ΗΠΑ Νέα Υόρκη κ λιγο από Βοστώνη σε 8 μέρες (2022)

[traveler30]

Καλησπέρα!

Χρόνια πίσω το 2011 περίπου προβληματιζόμουν για το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό και το πόσο εύκολα ή δύσκολα θα είναι. Εφόσον φίλοι και γνωστοί δεν "ψηνόντουσαν" για ταξίδια εξωτερικό ή δεν ήθελαν να χαλάσουν λεφτά κατά την γνώμη τους, τότε έκλεισα ένα English school για ενήλικες στο Southampton της Αγγλίας (χωρίς να έχω κανένα θέμα με τα αγγλικά) και πήγα στην Αγγλία για 10 μέρες. Όπως καταλαβαίνετε το English school ήταν απλά μία αφορμή που δημιούργησα, κάτι σαν "παρέα" έτσι ώστε να μην βρεθώ εντελώς μόνος και ξεκάρφωτος σε ένα μέρος. Το καλό είναι ότι έκανα και δύο εκδρομές μαζί τους (Bath & Stonehenge) οπότε βγήκε όντως προς όφελος μου. Το ταξίδι ήταν σουπερ και χρόνια μετά το μικρόβιο των ταξιδιών άρχισε να αναπτύσεται όλο και περισσότερο...

Μετά απο αλλαγές στην ζωή μου επαγγελματικές και κυρίως μετά την δημιουργία οικογένειας το ταξίδι δεν είναι τόσο εφικτό όσο στο παρελθόν ωστόσο το κυνηγάω με την πρώτη ευκαιρία. Ταξίδια σε κοντινούς προορισμούς κάνουμε αρκετά ωστόσο ταξίδια σε πολύ μακρινούς προορισμούς μαζί με τα παιδιά είναι κάτι το οποίο θέλει και πολύ χρήμα και ενδέχεται να έχει αρκετές δυσκολίες στο να συγχρονίσεις θέλω και μπορώ διαφορετικών ατόμων. Εδώ που τα λέμε κάποιες φορές είναι δυσκολο να συγχρονιστούν δύο άτομα πόσο μάλλον όταν είναι παραπάνω μεταξύ των οποίων υπάρχουν και μικρά παιδιά.

Τι γίνεται όμως με τα ταξίδια απωθημένα? Ένα απο αυτά είναι και το συγκεκριμένο που θα προσπαθήσω να περιγράψω στην παρακάτω ιστορία (είναι η πρώτη φορά που γράφω ιστορία εδώ, δείξτε λίγο επιείκεια ), το οποίο έγινε με έναν φίλο/συνάδελφο μου.
Προορισμός?
Νέα Υόρκη...
Διάρκεια ?
8 μέρες -> από Σάββατο σε Κυριακή

Όλα προγραμματίστηκαν μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια εκ των προτέρων και με εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση που στραβώσει κάτι. Από αεροπορικά / διαμονή / θεάματα τι θα δούμε που θα πάμε, πως θα μετακινηθούμε κτπ

Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε πέρυσι (2022) το χειμώνα και η πτήση μας ήταν πρωινή απευθείας με United: Αθήνα -> Νέα Υόρκη
Ωστόσο το προηγούμενο βράδυ καθώς έβλεπα τηλεόραση βάζει έκτακτο και δείχνει αυτό:

Μόλις το είδα έριχνα καντήλια από μέσα μου "ρε π#0$#$ τι γκατεμιά είναι αυτή, τι φάση τώρα κτπ" ... με τα πολλά περιμέναμε να δούμε τι θα γίνει. Τελικά η πτήση μας μεταφέρθηκε μόλις 3 ώρες αργότερα από το κανονικό οπότε δεν είχαμε ευτυχώς άλλα απρόοπτα... Σάββατο πρωί, φιλάω γυναίκα και παιδιά (χωρίς προφανώς να αναφέρω κάτι για το έκτακτο δελτίο που είδα την προηγούμενη μέρα γιατί θα φοβόντουσαν ακόμα περισσότερο μετά) και ξεκινάω προς Αεροδρόμιο για να συναντηθώ με τον Ν.

NYC here we come ...

Μέρα 1: Σάββατο

Η πτήση ήταν απευθείας και επομένως είχε το καλό ότι όταν έφτανε είχε ήδη σουρουπώσει εκεί οπότε μετά απο 5-6 ώρες θα είμασταν για ύπνο και δεν θα καταλαβαίναμε τόσο το jet lag. Κατά την διάρκεια της πτήσης και κυρίως λίγες ώρες πριν φτάσουμε εάν σήκωνες το κεφάλι σου και κοιτούσες τις γύρω οθόνες θα διαπίστωνες ότι οι περισσότεροι είχαν βάλει και έβλεπαν την σειρά φιλαράκια.

Ο N. και αυτός πρώτη φορά Αμερική, έχει την μεγαλύτερη του αδερφή να μένει μόνιμα στο Manhattan με την οικογένεια της και θα ήταν ευκαιρία να την επισκεφτεί και εκείνος εφόσον συναντιόντουσαν μόνο όταν κατέβαινε εκείνη Ελλάδα. Είχαμε κανονίσει αφού τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο να βγαίναμε για μία μπύρα επομένως μετά την άφιξη μας και αφού περάσαμε όλα τα checks και τις ερωτήσεις των αμερικανων αστυνομικων του τύπου "γιατί ήρθατε", "τι θα κάνετε", "που δουλεύετε", "ποσο θα μείνετε", "ποτε θα φύγετε" κτπ κτπ πήραμε ταξί για κέντρο. Ο ταξιτζής λίγο yolo, καβάλησε κανα δυο πεζοδρόμια αλλά θεωρήσαμε ότι ήταν τυχαίο. Στην συνέχεια ενώ είχε μηχάνημα για κάρτα δεν δεχονταν την κάρτα μας (revolut) και του δώσαμε μετρητα. Παρεπιμπτόντως δεν υπήρχε άλλο περιστατικό που να μην δέχονταν το μηχανημα την revolut μόνο στον ταξιτζή. Anyway..
Είχαμε κλείσει κεντρικό ξενοδοχείο και μάλιστα έβλεπε και Empire State Building. Αφού τακτοποιηθήκαμε, συναντηθήκαμε με την οικογένεια της αδερφής του Ν. και πήγαμε για ποτό στο roof garden κοντινού ξενοδοχείο με θέα το Empira State Building. Το ξενοδοχείο το έλεγαν "The Kitano Hotel" και είχε σούπερ θέα.

Η αδερφή του Ν. θα ήταν διαθέσιμη και την επόμενη μέρα (Κυριακή) για μία βόλτα στο Brooklyn καθώς όλες τις υπόλοιπες μέρες θα δούλευε. Ουτως η αλλιως είχαμε άπειρα πράγματα στην λίστα τα οποία έπρεπε να δούμε επομένως μπορώ να πω ότι μας βόλεψε το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Μετά από ένα διωράκι επιστρέψαμε ξενοδοχείο το οποίο είναι κοντά με τα πόδια και ξεραθήκαμε στον ύπνο (ήταν σίγουρα 8-9 το πρωί ώρα Ελλάδος και ήταν σαν να είχα βγει για ξενύχτι -- και πάει πολύς καιρός από τότε που είχα βγει για ξενύχτι και γύρισα πρωι για ύπνο) ...




(συνεχίζεται)

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[traveler30]

Μέρα 2: Κυριακή

Ξυπνώντας νορμαλ ώρα (ευτυχώς), κατά τις 9 το πρωί ξεκινήσαμε να πάμε να πάρουμε να φάμε κάτι για το δρόμο και να πάμε μία βόλτα Times Square πριν βρεθούμε με την αδερφή του Ν.
Εν τω μεταξύ η θέα από το ξενοδοχείο

και περπατώντας προς την διάσημη πλατεία

Στην συνέχεια αφού βρεθήκαμε με τους υπόλοιπους πήραμε κάποια γραμμή του μετρό και πήγαμε στο Brooklyn. Περπατήσαμε σε κάποιες γειτονιές, περάσαμε απο την δημόσια βιβλιοθήκη και πήγαμε και στο βοτανικό κήπο.
Στο Brooklyn καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι κάπου εντελώς διαφορετικά αφού δεν έχει την ατμόσφαιρα με τους ουρανοξύστες που έχει το manhattan και είναι μία εντελώς διαφορετική περιοχή.
Κάτι το οποίο δεν έχω αναφέρει είναι ότι πραγματικά και το προηγούμενο βράδυ το λίγο που περπατήσαμε αλλά και την συγκεκριμένη μέρα από το πρωι κατα την διάρκεια του περπατήματος αισθανόσουν ότι έχεις ξαναέρθει. Ότι παρόλο που περπατάς για πρώτη φορά στους δρόμους του Manhattan νιώθεις κάτι οικείο. Το είχα ακούσει και διαβάσει από προηγούμενους ταξιδιώτες και μέσα από αυτό εδώ το forum αλλά δεν το πίστευα. Προφανώς είμαστε τόσο πολύ επηρεασμένοι από την ταινίες και τα σκηνικά μέσα από το κινηματογράφο που όλα φαίνονται γνώριμα.

Αφού τελειώσαμε κατά τις 2 από την περιήγηση στον βοτανικό κήπο (με τον οποίο δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστικα -- έχω πάει στο παρελθόν στην Σιγκαπούρη που ήταν το κάτι άλλο) πήγαμε να φάμε κινέζικο. Στην συνέχεια τρένο για πίσω και βόλτα στο Central Park. Πριν μπούμε μέσα όμως στην μία του γωνία βρίσκεται το άγαλμα του κολόμβου (59st columbus circle)

Μέσα πολύ όμορφα, κάποιοι έκαναν την χαλαρή βόλτα τους όπως εμείς άλλοι έτρεχαν άλλοι ποδήλατο και τα λοιπά. Έμοιαζε τόσο περίεργο που υπήρχε αυτή η απέραντη έκταση με πράσινο ακριβώς δίπλα σε πανύψηλους ουρανοξύστες.

Στην συνέχεια αφού περπατήσαμε αρκετή ώρα βγήκαμε απο μία πλαινή έξοδο και κατηφορίσαμε την 5th avenue. Ήταν 4μιση - 5 το απόγευμα και είχε μόλις αρχίσει να σουρουπώνει .. Τα φώτα και η ατμόσφαιρα το κάτι άλλο

the plaza hotel, εντυπωσιακότατο και παντάκριβο φαντάζομαι ... ^^

Όπως κατηφορίζεις την 5th avenue στο υψος του plaza hotel (περίπου στην κάτω δεξια γωνία δηλαδή όπως βλέπεις τον χάρτη του central park) υπάρχει και το πιο κεντρικό κατάστημα της apple. Αξίζει να μπεις και να ρίξεις μια ματιά ιδιαίτερα εάν είσαι φίλος της Apple. Εμεις πήγαμε μια βόλτα. Στην συνέχεια εχει τον Trump Tower! με τον κύριο εδώ στην φωτογραφία να κάνει τέλειες μιμήσεις του Trump.

Κάναμε άλλη μία βόλτα κοντα στην times square και αφού η ώρα είχε πάει περίπου 6 φύγαμε γρήγορα για το ξενοδοχείο για να αλλάξουμε. Στην συνέχεια θα πέρναμε μετρο για να κατηφορήσουμε στο east village και να πάμε να δούμε stand up comedy στο New York Comedy Club. To stand up comedy είναι από τα αγαπημένα μου και πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι σε ένα μέρος όπως το Manhattan που είναι πραγματικό "σχολείο" για τους κωμικούς. Στο συγεκεκριμένο club είχαν ξεκινησει πολλοί διάσημοι κωμικοί μεταξύ τον οποίων και ο Chris Rock. Παραλίγο να μας βαλουν να κάτσουμε πρώτη σειρά και ευτυχώς που δεν εγινε γιατι τα παλικάρια μπροστά έτρωγαν τρελό δούλεμα όλη την ώρα. .

Στον γυρισμό πήγαμε μία βόλτα από bryant park

και κάπως έτσι έκλεισε η Κυριακή

(συνεχίζεται .... )

 

[traveler30]

Μέρα 3: Δευτέρα

Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς (7-7μιση) γιατί το πρόγραμμα είχε πολλά και έπρεπε να ξεκινήσουμε πηγαίνοντας στο άγαλμα της ελευθερίας. Πριν όμως πάρουμε το μετρό και κατέβουμε πήγαμε να πάρουμε κάτι να φάμε στα γρήγορα. Όπως και την προηγούμενη μέρα πήγαμε σε ενα απο αυτά τα ωραία μαγαζάκια που είναι τύπου φούρνοι/καφέ στο χέρι τα οποία έχουν από μπακέτες / πίτες και όλα τα σχετικά. Εννοείται ότι εδώ οι ποσότητες είναι μεγάλες και ζητώντας ένα καφέ σε κανονικό μέγεθος θα πέρνετε κάτι σίγουρα μεγαλύτερο του "κανονικού" δικού μας όπως έχουμε συνηθίσει. Αυτό ήταν σε όλα τους τα προιόντα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το πιο πολύ είναι και καλύτερο -- εξαρτάται την ποιότητα θα έλεγα εγώ.

Ωστόσο το συγκεκριμένο πρωινό μας είχε μία κακή έκπληξη. Καθώς είμασταν μέσα στο μαγαζί και περιμέναμε στην ουρά να παραγγείλουμε, ένας τυπάς άστεγος με σκισμένα άπλυτα παντελόνια/μπλούζες κτπ που προφανώς ήταν άστεγος είχε μπει μεσα και ζητούσε από τους πελάτες να του δώσουν ψιλά. Εκεί κάτι του είπε ο ένας ταμίας ο οποίος ήταν έγχωμος και ο άστεγος φάνηκε να θύμωσε .. Βγήκε έξω και έτσι όπως είχαν δυο-τρεις καρέκλες έξω από το μαγαζί τις πήρε και τις πετούσε πάνω στην τζαμαρία του καταστήματος. Ευτυχώς οι τζαμαρίες δεν ξέρω τι φάση αλλά δεν πάθαιναν ούτε γρατσουνιά μόνο ακουγόταν ο θορυβος που επεφταν οι καρέκλες πάνω τους λές και έπεφταν πάνω σε τοίχο. Στην συνέχεια αφού το έκανε αυτό μπήκε μέσα πολύ γρήγορα και άρχιζε να φωνάζει στον (έγχρωμο) ταμία "this is my city, this is my city not yours" ότι και καλά αυτή είναι η πόλη του και δεν θα του πει αυτός που να παει γιατί δεν ανήκει καν εκεί ... και το αποκορύφωμα βάζει το χέρι του στο μπουφάν και βγάζει ένα σουγιά λέγοντας στον ταμία να βγει έξω για να τα πούνε.
Προφανώς το όλο σκηνικό έγινε πολύ πολύ γρήγορα και απλά δεν αντιδράσαμε καθόλου το μόνο που θυμάμαι ότι έκανα κάποια βήματα προς τα πίσω στην ουρά για να μην είμαστε πολύ κοντά στο ταμείο. Λίγο που θυμάμαι τους γύρω μου κανένας δεν φαινόταν ανήσυχος ενώ υπήρχαν άτομα στα τραπέζια που απλά κοιτούσαν σαν να ήταν κάτι συνηθισμένο. Δηλαδή ναι μεν έγινε το συγκεκριμένο περιστατικό το οποίο φαίνεται κάπως αλλά δεν υπήρχε πανικός. Με τα πολλά το περιστατικό έμεινε ως έχει χωρίς περαιτέρω συνέχεια ευτυχώς αφού κάποια στιγμή ο άστεγος τυπάς βγήκε έξω και έφυγε όταν κατάλαβε ότι ερχόταν αστυνομία. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα αφού έφυγε φύγαμε και εμείς με μια ανακούφιση πηγαίνοντας προς τη στάση του μετρό.

Μια παρένθεση εδώ ότι τέτοια περιστατικά δεν είναι κάτι το οποίο γίνεται τόσο συχνά όπως φάνηκε και από τις (μη) αντιδράσεις των υπολοίπων απλά έτυχε επειδή ο ταμίας είπε με ύφος στον άστεγο να βγει έξω και ο άστεγος παρεξηγήθηκε. Όταν το αναφέραμε στην αδερφή του Ν. που την είδαμε την τελευταία μέρα πριν φύγουμε είπε ότι δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο σε εκείνη όσα χρόνια είναι στο Manhattan και είναι ήδη καμιά 15αριά. Ωστόσο απότι φάνηκε και απότι διαβάζουμε ή και βλέπουμε στην τηλεόραση οι φυλετικές διακρίσεις και ο ρατσισμός ενώ είναι κάτι το οποίο προσπαθούν πολύ οι Αμερικάνοι να το αντιμετωπίσουν με διάφορους τρόπους, η Αμερική είναι "ένα καζάνι που βράζει" και με το παραμικρό μπορεί να ξεσπάσει μία μικρή / μεγάλη διαμάχη / καβγάς / βίαιο επεισόδιο και να εμπλακούν αρκετοί.
Τέλος πάντων με αυτό το περιστατικό και κλείνοντας την παρένθεση κατεβήκαμε στην στάση του μετρό εάν θυμάμαι καλά Whitehall Street - Shouth Ferry όπου βρίσκεται κοντά το κάστρο κλίντον και η αποβάθρα απο την οποία πέρνουμε το ferry για το άγαλμα της ελευθερίας. Είμασταν στην αποβάθρα περίπου 9 παρα τέταρτο. Όπως είχα διαβάσει και από εδώ μέσα από κάποια άλλη ιστορία δεν άξιζε τόσο να κατέβουμε στην στάση με το αγαλμα της ελευθερίας αφού είμασταν ήδη αρκετά κοντά και κατεβαίνοντας ίσα ίσα δεν είχαμε να κερδίσουμε κάτι οπότε συνεχίσαμε κερδίζοντας χρόνο και πηγαίνοντας στο Ellis Island και το Immigration Museum.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η διαδικασία με την οποία οι υποψήφιοι να μπουν στην Αμερική περνούσαν απο διάφορα βήματα μεταξύ των οποίων και ιατρικές εξετάσεις και τους "μάρκαραν" στο παλτό τους με το εκάστοτε αποτέλεσμα με το εάν περνούσαν ή όχι. Εξεταζόντουσαν για γνωστές ασθένειες και παθήσεις της εποχής

αφού είδαμε αρκετά πήραμε το ferry πάλι για να πάμε προς τα πίσω.

Σειρά είχαν μία πλατεία που έχουν εκεί κοντά με λουλούδια (bowling green) και ένα άγαλμα ταύρου (charging bull) όπου πηγαίνει ο κάθε ευκολόπιστος να του πιάσει τα κάκαλα για καλή τύχη .. ασχολίαστο ...

Στην συνέχεια κάναμε μία πάρα πολύ ωραία βόλτα στα δυτικά παράλια του manhattan μέσα από το battery park και κατευθυνόμενοι λίγο πιο πάνω με σκοπό να πάμε στο σημείο που ήταν οι δίδυμοι πύργοι.

Δεν είχαμε σκοπό να μπούμε στο μουσείο γιατι είχαμε πολλά για τα οποία έπρεπε να συνεχίσουμε οπότε μπήκαμε πολύ γρήγορα σε ένα σταθμό τρένου (World Trade Center, terminal station on the PATH system) που έχουν φτιάξει εκεί διπλα, μοιάζει με εμπορικό κέντρο και έχει μια πολύ περίεργη αρχιτεκτονική

Συνεχίσαμε το περπάτημα κατεβαίνοντας αυτή την φορά και πήγαμε Trinity Church η οποία είναι μία εντυπωσιακή επισκοπική εκκλησία (γοτθικής αρχιτεκτονικής). Μετά περάσαμε από wall street και το χρηματιστήριο

Η ώρα περίπου 2 και κατά τις 4 είχαμε κλείσει να πάμε σε ένα πολύ ωραίο observatory για να δούμε θέα από ψηλά. Γενικά έχω κόλλημα με τις διάφορες θέες οπότε και κάθε μέρα είχα βάλει ένα διαφορετικό observatory να δούμε. Την συγκεκριμένη μέρα θα πηγαίναμε στο Summit One Vanderbilt όπου είναι ένας ουρανοξύστης 93 ορόφων στο midtown ο οποίος συνδυάζει θέα/θέαμα και τέχνες. Χρησιμοποιεί καθρέπτες και η θεα σε συνδυασμό με την αντανάκλαση έχει ένα ωραίο αποτέλεσμα.

Λοιπόν που είχαμε μείνει, μετά την wall street πήραμε το μετρό και πήγαμε midtown όπου κάναμε μια βόλτα στον πιο κεντρικό σταθμό τρένου Grand Central Terminal και πήγαμε να φάμε κάπου εκεί κοντά.

Όταν ήρθε η ώρα πήγαμε στο One Vanderbilt όπου πραγματικά ήταν εντυπωσιακότατο, ειδικά όταν άρχισε να δύει ο ήλιος. Είχε διάφορα θεάματα/ορόφους και μπορούσες να κάτσεις όσο χρόνο ήθελες. Παρόλο που είχε πάρα πολύ κόσμο δεν υπήρχε περίπτωση να μην βρείς χρόνο ή χώρο για να βγάλεις την φωτογραφία που θέλεις ή να δεις την θέα που όντως είναι καρτποσταλική. Το εισιτήριο που είχα κλείσει περιλάμβανε και το εξωτερικό διάφανο ασανσερ το οποίο σε ανεβάζει κάποιους έξτρα ορόφους πιο πάνω που πραγματικά κόβουν την ανάσα. Η συνέχεια στις φωτογραφίες (να το επισκεφτείτε όσοι πάτε!! )

Εντυπωσιασμένοι πήγαμε να αλλάξουμε στο ξενοδοχείο που ήταν κοντα (ευτυχώς) και στην συνέχεια πήραμε μετρό για bleecker street. Εκεί πήγαμε σε μία πολύ ωραία πιτσαρία που μας είχαν προτείνει την John's of Bleecker Street η οποία ήταν αρκετά καλή μπορώ να πω. Τέσσερα λεπτά με τα πόδια απο το σημείο που είμασταν ήταν και το κτίριο που φαίνονταν στην σειρά τα φιλαράκια οπότε κάναμε μία βραδινή βόλτα στο west village και γυρίσαμε πίσω με πόδια στο ξενοδοχείο. Ώρα 11-11μιση περίπου αλλά ξεραθήκαμε για ακόμα μια φορά

(συνεχίζεται ... )

 

[traveler30]

Μέρα 4: Τρίτη

Τρίτη πρωί ξεκινήσαμε την μέρα μας πηγαίνοντας να φάμε bagel για πρωινό. Για κάποιο λόγο που εμείς εδώ δεν τα έχουμε και τόσο γνωστά εκεί έχει παντου μαγαζάκια σαν φαστφουντάδικα/φούρνους τα οποία είναι καθαρά bagel-αδικα στα οποία μπορείς να βάλεις ότι θέλεις μέσα.

Αφού φάγαμε τα bagel μας ξεκινήσαμε ποδαράτο για το Jacob Convention Center (Javits Center) το οποία βρίσκεται δυτικά και είναι κάτι σαν εκθεσιακό κέντρο. Την συγκεκριμένη μέρα είχε tech event στο οποίο συμμετείχαν αρκετές startup εταιρείες απο πολλούς κλάδους και ήταν ένα ευρέως γνωστό event στην Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστικα, ένα 5-10% ήταν κάπως ενδιαφέρον τα υπόλοιπα όχι και τόσο.

Εκεί κάτσαμε κανα δίωρο και συνεχίσαμε προς τα κάτω περπάτημα ένα δεκαλεπτάκι για να πάμε στο The Edge. Το συγκεκριμένο ήταν ένα ακόμα observatory το οποίο είναι ανοιχτή ταράτσα, γυρω γυρω τζάμια και αδιάκοπη θέα 360. Σε κάποιο σημείο είχε μάλιστα τζάμι και στο πάτωμα και ήταν σαν να περπατούσες στο κενό.

Κάτσαμε και εκεί καμιά ώρα, μιάμιση και φύγαμε για highline. Περίπατος σε μία παλιά σιδηροδρομική γραμμή στα δυτικά του manhattan

Συνεχίζοντας το περπάτημα προς τα κάτω περάσαμε έξω από τα γραφεία της Google στην 9th avenue. Δεν μπορείς να μπεις μέσα εάν δεν έχει κάποιο γνωστό εργαζόμενο οπότε βγάλαμε την αναμνηστική μας φωτογραφία και στην συνέχεια μπήκαμε σε ένα Dunkin Donuts shop και πήραμε ένα εσπρεσάκι και ένα Dunkin donuts στο χέρι (άλλη μία αλυσίδα που θα δείτε παντού Dunkin donuts). Επόμενη σταση lower manhattan στις συνοικίες της little italy και china town.

Στην chinatown έχει ένα σωρο μπιχλιμπίδια να πάρεις για σουβενιρ από nyc και φθηνά. Πήραμε κάμποσα από ένα μαγαζί ωστόσο πήραμε άλλα τόσα την τελευταία μέρα από downtown από μαγαζιά που είναι nyc gift shops και έχουν παρόμοιες τιμές (και καλύτερη ποιότητα θα έλεγα). Οπότε μην τρελαθείτε να τα πάρετε όλα όταν δείτε στην chinatown ότι έχουν διάφορα

Το περπάτημα συνεχίζεται, το κοντέρ γράφει χιλιόμετρα και οδεύουμε προς τη γέφυρα του Brooklyn. Λιγο πριν ανέβουμε έχει και ένα κεντρικό κτίριο της αστυνομίας.

Στο brooklyn μόλις φτάνεις ένα από τα πολύ γνωστά σημεία που είναι προς φωτογράφιση είναι η περιοχή Dumbo. Εκεί είδαμε και ένα ζευγάρι κινέζων που πόζαρε σε φωτογράφο -- έβγαζαν γαμήλιες φωτογραφίες. Περί ορέξεως ...

Η ώρα είχε πάει 4μιση - 5 και είχε αρχίσει να σουρουπώνει οπότε θέλαμε να βρούμε και κάτι να φάμε. Δεν έκανα την παραμικρή προσπάθεια να κατηγοροποιήσω το φαγητό που θα τρώγαμε εάν θα λεγόταν μεσημεριανό ή βραδινό καθώς δεν με ένοιαζε τόσο. Βρήκαμε κάτι από trip advisor και πήγαμε σε μία ωραιότατη πιτσαρία, ήπιαμε και τα κρασιά μας και ήταν σούπερ. Μετά ήθελα καφεδάκι οπότε οπως περπατούσαμε πήρα έναν εσπρεσσο από ένα μαγαζί (σαν ζαχαροπλαστείο ήταν) αλλά ο καφές ήταν αποτυχία καθώτι νερουλός τελείως. Οι Αμερικάνοι δεν είναι γνώστες του espresso με την ένοια που υπάρχει στην Ιταλία και γενικότερα και όταν τους λες εσπρεσσο οι περισσότεροι βάζουν νερό μεσα ή σου δίνουν ένα φιλτραρισμένο δικό τους για εσπρεσσο όπου και είναι στην ουσία ο δικό τους ο αμερικάνο. Στην συνέχεια περπατήσαμε μέχρι μία προβλήτα όπου στην ουσία έρχεται ferry και μπορεί να σε πάει απέναντι αλλά εμείς δεν το πήραμε και προτιμήσαμε να πάμε με το μετρό. Η θέα ωστόσο ξανά καρποσταλική

Η ώρα περίπου 7 παρά τέταρτο και στο μετρό ένας τύπος έπαιζε σαξόφωνο λες και είχες πάει σε συναυλία που παίζει επαγγελματίας. Ισως και να ήταν γνωστός και να είμαστε εμείς οι άσχετοι

Φτάσαμε ξενοδοχείο και απλά δεν νιώθαμε τα πόδια μας. Πραγματικά είμασταν όρθιοι απο νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ που φτάσαμε στο ξενοδοχείο με εξαίρεση το μαγαζί που κάτσαμε και φάγαμε. Ήταν η μέρα με το περισσότερο περπάτημα και πρέπει να κάναμε πολλά χιλιόμετρα.

(συνεχίζεται ... )

 

[traveler30]

Μέρα 5: Τετάρτη

Την πέμπτη μέρα χτύπησε η ελληνική νοσταλγία οπότε επειδή είχαμε μπανίσει από προηγούμενη μέρα ότι υπήρχε μαγαζάκι ελληνικό σαν φούρνος πάνω στην κεντρικότατη 7th avenue παρακαλώ! πήγαμε εκεί να φάμε καμια σπανακόπιτα να πιούμε κανα εσπρέσο της προκοπής.

αυτό εδώ είναι:

Στην συνέχεια πήραμε λεωφορείο για να ανέβουμε στο central park και να πάμε στο The Metropolitan Museum of Art. Ωστόσο μία λεπτομέρεια που παραλείψαμε (ήταν και λίγο περίεργη η αλήθεια είναι) ήταν ότι τις Τετάρτες το συγκεκριμένο μουσείο είναι κλειστό. Οπότε αλλαγή σχεδίων -- πλανάραμε το MET για Παρασκευή και είπαμε να πάμε Astoria. Είδαμε λίγο τους χάρτες στο κινητό πήραμε τρενάκι και βουρ προς Αστόρια.

Κατεβήκαμε από τρένο και ξεκινήσαμε το περπάτημα μπροστά μας η πλατεία της Αθήνας με το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς -- δωρεά επι Αβραμόπουλου.

το σχολείο του Αγίου Δημητρίου

και εδώ κάποια σχολή ταε κβο ντο που δεν εχει αφήσει φωτογραφία για μέσα .. τις έχει βάλει όλες στην τζαμαρία .. Λουπάκης η σχολή

Αφίσες έξω απο σουπερ μαρκετ με "πασίγνωστους" Ελληνες τραγουδιστές ... τι να σου πουνε τα καλυτερα παιδια στην Αστορια ...

Στην συνέχεια πήγαμε παράλια σε ένα πάρκο Angela's Garden όπου έβλεπες απέναντι το manhattan.

Astoria ήθελα να πάω να την δω αλλά μην νομίζετε ότι είναι κάτι φοβερό. Όσοι δεν προλάβετε δεν θα χάσετε και κάτι. Επίσης εκει ότι θυμίζει Ελληνικό έχει "ξεμείνει" κάπως πίσω και είναι λογικό. Παλιά τραγουδια (όταν λέμε παλιά εννοούμε πχ 1995), βιτρίνες κιτς κτπ.

H ώρα περίπου 3, πήραμε τρένο και επιστροφή πίσω downtown. Εκείνη την μέρα σειρά είχε το Rockfeller από observatories.

Και αφού είχε χορτάσει το μάτι μας ουρανοξύστες είπαμε να πάμε να φάμε κάτι. Τι δεν είχαμε δοκιμάσει ακόμα? burger .. Γενικά δεν είμαι λάτρης του burger αλλα έπρεπε να δοκιμάσω οπότε πήγαμε σε ένα το οποίο είναι υποτίθεται must νομίζω λέγεται Dallas BBQ κοντά στην times square. Μέτριο γευστικά για τα γούστα μου αλλά οκ μπορεί κάποιος να πει wow. Οπως είπα δεν είμαι καν λάτρης των burger.
Λιγο περπατηματάκι ακόμα να χονέψουμε ...

και πίσω στο ξενοδοχείο για να αλλάξουμε. Σήμερα θα πηγαίναμε σε ένα άλλο stand up comedy club το οποίο είναι εξίσου καλό με το προηγούμενο (για μένα καλύτερο). Το Comedy Cellar βρίσκεται MacDougal Street και πήραμε το μετρο για να πάμε. Είχε αρκετή ουρά και περιμέναμε περίπου 1 ώρα αναμονή. Μόλις ήταν να μπούμε μας έδωσαν και ειδικές θήκες μέσα στις οποίες έβαζες το κινητό (αφού το είχες βάλει σε αθόρυβο) και στην έκλειναν. Την θήκη την είχες μαζί σου οπότε δεν είχες πρόβλημα αμφιβολίας ότι θα σου πάρουν το κινητο αλλα εάν ήθελες να μιλήσεις έπρεπε να βγεις εξω για να στην ανοίξουν. Το συγκεκριμένο αποτι έμαθα μετά είναι συνηθισμένη τακτική γενικότερα στο εξωτερικό και σε μεγάλα events για δύο κυρίως λόγους: 1) να μην μπορείς να βιντεοσκοπήσεις/φωτογραφήσεις/ηχογραφήσεις και 2) για να εχουν την προσοχή σου. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε αρκετα distracted με το κινητο και την ώρα που κάνει παρασταση κάποιος όταν ένα έστω και 10% μπορει να τσεκάρει το κινητο του εκείνη την ώρα είναι μλκια ... Οπότε και εγώ υπερ είμαι.

Σαν κάφρος Ελληνας όμως λίγο πριν ξεκινησουν άνοιξα με τρόπο τη θήκη και τράβηξα μία φωτο έτσι για αναμνηστικό. Οταν έδειχνα αργότερα την φωτογραφία μου έλεγαν ρε συ ποιος είναι αυτός μπροστά ο Τσουκαλάς ?

Το συγκεκριμένο event ειχε διάφορους οπως Ian Fidance, Dan Naturman, Jessica Kirson και άλλους. Ήταν πραγματικά απολαυστικό. By the way η αμερικανική προφορά το κάνει ακόμα πιο εύκολο στο να καταλάβεις τα αστεία που λένε αφού είναι πιο εύκολη σε αντίθεση με την βρετανική.

Ανεβήκαμε ποδαράτο, και πίσω ξενοδοχείο γιατί η επομενη θα επρεπε να ξυπνησουμε χαράματα να πάρουμε τρένο για Βοστώνη..


(συνεχίζεται .... )

 

[traveler30]

Μέρα 6: Πέμπτη

Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και πήγαμε προς το σταθμό τρένων Penn Station. Ούτε πρωινό ούτε καφέ ούτε τίποτα για να προλάβουμε. Θα αγοράζαμε κάτι μέσα από το τρένο εάν ήταν. Ο συγκεκριμένος σταθμός βρίσκεται ακριβώς κάτω από το Madison Square Garden. Το Madison Square Garden φιλοξενεί διάφορα θεάματα από τους γνωστές σε όλους αγώνες NBA, αγώνες hockey, συναυλίες και ότι άλλο μεγάλο event μπορείτε να φανταστείτε. Οι υποδομές που έχει του επιτρέπουν να αλλάζει γρήγορα το δάπεδο του και να προσαρμόζεται ανάλογα με το εκάστοτε event. Ορίστε και η διαφήμιση του Kevin Hart απέξω από το θέατρο

Βλέποντας την διαδρομή για Βοστώνη προσπαθούσα να βρω κοινά με αντίστοιχες ελληνικές περιοχές. Τις περισσότερες φορές νόμιζες ότι βρισκόσουν σε κάποιο παράλιο δικό μας αλλά μετά απο λίγο έβλεπες μία αμερικανική σημαία ή μία προβλήτα (που θα ξένιζε για Ελλάδα), ένα διαφορετικό κτίριο (για τα δικά μας δεδομένα) και συνειδητοποιούσες ότι πάταγες σε αμερικανικό έδαφος.

Μέσα στο τρένο κάτι πήραμε να φάμε αλλά όπως καταλαβαίνετε ήταν και ακριβό και καθόλου καλό. Και σχετικά με τον καφέ, ούτε λόγος για απλό εσπρέσσο, είχαν μόνο κάτι νερουλούς αμερικάνο.

Η διαδρομή ήταν περίπου 4μιση ώρες και μόλις φτάσαμε μας περίμενε ένας γνωστός μου που έμενε μόνιμα Βοστώνη. Για την ακρίβεια ήταν απο κει, είχε μεγαλώσει εκεί. Όλα του τα καλοκαίρια όμως θέλει να τα περνάει στην Ελλάδα καθότι εχει Ελληνικές ρίζες (δευτερης γενιάς όπου μπαμπάς και μαμα Έλληνες που πήγαν στην Αμερική χρόνια πίσω και αποφάσισαν να κάνουν οικογένεια εκεί στη Βοστώνη). Οπότε συναντηθήκαμε με τον Κ. ο οποίος ήρθε αμαξάτος και πήγαμε πρώτη στάση στο camp του Harvard. To Harvard, είναι ένα απο τα πιο γνωστά πανεπιστήμια της Αμερικής και γενικότερα του κόσμου και βρίσκεται στην περιοχή Cambridge της Βοστώνης. Αφού πήγαμε και ο Κ. βρήκε να παρκάρει πήγαμε μέσα και περιηγηθήκαμε μόνοι μας στους εξωτερικούς χώρους του πανεπιστημίου.

.

Η περιοχή του Cambridge της Βοστώνης δεν θυμίζει σε τίποτα Αμερική όπως το Manhattan/Brooklyn ή Astoria που είχαμε δει. Όλα τα σπίτια/κτίρια είναι πιο χαμηλά στην συγκεκριμένη περιοχή, και οι δρόμοι θυμίζουν περισσότερο Αγγλία.

Κάναμε την βόλτα μας και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο. Εκεί μας περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη γιατι ο Κ. βρήκε μία κλήση πάνω στο αυτοκινητο του και ήταν αρκετά τσουχτερή. Στην αρχή δεν καταλάβε τι έγινε αλλά τον ακούσαμε να ρίχνει "καντήλια" mixed στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα μαζί.. είχε λίγο γέλιο μπορώ να πω το όλο σκηνικό αλλά υποσχεθήκαμε να επανορθώσουμε δίνοντας του τα χρήματα και εφόσον δεν δεχόταν να τον κερνούσαμε lunch.

O K. ήταν τόσο πορωμένος με Ελλάδα που εκτός του ότι περνούσε τα καλοκαίρια του στην χώρα μας προσπαθούσε να ακολουθήσει και παρόμοιες νοοτροπίες να ακούσει παρόμοια μουσική και τα λοιπά. Πχ επειδή στο Αμερικανικό ραδιόφωνο ακούν περισσότερο RNB αυτός είχες φτιάξει ολόκληρες λίστες με καλοκαιρινά μπιτάκια που είναι hit στην χώρα μας, αλλά και κανονικές ηχογραφήσεις από ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Οπότε στο αυτοκινητο εκεί που έπαιζε μουσική άκουγες
"ράδιο city θεσσαλονικη τα καλύτερα hits " (δεν θυμάμαι τώρα ποιον σταθμό είχε ηχογραφήσει -- παράδειγμα είναι ο συγκεκριμένος για να σας βάλω στο πνεύμα τι έκανε ο τυπάς)

Επόμενη στάση, MIΤ ! Ένα ακόμα διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής και όλου του κόσμου γενικότερα.

Αφου κάναμε την βόλτα μας και είδαμε και κάποιους υποψήφιους αυριανους μεγάλους επιστήμονες οι οποίοι τώρα φοιτούν εκεί γυρίσαμε στο κέντρο της Βοστώνης και κάναμε την βόλτα μας στο μεγαλύτερο πάρκο που έχουν το Boston Public Garden.

Στην συνέχεια πήγαμε για φαγητό σε ένα ωραίο μαγαζάκι με διάφορες μπριζόλες/burger κτπ δεν θυμάμαι τώρα όνομα και μετά συνεχίσαμε περπάτημα

Περπάτημα, περπάτημα περπάτημα και ήρθε η στιγμή που έπρεπε να γυρίσουμε στο σταθμό για να πάρουμε το τρένο της επιστροφής όπου έφευγε περίπου στις 7 από Βοστώνη και έφτανε 11μιση Manhattan. Η επόμενη μέρα θα ήταν η τελευταία ολόκληρη μέρα πριν την επιστροφή που θα έπρεπε να δούμε ότι είχαμε αφήσει για το τέλος (όχι πολλά) επομένως γυρίσαμε κατευθείαν ξενοδοχείο για ξεκούραση.

(συνεχίζεται ...)

 

[traveler30]

Μέρα 7: Παρασκευή

Ξεκινώντας για την τελευταία ολόκληρη μέρα πριν την επιστροφή στα πάτρια εδάφη, πήραμε πρωινό σε κάποιο από τα μαγαζάκια κοντά στο ξενοδοχείο που είχαμε πάρει και τις προηγούμενες μέρες και πήγαμε κατευθείαν στο Empire State Building. Αρχικά η συγκεκριμένη κράτηση είχε γίνει για την Τετάρτη αλλά επειδή όταν πήγαμε το πρωι της Τετάρτης μας είπαν ότι δεν θα το απολαύσουμε και θα εχει ομίχλη (επομένως δεν θα φαίνεται και τίποτα) πήραμε τηλέφωνο και το αλλάξαμε για Παρασκευή.

Λίγες πληροφορίες ..
To Empire State Building ειναι σημείο ορόσημο, χτίστηκε το 1931 και ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο μέχρι το 1971 όπου χτίστηκε ο πρώτος εκ των δίδυμων πύργων. Χρειάστηκε μόλις 400 κάτι μέρες για να χτιστεί εφόσον δούλευαν πυρετωδώς και μάλιστα όταν υπήρχε η παραμικρή υπονοια ότι κάποιος καθυστερούσε τότε τον απέλυαν και τον αντικαταστούσαν πολύ γρήγορα.
Τα εγκαίνια του Empire State Building έγιναν την 1η Μαίου 1931 ενώ ένα τραγικό γεγονός που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι μερικά χρόνια μετά το καλοκαίρι του 1945 ένα στρατιωτικό αεροπλάνο που επέστρεφε λόγω αρκετής ομίχλης έπεσε στον 79ο όροφο. Τα δύο μέλη του πληρώματος και 11 άτομα που βρίσκονταν στο κτίριο σκοτώθηκαν. Ανάμεσα στους τραυματίες ήταν μία 20χρονη εργαζόμενη, η Betty Lou Oliver που ήταν βαριά τραυματισμένη και τα σωστικά συνεργεία έκριναν ότι θα ζούσε απλά έπρεπε να πάει νοσοκομείο σχετικά γρήγορα. Την έβαλαν στο ασανσερ για να κατέβει στο ισόγειο, αλλά καθώς την τοποθέτησαν, εκεί από το βάρος κόπηκαν τα καλώδια και το ασανσερ έκανε ελεύθερη πτώση 75 ορόφων!! Η 20χρονη κοπέλα βγήκε ζωντανή απο την συγκεκριμένη πτώση που κανένας δεν φαίνεται να μπορούσε να επιβιώσει από κάτι τέτοιο. Λέγεται ότι τα καλώδια που κόπηκαν έπεσαν στον πάτο του φρεατίου και λειτούργησαν ως "μαξιλάρι" για την καμπίνα του ασανσερ. Όπως και να έχει η συγκεκριμένη κοπέλα γλίτωσε δύο φορές (μία από την πτώση του αεροπλάνου πάνω στο κτίριο, και αλλη μία από την πτώση του ασανσερ).

Πίσω στα δικά μας ..
Εάν και για εμένα δεν έχει καλύτερη θέα σε σχέση με τα προηγούμενα observatories που είχαμε επισκεφτει και αυτό λόγω των συρματοπλεγμάτων που υπάρχουν γυρω γυρω στην ταράτσα που αλλοιώνουν λίγο την θέα, αξίζει σίγουρα να το επισκεφτείτε γιατί είναι ένα σημαντικό και ιστορικό κτίριο για το Manhattan και τους αμερικάνους.

Στην συνέχεια σειρά είχε το MET (The Metropolitan Museum of Art) το οποίο και αυτό ήταν να πάμε την Τετάρτη αλλά ήταν κλειστό οπότε το βάλαμε για Παρασκευή. Περπατήσαμε μέχρι το ΜΕΤ για να απολαύσουμε λίγο και την βόλτα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Το ΜΕΤ είναι ένα μουσείο με πάρα πολλά έργα τέχνης σε πάνω από 5000 χρόνια ιστορίας. Είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης σε όλη την Αμερική και το τέταρτο μεγαλύτερο μουσείο τέχνης του κοσμού.

Μετά το πλάνο ήταν απλά περπάτημα, αγορά των απαραίτητων και όχι μόνο σουβενίρ, βόλτα στο πάρκο bryant park που είχε βάλει τα γιορτινά του και ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τα Χριστούγεννα ...

στάση για να δοκιμάσουμε το πιο γνωστό cheesecake στο Junior's

και μια βόλτα από το κατάστημα της Disney για αγορά διαφορων για μικρούς και μεγάλους

περάσαμε μια βόλτα και από Nintendo ..

από εδώ μόνο φωτογραφία ... δεν μας έπερνε για κάτι αλλο ..

Το βράδυ συναντηθήκαμε με την αδερφή του Ν. και την οικογένεια της όπου πήγαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο και τους διηγηθήκαμε πως περάσαμε. Στην συνέχεια συνεχίσαμε σε μία μπυραρία και πίσω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.


Μέρα 8: Σάββατο

Ξεκινήσαμε προσπαθώντας να μαζέψουμε τα πράγματα αλλά και να τοποθετήσουμε δώρα και σουβενιρ στις βαλίτσες μας με τρόπο "χειρουργικής" ακρίβειας για να χωρέσουν. Στην συνέχεια κάναμε checkout και αφήσαμε τις βαλίτσες μέχρι να έρθει η ώρα να φύγουμε για αεροδρόμιο. Πετούσαμε με απογευματινή πτήση οπότε μας έπερνε για περπάτημα και μία τελευταία περιήγηση. Τελευταία μέρα δεν ασχολήθηκα να τραβήξω φωτογραφίες, ήμουν πιο χαλαρός και θυμάμαι τον περισσότερο χρόνο τον περάσαμε στο central park.

Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε πήραμε ένα ταξί από ξενοδοχείο με προορισμό το αεροδρόμιο .. Αφου περάσαμε του απαραίτητους ελεγχους, με τις βαλίτσες ευτυχώς να μην βγαίνουν υπέρβαρες πήραμε καφεδάκι κάτι πρόχειρο να φάμε και ετοιμαστήκαμε για την επιστροφή μας . . άλλωστε είχε περάσει μία βδομαδούλα, είχα γεμίσει ενέργεια (παρόλο το περπάτημα), και μου είχε λείψει γυναίκα και παιδιά ..

-----------------------------------------------------
-----------------------------------------------------

Το ταξίδι στην Αμερική και κυρίως στο κομμάτι της πόλης της Νέας Υόρκης ήταν κάτι το οποίο ανέκαθεν ήθελα να κάνω. Είχε αναβληθεί κανα δυο φορές, οπότε δεν ήθελα να περιμένω για την τελεια στιγμή που θα βρισκόταν για να πραγματοποιηθεί. Τα ταξίδια μ'αρέσουν απίστευτα και κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό ως προς τις εικόνες που θα δεις και τις εμπειρίες που θα ζήσεις. Είτε πας ΣΚ στο Ναύπλιο είτε στη Νέα Υόρκη για μία εβδομάδα και τα δύο έχουν να σου προσφέρουν πολλά και διαφορετικά πράγματα. Τα περισσότερα προσπαθώ να τα κάνω με την οικογένεια μου και κάποια άλλα με φίλους. Θεωρώ ότι το να αναβάλλουμε συνεχώς πράγματα για να βρεθεί η τέλεια στιγμή για να πραγματοποιηθεί κάτι δεν θα έρθει .. οπότε ότι είναι να προγραμματίσετε αύριο, προγραμματίστε το σημερα!

Έχω και άλλες ιστορίες που θα μπορούσαν να γραφτούν όταν βρεθεί ελεύθερος χρόνος (όπως βρέθηκε τώρα τις δύο μέρες που γράφω την συγκεκριμένη ταξιδιωτική εμπειρία) απλά κάντε το κόπο να αφήσετε feedback με κάτι που σας άρεσε/δεν σας άρεσε κτπ.

Feedback is always more than welcome!! (ειδικά από τους πιο έμπειρους)

Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία, χαμόγελα και πολλά ταξίδια!!

 

[psilos3]

Είδα με χαρά κάποια μέρη που είχα επισκεφτεί κι εγώ τον περασμένο Μάρτη στη ΝΥ.
Ωραία ιστορία και ταξιδιωτικό απωθημένο, με το καλό και στα επόμενα αλλά κι ακόμα περισσότερες ιστορίες εύχομαι.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Βόρεια Αμερική