KonstantinosAlyona
Member
- Μηνύματα
- 2.006
- Likes
- 6.350
Καλησπέρα σε όλα τα μέλη!
Ως νέο "ψαράκι" εδώ στο forum, είπα να δημοσιεύσω κι εγώ την προ ολίγου καιρού οδική εμπειρία μας σε μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή.
Αποφασίσαμε λοιπόν με τη σύζυγο να ανέβουμε Λάρισα (στο δοξασμένο Αμπελώνα..) για Πάσχα με τους γονείς μας, από τη Ρόδο όπου μένουμε εδώ κι ένα χρόνο. Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, από το να πάρουμε το αυτοκίνητο, να το βάλουμε στο καράβι για....Τουρκία (Μαρμαρίς) και από εκεί, μετά από δύο εβδομάδες road trip, άλλες τρεις διαδρομές με ferry, 3000 χιλιόμετρα, και άλλες τόσες φωτογραφίες, να φτάσουμε για ξεκούραση στον προορισμό μας...
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, και να δω πώς θα τη φτιάξω την ιστορία.
Αφού καταφέραμε να βγάλουμε άκρη σχετικά με τα χαρτιά του αυτοκινήτου (χρειαζόμουν εξουσιοδότηση από τον πατέρα μου, μιας και το Polo φαίνεται σ΄αυτόν), και χάσαμε λίγο χρόνο στα τηλέφωνα με το τελωνείο στο Μαρμαρίς, το τουρκικό προξενείο εδώ στη Ρόδο, και το δικηγόρο που θα τα μετέφραζε στη Λάρισα (στη Ρόδο no Turkish translations), και αφού διπλοτσέκαρα ότι ΔΕ χρειάζεται διεθνές δίπλωμα στην Τουρκία, κάναμε το γενικό πλάνο, με ξενοδοχεία, προορισμούς, ferries για Χίο και μετά Cannakale και είμασταν πανέτοιμοι για αναχώρηση το μεσημέρι της 28ης Μαρτίου.
Αμ δε... 7 μποφόρ στη θάλασσα, και το μικρό ferry που θα ερχόταν από Μαρμαρίς για να μας πάρει, δεν ήρθε εκείνη τη μέρα. Τι να κάνεις, αράξαμε για καφέ και τα σχετικά, και μετά ύπνο στο σπίτι, το οποίο δεν είχε ούτε ψυγείο στην πρίζα, μιας και θα λείπαμε σχεδόν μήνα.
Την επόμενη μέρα λοιπόν, νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ήρθε το καραβάκι, βάλαμε το αμαξάκι μας (μόνο εμείς και ένα ζευγάρι Γάλλων με αυτοκίνητο), και καλό ταξίδι! Είχε μόνο 6 μποφόρ, το αυτοκίνητο στο πίσω ανοιχτό μέρος του ferry έτρωγε τα κύματα "στη μάπα", εμείς όμως δε νιώθαμε (ευτυχώς η Αλυόνα δε ζαλίζεται, καταλαβαίνετε τι θα επακολουθούσε... ). Δύο ώρες μετά περίπου, φτάσαμε στο Μαρμαρίς. Ο ελάχιστος τυπικός έλεγχος από το τελωνείο, ευτυχώς, και είμασταν ελεύθεροι να αρχίσουμε την εξερεύνηση της Μικράς Ασίας!
Επειδή χάσαμε τη μία μέρα λόγω αέρα, έπρεπε κάτι να αλλάξει. Οπότε αποφασίσαμε να μη μείνουμε στο Μαρμαρίς καθόλου, αλλά να οδηγήσουμε κατευθείαν στο Μπόντρουμ ( Αλικαρνασσός), όπου μας περίμενε πεντάστερο ξενοδοχείο all inclusive με 55 ευρώ τη βραδιά. Από το λίγο που είδαμε στο Μαρμαρίς, δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιαστήκαμε. Εντελώς καινούρια πόλη, αμφιβάλλω αν υπήρχε κάτι εκεί πριν 15 χρόνια, καθαρή τουλάχιστον στο κέντρο, τεράστια μαρίνα, ξενοδοχεία και... πρεοκλογικές συγκεντρώσεις...χεχεχε!!! Όλη η αστυνομία επικεντρωμένη εκεί, οπότε πάρκαρα όπου βρήκα, κάναμε τη βολτίτσα μας, ήπιαμε καπουτσίνο με 2 ευρώ, κλείσαμε το ξενοδοχείο για Μπόντρουμ μέσω ίντερνετ και μετά την κάναμε.
Είναι περίπου 170 χιλιόμετρα απόσταση από την εθνική οδό, χωρίς διόδια, καλός δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του, με πολλά βενζινάδικα. Χρειαστήκαμε 2+ ωρίτσες, το gps στο iphone της συζύγου (με 1 ευρώ κατεβάσαμε τους χάρτες) σχεδόν αχρείαστο αλλά ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ όποτε χρειάστηκε και τελικά αργά το απόγευμα μπήκαμε στο ξενοδοχείο. Όπως καταλαβαίνετε, άρχισε να βγαίνει για τα καλά η κούραση, ειδικά δε μετά το βραδινό φαγητό που του δώσαμε και κατάλαβε, απλά ήπιαμε ένα "made in Turkey" cocktail και όνειρα γλυκά. Πάει η πρώτη μέρα.. Ελπίζω να μην ήμουν υπερ-κουραστικός...
Ως νέο "ψαράκι" εδώ στο forum, είπα να δημοσιεύσω κι εγώ την προ ολίγου καιρού οδική εμπειρία μας σε μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή.
Αποφασίσαμε λοιπόν με τη σύζυγο να ανέβουμε Λάρισα (στο δοξασμένο Αμπελώνα..) για Πάσχα με τους γονείς μας, από τη Ρόδο όπου μένουμε εδώ κι ένα χρόνο. Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, από το να πάρουμε το αυτοκίνητο, να το βάλουμε στο καράβι για....Τουρκία (Μαρμαρίς) και από εκεί, μετά από δύο εβδομάδες road trip, άλλες τρεις διαδρομές με ferry, 3000 χιλιόμετρα, και άλλες τόσες φωτογραφίες, να φτάσουμε για ξεκούραση στον προορισμό μας...
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, και να δω πώς θα τη φτιάξω την ιστορία.
Αφού καταφέραμε να βγάλουμε άκρη σχετικά με τα χαρτιά του αυτοκινήτου (χρειαζόμουν εξουσιοδότηση από τον πατέρα μου, μιας και το Polo φαίνεται σ΄αυτόν), και χάσαμε λίγο χρόνο στα τηλέφωνα με το τελωνείο στο Μαρμαρίς, το τουρκικό προξενείο εδώ στη Ρόδο, και το δικηγόρο που θα τα μετέφραζε στη Λάρισα (στη Ρόδο no Turkish translations), και αφού διπλοτσέκαρα ότι ΔΕ χρειάζεται διεθνές δίπλωμα στην Τουρκία, κάναμε το γενικό πλάνο, με ξενοδοχεία, προορισμούς, ferries για Χίο και μετά Cannakale και είμασταν πανέτοιμοι για αναχώρηση το μεσημέρι της 28ης Μαρτίου.
Αμ δε... 7 μποφόρ στη θάλασσα, και το μικρό ferry που θα ερχόταν από Μαρμαρίς για να μας πάρει, δεν ήρθε εκείνη τη μέρα. Τι να κάνεις, αράξαμε για καφέ και τα σχετικά, και μετά ύπνο στο σπίτι, το οποίο δεν είχε ούτε ψυγείο στην πρίζα, μιας και θα λείπαμε σχεδόν μήνα.
Την επόμενη μέρα λοιπόν, νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ήρθε το καραβάκι, βάλαμε το αμαξάκι μας (μόνο εμείς και ένα ζευγάρι Γάλλων με αυτοκίνητο), και καλό ταξίδι! Είχε μόνο 6 μποφόρ, το αυτοκίνητο στο πίσω ανοιχτό μέρος του ferry έτρωγε τα κύματα "στη μάπα", εμείς όμως δε νιώθαμε (ευτυχώς η Αλυόνα δε ζαλίζεται, καταλαβαίνετε τι θα επακολουθούσε... ). Δύο ώρες μετά περίπου, φτάσαμε στο Μαρμαρίς. Ο ελάχιστος τυπικός έλεγχος από το τελωνείο, ευτυχώς, και είμασταν ελεύθεροι να αρχίσουμε την εξερεύνηση της Μικράς Ασίας!
Επειδή χάσαμε τη μία μέρα λόγω αέρα, έπρεπε κάτι να αλλάξει. Οπότε αποφασίσαμε να μη μείνουμε στο Μαρμαρίς καθόλου, αλλά να οδηγήσουμε κατευθείαν στο Μπόντρουμ ( Αλικαρνασσός), όπου μας περίμενε πεντάστερο ξενοδοχείο all inclusive με 55 ευρώ τη βραδιά. Από το λίγο που είδαμε στο Μαρμαρίς, δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιαστήκαμε. Εντελώς καινούρια πόλη, αμφιβάλλω αν υπήρχε κάτι εκεί πριν 15 χρόνια, καθαρή τουλάχιστον στο κέντρο, τεράστια μαρίνα, ξενοδοχεία και... πρεοκλογικές συγκεντρώσεις...χεχεχε!!! Όλη η αστυνομία επικεντρωμένη εκεί, οπότε πάρκαρα όπου βρήκα, κάναμε τη βολτίτσα μας, ήπιαμε καπουτσίνο με 2 ευρώ, κλείσαμε το ξενοδοχείο για Μπόντρουμ μέσω ίντερνετ και μετά την κάναμε.
Είναι περίπου 170 χιλιόμετρα απόσταση από την εθνική οδό, χωρίς διόδια, καλός δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του, με πολλά βενζινάδικα. Χρειαστήκαμε 2+ ωρίτσες, το gps στο iphone της συζύγου (με 1 ευρώ κατεβάσαμε τους χάρτες) σχεδόν αχρείαστο αλλά ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ όποτε χρειάστηκε και τελικά αργά το απόγευμα μπήκαμε στο ξενοδοχείο. Όπως καταλαβαίνετε, άρχισε να βγαίνει για τα καλά η κούραση, ειδικά δε μετά το βραδινό φαγητό που του δώσαμε και κατάλαβε, απλά ήπιαμε ένα "made in Turkey" cocktail και όνειρα γλυκά. Πάει η πρώτη μέρα.. Ελπίζω να μην ήμουν υπερ-κουραστικός...
Last edited: