marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Σεργιάνι στο Κάστρο.
Το Κάστρο είναι το δεύτερο μαγευτικό σημείο της Νάξου. Η παλιά του αίγλη έχει πια χαθεί αλλά στα στενά του σιγοψιθυρίζονται τόσες και τόσες ιστορίες μιας άλλης εποχής που θα θέλεις να μείνεις εκεί με τις ώρες ώστε να τις αφουγκραστείς όλες. Και όσο τριγυρνάς στα πανέμορφα ανηφορικά σοκάκια του τόσο θα ερωτεύεσαι παράφορα κάθε οίκημά του, κάθε καμάρα του, κάθε στενό του, κάθε γωνιά του.
Ευτυχώς, δεν έχει αφεθεί στη μοίρα του όπως συμβαίνει με τα περισσότερα Κάστρα στην Ελλάδα και η ανθρώπινη παρουσία εξακολουθεί να υπάρχει. Καθολικές και ορθόδοξες εκκλησίες, πρώην αρχοντικά νυν δημόσια κτίρια, μικρούτσικες κάτασπρες πλατείες, περιποιημένα σπίτια λουσμένα στο χρώμα των λουλουδιών, γκαλερί τέχνης, μουσεία, εστιατόρια, μικρά καφέ και καταστήματα με σουβενίρ δένουν τόσο αρμονικά στο σύνολο ακόμα και με τα ετοιμόρροπα οικήματα, που νομίζεις ότι κάποιος δεξιοτέχνης ζωγράφος έβαλε όλη του την τέχνη σε τούτον εδώ τον πίνακα ζωγραφικής. Πραγματικά, στο Κάστρο κυριαρχεί απίστευτο χρώμα αποτελώντας τη χαρά των ονειροπόλων τουριστών σαν εμένα.
Αν κάποιους σας τρομάζει η μικρή ανηφόρα της καστροπολιτείας, ανησυχείτε χωρίς λόγο. Κατ' εμέ η ανάβαση είναι εύκολη ακόμα και τις ημέρες που η θερμοκρασία είναι αισθητά πολύ υψηλή. Η βόλτα στ' ανθοστολισμένα στενά του είναι τόσο υπέροχη που ούτε καν θα καταλάβετε για το πότε φτάσατε στην κεντρική πλατεία του, όπου δεσπόζει η Μητρόπολη των Καθολικών ενώ περιτριγυρίζεται από αρχοντικά- ορόσημα της πορείας του Κάστρου της Ναξιάς. Εδώ είναι και η Σχολή των Ουρσουλίνων και ο πύργος του Σανούδου αλλά και το Αρχαιολογικό Μουσείο που κάποτε στέγαζε την περίφημη Εμπορική Σχολή της οποίας φοιτητής υπήρξε και ένας πασίγνωστος αφηγητής ταξιδιωτικών ιστοριών, ο αείμνηστος Νίκος Καζαντζάκης.
Στην Κεντρική πλατεία του Κάστρου βρέθηκα και ένα μεσημέρι που έκανε τόση ζέστη ώστε αναζήτησα λίγη δροσιά στο κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Να πω την αλήθεια τα μουσεία δεν είναι η χαρά της ζωής μου και όσο ήμουν μέσα στο κτίριο περισσότερο με φανταζόμουν φοιτήτρια εκεί (αν και αμφιβάλλω κατά πόσο δέχονταν γυναίκες την περίοδο της λειτουργίας του ως Εμπορική Σχολή) παρά κοίταγα τα δεκάδες κυκλαδίτικα ειδώλια και τα αρχαία αγγεία καθημερινής χρήσης που κοσμούν τις βιτρίνες του μουσείου. Το κτίριο πάντως είναι υπέροχο και πέρα από τα υψηλά συστήματα ασφαλείας που έχουν τοποθετηθεί δεν ξέρω τι άλλο έχει αλλάξει από την αρχική του μορφή. Η είσοδος στο μουσείο κόστισε τρία ευρώ αλλά άξιζε για το φανταστικό μου ταξίδι στο χρόνο.
Στην πλατεία του Κάστρου μπορεί να φτάσει κάποιος είτε μπαίνοντας από την Τρανή Πόρτα είτε από το παραπόρτι. Η Τρανή Πόρτα είναι δίπλα στο πύργο του Γλέζου που τώρα λειτουργεί σαν Βυζαντινό μουσείο αλλά εγώ δεν κατάφερα να κάνω πότε είσοδο στο Κάστρο από εκεί. Πάντα από το παραπόρτι έμπαινα. Το σημείο που βρίσκεται έχει τρομερή θέα της Πορτάρας και του Αιγαίου ενώ το σοκάκι που ξεκινάει αφού περάσετε την Τρανή Πόρτα ήταν δρόμος αρχοντικών και αυτό θα το καταλάβετε από τα οικόσημα πάνω από τις θύρες των σπιτιών.
Και για τους πολύ παρατηρητικούς ή για όσους αναρωτηθούν τι είναι αυτό που προκαλεί την προσοχή των ξένων τουριστών και κοιτούν με τόσο ενδιαφέρον την είσοδο του Κάστρου, να πληροφορήσω ότι στην Τρανή Πόρτα υπάρχει μια κάθετη εγχάραξη σαν μέτρο, που αποτελεί το ονομαζόμενο Βενετσιάνικο πήχη. Εδώ οι έμποροι μετρούσαν τα υφάσματα που πουλούσαν στις αρχόντισσες του Κάστρου.
Το Κάστρο είναι το δεύτερο μαγευτικό σημείο της Νάξου. Η παλιά του αίγλη έχει πια χαθεί αλλά στα στενά του σιγοψιθυρίζονται τόσες και τόσες ιστορίες μιας άλλης εποχής που θα θέλεις να μείνεις εκεί με τις ώρες ώστε να τις αφουγκραστείς όλες. Και όσο τριγυρνάς στα πανέμορφα ανηφορικά σοκάκια του τόσο θα ερωτεύεσαι παράφορα κάθε οίκημά του, κάθε καμάρα του, κάθε στενό του, κάθε γωνιά του.
Ευτυχώς, δεν έχει αφεθεί στη μοίρα του όπως συμβαίνει με τα περισσότερα Κάστρα στην Ελλάδα και η ανθρώπινη παρουσία εξακολουθεί να υπάρχει. Καθολικές και ορθόδοξες εκκλησίες, πρώην αρχοντικά νυν δημόσια κτίρια, μικρούτσικες κάτασπρες πλατείες, περιποιημένα σπίτια λουσμένα στο χρώμα των λουλουδιών, γκαλερί τέχνης, μουσεία, εστιατόρια, μικρά καφέ και καταστήματα με σουβενίρ δένουν τόσο αρμονικά στο σύνολο ακόμα και με τα ετοιμόρροπα οικήματα, που νομίζεις ότι κάποιος δεξιοτέχνης ζωγράφος έβαλε όλη του την τέχνη σε τούτον εδώ τον πίνακα ζωγραφικής. Πραγματικά, στο Κάστρο κυριαρχεί απίστευτο χρώμα αποτελώντας τη χαρά των ονειροπόλων τουριστών σαν εμένα.
Αν κάποιους σας τρομάζει η μικρή ανηφόρα της καστροπολιτείας, ανησυχείτε χωρίς λόγο. Κατ' εμέ η ανάβαση είναι εύκολη ακόμα και τις ημέρες που η θερμοκρασία είναι αισθητά πολύ υψηλή. Η βόλτα στ' ανθοστολισμένα στενά του είναι τόσο υπέροχη που ούτε καν θα καταλάβετε για το πότε φτάσατε στην κεντρική πλατεία του, όπου δεσπόζει η Μητρόπολη των Καθολικών ενώ περιτριγυρίζεται από αρχοντικά- ορόσημα της πορείας του Κάστρου της Ναξιάς. Εδώ είναι και η Σχολή των Ουρσουλίνων και ο πύργος του Σανούδου αλλά και το Αρχαιολογικό Μουσείο που κάποτε στέγαζε την περίφημη Εμπορική Σχολή της οποίας φοιτητής υπήρξε και ένας πασίγνωστος αφηγητής ταξιδιωτικών ιστοριών, ο αείμνηστος Νίκος Καζαντζάκης.
Στην Κεντρική πλατεία του Κάστρου βρέθηκα και ένα μεσημέρι που έκανε τόση ζέστη ώστε αναζήτησα λίγη δροσιά στο κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Να πω την αλήθεια τα μουσεία δεν είναι η χαρά της ζωής μου και όσο ήμουν μέσα στο κτίριο περισσότερο με φανταζόμουν φοιτήτρια εκεί (αν και αμφιβάλλω κατά πόσο δέχονταν γυναίκες την περίοδο της λειτουργίας του ως Εμπορική Σχολή) παρά κοίταγα τα δεκάδες κυκλαδίτικα ειδώλια και τα αρχαία αγγεία καθημερινής χρήσης που κοσμούν τις βιτρίνες του μουσείου. Το κτίριο πάντως είναι υπέροχο και πέρα από τα υψηλά συστήματα ασφαλείας που έχουν τοποθετηθεί δεν ξέρω τι άλλο έχει αλλάξει από την αρχική του μορφή. Η είσοδος στο μουσείο κόστισε τρία ευρώ αλλά άξιζε για το φανταστικό μου ταξίδι στο χρόνο.
Στην πλατεία του Κάστρου μπορεί να φτάσει κάποιος είτε μπαίνοντας από την Τρανή Πόρτα είτε από το παραπόρτι. Η Τρανή Πόρτα είναι δίπλα στο πύργο του Γλέζου που τώρα λειτουργεί σαν Βυζαντινό μουσείο αλλά εγώ δεν κατάφερα να κάνω πότε είσοδο στο Κάστρο από εκεί. Πάντα από το παραπόρτι έμπαινα. Το σημείο που βρίσκεται έχει τρομερή θέα της Πορτάρας και του Αιγαίου ενώ το σοκάκι που ξεκινάει αφού περάσετε την Τρανή Πόρτα ήταν δρόμος αρχοντικών και αυτό θα το καταλάβετε από τα οικόσημα πάνω από τις θύρες των σπιτιών.
Και για τους πολύ παρατηρητικούς ή για όσους αναρωτηθούν τι είναι αυτό που προκαλεί την προσοχή των ξένων τουριστών και κοιτούν με τόσο ενδιαφέρον την είσοδο του Κάστρου, να πληροφορήσω ότι στην Τρανή Πόρτα υπάρχει μια κάθετη εγχάραξη σαν μέτρο, που αποτελεί το ονομαζόμενο Βενετσιάνικο πήχη. Εδώ οι έμποροι μετρούσαν τα υφάσματα που πουλούσαν στις αρχόντισσες του Κάστρου.
