Maria_Maz
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 49
- Επόμενο Ταξίδι
- Εκουαδορ-Γκαλαπαγκος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περου-Βολιβια
Το ταξίδι μας είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα πριν από Κόστα Ρίκα και έτσι τώρα βρισκόμαστε, μετά από 8 ώρες ταξίδι, στα σύνορα για να μπούμε Νικαράγουα. Οι υπάλληλοι του τελωνείου της Κόστα Ρίκα μας ξεπροβοδήσανε με μόνο μια σφραγιδουλα και έτσι μπήκαμε στην ουδέτερη ζώνη. Έβρεχε, είχε τρελή ζέστη και υγρασία! Με το που τελείωσε η διαδικασία μπήκαμε Νικαράγουα. Στα 5 μέτρα υπήρχε λεωφορείο, σχεδόν έτοιμο να φύγει, ταξιτζήδες και φρουροί. Φανταστείτε τώρα να φωνάζουν όλοι μαζί!! Ο τύπος να λέει ότι δε του δώσαμε 1 δολάριο για κάποιο φόρο, ο φρουρός να λέει δώστε το δολάριο, ο εισπράκτορας του λεωφορείου να μου ζητά τα σακίδια και οι ταρίφες σαν τα κοράκια να προσπαθούν να πάρουν την κούρσα! Χαμός! Τελικά δώσαμε το δολάριο, φορτώσαμε τους σάκους στο λεωφορείο, καθίσαμε χωριστά στις 2 τελευταίες θέσεις που υπήρχαν και ξεκινήσαμε!
Ενθουσιασμένη, μετά από μια ταλαιπωρία αρκετών ωρών παρατηρούσα γύρω μου. Το λεωφορείο πολύχρωμο, σαν τις μινιατούρες που πουλάνε στις χώρες αυτές, γεμάτο κόσμο γελαστό, σκούρο στο χρώμα, μουσική πολύ δυνατή! Σουπερ! Υπήρχε χρώμα, ένταση και ρυθμός παντού! Ο ουρανός καταγάλανος! Στο δρόμο αρκετά σκουπιδακια στην άκρη, αλλά το σκηνικό σχεδόν ίδιο με την Κόστα Ρίκα, πολύ, πολύ πράσινο. Μετά από μια ωρίτσα μας άφησαν πάνω στον κεντρικό δρόμο και πήραμε ταξί για να πάμε στην προβλήτα να πάρουμε το φέρυ για Ometepe. Μας πήρε 2$, ένας άλλος μας ζηταγε 5$. Ότι να ναι! Το φέρει θα φεύγε στις 5 έτσι περιμέναμε και κοιτάζαμε τα πιτσιρίκια να κάνουν βουτιές από το κατάστρωμα του πλοίου! Μας την πέφτει ένας τύπος για δωμάτια, εγώ γενικότερα τα παίρνω όταν βλέπω πέσιμο! Παίρνει ένα τηλέφωνο και μόλις το κλείνει μας λέει, σας βρήκα δωμάτιο, ξεναγό και σας έκλεισα και μια εκδρομή για αύριο!! Λέμε οκ είναι τρελός για δέσιμο! Τελικά του λέμε ένα θα δούμε και ξεκινήσαμε για το νησάκι.
Ένα νησάκι περίεργο γεμάτο ιστορίες και μύθους, Ometepe το όνομα του, βρίσκεται μες τηλίμνη της Νικαράγουα, και σε κάθε του άκρο έχει και ένα ηφαίστειο. Το σχήμα του μοιάζει σαν πλαγιαστό 8. Φτάνοντας στο λιμάνι Monogalpa μας περίμενε όντως μια κοπέλα, η Αρσελια. Μας πήγε σε 2 ενοικιαζόμενα που δε μας άρεσαν και στο 3 μείναμε τελικά. Ήταν λίγο πιο έξω από το χωριό, ήσυχα, με ωραίο κήπο και έναν Γερμανό, μικρό σε ηλικία, ιδιοκτήτη. Ήταν τόσο γλυκιά, ευγενική και καθόλου πιεστική που τελικά είπαμε να κλείσουμε και την εκδρομή για την επομένη. Και καλά κάναμε γιατί ήταν μια από τις καλύτερες μέρες του εικοσαήμερου ταξιδιού μας! Μας πήρε 75$ για το γύρο του νησιού με ιδιωτικό βανακι, ο οδηγός και η ξεναγός μες την τιμή.
Ξεκινήσαμε στις 9 το πρωί, πήγαμε σε μια finca, δηλαδή φάρμα όπου βρίσκεται το μουσείο El Ceiba, αρχαιολογικό μουσείο, με αρκετά εκθέματα που βρέθηκαν στο νησί καθώς και πετρογραφικά, σχέδια και ζωγραφιές χαραγμένα σε μεγάλες πέτρες, πολύ καλά διατηρημένα. Επισκεφτήκαμε άλλη μια φινκα, η οποία λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο με όμορφα μπανγκαλόου και εστιατόριο μες την φύση. Περπατήσαμε κανένα μισάωρο, μια πολύ όμορφη διαδρομή μες το δάσος, μας εξηγούσε τα διάφορα δέντρα και φυτά της περιοχής και ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα σε μια λίμνη, την “Lagoon Verde”. Μια λίμνη μέσα στο νησί Ometepe το οποίο νησάκι βρίσκεται μες την λίμνη Νικαράγουα! Τελείως φευγάτο! Το μέρος ήταν παραμυθένιο! Μόνο οι νεράιδες και τα ξωτικά λείπανε! Τα δέντρα έβγαιναν από το νερό, το ηφαίστειο από πάνω και δε χόρταινα να φωτογραφίζω! Μετά όπως ήμασταν ζεσταμένοι μας πήγαν σε κάτι ιαματικά νερά, “Ojo de agua”, το μάτι του νερού. Μια ωραία υπαίθρια, πέτρινη γούρνα αρκετά μεγάλη, σαν μια 25αρα πισίνα και γύρω γύρω δέντρα. Τρελή βλάστηση! Το νερό ήταν διάφανο και λαχταριστό. Δε θέλαμε να βγούμε από κει! Υπήρχε και καντίνα για φαγητό και χυμούς! Ξαπλώστρες και χυμός μανγκο!! Σουπερ! Φύγαμε και πήγαμε στο κέντρο του νησιού, στο στενότερο κομμάτι του Ometepe, στην παραλία San Domingo. Ας την πούμε παραλία, γιατί μη ξεχνάτε είμαστε μέσα σε μια λίμνη, τη λίμνη Nicaragua Lake, η οποία είναι περίπου σαν την Πελοπόννησο! Το νερό ήταν αρκετά θολό και είχε και λίγο κυματάκι, δηλαδή ούτε να το σκεφτώ να κάνω μπάνιο. Εκεί υπάρχουν 2,3 εστιατόρια για φαγητό. Κάναμε μια βόλτα στην παραλία και μετά φάγαμε. Συνεχίσαμε στο δεύτερο μεγάλο χωριό του νησιού, το Altagracia. Πολύ φτωχικό χωριουδάκι αλλά γραφικό για φωτο. Στην πλατεία υπάρχει και ένα αρκετά μεγάλο ομοίωμα του νησιού που δείχνει τα δυο ηφαίστεια, το Conception (σύλληψη) και το Madera (ξύλο).
Γυρίσαμε απόγευμα και μας περίμεναν 2 άλογα, όχι πολύ μεγάλα για ιππασία. Το είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη. Εμένα ηταν η πρώτη μου επαφή με την ιππασία και ήμουν λιγο κάπως! Η ξεναγός μας δε μπορούσε να έρθει και έτσι μείναμε μόνοι με έναν πιτσιρίκο ντόπιο που δε μας μιλούσε ούτε στα ισπανικά!! Εγώ ειχα πολύ πλάκα!! Άσχετη να προσπαθώ να κουμαντάρω το ψωραλογο μου! Αναφέρω αυτή τη δραστηριότητα γιατί η διαδρομή ηταν φανταστική!! Μέσα στα δέντρα, ηλιοβασιλεμα και το ηφαίστειο από πανω σου!! Ο άντρας μου που έχει κάνει αρκετές φορές ιππασία είπε ότι ηταν η ομορφότερη διαδρομή της ζωής του! Γυρίσαμε μέσα από το χωριό…!! Λες και ήμασταν ντόπιοι καουμπόηδες! Τρέλα!!Το χωριό είναι πρωτόγονο ακόμα, αγροτικό και οι άντρες κυκλοφορούν μες τον δρόμο με τα άλογα τους αντί να έχουν ένα ποδήλατο ή ένα μηχανάκι. Έτσι δεν ηταν και πολύ παράξενο που πηγαίναμε και εμεις έτσι!! Ηταν μια τέλεια μέρα!
Το πρωι ξεκινήσαμε για Granada.Πήραμε το φέρυ στις 9 και μόλις φτάσαμε, στην προβλητα ηταν ένα λεωφορείο έτοιμο να ξεκινήσει. Πάλι τρέχαμε! Πήγαινε στην πρωτεύουσα Managua, και θα μας άφηνε κάπου στην εθνική για να πάρουμε άλλο για Γρανάδα. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Φτάσαμε στην υπέροχη Γρανάδα χωρίς πολύ ταλαιπωρία μέσα σε 3 ώρες, αλλάζοντας μόνο ένα λεωφορειο. Οι εισπράκτορες ηταν πολύ εξυπηρετικοί αλλά πολύ πολύ βιαστικοί!! Κρεμνιόντουσαν από την ανοιχτή πόρτα του λεωφορειου, πριν σταματήσει κανονικά, κατέβαινε και άρπαζε σάκους, ποδήλατα και ότι άλλο κρατούσε ο κόσμος και τα ανέβαζε πανω και μετά σε έσπρωχνε για να ανέβεις και συ γρήγορα!!! Chica μου φώναζε κουνήσου!! Πολύ πλάκα! Φτάσαμε στο τέρμα των λεωφορείων όπου ήταν ένα οικόπεδο άδειο, μπροστά μια λαϊκή αγορά ,κόσμος και αρκετά σκουπίδια και η θερμοκρασία να είναι στους 38οC!! Σοκ!! Πέσιμο για ξενοδοχεία αλλά τους προσπεράσαμε εύκολα. Περπατώντας 500 μέτρα πιο κάτω βρήκαμε ένα πολύ όμορφο, καθαρό και σχετικά φτηνό ξενοδοχείο το “Real Granada” με 45$. Η πλατεία ηταν στα 500μ και έτσι όλα τα κάναμε με τα ποδιά. Η Granada είναι απλά φανταστική, αποικιοκρατική πολη, φωτογραφικά υπέροχη με χρώματα σπίτια και κόσμο!! Δε σταματουσα να πατώ κλικ στη μηχανή μου! Στο πλάι του καθεδρικού ναού στην πλατεία υπάρχει ένας κάθετος δρόμος όπου έχει πάρα πολλά μπαράκια και εστιατόρια και είναι πολύ όμορφα. Εκει μαζεύεται και ο κόσμος το βράδυ. Περασαμε 2 πολύ σουπερ μέρες!
Είδαμε πολύ λιγο την Νικαράγουα αλλά έχω την εντύπωση ότι είδα 2 από τα καλύτερα μερη της!
Την επομενη μέρα φύγαμε στις 3 τα ξημερώματα με ταξί και πήγαμε στην πρωτεύουσα Managua. Δεν ακούσαμε και τα καλύτερα όσον αφορά στην εγκληματικότητα και ήμασταν λιγο μαγκωμένοι. Τελικά φτάσαμε σώοι στο σταθμό του λεωφορειου το οποίο έφυγε στις 5 το πρωι για την πρωτεύουσα της Ονδούρας, την Tegucigalpa. Αφήναμε ακόμα μια φορά μια χώρα και πηγαίναμε για μια άλλη! Δεν ειχα ξανακάνει κάτι τέτοιο, 3 χώρες σε ένα ταξιδι και το συναίσθημα ήταν λιγο περίεργο. Το λεωφορειο ηταν πολύ άνετο, πολύ καθαρό και μεγάλο. Η εταιρεία ηταν η Tica Bus και είναι μια από τις 2 εταιρείες, και μάλλον η καλύτερη, που ταξιδεύει από τη μια πρωτεύουσα της Κεντρικής Αμερικής στην άλλη. Περασαμε τα σύνορα κυριλέ αυτή τη φορά, αφού τα ανέλαβε όλα τα χαρτιά η εταιρεία. Εμείς απλά ανεβοκατεβήκαμε 2 φορές από το πούλμαν. Φτάσαμε στην San Pedro Sula στις 6 το απόγευμα. Το ταξιδι ηταν αρκετά μεγάλο, 15 ώρες, αλλά δε μας έβγαινε αλλιώς. Πήγαμε μένα ταξί, 5$, στο Tamarindo, ενοικιαζόμενα δωμάτια για backpackers τελείως, και ήθελε και 42$, ας οψετε ο Lonely Planet, και αφού παλέψαμε με κάτι πεταλούδες στο μέγεθος νυχτερίδας στο δωματιο, βγήκαμε για φαγητό. Το πρωι στις 6.30 φύγαμε με ένα ταξί που είχαμε κανονίσει από το φοβερό μας ξενοδοχείο, και μας πήγε στο σταθμό λεωφορείων Metropolitan.Τεράστιος σταθμός, εντάξει ήμασταν και στην πρωτεύουσα!! Είχε πολλές επιλογές και εμείς πήραμε αυτό που έφευγε πρώτο και ηταν και πιο φτηνό! Μάλλον πήραμε το δημόσιο λεωφορειο τους και όχι κάποιο πούλμαν γιατί σταμάτησε σε όλα τα χωριά και μπήκε μέσα κάθε πικραμένος μικροπωλητής!! Μιλάμε για άπειροι!! Ήταν όμως όμορφα να χαζεύεις τα χωριά και τους ντοπιους. Μας σταμάτησαν και 2 φορές σε κάποια φυλάκια για έλεγχο οι αστυνομικοί! Μη φανταστείτε τίποτα αντηχητικό, απλά μια βόλτα μες το διάδρομο του λεωφορειου έκαναν, έτσι για ψαρωμα. Φτάσαμε στον προορισμό μας όπως θα έλεγε και το GPS! Στο Copan.
Το χωριό φημίζεται για να αρχαία των Μάγια και έτσι και εμεις το επιλέξαμε. Πολύ τουριστικό, πολύ όμορφο και πολύ γραφικό!!! Οι άντρες κυκλοφορούν με άσπρα καπέλα τύπου καουμπόι και με κάτι ματσέτες, να!! Φαντάζομαι πήγαιναν ή έρχονταν από τα χωράφια. Το Copan είναι πολύ πολύ κοντά, περιπου 15χλμ, από τα σύνορα της Γουατεμάλας και πολλοί ταξιδιώτες συνεχίζουν για εκει. Πέσιμο αρκετό για δωμάτια αλλά αν τους πεις ευγενικά ότι δε θες σε αφήνουν. Βρήκαμε ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο, πολύ καθαρό, πολύ όμορφα διακοσμημένο, στα δυτικά πρότυπα αλλά με πολύ χρώμα ντόπιο και όχι ακριβό, Ξεκινήσαμε αμέσως για τα Maya Ruins με ένα ρικσο. Υπάρχουν πάρα πολλά στο χωριό. Τα αρχαία είναι σε καλή κατάσταση, περιποιημένος ο χώρος, πεντακάθαρα όλα, αλλά γενικά δεν είναι τόσο μεγάλη η έκταση και τόσο εντυπωσιακά όσο στο Μεξικό, αν έχει πάει κάποιος στο Palenque του “πέφτουν” λίγα. Άσε που στις 3 πυραμίδες που έχει δε σε αφήνουν να ανέβεις γιατί είναι σε συντήρηση. Εντάξει το καταλαβαίνω αλλά έχεις και συ μια χαρά να τα δεις από ψηλά. Είναι όμορφα σε γενικές γραμμές. Στο χωριό υπάρχουν πολύ όμορφα εστιατόρια και μπαράκια και από σουβενίρ άλλο τίποτα. Όσο πιο μέσα τρυπώσεις στα στενάκια τόσο πιο φτηνά θα βρεις. Την επομενη μέρα πήγαμε μια εκδρομή στις θερμές πηγές. Διαλέξαμε να πάμε μ ένα τουκ τουκ αλλά δε θα το πρότεινα, γιατί η διαδρομή είναι λιγο μακρια. Εμείς κάναμε 1 ωρα να πάμε και 1 να γυρίσουμε. Είχε την πλάκα του όμως! Οι πηγές ηταν το κάτι άλλο!! Ένα σκηνικό αλά Ιντιάνα Τζοουνς και Μάγια μαζί! 16 γούρνες με πολύ ζεστό νερό, έως καυτό, και από πανω να μη βλέπεις ουρανό από τη βλάστηση και παντού αγάλματα των Μάγια ! Πολύ προσεγμένο, καθαρό και καθόλου κιτσ το μέρος . Άξιζε τα λεφτά του, περιπου 15$ η είσοδος.
Το πρωι ξεκινήσαμε στις 7, κλασσικά με το λεωφορειο της γραμμής, αυτή τη φορά έκανε λιγότερες στάσεις, και κατευθυνθήκαμε προς την ακριβώς αντίθετη πλευρά της χώρας, δηλαδή από τα δυτικά που ήμασταν πήγαμε τελείως ανατολικά για να βγούμε Καραϊβική. Φτάσαμε στη Ceiba στις 2 το μεσημέρι, με μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα στην συμπρωτεύουσα San Pedro Sula. Η Ceiba δεν έλεγε και πολλά πράγματα, αλλά βολεύει μείνεις αν θες να κάνεις εκδρομές ή ραφτινγκ στον ποταμό Rio Cangrejal. Εμείς είχαμε κάνει κράτηση για δωματιο και για ραφτινγκ από ένα ταξιδιωτικό γραφείο στο Copan αλλά τελικά δεν μας βγήκε σε καλό. Η τύπισσα μας κατακοροιδεψε λέγοντας μας ότι θα μείνουμε πανω στο βουνο ενώ μας έκλεισε σ ¨ένα Hostel με ένα μεγάλο δωματιο με 8 κρεβάτια και κοινό μπάνιο μες στην φασαρία της πόλης χωρίς καν να μας το πει! Τελικά βρήκαμε ένα άλλο επιτόπου και ταχτοποιηθήκαμε. Ηταν βέβαια ψιλοαθλιο, πανω σ έναν κόμβο, δίπλα σένα εμπορικό κέντρο γεμάτο αμερικανικα fast food. Κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης αλλά δυστυχώς ούτε εκει βρήκαμε τίποτα καλό γιατί ηταν Κυριακή και τα πάντα ηταν κλειστά και ηταν μια κατάθλιψη. Η πολη είναι ψιλοχαλια αλλά αν είχε και λιγο ζωή κάτι θα βλέπαμε. Έτσι κάναμε μια βόλτα μέχρι τη θάλασσα και φτάνοντας πάθαμε σοκ! Υπήρχε μια προβλητα γύρω στα 50 μέτρα η όποια ηταν τελείως κατεστραμμένη και για να την περπατήσεις έπρεπε να είσαι πολύ προσεκτικός μην και πέσεις στη θάλασσα. Πολύ πλάκα! Παρόλα αυτά ηταν γεμάτη ντόπιο κόσμο, οικογένειες και ζευγαρια που ψαρευανε και εβλεπαν το ηλιοβασιλεμα. Και παρολο που δεν ειχα και πολύ διαθεση, μια το ταξιδι, μια το ξενερωμα με το δωματιο, μια το δουλεμα που φαγαμε από το πρακτορειο και από την ερημη πολη, εκεί στην κατεστραμμένη προβλήτα βρηκα παλι το κεφι μου και περασαμε ωραια και ηρεμησαμε παρατηρώντας τους ντοπιους. Αν καποτε βρεθείτε εκει αξιζει να κατσεις λιγο την ωρα του ηλιοβασιλεματος. Την επομενη το πρωι μας πηγαν πανω στο βουνο, περιπου κανενα μισαωρο μακρια, και άρχισε το ραφτινγκ. Ήμασταν μόνο οι δυο μας και ηταν μπορώ να πω μια ωραια βαρκάδα παρά ραφτινγκ. Το ποτάμι είναι πολύ ήρεμο, σαν λίμνη και αν εξαιρέσεις καμιά 10ρια περάσματα-τσουλιθρες που βάζαμε δύναμη με τα κουπιά και είχε αρκετή πλάκα, κατά τ άλλα μας πήγαινε βαρκάδα ο οδηγός μας και εμεις απολαμβάναμε το τοπίο. Κάναμε μπάνιο σε αρκετά σημεία και γενικά περασαμε όμορφα. Αν έχεις κάνει στην Ελλάδα ραφτινγκ δεν έχει καμιά σχέση. Εκει είναι πολύ χαλαρά. Μας έβγαλε αρκετές φωτογραφίες ένας άλλος τύπος που ακλουθούσε τη βάρκα μας από το πλάι του ποταμού και αυτό ηταν πολύ καλό. Το μεσημέρι στις 4 πήραμε το φερυ για να πάμε στο νησί Roatan, στο σύμπλεγμα Bay Islands. Μας ταλαιπώρησαν αρκετά στο λιμάνι, μια η διακοπή ρεύματος, έπεσε το σύστημα και δε μπορούσαν να εκδοθούν τα εισιτήρια, μια σωματικός έλεγχος! ούτε στη ΝΥ να ήμασταν!! Τελικά επιβιβαστήκαμε. Το ταξιδι διαρκεί περιπου 1ωρα και 30’ αλλά για όποιον έχει λιγο ευαίσθητο στομάχι ΠΡΟΣΟΧΗ! Είναι ταχύπλοο, μεγάλο καράβι αλλά από αυτά που κοπανανε! Μέχρι και στα γκισέ των εισιτήριων σου λένε να πάρεις δραμαμινες! Δεν προλάβαιναν να μοιράζουν χαρτιά και σακούλες! Χάχα!
Φτάσαμε στο Roatan και είπα εδώ είναι ο παράδεισος!! Το απόλυτο νησί της Καραϊβικής! Γαλάζια διάφανα νερά και άσπρη άμμος με φοίνικες. το μέρος που αξιζει να μείνεις είναι το West Bay Beach και προτείνω ανεπιφύλακτα το Las Rocas Resort & Diving, 120$. Ειδικά αν κάνεις και diving δε θα κουραστείς καθόλου με μετακινήσεις αφού είναι μέσα στον ίδιο χώρο. Είναι πολύ όμορφα τα δωμάτια, ξύλινα, καθαρά, προσεγμένα, υπάρχει μικρό εστιατόριο, μικρή prive παραλία, όχι πολύ καλή και η κεντρική παραλία, που είναι όλα τα λεφτά, ξεκινά από τα 20 μέτρα μακρια. Στην παραλία έχει μερικά all inclusive resort που δε μπορείς να πλησιάσεις τα μπαράκια τους και τα εστιατόρια τους, μπλιαχ, αλλά αν κάτσεις στην αρχή της παραλίας ή στο τέλος της όπου έχει και τον καλύτερο βυθό ever για snorkeling θα περάσεις σουπερ! Η βραδινή ζωή είναι σε άλλη παραλία, στο West End, και πας με βαρκάκια-ταξι που περνουν συνέχεια μπροστά από το Las Rocas. Μη φανταστείτε πολλά πράγματα αλλά μερικά μπαράκια, εστιατόρια και σουβενίρ. Το νησί φημίζεται για καλό diving και οι σχολές είναι άπειρες. Πάντως με το snorkeling απολαυσα πιο πολλά ψάρια και κοράλλια!! Είναι πραγματικά υπέροχα και πρέπει οπωσδήποτε να έχεις υποβρυχια μηχανή, ακόμα και από τις απλές, γιατί από το 1,50 μέτρο υπάρχει άφθονη ζωή!! Στο νησί το μόνο κακό είναι ότι 2,3 μέρες την εβδομάδα, από τις 12 έως τις 4, καταφθάνουν Αμερικανοί από κρουαζιερόπλοια, που αράζουν στην άλλη μεριά του νησιού ευτυχώς, και έχει λιγο βαβούρα. Αλλά στο τελείωμα της παραλίας είναι πάντα ήσυχα. Στο σημείο αυτό νοικιάζουν μάσκες και αναπνευστήρες για snorkeling κάνουν κοτσιδάκια και πολύ ωραίο μασάζ κάτω από τον φοίνικα! Τέλεια!
Στην Ονδούρα υπάρχει η φυλή γκαρίφουνα, είναι ανάμιξη της μαύρης φυλής από τους σκλάβους δυτικό-αφρικάνους και των ινδιάνων. Το χαρακτηριστικό τους είναι τα κοτσιδάκια με άσπρες χαντρουλες στις άκρες, πολύ όμορφο, ειδικά σε μικρά κοριτσάκια! Στο Roatan υπάρχουν πάρα πολλοί. Το δολάριο είναι το δεύτερο τους νόμισμα και στο νησί θα έλεγα το πρώτο.
Οι εντυπώσεις μου ηταν πολύ πολύ θετικές και στις δυο χώρες, ένοιωσα ασφαλής και χαλαρή αν και δεν πήγαμε καθόλου στις πρωτεύουσες για τις οποίες οι ντόπιοι μας είπαν ότι είναι επικίνδυνες. Εκτός από το Roatan, που είναι πολύ τουριστικό, λίγοι είναι αυτοί που μιλάνε αγγλικά. Αλλά στα ξενοδοχεία και στα τουριστικά γραφεία θα βρεις άκρη. Άλλωστε υπάρχει η γλώσσα του σώματος και το χαμόγελο που πάντα κερδίζει!
Μετά από 5 μέρες στον παράδεισο αρχισε η κόλαση της επιστροφής. 40 ώρες στο δρόμο και θα φτάναμε!!
Άντε στα επόμενα!!!
Νικαράγουα: τοπικό νόμισμα Cordobas 1$=22Cs,
ταξί μες την πολη 1$, ποτά 5$, μερίδα φαγητό 7-10?, νερό ½ 1?.
Ονδούρα: Τοπικό νόμισμα Lempira (το όνομα ενός ινδιάνου) 1$=18,9L.
Μερίδα φαγητό 7-10?, diving 37?/βουτια, νερό 1$.
Ενθουσιασμένη, μετά από μια ταλαιπωρία αρκετών ωρών παρατηρούσα γύρω μου. Το λεωφορείο πολύχρωμο, σαν τις μινιατούρες που πουλάνε στις χώρες αυτές, γεμάτο κόσμο γελαστό, σκούρο στο χρώμα, μουσική πολύ δυνατή! Σουπερ! Υπήρχε χρώμα, ένταση και ρυθμός παντού! Ο ουρανός καταγάλανος! Στο δρόμο αρκετά σκουπιδακια στην άκρη, αλλά το σκηνικό σχεδόν ίδιο με την Κόστα Ρίκα, πολύ, πολύ πράσινο. Μετά από μια ωρίτσα μας άφησαν πάνω στον κεντρικό δρόμο και πήραμε ταξί για να πάμε στην προβλήτα να πάρουμε το φέρυ για Ometepe. Μας πήρε 2$, ένας άλλος μας ζηταγε 5$. Ότι να ναι! Το φέρει θα φεύγε στις 5 έτσι περιμέναμε και κοιτάζαμε τα πιτσιρίκια να κάνουν βουτιές από το κατάστρωμα του πλοίου! Μας την πέφτει ένας τύπος για δωμάτια, εγώ γενικότερα τα παίρνω όταν βλέπω πέσιμο! Παίρνει ένα τηλέφωνο και μόλις το κλείνει μας λέει, σας βρήκα δωμάτιο, ξεναγό και σας έκλεισα και μια εκδρομή για αύριο!! Λέμε οκ είναι τρελός για δέσιμο! Τελικά του λέμε ένα θα δούμε και ξεκινήσαμε για το νησάκι.
Ένα νησάκι περίεργο γεμάτο ιστορίες και μύθους, Ometepe το όνομα του, βρίσκεται μες τηλίμνη της Νικαράγουα, και σε κάθε του άκρο έχει και ένα ηφαίστειο. Το σχήμα του μοιάζει σαν πλαγιαστό 8. Φτάνοντας στο λιμάνι Monogalpa μας περίμενε όντως μια κοπέλα, η Αρσελια. Μας πήγε σε 2 ενοικιαζόμενα που δε μας άρεσαν και στο 3 μείναμε τελικά. Ήταν λίγο πιο έξω από το χωριό, ήσυχα, με ωραίο κήπο και έναν Γερμανό, μικρό σε ηλικία, ιδιοκτήτη. Ήταν τόσο γλυκιά, ευγενική και καθόλου πιεστική που τελικά είπαμε να κλείσουμε και την εκδρομή για την επομένη. Και καλά κάναμε γιατί ήταν μια από τις καλύτερες μέρες του εικοσαήμερου ταξιδιού μας! Μας πήρε 75$ για το γύρο του νησιού με ιδιωτικό βανακι, ο οδηγός και η ξεναγός μες την τιμή.
Ξεκινήσαμε στις 9 το πρωί, πήγαμε σε μια finca, δηλαδή φάρμα όπου βρίσκεται το μουσείο El Ceiba, αρχαιολογικό μουσείο, με αρκετά εκθέματα που βρέθηκαν στο νησί καθώς και πετρογραφικά, σχέδια και ζωγραφιές χαραγμένα σε μεγάλες πέτρες, πολύ καλά διατηρημένα. Επισκεφτήκαμε άλλη μια φινκα, η οποία λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο με όμορφα μπανγκαλόου και εστιατόριο μες την φύση. Περπατήσαμε κανένα μισάωρο, μια πολύ όμορφη διαδρομή μες το δάσος, μας εξηγούσε τα διάφορα δέντρα και φυτά της περιοχής και ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα σε μια λίμνη, την “Lagoon Verde”. Μια λίμνη μέσα στο νησί Ometepe το οποίο νησάκι βρίσκεται μες την λίμνη Νικαράγουα! Τελείως φευγάτο! Το μέρος ήταν παραμυθένιο! Μόνο οι νεράιδες και τα ξωτικά λείπανε! Τα δέντρα έβγαιναν από το νερό, το ηφαίστειο από πάνω και δε χόρταινα να φωτογραφίζω! Μετά όπως ήμασταν ζεσταμένοι μας πήγαν σε κάτι ιαματικά νερά, “Ojo de agua”, το μάτι του νερού. Μια ωραία υπαίθρια, πέτρινη γούρνα αρκετά μεγάλη, σαν μια 25αρα πισίνα και γύρω γύρω δέντρα. Τρελή βλάστηση! Το νερό ήταν διάφανο και λαχταριστό. Δε θέλαμε να βγούμε από κει! Υπήρχε και καντίνα για φαγητό και χυμούς! Ξαπλώστρες και χυμός μανγκο!! Σουπερ! Φύγαμε και πήγαμε στο κέντρο του νησιού, στο στενότερο κομμάτι του Ometepe, στην παραλία San Domingo. Ας την πούμε παραλία, γιατί μη ξεχνάτε είμαστε μέσα σε μια λίμνη, τη λίμνη Nicaragua Lake, η οποία είναι περίπου σαν την Πελοπόννησο! Το νερό ήταν αρκετά θολό και είχε και λίγο κυματάκι, δηλαδή ούτε να το σκεφτώ να κάνω μπάνιο. Εκεί υπάρχουν 2,3 εστιατόρια για φαγητό. Κάναμε μια βόλτα στην παραλία και μετά φάγαμε. Συνεχίσαμε στο δεύτερο μεγάλο χωριό του νησιού, το Altagracia. Πολύ φτωχικό χωριουδάκι αλλά γραφικό για φωτο. Στην πλατεία υπάρχει και ένα αρκετά μεγάλο ομοίωμα του νησιού που δείχνει τα δυο ηφαίστεια, το Conception (σύλληψη) και το Madera (ξύλο).
Γυρίσαμε απόγευμα και μας περίμεναν 2 άλογα, όχι πολύ μεγάλα για ιππασία. Το είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη. Εμένα ηταν η πρώτη μου επαφή με την ιππασία και ήμουν λιγο κάπως! Η ξεναγός μας δε μπορούσε να έρθει και έτσι μείναμε μόνοι με έναν πιτσιρίκο ντόπιο που δε μας μιλούσε ούτε στα ισπανικά!! Εγώ ειχα πολύ πλάκα!! Άσχετη να προσπαθώ να κουμαντάρω το ψωραλογο μου! Αναφέρω αυτή τη δραστηριότητα γιατί η διαδρομή ηταν φανταστική!! Μέσα στα δέντρα, ηλιοβασιλεμα και το ηφαίστειο από πανω σου!! Ο άντρας μου που έχει κάνει αρκετές φορές ιππασία είπε ότι ηταν η ομορφότερη διαδρομή της ζωής του! Γυρίσαμε μέσα από το χωριό…!! Λες και ήμασταν ντόπιοι καουμπόηδες! Τρέλα!!Το χωριό είναι πρωτόγονο ακόμα, αγροτικό και οι άντρες κυκλοφορούν μες τον δρόμο με τα άλογα τους αντί να έχουν ένα ποδήλατο ή ένα μηχανάκι. Έτσι δεν ηταν και πολύ παράξενο που πηγαίναμε και εμεις έτσι!! Ηταν μια τέλεια μέρα!
Το πρωι ξεκινήσαμε για Granada.Πήραμε το φέρυ στις 9 και μόλις φτάσαμε, στην προβλητα ηταν ένα λεωφορείο έτοιμο να ξεκινήσει. Πάλι τρέχαμε! Πήγαινε στην πρωτεύουσα Managua, και θα μας άφηνε κάπου στην εθνική για να πάρουμε άλλο για Γρανάδα. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Φτάσαμε στην υπέροχη Γρανάδα χωρίς πολύ ταλαιπωρία μέσα σε 3 ώρες, αλλάζοντας μόνο ένα λεωφορειο. Οι εισπράκτορες ηταν πολύ εξυπηρετικοί αλλά πολύ πολύ βιαστικοί!! Κρεμνιόντουσαν από την ανοιχτή πόρτα του λεωφορειου, πριν σταματήσει κανονικά, κατέβαινε και άρπαζε σάκους, ποδήλατα και ότι άλλο κρατούσε ο κόσμος και τα ανέβαζε πανω και μετά σε έσπρωχνε για να ανέβεις και συ γρήγορα!!! Chica μου φώναζε κουνήσου!! Πολύ πλάκα! Φτάσαμε στο τέρμα των λεωφορείων όπου ήταν ένα οικόπεδο άδειο, μπροστά μια λαϊκή αγορά ,κόσμος και αρκετά σκουπίδια και η θερμοκρασία να είναι στους 38οC!! Σοκ!! Πέσιμο για ξενοδοχεία αλλά τους προσπεράσαμε εύκολα. Περπατώντας 500 μέτρα πιο κάτω βρήκαμε ένα πολύ όμορφο, καθαρό και σχετικά φτηνό ξενοδοχείο το “Real Granada” με 45$. Η πλατεία ηταν στα 500μ και έτσι όλα τα κάναμε με τα ποδιά. Η Granada είναι απλά φανταστική, αποικιοκρατική πολη, φωτογραφικά υπέροχη με χρώματα σπίτια και κόσμο!! Δε σταματουσα να πατώ κλικ στη μηχανή μου! Στο πλάι του καθεδρικού ναού στην πλατεία υπάρχει ένας κάθετος δρόμος όπου έχει πάρα πολλά μπαράκια και εστιατόρια και είναι πολύ όμορφα. Εκει μαζεύεται και ο κόσμος το βράδυ. Περασαμε 2 πολύ σουπερ μέρες!
Είδαμε πολύ λιγο την Νικαράγουα αλλά έχω την εντύπωση ότι είδα 2 από τα καλύτερα μερη της!
Την επομενη μέρα φύγαμε στις 3 τα ξημερώματα με ταξί και πήγαμε στην πρωτεύουσα Managua. Δεν ακούσαμε και τα καλύτερα όσον αφορά στην εγκληματικότητα και ήμασταν λιγο μαγκωμένοι. Τελικά φτάσαμε σώοι στο σταθμό του λεωφορειου το οποίο έφυγε στις 5 το πρωι για την πρωτεύουσα της Ονδούρας, την Tegucigalpa. Αφήναμε ακόμα μια φορά μια χώρα και πηγαίναμε για μια άλλη! Δεν ειχα ξανακάνει κάτι τέτοιο, 3 χώρες σε ένα ταξιδι και το συναίσθημα ήταν λιγο περίεργο. Το λεωφορειο ηταν πολύ άνετο, πολύ καθαρό και μεγάλο. Η εταιρεία ηταν η Tica Bus και είναι μια από τις 2 εταιρείες, και μάλλον η καλύτερη, που ταξιδεύει από τη μια πρωτεύουσα της Κεντρικής Αμερικής στην άλλη. Περασαμε τα σύνορα κυριλέ αυτή τη φορά, αφού τα ανέλαβε όλα τα χαρτιά η εταιρεία. Εμείς απλά ανεβοκατεβήκαμε 2 φορές από το πούλμαν. Φτάσαμε στην San Pedro Sula στις 6 το απόγευμα. Το ταξιδι ηταν αρκετά μεγάλο, 15 ώρες, αλλά δε μας έβγαινε αλλιώς. Πήγαμε μένα ταξί, 5$, στο Tamarindo, ενοικιαζόμενα δωμάτια για backpackers τελείως, και ήθελε και 42$, ας οψετε ο Lonely Planet, και αφού παλέψαμε με κάτι πεταλούδες στο μέγεθος νυχτερίδας στο δωματιο, βγήκαμε για φαγητό. Το πρωι στις 6.30 φύγαμε με ένα ταξί που είχαμε κανονίσει από το φοβερό μας ξενοδοχείο, και μας πήγε στο σταθμό λεωφορείων Metropolitan.Τεράστιος σταθμός, εντάξει ήμασταν και στην πρωτεύουσα!! Είχε πολλές επιλογές και εμείς πήραμε αυτό που έφευγε πρώτο και ηταν και πιο φτηνό! Μάλλον πήραμε το δημόσιο λεωφορειο τους και όχι κάποιο πούλμαν γιατί σταμάτησε σε όλα τα χωριά και μπήκε μέσα κάθε πικραμένος μικροπωλητής!! Μιλάμε για άπειροι!! Ήταν όμως όμορφα να χαζεύεις τα χωριά και τους ντοπιους. Μας σταμάτησαν και 2 φορές σε κάποια φυλάκια για έλεγχο οι αστυνομικοί! Μη φανταστείτε τίποτα αντηχητικό, απλά μια βόλτα μες το διάδρομο του λεωφορειου έκαναν, έτσι για ψαρωμα. Φτάσαμε στον προορισμό μας όπως θα έλεγε και το GPS! Στο Copan.
Το χωριό φημίζεται για να αρχαία των Μάγια και έτσι και εμεις το επιλέξαμε. Πολύ τουριστικό, πολύ όμορφο και πολύ γραφικό!!! Οι άντρες κυκλοφορούν με άσπρα καπέλα τύπου καουμπόι και με κάτι ματσέτες, να!! Φαντάζομαι πήγαιναν ή έρχονταν από τα χωράφια. Το Copan είναι πολύ πολύ κοντά, περιπου 15χλμ, από τα σύνορα της Γουατεμάλας και πολλοί ταξιδιώτες συνεχίζουν για εκει. Πέσιμο αρκετό για δωμάτια αλλά αν τους πεις ευγενικά ότι δε θες σε αφήνουν. Βρήκαμε ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο, πολύ καθαρό, πολύ όμορφα διακοσμημένο, στα δυτικά πρότυπα αλλά με πολύ χρώμα ντόπιο και όχι ακριβό, Ξεκινήσαμε αμέσως για τα Maya Ruins με ένα ρικσο. Υπάρχουν πάρα πολλά στο χωριό. Τα αρχαία είναι σε καλή κατάσταση, περιποιημένος ο χώρος, πεντακάθαρα όλα, αλλά γενικά δεν είναι τόσο μεγάλη η έκταση και τόσο εντυπωσιακά όσο στο Μεξικό, αν έχει πάει κάποιος στο Palenque του “πέφτουν” λίγα. Άσε που στις 3 πυραμίδες που έχει δε σε αφήνουν να ανέβεις γιατί είναι σε συντήρηση. Εντάξει το καταλαβαίνω αλλά έχεις και συ μια χαρά να τα δεις από ψηλά. Είναι όμορφα σε γενικές γραμμές. Στο χωριό υπάρχουν πολύ όμορφα εστιατόρια και μπαράκια και από σουβενίρ άλλο τίποτα. Όσο πιο μέσα τρυπώσεις στα στενάκια τόσο πιο φτηνά θα βρεις. Την επομενη μέρα πήγαμε μια εκδρομή στις θερμές πηγές. Διαλέξαμε να πάμε μ ένα τουκ τουκ αλλά δε θα το πρότεινα, γιατί η διαδρομή είναι λιγο μακρια. Εμείς κάναμε 1 ωρα να πάμε και 1 να γυρίσουμε. Είχε την πλάκα του όμως! Οι πηγές ηταν το κάτι άλλο!! Ένα σκηνικό αλά Ιντιάνα Τζοουνς και Μάγια μαζί! 16 γούρνες με πολύ ζεστό νερό, έως καυτό, και από πανω να μη βλέπεις ουρανό από τη βλάστηση και παντού αγάλματα των Μάγια ! Πολύ προσεγμένο, καθαρό και καθόλου κιτσ το μέρος . Άξιζε τα λεφτά του, περιπου 15$ η είσοδος.
Το πρωι ξεκινήσαμε στις 7, κλασσικά με το λεωφορειο της γραμμής, αυτή τη φορά έκανε λιγότερες στάσεις, και κατευθυνθήκαμε προς την ακριβώς αντίθετη πλευρά της χώρας, δηλαδή από τα δυτικά που ήμασταν πήγαμε τελείως ανατολικά για να βγούμε Καραϊβική. Φτάσαμε στη Ceiba στις 2 το μεσημέρι, με μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα στην συμπρωτεύουσα San Pedro Sula. Η Ceiba δεν έλεγε και πολλά πράγματα, αλλά βολεύει μείνεις αν θες να κάνεις εκδρομές ή ραφτινγκ στον ποταμό Rio Cangrejal. Εμείς είχαμε κάνει κράτηση για δωματιο και για ραφτινγκ από ένα ταξιδιωτικό γραφείο στο Copan αλλά τελικά δεν μας βγήκε σε καλό. Η τύπισσα μας κατακοροιδεψε λέγοντας μας ότι θα μείνουμε πανω στο βουνο ενώ μας έκλεισε σ ¨ένα Hostel με ένα μεγάλο δωματιο με 8 κρεβάτια και κοινό μπάνιο μες στην φασαρία της πόλης χωρίς καν να μας το πει! Τελικά βρήκαμε ένα άλλο επιτόπου και ταχτοποιηθήκαμε. Ηταν βέβαια ψιλοαθλιο, πανω σ έναν κόμβο, δίπλα σένα εμπορικό κέντρο γεμάτο αμερικανικα fast food. Κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης αλλά δυστυχώς ούτε εκει βρήκαμε τίποτα καλό γιατί ηταν Κυριακή και τα πάντα ηταν κλειστά και ηταν μια κατάθλιψη. Η πολη είναι ψιλοχαλια αλλά αν είχε και λιγο ζωή κάτι θα βλέπαμε. Έτσι κάναμε μια βόλτα μέχρι τη θάλασσα και φτάνοντας πάθαμε σοκ! Υπήρχε μια προβλητα γύρω στα 50 μέτρα η όποια ηταν τελείως κατεστραμμένη και για να την περπατήσεις έπρεπε να είσαι πολύ προσεκτικός μην και πέσεις στη θάλασσα. Πολύ πλάκα! Παρόλα αυτά ηταν γεμάτη ντόπιο κόσμο, οικογένειες και ζευγαρια που ψαρευανε και εβλεπαν το ηλιοβασιλεμα. Και παρολο που δεν ειχα και πολύ διαθεση, μια το ταξιδι, μια το ξενερωμα με το δωματιο, μια το δουλεμα που φαγαμε από το πρακτορειο και από την ερημη πολη, εκεί στην κατεστραμμένη προβλήτα βρηκα παλι το κεφι μου και περασαμε ωραια και ηρεμησαμε παρατηρώντας τους ντοπιους. Αν καποτε βρεθείτε εκει αξιζει να κατσεις λιγο την ωρα του ηλιοβασιλεματος. Την επομενη το πρωι μας πηγαν πανω στο βουνο, περιπου κανενα μισαωρο μακρια, και άρχισε το ραφτινγκ. Ήμασταν μόνο οι δυο μας και ηταν μπορώ να πω μια ωραια βαρκάδα παρά ραφτινγκ. Το ποτάμι είναι πολύ ήρεμο, σαν λίμνη και αν εξαιρέσεις καμιά 10ρια περάσματα-τσουλιθρες που βάζαμε δύναμη με τα κουπιά και είχε αρκετή πλάκα, κατά τ άλλα μας πήγαινε βαρκάδα ο οδηγός μας και εμεις απολαμβάναμε το τοπίο. Κάναμε μπάνιο σε αρκετά σημεία και γενικά περασαμε όμορφα. Αν έχεις κάνει στην Ελλάδα ραφτινγκ δεν έχει καμιά σχέση. Εκει είναι πολύ χαλαρά. Μας έβγαλε αρκετές φωτογραφίες ένας άλλος τύπος που ακλουθούσε τη βάρκα μας από το πλάι του ποταμού και αυτό ηταν πολύ καλό. Το μεσημέρι στις 4 πήραμε το φερυ για να πάμε στο νησί Roatan, στο σύμπλεγμα Bay Islands. Μας ταλαιπώρησαν αρκετά στο λιμάνι, μια η διακοπή ρεύματος, έπεσε το σύστημα και δε μπορούσαν να εκδοθούν τα εισιτήρια, μια σωματικός έλεγχος! ούτε στη ΝΥ να ήμασταν!! Τελικά επιβιβαστήκαμε. Το ταξιδι διαρκεί περιπου 1ωρα και 30’ αλλά για όποιον έχει λιγο ευαίσθητο στομάχι ΠΡΟΣΟΧΗ! Είναι ταχύπλοο, μεγάλο καράβι αλλά από αυτά που κοπανανε! Μέχρι και στα γκισέ των εισιτήριων σου λένε να πάρεις δραμαμινες! Δεν προλάβαιναν να μοιράζουν χαρτιά και σακούλες! Χάχα!
Φτάσαμε στο Roatan και είπα εδώ είναι ο παράδεισος!! Το απόλυτο νησί της Καραϊβικής! Γαλάζια διάφανα νερά και άσπρη άμμος με φοίνικες. το μέρος που αξιζει να μείνεις είναι το West Bay Beach και προτείνω ανεπιφύλακτα το Las Rocas Resort & Diving, 120$. Ειδικά αν κάνεις και diving δε θα κουραστείς καθόλου με μετακινήσεις αφού είναι μέσα στον ίδιο χώρο. Είναι πολύ όμορφα τα δωμάτια, ξύλινα, καθαρά, προσεγμένα, υπάρχει μικρό εστιατόριο, μικρή prive παραλία, όχι πολύ καλή και η κεντρική παραλία, που είναι όλα τα λεφτά, ξεκινά από τα 20 μέτρα μακρια. Στην παραλία έχει μερικά all inclusive resort που δε μπορείς να πλησιάσεις τα μπαράκια τους και τα εστιατόρια τους, μπλιαχ, αλλά αν κάτσεις στην αρχή της παραλίας ή στο τέλος της όπου έχει και τον καλύτερο βυθό ever για snorkeling θα περάσεις σουπερ! Η βραδινή ζωή είναι σε άλλη παραλία, στο West End, και πας με βαρκάκια-ταξι που περνουν συνέχεια μπροστά από το Las Rocas. Μη φανταστείτε πολλά πράγματα αλλά μερικά μπαράκια, εστιατόρια και σουβενίρ. Το νησί φημίζεται για καλό diving και οι σχολές είναι άπειρες. Πάντως με το snorkeling απολαυσα πιο πολλά ψάρια και κοράλλια!! Είναι πραγματικά υπέροχα και πρέπει οπωσδήποτε να έχεις υποβρυχια μηχανή, ακόμα και από τις απλές, γιατί από το 1,50 μέτρο υπάρχει άφθονη ζωή!! Στο νησί το μόνο κακό είναι ότι 2,3 μέρες την εβδομάδα, από τις 12 έως τις 4, καταφθάνουν Αμερικανοί από κρουαζιερόπλοια, που αράζουν στην άλλη μεριά του νησιού ευτυχώς, και έχει λιγο βαβούρα. Αλλά στο τελείωμα της παραλίας είναι πάντα ήσυχα. Στο σημείο αυτό νοικιάζουν μάσκες και αναπνευστήρες για snorkeling κάνουν κοτσιδάκια και πολύ ωραίο μασάζ κάτω από τον φοίνικα! Τέλεια!
Στην Ονδούρα υπάρχει η φυλή γκαρίφουνα, είναι ανάμιξη της μαύρης φυλής από τους σκλάβους δυτικό-αφρικάνους και των ινδιάνων. Το χαρακτηριστικό τους είναι τα κοτσιδάκια με άσπρες χαντρουλες στις άκρες, πολύ όμορφο, ειδικά σε μικρά κοριτσάκια! Στο Roatan υπάρχουν πάρα πολλοί. Το δολάριο είναι το δεύτερο τους νόμισμα και στο νησί θα έλεγα το πρώτο.
Οι εντυπώσεις μου ηταν πολύ πολύ θετικές και στις δυο χώρες, ένοιωσα ασφαλής και χαλαρή αν και δεν πήγαμε καθόλου στις πρωτεύουσες για τις οποίες οι ντόπιοι μας είπαν ότι είναι επικίνδυνες. Εκτός από το Roatan, που είναι πολύ τουριστικό, λίγοι είναι αυτοί που μιλάνε αγγλικά. Αλλά στα ξενοδοχεία και στα τουριστικά γραφεία θα βρεις άκρη. Άλλωστε υπάρχει η γλώσσα του σώματος και το χαμόγελο που πάντα κερδίζει!
Μετά από 5 μέρες στον παράδεισο αρχισε η κόλαση της επιστροφής. 40 ώρες στο δρόμο και θα φτάναμε!!
Άντε στα επόμενα!!!
Νικαράγουα: τοπικό νόμισμα Cordobas 1$=22Cs,
ταξί μες την πολη 1$, ποτά 5$, μερίδα φαγητό 7-10?, νερό ½ 1?.
Ονδούρα: Τοπικό νόμισμα Lempira (το όνομα ενός ινδιάνου) 1$=18,9L.
Μερίδα φαγητό 7-10?, diving 37?/βουτια, νερό 1$.
