαρακηνών πειρατών.
Στην άκρη του δρόμου βρίσκεται η μαρίνα του Riomaggiore, από όπου είναι τραβηγμένες όλες οι θεαματικές φωτογραφίες των case torri, δηλαδή των «σπιτιών-πύργων».
Στη συνέχεια ανηφορήσαμε προς το εσωτερικό του χωριού. Στη δεξιά πλευρά του δρόμου υπήρχαν μαγαζάκια που πωλούσαν τηγανητά καλαμαράκια, γαρίδες, μύδια, μαριδούλες κ.λ.π, τα οποία τα έδιναν στο χέρι σε χωνάκια. Πήραμε από ένα χωνάκι με διάφορα (5,00 € το χωνάκι).
Αφού χορτάσουμε και βγάλαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες, κατεβήκαμε και πάλι στο ιστορικό κέντρο.
Κατευθυνθήκαμε στο σταθμό του τραίνου για να πάμε στο επόμενο χωριό, τη Manarola. Το τραίνο έκανε περίπου 3 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.
Από το σταθμό του τραίνου περπατήσαμε προς το λιμάνι της Manarola.
Η Manarola, είναι το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο από τα πέντε χωριά.
Διαθέτει εξίσου εντυπωσιακή μαρίνα με πυργόσπιτα σκαρφαλωμένα σε δυσθεώρητα ύψη και πολλαπλά επίπεδα.
Στην άκρη του λιμανιού, κάποιοι έκαναν βουτιές.
Ενώ, κάποιοι άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία, πάνω στην τσιμεντένια ράμπα καθόδου των σκαφών στη θάλασσα.
Είχε φοβερή ζέστη και λιοπύρι με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 38ο C. Ο κόσμος βουτούσε για να δροσιστεί.
Παρ’ αυτά, ανηφορίσαμε προς το αναψυκτήριο Nessun Dorma, απ’ όπου είχαμε την ωραιότερη θέα του χωριού.
Τελικά αποφασίσαμε λόγω της ζέστης και της πολυκοσμίας να μην επισκεφθούμε τα άλλα τρία χωριουδάκια, Corniglia, Vernazza και Monterosso. Ωστόσο αισθανθήκαμε ότι πήραμε μία αντιπροσωπευτική γεύση των μικρών χωριών που κρέμονται στα απόκρημνα βράχια της Λιγουρίας και έχουν ανακηρυχθεί από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Από το σταθμό τραίνου της Manarola επιστρέψαμε στη La Spezia, με νέο εισιτήριο 4,00 € / άτομο.
Εδώ να σημειώσω, ότι τα εισιτήρια του τραίνου στα χωριά, εκδίδονταν μόνο μέσω αυτόματων μηχανημάτων και μάλιστα στην Manarola δεν δέχονταν και χαρτονομίσματα. Αναγκαστικά λοιπόν χρησιμοποιήσαμε την χρωστική μας κάρτα.
Στο τραίνο της επιστροφής μας, λόγω πολυκοσμίας χάσαμε μία βεντάλια που είχαμε πάρει από τη Βενετία σε προηγούμενο ταξίδι μας. Της υποσχέθηκα ότι θα την αντικαταστήσουμε με νέα και πάλι Βενετσιάνικη…
Φτάνοντας στη La Spezia πήγαμε στο super market COOP, για να ανεφοδιαστούμε με νερά. Πήραμε 2 εξάδες νερά του 1,50 lt, υγρά μαντηλάκια, τραυμοπλάστ, δύο Ιταλικές Φοκάτσια (Focaccia) και δύο μπουκαλάκια spark water (πληρώσαμε 9,18 €).
Από La Spezia μέσω της Autostrada Azzurra (A12/E80), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello autostradale Genova Bolzaneto. (Κόστος διοδίων 12,70 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στο ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio στις 19:00. (Km 110).
Σταθμεύσαμε στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου. Εδώ δίπλα μας το νέο Volvo XC 60.
Το ξενοδοχείο στην πρόσοψή του έβλεπε προς τον ποταμό Polcevera.
Τελικά αφού ξεκουραστήκαμε κάνοντας ένα δροσερό douche, αποφασίσουμε να βγούμε στην Genova για by night και φαγητό. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο στις 22:15 και αφού περάσαμε κάτω από τη γέφυρα Morandi, φτάσαμε στο Φάρο της Γένοβας (La Lanterna di Genova), στη συνέχεια στο ενυδρείο (Acquario di Genova) και το Porto Antico. Η ώρα ήταν 22:50 και δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο, παρά μόνο περιθωριακοί τύποι και σε κάθε γωνία υπήρχαν γυναίκες που εκδίδονταν.
Θεωρήσαμε ότι η ώρα ήταν τέτοια που καθιστούσε επικίνδυνη την βόλτα στην πόλη. Έτσι δεν το ρισκάραμε και κάναμε μία ακόμη βόλτα με το αυτοκίνητο. Δεν ενθουσιαστήκαμε και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο τύπου Mall, λίγο έξω από την πόλη (το FIUMARA Shopping & Fun). Είχαμε επηρεαστεί όμως τόσο άσχημα με την κατάσταση του λιμανιού της Genova, που το ίδιο ανασφαλείς αισθανθήκαμε και εκεί. Φτάσαμε στο σημείο να πάρουμε pizza Margarita σε πακέτο και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να την φάμε. Να σημειώσω ότι η pizzeria Rossopomodoro, βρισκόταν στον α΄ όροφο και μέχρι να ετοιμαστεί η pizza είχα πει στη σύζυγό μου, να μείνει στο ισόγειο για να ρίχνει και καμιά ματιά στο αυτοκίνητο, το οποίο είχαμε σταθμεύσει στον σκοτεινό απέναντι δρόμο, με τα parking lights του αυτοκινήτου αναμμένα.
Τόσο ωραία περάσαμε στην Genova. Anyway…
5η μέρα (05-08-2018)
(GENOVA-AIX EN PROVENCE-ARLES)
Αφού πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και ξεκινήσαμε για την Aix en Provence.
Από το ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio αναχωρήσαμε στις 9:45. Σταματήσαμε και βάλαμε βενζίνη κοντά στο ξενοδοχείο, σε βενζινάδικο TotalErg 24/24 - Stazione di Servizio (Via Romairone, 6/R, 16163 Genova). Στο βενζινάδικο λειτουργούσε μόνο αυτόματος πωλητής καυσίμων, ο οποίος δεχόταν και χαρτονομίσματα. Βάλαμε 50,00 € απλής αμόλυβδης, (δεν υπήρχε άλλη επιλογή) με τιμή 1,67 €/lt και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Είχαμε να διανύσουμε 373 km μέχρι την Aix.
Μέσω της Autostrada Dei Fiori (A10/Ε80), φτάσαμε στα σύνορα με την Γαλλία. Λίγο πριν τα σύνορα πληρώσαμε διόδια 20,00 €.
Στη συνέχεια μέσω του αυτοκινητόδρομου (A8/E80) La Provençale, συνεχίσαμε στη Γαλλία.
Κάναμε στάση σε σταθμό εξυπηρέτησης στην περιοχή του Mougins, ύστερα από 220 km.
Και φτάσαμε στην Aix στις 15:00, αφού πληρώσαμε διόδια στους σταθμούς: α) La Turbie: Toll: 2.50 EUR, β) Nice Saint-Isidore: Toll: 1.50 EUR, γ) Antibes: Toll: 3.00 EUR, δ) La Barque: Toll: 14.60 EUR. Σύνολο διοδίων από Genova μέχρι την Αix 41.60 €.
Σταθμεύσαμε στο Packing Mignet (3 Avenue Malherbe, 13100 Aix-en-Provence).
Το Parking ήταν σχεδόν άδειο. Μεσημέρι Κυριακής βλέπετε…
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από το εντυπωσιακό Δικαστικό Μέγαρο. Ένα εξαιρετικό κτίριο αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα, με όμορφη πρόσοψη στο χρώμα της ώχρας.
Τα δύο αυτά αγάλματα στην κεντρική μεγαλοπρεπή του είσοδο υποβαστάζουν τον εξώστη του ορόφου.
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πλατεία Place d'Albertas. Μια πλατεία που δεν συνδέει κανένα δρόμο, με ένα όμορφο σιντριβάνι.
Ο λόγος ύπαρξή της; Πρέπει να γυρίσουμε τις πλάτες μας για να τον ανακαλύψουμε. Το αρχοντικό, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήθελε μια όμορφη θέα.
Και περιπλανώμενοι στα στενά γραφικά δρομάκια της πόλης, ακολουθώντας τα βήματά του Σεζάν (Paul Cezanne), του διάσημου ζωγράφου που πέρασε εδώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μαγεμένος από τις μικρές και μεγάλες ομορφιές της πόλης.
Φτάσαμε στο σήμα κατατεθέν της Aix, το κεντρικό σιντριβάνι της Ροτόντας με τα τρία αγάλματα που συμβολίζουν τη Δικαιοσύνη, τη Γεωργία και τις Καλές τέχνες.
Από το σημείο αυτό ξεκινά ένας από τους ωραιότερους δρόμους, η οδός Mirabeau. Είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, με δύο σειρές πανύψηλα πλατάνια να διατρέχουν τις άκρες του. Πολυτελή ζαχαροπλαστεία, αυθεντικά μπιστρό, μπαρόκ καφέ-εστιατόρια είναι παραταγμένα στην αριστερή πλευρά, αποτελώντας εδώ και δύο αιώνες τόπο καθημερινής συνάντησης της ως επί το πλείστο υψηλής κοινωνίας της Εξ, των Εξουά, όπως τους ονομάζουν οι Γάλλοι.
Και αφού πήραμε ένα παγωτό από το Glace Magasin Philippe Faur (57 Cours Mirabeau) (4,50 €, ο κώνος των 2 γεύσεων), συνεχίσαμε τον περίπατό μας στο πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο του Viel Aix στα τα σοκάκια όπου παρατάσσονται στιλάτες μπουτίκ.
Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (4,90 €, για 2 ώρες, μεταξύ 15:30 και 17:30) και ξεκινήσαμε για την Arles.
Στο ξενοδοχείο IBIS Budget Arles Palais des Congrès, φτάσαμε στις 18:45, αφού διανύσαμε 82,00 km από την Aix. Το ξενοδοχείο βρισκόταν σχετικά κοντά στο ιστορικό κέντρο της Arles, δίπλα στον Ροδανό ποταμό. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο και πήραμε μία ανάσα ξεκούρασης, ξεκινήσαμε για μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Επιλέξαμε να πάμε στην πόλη με το αυτοκίνητο, γιατί θέλαμε να αποφύγουμε το περπάτημα πέραν των σημείων που είχαν ενδιαφέρον.
Σταθμεύσαμε στο Parking du Centre (8 Rue Emile Fassin, 13200 Arles), στις 20:00.
Και βαδίζοντας, φτάσαμε στον εξωτερικό περίγυρο του αρχαίου θέατρου της Arles. Χτίστηκε στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου. Είναι ένα από τα πρώτα ρωμαϊκά θέατρα από πέτρα. Σε αντίθεση με τα ελληνικά θέατρα, δεν ήταν αφιερωμένο στον Διόνυσο, αλλά στον θεό Απόλλωνα.
Και ακριβώς απέναντι υπάρχει το Middle School Saint Charles, με το μεσαιωνικό πύργο του Αγίου Καρόλου.
Και στη συνέχεια η εντυπωσιακή ρωμαϊκή αρένα (Arles Amphitheatre). Κατασκευάστηκε το 90 μ.Χ. και χωράει 20.000 θεατές. Περιβάλλεται από 60 στοές κατασκευασμένες σε δύο επίπεδα, και από μια περιμετρική στοά. Υπάρχει επίσης ένα σύστημα από γαλαρίες, αποχετευτικό δίκτυο και σκάλες για εύκολη και γρήγορη έξοδο των θεατών. Στο αμφιθέατρο της Αρλ διεξάγονται ιπποδρομίες και ταυρομαχίες. Πρότυπο για την κατασκευή του ήταν το Κολοσσαίο της Ρώμης.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια της Arles.
Στη Rue du 4 Septembre, μας εντυπωσίασε το κτίριο της Grande Boucherie, όπου γινόταν το χονδρεμπόριο κρέατος. Η πρόσοψή του κτιρίου είναι χαρακτηριστική του αρχιτεκτονικού στυλ των γαλλικών οικιστικών κτιρίων της κλασικής περιόδου.
Το κτίριο μαρτυρεί μια αξιοσημείωτη αστική ανάπτυξη, η οποία διεκόπη λόγω της μεγάλης πανούκλας του 1721, που εξαιτίας της πέθαναν οι 10.000 από τους συνολικά 23.000 κατοίκους της πόλης.
Το κτίριο σήμερα χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος και χώρος συνεδριάσεων, είναι δε γνωστό ως Salle Jean-et-Pons-Dedieu.
Η καμάρα της κυρίας εισόδου στολιζόταν με κέρατα της αμάλθειας, που σήμαιναν την αφθονία των προϊόντων.
Και φτάσαμε μέχρι τη βόρεια είσοδο της πόλης, στην κρήνη Amédée Pichot. Ένα εκπληκτικά όμορφο σιντριβάνι, που χρονολογείται από το 1887.
Τελικά επιστρέψαμε στη Αρένα. Τα εστιατόρια γύρω της είναι το απόλυτο must, για φαγητό, ποτό, καφέ και για χάζι. Καθίσαμε στο εστιατόριο Vert – Olive Arles.
Εγώ παράγγειλα (Côte du taureau) καρέ ταύρου (σπεσιαλιτέ της περιοχής).
Ενώ η σύζυγός μου, Tagliatelle Carbonara (lardons, crème fraiche, oeuf). Μαζί με 3εις μπύρες Grimbergen blanche και 2 espresso, δώσαμε 50,00 €. Αρκετά οικονομικά για τα δεδομένα της νότιας Γαλλίας.
Εδώ όμως να σημειώσω, ότι προσωπικά δεν μπορώ να φάω το άψητο κρέας που σερβίρουν. Όταν ανέφερα στον σερβιτόρο ότι θα ήθελα well done steak, γελούσε και μου έκανα τη κίνηση του πριονιού, υπονοώντας ότι μόνο έτσι θα κοβόταν το κρέας. Δυστυχώς δεν μιλούσε αγγλικά και η συνεννόησή μας ήταν δυσχερής, ωστόσο κατάλαβε την επιθυμία μου. Παρ’ αυτά δεν θα πω ότι με ικανοποίησε η γεύση τόσο του κρέατος, όσο και των συνοδευτικών του πιάτου.
Πάντως μας αποζημίωσε η θέα προς την αρένα. Καθίσαμε εκεί μέχρι τις 22:30 και στη συνέχεια κάναμε άλλη μια ρομαντική βόλτα στη γλυκύτατη πόλη. Σταθήκαμε και παρακολουθήσαμε έναν καλλιτέχνη που έπαιζε βιολί στο ημίφως με φόντο την ρωμαϊκή αρένα και αφού τον επιβραβεύσαμε, ξεκινήσαμε για το χώρο στάθμευσης. Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (1,80 €, για 41/2 ώρες, μεταξύ 20:00 και 00:20 και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο.
Info-1: H χρέωση της στάθμευσης στο Parking du Centre είχε ως ακολούθως: 2 €/h από 8:00 έως 20:00 και 0.40 €/h από 20:00 έως 8:00.
Info-2: Ο γνωστός ζωγράφος, Vincent van Gogh, διάλεξε την Arles ως κατοικία του.
Ο Vincent van Gogh έφτασε εδώ σε ηλικία 35 ετών (1888) από τον ανήλιαγο Βορρά, με το όνειρο να ιδρύσει το Atelier du Midi, μια αποικία καλλιτεχνών. Η Αρλ τον μάγεψε όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά κυρίως για το φως της και για τα έντονα χρώματα του φυσικού της περιβάλλοντος (εδώ ανακάλυψε τη δύναμη του κίτρινου, ενός χρώματος έως τότε «απαγορευμένου» στους ζωγράφους).
Στην Αρλ ο Βαν Γκογκ βρήκε τον τρόπο να εκφράσει την ταραγμένη του ψυχή, σκληρά δοκιμασμένη από την έλλειψη χρηματικών πόρων, αλλά κυρίως, από την απουσία κατανόησης. Μια μεγαλοφυΐα πολύ μπροστά από την εποχή του, που πλήρωσε την αντισυμβατικότητά του με το χλευασμό. Κι ας ανήκε στην πανίσχυρη οικογένεια των Βαν Γκογκ, διάσημων εμπόρων τέχνης της εποχής.
Για τον Βίνσεντ δεν υπήρχε χώρος πουθενά.
Οι κάτοικοι της Αρλ δεν πρωτοτύπησαν.
Τον υποδέχτηκαν ψυχρά, ορισμένοι μάλιστα έως και ατιμωτικά. Ήταν ο τρελός του χωριού. Όσο αυτός αγάπησε την πόλη τους, τόσο οι «φιλήσυχοι» τον κυνήγησαν. Μέχρι που κατάφεραν να κλειστεί «οικειοθελώς» στο τρελοκομείο του Saint Remy (είχε προηγηθεί το περίφημο κόψιμο του αυτιού του, εξαιτίας ενός καβγά με το φίλο του, Gauguin), όπου και πέθανε το 1890.
Στον ενάμιση χρόνο παραμονής του στην Αρλ πρόλαβε να ζωγραφίσει περί τους διακόσιους πίνακες! Όλοι εμπνευσμένοι από τα τοπία και τις γειτονιές της Αρλ, ακόμη και από τους ανθρώπους της. Ακολούθησαν κι άλλοι διάσημοι ζωγράφοι (για παράδειγμα, ο Πικάσο λάτρεψε επίσης την Αρλ), όμως ο Βαν Γκογκ ήταν ο πρώτος και ο πιο σημαντικός. Κυρίως όμως ήταν αυτός που την έκανε διάσημη στους κύκλους των εραστών της τέχνης και (για δες ειρωνεία…) της καλής ζωής γενικώς.
Μια νέα θεωρία γιατί ο Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του:
Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι έκοψε το αυτί του αφότου έμαθε ότι ο αδερφός του Theo, ο έμπιστος και βασικός οικονομικός του υποστηρικτής, ετοιμαζόταν να παντρευτεί.
Η είδηση του γάμου είχε στενοχωρήσει τον ζωγράφο, αλλά εκτιμούσαν πως έμαθε τα νέα μετά το περιστατικό με το κόψιμο του αυτιού.
Ωστόσο, ο Bailey βρήκε στοιχεία που δείχνουν ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Βαν Γκογκ έμαθε τα νέα από ένα γράμμα του αδερφού του που παραδόθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1888. Αργότερα την ίδια μέρα υπήρξε όντως ένας διαπληκτισμός με τον φίλο του Γκωγκέν, αλλά το έναυσμα για να κόψει το αυτί ήταν τα νέα του γάμου, ισχυρίζεται ο Bailey.
Ο συγγραφέας διαπίστωσε ότι ο Theo είχε ήδη γράψει στη μητέρα του, ζητώντας την άδειά της να παντρευτεί, και ότι η μέλλουσα σύζυγός του είχε γράψει στον μεγαλύτερο αδερφό της, ο οποίος απάντησε με ένα τηλεγράφημα συγχαρητηρίων που έφτασε στις 23 Δεκεμβρίου. Ο Bailey είναι βέβαιος ότι ο Theo έγραψε και στον αδερφό του την ίδια στιγμή, και ότι η είδηση βρισκόταν στην επιστολή που παραδόθηκε στο περίφημο Κίτρινο Σπίτι στην Αρλ, επίσης, στις 23 Δεκεμβρίου.
Το ίδιο βράδυ, ο Βαν Γκογκ πήρε το ξυράφι, έκοψε το αυτί του και στη συνέχεια το τύλιξε σε ένα χαρτί και αιμορραγώντας, πήγε στον αγαπημένο του οίκο ανοχής και το χάρισε σε μία γυναίκα.
Last edited:
