Δεν έχω ξανακάνει οδικώς τη συγκεκριμένη διαδρομή. Έχω ψάξει αρκετά στο ίντερνετ για τη διαδρομή θα έχω και gps πιστεύω θα είμαι ΟΚ. Και βασικά στο http://www.viamichelin.com/ έχω βρει αρκετές πληροφορίες. Θα κάνω 2 στάσεις πριν το τελικό προορισμό μου, μία στο Βουκουρέστι και μία μάλλον στη Οδησσό. Ρώσσικα ξέρω, ναι.
Καλησπέρα στην ομάδα.. Βρίσκομαι Βουκουρέστι εδώ και 3 μέρες έχοντας έρθει από αθηνα οδικός με μια διανυκτέρευση Βουλγαρία(σαντάνσκι )..έχω στην διάθεση μου 10 μέρες ακόμα μαζί με την επιστροφή και επειδή το Βουκουρέστι δεν με εντυπωσίασε σκέφτομαι να φύγω προς μολδαβια και στο γυρισμό ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΊΑ η το ανάποδο μπορεί κάποιος να με βοηθήσει με πληροφορίες.. Ευχαριστώ εκ των προτέρωνΑν και αργοπορημένα θα θελα να σας μεταφέρω την εμπειρία απο το ταξίδι που τελικά πραγματοποίησα
Αρχικα να αναφέρω οτι σε γενικές γραμμές το ταξιδι ήταν άψογο, χωρίς προβλήματα και απρόοπτα.
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε οπως την ειχα σχεδίαση αρχικά με μια στάση για ύπνο στην Βουλγαρία.
Ξεκίνησα την περιπέτεια Σάββατο πρωί 6 με 3 ώρες ύπνο, η αναμονή δεν με άφηνε να ξεκουραστώ ιδιαίτερα.
Ξεκινάω βαζω μπρος το εργαλείο, καφεδάκι στο αμάξι μουσικούλα κάναμε και το σταυρό μας και ξεκινάμε την περιπέτεια.
Η διαδρομή γνωστή εντός των συνόρων μια στάση έκανα για τουαλέτα και ξεπιασμα στην Κατερίνη και συνέχισα για Βουλγαρία.
Φτιανοντας στα συνορα υπήρχε μια σχετική ουρα αλλα χωρίς τιποτα το κουραστικο, καθώς περίμενα πίσω στην ουρα ξαφνικα εμφανίζεται μια μεγάλη σε ηλικία γυναίκα, με ρωτάει αν παω Βουλγαρία, της απαντάω θετικά, και με ρωτάει αν ειναι ευκολο να μπει να την παω μεχρι τα Ταξι λιγο μετα τα συνορα.
Απο μεσα μου λεω ρε που..μου τη παίχτηκε τωρα…. καθώς ευγενικό παιδι και η κυρια δεν καταλάβαινε και πολλά της ειπα αντε μπες να σε αφήσω.
Περναμε τα συνορα αερα πατερα μεσα απο τα αυτοκίνητα τις ταυτότητες δείξαμε εν κινήσει περασαμε σε εδαφος βουλγαρικο οπου και άφησα την συγκεκριμένη κυρια στην πιάτσα που όντως ηταν ποιο κατω οπως μου ειπε.
Απο εκει και περα και με συνοδηγό το gps μου, ακολούθησα της οδηγίες του με προσεκτική οδήγηση εντός των οριων.
Έπρεπε να κανω και την πρωτη σταση για βενζίνη, βλέπω ενα καινούργιο ετσι βενζινάδικο οπου έπαιρνε και visa και κάνω τον πρωτο ανεφοδιασμό.
Εκει μιλαγανε σπαστα Ελληνικά, τους ρωταω απο εδω παμε καλα? μου λεει οχι απο εδω λαθος πρεπει να πας απο το ταδε χωριο, ο δρομος ηταν κλειστός εκτελουσαν καποια εργα, αντε καλα λεω καλη αρχη καναμε.
Πήγαινα όπως μου ειπε ο κυριος εκει το gps να ουρλιάζει κανε αναστροφή και κανε αναστροφή εως οτου ξαφνικά μου έδωσε καινουργιες οδηγιες και ηρέμισα σχετικα.
Απο την στιγμη που το gps βρεικε τον δρόμο του λεω κατσε να βρω βενζινάδικο για vinieta, ψαχνοντας δεν έβρισκα ώσπου μπροστα μου βλεπω το πρώτο μπλόκο, λεω την κατσαμε την βαρκα θα μου ζαλίσουν τον ερωτα που δεν εχω vinieta και προετοιμάζομαι για πρόστιμο η λάδωμα, ευτυχώς σταματάνε τον μπροστινό μου και περνάω ανετιδικα απο δίπλα τους.
Βρίσκω ενα βενζινάδικο Εκο αγοράζω και την vinieta μου, και συνεχίζω το ταξιδάκι μου.
Προχωρώντας χάνω τους σταθμούς απο το ραδιο και ειναι ωρα να βαλω το usb stick με full μουσικη να παιξει.
Το βαζω παει να παιξει error μου βγαζει το αμαξι……. το πρωτο σοκ!!!!!!!! σταματαω δεξια βγαζω το laptop και αρχιζω να κανω troubleshooting με τα πολλα να σας πω δεν…… τρελη απογοήτευση, λεω μεγαλε δεν πειράζει οτι υπάρχει στο ραδιο, (2 σταθμους ο ενας ειδήσεις ο άλλος όπερα) μιλάμε για τρελα κεφια, τη να κανω λεω οτι εχει κανείς.
Συνεχίζοντας την διαδρομή διαπιστώνω πως τα ορια μονο εγω τα τηρούσα, αισθανόμουνα οτι εμποδίζω την κυκλοφορία, εως οτου κουράστηκα και λεω δεν γα…ε θα ακολουθήσω ενα κομβοι και θα πηγαίνω οπως πηγαίνουνε, όντως αυτο εκανα χωρις να αντιμετωπισθώ θεμα, ενα μπλόκο ξανα συνάντησα το οποιο οι απέναντι οδηγοί σε προειδοποιούσαν και έκοβες ταχύτητα.
Στην συνέχεια της διαδρομής και ενώ πήγαινα εγω σε δρόμο σαν Κόρινθο-Πατρα, ξανικα βλεπω οτι πολυ στρίβουν και εμενα το gps μου λεει συνέχισε καλα πας, λεω θα το εμπιστευτώ, και διαπιστώνω οτι διπλα μου παράλληλα με μενα υπάρχει εθνικός δρόμος 4 λωρίδες πήγαινε 4 ελα, εκει ενα δάκρυ πήγαινε να κυλήσει στο μάγουλο μου, λεω υπομονή με την πρώτη ευκαιρία θα μπω στην εθνικη και ετσι έγινε.
Εκει αέρας ο δρομος, η ταχύτητα απο 90 χιλιόμετρα φτάσαμε τα 140 μιλάμε για χλιδή, σε καμια ωρα μιάμιση φτάνω στην Σοφια.
Μπαίνοντας στην Σοφια το πρωτο πραγμα που παρατηρείς ειναι τα σημάδια του Κουμουνισμου με τις τεράστιες εργατικές κατοικίες, τα φανάρια με την αντίστροφη μέτρηση, και τις αντιθέσεις των κτιρίων.
Βγαίνοντας σχετικα ευκολα απο την Σοφια και μετα απο καμια ωρα αρχιζα και κουραζόμουνα λεω στοπ δεν εισαι καλα κανε καμια σταση σε κανα βενζιναδικο, και ετσι και εκανα.
Εκει παω στην Τουαλετα ριχνω λιγο νερο στην μούρη ξεπιάνομαι λιγο, ανοίγω την πρωτη μου redbull και συνεχίζω το ταξιδι μου. Εκει καπως αρχίζω και συνέρχομαι λεω πρεπει να τα καταφερω να φτασω στην πρωτη σταση, ανοιγω και ενα δευτερο redbull και συνερχομε μπορω να πω και περνω δυναμη και κουράγιο για την συνεχεια.
Στο gps εβλεπα οτι πλησίαζα στην πρώτη σταση οσπου 19:45 περίπου φτανω εξω απο το ξενοδοχειο στο ruse.
Το ξενοδοχείο βγαλμένο απο ταινια του Κωστανταρα, αλλα για 15 euro λεω δεν πειράζει για εναν υπνο.
Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο αρχιζε και μου έβγαινε ολη η κούραση της διαδρομής, συνδέθηκα στο ιντερνετ να ενημερώσω οικογένεια οτι ολα καλα, και βουρ στο μπανιο για ντουζακι.
Με το που επεσα στο κρεβατι ζαλιζόμουνα, ηταν σαν να ήμουν μήνες σε καράβι και ξαφνικά πατάω στεριά ενα τετοιο πραγμα απο τα 1200+ χιλιόμετρα που ειχα διανύσει.
Δυσκολεύθηκα στον υπνο και οι ηχομόνωση του δωματίου απλα τραγική ακουγα τα παντα, και το μοτελ ηταν και διπλα στην εθνικη οποτε απόλαυση, με τα πολλα με πειρε ο υπνος.
Ξυπνάμε πρωι πρωι τρώμε ενα πρόχειρο πρωινο και συνεχιζω την διαδρομη, φτανοντας στα συνορα με την Ρουμανια.
Τα συνορα τα χωρίζει ο Δούναβης οπου περνάς απο μια μεταλλική γέφυρα, τρομακτικό το τοπίο και η αίσθηση, εκει σταματάμε για εναν υποτυπώδες έλεγχο.
Ο συνοριοφύλακας μου λεει με αγγλικά απο Καρδίτσα μεριά, να ανοίξω το πορτμπαγκάζ, εκει πεφτει το ματι του σε ενα μπουκάλι τσιπουρο που ειχα εξω εξω μου δείχνει αν ειναι ενα του λεω ναι μονο ενα δωρο ειναι, μου λεει οκ και με αφήνει να φυγω..α πλήρωσα και διόδια εκει για να περάσω την γέφυρα.
Μπαίνοντας στην Ρουμανια το πρωτο πραγμα που βλεπεις και μου εκανε εντύπωση, ηταν τα κάρα με τα αλογάκια που ηταν σε ολη την διαδρομή, και πολλοί ποδήλατες απλοί αλλα και αθλητές ποδηλάτες που κανανε προπόνηση.
Ο δρομος σαφος καλυτερος στην ρουμανια με ατελείωτες ευθείες καλύτερα ορια ταχύτητας, αλλα με το που εμπενες μεσα σε πολη, εκει εκοβες στα 50 χιλιομετρα έβγαινες ανέβαινες στα 110 έμπαινες ξανα 50 σε ολη την διαδρομή, και τα μπλόκα στηνόντουσαν παντα στην εισοδο των πόλεων και ηταν αρκετα χωρίς να με σταματήσει κάποιος.
Η διαδρομη ευκολη αν και μονότονη με τις ευθειες…… α ξεχασα να πω οτι το βραδι ευτιαξα και το usb και ειχα και μουσικούλα οποτε κάπως καλύτερα.
Τα τοπία υπέροχα, με ατελείωτα χωράφια δεξια και αριστερά του δρομου, και με τους ρουμανους οδηγους αρκετα γκαζιαριδες.
Με τα πολλα και με τα λίγα έφτασα επιτέλους στα σύνορα με Μολδαβία, εκει με ζάλισαν λιγο με το αμάξι, άδειες σειριακούς κλπ, αλλα οκ το ξεπέρασα εύκολα.
Στην Μολδαβια τωρα μεσα το Gps ηταν κοντα στα αλλα 100 χιλιομετρα, καταλαβαίνετε μεγαλη ικανοποίηση οτι έφτασα καλα μεχρι εδω αλλα και προσμονή το οτι ειμαι κοντά στο κοριτσι μου όπως καταλαβαίνετε.
Εκει ο δρομος αρκετα καλος, κατι τρομερα δεντρα δεξια και αριστερα του δρομου, καταπρασινα τοποια.
Εκει μεσα σε 1,5 ωρα φτανω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στον τελικο προορισμο, φανταζεστε αντιδραση, έκπληξη συγκίνηση ικανοποίηση ευχαρίστηση, ολα τα συναισθήματα κάλυψαν την οποια κούραση ειχα εκείνη την στιγμη, και το αποτελεσμα με δικαίωσε 100% για την επιλογή μου.
Σε γενικες γραμμες να ανεφερω μια χαρα ανθρωποι στην Μολδαβια πολυ φιλόξενοι, κυκλοφορούσα άνετα χωρίς φοβο, τρομερή η cricova περιοχη που φτιαχνει κρασια και εχει κατι κελάρια 35 χιλιομετρα μεσα στην Γη τρομερο ηταν για μενα.
Το επαρχιακό τους οδικό δίκτυο απλα τραγικό το λυπήθηκα το hondaki εκει.
Το γυρνα ηταν με το κοριτσι μαζι με στάση Βουκουρέστι, ποιο χαλαρο και ποιο ξεκουραστο.
Τρις εβδομάδες έμεινα περασα σουπερ αξεχαστες εικονες, βεβαια γυρνοντας στην Ελλαδα και κανοντας σταση Θεσσαλονίκη πραγματικά η αίσθηση της Θάλασσας ειναι αλλο πράγμα, ο καιρος ο ηλιος, απιστευτα που τα εκτιμάς περισσότερο οταν δεν τα εχεις όπως και πολλα αλλα πραγματα δυστυχώς.
Το θεμα με την τρομολαγνεία που διάβαζα πριν παω, παιδια καμια σχεση ολα καλα, προσοχη θελει μονο, που οπου και να πας ακομα και στην αθηνα προσοχη θελει, και ολα καλα θα πανε.
Βαλκανικές χωρες παρεξηγημένες νομίζω πως εχουν πράγματα να δώσουν, και ειναι και οικονομικές χωρες, που αξιζει για μενα καποιος να κανει καποια στιγμη της ζωης του ενα περασμα, δεν θα τις συγκρίνω με γνωστες Ευρωπαϊκές αλλα εχουν και αυτες το κατι να σου δωσουν.
Γρινιάζουμε για το πως μας κατάντησαν, παιδιά μια χαρα είμαστε τουλάχιστον ακόμα, μην κλαιγόμαστε, δουλειά θέλει και ολα καλά θα πάνε.
Αυτα……
Χωρίς να αποκλείω ότι δεν θα έκανα το ίδιο, αιφνιδιασμένος και χωρίς πολύ σκέψη, αλλά φαντάσου να κουβαλούσε τίποτα παράνομο, η γριά - το παιδί - το μοντέλο και να το βρίσκανε σε έλεγχο.καθώς περίμενα πίσω στην ουρα ξαφνικα εμφανίζεται μια μεγάλη σε ηλικία γυναίκα, με ρωτάει αν παω Βουλγαρία, της απαντάω θετικά, και με ρωτάει αν ειναι ευκολο να μπει να την παω μεχρι τα Ταξι λιγο μετα τα συνορα.
