Δεν είναι ακριβώς ψεύτικο αυτό που βιώνει κανείς πηγαίνοντας στο Ντουμπάι. Είναι μία ωραία ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει από το μηδέν, σε ένα σεληνιακό τοπίο, μία πόλη όπως ακριβώς τη θέλει αυτός, και μάλιστα στο ελάχιστο χρονικό περιθώριο.
Από το παράθυρο του ξενοδοχείου, απένατι από το Burj Khalifa και το Dubai Mall, βλέπω από την πρώτη κιόλας στιγμή τις λεωφόρους και τον οργασμό των κατασκευών και αναρωτιέμαι μήπως είμαι ένα πιόνι στη Μονόπολι. Χτίζω, πουλάω και αγοράζω σε ένα απόλυτα εξειδανικευμένο περιβάλλον.
Η πόλη είναι πεντακαίνουργια και τόσο μεγάλη που ξαφνιάστηκα, με ουρανοξύστες αστραφτερούς, με άψογο δίκτυο λεωφόρων, με τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα του κόσμου (αναρωτήθηκα: πόσα εμπορικά κέντρα χωράει μία πόλη??), τα ακριβότερα αυτοκίνητα, τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία, χτισμένα στη στεριά και στη θάλασσα και όλα αυτά ντυμένα με την παραδοσιακή κελεμπία των Αράβων που κυριαρχεί παντού (μαζί με τη μαύρη μπούργκα των γυναικών τους) και τις μυρωδιές από το ναργιλέ. Αρώματα και εικόνες της Ανατολής σε ένα καθαρά δυτικό περιβάλλον.Όλα χτισμένα στην άμμο...Ποιό άρρωστο και αυθάδες ανθρώπινο μυαλό μπορεί να σκεφτεί να χτίσει ολόκληρα συγκροτήματα σε τεχνητά νησιά, να δημιουργήσει χιονοδρομικές πίστες μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, να φτιάξει το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο και να βάλει στη βάση του συντριβάνια που χορεύουν με τη μουσική μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει και να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει??Τί άλλο μένει να γίνει??
Τί θα δει ο ταξιδιώτης σε 10 χρόνια από τώρα??
Στην αντίπερα πλευρά, εκεί που με πήγε το παλιό abras (θαλάσσιο ταξί)- στην πλευρά της Deira γνώρισα το πραγματικό Ντουμπάι. Την Ανατολή με τα παραδοσιακά εστιατόρια, τα souks με το χρυσό και τα μπαχάρια, τους φτωχούς Ινδούς εργάτες, τα μισοδιαλυμένα καραβάκια που μεταφέρουν τα πάντα (ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι και αυτοκίνητα) στην Ινδία.
Και μόνο τότε κατάλαβα την ψευδαίσθηση του τουρίστα: το Downtown Dubai,όπου έμένα εγώ και χιλιάδες άλλοι τουρίστες, δεν είναι παρά μία προσπάθεια αντιγραφής της παραδοσιακής ζωής με άλλους όρους.
Έχουν φτιάξει και εδώ σκεπαστα souks με τη μόνη διαφορά ότι περιλαμβάνουν starbucks και μαγαζιά με τουριστικά είδη..
Και στο Madinat Jumeira, ένα υπέροχο ξενοδοχειακό συγκρότημα στην παραλία, η ίδια εικόνα, μαζί με τα souks εδώ έχουν φτιάξει και ποταμάκια για να πλέουν abras!!! Ζητούνε περί τα 100? για να αποκτήσεις πρόσβαση στην παραλία τους και στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου ενώ την ίδια στιγμή στη διπλανή παραλία η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε γυναίκες-είναι, βλέπεις, Δευτέρα!
Και οι αντιφάσεις δε σταματούν εδώ: τα εμπορικά κέντρα είναι κατακλυσμένα από ζευγάρια Αράβων (με τη γυναίκα όσο πιο πλούσια, τόσο πιο καλυμμένη) που είναι και οι μόνοι που ψωνίζουν από τα πανάκριβα υποκαταστήματα των μεγαλύτερων οίκων!!!Πόσες φορές αναρωτήθηκα για τη ζωή των γυναικών στα Ενωμένα Σαουδικά Εμιράτα, οι οποίες ψωνίζουν Prada και Cartier για τον εαυτό τους,Armani Kids για τα παιδιά τους και το μόνο που φένεται από τη μαύρη σιλουέτα τους είναι το ολοκαίνουργιο μοντέλο της Louis Vuitton σε φλούο χρώμα...
Το Ντουμπάι, λοιπόν, δε σου προσφέρει μόνο την εμπειρία της θέας από το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο, τη γεύση του ναργιλέ στο σούπερ χλιδάτο ξενοδοχείο που μένεις, σου προσφέρει και μία μεγάλη ευκαιρία: να αναρωτηθείς τί πολιτισμός είναι αυτός τον οποίο δεν κατατάσεις ούτε στην Ανατολή, ούτε στη Δύση...Είναι ο πολιτισμός του πλούτου και της κατασπατάλησής του.Αλλά, ακόμα και έτσι, αξίζει ο κόπος να πας μέχρι εκεί (αρκεί να ξέρεις τί να περιμένεις) για την απαράμιλλη φιλοξενία τους και τις καλές υπηρεσίες που προσφέρουν, την καθαριότητα των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων που κάνουν την Αθήνα μας να φαντάζει τόσο βρώμικη...
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Από το παράθυρο του ξενοδοχείου, απένατι από το Burj Khalifa και το Dubai Mall, βλέπω από την πρώτη κιόλας στιγμή τις λεωφόρους και τον οργασμό των κατασκευών και αναρωτιέμαι μήπως είμαι ένα πιόνι στη Μονόπολι. Χτίζω, πουλάω και αγοράζω σε ένα απόλυτα εξειδανικευμένο περιβάλλον.
Η πόλη είναι πεντακαίνουργια και τόσο μεγάλη που ξαφνιάστηκα, με ουρανοξύστες αστραφτερούς, με άψογο δίκτυο λεωφόρων, με τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα του κόσμου (αναρωτήθηκα: πόσα εμπορικά κέντρα χωράει μία πόλη??), τα ακριβότερα αυτοκίνητα, τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία, χτισμένα στη στεριά και στη θάλασσα και όλα αυτά ντυμένα με την παραδοσιακή κελεμπία των Αράβων που κυριαρχεί παντού (μαζί με τη μαύρη μπούργκα των γυναικών τους) και τις μυρωδιές από το ναργιλέ. Αρώματα και εικόνες της Ανατολής σε ένα καθαρά δυτικό περιβάλλον.Όλα χτισμένα στην άμμο...Ποιό άρρωστο και αυθάδες ανθρώπινο μυαλό μπορεί να σκεφτεί να χτίσει ολόκληρα συγκροτήματα σε τεχνητά νησιά, να δημιουργήσει χιονοδρομικές πίστες μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, να φτιάξει το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο και να βάλει στη βάση του συντριβάνια που χορεύουν με τη μουσική μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει και να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει??Τί άλλο μένει να γίνει??
Τί θα δει ο ταξιδιώτης σε 10 χρόνια από τώρα??
Στην αντίπερα πλευρά, εκεί που με πήγε το παλιό abras (θαλάσσιο ταξί)- στην πλευρά της Deira γνώρισα το πραγματικό Ντουμπάι. Την Ανατολή με τα παραδοσιακά εστιατόρια, τα souks με το χρυσό και τα μπαχάρια, τους φτωχούς Ινδούς εργάτες, τα μισοδιαλυμένα καραβάκια που μεταφέρουν τα πάντα (ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι και αυτοκίνητα) στην Ινδία.
Και μόνο τότε κατάλαβα την ψευδαίσθηση του τουρίστα: το Downtown Dubai,όπου έμένα εγώ και χιλιάδες άλλοι τουρίστες, δεν είναι παρά μία προσπάθεια αντιγραφής της παραδοσιακής ζωής με άλλους όρους.
Έχουν φτιάξει και εδώ σκεπαστα souks με τη μόνη διαφορά ότι περιλαμβάνουν starbucks και μαγαζιά με τουριστικά είδη..
Και στο Madinat Jumeira, ένα υπέροχο ξενοδοχειακό συγκρότημα στην παραλία, η ίδια εικόνα, μαζί με τα souks εδώ έχουν φτιάξει και ποταμάκια για να πλέουν abras!!! Ζητούνε περί τα 100? για να αποκτήσεις πρόσβαση στην παραλία τους και στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου ενώ την ίδια στιγμή στη διπλανή παραλία η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε γυναίκες-είναι, βλέπεις, Δευτέρα!
Και οι αντιφάσεις δε σταματούν εδώ: τα εμπορικά κέντρα είναι κατακλυσμένα από ζευγάρια Αράβων (με τη γυναίκα όσο πιο πλούσια, τόσο πιο καλυμμένη) που είναι και οι μόνοι που ψωνίζουν από τα πανάκριβα υποκαταστήματα των μεγαλύτερων οίκων!!!Πόσες φορές αναρωτήθηκα για τη ζωή των γυναικών στα Ενωμένα Σαουδικά Εμιράτα, οι οποίες ψωνίζουν Prada και Cartier για τον εαυτό τους,Armani Kids για τα παιδιά τους και το μόνο που φένεται από τη μαύρη σιλουέτα τους είναι το ολοκαίνουργιο μοντέλο της Louis Vuitton σε φλούο χρώμα...
Το Ντουμπάι, λοιπόν, δε σου προσφέρει μόνο την εμπειρία της θέας από το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο, τη γεύση του ναργιλέ στο σούπερ χλιδάτο ξενοδοχείο που μένεις, σου προσφέρει και μία μεγάλη ευκαιρία: να αναρωτηθείς τί πολιτισμός είναι αυτός τον οποίο δεν κατατάσεις ούτε στην Ανατολή, ούτε στη Δύση...Είναι ο πολιτισμός του πλούτου και της κατασπατάλησής του.Αλλά, ακόμα και έτσι, αξίζει ο κόπος να πας μέχρι εκεί (αρκεί να ξέρεις τί να περιμένεις) για την απαράμιλλη φιλοξενία τους και τις καλές υπηρεσίες που προσφέρουν, την καθαριότητα των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων που κάνουν την Αθήνα μας να φαντάζει τόσο βρώμικη...
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
;
