Ελβετία Ξεμείναμε Λωζάνη πατέρα

[Glosoli]

Πως θα πάμε Ελλάδα;

Νεφέλη: Μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό;
Εγώ: Αμέσως υψηλοτάτη (με όσο δεν πάει ειρωνεία είχα και νεύρα μαζί της αλλά και με τον εαυτό μου φυσικά)
Να σου πω πρέπει να ανασκουμπωθούμε. Εγώ αύριο πρέπει να είμαι Αθήνα οπωσδήποτε.
Νεφέλη: Γιατί τέτοια κάψα; Και αν πάμε Κυριακή και όχι αύριο;
Εγώ: Τι λες παιδί μου που θα κάνω Πάσχα μακριά από τους δικούς μου για Τρίτη φορά
Νεφέλη: Τις άλλες δύο ήσουν κάπου με τη δουλειά, δικαιολογείσαι.
Εγώ: Ακριβώς αυτό, ενώ τώρα δεν υπάρχει δικαιολογία και ειδικά δικαιολογία του τύπου δεν βάλαμε ξυπνητήρι.
(Νεφέλη βγάζει γλώσσα σαν 5χρόνο)
Άμα δεν είμαι αύριο Αθήνα ο πατέρας μου θα μου το χτυπάει για όλη μου τη ζωή (ενώ προσπαθώ να ανοίξω το lap top να δούμε τι παίζει με εισιτήρια θέσεις κτλ).

Παιδιά, τζίφος! Στην μία ημερήσια πτήση της Swiss για Αθήνα δεν υπήρχε θέση ούτε για δείγμα. Πήραμε και τηλέφωνο αλλά και πάλι τίποτα.
Αφού έχω φρίξει και ψάχνω από εδώ ψάχνω από εκεί να πάμε με τρένο Παρίσι και να πάρουμε από εκεί αεροπλάνο (πανάκριβα όλα), να πάμε με τρένο Ζυρίχη και να πάρουμε από εκεί αεροπλάνο (πιο ακριβό από το Παρίσι) γενικά με τρένο μαζί μας έβγαινε ο κούκος αηδόνι. Τότε λέω στη Νεφέλη πως μόνο με την ωραία Easyjet Μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας (αν και τελευταία στιγμή και αυτή ακριβή θα ήταν) αλλά να δούμε αν θα μας βόλευαν οι ώρες γιατί συνήθως πετάει η πολύ πρωί η αργά το βράδυ. Με μία γρήγορη αναζήτηση βρήκα πως από Γενεύη για Ρώμη φεύγει αεροπλάνο στις 07.30 το πρωί και από εκεί από το ίδιο κιόλας αεροδρόμιο φεύγει πτήση για Αθήνα μετά από 4 ώρες. Μια χαρά λέω προλαβαίνουμε να πάρουμε βαλίτσα και να ξαναδώσουμε βαλίτσα (άτιμες Low cost). Συνολικό κόστος το άτομο 198 ευρώ…άουτς αλλά τι να κάνεις αυτά έχει άμα βγαίνεις και πίνεις σαν Ιρλανδός.

Έτσι αφού κάναμε το μπάνιο μας και ντυθήκαμε είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στην χιονισμένη πόλη οι 2 μας μέχρι το βράδυ και να γυρίσουμε βάζοντας όλα τα ξυπνητήρια του σπιτιού για να μην έχουμε πάλι απ τα άλλα!!!

 

[vickygian]

ωχ κάτι μου προμηνύεται ότι δεν πήγε και τόσο καλά... (όσο αναφορά την αναχώρησή σας, γιατί για τη συνέχεια του ταξιδιού μια χαρά μου φαίνεται περάσατε )

 

[Glosoli]

Καθεδρικό ήθελες; Ούτε καν...

H Λωζάνη που λέτε είναι μία μεσαία πόλη, περίπου στα 2/3 της Γενεύης και διεθνές κέντρο για τους λάτρεις του σκι. Επειδή έχει και 2 πανεπιστήμια έχει πολλούς φοιτητές από πολλές χώρες του κόσμου. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει από Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Ιράν και από Αραβικές χώρες κάνοντας την αρκετά πολυπολιτισμική στις νέες ηλικίες. Λόγω των πολλών φοιτητών έχει μία αρκετά ικανοποιητική νυκτερινή ζωή για τα δεδομένα της Ελβετίας αλλά και της ιδιοσυγκρασίας των κατοίκων της. Το μόνο ίσως μειονέκτημα για τους τουρίστες είναι πως σε αντίθεση με την Γενεύη εδώ ο κόσμος δεν μιλάει τόσο τα Αγγλικά.

Το σπίτι της Νεφέλης είναι στην περιοχή του λεγόμενου Cité, που είναι ένας λόφος στην παλιά μεριά της πόλης. Βγαίνουμε από το σπίτι και πάλι καλά δεν είχε και τόσο κρύο, συνηθισμένα βέβαια τα βουνά στα χιόνια αλλά μένοντας στην Ελλάδα μερικά χρόνια ε την συνήθισα τη ζέστη της. Ενώ περιμένω τη φίλη μου να αγοράσει ένα περιοδικό παρατηρώ έναν κουστουμαρισμένο κύριο να εντοπίζει ένα μικρό χάρτινο σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο να πηγαίνει προς τα εκεί και να το πετάει μέσα σε έναν κάδο εκεί δίπλα. Σκέφτομαι πόσο μακρινή είναι αυτή η εικόνα για την πατρίδα μου και αρχίζουμε τη βόλτα μας. Ήθελα να πάω στον καθεδρικό ναό της Λωζάνης που είναι πολύ κοντά. Τον έβλεπα κάθε μέρα και δεν είχα πάει όμως καμία.


Ενώ βλέπουμε να έχει αρκετό κόσμο στην κεντρική πόρτα του ναού και χωρίς να μπαίνουν μέσα δεν δώσαμε σημασία και κάνουμε έναν κύκλο την πλατεία έχοντας για ξεναγό τη Νεφέλη και μπουκάρουμε από μία πλαϊνή πορτούλα που για να ανοίξει ήθελε αρκετή προσπάθεια (σαν να έλεγε θα υπάρχει λόγος που είμαι έτσι). Βρισκόμαστε ήδη μέσα στο ναό όπου βλέπουμε κόσμο να υπάρχει στο κεντρικό σημείο της μεγάλης αυτής και παλιάς γοτθικής εκκλησίας. Και ενώ πάμε να κινηθούμε προς τα μπροστά ακούμε τον ιερέα να λέει (στα γαλλικά): Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να κηδέψουμε την αγαπητή κυρία Claude κτλ. Εκεί παγώνουμε και οι δυο μας και με μια ταυτόχρονη κίνηση των κεφαλιών μας προς τα πίσω βλέπουμε ένα φέρετρο και γύρω γύρω κόσμο. Έτσι γρήγορα γρήγορα την κάνουμε που λέμε από την ίδια πόρτα που μπήκαμε και τότε καταλάβαμε γιατί είχαν «φάει πόρτα» όλοι οι άλλοι τουρίστες που είδαμε πριν έξω. Την εκκλησία δεν την είδα αλλά δεν πιστεύω να διαφέρει πια και τόσο από τόσες άλλες γοτθικές που έχω επισκεφθεί, από ένα σημείο και μετά όλες αυτές μοιάζουν ίδιες. Το μόνο διαφορετικό με αυτή την εκκλησία είναι πως από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα υπάρχει ένας άντρας στον πύργο της εκκλησίας που φωνάζει την ώρα φοβερή παράδοση!!!

 

[KLEOPATRA]

Διαβολονουμερο κανει και αυτος ο κακομοιρης ο αντρας....

 

[Glosoli]

Διαβολονουμερο κανει και αυτος ο κακομοιρης ο αντρας....

ευτυχώς το φέρετρο ήταν κλειστό!!!

 

[aetopetritis]

Έλα ρε τομάρι.....πες μας τη συνέχεια

 

[KLEOPATRA]

Τι να σου πει παιδι μου.Κατσε να βρει πρωτα που θα ψηφισει ...κατσε να εστιασει και βλεπουμε για τα παρακατω....
Ηταν πολλα τα κρασια ..Αρη

 

[andre30]

πω πω τι να πω??
καθε εμποδιο και σε καλο!
α!!σε κατι τετοιες στιγμες εχω νευρα και νιωθω γκαντεμης
οταν με το καλο περασουν ομως, νιωθω απιστευτα τυχερος
που εζησα ολο αυτο και μπορω να το διηγηθω στους φιλους μου
γιατι κ εγω ολο τετοια στραβα μου συμβαινουν

 

[Glosoli]

πω πω τι να πω??
καθε εμποδιο και σε καλο!
α!!σε κατι τετοιες στιγμες εχω νευρα και νιωθω γκαντεμης
οταν με το καλο περασουν ομως, νιωθω απιστευτα τυχερος
που εζησα ολο αυτο και μπορω να το διηγηθω στους φιλους μου
γιατι κ εγω ολο τετοια στραβα μου συμβαινουν

χεχε μετα τα θυμασαι και γελας η αληθεια ειναι...αλλα εκεινη τη στιγμη ννευριαζεις πολυ...επισης welcome στο forum!!!

 

[ioanna karagianni]

Εντάξει λοιπόν παρευρεθήκατε και στην κηδεία της ημέρας, θα ροβολήσουμε τώρα σιγά σιγά προς το αεροδρόμιο ή θα το χάσουμε και αυτό το ρημάδι; Έρμε πατέρα τι τραβάς με το βλαστάρι σου.

 

[Glosoli]

Μεσημεροαπόγευμα στην πόλη

Ήταν ήδη μεσημέρι και πριν ξεκινήσουμε τη βόλτα μας πεινάγαμε. Έτσι έπρεπε να κάνουμε στάση για φαγητό, (ακριβή υπόθεση σε αυτή τη χώρα αλλά δεν βαριέσαι, τελευταία μέρα ήταν) το σπίτι άλλωστε ήταν άδειο από προμήθειες και επειδή όσες μέρες ήμουν εκεί μας τάιζε η εστία του πανεπιστημίου είπαμε να πάμε και σε ένα μαγαζί να φάμε σαν άνθρωποι.

Λάτρης του Μεξικό η Νεφέλη με πήγε σε ένα Μεξικάνικο μαγαζί για φαγητό με το όνομα PocoLoco και για όσους θέλετε να το επισκεφτείτε βρίσκεται στην Place Chauderon 5. Ένα θορυβώδες μαγαζί με αυθεντικό τόνο Μεξικού μιας και συνδέεται και με ένα μπαρ στο βάθος καθώς και μία αίθουσα που παίζει ισπανόφωνες ταινίες (μου άρεσε πολύ αυτή η ιδέα). Οι fajitas πήγαν και ήρθαν σύννεφο παρέα με τεκίλα (και ας ήταν μεσημέρι) και στο τέλος μας έφεραν κάτι γλυκά μούρλια (έβαλα ένα και σε χαρτοπετσέτα για το δρόμο ο τσίπης)!


Ο καιρός ήταν κρύος και γρήγορα χωθήκαμε σε ένα μαγαζάκι το La Bossette που βρίσκεται στην pl. du Nord 4 (θα μου πείτε που θυμάμαι τους δρόμους, όπου και αν πάω παίρνω πάντα κάρτες από τα μαγαζιά που πάω). Είναι ένα πολύ ωραίο μαγαζί για να φάει κάποιος ή για να πιει λίγη μπυρίτσα βρε αδερφέ όπως θέλαμε εμείς. Εκεί η Νεφέλη είδε και κάτι γνωστούς της από τη σχολή. Έτσι χωθήκαμε και στην παρέα τους γιατί τραπέζι δεν είχαμε βρει να κάτσουμε. Ήταν 2 Ιρανοί και μία κοπέλα από το Μαρόκο. Και ήταν όλοι ήδη στο τρίτο ποτήρι μπύρας (τελικά το Ισλάμ μάλλον δεν το σκαιφτόντουσαν και πολύ). Κοιτάζοντας με η Νεφέλη μου λέει με νόημα «Μόνο ένα θα πιούμε εμείς γιατί έχουμε ελεεινά πρόσφατο κακό παρελθόν», συμφωνώ απολύτως λέω εγώ και έχω ήδη κάνει σήμα στον σερβιτόρο για μια από τα ίδια εις 2 ποτήρια. Τελικά μετά από πολύ προσπάθεια σηκωθήκαμε και φύγαμε (στο δεύτερο ποτήρι μείναμε τελικά) μιας και είχαμε ανοίξει συζητήσεις για πολιτική και σχέσεις πολιτισμών και η κακομοίρα η Νεφέλη είχε βαρεθεί τη ζωή της ενώ εγώ είχα βρει πολύ ενδιαφέρουσα την όλη κουβέντα.

Και ενώ είχε πέσει και άλλο η θερμοκρασία είπαμε να γυρίσουμε σπίτι να δουμε τι θα κάνουμε…να μέναμε εκεί και να πέφταμε για ύπνο μιας και είχαμε ταξίδι αύριο ή να πηγαίναμε σε ένα party που μας προσκάλεσαν τα παιδιά σε μια παλιά αποθήκη και το διοργάνωνε ο σύλλογος φοιτητών αφρικής;

 

[Pandora]

μου αρέσουν τα διλήμματά σου
Άσε με να μαντέψω...