Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα.

[Tonia L.]

@gelf Τόσο οι υπόλοιπες ιστορίες που έχω διαβάσει από εσένα όσο και αυτή η "ζωντανή" ταξιδιωτική ανταπόκριση με συγκινούν ιδιαίτερα. Αυτό το προσωπικό και βιωματικό στοιχείο στις δικές σου ιστορίες είναι ξεχωριστό!
Και πόσο ενδιαφέρον έχει η - έστω και σύντομη - σύγκριση του τότε με το τώρα.

 

[gelf]

Καλά σου ταξίδια και μακάρι να έχεις χρόνο να γράφεις.Το ξέρεις ότι πολλοί απολαμβάνουμε ιδιαίτερα αυτά που ανεβάζεις.

@fotast, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.

Αγαπητέ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Αλλά υπερβάλλεις.

Δεν υπερβάλλω εγώ, εσύ είσαι μετριόφρων. Απόδειξη οι συνεχείς παρεμβάσεις σου - βοήθεια στους μελλοντικούς ταξιδιώτες.

@gelf Τόσο οι υπόλοιπες ιστορίες που έχω διαβάσει από εσένα όσο και αυτή η "ζωντανή" ταξιδιωτική ανταπόκριση με συγκινούν ιδιαίτερα. Αυτό το προσωπικό και βιωματικό στοιχείο στις δικές σου ιστορίες είναι ξεχωριστό!
Και πόσο ενδιαφέρον έχει η - έστω και σύντομη - σύγκριση του τότε με το τώρα.

@Tonia L. σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια (γραπτά). Η ζωντανή ανταπόκριση από την Κούβα, είχε πράγματι κάποια βιωματικά στοιχεία. Μου θύμισε τα περασμένα.

 

[Μιραντα χχριστοφη]

Ζωντας στην τσεχια ως φοιτητρια για 7 χρονια τοτε σε καταλαβαινω

 

[turms]

σίγουρα στην Κουβα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με κάποιες χώρες του πρώην κομμουνιστικού blog
αλλα k εκεί είχανε τα στραβά τους...
δεν ήταν λίγοι οι ομοφυλόφιλοι που πλήρωσαν με την ζωή τους τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις , τα χρονια εκείνα της επανάστασης k έπειτα

(sorry για το άσχετο)

 

[buffon85]

τα γραφεις πολυ ομορφα, με συγκινησες. θελω κι εγω να επιστρεψω στην κουβα και ας εχουν περασει μονο 3 χρονια.

δεν χρειαζεται να ζητας συγγνωμη για τα λαθη. ασε που δεν κανεις κιολας. σε ευχαριστουμε για τις ιστοριες

 

[gelf]

Έλειψα σε ταξίδι (συνέχεια του παρόντος) γι αυτό και καθυστέρησα την απάντηση.

@Μιραντα χχριστοφη, σ' ευχαριστώ για την κατανόηση.

@turms, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβασή σου. Εντός θέματος ήσουν. Προφανώς και δεν ήθελα να ωραιοποιήσω το καθεστώς της Κούβας. Αυτά που γράφεις είναι σωστά, άλλωστε έχουν γραφτεί βιβλία και έχουν γυριστεί ταινίες για το θέμα που θίγεις. Για παράδειγμα μου έρχεται στο μυαλό η ταινία "Πριν πέσει η νύχτα", του έτους 2000, σε σκηνοθεσία Julian Schnabel με τους Javier Bardem, Johnny Depp κλπ, η οποία περιγράφει τη ζωή του ποιητή Reinaldo Arenas (1943-1990). Και δεν είναι μόνο αυτό το ζήτημα που θέτεις. Και οι πολιτικοί αντίπαλοι είχαν την ίδια τύχη. Τα γράφω και στο πρόχειρο κείμενό μου. Ότι δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο αλλά και οι πολλές αποχρώσεις του γκρι.

@buffon85, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια (γραπτά). Το σίγουρο είναι ότι όταν γράφεις σε τηλέφωνο και υπό πίεση χρόνου, κάνεις λάθη, όπως και το ότι οι φωτογραφίες δεν είναι οι καλύτερες δυνατές αφού είναι από τηλέφωνο.

 

[Smaragda53]

9. Μετά την επιστροφή.

@psilos3, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχεις απόλυτο δίκιο. Η μουσική σκηνή στο Σιενφουέγκος είναι εξαιρετική. Άλλωστε, στην Paseo El Prado (στη συμβολή με τον πεζόδρομο Avenida 54-ο νότιος δρόμος του πάρκου Χοσέ Μαρτί) υπάρχει το άγαλμα του μεγάλου μουσικού Benny More (περισσότερα στην πιθανή ιστορία). Εκτός από το Teatro, εξαιρετικές μπάντες ακούσαμε στη σάλα Αραγκόν του μπαρ Benny More (δυτικά του Teatro επί της Avenida 56), στο Jardin de UNAEC (δυτικά του πάρκου Χοσέ Μαρτί) και μετά τα μεσάνυχτα στο El Benny (επί της Avenida 54). Όσον αφορά στον τίτλο δεν είχα σκεφτεί το έργο του Ρασούλη (πιθανώς υποσυνείδητα ναι). Σκεφτόμουν ότι ήμουν πάλι μαζί με τον φίλο μου Αντρέα σε ταξίδι στην Κούβα, 40+ χρόνια μετά, μόνοι όμως αυτή τη φορά. Δεν είχα σκεφτεί το έργο του Ρασούλη (τουλάχιστον συνειδητά-εσύ μου έβαλες την ιδέα), γιατί είμαι λάτρης της latin jazz, όλων των ειδών της latin μουσικής, της αφρικάνικης μουσικής και της jazz. Και στην Κούβα ακούμε μουσικάρες. Και το ρούμι να ρέει άφθονο. Απόλαυση!!!

@KIKI, σε ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση. Έγραφα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Δεν νομίζω ότι θα επιχειρήσω πάλι ζωντανή ταξιδιωτική ανταπόκριση σε ένα πολύ πυκνό ταξίδι.

@kokoui και πολλούς νυχτερινούς περιπάτους και κυρίως πολλά ποτάκια, είχε αυτό το ταξίδι.



Ευχαριστώ όλους όσους παρακολούθησαν τις πρόχειρες σημειώσεις και τις φωτογραφίες από κινητό τηλέφωνο. Όπως ανέφερα παραπάνω το ταξίδι διεκόπη γρήγορα, κάνω την έντονη αυτοκριτική μου γιατί πέρασαν 16 ολόκληρα χρόνια να επισκεφτώ την Κούβα και ιδιαίτερα την Αβάνα, αλλά ελπίζω να ξαναβρεθώ άμεσα, ώστε να συνεχίσω από την Αβάνα, το ταξίδι μου προς τη Νότια Αμερική.
Μέχρι να γράψω ιστορία, (αν προλάβω να γράψω) ανεβάζω λίγες φωτογραφίες, γιατί οι φωτογραφίες από το κινητό τηλέφωνο δεν μου αρέσουν.

Φωτογραφίες από τη Σάντα Κλάρα:

View attachment 295333

View attachment 295334

Φωτογραφίες από τo Trinidad:

View attachment 295335

Φωτογραφίες από τo Σιενφουέγκος:

View attachment 295336

View attachment 295338

Φωτογραφίες από την Αβάνα:

View attachment 295339

View attachment 295340

View attachment 295341

View attachment 295342

View attachment 295343

View attachment 295344

View attachment 295345

Για τη σύγκριση της κατάστασης με τα προηγούμενα ταξίδια μου στην Κούβα, ζήτημα το οποίο έθεσε ο αγαπητός φίλος (άγνωστος προσωπικά, αλλά με υψηλή αίσθηση εκλεπτυσμένου χιούμορ καθώς και με εξαιρετική παρουσία στο φόρουμ και στις βοήθειες που δίνει) @fotast, θεωρώ ότι η πιο αντιπροσωπευτική είναι η σύγκριση των συνθηκών του παρόντος ταξιδιού με αυτό που είχαμε κάνει πάλι με τον φίλο μου Αντρέα, πριν από 40+ χρόνια.
Ρώτησα τον Αντρέα για να μου πει την άποψή του κι αυτός κούνησε το κεφάλι απογοητευμένος. Σηκώθηκε και πήγε προς το μπαρ κι έφερε δυο ποτήρια ρούμι (Ron Viejo). Πίνοντας το ρούμι μας σκεφτόμαστε ότι ο λαός της Κούβας συνεχίζει να είναι φτωχός αλλά και πολύ υπερήφανος ταυτόχρονα. Αγαπάει την επανάσταση; Μάλλον εξακολουθεί να την αγαπάει, αλλά κατά την άποψή μας, όχι όσο παλαιότερα. Στόχος των αποκλεισμών είναι να δημιουργηθεί δυσαρέσκεια στο λαό της Κούβας. Αυτό είναι το χαρτί που θέλει να παίξει ο Τραμπ, σταματώντας τα ανοίγματα του Ομπάμα. Ευτυχώς, για τους Κουβανούς ή/και για το καθεστώς, υπάρχει ο Καναδάς. Το καθεστώς της Κούβας πάντως δεν έχει σχέση με αυτά των ανατολικοευρωπαϊκών καθεστώτων. Τουλάχιστον όσο τα είχα ζήσει και όπως τώρα συμφωνεί και ο Αντρέας. Τα καθεστώτα των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών προσομοίαζαν με καθεστώτα κατοχής. Το καθεστώς της Κούβας προήλθε από λαϊκή επανάσταση. Τώρα δίνει μια σχετική ελευθερία, ενώ παράλληλα ευνοεί κάποια ελεγχόμενη παραοικονομία.
Πήγα κι εγώ στο μπαρ κι έφερα δυο ποτά. Τα πίναμε σιγά-σιγά παρατηρώντας τη Μαλεκόν. Ήμασταν σ΄ ένα από τα μπαρ του National.
Και λέω στο φίλο μου Αντρέα. Αντρέα τα πράγματα δεν είναι ούτε άσπρα ούτε μαύρα. Μια ζωή στο λέω αυτό. Φτώχεια εδώ υπάρχει. Και πολύ. Όμως πριν από μερικές ημέρες στο Τορόντο βλέπαμε άστεγους σε θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν. Και στην Καλιφόρνια και σε όλες τις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, ακόμα και στη Σκανδιναβία σε πολύ μικρό ποσοστό, υπάρχουν άστεγοι. Εδώ είναι φτωχοί αλλά γλεντούν και το κυριότερο δεν συναντάς άστεγους. Το βράδυ θα βάλουν ότι καλύτερο έχουν σε ρούχα και παπούτσια και θα βγουν για χορό. Έτσι είναι Αντρέα μου. Δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο στη ζωή. Και να ‘μαστε καλά, να ξαναέρθουμε σύντομα.
Αυτά είναι τα καλύτερα που μπορεί να γράψει και να πει ένας αναθεωρητής, για τη σημερινή κατάσταση στην Κούβα.
Όμως η μαγεία της δεκαετίας του 1970, είχε χαθεί. Μαζί μ' αυτήν και τα νιάτα μας και τα τότε όνειρά μας. Σήμερα χαμένα όνειρά μας.

ΤΕΛΟΣ​

Αααχ... πες μου μια γενιά που δε χάθηκαν τα όνειρά της μαζί με τα νιάτα της

 

[gelf]

@Smaragda53, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, για ακόμα μια φορά. Όπως έχω γράψει, είχα μπλέξει πολύ με τη δουλειά και όχι μόνο. Τώρα με τις γιορτές, παίρνω μια ανάσα, για να ολοκληρώσω μια ημιτελή ιστορία και ελπίζω μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς να επανέλθω οριστικά.
Όσον αφορά στο σοβαρό ζήτημα που θέτεις για τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς, χωρίς να θεωρώ ότι ξέρω πολλά (μάλλον πάρα πολύ λίγα ξέρω για να παλεύω ακόμα), έχω να επισημάνω τα εξής:
Η γενιά που κουρελιάστηκαν τα όνειρά τους και το πλήρωσαν πολύ, ήταν η γενιά των πατεράδων μας και μανάδων μας.
Η γενιά η δική μου δεν το πλήρωσε ιδιαίτερα, απλώς οι αυταπάτες τράβηξαν μακριά σε χρόνο.
Εσύ που είσαι σαφώς νεώτερη, πλήρωσες το μικρότερο τίμημα.
Αυτά και δεν θέλω να επανέλθω, γιατί αφ' ενός δεν θέλω να δημιουργηθεί αντιπαράθεση και κυρίως γιατί γράφω κάτω από οξεία συναισθηματική κατάσταση.
Συγκεκριμένα όταν πήγαμε για πρώτη φορά στην Κούβα για μπριγάδα, τη δεκαετία του 1970, είμαστε τέσσερις κολλητοί φίλοι (προφανώς και άλλοι μαζί). Ο Παναγιώτης, ο Πέτρος, ο Αντρέας κι εγώ.
Δυστυχώς έχουμε χάσει τον Παναγιώτη και τον Πέτρο.
Τώρα έχουμε μείνει μόνον, ο Αντρέας κι εγώ.
Γυρίσαμε γρήγορα από Κούβα, γιατί μου είχε τύχει σοβαρή δουλειά. Εγώ κατάφερα να επιστρέψω (Φεβρουάριος 2020) στην Κεντρική Αμερική (Παναμά, Κόστα Ρίκα - που έχω ένα φίλο, και Κολομβία όπου έχουν εγκατασταθεί μόνιμα μια παρέα φίλων μου).

DE PROFUNDIS (Εκ βαθέων).
Επέστρεψα, πριν αρχίσει η μεγάλη ιστορία με τον ιό και δυστυχώς το καλοκαίρι, αρρώστησε ο φίλος μου ο Αντρέας. Ήταν κι ένας απ' τους λόγους που η διάθεσή μου έπεσε στα τάρταρα. Για τον Αντρέα, του οποίου η υγεία είναι καλύτερα θα προσπαθήσω να γράψω αναλυτικά την ιστορία του ταξιδιού στην Κούβα, ελπίζοντας ότι δεν θα είναι το τελευταίο που κάναμε μαζί. Αν και ο χρόνος είναι αδυσώπητος, το οφείλω. Το οφείλω και στον φίλο μου Αντρέα. Ως τότε ο φίλος μου ο Αντρέας θα είναι καλά. Είμαι σίγουρος, όπως είμαι σίγουρος ότι θα πάμε μια ακόμα φορά στην Κούβα (και όχι μόνο) μαζί με τον Αντρέα να πιούμε τα ποτά μας (τώρα του τα έχουν κόψει) και να ακούσουμε τις μουσικές μας. Θα επανέλθει.
Γι αυτό, το σημαντικότερο είναι να έχουμε όλοι την υγεία μας. Και με την ευκαιρία των ημερών να ευχηθώ προς όλους καλή χρονιά, υγεία, ευτυχία και γρήγορη απαλλαγή απ' τον ιό για πολλά και καλά ταξίδια.

 

[vickokka]

@Smaragda53, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, για ακόμα μια φορά. Όπως έχω γράψει, είχα μπλέξει πολύ με τη δουλειά και όχι μόνο. Τώρα με τις γιορτές, παίρνω μια ανάσα, για να ολοκληρώσω μια ημιτελή ιστορία και ελπίζω μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς να επανέλθω οριστικά.
Όσον αφορά στο σοβαρό ζήτημα που θέτεις για τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς, χωρίς να θεωρώ ότι ξέρω πολλά (μάλλον πάρα πολύ λίγα ξέρω για να παλεύω ακόμα), έχω να επισημάνω τα εξής:
Η γενιά που κουρελιάστηκαν τα όνειρά τους και το πλήρωσαν πολύ, ήταν η γενιά των πατεράδων μας και μανάδων μας.
Η γενιά η δική μου δεν το πλήρωσε ιδιαίτερα, απλώς οι αυταπάτες τράβηξαν μακριά σε χρόνο.
Εσύ που είσαι σαφώς νεώτερη, πλήρωσες το μικρότερο τίμημα.
Αυτά και δεν θέλω να επανέλθω, γιατί αφ' ενός δεν θέλω να δημιουργηθεί αντιπαράθεση και κυρίως γιατί γράφω κάτω από οξεία συναισθηματική κατάσταση.
Συγκεκριμένα όταν πήγαμε για πρώτη φορά στην Κούβα για μπριγάδα, τη δεκαετία του 1970, είμαστε τέσσερις κολλητοί φίλοι (προφανώς και άλλοι μαζί). Ο Παναγιώτης, ο Πέτρος, ο Αντρέας κι εγώ.
Δυστυχώς έχουμε χάσει τον Παναγιώτη και τον Πέτρο.
Τώρα έχουμε μείνει μόνον, ο Αντρέας κι εγώ.
Γυρίσαμε γρήγορα από Κούβα, γιατί μου είχε τύχει σοβαρή δουλειά. Εγώ κατάφερα να επιστρέψω (Φεβρουάριος 2020) στην Κεντρική Αμερική (Παναμά, Κόστα Ρίκα - που έχω ένα φίλο, και Κολομβία όπου έχουν εγκατασταθεί μόνιμα μια παρέα φίλων μου).

DE PROFUNDIS (Εκ βαθέων).
Επέστρεψα, πριν αρχίσει η μεγάλη ιστορία με τον ιό και δυστυχώς το καλοκαίρι, αρρώστησε ο φίλος μου ο Αντρέας. Ήταν κι ένας απ' τους λόγους που η διάθεσή μου έπεσε στα τάρταρα. Για τον Αντρέα, του οποίου η υγεία είναι καλύτερα θα προσπαθήσω να γράψω αναλυτικά την ιστορία του ταξιδιού στην Κούβα, ελπίζοντας ότι δεν θα είναι το τελευταίο που κάναμε μαζί. Αν και ο χρόνος είναι αδυσώπητος, το οφείλω. Το οφείλω και στον φίλο μου Αντρέα. Ως τότε ο φίλος μου ο Αντρέας θα είναι καλά. Είμαι σίγουρος, όπως είμαι σίγουρος ότι θα πάμε μια ακόμα φορά στην Κούβα (και όχι μόνο) μαζί με τον Αντρέα να πιούμε τα ποτά μας (τώρα του τα έχουν κόψει) και να ακούσουμε τις μουσικές μας. Θα επανέλθει.
Γι αυτό, το σημαντικότερο είναι να έχουμε όλοι την υγεία μας. Και με την ευκαιρία των ημερών να ευχηθώ προς όλους καλή χρονιά, υγεία, ευτυχία και γρήγορη απαλλαγή απ' τον ιό για πολλά και καλά ταξίδια.

Συγκινηθηκα..... σας αυχομαι πολλα ακομα ταξιδια παρεα....

 

[Smaragda53]

@Smaragda53, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, για ακόμα μια φορά. Όπως έχω γράψει, είχα μπλέξει πολύ με τη δουλειά και όχι μόνο. Τώρα με τις γιορτές, παίρνω μια ανάσα, για να ολοκληρώσω μια ημιτελή ιστορία και ελπίζω μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς να επανέλθω οριστικά.
Όσον αφορά στο σοβαρό ζήτημα που θέτεις για τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς, χωρίς να θεωρώ ότι ξέρω πολλά (μάλλον πάρα πολύ λίγα ξέρω για να παλεύω ακόμα), έχω να επισημάνω τα εξής:
Η γενιά που κουρελιάστηκαν τα όνειρά τους και το πλήρωσαν πολύ, ήταν η γενιά των πατεράδων μας και μανάδων μας.
Η γενιά η δική μου δεν το πλήρωσε ιδιαίτερα, απλώς οι αυταπάτες τράβηξαν μακριά σε χρόνο.
Εσύ που είσαι σαφώς νεώτερη, πλήρωσες το μικρότερο τίμημα.
Αυτά και δεν θέλω να επανέλθω, γιατί αφ' ενός δεν θέλω να δημιουργηθεί αντιπαράθεση και κυρίως γιατί γράφω κάτω από οξεία συναισθηματική κατάσταση.
Συγκεκριμένα όταν πήγαμε για πρώτη φορά στην Κούβα για μπριγάδα, τη δεκαετία του 1970, είμαστε τέσσερις κολλητοί φίλοι (προφανώς και άλλοι μαζί). Ο Παναγιώτης, ο Πέτρος, ο Αντρέας κι εγώ.
Δυστυχώς έχουμε χάσει τον Παναγιώτη και τον Πέτρο.
Τώρα έχουμε μείνει μόνον, ο Αντρέας κι εγώ.
Γυρίσαμε γρήγορα από Κούβα, γιατί μου είχε τύχει σοβαρή δουλειά. Εγώ κατάφερα να επιστρέψω (Φεβρουάριος 2020) στην Κεντρική Αμερική (Παναμά, Κόστα Ρίκα - που έχω ένα φίλο, και Κολομβία όπου έχουν εγκατασταθεί μόνιμα μια παρέα φίλων μου).

DE PROFUNDIS (Εκ βαθέων).
Επέστρεψα, πριν αρχίσει η μεγάλη ιστορία με τον ιό και δυστυχώς το καλοκαίρι, αρρώστησε ο φίλος μου ο Αντρέας. Ήταν κι ένας απ' τους λόγους που η διάθεσή μου έπεσε στα τάρταρα. Για τον Αντρέα, του οποίου η υγεία είναι καλύτερα θα προσπαθήσω να γράψω αναλυτικά την ιστορία του ταξιδιού στην Κούβα, ελπίζοντας ότι δεν θα είναι το τελευταίο που κάναμε μαζί. Αν και ο χρόνος είναι αδυσώπητος, το οφείλω. Το οφείλω και στον φίλο μου Αντρέα. Ως τότε ο φίλος μου ο Αντρέας θα είναι καλά. Είμαι σίγουρος, όπως είμαι σίγουρος ότι θα πάμε μια ακόμα φορά στην Κούβα (και όχι μόνο) μαζί με τον Αντρέα να πιούμε τα ποτά μας (τώρα του τα έχουν κόψει) και να ακούσουμε τις μουσικές μας. Θα επανέλθει.
Γι αυτό, το σημαντικότερο είναι να έχουμε όλοι την υγεία μας. Και με την ευκαιρία των ημερών να ευχηθώ προς όλους καλή χρονιά, υγεία, ευτυχία και γρήγορη απαλλαγή απ' τον ιό για πολλά και καλά ταξίδια.

Ολα να πάνε καλά, ευχές από καρδιάς.

 

[Dr Snoopy]

Η γενιά η δική μου δεν το πλήρωσε ιδιαίτερα, απλώς οι αυταπάτες τράβηξαν μακριά σε χρόνο.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,μάλλον ανήκουμε στην ίδια γενιά.
Πρέπει όμως ν'αντέξουμε το βάρος της θλιβερής μας εποχής, τα λόγια μας να μην τα επιβάλλει χρέος αλλά κατάθεση ψυχής (Βασιλιάς Ληρ)............................και τα έργα μας θα πρόσθετα εγώ.............
Σ'ευχαριστώ για την όμορφη ιστορία (και για όσες άλλες δικές σου έχω διαβάσει) καθώς επίσης και για την "εξομολόγηση" των συναισθημάτων σου.Μακάρι όλες οι φιλίες μας να έχουν την δικιά σας αντοχή και δύναμη.Εύχομαι να πάνε καλά τα πράγματα για τον φίλο σου και να χαρείτε μαζί πολλές όμορφες στιγμές στο μέλλον.Καλή χρονιά σε όλους μας με υγεία.

 

[gelf]

@vickokka, με συγκίνησες πολύ. Φαίνεται ότι οι ευχές σου, πιάνουν. Ευχαριστώ πολύ.
@Smaragda53, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, για ακόμα μια φορά. Είμαι αισιόδοξος.
@Dr Snoopy, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Πρώτα για τις ευχές σου. Και όχι μόνο. Οι στίχοι του Σαίξπηρ είναι βάλσαμο. Να άφηναν οι γιατροί τον Αντρέα να πιει ένα ποτάκι, πιστεύουμε ότι θα συνερχόταν πιο γρήγορα. Πάντως είμαι αισιόδοξος, ότι στο επόμενο ταξίδι στη Νότια Αμερική θα είναι και ο Αντρέας. Δεν θα άντεχα και άλλη απώλεια. Ευχαριστώ πολύ και πάλι. Εύχομαι υγεία.

Να τροχοδρομεί το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Αβάνας ή της Μπογκοτά και να πω "Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα", θα ήταν η ευτυχέστερη στιγμή της ζωής μου.