Γαλλία Οδοιπορικό στα κάστρα της Γαλλίας...Ένα ταξίδι στον κόσμο του παραμυθιού!

[ikarialover]

Γιατι η προσβαση ειναι δυσκολη οταν χρησιμοποιεις το τρενο,οπως για το Φοντενεμπλο;Καλο κι αυτο...

Ναι, είναι δύσκολη, διότι κάποιος θα πρέπει να πάρει τρένο, να κατέβει σε ενδιάμεσο σταθμό και στη συνέχεια, να πάρει λεωφορείο μέχρι το κάστρο. Είναι δύσκολη για όσους ενδεχομένως δεν είναι τόσο πολυταξιδεμένοι όσο εσύ και νιώθουν μία ανασφάλεια όταν μετακινούνται μόνοι τους. Και ειδικά όταν δεν ξέρουν τη γλώσσα... Και όταν ο τρόπος μετάβασης στις Βερσαλλίες είναι ευκολότερος, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ αυτών...

 

[maska_29]

Και πραγματικά, θέλω εδώ να κάνω μία παρένθεση και να τονίσω πόσο όμορφα και περιποιημένα ήταν όλα ανεξαιρέτως τα χωριά που είδα στη Γαλλία, είτε τα τουριστικά, είτε αυτά από τα οποία περνούσαμε με το αυτοκίνητο. Καθαροί και καλοφτιαγμένοι δρόμοι (λακκούβα ούτε για δείγμα), παντού κάδοι για τα απορρίματα, φρεσκοβαμμένα σπίτια, περιποιημένα καταστήματα (με τις ξύλινες πινακίδες τους), ανθισμένα παρτέρια, καθαρά συντριβάνια! Και μιλάω και για μικρά χωριουδάκια στη μέση του πουθενά. Θα πει κάποιος ότι άλλα τα μεγέθη στη Γαλλία, άλλες οικονομικές δυνατότητες κτλ. Αλλά εγώ μιλάω και για πράγματα που αφορούν το τι κάνει ο καθένας προσωπικά. Είναι πραγματικά κρίμα στην Ελλάδα (φυσικά όχι παντού) να αντικρίζεις καταπράσινα δασωμένα βουνά και απότομες χαράδρες και τη μαγεία του τοπίου να τη διαλύει ένα εγκαταλελειμμένο από τη δεκαετία του ΄80 αυτοκίνητο ή οι κακοσοβατισμένοι ξεθωριασμένοι τοίχοι…Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζει η περιήγηση στη Βρετάννη…

Πολύ σωστή η επισήμανσή σου. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στη Γαλλία, που λες, άντε είναι πιο πλούσια χώρα, φυσικό είναι κάποια πράγματα να λειτουργούν διαφορετικά. Το είδαμε το καλοκαίρι και στην Πορτογαλία. Δεν συναντήσαμε λακκούβες ούτε και στα πιο μικρά χωριουδάκια. Η σήμανση και η οδική συμπεριφορά δε, είναι ευρωπαϊκού επιπέδου. Παντού υπάρχαν κάδοι ανακύκλωσης, περιποιημένα πεζοδρόμια, παρτέρια, πάρκινγκ στην είσοδο ακόμα και της πιο μικρής πόλης. Ένιωθες σε κάθε σου βήμα ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για το χώρο στον οποίο ζουν. Δε λέω, φυσικά, ότι τα πάντα είναι τέλεια (σίγουρα θα υπάρχουν και παράπονα/δυσκολίες/προβλήματα που ένας επισκέπτης είναι δύσκολο να αντιληφθεί), αλλά, δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο να φτάσουμε ακόμα και το επίπεδο της Πορτογαλίας, και ας μας συγκρίνουν πολλές φορές μαζί της. Η νοοτροπία δύσκολα αλλάζει...

Δε με βρίσκουν καθόλου αντίθετη όσα λέτε, η οδήγηση όμως στους επαρχιακούς δρόμους της Γαλλίας είναι κάτι που προσωπικά μου έκανε εντύπωση...
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/22326-%E3%E1%EB%EB%DF%E1-%E9%F4%E1%EB%DF%E1-%F3%F4%EF%F5%F2-%E4%F1%FC%EC%EF%F5%F2-%F4%EF%F5-%EA%F1%E1%F3%E9%EF%FD-%EA%E1%E9-%FC%F7%E9-%EC%FC%ED%EF-2.html
μήνυμα #13

 

[ikarialover]

Μόλις διάβασα αυτό που έχεις γράψει. Εγώ παρατήρησα ότι με εξαίρεση το Παρίσι, στην επαρχία οδηγούσαν αρκετά προσεκτικά. Στις εθνικές οδούς όντως έτρεχαν πάρα πολύ. Στην ιστορία μου αναφερόμουν πιο πολύ στην κατάσταση των δρόμων και γενικότερα στην εμφάνιση των χωριών, που θεωρώ ότι ήταν σε γενικές γραμμές άψογη..

 

[maska_29]

Κατά τη γνώμη μου ορισμένες φορές τα όρια ταχύτητας στους επαρχιακούς δρόμους ήταν πιο υψηλά απ’ ότι θα έπρεπε. Στο δικό μας οδοιπορικό στην επαρχία της Γαλλίας γίναμε μάρτυρες δύο τροχαίων ατυχημάτων οπότε σε αυτό (και μόνο) το θέμα η εντύπωση ήταν αρνητική…
Πάντως συμφωνώ με το σχόλιό σου πως η κατάσταση των δρόμων και η εμφάνιση των χωριών, ήταν σε γενικές γραμμές πολύ καλή.

 

[ikarialover]

Κατάλαβα. Ευτυχώς εμείς δεν είχαμε δει κάτι ανάλογο. Στο Παρίσι πάντως έτρεμε το φυλλοκάρδι μας κάθε φορά που έπρεπε με το αυτοκίνητο να κάνουμε το γύρο της Αψίδας του Θριάμβου για να βγούμε στα Ηλύσια Πεδία! Αυτοκίνητα ξεπρόβαλλαν από παντού και άλλαζαν λωρίδες απροειδοποίητα. Για Ευρώπη το θέαμα ήταν αλλόκοτο!

 

[wotan1975]

Ναι, είναι δύσκολη, διότι κάποιος θα πρέπει να πάρει τρένο, να κατέβει σε ενδιάμεσο σταθμό και στη συνέχεια, να πάρει λεωφορείο μέχρι το κάστρο. Είναι δύσκολη για όσους ενδεχομένως δεν είναι τόσο πολυταξιδεμένοι όσο εσύ και νιώθουν μία ανασφάλεια όταν μετακινούνται μόνοι τους. Και ειδικά όταν δεν ξέρουν τη γλώσσα... Και όταν ο τρόπος μετάβασης στις Βερσαλλίες είναι ευκολότερος, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ αυτών...

Παραβλεπω το υφακι.Αυτες τις λεπτομερειες, θα μπορουσες να τις γραψεις στο προηγουμενο ποστ.Και οχι απλως τη λεξη τρενο σε παρενθεση.Για να καταλαβω και εγω ο αδαης, πως ακριβως το εννοεις.

 

[soudianos]

Fontainebleau,
Κι εγώ το επισκέφτηκα με το τραίνο από Παρίσι αλλά δεν θυμάμαι κάποια δυσκολία μετά το σταθμό για να φτάσουμε στο κάστρο.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον έχουν και τα δωμάτια με τους πίνακες. Κι αν θυμάμαι καλά εδώ ερχόντουσαν για κυνήγι στα δάση της περιοχής

 

[ikarialover]

Παραβλεπω το υφακι.Αυτες τις λεπτομερειες, θα μπορουσες να τις γραψεις στο προηγουμενο ποστ.Και οχι απλως τη λεξη τρενο σε παρενθεση.Για να καταλαβω και εγω ο αδαης, πως ακριβως το εννοεις.

Ειλικρινά, δεν υπήρχε "υφάκι" από μέρους μου. Είναι γεγονός ότι όποιος έχει κάνει πολλά ταξίδια δεν αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες με κάποιον που ταξιδεύει ενδεχομένως πρώτη φορά στο εξωτερικό ή δεν έχει μάθει να λειτουργεί εκτός ταξιδιωτικών γκρουπς...

 

[ikarialover]

Fontainebleau,
Κι εγώ το επισκέφτηκα με το τραίνο από Παρίσι αλλά δεν θυμάμαι κάποια δυσκολία μετά το σταθμό για να φτάσουμε στο κάστρο.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον έχουν και τα δωμάτια με τους πίνακες. Κι αν θυμάμαι καλά εδώ ερχόντουσαν για κυνήγι στα δάση της περιοχής

Έχεις δίκιο, το δάσος γύρω Fontainebleau ήταν τόπος κυνηγιού για τους βασιλείς. Νομίζω ότι για αυτό το λόγο επέλεξε ο Φραγκίσκος ο Α' να κτίσει εκεί το κάστρο.

 

[pigi_dikaiou]

Fontainebleau,
Κι εγώ το επισκέφτηκα με το τραίνο από Παρίσι αλλά δεν θυμάμαι κάποια δυσκολία μετά το σταθμό για να φτάσουμε στο κάστρο.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον έχουν και τα δωμάτια με τους πίνακες. Κι αν θυμάμαι καλά εδώ ερχόντουσαν για κυνήγι στα δάση της περιοχής

Ακριβως ετσι ειναι σχετικα με το δασος.Ακομα και σημερα πανεμορφο,με πυκνη βλαστηση προσφερεται για πολλες δραστηριοτητες.
Στον πυργο αυτον το 1814 παραιτηθηκε του αυτοκρατορικου θρονου ο Ναπολεων.

 

[wotan1975]

Ειλικρινά, δεν υπήρχε "υφάκι" από μέρους μου. Είναι γεγονός ότι όποιος έχει κάνει πολλά ταξίδια δεν αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες με κάποιον που ταξιδεύει ενδεχομένως πρώτη φορά στο εξωτερικό ή δεν έχει μάθει να λειτουργεί εκτός ταξιδιωτικών γκρουπς...

ΟΚ,τοτε,μπορει να εκανα εγω λαθος.Συμφωνω με αυτα που λες.Ημουν και εγω σ'αυτη τη φαση.

 

[ikarialover]

Chateau de Breteuil



Άλλο ένα κάστρο που βρίσκεται σχετικά κοντά στο Παρίσι είναι το κάστρο του Breteuil. Κτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα και χρησίμευσε ως οικία πολλών ευγενών και πλουσίων. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για τον ιδανικό προορισμό για οικογένειες. Ο λόγος; Τα παιδιά θα το λατρέψουν, καθώς σε κάθε δωμάτιο υπάρχουν κέρινα ομοιώματα που αναπαριστούν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των ανθρώπων σε διάφορες εποχές της γαλλικής ιστορίας. Τα δωμάτια είναι πλούσια διακοσμημένα και τόσο φροντισμένα που νιώθεις πραγματικά ότι το κάστρο κατοικείται και ότι οι ένοικοί του θα ξεπροβάλλουν πίσω από κάποια πόρτα!
Για παράδειγμα, στην ακόλουθη φωτογραφία η κοντέσσα του Breteuil επιβλέπει τις εργασίες στην κουζίνα:


Εδώ είναι η τραπεζαρία όπου έτρωγε το υπηρετικό προσωπικό(φανταστείτε πόσο πλούσια ήταν η τραπεζαρία των ιδιοκτητών ):



Πολλά από τα κέρινα ομοιώματα (που είναι φτιαγμένα εξαιρετικά και προέρχονται από το σχετικό μουσείο Grevinτου Παρισιού) αναπαριστούν ιστορικές προσωπικότητες που συνδέθηκαν με τους ιδιοκτήτες του κάστρου. Για παράδειγμα, ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν η Μαρία Αντουανέτα, ο Μαρσέλ Προυστ και φυσικά ο παραμυθάς Charles Perrault, ο οποίος εμπνεύστηκε πολλά από τα παραμύθια του στο κάστρο του Breteuil (αν δεν κάνω λάθος κατά τη διάρκεια διαμονής του εκεί). Η συνήθεια του Περρώ να εμπνέεται συγγραφικά από τα διάφορα κάστρα ανά τη Γαλλία (βλέπε και Usse!) έχει αξιοποιηθεί επαρκώς τουριστικά. Σε πολλές από τις αίθουσες έχουν αναπαραστήσει σκηνές από τα διάσημα παραμύθια του (π.χ. υπάρχει αίθουσα με τον Κοντορεβιθούλη, τον Παπουτσωμένο Γάτο, την Κοκκινοσκουφίτσα, την Ωραία Κοιμωμένη και πολλά άλλα). Οι σκηνές από τα παραμύθια είναι τόσο καλοφτιαγμένες που νομίζω ότι πραγματικά ακόμα και οι ενήλικες θα ευχαριστηθούν την επίσκεψή τους εκεί. Τουλάχιστον εμένα μου φάνηκε πολύ χαριτωμένη η αναπαράσταση των παραμυθιών, παρόλο που στο κάστρο του Usse στο Λίγηρα δεν με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
Ιδού η Ωραία Κοιμωμένη:



Να σημειώσω ότι όταν επισκέφτηκα το κάστρο οι επισκέψεις σε αυτό γίνονταν υποχρεωτικά με ξεναγό. Περίμενες δηλαδή να μαζευτεί λίγος κόσμος και στη συνέχεια μία υπάλληλος αναλάμβανε να σε ξεναγήσει οργανωμένα στις αίθουσες του κάστρου. Παρόλο που αυτό σε περιόριζε λίγο, οι πληροφορίες που μάθαινες για το Breteuil και τους ενοίκους του ήταν σημαντικές και πολύ ενδιαφέρουσες.

Το Breteuil, όμως, φημίζεται και για τους κήπους του, οι οποίοι πραγματικά είναι πανέμορφοι. Είναι απολαυστική η βόλτα στα παρτέρια, ανάμεσα στις λιμνούλες και τα αγάλματα. Υπάρχουν ξεχωριστά τμήματα των κήπων, όπου καλλιεργούνται λουλούδια και φυτά, ενώ τα παιδάκια θα χαθούν μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο από θάμνους λαβύρινθο που υπάρχει εκεί!





Στις φωτογραφίες που ανέβασα φαίνεται ότι ο καιρός ήταν μουντός και μαύρα σύννεφα είχαν σκεπάσει τον ουρανό. Κάποιος θα σκεφτεί πολύ λογικά ότι είχα πάει φθινόπωρο ή χειμώνα. Κι όμως! Η επίσκεψη έγινε αρχές Ιουλίου και δυστυχώς έβρεχε! Τελικά νομίζω (θα το επιβεβαιώσουν και οι συμφορουμίτες) ότι όσον αφορά τον καιρό το Λονδίνο έχει το όνομα και το Παρίσι έχει τη χάρη!! Ο ήλιος, ακόμα και το καλοκαίρι,- τουλάχιστον στη Βόρεια Γαλλία- δεν είναι και τόοοσο συχνό φαινόμενο!!
Όπως και να έχει, το Breteuil είναι ένα πολύ όμορφο καστράκι που πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να επισκεφτεί, ειδικά αν έχει παιδάκια! Εξάλλου, βρίσκεται σχετικά κοντά στο Παρίσι: δυτικά από την πρωτεύουσα, 45 λεπτά περίπου με το αυτοκίνητο. Για όσους δεν έχουν αυτοκίνητο η πρόσβαση γίνεται με τρένο και στη συνέχεια με τοπικό λεωφορειάκι.