Vasileti
Member
- Μηνύματα
- 478
- Likes
- 1.633
Το ταξίδι τόβλεπα πάντα σαν αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξης της προσωπικότητας. Σα να λέμε to realise yourself. Όχι σαν καταναλωτικό προϊόν. Οταν ήμουν φοιτητής το 79 είτε έφευγες με ένα sleepingbag για μήνες στις ελληνικές παραλίες ή με το Interail απρογραμμάτιστα προς hostels ανά την Ευρώπη είτε σε ασφαλή ταξίδια με τους ευκατάστατους γονείς σου. Όντας στην πρώτη περίπτωση εκτέθηκα σε κινδύνους και χαρές, χωρίς να κατανοήσω πλήρως τότε κανένα από τα δύο. Είναι το ταξίδι σαν ταινία, που δεν βλέπεται από τον καναπέ, έχει μυρουδιές, συγκίνηση, έκπληξη, άγχη, ζόρια, κινδύνους, γνώση. Δεν βλέπεις τη ζωή από την κλειδαρότρυπα της φαντασίας μόνο. Καταστάσεις δράσης, δηλαδή νεότητας. Δεν έχεις απόλυτη επίγνωση όταν είσαι νέος αλλά το ζεις το ταξίδι με ένα τρόπο σαν να πίνεις σοφία που σε μεθάει μετά από χρόνια. Ο,που κιαν πήγα, γύρισα μάλλον καλύτερος σε κάτι και άλλαξα σε κάτι, κιαυτό το καλό πήγε τριγύρω μου επίσης. Τώρα, έχοντας περισσότερο παρελθόν παρά μέλλον, χαίρομαι γλυκόπικρα που γερνάω αλλά λέω: έχω πάει εκεί!!! και συνεχίζω!!!
