ΗΠΑ Νέα Υόρκη λέμε και κλαίμε!!

[Leftris B]

καταπληκτική η περιγραφή σου, περιμένουμε την συνέχεια έστω κι έτσι την ζήσατε την ΝΥ στο τέρμα...

 

[Emilykyr]

Πολύ ωραία η ιστορία σου και πόσο γλαφυρά την περιγράφεις! Περιμένω την συνέχεια. Εύχομαι να τελειώνει εδώ η ατυχία σας. Αν και εκ των υστέρων αυτά τα θυμάσαι και γελάς

 

[giannismits]

@evaT είσαι απόλαυση! Βέβαια το περιστατικό με τη μικρή δεν είναι απλό όσο κι αν θέλουμε να το δούμε χαλαρά. Πολύ μεγάλη ταλαιπωρία αλλά μπράβο σου για την ψυχραιμία. Έχω περιέργεια, αν δεν ήξερες καλά τη γλώσσα να συνεννοηθείς πως θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις σε όλο αυτό.

 

[evaT]

καταπληκτική η περιγραφή σου, περιμένουμε την συνέχεια έστω κι έτσι την ζήσατε την ΝΥ στο τέρμα...

δεν μπορούσαμε να χοροπηδάμε όλη νύχτα στα κλαμπ όπως έγινε αλλά κάτι κάναμε όπως θα δεις στη συνέχεια Ευχαριστώ πολύ που αντέχεις και συ και όλοι όσοι με διαβάζετε τα τεράστια κείμενά μου

Πολύ ωραία η ιστορία σου και πόσο γλαφυρά την περιγράφεις! Περιμένω την συνέχεια. Εύχομαι να τελειώνει εδώ η ατυχία σας. Αν και εκ των υστέρων αυτά τα θυμάσαι και γελάς

Την ατυχία την κάναμε πλεονέκτημα τελικά....Ναι τώρα που τη διαβάζει την ιστορία μου λέει μα καλά δεν έχουμε καμιά φωτογραφία που πήγαινα με την πατερίτσα και το μπανταρισμένο πόδι;; Τι να της πεις τωρα....σήκωνα τη φωτογραφική να την βγάλω και την πλήρωνα εγώ τη νύφη! Σ ευχαριστώ

@evaT είσαι απόλαυση! Βέβαια το περιστατικό με τη μικρή δεν είναι απλό όσο κι αν θέλουμε να το δούμε χαλαρά. Πολύ μεγάλη ταλαιπωρία αλλά μπράβο σου για την ψυχραιμία. Έχω περιέργεια, αν δεν ήξερες καλά τη γλώσσα να συνεννοηθείς πως θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις σε όλο αυτό.

Αστα άστα, βάλε ότι έγινε και στην Νέα Υόρκη! Φαντάζεσαι να ήταν πουθενά σε καμιά Κίνα που δε μιλούν γρι αγγλικό; Ούτε να το σκέφτομαι! Χθες μόλις το ανέβασα της έστειλα μήνυμα με το λινκ και της λέω μπες να δεις τι έπαθες όταν πήγες στη Νέα Υόρκη Και μετά μου λέει τα θυμήθηκα και έκλαψα πάλι! χαχαχα Η αλήθεια όμως είναι πως και γω όσο τα έγραφα σφίχτηκα χρειάστηκε να σταματήσω αρκετές φορές για να ξεπεράσω την ένταση! Τέλος πάντων αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία μια και από ταξιδιωτικής πληροφορίας άποψη δεν είναι πολύ χρήσιμη μετά τόσο καιρό....ωστόσο ο τρόπος διαχείρισης μια κακοτοπιάς σ ένα μακρινό ταξίδι (ακόμα και τα λάθη που κάναμε) και το πως τελικά βγήκαν και θετικά πράγματα νομίζω είναι καλό παράδειγμα για όσους αναρωτιούνται, φοβούνται, διστάζουν και αγχώνονται στη σκέψη του τι μπορεί να πάει στραβά! Σ ευχαριστώ ξανά που με υποστηρίζεις!

 

[fotast]

Τώρα ανακάλυψα την ιστορία.Χιούμορ παρ΄όλες τις αναποδιές.Θυμήθηκα και ότι είχες ξαναγράψει για το ατύχημα σε άλλο θέμα.Δεν ξέρω αν θα είχα τόση ψυχραιμία και χιούμορ σε παρόμοια κατάσταση.Καλή συνέχεια στην ιστορία σου !!

 

[evaT]

Τώρα ανακάλυψα την ιστορία.Χιούμορ παρ΄όλες τις αναποδιές.Θυμήθηκα και ότι είχες ξαναγράψει για το ατύχημα σε άλλο θέμα.Δεν ξέρω αν θα είχα τόση ψυχραιμία και χιούμορ σε παρόμοια κατάσταση.Καλή συνέχεια στην ιστορία σου !!

Ναι είχα γράψει το περιστατικό στο αναποδιες σε ταξίδια! Πιο συμπυκνωμένα βέβαια...
Το χιούμορ είναι πολλές φορές άμυνα! Είχα να παρηγορήσω το παιδί που πίστευε ότι το ταξίδι για αυτήν τελείωσε. Θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα κ να έπρεπε να γυρίσουμε πίσω...

 

[evaT]

5η μέρα Κούτσα-κούτσα ότι μπορούμε κάνουμε Upper Manhattan-The Met

Ξύπνησε το καμάρι μου και το πόδι ήταν ακόμη τούμπανο και μωβ....ωστόσο δεν την πονούσε αν δεν το πατούσε και αυτό ήταν καλό σημάδι (έτσι της είπα τουλάχιστον για να την εμψυχώσω!)
Άρχισε να μου λέει και τις χαζές της ιδέες να πάω λέει εγώ παντού μόνη μου όπου είχαμε σκοπό να πάμε μαζί και να βγάζω φωτογραφίες να τις βλέπει το βράδυ.
Της λέω ή μαζί θα πάμε ή εδώ θα μείνουμε και οι δύο να χαζεύουμε τους τοίχους.
Νομίζω της είπα ότι θα πάω μόνη μόνο για ψώνια και θα σου πάρω και σένα πράγματα αλλά αξιοθέατα μόνη δεν θα δω.
Τότε ακόμα δεν υπήρχε και η ευκολία να έχεις απεριόριστα Data στο κινητό και ούτε διέθεταν sim για τους τουρίστες οπότε ιντερνέτ είχες μόνο με wifi. Για το είχα πάντα προετοιμασία από το σπίτι....αλλιώς ρωτώντας πας στην πόλη! Ευτυχώς ειδικά για τη Νέα Υόρκη με τον τρόπο που έχουν αριθμημένους τους δρόμους ακόμα και γω που είμαι ο μάστερ του- δεν ξέρω που είμαι και που βρίσκομαι- ήταν πραγματικά αδύνατο να χαθώ. Είμαι πχ στην 42η και θέλω να πάω στην 43η....Το πολύ πολύ να βρισκόμουν στην 41η επειδή έστριψα λάθος, το έπαιρνα αλλιώς και το έβρισκα! Τέτοια χαρά....

Αυτή θα ήταν και η τελευταία ημέρα που είχαμε δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε το Hop on-off bus οπότε της λέω ντύσου θα πάρουμε το λεωφορείο που περνούσε από τη γειτονιά μας και που μπορείς να είσαι καθιστή. Να πάμε να δούμε από βορρά μεριά και αν δεις ότι το παλεύεις έτσι βλέπουμε και για το ΜΕΤ... τέτοιο μουσείο είναι δυνατόν να μην έχει αναπηρικά καροτσάκια; Θα σε οδηγώ εγώ και θα μπορέσεις να δεις όσα ήθελες. Αν πάλι δεν το αντέχεις παίρνουμε ταξί και γυρίζουμε σπίτι.
Έτσι δισταχτικά ξεκινήσαμε προσέχοντας να μην πατήσει το πόδι....Φυσικά κάθε 3 βήματα κουραζόταν με τις πατερίτσες και σταματούσε....Δεν είχε και το κολάι ακόμη.
Πήραμε το λεωφορείο από την ανάποδη διαδρομή μέχρι την Times Square . Έκανε τη διαδρομή από το East River και περνούσε από το Chrysler Building και το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών.

Chrysler Building
View attachment 297182

Στην Times Square έπρεπε να αλλάξουμε λεωφορείο κι εφόσον κατεβήκαμε πήρα κάτι σοκολατάκια που βρήκα κοντά και μπήκαμε στο Αστυνομικό Τμήμα να ευχαριστήσουμε τους αστυνομικούς που μας βοήθησαν στο ατύχημα (αντίθετα με κάτι άλλους..).
Φυσικά ήταν άλλη βάρδια πλέον αλλά έγραψα ένα σημείωμα με το ευχαριστώ άφησα και τα σοκολατάκια και βγήκα.
Βλέποντας το Hard Rock Cafe απέναντι μου άναψαν τα λαμπάκια! Παίρνω τη μικρή σιγά σιγά και της λέω πάμε....
Μπαίνουμε μέσα και μόλις μας βλέπει ο υπάλληλος από το κατάστημα (έχουν πρώτα το μαγαζί με τά μπλουζάκια κλπ και μετά κατεβαίνεις τα σκαλιά και πας στον κυρίως χώρο στο υπόγειο) του λέω θέλω να μιλήσω με τον υπεύθυνο του καταστήματος....μας οδηγεί μέσω ενός ανελκυστήρα για εμπορεύματα στον κάτω όροφο (όχι που θα κατεβαίναμε σκαλιά με τις πατερίτσες!) καθόμαστε κάπου και σε λίγο έρχεται κάποιος μας συστήνεται ως γενικός διευθυντής, ρωτάει πως είναι η μικρή και τι έγινε αφότου φύγαμε και πως την προηγούμενη έλειπε και τον αντικαθιστούσε κάποιος ωστόσο ενημερώθηκε για το συμβάν και μάλιστα είδαν και το βίντεο από τις κάμερες και κατά τη γνώμη του η μικρή έχασε το βήμα της και έγινε ότι έγινε-όλα αυτά πριν προλάβω να πω σχεδόν κουβέντα, εγώ άλλωστε δεν ισχυρίστηκα ότι για το πέσιμο της μικρής έφταιγε η ...κιθάρα! Προφανώς και η ίδια δεν πρόσεξε όσο έπρεπε αλλά και τα σκαλιά γλιστρούσαν επικίνδυνα.
Του απάντησα λοιπόν πως το πρόβλημά μου δεν είναι να ψάξω ευθύνες ούτε ποιός έφταιγε και παρότι άλλαζαν αλαφιασμένοι τις κορδέλες στα σκαλιά-απάντησε πως αυτό το κάνουν περιοδικά έτσι κι αλλιώς αλλά εφόσον συνέβη κάτι τέτοιο έπρεπε προληπτικά να τις αντικαταστήσουν, διευκρίνισα πως δεν έχω σκοπό να κινηθώ νομικά και πως το θέμα μου είναι κυρίως ηθικό!
Φράκαρε αυτός....μου λέει δηλαδή;
Κάπου εκεί με έπιασε ο οίστρος και το παράπονο της μάνας κι άρχισα να αγορεύω....
Δεν ξέρω λέω κύριέ μου τι κάνετε εσείς εδώ στην Αμερική αλλά από κει που είμαι εγώ όταν ο συνάνθρωπός μας έχει ανάγκη του δίνουμε πρώτα από όλα ένα ποτήρι νερό!! Πως την ώρα που το παιδί χτυπιόταν από τον πόνο δεν ήρθε ούτε ένας από εσάς να δει πως είμαστε και να μας δει σαν ανθρώπους και αντ' αυτού μας ζητήσαν να φύγουμε από τα σκαλιά μην τυχόν και χάσετε κανέναν πελάτη!
Είπα τι είπα και ξεσπάθωσα....αυτός μάλλον ακόμα με θυμάται!
Μόλις ηρέμησα φώναξε το σερβιτόρο και μας έφερε 2 μπουκαλάκια με νερό τι να το κάνουμε τώρα το νερό ρε άνθρωπε;
Μου λέει θαυμάζω το πάθος με το οποίο μιλάς και ζητώ ειλικρινά συγνώμη εκ μέρους του προσωπικού μου και μάλιστα θα τους επιπλήξω σοβαρά...γνωρίζει είπε πολύ καλά την Ελλάδα γιατί κάνει συχνά διακοπές στα ελληνικά νησιά και αγαπάει πολύ τον ελληνικό λαό. Θυμήθηκε και ίτι ελληνική λέξη ήξερε μόνο συρτάκι δεν σηκώθηκε να μας χορέψει!
Στη συνέχεια μου είπε πως το κατάστημα είναι πλήρως ασφαλισμένο για θέματα αστικής ευθύνης και πως η ασφάλειά τους θα αναλάβει να πληρώσει όλα τα έξοδα που κάναμε για τη μικρή (κοίτα να δεις που σκοτώνονται ποιός θα πληρώσει το λογαριασμό!) και πως προσπάθησαν να με πάρουν στο κινητό αλλά δεν απαντούσα...Σιγά μην απαντούσα με τις χρεώσεις που ίσχυαν όταν έβλεπα αριθμό Αμερικής! Μου τα έλεγε ο υπάλληλος που μου πήρε τα στοιχεία την προηγούμενη ημέρα αλλά είχα μυαλό να ακούσω εκείνη την ώρα;;
Του είπα και γω ότι το θέμα ήδη τακτοποιήθηκε με την ταξιδιωτική μου ασφάλεια (αν και οπωσδήποτε θα ήταν καλύτερα να πλήρωναν αυτοί γιατί εγώ είχα και ένα ποσό απαλλαγής...αλλά τι να λέμε τώρα τέτοια ώρα τέτοια λόγια!)
Αφού τα είπαμε κ αυτά μου πρότεινε πως για να επανορθώσει το λάθος του προσωπικού του θα ήταν χαρά του να πηγαίνουμε να τρώμε και να πίνουμε στο κατάστημά του όσες φορές θέλουμε για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας ΔΩΡΕΑΝ! Μου έδωσε και την κάρτα του για να στέλνω μέιλ να κάνω κράτηση ώστε να μας περιμένουν! Και να παραγγέλνετε λέει ότι τραβάει η ψυχή σας! Χαχα
Τον ευχαριστήσαμε και κλείσαμε τραπέζι για την ίδια μέρα το απόγευμα μετά το τουρ μας και αφού το τακτοποίησα και αυτό αλάφρυνα και πήραμε το hop on bus να δούμε το Upper Manhattan.

Και πετυχαίνουμε έναν ξεναγό άλλο πράγμα! Ένας έγχρωμος τύπος σκέτη αποκάλυψη. Πέρα από το φοβερό χιούμορ του, μας έδωσε ένα σωρό πληροφορίες για το πως ζουν στη Νέα Υόρκη, από τα ενοίκια που είναι το σοβαρότερο θέμα τους έως τις νυχτερινές εξόδους καθώς και πληροφορίες για κάθε δεύτερο κτίριο που βλέπαμε. Μας πήγαν γύρω γύρω από το Σέντραλ Πάρκ και τη 5th Avenue μας έδειξε τα κτίρια διαφόρων διασήμων-θυμάμαι αυτό που έμενε ο Τζον Λένον και έμεινε πλέον στη Γιόκο Ονο

Μας ενημέρωσε για την κατάσταση με το ενοικιοστάσιο στη Νέα Υόρκη όπου με απλά λόγια το ενοικιαστήριο κληροδοτείται συνεχώς από προγόνους στους απογόνους τους κι έτσι έχουν φαινόμενα να υπάρχουν ακόμα και στη 5η Λεωφόρο διαμερίσματα που κοστίζουν μόλις 200 δολάρια το μήνα γιατί το συμβόλαιο είναι από τις αρχές του αιώνα!!! Ενώ το ακριβώς δίπλα να κοστίζει μερικές χιλιάδες δολάρια για το ίδιο πράγμα....

Περάσαμε και από το μαγαζί του τρισκατάρατου....

THE TRUMP HOTEL Με κάτι τέτοια θάμπωσε την Μελάνια

΄Ηταν η πρώτη φορά τόσες μέρες που ερχόμασταν σε επαφή με αυτό το κομμάτι της πόλης και είχαμε μείνει άφωνες από την ομορφιά! Τώρα φυσικά μιλάμε για το πιο ακριβό κομμάτι του Μανχάταν....δεν περιμένεις κάτι λιγότερο! Το δρόμοι, τι αρχιτεκτονική, όλες οι ταινίες της ζωής μου μαζεμένες σε μια εικόνα! Κι από την άλλη πλευρά το υπέροχο Σέντραλ Πάρκ το θαυμάζαμε μέσα από το λεωφορείο και προσπαθούσαμε να μη σκεφτόμαστε ότι πλέον ήταν αδύνατο να το περπατήσουμε όπως σκοπεύαμε.
Κάποια στιγμή περάσαμε και από αυτόν!

Κάτσε καλά χώρα πήγες κ ανακάλυψες ρε Χριστόφορε!

Δυστυχώς δεν έχω πολλές φωτογραφίες από κείνη την ημέρα γιατί η μικρή ήταν ακόμα ανόρεχτη και τραβούσα εγώ που δεν το έχω...αργότερα επανήλθε ευτυχώς και ανακτήσαμε την φωτογραφική μας περιουσία.
Το λεωφορείο γύρισε και ανέβηκε προς τα επάνω από το East River κι ο ξεναγός σε τρελά κέφια έπιασε το μουσικοχορευτικό ρεπερτόριο....Γενικά κάθε φορά που περνούσαμε έξω από σπίτι διάσημου μουσικού σταρ τραγουδούσε μια επιτυχία του (με καταπληκτική φωνητική ικανότητα) και μεις μαντεύαμε τον καλλιτέχνη. Εν τω μεταξύ στο λεωφορείο είμαστε εμείς, μια οικογένεια Γάλλων και άπειροι Κινέζοι (μακριά από κορωναιούς.....)
Εννοείται πως εγώ και οι Γάλλοι είχαμε ξεσπαθώσει με τα μουσικά κουίζ,,,οι Κινέζοι στην κοσμάρα τους (αλήθεια συμπαθεί κανένας αυτό το λαό;
Κάποια στιγμή μας δείχνει ένα κτίριο και λέει ποιός γνωρίζει αλήθεια το αφεντικό της ροκ;; και μου κάνει νόημα να μην μιλήσω (με είχε πάρει πρέφα) ενώ αρχίζει να σιγοτραγουδά το Born in the USA ...σηκώνει χέρι Κινεζούλα από παραδίπλα και απαντάει....ο Justin Bieber;; και 10-15 ροκάδες της περιοχής έπεσαν στον Ηστ Ρίβερ να αυτοκτονήσουν! Α ρε καημένε Bruce....σ όλη την υφήλιο είσαι διάσημος, αλλά στην Κίνα δεν έφτασε η χάρη σου!

Ανεβήκαμε πιο ψηλά στο Χάρλεμ και εκεί να ακούσετε ιστορίες που είχε ο τύπος! Μέχρι σε ποιό μπαρ συχνάζει η Τσέλσι η κόρη του Πρώην Προέδρου του Μπιλ -Μόνικα- Κλίντον!
Περάσαμε και από εκκλησίες με τα γκόσπελ και μέχρι τέτοιο μας τραγούδησε-τον αγάπησα ήθελα να τον πάρω μαζί μου!

Να και το διάσημο Apollo Theater

Όταν δε φτάσαμε στο Spanish Harlem και μας έδειξε το κτίριο που ο Carlos Santana έγραψε το ομώνυμο κομμάτι κόντεψα να τσιρίξω από τον ενθουσιασμό μου καθώς είναι από τους αγαπημένους μου αλλά ντράπηκα και κρατήθηκα...
Μας εξήγησε και πως όλα τα κτίρια βάσει νόμου έχουν σίδερα στα παράθυρα των πολυκατοικιών του Χάρλεμ διότι είχαν γίνει πολλά ατυχήματα με παιδάκια που σκαρφάλωναν στα παράθυρα και έπεφταν στο κενό.....

Περάσαμε κι από το πανεπιστήμιο Columbia! Εκεί που φοίτησε ο Barak Obama και από άσημος μαύρος έγινε Πρόεδρος της Αμερικής! Αυτό λέει είναι το Αμερικάνικο Όνειρο!!
Εκείνη τη στιγμή το λεωφορείο ήταν σταματημένο σε κόκκινο φανάρι κι ένας νεαρός έγχρωμος φοιτητής διέσχιζε το δρόμο....Τον βλέπετε λέει ο φανταστικός ξεναγός αυτόν τον τύπο; Αυτός μπορεί αύριο να είναι Πρόεδρος της Αμερικής!! Ενα ολόκληρο λεωφορείο έστρεψε κάμερες, κινητά και ότι άλλο είχε (πόσοι συμφωνούν ότι οι Κινέζοι είναι πιο χαζοί κι από τους Αμερικάνους και το καημένο το παλικάρι κοιτούσε απορημένο (κλάψαμε από τα γέλια με την έκφρασή του)
Με βαρδιά καρδιά τερματίσαμε την ξενάγηση και εν μέσω χειροκροτημάτων και γερών τιπς (χαλάλι του) αφήσαμε το λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε κούτσα κούτσα και στράτα στρατούλα προς το ΜΕΤ. ¨Ηταν ήδη αργά το μεσημέρι και υπέθεσα ότι δεν θα είχε τον κόσμο που μαζεύει τα πρωινά.

Οι περισσότεροι έβγαιναν εκείνη την ώρα μόνο εμείς φτάσαμε αργάμισι....

Ξέχασα να αναφέρω και πως το λίγο που περπατούσαμε στο δρόμο με την πατερίτσα ήταν αδύνατο να κάνουμε 2 βήματα!!! Οι πάντες σταματούσαν να τη ρωτήσουν αν είναι καλά, τι έπαθε, Oh what a lovely girl, how awful is that, και ένα σωρό τέτοια συμπαθητικά αφήστε που όταν τελικά μπήκαμε στο μετρό σηκώθηκε το μισό βαγόνι για να καθίσουμε!!! Τέτοια ευαισθησία λέμε....ποιά απρόσωπη μεγαλούπολη και μπαρούφες;; Εγώ ένιωθα σαν το χωριό μου! Σε λίγο θα λέγαμε καλημέρα με τα μικρά μας ονόματα....
Ομοίως με το που μπήκαμε στο ΤΗΕ ΜΕΤ, έφεραν κατευθείαν αναπηρικό καροτσάκι, στρώθηκε η καλή σου κυρία και εγώ πήγα ταμείο. Τα ΑΜΕΑ μου λεν είναι δωρεάν....και κούτρα! Εγώ πλήρωσα το ότι έχετε ευχαρίστηση όπως έλεγε η ταμπέλα πίσω και έδωσα 10 δολάρια μη μας πουν και τσίπηδες....(Στην πρόσφατη κοπή της πίτας όπου γνώρισα τη γλυκύτατη @thalia tsif με ενημέρωσε ότι ήδη από το 2017 καταργήθηκε αυτή η διευκόλυνση και πλέον πληρώνουν κανονικά όλοι την τιμή πόρτας)
Κι έτσι ξεκίνησε η περιήγηση στο διάσημο μουσείο τύπου εγώ σπρώχνω καροτσάκι ενώ κάποιος ευφάνταστος είχε τοποθετήσει μοκέτα σε διαδρόμους με επικλινή διάταξη με αποτέλεσμα να κάνω μπράτσα για να τσουλήσει το καροτσάκι. Έβγαλα μπουφάν και πουλόβερ γιατί είχα σκάσει κι έμεινα με το κοντομάνικο, τα ρούχα τα είχε η Μαριάννα πάνω στα πόδια της κι έτσι δε φαινόταν ότι το πόδι είναι μπανταρισμένο-ο κόσμος έμενε με την εντύπωση ότι το παιδί ήταν ανάπηρο!! Κι είχαμε εκδηλώσεις απείρου κάλλους για το pity girl! Κυρίες προχωρημένης ηλικίας (μερικές τις είχε ξεχάσει ο χάρος) την κοίταζαν και δάκρυζαν από συμπόνοια κάνοντας και τους ανάλογους μορφασμούς! Άλλοι τη ρωτούσαν τι έπαθε, άλλοι της χάιδευαν τα μαλλιά όταν περνούσε από κοντά τους .Τι να πρωτοθυμηθώ....
Στο μεταξύ το pity girl έβγαζε όλα τα απωθημένα της στη δόλια μάνα....του στυλ έλα πήγαινέ με πιο κοντά να βγάλω φωτογραφία, όχι τόσο κοντά λίγο πιο πίσω να κεντράρω,καλά δε βλέπεις ότι είσαι πιο δεξιά από τον πίνακα; στο κέντρο πήγαινε....και έλεγα μέσα μου δώσε τόπο στην οργή γιατί αν υψώσεις καμιά φωνή εδώ μέσα με όλους αυτούς που ράγισε η καρδιά τους να τη βλέπουν στο αναπηρικό καρότσι με βλέπω εμένα στο αυτόφωρο της Νέας Υόρκης παρέα με τα ντόπια πρεζόνια και τη Μαριάννα σε foster family....(πλάκα κάνω ευτυχώς ήταν ήδη ενήλικη!).

Να και μερικά από τα εκθέματα που τράβηξε το καμάρι μου

Η φουκαριάρα η μάνα της....

Κάπου έχω και τον πίνακα που με τραβολογούσε θα τον βρω που θα πάει και θα τον ανεβάσω σε δεύτερο χρόνο...

Τον βρήκα! Με φαρίν λακτέ και...Van Gogh την μεγάλωσα τι νομίζετε

Γενικά είδαμε όλη την πινακοθήκη λόγω της αδυναμίας της μικρής στους ζωγράφους. Ο Van Gogh έχει εκπληκτικές δημιουργίες, επίσης είδαμε όλη την εντυπωσιακή Αιγυπτιακή Πτέρυγα, την Ελληνική φυσικά και την Ρωμαική καθώς και αυτή της Ωκεανίας. Δεν το λες και λίγο....
Βγήκαμε έξω και σωριάστηκα στα σκαλιά από την κούραση...η Μαριάννα ήταν μια χαρά και ορεξάτη!
Επιστρέψαμε στην Times Square και πήγαμε κατευθείαν για φαγητό στο Hard Rock Cafe!
Μας είχαν στρώσει σ ένα από τα καλύτερα τραπέζια τους και μας περίμεναν....μας έφεραν το μενού και πέσαμε με τα μούτρα στη μελέτη ενώ μας ρώτησαν αν θέλουμε να ξεκινήσουμε με ένα απεριτίφ! Απεριτίφ; σοβαρά τώρα;;;; Φέρε και από αυτό!
Δεν ξέρω τι τους έσουρε όλους ο διευθυντής πάντως ήταν από πάνω μας μέσα στα χαμόγελα...μας έδωσαν και το wifi και ιντερνετιαστήκαμε με την άνεσή μας!

Παραγγείλαμε και αυτό

Αλλά μην τα βλέπετε έτσι θελκτικά....πραγματικά τίποτα δεν τρωγόταν. Ακόμη και το λάχανο άγευστο ήταν. Πήραμε και επιδόρπιο κι αυτό για τα σκουπίδια....άλλη μια μέρα φάγαμε εκεί και τους χαιρετήσαμε...ούτε για τσάμπα άξιζε! Απλά απολαύσαμε την πριγκιπική περιποίηση (ε ρε κάτι μηνύσεις που έπρεπε να πέσουν!!! )

Παρήγγειλα και το εσπρεσάκι μου μετά το φαγητό γιατί επέμειναν κιόλας...έναν καφέ δεν θα τον πιείτε; Ε θα τον πιούμε πως δεν τα τον πιούμε! Δε χαλάμε χατήρια...
Τους άφησα και tip (δεν έφταιγαν τα παιδιά για το δικό μας ζόρι)
Και πήραμε το δρόμο για το σπίτι να τη βάλω κι αυτή τη δόλια να ξαπλώσει που οι οδηγίες των γιατρών ήταν να είναι οριζόντια ένα 7μερο και μεις μόνο σε μαραθώνιο με ένα πόδι δε τη στείλαμε να τρέξει!
Περιέργως το πόδι πήγαινε καλά...Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι 20 χρονών και φρεσκαδούρα. Αν το είχα πάθει εγώ αντί γι αυτήν , ακόμα θα κούτσαινα.
Για να λέμε του στραβου το δίκιο η κακομοίρα έκανε πολύ υπομονή...είμαι σίγουρη πως υπήρχαν ώρες που δεν άντεχε αλλά έκανε υπομονή για να μη μου χαλάσει και μένα το πρόγραμμα. Γιατί η περιγραφή μου την αδικεί κάπως...ότι είναι λίγο κλαψιάρα είναι δηλαδή αλλά μόνο επειδή είναι ευαίσθητη κ όχι γκρινιάρα! Δεν γκρίνιαξε στιγμή από την ώρα που βγήκαμε στους δρόμους κι αυτό είναι τεράστιο προσόν όταν ταξιδεύεις! (Ούτε εγώ το έχω στο βαθμό που θα έπρεπε το ομολογώ!)

Το βράδυ μέσα στο σπίτι δεν περνούσε και εύκολα...Με τη διαφορά της ώρας στην Ελλάδα ήταν αργά τη νύχτα οπότε δεν έβρισκα κανέναν να κουβεντιάσω, θυμάμαι ότι άκουγα μουσική με τα ακουστικά και σκεφτόμουν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τις επόμενες 2 ημέρες που ο καιρός προέβλεπε βροχές και ξανά βροχές με τα τουλούμια.

 

[thalia tsif]

Πολύ ωραία η ιστορία σου..αναπολώ και εγώ τις όμορφες μέρες στην Νέα Υόρκη..παρόλες τις αναποδιες ειδατε πολλά πράγματα..αναμένω την συνέχεια..

 

[Señor_Nada]

Τελικά μέσα στις δύσκολες καταστάσεις βγαίνουν οι καλύτερες ατάκες.

κλάμα αυτή εγώ είμαι νέα να λέει θα ξανάρθω εσύ μια ζωή το είχες όνειρο θα προλάβεις να ξαναέρθεις (τι να της πεις τώρα που ήταν και τραυματίας!!)

Γονάτισα!

 

[evaT]

Τελικά μέσα στις δύσκολες καταστάσεις βγαίνουν οι καλύτερες ατάκες.

evaT said:
κλάμα αυτή εγώ είμαι νέα να λέει θα ξανάρθω εσύ μια ζωή το είχες όνειρο θα προλάβεις να ξαναέρθεις (τι να της πεις τώρα που ήταν και τραυματίας!!)

Γονάτισα!

 

[travelbreak]

Το γράψιμό σου υπέροχο. Εμένα δε με κουράζει καθόλου το μεγάλο κείμενο. Συνήθως προσπερνώ τα μακροσκελή και κοιτάζω λίγο τις φωτογραφίες. Είστε όμως δυο τρεις εδώ μέσα που δεν αφήνω ούτε κόμμα απ' όσα γράφετε. Μπράβο! Βέβαια είναι και τα συμβάντα με μεγάλο ενδιαφέρον.
Όσο για τους Αμερικανούς, εγώ τους αγαπώ και πιστεύω ότι αν δεν πας γυρεύοντας είναι μια ασφαλέστατη χώρα. Το κακό είναι πως υπάρχουν και μερικοί τρελοί που λόγω του κλίματος των ταινιών που έχουν δει, μιμούνται τους δολοφόνους και συμβαίνουν όλα τα περίεργα.
Μείνε ζεστή όσον αφορά στο γράψιμο.

 

[thaliaper]

5η μέρα Κούτσα-κούτσα ότι μπορούμε κάνουμε Upper Manhattan-The Met

Ξύπνησε το καμάρι μου και το πόδι ήταν ακόμη τούμπανο και μωβ....ωστόσο δεν την πονούσε αν δεν το πατούσε και αυτό ήταν καλό σημάδι (έτσι της είπα τουλάχιστον για να την εμψυχώσω!)
Άρχισε να μου λέει και τις χαζές της ιδέες να πάω λέει εγώ παντού μόνη μου όπου είχαμε σκοπό να πάμε μαζί και να βγάζω φωτογραφίες να τις βλέπει το βράδυ.
Της λέω ή μαζί θα πάμε ή εδώ θα μείνουμε και οι δύο να χαζεύουμε τους τοίχους.
Νομίζω της είπα ότι θα πάω μόνη μόνο για ψώνια και θα σου πάρω και σένα πράγματα αλλά αξιοθέατα μόνη δεν θα δω.
Τότε ακόμα δεν υπήρχε και η ευκολία να έχεις απεριόριστα Data στο κινητό και ούτε διέθεταν sim για τους τουρίστες οπότε ιντερνέτ είχες μόνο με wifi. Για το είχα πάντα προετοιμασία από το σπίτι....αλλιώς ρωτώντας πας στην πόλη! Ευτυχώς ειδικά για τη Νέα Υόρκη με τον τρόπο που έχουν αριθμημένους τους δρόμους ακόμα και γω που είμαι ο μάστερ του- δεν ξέρω που είμαι και που βρίσκομαι- ήταν πραγματικά αδύνατο να χαθώ. Είμαι πχ στην 42η και θέλω να πάω στην 43η....Το πολύ πολύ να βρισκόμουν στην 41η επειδή έστριψα λάθος, το έπαιρνα αλλιώς και το έβρισκα! Τέτοια χαρά....

Αυτή θα ήταν και η τελευταία ημέρα που είχαμε δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε το Hop on-off bus οπότε της λέω ντύσου θα πάρουμε το λεωφορείο που περνούσε από τη γειτονιά μας και που μπορείς να είσαι καθιστή. Να πάμε να δούμε από βορρά μεριά και αν δεις ότι το παλεύεις έτσι βλέπουμε και για το ΜΕΤ... τέτοιο μουσείο είναι δυνατόν να μην έχει αναπηρικά καροτσάκια; Θα σε οδηγώ εγώ και θα μπορέσεις να δεις όσα ήθελες. Αν πάλι δεν το αντέχεις παίρνουμε ταξί και γυρίζουμε σπίτι.
Έτσι δισταχτικά ξεκινήσαμε προσέχοντας να μην πατήσει το πόδι....Φυσικά κάθε 3 βήματα κουραζόταν με τις πατερίτσες και σταματούσε....Δεν είχε και το κολάι ακόμη.
Πήραμε το λεωφορείο από την ανάποδη διαδρομή μέχρι την Times Square . Έκανε τη διαδρομή από το East River και περνούσε από το Chrysler Building και το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών.

Chrysler Building
View attachment 297182

Στην Times Square έπρεπε να αλλάξουμε λεωφορείο κι εφόσον κατεβήκαμε πήρα κάτι σοκολατάκια που βρήκα κοντά και μπήκαμε στο Αστυνομικό Τμήμα να ευχαριστήσουμε τους αστυνομικούς που μας βοήθησαν στο ατύχημα (αντίθετα με κάτι άλλους..).
Φυσικά ήταν άλλη βάρδια πλέον αλλά έγραψα ένα σημείωμα με το ευχαριστώ άφησα και τα σοκολατάκια και βγήκα.
Βλέποντας το Hard Rock Cafe απέναντι μου άναψαν τα λαμπάκια! Παίρνω τη μικρή σιγά σιγά και της λέω πάμε....
Μπαίνουμε μέσα και μόλις μας βλέπει ο υπάλληλος από το κατάστημα (έχουν πρώτα το μαγαζί με τά μπλουζάκια κλπ και μετά κατεβαίνεις τα σκαλιά και πας στον κυρίως χώρο στο υπόγειο) του λέω θέλω να μιλήσω με τον υπεύθυνο του καταστήματος....μας οδηγεί μέσω ενός ανελκυστήρα για εμπορεύματα στον κάτω όροφο (όχι που θα κατεβαίναμε σκαλιά με τις πατερίτσες!) καθόμαστε κάπου και σε λίγο έρχεται κάποιος μας συστήνεται ως γενικός διευθυντής, ρωτάει πως είναι η μικρή και τι έγινε αφότου φύγαμε και πως την προηγούμενη έλειπε και τον αντικαθιστούσε κάποιος ωστόσο ενημερώθηκε για το συμβάν και μάλιστα είδαν και το βίντεο από τις κάμερες και κατά τη γνώμη του η μικρή έχασε το βήμα της και έγινε ότι έγινε-όλα αυτά πριν προλάβω να πω σχεδόν κουβέντα, εγώ άλλωστε δεν ισχυρίστηκα ότι για το πέσιμο της μικρής έφταιγε η ...κιθάρα! Προφανώς και η ίδια δεν πρόσεξε όσο έπρεπε αλλά και τα σκαλιά γλιστρούσαν επικίνδυνα.
Του απάντησα λοιπόν πως το πρόβλημά μου δεν είναι να ψάξω ευθύνες ούτε ποιός έφταιγε και παρότι άλλαζαν αλαφιασμένοι τις κορδέλες στα σκαλιά-απάντησε πως αυτό το κάνουν περιοδικά έτσι κι αλλιώς αλλά εφόσον συνέβη κάτι τέτοιο έπρεπε προληπτικά να τις αντικαταστήσουν, διευκρίνισα πως δεν έχω σκοπό να κινηθώ νομικά και πως το θέμα μου είναι κυρίως ηθικό!
Φράκαρε αυτός....μου λέει δηλαδή;
Κάπου εκεί με έπιασε ο οίστρος και το παράπονο της μάνας κι άρχισα να αγορεύω....
Δεν ξέρω λέω κύριέ μου τι κάνετε εσείς εδώ στην Αμερική αλλά από κει που είμαι εγώ όταν ο συνάνθρωπός μας έχει ανάγκη του δίνουμε πρώτα από όλα ένα ποτήρι νερό!! Πως την ώρα που το παιδί χτυπιόταν από τον πόνο δεν ήρθε ούτε ένας από εσάς να δει πως είμαστε και να μας δει σαν ανθρώπους και αντ' αυτού μας ζητήσαν να φύγουμε από τα σκαλιά μην τυχόν και χάσετε κανέναν πελάτη!
Είπα τι είπα και ξεσπάθωσα....αυτός μάλλον ακόμα με θυμάται!
Μόλις ηρέμησα φώναξε το σερβιτόρο και μας έφερε 2 μπουκαλάκια με νερό τι να το κάνουμε τώρα το νερό ρε άνθρωπε;
Μου λέει θαυμάζω το πάθος με το οποίο μιλάς και ζητώ ειλικρινά συγνώμη εκ μέρους του προσωπικού μου και μάλιστα θα τους επιπλήξω σοβαρά...γνωρίζει είπε πολύ καλά την Ελλάδα γιατί κάνει συχνά διακοπές στα ελληνικά νησιά και αγαπάει πολύ τον ελληνικό λαό. Θυμήθηκε και ίτι ελληνική λέξη ήξερε μόνο συρτάκι δεν σηκώθηκε να μας χορέψει!
Στη συνέχεια μου είπε πως το κατάστημα είναι πλήρως ασφαλισμένο για θέματα αστικής ευθύνης και πως η ασφάλειά τους θα αναλάβει να πληρώσει όλα τα έξοδα που κάναμε για τη μικρή (κοίτα να δεις που σκοτώνονται ποιός θα πληρώσει το λογαριασμό!) και πως προσπάθησαν να με πάρουν στο κινητό αλλά δεν απαντούσα...Σιγά μην απαντούσα με τις χρεώσεις που ίσχυαν όταν έβλεπα αριθμό Αμερικής! Μου τα έλεγε ο υπάλληλος που μου πήρε τα στοιχεία την προηγούμενη ημέρα αλλά είχα μυαλό να ακούσω εκείνη την ώρα;;
Του είπα και γω ότι το θέμα ήδη τακτοποιήθηκε με την ταξιδιωτική μου ασφάλεια (αν και οπωσδήποτε θα ήταν καλύτερα να πλήρωναν αυτοί γιατί εγώ είχα και ένα ποσό απαλλαγής...αλλά τι να λέμε τώρα τέτοια ώρα τέτοια λόγια!)
Αφού τα είπαμε κ αυτά μου πρότεινε πως για να επανορθώσει το λάθος του προσωπικού του θα ήταν χαρά του να πηγαίνουμε να τρώμε και να πίνουμε στο κατάστημά του όσες φορές θέλουμε για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας ΔΩΡΕΑΝ! Μου έδωσε και την κάρτα του για να στέλνω μέιλ να κάνω κράτηση ώστε να μας περιμένουν! Και να παραγγέλνετε λέει ότι τραβάει η ψυχή σας! Χαχα
Τον ευχαριστήσαμε και κλείσαμε τραπέζι για την ίδια μέρα το απόγευμα μετά το τουρ μας και αφού το τακτοποίησα και αυτό αλάφρυνα και πήραμε το hop on bus να δούμε το Upper Manhattan.

Και πετυχαίνουμε έναν ξεναγό άλλο πράγμα! Ένας έγχρωμος τύπος σκέτη αποκάλυψη. Πέρα από το φοβερό χιούμορ του, μας έδωσε ένα σωρό πληροφορίες για το πως ζουν στη Νέα Υόρκη, από τα ενοίκια που είναι το σοβαρότερο θέμα τους έως τις νυχτερινές εξόδους καθώς και πληροφορίες για κάθε δεύτερο κτίριο που βλέπαμε. Μας πήγαν γύρω γύρω από το Σέντραλ Πάρκ και τη 5th Avenue μας έδειξε τα κτίρια διαφόρων διασήμων-θυμάμαι αυτό που έμενε ο Τζον Λένον και έμεινε πλέον στη Γιόκο Ονο

View attachment 297183
View attachment 297184

Μας ενημέρωσε για την κατάσταση με το ενοικιοστάσιο στη Νέα Υόρκη όπου με απλά λόγια το ενοικιαστήριο κληροδοτείται συνεχώς από προγόνους στους απογόνους τους κι έτσι έχουν φαινόμενα να υπάρχουν ακόμα και στη 5η Λεωφόρο διαμερίσματα που κοστίζουν μόλις 200 δολάρια το μήνα γιατί το συμβόλαιο είναι από τις αρχές του αιώνα!!! Ενώ το ακριβώς δίπλα να κοστίζει μερικές χιλιάδες δολάρια για το ίδιο πράγμα....

Περάσαμε και από το μαγαζί του τρισκατάρατου....

View attachment 297185

THE TRUMP HOTEL Με κάτι τέτοια θάμπωσε την Μελάνια
View attachment 297186

View attachment 297198

΄Ηταν η πρώτη φορά τόσες μέρες που ερχόμασταν σε επαφή με αυτό το κομμάτι της πόλης και είχαμε μείνει άφωνες από την ομορφιά! Τώρα φυσικά μιλάμε για το πιο ακριβό κομμάτι του Μανχάταν....δεν περιμένεις κάτι λιγότερο! Το δρόμοι, τι αρχιτεκτονική, όλες οι ταινίες της ζωής μου μαζεμένες σε μια εικόνα! Κι από την άλλη πλευρά το υπέροχο Σέντραλ Πάρκ το θαυμάζαμε μέσα από το λεωφορείο και προσπαθούσαμε να μη σκεφτόμαστε ότι πλέον ήταν αδύνατο να το περπατήσουμε όπως σκοπεύαμε.
Κάποια στιγμή περάσαμε και από αυτόν!

Κάτσε καλά χώρα πήγες κ ανακάλυψες ρε Χριστόφορε!
View attachment 297187

Δυστυχώς δεν έχω πολλές φωτογραφίες από κείνη την ημέρα γιατί η μικρή ήταν ακόμα ανόρεχτη και τραβούσα εγώ που δεν το έχω...αργότερα επανήλθε ευτυχώς και ανακτήσαμε την φωτογραφική μας περιουσία.
Το λεωφορείο γύρισε και ανέβηκε προς τα επάνω από το East River κι ο ξεναγός σε τρελά κέφια έπιασε το μουσικοχορευτικό ρεπερτόριο....Γενικά κάθε φορά που περνούσαμε έξω από σπίτι διάσημου μουσικού σταρ τραγουδούσε μια επιτυχία του (με καταπληκτική φωνητική ικανότητα) και μεις μαντεύαμε τον καλλιτέχνη. Εν τω μεταξύ στο λεωφορείο είμαστε εμείς, μια οικογένεια Γάλλων και άπειροι Κινέζοι (μακριά από κορωναιούς.....)
Εννοείται πως εγώ και οι Γάλλοι είχαμε ξεσπαθώσει με τα μουσικά κουίζ,,,οι Κινέζοι στην κοσμάρα τους (αλήθεια συμπαθεί κανένας αυτό το λαό;
Κάποια στιγμή μας δείχνει ένα κτίριο και λέει ποιός γνωρίζει αλήθεια το αφεντικό της ροκ;; και μου κάνει νόημα να μην μιλήσω (με είχε πάρει πρέφα) ενώ αρχίζει να σιγοτραγουδά το Born in the USA ...σηκώνει χέρι Κινεζούλα από παραδίπλα και απαντάει....ο Justin Bieber;; και 10-15 ροκάδες της περιοχής έπεσαν στον Ηστ Ρίβερ να αυτοκτονήσουν! Α ρε καημένε Bruce....σ όλη την υφήλιο είσαι διάσημος, αλλά στην Κίνα δεν έφτασε η χάρη σου!

Ανεβήκαμε πιο ψηλά στο Χάρλεμ και εκεί να ακούσετε ιστορίες που είχε ο τύπος! Μέχρι σε ποιό μπαρ συχνάζει η Τσέλσι η κόρη του Πρώην Προέδρου του Μπιλ -Μόνικα- Κλίντον!
Περάσαμε και από εκκλησίες με τα γκόσπελ και μέχρι τέτοιο μας τραγούδησε-τον αγάπησα ήθελα να τον πάρω μαζί μου!

Να και το διάσημο Apollo Theater
View attachment 297188

Όταν δε φτάσαμε στο Spanish Harlem και μας έδειξε το κτίριο που ο Carlos Santana έγραψε το ομώνυμο κομμάτι κόντεψα να τσιρίξω από τον ενθουσιασμό μου καθώς είναι από τους αγαπημένους μου αλλά ντράπηκα και κρατήθηκα...
Μας εξήγησε και πως όλα τα κτίρια βάσει νόμου έχουν σίδερα στα παράθυρα των πολυκατοικιών του Χάρλεμ διότι είχαν γίνει πολλά ατυχήματα με παιδάκια που σκαρφάλωναν στα παράθυρα και έπεφταν στο κενό.....

Περάσαμε κι από το πανεπιστήμιο Columbia! Εκεί που φοίτησε ο Barak Obama και από άσημος μαύρος έγινε Πρόεδρος της Αμερικής! Αυτό λέει είναι το Αμερικάνικο Όνειρο!!
Εκείνη τη στιγμή το λεωφορείο ήταν σταματημένο σε κόκκινο φανάρι κι ένας νεαρός έγχρωμος φοιτητής διέσχιζε το δρόμο....Τον βλέπετε λέει ο φανταστικός ξεναγός αυτόν τον τύπο; Αυτός μπορεί αύριο να είναι Πρόεδρος της Αμερικής!! Ενα ολόκληρο λεωφορείο έστρεψε κάμερες, κινητά και ότι άλλο είχε (πόσοι συμφωνούν ότι οι Κινέζοι είναι πιο χαζοί κι από τους Αμερικάνους και το καημένο το παλικάρι κοιτούσε απορημένο (κλάψαμε από τα γέλια με την έκφρασή του)
Με βαρδιά καρδιά τερματίσαμε την ξενάγηση και εν μέσω χειροκροτημάτων και γερών τιπς (χαλάλι του) αφήσαμε το λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε κούτσα κούτσα και στράτα στρατούλα προς το ΜΕΤ. ¨Ηταν ήδη αργά το μεσημέρι και υπέθεσα ότι δεν θα είχε τον κόσμο που μαζεύει τα πρωινά.

Οι περισσότεροι έβγαιναν εκείνη την ώρα μόνο εμείς φτάσαμε αργάμισι....
View attachment 297189

Ξέχασα να αναφέρω και πως το λίγο που περπατούσαμε στο δρόμο με την πατερίτσα ήταν αδύνατο να κάνουμε 2 βήματα!!! Οι πάντες σταματούσαν να τη ρωτήσουν αν είναι καλά, τι έπαθε, Oh what a lovely girl, how awful is that, και ένα σωρό τέτοια συμπαθητικά αφήστε που όταν τελικά μπήκαμε στο μετρό σηκώθηκε το μισό βαγόνι για να καθίσουμε!!! Τέτοια ευαισθησία λέμε....ποιά απρόσωπη μεγαλούπολη και μπαρούφες;; Εγώ ένιωθα σαν το χωριό μου! Σε λίγο θα λέγαμε καλημέρα με τα μικρά μας ονόματα....
Ομοίως με το που μπήκαμε στο ΤΗΕ ΜΕΤ, έφεραν κατευθείαν αναπηρικό καροτσάκι, στρώθηκε η καλή σου κυρία και εγώ πήγα ταμείο. Τα ΑΜΕΑ μου λεν είναι δωρεάν....και κούτρα! Εγώ πλήρωσα το ότι έχετε ευχαρίστηση όπως έλεγε η ταμπέλα πίσω και έδωσα 10 δολάρια μη μας πουν και τσίπηδες....(Στην πρόσφατη κοπή της πίτας όπου γνώρισα τη γλυκύτατη @thalia tsif με ενημέρωσε ότι ήδη από το 2017 καταργήθηκε αυτή η διευκόλυνση και πλέον πληρώνουν κανονικά όλοι την τιμή πόρτας)
Κι έτσι ξεκίνησε η περιήγηση στο διάσημο μουσείο τύπου εγώ σπρώχνω καροτσάκι ενώ κάποιος ευφάνταστος είχε τοποθετήσει μοκέτα σε διαδρόμους με επικλινή διάταξη με αποτέλεσμα να κάνω μπράτσα για να τσουλήσει το καροτσάκι. Έβγαλα μπουφάν και πουλόβερ γιατί είχα σκάσει κι έμεινα με το κοντομάνικο, τα ρούχα τα είχε η Μαριάννα πάνω στα πόδια της κι έτσι δε φαινόταν ότι το πόδι είναι μπανταρισμένο-ο κόσμος έμενε με την εντύπωση ότι το παιδί ήταν ανάπηρο!! Κι είχαμε εκδηλώσεις απείρου κάλλους για το pity girl! Κυρίες προχωρημένης ηλικίας (μερικές τις είχε ξεχάσει ο χάρος) την κοίταζαν και δάκρυζαν από συμπόνοια κάνοντας και τους ανάλογους μορφασμούς! Άλλοι τη ρωτούσαν τι έπαθε, άλλοι της χάιδευαν τα μαλλιά όταν περνούσε από κοντά τους .Τι να πρωτοθυμηθώ....
Στο μεταξύ το pity girl έβγαζε όλα τα απωθημένα της στη δόλια μάνα....του στυλ έλα πήγαινέ με πιο κοντά να βγάλω φωτογραφία, όχι τόσο κοντά λίγο πιο πίσω να κεντράρω,καλά δε βλέπεις ότι είσαι πιο δεξιά από τον πίνακα; στο κέντρο πήγαινε....και έλεγα μέσα μου δώσε τόπο στην οργή γιατί αν υψώσεις καμιά φωνή εδώ μέσα με όλους αυτούς που ράγισε η καρδιά τους να τη βλέπουν στο αναπηρικό καρότσι με βλέπω εμένα στο αυτόφωρο της Νέας Υόρκης παρέα με τα ντόπια πρεζόνια και τη Μαριάννα σε foster family....(πλάκα κάνω ευτυχώς ήταν ήδη ενήλικη!).

Να και μερικά από τα εκθέματα που τράβηξε το καμάρι μου

View attachment 297190

Η φουκαριάρα η μάνα της....
View attachment 297191

Κάπου έχω και τον πίνακα που με τραβολογούσε θα τον βρω που θα πάει και θα τον ανεβάσω σε δεύτερο χρόνο...

Γενικά είδαμε όλη την πινακοθήκη λόγω της αδυναμίας της μικρής στους ζωγράφους. Ο Van Gogh έχει εκπληκτικές δημιουργίες, επίσης είδαμε όλη την εντυπωσιακή Αιγυπτιακή Πτέρυγα, την Ελληνική φυσικά και την Ρωμαική καθώς και αυτή της Ωκεανίας. Δεν το λες και λίγο....
Βγήκαμε έξω και σωριάστηκα στα σκαλιά από την κούραση...η Μαριάννα ήταν μια χαρά και ορεξάτη!
Επιστρέψαμε στην Times Square και πήγαμε κατευθείαν για φαγητό στο Hard Rock Cafe!
Μας είχαν στρώσει σ ένα από τα καλύτερα τραπέζια τους και μας περίμεναν....μας έφεραν το μενού και πέσαμε με τα μούτρα στη μελέτη ενώ μας ρώτησαν αν θέλουμε να ξεκινήσουμε με ένα απεριτίφ! Απεριτίφ; σοβαρά τώρα;;;; Φέρε και από αυτό!
Δεν ξέρω τι τους έσουρε όλους ο διευθυντής πάντως ήταν από πάνω μας μέσα στα χαμόγελα...μας έδωσαν και το wifi και ιντερνετιαστήκαμε με την άνεσή μας!

Παραγγείλαμε και αυτό

View attachment 297196

Αλλά μην τα βλέπετε έτσι θελκτικά....πραγματικά τίποτα δεν τρωγόταν. Ακόμη και το λάχανο άγευστο ήταν. Πήραμε και επιδόρπιο κι αυτό για τα σκουπίδια....άλλη μια μέρα φάγαμε εκεί και τους χαιρετήσαμε...ούτε για τσάμπα άξιζε! Απλά απολαύσαμε την πριγκιπική περιποίηση (ε ρε κάτι μηνύσεις που έπρεπε να πέσουν!!! )

Παρήγγειλα και το εσπρεσάκι μου μετά το φαγητό γιατί επέμειναν κιόλας...έναν καφέ δεν θα τον πιείτε; Ε θα τον πιούμε πως δεν τα τον πιούμε! Δε χαλάμε χατήρια...
Τους άφησα και tip (δεν έφταιγαν τα παιδιά για το δικό μας ζόρι)
Και πήραμε το δρόμο για το σπίτι να τη βάλω κι αυτή τη δόλια να ξαπλώσει που οι οδηγίες των γιατρών ήταν να είναι οριζόντια ένα 7μερο και μεις μόνο σε μαραθώνιο με ένα πόδι δε τη στείλαμε να τρέξει!
Περιέργως το πόδι πήγαινε καλά...Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι 20 χρονών και φρεσκαδούρα. Αν το είχα πάθει εγώ αντί γι αυτήν , ακόμα θα κούτσαινα.
Για να λέμε του στραβου το δίκιο η κακομοίρα έκανε πολύ υπομονή...είμαι σίγουρη πως υπήρχαν ώρες που δεν άντεχε αλλά έκανε υπομονή για να μη μου χαλάσει και μένα το πρόγραμμα. Γιατί η περιγραφή μου την αδικεί κάπως...ότι είναι λίγο κλαψιάρα είναι δηλαδή αλλά μόνο επειδή είναι ευαίσθητη κ όχι γκρινιάρα! Δεν γκρίνιαξε στιγμή από την ώρα που βγήκαμε στους δρόμους κι αυτό είναι τεράστιο προσόν όταν ταξιδεύεις! (Ούτε εγώ το έχω στο βαθμό που θα έπρεπε το ομολογώ!)

Το βράδυ μέσα στο σπίτι δεν περνούσε και εύκολα...Με τη διαφορά της ώρας στην Ελλάδα ήταν αργά τη νύχτα οπότε δεν έβρισκα κανέναν να κουβεντιάσω, θυμάμαι ότι άκουγα μουσική με τα ακουστικά και σκεφτόμουν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τις επόμενες 2 ημέρες που ο καιρός προέβλεπε βροχές και ξανά βροχές με τα τουλούμια.

Πολυ ωραία αφήγηση !! και σας θαυμάζω πραγματικά για τη θετική ματιά απέναντι στα προβλήματα !!! Λυπάμαι που δεν σε γνώρισα στην κοπή της βασιλόπιτας γιατί τον Μάιο φεύγω και γω για Νέα Υόρκη με την κόρη μου και θα χρειαστώ τις συμβουλές σου και για την ταξιδιωτική ασφάλεια που έτσι κι αλλιώς σκεφτόμουνα να κάνω, αλλά και για άλλες χρήσιμες συμβουλές που θα μπορούσες να δώσεις !