Vameap
Member
- Μηνύματα
- 10
- Likes
- 30
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκωτία
Αγαπημένοι συμφορουμίτες-σσες καλησπέρα! Πάρα πολλές φορές έχω διαβάσει ιστορίες σας, άλλες φορές για να αντλήσω πληροφορίες, άλλες φορές για να πάρω ταξιδιωτικές ιδέες και άλλες για απλή ψυχαγωγία. Έχω βέβαια και τις «αδυναμίες μου», όπως ο mpampis1979 , ο giannismits και ο georgeant (οπού και άντλησα από εσάς πληροφορίες για αυτό το ταξίδι και σας ευχαριστώ). Η μεγάλη μου όμως αδυναμία είναι η Grerena!!!! Αποφάσισα λοιπόν και εγώ να γράψω την πρώτη ταξιδιωτική μου ιστορία. Προορισμός Κωνσταντινούπολη!
Το 2018 ήταν ένα κάκιστο έτος και ταξιδιωτικά για εμένα. Μου ακυρώθηκαν δυο ταξίδια. Η Πόλη είχε τεθεί σαν προορισμός από πέρσι, μάλιστα η ματαίωση του ταξιδιού μου τότε μου ανακοινώθηκε την ημέρα που θα φεύγαμε…
Λίγο η ανασφάλεια αυτή, με έκανε να αποφασίσω να μην κλείσω αεροπορικά εισιτήρια και ό,τι και να κλείσω να έχει δωρεάν ακύρωση μέχρι και την τελευταία στιγμή. Η λύση ήρθε με την πραγματοποίηση του ταξιδιού μέσω των εταιριών που εκτελούν δρομολόγια με λεωφορείο από την Αθήνα για την Πόλη καθημερινά στις 5 το απόγευμα. Το ταξίδι θα το πραγματοποιούσα με έναν φίλο μου, τον Παναγιώτη, όπου για συντομία θα τον αναφέρω ως Παν. Οι διαθέσιμες μέρες ήταν μια εβδομάδα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να φύγουμε με το δρομολόγιο της Κυριακής και να φτάσουμε στην Πόλη την Δεύτερα νωρίς το πρωί. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε μέχρι και το Σάββατο το πρωί ήταν το Flower Hotel Palace, 220euro με πρωινό. Όσο ο καιρός πλησίαζε και έβλεπα πως τελικά θα πραγματοποιήσω το ταξίδι, δεν ένοιωθα βολικά που θα περνούσαμε τα σύνορα βραδύ και μάλλον σωστά το σκέφτηκα από ότι φάνηκε… Δρομολόγιο από Αθήνα άλλο δεν υπήρχε, οπότε η λύση ήρθε από Θεσσαλονίκη. Η εταιρία που επιλέξαμε, η "Crazy holidays", πέρα από το δρομολόγιο που εκτελείται από την Αθήνα, έχει και καθημερινό πρωινό δρομολόγιο στις 10, από Θεσσαλονίκη. Τα γραφεία είναι πολύ κοντά στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης. Αλλαγή «πλεύσης» και αναχώρηση το Σάββατο 23:50 από Αθήνα για Θεσσαλονίκη και επιβίβαση στο πρωινό δρομολόγιο για την Πόλη. Το ξενοδοχείο ζητούσε αρκετά χρήματα για την πρόσθετη διανυκτέρευση(αφού θα φτάναμε Κυριακή αργά το απόγευμα), και κλείσαμε το Old City Luxx Boutique Hotel, για μια νύχτα με 20,50 την βραδιά συν πρωινό!
Αφού κοιμηθήκαμε σε όλη τη διαδρομή Αθήνα- Θεσσαλονίκη, φθάσαμε στον κεντρικό σταθμό Μακεδονία 5:15 το πρωί, έχοντας αρκετή ώρα μέχρι να αναχωρήσουμε. Καθίσαμε στο κυλικείο του σταθμού, χρυσοπληρώνοντας δυο καφέδες και δυο σφολιάτες…. Η ώρα της αναχώρησης έφθασε. Το λεωφορείο καινούριο, κάναμε συχνές στάσεις, ενώ στη διαδρομή υπήρχε συνοδός όπου μας κερνούσε καφέ, σνακ, αναψυκτικά σαν το αεροπλάνο.
Η διαδρομή υπέροχη, με την φύση να ξυπνά από τον λήθαργο του χειμώνα και να φορά τα ανοιξιάτικα της! Όλα ήταν ειδυλλιακά, όλα υπέροχα και η διάθεση στα ύψη. Η χαρά μας όμως δεν κράτησε για πολύ…
Φθάνουμε στα σύνορα, περνάμε τον πρώτο έλεγχο επι ελληνικού εδάφους και φθάνουμε στο τούρκικό… αφού αποβιβαζόμαστε όλοι για να επιδείξουμε τις ταυτότητες μας και να πάρουμε τη βίζα, ο Παν κάπως χαζολόγησε και τον είδα σχεδόν προ τελευταίο στη γραμμή. Αφού πήρα το χαρτάκι της βίζας και ξαναμπήκα στο λεωφορείο, έρχεται ο Παν αρκετά ενοχλημένος και λέγοντας μου πως η συμπεριφορά των Τούρκων αστυνομικών ήταν απαράδεκτη και κάτι του έλεγαν για την ταυτότητα του. Σε λίγα λεπτά μπαίνει ο αστυνομικός φωνάζοντας το επίθετο του, ξαναβγαίνει ο Παν πάει στον κισσέ και του μιλούσαν έντονα, βγαίνω αμέσως από το λεωφορείο και πάω εκεί. Αντιλαμβάνομαι πως οι αστυνομικοί τον επέπλητταν για την ψιλό φθαρμένη ταυτότητά του, μάλιστα την είχαν στα χέρια τους και την κατέστρεφαν χειρότερα!! Εκεί τους φωνάζω να σταματήσουν γιατί αποτελεί επίσημο έγγραφο του κράτους, και εκεί επενέβη ο οδηγός του λεωφορείου που μου είπε να επιστρέψω στο λεωφορείο. Μόλις επιστρέφω, βλέπω τον Παν να ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ!!!! Τη στιγμή εκείνη, ακούω πρώτη φορά τον ιμάμη!! Ήταν σαν την αρχή μιας κατασκοπικής ταινίας!!! Εγώ σε πλήρη σύγχυση, οι Έλληνες επιβάτες που έκαναν συχνά το δρομολόγιο προσπάθησαν να με καθησυχάσουν πως αυτά συμβαίνουν συχνά, και πως θα του κάνουν μια απλή επίπληξη και θα φύγει! Μετα από λίγα λεπτά μας λένε πως θα επιλέξουν τυχαία κάποιες βαλίτσες επιβατών να ανοιχτούν. Από τους 50 επιβάτες, οι δέκα Έλληνες, «τυχαία» ο έλεγχος έγινε στους 6 από εμάς… Τελικά ο Παν επιστέφει ψύχραιμος και ήρεμος όπως είναι πάντα σε όλες τις καταστάσεις. Στην παρέα τον πειράζουμε για αυτό, αυτή τη φορά όμως λειτούργησε βοηθητικά. Του έλεγαν πως δεν μπορεί να περάσει με αυτή την ταυτότητα, και δεν τον αφήνουν. Τους εξηγούσε και έδειχναν να μην τον καταλαβαίνουν, ώσπου πήρε το κινητό του στα χέρια να με καλέσει. Στην κίνηση του αυτή, του είπε ο Τούρκος «καλά καλά, θα την βγάλω μια φωτοτυπία και φύγε, την επόμενη φορά να έρθεις με καινούρια». Τώρα, που νόμιζε πως ο Παν θα καλούσε και άλλαξε άρδην, μας είναι άγνωστο...
Μετα από αυτό έκανα ώρες να συνέλθω. Είχα ταραχτεί πολύ. Περάσαμε από Κεσσάνη, και για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο οδηγός πέρασε μέσα από την Ραιδεστό…το αποτέλεσμα είναι να φάμε μια κίνηση 1,5 ώρας και να φθάσουμε τελικά στην Πόλη 2 ώρες αργότερα!
Στον τεράστιο σταθμό λεωφορείων της Κωνσταντινούπολης OTOGAR, φθάσαμε 9 το βράδυ. Ένα ζευγάρι Ελλήνων μας βοήθησε με το μετρό και με το τραμ να φθάσουμε στην περιοχή που θα μέναμε. Ήταν στο GULLHANE κοντά στο Σουλτάναμετ (με την γραμμή του μετρό στο OTOGAR και με κατεύθυνση Yenikapi, σταματήσαμε στη στάση Aksaray, εκεί περπατήσαμε μέχρι τη στάση του τραμ Yusufpasa και με κατεύθυνση του τραμ είτε Kabatas είτε Eminonou φθάσαμε στο Sultahmet πολύ γρήγορα).
Γολγοθάς νούμερο 2!! Η διεύθυνση του ξενοδοχείου στη booking ήταν λάθος!!!! Κάνεις να μην ξέρει το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να περιφέρομαι στον κεντρικό δρόμο της περιοχής για πάνω από μια ώρα. Η συνεννόηση δύσκολη με τους ντόπιους, τηλέφωνο δεν είχαμε για Τουρκία…πόσο μου έλειπε η Ευρώπη μου, πόσο!!! Τελικά πήγα αρκετά ψηλά προς την βορειά πλευρά του δρόμου, και ένας περιπτεράς μου έδειξε που ήταν…( καμία σχέση τον χάρτη στη booking …) μπήκαμε στο δωμάτιο, ζεστό σαν σάουνα, έσκαγες σε βαθμό κόλασης, όπου τα παράθυρα δεν άνοιγαν… έκανα ένα ντους και πλέον 11 το βράδυ είπαμε να πάμε μια βόλτα να μας φυσήξει λίγο ο αέρας στις αποβάθρες γιατί θα έσκαγα πια!
Στις αποβάθρες του Εμινονου , τι να φάμε; Λεμέ να δοκιμάσουμε balic ekmek …. Νομίζοντας πως θα φάω φιλεταρισμένο το ψαράκι, κόντεψα να πνιγώ με ένα κόκκαλο! Το παράτησα, έμεινα νηστική! Ήθελα να κλάψω, μάλλον ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο να φύγω… για να ξεπεράσω όλα αυτά, είπα να δω λίγο πολιτισμό, λίγα αξιοθέατα. Πήγαμε λοιπόν στη πλατεία όπου η μια πλευρά δεσπόζει η Αγιά Σοφιά και στην άλλη πλευρά το Τζαμί του ΣουλτανΑμετ, αλλιώς Μπλε Τζαμί! Ήταν όμορφα και ήρεμα εκεί! Χωρίς πολύ κόσμο, ήταν άλλωστε περασμένες 12! Γυρίσαμε στο δωμάτιο να (βράσουμε) κοιμηθούμε!!
Το 2018 ήταν ένα κάκιστο έτος και ταξιδιωτικά για εμένα. Μου ακυρώθηκαν δυο ταξίδια. Η Πόλη είχε τεθεί σαν προορισμός από πέρσι, μάλιστα η ματαίωση του ταξιδιού μου τότε μου ανακοινώθηκε την ημέρα που θα φεύγαμε…
Λίγο η ανασφάλεια αυτή, με έκανε να αποφασίσω να μην κλείσω αεροπορικά εισιτήρια και ό,τι και να κλείσω να έχει δωρεάν ακύρωση μέχρι και την τελευταία στιγμή. Η λύση ήρθε με την πραγματοποίηση του ταξιδιού μέσω των εταιριών που εκτελούν δρομολόγια με λεωφορείο από την Αθήνα για την Πόλη καθημερινά στις 5 το απόγευμα. Το ταξίδι θα το πραγματοποιούσα με έναν φίλο μου, τον Παναγιώτη, όπου για συντομία θα τον αναφέρω ως Παν. Οι διαθέσιμες μέρες ήταν μια εβδομάδα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να φύγουμε με το δρομολόγιο της Κυριακής και να φτάσουμε στην Πόλη την Δεύτερα νωρίς το πρωί. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε μέχρι και το Σάββατο το πρωί ήταν το Flower Hotel Palace, 220euro με πρωινό. Όσο ο καιρός πλησίαζε και έβλεπα πως τελικά θα πραγματοποιήσω το ταξίδι, δεν ένοιωθα βολικά που θα περνούσαμε τα σύνορα βραδύ και μάλλον σωστά το σκέφτηκα από ότι φάνηκε… Δρομολόγιο από Αθήνα άλλο δεν υπήρχε, οπότε η λύση ήρθε από Θεσσαλονίκη. Η εταιρία που επιλέξαμε, η "Crazy holidays", πέρα από το δρομολόγιο που εκτελείται από την Αθήνα, έχει και καθημερινό πρωινό δρομολόγιο στις 10, από Θεσσαλονίκη. Τα γραφεία είναι πολύ κοντά στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης. Αλλαγή «πλεύσης» και αναχώρηση το Σάββατο 23:50 από Αθήνα για Θεσσαλονίκη και επιβίβαση στο πρωινό δρομολόγιο για την Πόλη. Το ξενοδοχείο ζητούσε αρκετά χρήματα για την πρόσθετη διανυκτέρευση(αφού θα φτάναμε Κυριακή αργά το απόγευμα), και κλείσαμε το Old City Luxx Boutique Hotel, για μια νύχτα με 20,50 την βραδιά συν πρωινό!Αφού κοιμηθήκαμε σε όλη τη διαδρομή Αθήνα- Θεσσαλονίκη, φθάσαμε στον κεντρικό σταθμό Μακεδονία 5:15 το πρωί, έχοντας αρκετή ώρα μέχρι να αναχωρήσουμε. Καθίσαμε στο κυλικείο του σταθμού, χρυσοπληρώνοντας δυο καφέδες και δυο σφολιάτες…. Η ώρα της αναχώρησης έφθασε. Το λεωφορείο καινούριο, κάναμε συχνές στάσεις, ενώ στη διαδρομή υπήρχε συνοδός όπου μας κερνούσε καφέ, σνακ, αναψυκτικά σαν το αεροπλάνο.
Η διαδρομή υπέροχη, με την φύση να ξυπνά από τον λήθαργο του χειμώνα και να φορά τα ανοιξιάτικα της! Όλα ήταν ειδυλλιακά, όλα υπέροχα και η διάθεση στα ύψη. Η χαρά μας όμως δεν κράτησε για πολύ…
Φθάνουμε στα σύνορα, περνάμε τον πρώτο έλεγχο επι ελληνικού εδάφους και φθάνουμε στο τούρκικό… αφού αποβιβαζόμαστε όλοι για να επιδείξουμε τις ταυτότητες μας και να πάρουμε τη βίζα, ο Παν κάπως χαζολόγησε και τον είδα σχεδόν προ τελευταίο στη γραμμή. Αφού πήρα το χαρτάκι της βίζας και ξαναμπήκα στο λεωφορείο, έρχεται ο Παν αρκετά ενοχλημένος και λέγοντας μου πως η συμπεριφορά των Τούρκων αστυνομικών ήταν απαράδεκτη και κάτι του έλεγαν για την ταυτότητα του. Σε λίγα λεπτά μπαίνει ο αστυνομικός φωνάζοντας το επίθετο του, ξαναβγαίνει ο Παν πάει στον κισσέ και του μιλούσαν έντονα, βγαίνω αμέσως από το λεωφορείο και πάω εκεί. Αντιλαμβάνομαι πως οι αστυνομικοί τον επέπλητταν για την ψιλό φθαρμένη ταυτότητά του, μάλιστα την είχαν στα χέρια τους και την κατέστρεφαν χειρότερα!! Εκεί τους φωνάζω να σταματήσουν γιατί αποτελεί επίσημο έγγραφο του κράτους, και εκεί επενέβη ο οδηγός του λεωφορείου που μου είπε να επιστρέψω στο λεωφορείο. Μόλις επιστρέφω, βλέπω τον Παν να ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ!!!! Τη στιγμή εκείνη, ακούω πρώτη φορά τον ιμάμη!! Ήταν σαν την αρχή μιας κατασκοπικής ταινίας!!! Εγώ σε πλήρη σύγχυση, οι Έλληνες επιβάτες που έκαναν συχνά το δρομολόγιο προσπάθησαν να με καθησυχάσουν πως αυτά συμβαίνουν συχνά, και πως θα του κάνουν μια απλή επίπληξη και θα φύγει! Μετα από λίγα λεπτά μας λένε πως θα επιλέξουν τυχαία κάποιες βαλίτσες επιβατών να ανοιχτούν. Από τους 50 επιβάτες, οι δέκα Έλληνες, «τυχαία» ο έλεγχος έγινε στους 6 από εμάς… Τελικά ο Παν επιστέφει ψύχραιμος και ήρεμος όπως είναι πάντα σε όλες τις καταστάσεις. Στην παρέα τον πειράζουμε για αυτό, αυτή τη φορά όμως λειτούργησε βοηθητικά. Του έλεγαν πως δεν μπορεί να περάσει με αυτή την ταυτότητα, και δεν τον αφήνουν. Τους εξηγούσε και έδειχναν να μην τον καταλαβαίνουν, ώσπου πήρε το κινητό του στα χέρια να με καλέσει. Στην κίνηση του αυτή, του είπε ο Τούρκος «καλά καλά, θα την βγάλω μια φωτοτυπία και φύγε, την επόμενη φορά να έρθεις με καινούρια». Τώρα, που νόμιζε πως ο Παν θα καλούσε και άλλαξε άρδην, μας είναι άγνωστο...
Μετα από αυτό έκανα ώρες να συνέλθω. Είχα ταραχτεί πολύ. Περάσαμε από Κεσσάνη, και για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο οδηγός πέρασε μέσα από την Ραιδεστό…το αποτέλεσμα είναι να φάμε μια κίνηση 1,5 ώρας και να φθάσουμε τελικά στην Πόλη 2 ώρες αργότερα!
Στον τεράστιο σταθμό λεωφορείων της Κωνσταντινούπολης OTOGAR, φθάσαμε 9 το βράδυ. Ένα ζευγάρι Ελλήνων μας βοήθησε με το μετρό και με το τραμ να φθάσουμε στην περιοχή που θα μέναμε. Ήταν στο GULLHANE κοντά στο Σουλτάναμετ (με την γραμμή του μετρό στο OTOGAR και με κατεύθυνση Yenikapi, σταματήσαμε στη στάση Aksaray, εκεί περπατήσαμε μέχρι τη στάση του τραμ Yusufpasa και με κατεύθυνση του τραμ είτε Kabatas είτε Eminonou φθάσαμε στο Sultahmet πολύ γρήγορα).
Γολγοθάς νούμερο 2!! Η διεύθυνση του ξενοδοχείου στη booking ήταν λάθος!!!! Κάνεις να μην ξέρει το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να περιφέρομαι στον κεντρικό δρόμο της περιοχής για πάνω από μια ώρα. Η συνεννόηση δύσκολη με τους ντόπιους, τηλέφωνο δεν είχαμε για Τουρκία…πόσο μου έλειπε η Ευρώπη μου, πόσο!!! Τελικά πήγα αρκετά ψηλά προς την βορειά πλευρά του δρόμου, και ένας περιπτεράς μου έδειξε που ήταν…( καμία σχέση τον χάρτη στη booking …) μπήκαμε στο δωμάτιο, ζεστό σαν σάουνα, έσκαγες σε βαθμό κόλασης, όπου τα παράθυρα δεν άνοιγαν… έκανα ένα ντους και πλέον 11 το βράδυ είπαμε να πάμε μια βόλτα να μας φυσήξει λίγο ο αέρας στις αποβάθρες γιατί θα έσκαγα πια!
Στις αποβάθρες του Εμινονου , τι να φάμε; Λεμέ να δοκιμάσουμε balic ekmek …. Νομίζοντας πως θα φάω φιλεταρισμένο το ψαράκι, κόντεψα να πνιγώ με ένα κόκκαλο! Το παράτησα, έμεινα νηστική! Ήθελα να κλάψω, μάλλον ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο να φύγω… για να ξεπεράσω όλα αυτά, είπα να δω λίγο πολιτισμό, λίγα αξιοθέατα. Πήγαμε λοιπόν στη πλατεία όπου η μια πλευρά δεσπόζει η Αγιά Σοφιά και στην άλλη πλευρά το Τζαμί του ΣουλτανΑμετ, αλλιώς Μπλε Τζαμί! Ήταν όμορφα και ήρεμα εκεί! Χωρίς πολύ κόσμο, ήταν άλλωστε περασμένες 12! Γυρίσαμε στο δωμάτιο να (βράσουμε) κοιμηθούμε!!
Last edited:
